Thrillers Leestafel.info

spannende boeken en een beetje fantasy

De toren van dode zielenDe toren van de dode zielen
Christoffer Carlsson


Hij wordt wakker van het blauwe zwaailicht dat tegen de muren van het tegenoverliggende gebouw weerkaatst. Er staan politieauto’s op straat. Er is iets aan de hand in het gebouw waar hij woont, in het appartement op de tweede verdieping.
Leo Junker gaat polshoogte nemen. Hij is dan wel op non-actief gesteld maar door zijn aderen stroomt nog altijd het bloed van een politieman.


In het bewuste appartement huist een daklozenopvang. Mensen die nergens anders terecht kunnen en uit andere instellingen geweerd worden, zijn er welkom. De al wat oudere Matilda zwaait er de scepter. Er is maar één regel: geen wapens. Leo gaat poolshoogte nemen maar hij wordt geweerd. Hij kan geen penning tonen aan de jonge agenten die de ingang van de opvang bewaken. In een onbewaakt ogenblik weet hij toch naar binnen te glippen. De slaapzaal is zo goed als leeg. Alleen bed nummer zeven is bezet. Even lijkt het of de vrouw slaapt maar het gaatje in haar slaap verraadt dat iemand de huisregel heeft geschonden.


De dode vrouw heet Rebecca Salomonsson. Leo kent haar niet. Rebecca hield een kettinkje in haar hand geklemd. Leo heeft het niet aangeraakt maar toch staan zijn vingerafdrukken erop. Leo liegt door te beweren het kettinkje toch even bekeken te hebben. Hij heeft het kettinkje herkend en hij beseft dat de vingerafdrukken er al jaren op moeten staan. De ketting was niet van Rebecca maar van Julia. Julia was het zusje van Grim, de jongen die eens zijn beste vriend was.


Leo groeide op in een flat in Salem. Echte vrienden had hij niet en het gevoel van eenzaamheid werd versterkt door de twee pestkoppen die hem het leven zuur maakten. In de watertoren van Salem veranderde het leven van Leo voorgoed. Hij maakte kennis met John Grimberg, Grim, die het leven op geheel eigen wijze benaderde. Er ontstond een hechte vriendschap tussen de twee jongens.


Grim was een “foute vriend”. Als tiener al hield hij zich met het vervalsen van identiteitsbewijzen bezig. Grim kwam uit een slecht functionerend gezin en ging een twijfelachtige toekomst tegemoet. Grim had iets intimiderends maar toch verkeerde Leo graag in zijn gezelschap. Grim had een jonger zusje, Julia. Leo vond haar geweldig maar durfde dat niet aan Grim te laten merken. Grim voelde zich verantwoordelijk voor de veiligheid van zijn zusje. Hij nam de ouderrol op zich en waakte als havik over haar.


Hoe is het kettinkje van Julia in de handen van de dode Rebecca terecht gekomen? En waarom? De vingerafdrukken van Leo zijn ruim vijftien jaar geleden op de ketting gekomen. Iemand moet de ketting al die jaren zorgvuldig bewaard hebben, anders waren de afdrukken allang gewist. Leo heeft het vermoeden dat de ketting een boodschap vormt. Een boodschap die voor hem bestemd is. Hij wil graag bij het politieonderzoek betrokken worden maar stuit op een muur van verzet.


De toren van de dode zielen is een verhaal waarin heden en verleden door elkaar lopen. In eerste instantie is het verhaal in een soort nevel van geheimzinnigheid en vragen gehuld maar naarmate de mist optrekt, gaat het verhaal meer en meer intrigeren. De auteur laat de ontknoping heel langzaam het verhaal binnensijpelen. Wat begint als een verhaal over een moord op een verslaafde vrouw eindigt in een aangrijpende vertelling over een catastrofale liefde.


Van deze auteur las ik ook het boek De jongen die terugkeerde. Ook in dat boek staan een vriendschap en een rampzalige gebeurtenis centraal. De toren van de dode zielen is echter vele malen beter dan zijn voorganger. Het verhaal is goed opgebouwd, overtuigend en spannend. Het heeft me geraakt. Een toevallige samenloop van omstandigheden en een moment van onbezonnenheid kunnen iemands leven voorgoed en ingrijpend veranderen. Sommigen zijn sterk genoeg om een groot verdriet te boven te komen maar de andere betrokkenen laten dat niet altijd toe. Een beangstigend idee.


ISBN 9789044533064 | paperback | 343 pagina's| Uitgeverij De Geus | januari 2015
Vertaald door Rory Kraakman

© Annemarie, 28 februari 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER


Recensies

Boven