Geen tweede kans
Harlan Coben
'Toen de eerste kogel me in de borst trof, dacht ik aan mijn dochter.’
Deze intrigerende zin is de start van dit superspannende boek van Harlan Coben: Geen tweede kans. De hoofdpersoon, Marc Seidman is neergeschoten, zijn vrouw is vermoord en zijn dochtertje Tara van 6 maanden is spoorloos verdwenen. Hij raakt ernstig gewond en ligt 12 dagen in coma, waarna hij langzaam herstelt. Nadat hij het ziekenhuis heeft verlaten, volgt de eis tot losgeld: 2 miljoen dollar. De overdracht mislukt en Seidman blijft met lege handen achter. Zijn dochter ziet hij niet meer terug en de politie heeft geen enkel aanknopingspunt. Sterker nog; hij is hun enige verdachte.
Na anderhalf jaar komt er plotseling weer een eis tot losgeld. Seidman zet nu alles op alles om de politie erbuiten te houden. Hij laat zich deze tweede kans om zijn dochter terug te krijgen onder geen beding ontnemen.
Harlan Coben weet de lezer op het puntje van de stoel te houden, met steeds weer nieuwe wendingen. In een razend tempo sleept hij je mee in een opeenvolging van ontwikkelingen. Langzamerhand ontvouwt zich een gruwelijk plot waarin de ontvoering van Tara (afgezien van de moord op haar moeder) deel lijkt uit te maken van een nog veel grotere misdaad. Gelukkig krijgt Seidman hulp van zijn ex-vriendin Rachel, een voormalig FBI-agente die het klappen van de opsporingszweep kent. Maar is zij wel te vertrouwen of heeft zij een eigen agenda?
Dit wat het tweede boek dat ik van Harlan Coben las en ik snak naar meer! Vlot, spannend en met een sympathieke hoofdpersoon die maar één ding wil: zijn dochter terug, en door roeien en ruiten gaat om dat voor elkaar te krijgen. In het midden van het boek vond ik het verhaal iets inzakken, maar het eerste en het mooie laatste deel maakten het allemaal goed. Coben schrijft op een hele indringende wijze en spreekt via Seidman regelmatig de lezer aan, waardoor je je helemaal bij zijn zoektocht naar zijn dochter betrokken voelt.
ISBN 9789022547540 Paperback 352 pagina's | Boekerij | mei 2007
Vertaald door Paul Witte
© Joanazinha, januari 2009
Lees de reacties op het forum, klik hier