Nog lange niet Deel 9 van de Helen Grace-reeks
M.J. Arlidge
Als Justin Lanning weggaat uit z’n kantoor en de lift waarin hij staat plotseling stil blijft staan, krijgt hij een telefoontje van iemand, die eerst een tijd zwijgt en hem dan vertelt, dat hij nog een uur te leven heeft. Even later gaan de lichten in de lift weer aan en deze zet z’n reis naar beneden voort. Justin belt in paniek z’n vriend, waarmee hij samenleeft. De auto met chauffeur waar hij altijd gebruik van maakt, pikt hem in de parkeergarage op en tijdens de rit naar huis merkt Justin ineens dat ze niet meer de route rijden, die naar huis voert. De auto rijdt naar een bouwterrein, waar het hek open staat. Daar stopt de chauffeur abrupt en Justin wordt tegen de ruit tussen de voor- en achterbank geslagen. Vervolgens wordt hij uit de auto gesleurd.
De volgende dag wordt op een bouwterrein het lichaam van een man gevonden, die met veel kracht gewurgd lijkt te zijn met een soort wurgijzer. De hals van het slachtoffer is dusdanig verwoest, dat de luchtpijp te zien is. Helen Grace komt er bij en de naam van het slachtoffer komt haar bekend voor. Hij was een van de 5 scholieren die 8 jaar geleden ontvoerd werden door Daniel King. Vijf tieners die gevangen werden gehouden op z’n boerderij, waar ze geestelijk en lichamelijk werden gemarteld. Vier van hen, waaronder Justin Lanning wisten te ontsnappen, maar een klasgenote had minder geluk. Ze werd door King vermoord, waarna deze het gebouw in brand stak en verdween. Daniel King was nooit gepakt. Hij had indertijd gedreigd de jongeren te wurgen en nu was een van hen door wurging om het leven gekomen.
Natuurlijk duikt ook Emilia Garanita weer op in dit boek. Haar pijlen zijn niet meer op Helen Grace gericht, maar ze weet nog steeds heel goed hoe ze politiemensen zo moet manipuleren, dat ze haar de gewenste informatie geven, ook als deze eigenlijk geheim moet worden gehouden. We leren in dit boek ook iets meer over haar achtergrond. Echt sympathiek zal ze niet worden, maar we begrijpen misschien iets beter waar ze vandaan komt.
Een van de jongeren die indertijd het slachtoffer van Daniel King is geweest heeft inmiddels een boek over hun avonturen geschreven en fragmenten uit dit boek zijn als cursieve stukken opgenomen in het verhaal. Inmiddels heeft ze ook een tweede boek geschreven en als ze op het punt staat om naar een boekwinkel te gaan, waar ze voor zal lezen, krijgt ook zij een telefoontje, waarin gezegd wordt dat ze nog een uur te leven heeft. De beller biedt haar echter een deal aan, zodat haar leven gespaard blijft en een ander in haar plaats zal sterven.
Als volgende krijgt Callum Harvey krijgt Callum Harvey een telefoontje en hij waarschuwt de politie, die hem komt beveiligen. Als Helen Grace aankomt bij het huis, blijkt ze te laat te zijn. Ook Callum Harvey blijkt het slachtoffer van de moordenaar te zijn geworden.
Het is weer een bijzonder spannend boek geworden, met een aantal verrassende wendingen. Ook Helen Grace en haar relatie met Joseph Hudson komen uitgebreid aan bod. Voor wie het liefst zo min mogelijk verhalen over het privéleven van de politiemensen willen lezen is dit misschien niet het meest geschikte boek, maar dat geldt uiteindelijk voor de hele serie over Helen Grace, dus eigenlijk hoef ik dat niet meer te vermelden.
Schreef ik over het vorige boek nog dat het me op de een of andere manier een beetje teleurstelde, dit boek is weer ijzersterk. Eerlijk gezegd kan ik er nog steeds geen genoeg van krijgen en ik kijk nu al uit naar een volgend boek over Helen Grace en de rest van het team. Dat is inmiddels ook al verschenen en is getiteld: ‘Niemand zeggen’. Verder is er inmiddels ook nog een boek met twee korte verhalen over Helen Grace verschenen, die zich afspelen voor ‘Iene Miene Mutte’. Dit boekje heeft de titel; ‘Twee kleine visjes’.
ISBN 978 90 225 8954 0 | Paperback | 523 pagina’s | Meulenhoff Boekerij | juni 2020
vertaald door Harmien Robroch
© Renate 31 oktober 2021
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER