Nieuwste recensies

De doorbraak
Simone van der Vlugt

Had haar vader soms liever nog een zoon gehad? Was het uit teleurstelling dat ze een meisje was dat hij haar niets leek te gunnen? De zeventienjarige Romée weet alleen dat haar vader beduidend minder van haar houdt dan van zijn twee zoons. Aan haar moeder heeft ze ook niet veel, die durft niet tegen haar echtgenoot in te gaan. Gelukkig heeft ze Rob, haar oudste broer. Hij is haar steun en toeverlaat. Romée kan het dan ook niet verkroppen dat hij een wereldreis gaat maken. Hij weet toch dat ze het zonder hem niet redt?

Romée dreigt zelfs met zelfmoord maar Rob is onverbiddelijk. Hij gaat en daarmee uit. Romée zal achterblijven in een huis waar ze zich al lange tijd niet meer thuis voelt. In een gezin waarin ze zichzelf niet mag zijn. Romée wil dolgraag naar het conservatorium maar haar vader neemt haar liefde voor muziek niet serieus en wil dat zijn dochter voor meer vastigheid kiest. Vaders wil is wet en Romée zit haar toekomst als zangeres in rook opgaan.

Kort voor Robs vertrek gaat het helemaal mis en Romée slaat op de vlucht. Ze wil niet denken aan wat er gebeurde toen ze dacht dat ze alleen thuis was. Ze wil niet denken aan het geluid van zware voetstappen op de gang en aan haar vader en Rob die met elkaar vochten. Ze vlucht naar Amsterdam, waar haar goede vriend Axel sinds kort woont. Hij zal haar helpen, dat weet ze zeker. Het probleem is alleen dat ze zijn precieze adres niet weet. Toen ze in paniek uit haar slaapkamerraam klom, is ze haar telefoon vergeten.

Er lijkt geen einde aan de Kinkerstraat, waar Axel woont, te komen. Omdat Romée het huisnummer niet weet, lukt het haar niet Axel op te sporen. Ze laat her en der haar gegevens achter en neemt haar intrek in een goedkoop hotel. Na een paar dagen is Romée door haar geld heen. Een korte tijd leidt ze een zwerversbestaan. Samen met de achtentwintigjarige Mahmoud, die ook noodgedwongen op straat leeft, treedt ze op als straatmuzikant om wat geld bij elkaar te sprokkelen. Mahmoud speelt gitaar, Romée zingt.

En dan duikt Axel eindelijk op. Hij ontfermt zich meteen over Romée en ze is de hulp van de vriendelijke Mahmoud al snel vergeten. Alex verbreekt de relatie met zijn vriendin en neemt Romée in huis. Romée vindt het prima. Ze vindt het geen enkel probleem het bed met Axel te delen in ruil voor een warm onderkomen. Dat Axel denkt dat ze van hem houdt, laat ze voor het gemak maar zo. Samen storten ze zich, net als vroeger, op het maken van muziek. Axel benadert flink wat platenbazen en uiteindelijk worden ze uitgenodigd.

In de studio zingen Axel en Romée de sterren van de hemel maar alleen Romée krijgt een contract aangeboden. Axel is woedend en gooit haar op straat maar daar zit Romée niet mee. De wil zangeres te worden is groter dan haar loyaliteit. De platenmaatschappij regelt een nieuw onderkomen voor haar en dan gaat het snel. Voor Romée goed en wel beseft wat er gebeurt, is ze een ster. Heel Nederland dweept met haar.

Romées doorbraak klinkt als een sprookje maar is het dat ook? Voor haar thriller De doorbraak is Simone van der Vlugt met diverse bekende Nederlanders in gesprek gegaan om het artiestenleven van Romée zo getrouw mogelijk weer te geven. Romée wordt steeds vaker voor optredens gevraagd en krijgt al snel met de keerzijde van het artiestenbestaan te maken. Privacy en een uitgerust gevoel lijken haar niet langer gegund te zijn en sommige fans tonen hun bewondering op een ronduit griezelige manier. Wanneer een stalker haar huis weet binnen te dringen, slaat de angst toe.

Zorg ervoor dat je op het juiste moment aan dit boek begint. Kies voor een comfortabele plek met een hapje en een drankje binnen handbereik want dit boek moet in een keer uit. Simone van der Vlugt wist me heel gewiekst een paar keer op het verkeerde been te zetten, iets waar ik erg van heb genoten. De doorbraak kent een goed uitgekiende mengeling van spanning, diepgang, mysterie, familieperikelen en actualiteit. Ik heb me dan ook prima vermaakt met deze sterk geschreven en meeslepende thriller!

ISBN 9789044633306 | Ebook | 208 pagina's | Prometheus | augustus 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Ik weet een geheim
Tess Gerritsen

Maura Isles is forensisch patholoog. Zij werkt al geruime tijd samen met politie-inspecteur Jane Rizzoli en politie-inspecteur Barry Frost. Hun nieuwe zaak stelt hen voor verrassingen, en vereist nogal wat denk- en speurwerk.

Het verhaal begint met een ik-verteller, de dertigjarige Holly, publicist in Boston, die een begrafenis bijwoont. Ze probeert niet op te vallen: we weten dan al dat er iets speciaals aan de hand is met de overledene. Het betreft een jonge vrouw Sarah Basterah, die naar het lijkt omgekomen is door een ongeluk. Ze zou in slaap gevallen zijn met een brandende sigaret. Als Holly naar het huisadres van Sarah rijdt en het verkoolde huis ziet, stapt ze uit. Het verbaast haar niet dat ze een palmblad ziet liggen, zij weet dat de brand geen ongeluk was.
Zij kent een geheim namelijk.

Er vallen meer slachtoffers. Er moet diep gegraven worden om te ontdekken waarom de slachtoffers aangetroffen worden met uitgestoken ogen, of drie pijlen in de borst, verminkingen die na de dood toegebracht zijn. Isles en Rizzoli onderzoeken de levensloop van de slachtoffers om te ontdekken wat de onderlinge relatie is. Want dat is snel duidelijk: het is het werk van een en dezelfde moordenaar. Ze ontdekken dat ook Sarah Basterah een slachtoffer was.

Het is niet sec een raadsel dat opgelost moet worden, het persoonlijke leven van de dames speelt duidelijk een rol. Bij een van de laatste bezoeken van Maura aan haar terminale moeder zegt deze: ‘Je zal er binnenkort wéér een vinden.’ Maura heeft geen idee wat zij bedoelt en wat haar rol is. Waarom vinden speciaal deze mensen de dood? Wat betekent de modus operandi? Als Maura en Jane dat eenmaal weten, kennen ze vast ook de moordenaar…
Behalve de twee inspecteurs volgen we ook Holly. Wat haar rol is wordt langzaam duidelijk.

Maura Isles en Jane Rizzoli zijn voor de fans van Gerritsen oude bekenden. Voor mij was het de eerste kennismaking. Het is mij goed bevallen, het verhaal leest prettig, en de plot is geloofwaardig. De betrokkenheid van de beide dames bij elkaar in hun persoonlijke leven is duidelijk aanwezig, maar nooit zodanig dat een nieuwe lezer denkt: ik heb wat gemist. De autopsies, het aandeel van Rizzoli, zorgen voor een grote hoeveelheid details, waar de lezer wel tegen moet kunnen. Dat ribben gebroken worden of een schedel wordt doorgezaagd, dat is nu eenmaal niet wat je graag ziet - of leest. Maar die uitvoerigheid is belangrijk, zeker in deze thriller. Het is een spannend verhaal, met een onverwacht wending aan het eind.

Tess Gerritsen (1953) is een Chinees-Amerikaanse auteur van thrillers. In de Verenigde Staten zijn de meeste van haar boeken bestsellers maar ook in Europa heeft zij toenemend succes.

ISBN 9789044348521 | paperback | 320 pagina's | The house of books| september 2017
Vertaald uit het Engels door Els Franci-Ekeler

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Mannenjacht
Marion van de Coolwijk

Als Marc Keep zich had voorgenomen nog een paar dagen te zwijgen had hij een rouwende in plaats van een woedende weduwe achtergelaten. Kort nadat hij zijn vrouw Karin vertelde dat hij haar voor de veel jongere Babet ging verlaten, werd hij tijdens een autorit onwel waarna hij van de weg raakte. Voor de buitenwereld en haar kinderen veinst Karin verdriet maar haar bloed kookt. Ze hadden het toch goed samen? Waarom is ze dan het slachtoffer van een van de grootste clichés die er zijn geworden?

Karins beste vriendin Els Samp probeert haar zo goed mogelijk te steunen maar haar gedachten dwalen steeds af. Ze maakt zich zorgen om haar man Frank die al maanden met een burn-out thuiszit. De dood en met name de affaire van Marc heeft haar geschokt. Marc en Frank waren al jaren met elkaar bevriend en trokken veel met elkaar op. Was Frank op de hoogte van Marcs overspel? Houdt hij er soms ook een jonge vriendin op na? Els spat bijna uit elkaar van onzekerheid.

Marc en Frank maakten samen met Bart – de broer van Els - en Herman deel uit van een hecht vriendengroepje. Elk jaar gingen ze er met het jacht dat ze jaren geleden samen hebben gekocht op uit. De nog altijd woedende Karin vraagt zich ook af of Marcs vrienden op de hoogte van zijn ontrouw waren. Hielpen ze hem soms allemaal mee met het bedenken van smoezen? Marc was altijd druk en Karin snapt niet dat hij überhaupt tijd voor stiekeme afspraakjes had. Weet Babet wel dat de man die ze van Karin gestolen heeft er niet meer is?

Karin beseft dat de man met wie ze 22 jaar lief en leed deelde een vreemde voor haar was. Door haar verbitterdheid krijgt Els het steeds benauwder. De introverte Frank lijkt helemaal niet op Marc maar ook van Marc had ze niet verwacht dat hij zijn vrouw zou bedriegen. Frank zelf is volkomen overstuur door de dood van zijn beste vriend. Zijn depressie lijkt een dieptepunt te hebben bereikt. Wat als Frank het leven niet meer ziet zitten? Els zou de situatie graag met haar broer Bart willen bespreken maar ze heeft hem al een tijdje niet gezien. Nu ze erover nadenkt vraagt ze zich zelfs af of hij wel op de begrafenis van Marc is geweest. Waar hangt haar chaotische en onverantwoordelijke broer eigenlijk uit?

Schrijfster Marion van de Coolwijk mag zich na het schrijven van haar thrillerdebuut Mangelvrouw naast kinderboekenschrijfster ook thrillerschrijfster noemen. Over Mangelvrouw was ik erg enthousiast maar helaas ben ik over Mannenjacht wat minder te spreken. Het verhaal komt langzaam op gang en ik vond de toon aanvankelijk nogal zeurderig. Gelukkig zit er in het verhaalgedeelte over het personage Peggy wat meer vaart.

Peggy is psycholoog en heeft al een aantal jaar een eigen praktijk. Ze is goed in haar werk maar haar privéleven stelt weinig voor. Het enige familielid met wie ze nog contact heeft is haar veel oudere zus Diana die al jaren in een ggz-instelling woont. Diana is al jaren enorm van slag maar niemand weet wat haar precies overkomen is. Wanneer Peggy eindelijk een flintertje informatie over de traumatische gebeurtenis die Diana’s leven heeft verziekt bemachtigt, is ze niet meer te stoppen. Peggy zint op wraak en is bereid tot het uiterste te gaan.

Marion van de Coolwijk heeft aanvankelijk een vrij goed verhaal te pakken maar de uitwerking laat te wensen over. Zo zijn een aantal doorslaggevende gebeurtenissen wel erg toevallig. Ach, een schrijfster mag best een beetje sjoemelen met de geloofwaardigheid om er een spannend verhaal van te maken maar toen er van een prachtig en integer beroep iets smoezeligs gemaakt werd, verdween mijn interesse als sneeuw voor de zon en voelde ik zelfs hevige ergernis opborrelen.

Wie houdt van een smeuïge thriller waarin schokkende onthullingen elkaar in hoog tempo opvolgen en het niet zo nauw neemt met de aannemelijkheid van een verhaal, zal zeker van deze thriller genieten. Zelf heb ik mijn hoop vooral op een volgend boek van deze schrijfster gevestigd. Met Mangelvrouw heeft Marion van de Coolwijk me van haar kunnen overtuigd en ik hoop dan ook dat haar volgende thriller weer een schot in de roos is.

ISBN 9789045213934 | Ebook | 242 pagina's | Karakter Uitgevers | juli 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Achter de voordeur
Alex Marwood

Dat de huisbaas een onguur type is en de huur bij voorkeur contant int, is een goed teken. Colette denkt niet dat de man een gedegen administratie voert en dat is voor iemand als zij alleen maar gunstig. Colette is namelijk al een paar jaar op de vlucht. Toen ze nog als Lisa Dunne door het leven ging, had ze een goedbetaalde baan bij een hippe club waar het geld rijkelijk vloeide. Er kwam zelfs veel meer geld binnen dan er omzet werd gedraaid. Het bedrijf waste zo openlijk geld wit dat de politie binnen de kortste keren voor de deur zou staan. Voor die tijd zou Lisa ontslag nemen, dat nam ze zich keer op keer voor.

Lisa was niet snel genoeg. Niet doortastend genoeg. Toen ze na een succesvolle avond met een tas vol geld naar de kluis van de club liep, hoorde ze een vreemd geluid. Waren er mensen in de club achtergebleven? Lisa liep op het geluid af en stuitte op een afschuwelijk tafereel. Een onbekende werd door haar baas Tony en vier van zijn kompanen doodgetrapt. Toen Lisa van schrik naar adem snakte, werd haar aanwezigheid opgemerkt. Lisa rende voor haar leven, de tas met het geld nog in haar armen geklemd.

Sindsdien is Lisa op de vlucht. Het is geen kwestie van simpelweg het geld teruggeven, daarvoor heeft ze te veel gezien. Als Colette is ze door een groot deel van Europa gereisd maar Tony wist haar overal te vinden. Nu is ze terug in Engeland, in een anonieme kamer in een huis vol mensen die ze niet kent. Eindelijk is ze weer in de buurt van haar moeder, met wie het steeds slechter gaat. De vrouw die haar met vallen en opstaan grootbracht lijdt aan vasculaire dementie. Het zal niet lang meer duren voor Lisa helemaal geen familie meer heeft. Tot die tijd hoopt ze haar moeder zo veel mogelijk te kunnen bezoeken. Ze hoopt vurig dat het haar zal lukken uit handen van Tony te blijven.

Het huis is opgedeeld in zes kamers. Lisa komt terecht in de kamer van ene Nikki, die met de noorderzon is vertrokken. Het is een rommeltje in de kamer en al Nikki’s spullen liggen er nog. Even is Lisa verbaasd maar dan beseft ze dat ze zelf ook meerdere keren met achterlating van bijna al haar spullen op de vlucht is geslagen. Wie is zij om over Nikki te oordelen? Ongemakkelijk is het wel. Het is moeilijk je thuis te voelen in een ruimte die door de spullen van een ander wordt gedomineerd. De badkamer is op de gang, die zal Lisa moeten delen met muziekleraar Gerard Bright. Volgens de huisbaas is het een uiterst rustige man. Lisa ontdekt al snel dat Gerard zich nooit laat zien.

Naast Lisa en de stille muziekleraar wordt het pand bewoond door de brutale tiener Cher, de knappe vluchteling Hossein, de bejaarde Vesta en de vriendelijke veertiger Thomas. Slecht een van weet dat Nikki nooit is vertrokken. Een van Lisa’s nieuwe buren heeft Nikki gedood en doet verwoede pogingen haar lichaam te conserveren, zoals dat ook met eerdere slachtoffers is gebeurd. Overbodig geworden lichaamssappen en -vetten worden zorgvuldig door de afvoer weggespoeld. Lange tijd komt de moordenaar met de gruweldaden weg maar dan raakt de afvoer verstopt…

Waar is ze?, het vorige boek van Alex Marwood was heerlijk spannend maar met Achter de voordeur bewijst ze dat ze nog veel meer in haar mars heeft. Ik ben dol op dit soort verhalen, waarin een groep mensen door een speling van het lot op elkaar aangewezen is. Zes heel verschillende mensen delen tegen wil en dank dezelfde voordeur. Allemaal hebben ze zo hun eigen wensen, verlangens en problemen. Zo komt de jonge Cher op een nogal ongewone manier aan het geld voor de huur en voelt Vesta zich na een inbraak niet langer veilig in het huis waar ze al haar hele leven woont.

Wie van Lisa’s nieuwe buren houdt er een lugubere verzameling aangeklede lijken op na? Achter welke onschuldige glimlach gaat een meedogenloze moordenaar schuil? Door de proloog had ik een deel van de ontknoping al door. De schrijfster maakt het de doorgewinterde thrillerlezer in dat gedeelte van het verhaal iets te makkelijk. Gelukkig deed het geen afbreuk aan mijn nieuwsgierigheid naar de rest van het verhaal.

Alex Marwood, een pseudoniem van Serena Mackesy, heeft met Achter de voordeur een heerlijk spannende thriller neergezet waarin gruwelijkheden en gezelligheid elkaar op speelse wijze afwisselen. Ik kijk nu al naar haar volgende thriller uit!

ISBN 9789402309379 | Ebook | 400 pagina's | Boekerij | augustus 2017
Vertaald door Mariette van Gelder

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De rechter en zijn beul
Friedrich Dürrenmatt

Friedrich Dürrenmatt (1921-1990) was Zwitserlands beroemdste schrijver van de twintigste eeuw. Hij schreef toneelstukken, hoorspelen, romans en verhalen. Veel van zijn werk is verfilmd. Dürrenmatt schreef het volgende over zijn drijfveer om misdaadromans te schrijven:

‘Hoe kun je als kunstenaar nog bestaan in een wereld waarin werkelijk alles cultuur is? […] Misschien kan dat het beste door misdaadromans te schrijven, daar kunst te scheppen waar niemand het verwacht. De literatuur moet zo licht worden dat ze op de weegschaal van de literatuurkritiek niets meer weegt. Alleen zo wordt ze weer belangrijk.’

Politieagent Alphons Clenin treft langs de weg van Lamboing een blauwe Mercedes aan. Hij vermoedt in eerste instantie met een dronken of slapende man daarin. Bij een nadere inspectie blijkt de inzittende dood te zijn én de dode is politie-inspecteur van de stad Bern, Ulrich Schmied.

Zo begint deze misdaadroman van Friederich Dürrenmatt. Net als in De verdenking, is ook hier hoofd-commissaris Hans Bärlach de hoofdpersoon en hij is de superieur van de dood in zijn auto gevonden Schmied. Nog voor het onderzoek goed op gang is gekomen, meldt Bärlach zijn meerdere, Dr. Lucius Lutz dat hij al een verdachte voor ogen heeft. Op de vraag van Lutz wie dat is, antwoordt de hoofd-commissaris, dat hij dat nog niet kan vertellen. Zowel Lutz als de lezer is dan teleurgesteld, maar het prikkelt wel de nieuwsgierigheid van de lezer, omdat je tijdens het lezen van dit boek steeds met de wetenschap leeft, dat Bärlach al weet wie de dader is. Dat is precies het doel van het lezen van een misdaadroman, om uiteindelijk te weten wie de dader is van het misdrijf.

Bärlach heeft een slechte gezondheid en daarom vraagt hij Lutz om een assistent in het onderzoek naar de dood van Schmied. Als Lutz vraag aan wie daarbij denkt, antwoordt Bärlach, dat hij inspecteur Tschanz graag als assistent zou willen hebben. Ondanks dat deze terug moet komen van vakantie, vindt Lutz dit een prima idee, aangezien Tschanz zeer zijn best doet criminalistisch op de hoogte te blijven. Een eigenschap die Lutz zeer waardeert.

De manier van schrijven van Dürrenmatt is ontzettend knap en geestig tegelijk. Zoals hij zelf zegt wil hij met zijn misdaadromans kunst scheppen daar waar niemand het verwacht. Dat is precies wat de schrijver doet in deze roman. In het nawoord van Gerhard P Knapp. lezen we ook dat Dürrenmatt in het door hem geschreven essay Theaterprobleme schrijft dat de auteur wil dat 'literatuur' bescheidener is, toegankelijker voor velen. Een combinatie van amusement en diepte. Die combinatie is ruimschoots in De rechter en zijn beul aanwezig.

Die diepgang zit hem met name in de gesprekken die de personages onderling voeren en de daarbij schijnbaar onbeduidende zinnen die worden uitgesproken, maar waarmee de auteur de lezer aan het denken zet. Een heel mooi voorbeeld daarvan lezen we als er tijdens het onderzoek nog meer doden vallen waardoor de politie zich min of meer machteloos voelt en de chef van Bärlach, Lutz, uitgerekend tegen advocaat en parlementariër Von Schwendi zegt:

Ja, dan richten wij mensen uit angst voor elkaar staten op. We omringen ons met allerlei bewakers, met politie, met soldaten, met een openbare mening, maar wat hebben we eraan? Een leeghoofd aan de top van een grote mogendheid, meneer de parlementariër, en weg zijn we, een [crimineel als] Gastmann, en doorbroken zijn onze linies, omzeild zijn de voorposten.

Lutz kan daarbij niet weten welke rol Bärlach in deze situatie heeft gespeeld en dat deze situatie het bewijs zal leveren tegen de door Bärlach steeds verdachte persoon. Die verdachte persoon doet dan hijgend de volgende uitspraak tegen Bärlach, die tevens de titel van het boek zal opleveren: Dan was u de rechter en ik de beul.

Hoe dat precies zit zal de lezer begrijpen als hij dit boeiende boek van Dürrenmatt heeft gelezen.

ISBN 9789025306410| Paperback | 136 pagina's | Uitgeverij Atlas Contact | juni 2017
Oorspronkelijk titel: Der Richter und sein Henker Vertaling uit het Duits door: Ria van Hengel

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Demanipulator De manipulator
Anne Daniel

De ik-verteller, de 35-jarige Claire, heeft een adviesbureau. Dat zegt ze tenminste, als iemand vraagt wat voor werk ze doet. Maar in feite is ze manipulator. Als je met iemand in de clinch ligt, omdat die persoon niet wil doen wat jij wilt, dan kun je Claire inhuren, die er voor zal zorgen dat die persoon wel in het gareel gaat. Zij weet als geen ander hoe ze mensen moet bewerken om te doen wat iemand anders wil, en dat terwijl de betrokkene denkt dat hij of zij het zelf bedacht heeft.

In dit verhaal spelen drie van haar klusjes een rol. In het heden werkt ze aan de zaak van Jean, een oudere man die op een architectenbureau werkt, maar op zijn gemak zijn tijd uitzit tot zijn pensioen. Zijn inactiviteit en het feit dat hij niet mee wil in de moderne ontwikkelingen ergeren Erik, zijn baas. Erik huurt Claire in om er voor te zorgen dat Jean ontslag neemt.

Dan wordt ze benaderd door Jurgen De Decker, die haar vraagt een linkse politicus te manipuleren. Deze De Graeve moet ja zeggen tegen wapenleveringen die van economisch belang zijn voor het land. Claire staat voor een dilemma. De Decker eist namelijk volledige geheimhouding, en zij heeft altijd alles met Eva, haar vriendin gedeeld. Er is iets gebeurd met Eva, waardoor Claire zich schuldig voelt, ze kan het niet maken om nu niets meer te vertellen! En ze moet meteen stoppen met de zaak van Jean, maar dat is nog niet afgerond. Dat druist tegen haar eer in.

Dan duikt Guido op in het leven van Claire, ‘slachtoffer’ van een oude zaak: Guido vindt dat zij hem te gronde heeft gericht en hij wil wraak. Daar gaat hij nogal ver in. Maar is het eigenlijk niet Claire zelf die al deze problemen teweeg heeft gebracht?

Thrillerdebuut van de Vlaamse schrijfster Anne Daniel (1971, Mechelen) die in Nederland woont. Het is een origineel plot al grenst het soms aan het onwaarschijnlijke. Ach, de werkelijkheid is vaak vreemder dan wat er in boeken beschreven wordt! In ieder geval krijgt Anne Daniel het voor elkaar dat we dit boek vlot uitlezen, nieuwsgierig naar hoe het nu precies zit! Het verhaal loopt lekker, heeft wat Vlamingismen, die voor wat jus zorgen.

We leren Claire kennen als een mens van vlees en bloed, ook al heeft ze een eigenaardig beroep gekozen. Ze woont samen met een kat, waar ze dol op is, hetgeen haar niet verhindert een beetje verliefd te worden. Bepaalde verhaallijnen zijn niet helemaal afgerond, het zou zomaar kunnen dat we meer te lezen krijgen over Claire.

ISBN 9789462420625 | paperback | 240 pagina's | Kramat| maart 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Domina Domina
L.S. Hilton

In Venetië hoopt de Britse Judith Rasleigh een nieuw leven op te bouwen. Onder een andere naam weliswaar, want ze wordt door de Franse politie gezocht. Toen ze zich van medewerker van een veilinghuis ontpopte tot een rijke kunsthandelaar heeft dat voor een aantal mensen in haar omgeving dodelijke gevolgen gehad. Judith kan zich maar beter even gedeisd houden en dat doet ze onder de naam Elisabeth Teerlinc, een elegante eigenaresse van een galerie in Venetië.

Judith is trots op haar nieuwe leven. Hoewel ze in een achterbuurt opgroeide kan ze zich geen leven zonder smaakvolle kleding, dure sieraden en een huis vol kunst en designmeubelen meer voorstellen. Ze heeft keihard voor haar nieuwe bestaan geknokt en ze is niet van plan alles vanwege een paar moorden kwijt te raken. Bovendien ging het om een samenloop van omstandigheden. Dat kan men haar toch zeker niet persoonlijk aanrekenen?

Tijdens Judiths eerste expositie in Italië maakt ze kennis met Tage Stahl, een enthousiaste kunstliefhebber. Voor ze een uitgebreid gesprek met hem aan kan knopen, wordt ze door een onbekende Rus benaderd. Hij legt haar uit dat zijn opdrachtgever op zoek is naar iemand die zijn collectie voor hem kan taxeren. Judith begrijpt uit de woorden van de man dat het om een schimmige privéverzameling moet gaan. Op het moment dat ze haar mond opendoet om te weigeren noemt de Rus een exorbitant bedrag. Uiteraard zou Judith nu nog hardnekkiger moeten weigeren maar dat doet ze niet. Ze geeft aan dat ze geïnteresseerd in de opdracht is. Het grote geld lonkt.

De opdrachtgever blijkt niemand minder dan Pavel Jermolov te zijn. Iedereen in het kunstwereldje weet dat hij een uiterst indrukwekkende kunstverzameling moet bezitten maar niemand weet precies om welke werken het gaat. Het is bijna niet te geloven dat ze de kans krijgt zijn collectie te bekijken. Wanneer ze een maand later in zijn zorgvuldig van de buitenwereld afgeschermde onderkomen naar de werken kijkt, blijkt de collectie nog indrukwekkender dan ze had durven dromen. Er zit voor Judith niks anders op dan de opdracht te weigeren. De collectie is zo omvangrijk dat ze die onmogelijk binnen de gestelde termijn kan taxeren.

Judith keert met lege handen naar Venetië terug en besluit op een uitnodiging van Tage Stahl, de man die ze tijdens de expositie ontmoette, in te gaan. Een feestje op Ibiza is precies wat ze nodig heeft. Helaas mondt het feestje uit in een smakeloze orgie en doet iemand een uitspraak die Judith met zorgen vervult. Wanneer ze na het feestje steeds vaker spullen op vreemde plekken in haar woning terugvindt en mensen in haar omgeving bizarre ongelukken krijgen, beseft Judith dat haar dekmantel niet langer toereikend is. Ze slaat op de vlucht.

Domina is de opvolger van het boek Maestra, waarmee schrijfster L.S. Hilton internationale bekendheid verwierf. Ik heb het eerste boek niet gelezen en dat had ik beter wel kunnen doen want ik merkte steeds dat ik belangrijke informatie heb gemist. Of Domina een sterke opvolger van Maestra is, kan ik niet beoordelen maar als standalone is Domina niet geschikt. Het verhaal is veel te mager en de acties van het hoofdpersonage passen niet bij haar vermeende intelligentie. Een kunstexpert uit Europa die onderduikt, doet dat immers doorgaans niet door een galerie in Venetië te openen.

Domina is een thriller voor lezers die dol zijn op mode en exclusieve feestjes. Zelf miste ik diepgang en vond ik de uitwerking van het verhaal niet goed genoeg. Wat me wel aansprak is de liefde voor kunst, met name voor de werken van Caravaggio, die het boek uitwasemt. Het is duidelijk dat de schrijfster veel tijd in research naar dit onderwerp heeft gestoken. Helaas heeft L.S. Hilton me met de rest van het boek niet van haar kunnen overtuigd. Ik raad iedereen die deze boeken toch wil lezen dan ook aan om bij het eerste deel te beginnen.

ISBN 9789044351392 | paperback | 342 pagina's | The House of Books | april 2017
Vertaald door Yolande Ligterink

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Dit alles zal ik je geven
Dolores Redondo

Manuel Ortigosa is schrijver van beroep. Samen met Àlvaro Muñiz de Dàvila leidt hij een rustig leven in Madrid. Dat denkt hij tenminste. Hij is totaal niet bedacht op de bizarre omwenteling in zijn leven als op een dag twee agenten van de Guardia Civil bij hem aankloppen.

Àlvaro is dood, vertellen zij hem, omgekomen bij een auto-ongeluk in Montforte, in de provincie Lugo. Maar Àlvaro is daar helemaal niet! Hij is in Barcelona! Hij zou daar een bespreking hebben met een klant, voor een project van een Catalaanse hotelketen! Nee, het kan niet kloppen wat de agenten hem vertellen. Maar het klopt dus wel!

Als Manuel naar Lugo vertrekt en zich meldt bij de notaris, die hem vroeg te komen, wacht hem opnieuw een verrassing:
Àlvaro, die ieder contact met zijn familie verbroken had omdat ze zijn geaardheid niet wilden accepteren, heeft na het overlijden van zijn vader weer bemoeienis gekregen met zijn familie. En dat heeft hij Manuel niet verteld. Zijn vader wees Àlvaro aan als de beheerder van zijn landgoed, een groot landgoed met wijngaarden. Er is nog een broer, Santiago, die daarvoor niet geschikt geacht werd, maar wel als oudste de titel van markies erfde. En nu is het beheer van de goederen tot ieders verbijstering overgegaan naar Manuel.

Vanzelfsprekend is ook Manuel niet welkom in de familie, vanwege zijn homoseksualiteit, maar erger is dat een buitenstaander het te zeggen zal krijgen op het landgoed. Het is een doorn in het oog van de familie, die naast de markiezin, Àlvaro’s moeder, bestaat uit Santiago en zijn vrouw Catarina. Zij zijn (nog) kinderloos, hetgeen de reden is dat Elisa met haar onwettige zoontje op het landgoed mag blijven wonen. Samuel is de zoon van de jongste Muñiz de Dàvila, Francisco, die overleden is aan een overdosis.

Manuel is helemaal niet van plan het beheer te gaan voeren, hij wil naar Madrid, schrijven! Maar voordat hij alles achter zich kan laten wordt hij benaderd door de gepensioneerde politiecommandant Nogueira, die hem vertelt dat er volgens hem bij het ongeluk opzet in het spel was. Dus is rouwen voorlopig niet aan de orde. Als er inderdaad sprake is van vuil spel, wil Manuel daar alles van weten. Samen met de politieman en de priester Lucas, die vanaf zijn jeugd al bevriend was met Àlvaro, gaat hij op onderzoek uit. Zij komen terecht in een onontwarbare kluwen van intriges, gevolg van oude en nieuwere familiegeheimen. Is er wel iemand die de waarheid spreekt? En hoe komen toch die gardenia’s iedere keer in de zakken van Manuels kleren?

Naast de genoemde personages zijn er nog anderen belangrijk: de trotse wijnboer Daniël; Herminia de huishoudster – zoals iedere huishoudster op de hoogte van bijna alles wat er zich afspeelt in het huis, maar natuurlijk trouw, dus zwijgzaam; Vicente, die Catarina assisteert in haar bloemkassen en stapelverliefd op haar is, en de hond Café.

Deze psychologische thriller biedt een wereld om in te verdwijnen, om avonturen te beleven in een echt Spaans sfeertje. Het boek omvat een speurtocht naar het waarom van Àlvaro’s overlijden, waarbij religie een rol speelt - we zijn tenslotte in het gelovige Spanje. En Spanje is ook het land waar oude families graag een ouderwets feodaal bestaan zouden leiden, waarbij het moderne leven in de weg staat. Een meeslepend verhaal, deze hoeveelheid pagina’s is echt geen probleem!

ISBN 9789401607407| Paperback | 590 pagina's | Uitgeverij Xander | september 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Onvindbaar
Laura McHugh

Hoewel het contact met haar vader al jaren op een laag pitje stond, huilt de vijfentwintigjarige Arden tranen met tuiten op zijn begrafenis. Van al haar familie is nu alleen haar moeder nog in leven maar ook met haar heeft Arden nauwelijks contact. Arden is een eenzame student. Door een pijnlijke gebeurtenis is ze nog altijd niet afgestudeerd. Het roer moet om, dat beseft ze maar al te goed. Wanneer ze bericht krijgt dat ze het familiehuis in Keokuk heeft geërfd, aarzelt ze geen moment. Arden gaat terug naar Arrowood, haar ouderlijk huis, waar haar leven begon en haar geluk eindigde. Arden gaat terug naar haar zusjes.

Omdat Ardens opa niet wilde dat Ardens vader het huis zou verkopen, had hij het in een trustfonds ondergebracht. Nu is het huis voor Arden. Zij mag het koesteren. Toch is het niet eenvoudig om weer terug in Keokuk te zijn. In het stadje aan de Mississippi is Arden zowel oprecht gelukkig als intens verdrietig geweest. Toen Arden acht jaar oud was speelde ze met haar tweejarige zusjes Violet en Tabitha in de tuin. Het drietal had het grootste plezier en Arden wilde de feestvreugde vergroten door bloemenkransen voor de blonde meisjes te vlechten. Arden was maar heel even in de achtertuin om bloemen te plukken maar toen ze terugkwam was de voortuin leeg. Een goudkleurige auto reed weg en de tweeling was voorgoed verdwenen.

In het huis is alles nog zoals het was toen ze het zeventien jaar geleden verlieten. Arden houdt de deur van de kinderkamer angstvallig dicht. Ze is er nog niet klaar voor de lege bedjes van haar zusjes te zien. Sinds de ontvoering van de meisjes heeft ze zich elke dag van haar leven afgevraagd wat er met ze gebeurd is. Liggen ze al jaren ergens in een bos begraven of zijn ze opgegroeid tot knappe jonge studentes? Arden hoopt dat ze nooit zijn vergeten hoeveel ze van hen hield. De onzekerheid over het lot van haar zusjes is slopend. Arden tovert het huis om tot een veilige cocon waar ze de frisse buitenlucht kan mijden en zich vol kan proppen met lekkernijen uit haar jeugd.

Het lukt Arden niet zich compleet van de buitenwereld af te sluiten. Huisbewaarder Dick Heaney duikt om de haverklap op en ook jeugdvriend Ben is al snel weer in beeld. Arden vindt het heerlijk om Ben terug te zien. Hij was jarenlang haar buurjongen en zijn ouders wonen nog steeds in het huis naast Arrowood. Ze weet nog goed hoe verliefd ze op hem was. De liefde was duidelijk wederzijds maar Arden vond niet dat ze recht op geluk had. Niet na wat haar zusjes was overkomen.

Er is nog iemand die maar contact blijft zoeken. Arden heeft Josh Kyle nog nooit ontmoet maar hij is bijzonder vasthoudend. Hij wil een boek over de verdwijning van Violet en Tabitha schrijven en hoopt op Ardens medewerking. Wanneer Josh beweert dat de getuigenis die ze als achtjarige heeft afgelegd mogelijk niet klopt, is haar interesse gewekt. Heeft ze jarenlang de verkeerde van de ontvoering beschuldigd? Arden besluit met Josh in zee te gaan. Het is tijd dat de waarheid boven tafel komt.

Onvindbaar boeit meteen. De lezer maakt kennis met een emotionele Arden die haar grip op het leven dreigt te verliezen. Waarom wasemt Arden pure eenzaamheid uit? Waarom had ze geen hechte band met haar vader en toont haar moeder nauwelijks interesse in haar? Arden heeft iets breekbaars. De littekens op haar arm doen vermoeden dat ze een zware periode achter de rug heeft. Eigenlijk is ze sinds de verdwijning van haar zusjes niet meer gelukkig geweest. Dat gunt ze zichzelf niet. Arden was nog maar acht toen de tweeling verdween maar toch voelt ze zich verantwoordelijk.

Het is schrijfster Laura McHugh gelukt een intens verhaal in een niet al te zware verhaalsfeer te plaatsen. Naast haar zoektocht naar de waarheid blaast Arden het contact met Ben en zijn zusje Lauren nieuw leven in. Hoewel ze het liefst thuisblijft, laat ze zich toch af en toe meeslepen naar een feestje of evenement. Toch staat haar leven stil. Arden weet dat het tijd is de waarheid onder ogen te zien, ook al is het misschien niet de waarheid die ze wil accepteren. Hoewel de ontknoping niet heel verrassend is, was ik toch van begin tot eind in de ban van dit verhaal. Laura McHugh is een getalenteerde verteller.

ISBN 9789023467670 | Ebook | 320 pagina's | Cargo | augustus 2017
Vertaald door Fanneke Cnossen

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

American Gods
Neil Gaiman

Toen Shadow Moon een gevangenisstraf kreeg opgelegd, had hij het dieptepunt in zijn leven bereikt. Drie jaar lang had hij heel wat te overdenken terwijl hij zich uit verveling allerlei trucjes met munten meester maakte. Shadow was vastbesloten zich de rest van zijn leven gedeisd te houden en verheugde zich erop zijn vrouw Laura weer in zijn armen te sluiten. De eerste dagen na zijn vrijlating zouden ze de slaapkamer niet verlaten, daar was hij zeker van. Helaas maakt de gevangenisdirecteur abrupt een eind aan Shadows fantasieën. Hij wordt een paar dagen eerder vrijgelaten omdat Laura een auto-ongeluk heeft gehad. Ze heeft het niet overleefd.

Geplaagd door vreemde hersenschimmen gaat Shadow op weg naar de woonplaats waar hij eens met Laura gelukkig was. In het vliegtuig gaan herinneringen die niet van hem lijken te zijn over in een verschrikkelijke nachtmerrie. Een man met een buffelkop zegt hem dat er veranderingen op komst zijn. Het is de vreemdste, meest levensechte droom die hij ooit heeft gehad. Shadow schudt de nare beelden zo snel mogelijk van zich af. Hij moet zich haasten. Door een onweersbui zijn er wijzigingen in het vliegschema ontstaan en Shadow mist bijna zijn aansluitende vlucht. Door een foutje belandt hij op een comfortabele stoel in de eerste klas.

Beleefd biedt Shadow zijn buurman zijn verontschuldigingen aan voor het door hem ontstane oponthoud. De man is echter niet geïnteresseerd in excuses. Hij blijkt te weten wie Shadow is en biedt hem een baan aan. Shadow staart hem verbaasd aan. Hoe weet de man wie hij is en hoe wist hij dat Shadow onverwacht in dit vliegtuig zou belanden? Resoluut wijst hij het aanbod van de man, die zich Wednesday noemt, af. Hij heeft al een baan, in de sportschool van zijn beste vriend Robbie. Wednesday beweert dat de baan bij Robbie niet doorgaat en biedt hem bedenktijd aan. Daarna condoleert hij Shadow met het verlies van Laura. Shadow is verbijsterd. Hoe weet Wednesday dat? Zodra het vliegtuig geland is maakt Shadow zich zo snel mogelijk uit de voeten.

Nadat Shadow anderhalf uur lang richting het noorden heeft gereden stopt hij bij een bar om zijn honger te stillen. Helaas kan hij niet rustig van zijn maaltijd genieten. Wednesday voegt zich bij hem, overhandigt hem een krant en sommeert hem pagina zeven te lezen. En daar staat het: Laura en Robbie zaten in dezelfde auto toen het ongeluk gebeurde. Niet alleen zijn vrouw maar ook zijn beste vriend is overleden. Shadow heeft geen thuis en ook geen baan meer. Er zit niets anders op dan de baan die Wednesday hem aanbiedt te accepteren. Banen voor ex-gedetineerden liggen immers niet voor het oprapen. Hoe Wednesday hem in de bar heeft gevonden, is Shadow een raadsel.

Shadow moet drie glazen mede, oftewel honingwijn, achteroverslaan om de verbintenis te bekrachtigen. Wat hij nog niet weet is dat hij vanaf dat moment voor een god werkt. Een god die hij als Wednesday kent maar die onder vele andere namen bekendstaat. Ook weet het niet dat er talrijke goden in Amerika huizen. Het land is immers een smeltkroes van culturen en de goden zijn uit alle delen van de wereld met de gelovigen mee naar het nieuwe thuisland gereisd. Helaas ging het toen al snel bergafwaarts met de godheden. Ze werden steeds minder aanbeden. Tegenwoordig zijn sommige goden zelfs helemaal vergeten. De overgebleven “geluksvogels” houden zich in leven met piepkleine restjes aanbidding.

Tot overmaat van ramp heeft de moderne tijd nieuwe goden opgeleverd. Tegenwoordig aanbidden mensen hun televisies en computers. De nieuwe goden zijn dan ook goed doorvoed en arrogant en ze willen van de oude goden af. Zelfs een groot land als Amerika is niet groot genoeg voor zoveel grote ego’s. Er is een oorlog op komst. Een oorlog waarin Shadow een doorslaggevende rol zal gaan spelen.

American Gods is een enorm dikke pil met talrijke verhaalwendingen en losse fragmenten die samen een geheel vormen. Het is onmogelijk alles in een recensie te noemen. Dit is een fantasyverhaal dat je, als bovenstaande beschrijving je aanspreekt, moet beleven. Het is een bijzonder originele, duistere, rauwe en gedurfde vertelling waarin Neil Gaiman een geheel eigen draai aan de vele mythen en legendes die onze wereld rijk is geeft en leven en dood niet als vaststaande feiten beschouwt. Over alle personages is duidelijk goed nagedacht maar Shadow is de onbetwiste ster van het verhaal.

Wat dit verhaal zo bijzonder maakt is de souplesse waarmee de schrijver het uit de doeken doet. Het is net alsof hij het niet verzonnen heeft, maar alsof hij een verhaal dat zich recht voor zijn neus afspeelt simpelweg beschrijft. Hierdoor is een verhaal vol bizarre, fictieve gebeurtenissen ontstaan dat toch heel levensecht overkomt.

American Gods is misschien wel het vreemdste boek dat ik ooit gelezen heb. Ik heb genoten van dit verrassende staaltje originaliteit!

ISBN 9789022568699 | paperback | 715 pagina's | Boekerij | april 2017
Vertaald door Hugo Kuipers

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het vorige meisje
J.P. Delaney

Jane vond het huis meteen perfect. De soberheid, de leegte en het ontbreken van accessoires pasten uitstekend bij haar gemoedstoestand. De makelaar mocht het haar eigenlijk niet zomaar laten zien maar alle appartementen die ze samen hadden bekeken waren veel te duur. De enige woonruimte die Jane kon betalen keek uit op een schoolplein vol kinderen. Jane wilde haar hoofd niet met kinderstemmen vullen. Ze wilde niet steeds met haar lege buik en haar lege armen geconfronteerd worden.

Het huis in Hendon is anders. Allereerst is het geen stoffig appartement maar een heuse vrijstaande woning. Henrik Monkford, de architect die het ontworpen heeft, wilde er eerst zelf gaan wonen maar zag daar na een persoonlijk drama vanaf. Nu verhuurt hij het voor een zacht prijsje aan geluksvogels die hij hoogstpersoonlijk selecteert. De makelaar waarschuwt Jane dat vrijwel niemand door de strenge selectierondes komt maar Jane besluit toch een poging te wagen. Ze krijgt een enorme vragenlijst mee. Verbaasd beantwoordt Jane vragen die naar haar mening niks met het huren van een huis te maken hebben. Het lijkt wel een psychologische test. En waarom moet ze eigenlijk foto’s meesturen?

Jane heeft geluk. Ze mag op gesprek komen. De eerste horde is genomen. Wanneer Jane tegenover Henrik Monkford plaatsneemt, ontgaat zijn knappe uiterlijk haar niet. Het korte gesprek zelf verloopt enigszins stijfjes maar tot haar grote vreugde ontvangt Jane al snel een positief bericht. Ze mag in het prachtige huis op Folgate Street 1 gaan wonen. Makelaar Camilla installeert een speciale app op Janes telefoon en laptop en overhandigt haar een polsband. Het huis zit vol sensoren waardoor het als het ware samenwerkt met de bewoner om een zo optimaal mogelijke leefomgeving te creëren. Zelfs het internet is aangepast.

Alles aan het huis is perfect, op de lelies na. Ze liggen steeds opnieuw bij de voordeur voor haar klaar en het huis is inmiddels met een sterke bloemengeur gevuld. Wanneer ze de bloemist belt die op het toegevoegde label staat vermeld, beweert deze de bloemen niet bij haar te bezorgen. Korte tijd later ontdekt ze dat een onbekende man de bloemen bij haar deur legt. Wanneer ze hem vraagt wat hij van haar wil, blijken de bloemen niet voor haar maar voor ene Emma te zijn. Ter nagedachtenis. Volgens de man is Emma vermoord nadat iemand haar geest vergiftigd had.

Janes nieuwsgierigheid is gewekt. Wie was Emma en hoe is ze om het leven gekomen? Ze probeert op het internet informatie over haar te vinden maar de speciale internetbrowser die ze in het huis moet gebruiken, reageert niet op haar zoekopdrachten. De computer op haar werk geeft echter wel informatie prijs. Ene Emma Matthews is in haar huurwoning op Folgate Street 1 om het leven gekomen. Hoewel ze onder verdachte omstandigheden is gestorven, is uiteindelijk niemand veroordeeld.

De lezer kent Emma al. Haar verhaal is met dat van Jane verweven. In korte hoofdstukken wisselen hun verhalen elkaar niet alleen af maar vullen ze elkaar ook aan. Ze lopen zelfs in elkaar over, waardoor de lezer soms even vergeet dat het om twee verschillende personen gaat. Het is een uiterst vernuftig gekozen stijl waar een dreiging van uitgaat. Staat Jane soms hetzelfde als Emma te wachten? Het voelt alsof Emma’s verleden en Janes toekomst onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Dat Jane gevaar loopt is duidelijk maar uit welke hoek komt de dreiging?

J.P. Delaney is een pseudoniem van een prijswinnende, Amerikaanse fictieschrijver. Wie hij in werkelijkheid is, is vooralsnog een goed bewaard geheim. Aanvankelijk had ik moeite met het verhaal. Ik ergerde me enorm aan het perfectionistische en dwingende karakter van huiseigenaar Henrik Monkford, die zonder pardon het leven van zowel Emma als Jane binnendringt. Waarom laten de twee vrouwen zich zo door deze dominante griezel inpalmen? De ontknoping zit echter zo belachelijk goed in elkaar dat mijn ergernis omsloeg in verrukking. Ik begrijp nu heel goed waarom regisseur Ron Howard dit boek gaat verfilmen. Het vorige meisje is bedwelmend, origineel en ronduit verrassend.

ISBN 9789023466963 | paperback | 400 pagina's | Uitgeverij Cargo | augustus 2017
Vertaald door Caecile de Hoog

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Vrije val
Pierre Lemaître

Toen het bericht kwam, zetten Alain Delambre en zijn vrouw Nicole de verbouwing van hun keuken meteen stop. Dat Alain niet langer als human-resourcemanager nodig was, was een schok. Toch bleef hij aanvankelijk optimistisch. Met een beetje geluk zou hij snel een nieuwe baan vinden en konden ze hun onbezorgde levensstijl gewoon voortzetten. Vier jaar later is hij echter nog steeds werkloos. Van Nicoles salaris komen ze nauwelijks rond en de nooit voltooide keuken is een dagelijkse doorn in het oog. Alain voelt zich uitgeblust en afgedankt.

Met de slecht betaalde baantjes die Alain her en der bemachtigt, slaagt hij er niet in een einde aan de financiële onzekerheid te maken. Het doet hem pijn om te zien dat Nicole in oude kleding rondloopt omdat er geen geld voor een nieuwe outfit is. Elke ochtend werkt hij een paar uur bij Messageries Pharmeutiques waar hij dozen met medicamenten sorteert. Het levert nauwelijks wat op maar ze kunnen elke cent goed gebruiken. Alains supervisor heet Mehmet Pehlivan. Hij is een Turk die al tien jaar in Frankrijk woont maar de Franse taal nauwelijks machtig is. Alain kijkt op hem neer en ergert zich aan het feit dat Mehmet zich als de baas van het hele bedrijf gedraagt.

Op weer een uitzichtloze dag heeft Mehmet een bijzonder slecht humeur. Tot overmaat van ramp zijn juist die dag de codes op de pakketten niet goed leesbaar. Wanneer Alain zich vooroverbuigt om een code te ontcijferen, ontploft Mehmet. Hij geeft Alain een schop onder zijn kont. Alain weet niet wat hem overkomt. Heus, hij is normaalgesproken helemaal niet agressief maar nu knapt er iets. Niet veel later haast hij zich met een pijnlijk bonkend hoofd naar huis. Hij heeft Mehmet zo’n harde kopstoot gegeven dat de neus van de man als een luciferhoutje knapte.

Alain schaamt zich enorm voor zijn woede-uitbarsting. Uiteraard is hij op staande voet ontslagen en er hangt hem een rechtszaak boven het hoofd. Hij durft het niet aan Nicole te vertellen. Dat er juist op dat moment een baan als HR-manager beschikbaar komt is dan ook bijna te mooi om waar te zijn. De medewerker van het wervingsbureau vertrouwt hem toe dat zijn leeftijd dit keer geen enkel obstakel vormt. Het gaat de werkgever, die vooralsnog anoniem blijft, om de beste medewerker, niet om de jongste. Alain maakt eindelijk een eerlijke kans op een baan.

De sollicitatieprocedure is nogal opmerkelijk. Naast een aantal pittige tests zal er een gijzeling gesimuleerd worden. Vijf belangrijke medewerkers van het nog altijd anonieme bedrijf zullen gegijzeld worden. Hoewel zij geen enkel gevaar zullen lopen, zullen ze denken dat het om een echte gijzeling gaat. Het is aan Alain en de andere kandidaten om de gijzelaars op de proef te stellen. Wie is het meest stressbestendig en wie komt meteen met gevoelige bedrijfsinformatie op de proppen. Wie is werkelijk geschikt voor zijn of haar functie en wie moet de deur gewezen worden? Als het Alain lukt de gijzelaars beter te doorgronden dan zijn medekandidaten doen, sleept hij de baan in de wacht.

Alain is inmiddels zo wanhopig dat hij tot alles bereid is om een nieuwe baan te bemachtigen. Nicole vindt een gesimuleerde gijzeling echter veel te ver gaan en eist dat Alain zich terugtrekt. Alain stemt schoorvoetend toe maar hij meent er niks van. Hij wil niet langer werkloos zijn. Hij wil niet langer falen als kostwinner. Hij zal de baan als HR-manager bemachtigen, hoe dan ook.

Ik heb Vrije val met gemengde gevoelens gelezen. De schrijfstijl van auteur Pierre Lemaître bevalt me goed en hij heeft bovendien voor heel wat verrassende verhaalwendingen gezorgd. Het verhaal is echter totaal niet geloofwaardig en daarnaast vind ik hoofdpersoon Alain een verschrikkelijk kwal. Hij kijkt op mensen neer en is extreem egoïstisch. Zo liegt hij iedereen, ook zijn vrouw en twee dochters, schaamteloos voor om zijn doelen te bereiken.

Voor leesclubs zou Vrije val een interessante keuze zijn. Over dit boek kan uren gediscussieerd worden. De een zal Alains (wanhoops)daden geniaal vinden, de ander zal van mening zijn dat hij te ver is gegaan. Wat doen jarenlange geldzorgen met een mens? Hoe ver mag iemand gaan om een beter leven te bewerkstelligen? Hou er rekening mee dat niets in dit verhaal is wat het op het eerste gezicht lijkt. Ik hoop in ieder geval nooit iemand als Alain te ontmoeten!

ISBN 9789401607360 | Ebook| 351 pagina's | Xander Uitgevers | Augustus 2017
Vertaald door Jan Steemers

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Uitverkoren
Cirkel van het kwaad: Deel 2
Linda Jansma

Uitverkoren start 9 maanden na het schokkende einde van Schaduwkinderen (deel 1 in de trilogie 'Cirkel van het kwaad'). Het onderzoek rond de dood van de broer van Jules Declerck vordert niet echt, waardoor de vragen van Jules over haar verleden nog steeds niet zijn beantwoord.
In haar werk als officier van justitie wordt ze geconfronteerd met de dood van een jonge, onbekende vrouw en de moord op een man, allebei in de buurt van het station Leeuwarden. Al gauw blijkt een spoor te lopen naar een sekte, die teruggetrokken leeft op het Friese platteland. Wanneer heden en verleden, privé en werk wel heel erg door elkaar beginnen te lopen, komen de nachtmerries die Jules regelmatig heeft akelig dichtbij de werkelijkheid.

Het boek komt langzaam op gang. In eerste instantie lijkt Jules geen grip op de zaak van de beide doden te kunnen krijgen. Net wanneer de lezer naar wat meer actie begint te verlangen, bedient de auteur je op je wenken. In een gestaag aanzwellende stroom komen de onthullingen op je af en tegelijkertijd ontstaan er nieuwe vragen: wie is Elijah Schillinger – de leider van de sekte, wat zit er in de doos die de broer van Jules haar heeft nagelaten, wie is de mysterieuze vrouw die Harry, journalist en ex-vriend van Jules, zo goed schijnt te kennen en wat heeft zij met de sekte te maken, etc.

Linda Jansma is inmiddels een bekend en geliefd thriller-auteur. Sinds het verschijnen van haar debuut in 2010 levert ze met regelmaat heerlijk spannende boeken af die een groot lezerspubliek trekken en waarin ze actuele, maatschappelijke thema's gebruikt als kapstok. In Schaduwkinderen ging het om terrorisme, in Uitverkoren spelen de thema's onderdrukking en hebzucht, met name binnen een sekte, een grote rol. Daarnaast zijn haar hoofdpersonen aansprekende figuren met wie je je als lezer gemakkelijk kunt identificeren.

In het eerste deel van de Cirkel-trilogie heeft zij haar hoofdpersonage Jules voldoende inhoud meegegeven om nieuwsgierig te zijn naar verdere ontwikkelingen. In dit tweede deel komt Jules steeds beter uit de verf. Haar wens maar ook haar angst haar verleden te ontdekken voelt de lezer haarscherp aan. Elk flintertje informatie brengt je dichter bij de persoon Jules: de gedreven officier van justitie met een groot persoonlijk verdriet. Het is de kracht van Linda Jansma om de lezer zo steeds intensiever bij het wel en wee van haar hoofdpersonage te betrekken. Ook Harry Simones heeft weer een behoorlijke rol in het verhaal en we komen meer over zijn verleden te weten. Daarentegen blijven de overige karakters wat meer aan de oppervlakte en met name voor Elijah is dat jammer. Maar wat in het vat zit...

De spanningsboog wordt mooi opgebouwd. Er gebeurt veel en het is heel knap hoe de dreiging aan de ene kant en de aan naïviteit grenzende opgewektheid aan de andere kant binnen de poorten van de geloofsgemeenschap van Elijah Schillinger beschreven worden aan de hand van één van de vrouwen in de sekte, Rebekka. Realistisch, afschuwwekkend en de wetenschap dat deze levensstijl voor veel mensen werkelijkheid is. Hierover is voldoende te vinden op internet en er zijn ook diverse boeken verschenen van voormalige slachtoffers, zoals bijvoorbeeld het boek 'Vlucht uit het land van de vrijheid' van Anna Meijerink.

Met Uitverkoren heeft Linda Jansma weer een toppertje geschreven. We komen steeds dichter bij de onthulling over wat er 20 jaar geleden precies is gebeurd. Heeft de broer van Jules haar vader vermoord? Waarom is haar vader überhaupt vermoord? Wie zijn er nog meer bij betrokken geweest? En komt het nog goed tussen Harry, de ex-geliefde van Jules, en Jules? We zullen nog even moeten wachten op alle antwoorden totdat de 'Cirkel van het kwaad' rond is. Het laatste deel van de trilogie verschijnt in 2018, hopelijk nog voor de zomer. Dat wordt lang afzien voor de vele fans van Jules Declerck.

ISBN 9789461093592 | Paperback | 350 pagina's | Uitgeverij De Crime Compagnie | juni 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De visser
John Langan

Lange tijd wist Abe helemaal niet dat hij van vissen hield. Hij had een goede baan bij IBM en was gelukkig getrouwd met de vijftien jaar jongere Marie. Wanneer Abe aan de toekomst dacht, dat hij aan vrolijkheid en rondrennende kinderen, niet aan stilzwijgend naar een dobber staren. Toch werd hij op een ochtend tijdens het ontwaken overvallen door een onbedwingbare drang te gaan vissen. Hij hoefde niet met Marie te overleggen, ze was er niet meer. Een week na hun huwelijksreis voelde ze een knobbeltje in haar borst. Twee jaar na hun trouwdag overleed ze.

Abe stelde de allesoverheersende gedachte niet erg op prijs. Stug probeerde hij de drang te gaan vissen te negeren. De laatste keer dat hij een poging had gewaagd een vis te vangen, was in zijn kindertijd. Hij ontdekte toen al snel dat hij er geen talent voor had. De zin die zich stevig in zijn hoofd had genesteld weigerde echter voor andere gedachten te wijken. “Ik moet gaan vissen”, schreeuwde het inmiddels in zijn hoofd. Abe gaf zijn verzet op en begaf zich naar een nabijgelegen hengelspeciaalzaak. Als hij moest vissen, dan ging hij vissen.

Aanvankelijk maakte Abe er een potje van. Hij had geen idee wat hij moest doen en hij rommelde maar wat aan. Toch bleef Abe vissen. Elke dag, urenlang. Hij begon zowaar vis te vangen. Het is echter niet de liefde voor vissen die Abe in dit boek met de lezer wil delen. Zijn verhaal gaat over een gebeurtenis die zijn leven voorgoed heeft veranderd. Abes verhaal gaat over de Visser.

Tegen de tijd dat Abe aan zijn tweede visseizoen begon, wist hij precies waar de mooiste visplekken waren. Rond die tijd begon hij Dan Drescher mee te nemen. Het was helemaal niet zijn bedoeling geweest een vismaatje te zoeken maar het verdriet dat Dan uitwasemde raakte hem. Het was een verdriet dat hij herkende. Dans vrouw en kinderen waren bij een auto-ongeluk om het leven gekomen. Hoe het verder moest, wist Dan niet. Daarom ging hij vissen, samen met Abe.

Abe neemt Dan mee naar al zijn geliefde visstekken. Samen staren ze urenlang naar de dobbers die op het water drijven. Soms praten ze over hun verlies, soms zeggen ze helemaal niets. Na het seizoen trekt Dan zich in de eenzaamheid van zijn verdriet terug maar tegen de tijd dat het volgende seizoen begint, zoekt hij Abe weer op. Hij stelt voor een nieuwe visstek te proberen: Dutchman’s Creek. Dan beweert er in een boek over gelezen te hebben maar Abe heeft meteen door dat hij liegt. Vreemd, waarom zou iemand over een visstek liegen?

Ook Howard, de eigenaar van het restaurant waar de vismaten voor vertrek ontbijten, weet dat Dan de waarheid omzeilt. Hij heeft het bewuste boek ook gelezen en Dutchman’s Creek staat er niet in vermeld. Het idee dat de twee mannen juist deze visplek gaan bezoeken, staat hem niet aan. Er zijn opvallend veel mensen bij Dutchman’s Creek om het leven gekomen. In een poging de visvrienden tegen te houden, besluit hij hun de legende over de Visser te vertellen.

Wat volgt is een verhaal dat rond 1840, in een stadje vlakbij New York, begint met een tragisch verlies. Wanneer Beatrice, de vrouw van de steenrijke Cornelius, ziek wordt, lukt het niemand haar te genezen. Cornelius haalt een vreemdeling in huis maar ook hij weet de dood van Beatrice niet te voorkomen. Vreemd genoeg lijkt Cornelius niet om de dood van zijn geliefde vrouw te rouwen en de vreemdeling, die door de dorpsbewoners voor een arts werd aangezien, blijft bij hem in huis wonen. In de jaren die voorbij gaan wordt soms vanuit de verte een vrouw gezien die grote gelijkenis met Beatrice vertoont. Niemand weet wie ze is.

Jaren later, kort na de eeuwwisseling, zijn er plannen om het stadje in een enorm waterreservoir weg te laten zinken. De dam in de Esopus, een aftakking van de Hudson, trekt allerlei werklieden aan die met hun gezinnen in eenvoudige arbeiderswoningen trekken. Lange tijd bestaat het leven vrijwel uitsluitend uit heel hard werken maar dan leidt George, een van de werklieden, een onverwacht verlies. Zijn vrouw Helen maakt een eind aan haar leven. Aanvankelijk is George ontroostbaar maar dan slaat zijn verdriet om in een onverklaarbare blijdschap. Wanneer iedereen ziet wat George zo gelukkig maakt, deelt niemand zijn verrukking…

Schrijver John Langan heeft er twaalf jaar over gedaan dit verhaal te voltooien. Keer op keer legde hij het verhaal weg om het later toch weer op te pakken. Dat het een verhaal is dat weloverwogen is geschreven, blijkt uit elke bladzijde. De visser is een thriller met griezel-, horror- en fantasyelementen maar tegelijkertijd is het een aangrijpend verhaal over de impact van verlies. Wat als er een manier is om de scherpe randjes van een allesoverheersend verdriet liefdevol te verwijderen? Wat als er zelfs een manier is om een verlies terug te draaien? Maakt het dan uit dat het om een weinig fraaie methode gaat?

De stijl van John Langan doet aan die van Stephen King en John Ajvide Lindqvist denken. Het is griezelig, mysterieus en intrigerend. Ik moest het boek regelmatig even wegleggen om alles rustig tot me te kunnen nemen. De visser is een prachtig gelaagd verhaal waarin liefde, kwaad, rouw en berusting hand in hand gaan. Fascinerend van begin tot eind.

ISBN 9789045213330 | paperback | 320 pagina's | Karakter Uitgevers | juli 2017
Vertaald door Roelof Posthuma

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Zodiac Zodiac
Sam Wilson

Het lichaam wordt gevonden door Rachel, een schoonmaakster van het bedrijf Jiffyclean. Wanneer ze enigszins gehaast en nauwelijks op tijd bij het huis van een nieuwe klant arriveert, ziet ze dat de voordeur op een kier staat. Enigszins onzeker roept ze de eigenaar maar niemand reageert. Dan ziet ze de splinter die uit het deurkozijn steekt. Iemand heeft de deur met geweld geopend. Rachel pakt haar mobieltje en belt de alarmcentrale.

Terwijl de centralist haar met een prettig kalme stem sommeert op de hulpdiensten te wachten, hoort Rachel iemand praten. Het geluid, een mannenstem, komt uit de achtertuin. Opluchting maakt zich van haar meester. Er is niets aan de hand, de eigenaar van de luxe bungalow is in de tuin, daarom heeft hij haar niet horen roepen en aanbellen. Met de telefoon in haar hand loopt Rachel naar de achtertuin. Op een kuil na, is er niks te zien. Rachel moet zich vergist hebben. Ze draait zich op en loopt terug naar de achterpoort, maar net voor ze de achtertuin wil verlaten hoort ze een vreemd geluid.

Het geluid komt uit de kuil. Ligt er iemand in? Rachel vergeet haar angst, negeert de inmiddels dwingende stem van de centralist en loopt naar de kuil. Op de bodem ligt een met bloed besmeurde man. Hij is vastgebonden en zijn ingewanden puilen uit zijn buik. Met hulp van de centralist probeert ze de man te helpen maar wanneer ze iets in het huis ziet bewegen, verstijft ze. Ze wordt gadegeslagen. Eindelijk besluit Rachel naar de centralist te luisteren. Het is inderdaad beter zo snel mogelijk bij het huis vandaan te gaan. Helaas heeft ze te lang gewacht. Rachel wordt overmeesterd en verdwijnt spoorloos.

Terwijl niemand weet of er nog hoop voor Rachel is, is het voor de man in de kuil zonder twijfel te laat. Degene die hem zo vreselijk heeft toegetakeld, heeft ervoor gezorgd dat zijn slachtoffer hoe dan ook aan zijn verwondingen zou sterven. Niet veel later kijkt rechercheur Jerome Burton vol afschuw op het lijk van zijn baas neer. Hoofdcommissaris Peter Williams is voorgoed uit zijn functie ontheven. Dan valt Burtons oog op de hoopjes aarde die om de kuil zijn gestrooid. Het is een symbool. Het symbool van het sterrenbeeld stier. Gaat het om sterrenbeeld gerelateerd geweld?

De wereld in de thriller Zodiac lijkt sterk op de wereld zoals wij die allemaal kennen. Toch is er een wezenlijk verschil. Het gesternte waaronder de inwoners geboren zijn, bepaalt welke kansen ze in het leven krijgen. Het gaat zelfs nog verder dan dat. De dag waarop iemand geboren is bepaalt ook het karakter en het uiterlijk. Mensen met hetzelfde sterrenbeeld zoeken elkaar op, leven in harmonie met sommige andere sterrenbeelden en mijden omgang met sterrenbeelden van een twijfelachtige klasse. Zwangerschappen worden zorgvuldig gepland want een kind dat een ander sterrenbeeld dan zijn of haar ouders heeft, gaat een eenzame toekomst tegemoet.

Zodiac bestaat uit twee verhaallijnen die helaas niet mooi in elkaar overvloeien. De eerste verhaallijn gaat over de dood van de hoofdcommissaris. Jerome Burton werkt met tegenzin samen met astroloog Lindi. Kunnen de sterren echt helpen het moordmysterie te ontrafelen? In de tweede verhaallijn neemt de rijke Daniel Lapton de hoofdrol voor zijn rekening. Wanneer hij ontdekt dat zijn rijke familie voor hem heeft verzwegen dat hij een dochter heeft, ontsteekt hij in woede. Wanhopig probeert hij het meisje op te sporen, waarna hij op de ene onaangename verrassing na de andere stuit.

Zodiac biedt een origineel verhaal maar de uitwerking laat te wensen over. Onlogische sprongen in de tijd en vreemde persoonlijke ontwikkelingen zorgen ervoor dat het verhaal allesbehalve soepel verloopt. Persoonlijk heb ik niks met astrologie en in eerste instantie lijkt het verhaal behoorlijk vergezocht. Toen ik de sterrenbeelden echter in gedachten verving voor verschillende huidskleuren, was het verhaal ineens schrikbarend echt. Het is raar om iemand met een impopulair sterrenbeeld uit te sluiten maar is het niet even belachelijk om dezelfde selecties op basis van huidskleur te maken?! Met Zodiac maakt auteur Sam Wilson op geheel eigen wijze duidelijk hoe verkeerd het is om mensen op basis van afkomst in een hokje te plaatsen. Dat maakt de gebrekkige uitwerking enigszins goed.

ISBN 9789044350593 | paperback | 412 pagina's | The House of Books | juni 2017
Vertaald door Nathaly Schrijnder

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Voor eens en altijd
Andreas Pflüger

Moordenaar Reinhold Boenisch heeft opnieuw toegeslagen. Nota bene in zijn eigen gevangeniscel. Gevangenispsychologe Melly Breuer was nog maar drieëndertig toen Boenisch tijdens het drinken van een kopje thee in zijn cel toesloeg. Het gevangenispersoneel was door een afscheidsfeestje minder alert waardoor de moord pas de volgende ochtend werd opgemerkt. Boenisch lag lepeltje-lepeltje met het ontzielde lichaam, alsof het een liefdevol samenzijn was. Op de zin “Ik praat alleen met Jenny Aaron” na, zei hij niets.

Nog maar vijf jaar geleden was Jenny Aaron een van de beste agenten van de Afdeling, een Duitse geheime dienst. In een wereld die door mannen werd gedomineerd had ze bewezen niet voor haar collega’s onder te doen. Jenny was een bikkel. Een uitblinker. Zelfverzekerd voerde ze samen met haar collega en geliefde Niko Kvist een undercoveractie uit. In Barcelona zouden ze samen twee handelaren in gestolen kunst inrekenen. Hoewel ze hun opdracht tot in de kleinste details hadden voorbereid en ze uitstekende dekmantels hadden, lieten de kunstdieven zich niet voor de gek houden. Nadat Niko werd neergeschoten, sloeg Jenny op de vlucht. Het mocht niet baten. Ze werd in haar hoofd geschoten en verloor haar zicht.

Het zijn vijf zware jaren voor Jenny geweest. Nadat ze afscheid van de Afdeling had genomen, moest ze leren met haar blindheid om te gaan. Jenny heeft keihard geknokt om het verlies van haar gezichtsvermogen zo goed mogelijk te compenseren. Met een indrukwekkend staaltje doorzettingsvermogen heeft ze de techniek echolocatie onder de knie gekregen. Jenny kan nu aan de weerkaatsing van geluiden horen wat zich in haar nabijheid bevindt. Ook heeft Jenny getraind en is ze nog altijd topfit. Wie niet weet dat ze blind is, heeft dat niet direct door. Het is echter niet haar blindheid die haar dagelijks kwelt. Jenny wordt verteerd door schuldgevoel. Toen Niko vijf jaar geleden zwaargewond op de grond lag, rende ze weg in plaats van zich om hem te bekommeren. Ze heeft de erecode van de Afdeling gebroken. Jenny schaamt zich diep.

Nu Boenisch nadrukkelijk naar Jenny heeft gevraagd, keert ze terug naar Berlijn. Niko haalt haar op. Het is fijn en verwarrend tegelijk hem weer te zien. Nadat ze hem in de steek heeft gelaten, was hun relatie als vanzelfsprekend voorbij. Waarom heeft ze hem laten liggen? Waarom is ze toch zo laf geweest? Jenny weet het niet. Wat ze aan niemand vertelt is dat haar geheugen niet meer goed functioneert. Ze kan zich niet herinneren wat er die dag precies is gebeurd. Ze weet alleen dat ze heeft gefaald en daarom is ze blij dat haar hulp is ingeroepen. Jenny wil de kans haar eer te herstellen beslist niet onbenut laten.

Boenisch en Jenny zijn oude bekenden van elkaar. Door haar zit hij al jaren vast. Toen Jenny nog een groentje bij de politie was, belde ze op een avond bij Boenisch aan omdat ze nog wat aanvullende vragen in het kader van een politieonderzoek voor hem had. Toen ze merkte dat Boenisch steeds zenuwachtiger werd, was het al te laat. Hij duwde haar in een donkere, stinkende kelder waar ze op twee lijken stuitte. Hoewel de angst haar dreigde te overweldigen wist ze een roestige spijker te bemachtigen waarmee ze het slot van de kelderdeur opende en Boenisch uitschakelde. Toch heeft Jenny nooit geloofd dat Boenisch alleen handelde. Ook nu gelooft ze dat niet. Nadat ze Boenisch heeft gesproken weet ze zeker dat hij opnieuw slechts een speelbal is. Een ander monster uit het verleden trekt aan de touwtjes.

Voor eens en altijd is een combinatie van een bloedstollende thriller en een psychologische roman over vriendschap, liefde, schaamte en loyaliteit. Toen Jenny jaren geleden lid van de Afdeling werd, sloot ze vriendschappen voor het leven. Nu ze tijdelijk terug is, kan ze rekenen op een groep trouwe vrienden, mannen die stuk voor stuk bereid zijn hun leven voor haar te geven. Auteur Andreas Pflüger beschrijft deze bijzondere vorm van liefde heel treffend. Hoewel Jenny een knappe vrouw is, heeft het niks met lustgevoelens te maken. Het is een kameraadschap die alles overstijgt.

Voor eens en altijd ademt kwaliteit uit. De aandacht die de auteur aan de opbouw en de uitwerking van dit intense verhaal heeft besteed is indrukwekkend. De hoofdpersonen voelen als goede bekenden, vrienden zelfs en de balans tussen goed en kwaad is in perfect evenwicht. Over een uitmuntende thriller als Voor eens en altijd kan ik alleen maar lovend zijn!

ISBN 9789401607148 | paperback | 399 pagina's | Xander Uitgevers | juni 2017
Vertaald door Renée Vink

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Maurice Maurice
Anne-Laure Van Neer

Het verhaal begint met een begrafenis. De moeder van Maurice, oma van Alexandra, is overleden. Maurice blijkt een man van 65 te zijn. Simone is zijn tweede vrouw, zij is bijna met pensioen, maar Maurice heeft daar schrik voor: haar zware ademhaling irriteert hem steeds meer. Hij heeft dan ook plannen om haar te vermoorden. Als hij dat nu net voor haar pensioen doet kan hij de verzekeringsgeld nog opstrijken. Maar nu, op de begrafenis van zijn moeder, verschijnt Alexandra met een nieuwe vriend, en die Lorenzo is duidelijk een Alfa en ook nog een bumperklever in een BMW. En was het niet de taak van Maurice om de wereld te bevrijden van die irritante Alfa’s? Maar dat betekent een dilemma.

'Beloof me, Maurice, dat je ophoudt met moorden,' zei moeder vlak voor ze stierf.

Nog eentje, dat mocht. Maar dan moest het gedaan zijn. Maurice beloofde het. Maar nu zit hij er mee. Zo erg dat hij een psychiater raadpleegt. En dan lopen de gebeurtenissen totaal anders dan je zou verwachten. Anne-Laure van Neer heeft haar fantasie logelaten in een ontzettend leuke, maar toch ook spannende thriller. Een komische thriller! Heerlijk is het om te lezen hoe alles met elkaar verwikkeld raakt, en dan weer ontknoopt wordt. De humor spat er af!

‘Ik ga naar de politie.’ ‘Tom kruist zijn armen over elkaar, als een nukkige vijfjarige die geen lolly krijgt aan de kassa van de supermarkt. Ik adem in en uit. ‘Laten we niet vergeten dat ik jarenlange ervaring heb met allerlei technieken. En hoewel het soms bijna vanzelf gaat, is moorden toch een vak waar je enige finesse mee moet hebben om er een succes van te maken,’ pleit ik. ‘Dat heb je zelf mogen ondervinden, niet?’ Henri knikt naar Tom. ‘Het is moeilijk. Ik heb het ook al een keertje verprutst.’ Tom lijkt diep teleurgesteld.

De overige personages spelen allemaal keurig hun rol: Henri; Simone, de echtgenote; de psychiater. En daar is vooral Tom, het eerste vriendje van Alexandra, die ineens weer opduikt. Dan is de ontknoping ook nog verrassend, met andere woorden: het is een feest om dit boek te lezen en eigenlijk ben ik nu ook heel benieuwd naar het debuut van Van Neer, dat hieraan vooraf gaat, zonder dat de twee boeken overigens een serie vormen. En niet te vergeten een derde boek! Deze bijna bizarre humor, met een ijzersterk plot en een prima spanningsboog, origineel en een genot! Voor de ouderen onder ons: het deed me denken aan John Lantings toneelspel of aan Adriaan en Olivier.

Anne-Laure (Antwerpen, 1975) schreef eerder 'Justine' –waar ik overigens nu heel nieuwsgierig naar ben). Dit boek, haar debuut, werd genomineerd voor de Knack Hercule Poirotprijs 2015.

ISBN 9789462420618| paperback |297 pagina's | Uitgeverij Kramat| maart 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Drie meter onder nul
Marina Heib

Ze is altijd een eenling geweest. Een buitenbeentje. Als kind was ze zelfs zonder reden agressief. Zelf begreep ze ook niet waarom. Waar kwam de woede die ze in zich meedroeg toch vandaan? Toen ze dertien was, duwde ze een jongen van een klif. Zomaar. Toen ze hem zag zitten kon ze de verleiding gewoonweg niet weerstaan. Ze schrok ervan, dat wel. Was ze niet normaal? Was ze een monster? Ze zwoegde en ploegde door het leven.

Het lag niet aan haar prille jeugd in Oost-Duitsland. Ze was destijds nog te jong om de druk van het IJzeren Gordijn te voelen. Was ze door de pesterijen van haar klasgenoten in een monster veranderd? Ze werd gepest omdat ze anders was maar ook daar kwam de woede niet vandaan. Het riep het naar de oppervlakte, dat wel. Ze hield van fantasieverhalen en wilde later Pippi Langkous worden. Volgens haar juf en haar klasgenootjes kon dat niet. Wat wisten die er nou van? Later ontdekte ze dat de andere kinderen de boeken over Pippi Langkous helemaal niet kenden. Het was toentertijd niet verboden de boeken te lezen maar ze mochten niet gedrukt worden. Dankzij haar lieve vader kon ze toch van de heerlijke verhalen over de vrijgevochten Pippi genieten.

Het lag ook niet aan haar ouders en toen ze na de val van de muur naar West-Berlijn verhuisden nam ze voorgoed afscheid van de pestkoppen die haar het leven zuur maakten. Toch was ze ook een lastige puber. Het ging mis toen ze haar oog op de verkeerde jongen liet vallen. Tijdens hun verkeringstijd kleedde ze zich volledig in het zwart. Ze dronk en blowde. Toen ze haar vriendje met een ander betrapte, was het echter meteen met haar dwarse buien gedaan. Haar zwartgeverfde haar werd gebleekt en ook haar zwarte kleding verdween als sneeuw voor de zon. Nu ze in de dertig is heeft ze een leuke baan bij een softwarebedrijf, een goedverzorgd uiterlijk en een mooi appartement. Het doet er echter niet meer toe. Onlangs heeft ze haar menselijke huid afgeworpen. Nu is ze een wolvin op zoek naar haar prooi. Op zoek naar andere wolven.

Dat ze uiteindelijk een moordenares zou worden, had ze niet verwacht. Toch heeft ze geen keus. Ze is wie ze is en moet zijn. Haar slachtoffers heeft ze zorgvuldig uitgekozen. Hermann, zoals hij zich tegenwoordig noemt, is de eerste. Ze houdt hem al maanden walgend in de gaten. Hermann is een rijke bouwondernemer met een veel jongere vrouw en een nog jongere minnares. Hij denkt dat hij kan doen en laten wat hij wil maar daar gaat ze binnenkort een stokje voor steken. De laatste dagen van Hermann zijn geteld, al weet hij dat zelf nog niet. Ze heeft hard getraind en nu is ze sterk en fit genoeg voor wat komen gaat. Nog even en dan is het met Hermannn gedaan. Nog even en dan gaat ze op jacht naar haar volgende prooi.

Drie meter onder nul is geen doorsnee thriller. Het verhaal is in de ik-vorm geschreven en komt heel afstandelijk over. Hoewel dat goed bij het personage past, die immers afstand van alles en iedereen heeft genomen, is het geen heel toegankelijke stijl. Ook komen er behoorlijk pittige stukken tekst in het verhaal voor. Dit is het opvallendste fragment:

“Nu verscheurt de wolvin de magische kluisters, door dwergen getwijnd van kattengetrippel, vrouwenbaarden, wortels van bergen, vissenadem en vogelspuug. Rook en vuur stijgen ten hemel, en stormwind ontwortelt de bomen.”

Lange tijd is het verhaal een raadsel. Wat heeft voor de ommekeer in haar leven gezorgd en hoe kiest ze haar slachtoffers uit? Schrijfster Marina Heib is aanvankelijk niet erg scheutig met informatie maar komt uiteindelijk toch met een verklaring op de proppen. Op het moment dat alles duidelijk werd, was ik als lezer eindelijk in staat te begrijpen waarom de hoofdpersoon was geworden wie ze was. Het was zelfs een wonder dat ze zich nog zolang staande had gehouden.

Drie meter onder nul is geen verhaal voor iedereen. Je moet bereid zijn de afstandelijke stijl en het bijzondere woordgebruik te leren waarderen. Het is een verhaal waar je als lezer moeite voor moet doen. Het ware verhaal houdt zich lang schuil maar wanneer het eindelijk naar de oppervlakte komt is het vrijwel onmogelijk niet aangedaan te zijn.

ISBN 9789402752687 | Ebook| 163 pagina's | HarperCollins | juli 2017
Vertaald door Lilian Caris

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het masker van Venus
Daniël Meyer

Het boek begint met een korte inhoud van ‘De man van Venus’, het boek dat vooraf gaat aan ‘Het masker van Venus’. Naar blijkt is het ook handig om dit boek eerst gelezen te hebben!

De ik-figuur heet Daan Meyer (!). Als zijn vriend Leo vermoord wordt, houdt Daan zoals beloofd diens vriendin Else in de gaten. Leo wist dat hij gevaar liep: Behalve vissenvoer ontwikkelde hij ook een nieuwe cannabisvariant, hetgeen natuurlijk niet goed valt bij de hashhandelaren. Leo heeft Daan alle informatie gegeven, en daardoor loopt ook Daan gevaar. Dat hij ook nog zelf wil ontdekken wie zijn vriend vermoord heeft, levert hem geduchte vijanden op. Beter was hij uit de business gestapt, maar in plaats daarvan is hij naar Shimanto vertrokken, in het zuiden van Japan, waar de fabriek staat. Met Sophie, zijn nieuwe vriendin, en Mark, zijn vriend probeert hij de boel draaiend te houden.

Als dan in deel twee het verhaal verder gaat, blijkt er van rust geen sprake te zijn. Het begint er mee dat er een drone over de fabriek vliegt, van onbekende origine. Als Mark op onderzoek uit gaat wordt hij overvallen en belandt in het ziekenhuis. En Sophie blijkt zwanger. De politie wil ook weten wat er precies speelt. Zij weten dan nog niets van de hashlijn, al zijn zij ook niet gek: al die commotie om vissenvoer? En dan is er ook nog de Japanse maffia…

‘De fabriek groeit, we worden bedreigd. De beveiliging is opgeschaald. We komen op een ander niveau, want we willen door. Jij wilt door, Théréza wil door en ik wil door. Maar het krachtenspel is veranderd. Met de drone die boven ons vloog, werd onze wereld anders. Ik weet niet hoe, maar ik voel dat er nu meer speelt dan alleen de oorlog tussen Kobe en Tokio.’

Een actiethriller rondom de handel in cannabis, of het nu als verdovend middel of als medicijn bedoeld wordt. Het is een harde nietsontziende wereld, en dat had Daan toch ietwat verkeerd ingeschat. In vrij kortaffe stijl, met korte hoofdstukken vliegt de lezer door het verhaal, en omdat het erg spannend is, lees je vlot door tot de verrassende ontknoping.

Daniël Meyer is dan wel dezelfde naam als de hoofdpersoon van dot boek, in feite heet de schrijver Wouter ter Reehorst. Dat is best verwarrend. Maar dat doet natuurlijk niets af aan het feit dat het een lekkere actiethriller is.

ISBN 89492221247| paperback | 247 pagina's | Uitgeverij Futuro| december 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Moordzaak Moordhuis
James Patterson & David Ellis

Rechercheur Jenna Murphy vindt het fijn terug in Bridgehampton te zijn. Ze heeft geen idee waarom haar ouders jaren geleden halsoverkop uit het kustplaatsje zijn vertrokken. Voor ze zich hier vestigde, woonde en werkte Jenna in New York maar na een mislukte undercoveropdracht werd ze gedwongen te vertrekken. Gelukkig zat ze niet lang zonder werk. Toen haar oom Langdon hoorde wat er gebeurd was, bood hij haar meteen een baan bij de politie in Bridgehampton aan.

Soms is het lastig dat haar oom ook haar baas is maar het lukt Jenna aardig werk en privé gescheiden te houden. Op het werk doet ze trouw wat commissaris Langdon haar opdraagt, terwijl ze hem na werktijd goedmoedig uitfoetert als hij weer eens fastfood naar binnen werkt. Alleen over moordenaar Noah Walker zijn ze het niet helemaal met elkaar eens. Volgens Langdon is hij verantwoordelijk voor de moord op Melanie Phillips en Zachary Stern. Jenna heeft zo haar twijfels. Was de moord op het verliefde paar wel echt een crime passionel?

Toen Melanie Phillips en Zachary Stern op brute wijze om het leven werden gebracht, logeerden ze in een huis met het adres 7 Ocean Drive, een huis dat al jaren als het Moordhuis bekendstaat. Hoewel ze zich van haar oom niet met de zaak mag bemoeien, gaat Jenna er toch stiekem een kijkje nemen. In de kamer waar de moord is gepleegd vindt ze vreemde sneden in het hout van de poten van een grote kledingkast. Ze begrijpt meteen hoe de inkepingen zijn ontstaan. De moordenaar heeft iemand, Melanie, met handboeien aan de kast geklonken voor hij Zachary uiterst pijnlijk om het leven bracht. Jenna begint steeds meer te twijfelen. Dat er een dubbele moord is gepleegd staat vast maar of dat in een opwelling is gebeurd, betwijfelt ze.

De twijfel slaat steeds heviger toe. Jenna sluit op een moord die overeenkomsten vertoont met de moord op Melanie en Zachary. Langdon doet het af als onzin. Noah Walker heeft Melanie en haar geliefde gedood omdat hij het niet kon verkroppen dat Melanie hem gedumpt had. Bovendien heeft hij zelf in Noahs huis bewijsmateriaal gevonden dat Noah onomstotelijk aan de dubbele moord linkt. Noah Walker is de dader en daarmee uit.

Tijdens de rechtszaak tegen Noah gaat het mis. Op de avond voor Langdon in de rechtbank een getuigenis over het gevonden bewijsmateriaal zal afleggen, wordt hij bruut in zijn eigen huis afgeslacht. Jenna is ontroostbaar. Nu twijfelt ook zij niet langer aan Noahs schuld. De jury blijkt het met haar eens te zijn en Noah krijgt een lange gevangenisstraf opgelegd. Noah zelf is verbijsterd. Ook al zag het er al een tijd niet goed voor hem uit, hij had niet verwacht daadwerkelijk voor de moorden op te zullen draaien.

De zaak in Moordhuis is opgelost. Noah zit in de gevangenis en iedereen kan weer opgelucht ademhalen. Toch is het niet zo simpel. Wanneer Jenna op een brief van haar overleden oom stuit, verandert alles. Is Noah de moordenaar of toch niet? Om de waarheid boven tafel te krijgen stort Jenna zich op de geschiedenis van het Moordhuis. Aan welke gebeurtenissen ontleent het statige huis de gruwelijke bijnaam? Jenna’s nieuwe baas verbiedt haar zich nog langer met de zaak te bemoeien maar Jenna is niet meer te stoppen.

Moordhuis is vlot geschreven en biedt een spannend verhaal vol onverwachte verhaalwendingen. De lezer heeft al snel door dat Jenna een grotere rol in het geheel inneemt dan ze zelf doorheeft. Met welke reden zijn haar ouders destijds uit Bridgehampton vertrokken en waar komen Jenna’s vreemde nachtmerries vandaan? Zelf had ik een deel van de ontknoping iets te snel naar mijn zin door. Ook vind ik het jammer dat de personages me niet erg aanspraken. Ik leerde ze niet goed genoeg kennen om sympathie of juist afschuw voor ze te voelen. Toch heb ik Moordhuis beslist niet met tegenzin gelezen. Met vertrouwd korte hoofdstukken en een razendsnel verhaaltempo weet James Patterson de aandacht van de lezer zoals altijd goed vast te houden.

ISBN 9789023463566| paperback | 447 pagina's | Cargo | juli 2017
Vertaald door Waldemar Noë

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Gebroken
B.A. Paris

Ze deed het omdat ze naar huis wilde. Omdat de regen haar auto genadeloos geselde. Hoewel ze haar man Matthew beloofd had niet via Blackwater Lane naar huis te rijden, nam ze de weg door het bos toch. Ze heeft meteen spijt. De overdag zo schilderachtige bosweg is ’s nachts donker en de vele kuilen en bochten zijn verraderlijk. De regen wordt inmiddels vergezeld door harde donderslagen en felle windvlagen en Cass heeft het gevoel dat ze aan de genade van het weer is overgeleverd. In de verte doemen tot haar opluchting de achterlichten van een auto op. Cass rijdt er zo snel mogelijk naartoe met de bedoeling veilig in het kielzog van de ander verder te rijden.

Tot haar verbazing staat de andere auto stil. Er zit een vrouw achter het stuur maar door de hevige regenval kan ze niet zien wie het is. Heeft ze autopech? Cass zet haar auto een aantal meter verderop stil maar de vrouw komt niet naar haar toe. Cass voelt ergernis opborrelen. De vrouw verwacht tot zeker niet dat Cass uit haar auto stapt? Zuchtend maakt ze haar autogordel los maar dan schiet een waarschuwing van haar beste vriendin Rachel door haar hoofd. Het kan een truc zijn om haar uit haar auto te lokken en te beroven. Even twijfelt Cass nog maar dan start ze resoluut haar auto en rijdt weg.

Eenmaal thuis eist een bericht van haar beste vriendin Rachel al haar aandacht op. Volgens Rachel zou Cass een cadeau voor hun vriendin Susie kopen maar Cass weet van niets. Wat vreemd dat ze het vergeten is. Cass haat het om dingen te vergeten. Het doet haar aan haar moeder denken die al op jonge leeftijd aan dementie is gestorven. Wat als zij de ziekte ook krijgt? Het bericht van Rachel boezemt haar angst in en ze denkt geen moment meer aan de vrouw in het bos. De volgende ochtend is de onbekende echter meteen weer in haar gedachten. Cass heeft haar ogen nog maar nauwelijks open wanneer Matthew haar vertelt dat hij blij is dat ze niet via Blackwater Lane naar huis is gereden. Afgelopen nacht is daar een vrouw vermoord.

Cass beseft meteen dat het om de vrouw in de auto moet gaan. De vrouw die zij aan haar lot heeft overgelaten omdat ze bang was. Cass is compleet overstuur maar ze durft Matthew niks te laten merken. Ze had hem immers beloofd niet door het bos te rijden. Cass wil geen ruzie en bovendien schaamt ze zich diep. Ze heeft de vrouw aan haar lot overgelaten. Wat als Cass wel naar haar toe was gegaan? Hadden ze dan samen kunnen vluchten of zou ze dan zelf ook vermoord zijn? Wanneer Cass in de periode die volgt steeds vaker vreemde telefoontjes ontvangt, raakt ze er steeds meer van overtuigd dat de moordenaar het ook op haar heeft voorzien. Tot overmaat van ramp begint ze steeds meer te vergeten. Hoe moet ze mensen van de ernst van het gevaar overtuigen als haar geheugen haar steeds in de steek laat?

Gebroken is een boek dat je in één ruk uitleest. Schrijfster B.A. Paris creëert meteen een spannende sfeer door het verhaal op een donkere bosweg te laten beginnen. De toenemende verwarring van Cass zorgt ervoor dat het verhaal de lezer niet meer loslaat. Wat is er met haar aan de hand? Alles wijst erop dat Cass, die nog maar in de dertig is, last van beginnende dementie heeft. Haar echtgenoot Matthew is aanvankelijk lief en geduldig maar het valt hem duidelijk steeds zwaarder begrip voor Cass op te brengen.

Wat Gebroken tot een topthriller maakt is het spoortje twijfel dat de schrijfster heel gewiekst zaait. Wat klopt er niet? Weet Cass soms meer over de moord dan ze zelf beseft? En hoe zit het met haar geestesgesteldheid? Is ze de kluts echt volledig kwijt of is haar angst terecht? Het enige en piepkleine puntje van kritiek is dat de politie wel erg veel informatie over de moord aan de media prijsgeeft. Het maakt het verhaal er gelukkig niet minder spannend om. Er zit voor de lezer niets anders op dan door te lezen en alles opzij te zetten tot duidelijk is hoe het zit. Gebroken is dan ook een absolute aanrader!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

En nu ik!
Römer & Hock

Het openen van de yogastudio ging niet zonder slag of stoot maar Pien Verschuur hield voet bij stuk. Nu dochter Lou in Amsterdam studeert en ook zoon Rick over niet al te lange tijd zijn vleugels uit zal slaan, was ze niet langer van haar voornemen af te brengen. Aanvankelijk zag haar echtgenoot Johan haar plan, en het bijbehorende kostenplaatje, niet zitten maar nu de studio af is, is hij trots op haar. De tuinkamer van hun luxe villa in Aerdenhout is tot een smaakvolle studio verbouwd en de aanmeldingen stromen binnen. Johan moet toegeven dat ze de extra inkomsten goed kunnen gebruiken nu een aantal van zijn projecten jammerlijk mislukt zijn.

Op het openingsfeest is ook een oude bekende afgekomen. Pien verwelkomt Edmond Pieket hartelijk. Een jaar geleden is de voormalig sportleraar van Lou met zijn vrouw Evelien naar Frankrijk vertrokken om daar een yogaschool te openen. Helaas liep het huwelijk op de klippen en zag Edmond zich genoodzaakt naar Nederland terug te keren.

Kort na de geslaagde opening van de yogastudio doet Edmond Pien een voorstel dat ze niet kan weigeren. Hij is bereid haar volledig vrijblijvend in de studio te komen helpen. Pien is blij met zijn hulp maar Lou en Johan zien hem liever gaan dan komen. Allebei waren ze blij dat hij naar Frankrijk was vertrokken. Johan omdat hij na een avond in de kroeg seks met Edmonds vrouw Evelien heeft gehad en Lou omdat Edmond een iets te goede band met haar beste vriendin Chaja had. Als Edmond er niet was geweest, leefde Chaja misschien nog. Lou kan nog altijd niet geloven dat haar beste vriendin zelfmoord heeft gepleegd.

Rick baalt ook. Edmond interesseert hem niet maar door de komst van de yogastudio is hij uit de tuinkamer verbannen. In de prachtige ruimte kon hij volledig zijn eigen gang gaan. Nu heeft hij een slaapkamertje op de bovenverdieping en dat bevalt hem totaal niet. Ook baalt hij van de bezuinigingen die de laatste tijd in het huishouden zijn doorgevoerd. Rick heeft geld nodig. Snappen zijn ouders dan niet dat het leven van een tiener duur is? Wanneer een louche figuur Rick de mogelijkheid biedt snel een leuke som geld te verdienen, hapt hij toe. Wanneer hij korte tijd later beseft dat slapend rijk worden een illusie is, is het al te laat.

De yogastudio loopt als een trein. De vrouwelijke klandizie dweept met Edmond die al snel vol nieuwe plannen zit. Pien vindt zijn enthousiasme aanstekelijk maar toch is er iets dat knelt. Het is haar studio en niet die van Edmond. Gaan zijn ideeën eigenlijk niet veel te ver? Johan wordt steeds zenuwachtiger. Weet Edmond soms dat hij en Evelien het bed hebben gedeeld? Bij Lou overheerst vooral verdriet. Verdriet maar ook woede. Door Edmonds aanwezigheid lukt het haar niet langer het overweldigende verdriet om Chaja weg te stoppen. Als Edmond haar vriendin niet met zijn gladde praatjes had ingepalmd, was Chaja er nu nog geweest. Alles wat is gebeurd, is zijn schuld. De vredige sfeer in de dure villa maakt plaats voor iets anders. Iets ontastbaars dat niet te negeren valt. De familie Verschuur leidt niet langer een sprookjesleven.

En nu ik! is het eerste gezamenlijke boek van het echtpaar Annet Hock en Peter Römer. Meteen na het eerste hoofdstuk is duidelijk dat het tweetal niet alleen op relationeel vlak maar ook op schrijfgebied een uitstekende klik heeft. Het verhaal is mooi opgebouwd, ademt de juiste sfeer uit en boeit van begin tot eind. Hopelijk was dit schrijversechtpaar al van plan samen meer boeken te gaan schrijven want na dit veelbelovende debuut zijn Hock en Römer dat min of meer aan de lezer verplicht.

En nu ik! is luchtig genoeg om op elk gewenst moment te lezen maar beslist geen niemendalletje. Hock en Römer hebben de vertelling van een mooie diepgang voorzien waarbij ook de herkenbaarheid van de gebeurtenissen niet uit het oog is verloren. Ook wie niet in een dure villa woont heeft weleens het gevoel dat alles hem of haar dreigt te ontglippen en er zijn zat ouders die hun leven volledig omgooien op het moment dat de kinderen uitvliegen. Nieuwverworven geluk kan echter als een kaartenhuis in elkaar storten…

ISBN 9789400508699 | paperback | 280 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | mei 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het eiland

Het eiland
John Grisham

De vijf handgeschreven manuscripten die tijdens de brutale diefstal werden buitgemaakt, vormden samen een ware schat. Hoewel de teksten voor een vermogen waren verzekerd was de literaire waarde eigenlijk niet te schatten. Alle ontvreemde manuscripten, waaronder die van The Great Gatsby, waren door niemand minder dan F. Scott Fitzgerald geschreven. De universiteit van Princeton vreesde hun unieke bezit nooit meer terug te zien. De kans was groot dat de manuscripten voor een flinke som geld in het privébezit van een verzamelaar zouden verdwijnen.

Tot haar grote vreugde trof een forensisch expert van de opgetrommelde FBI een piepklein bloedvlekje aan. Een van de daders had zich ergens aan gesneden. Al snel was er een DNA-match die leidde tot de arrestatie van twee van de daders. De derde dader was nog altijd op de vlucht. De vierde dader lag op de bodem van een meer maar dat wist alleen de derde dader. Die had hem omgebracht nadat hij na de arrestatie van zijn maten inhalig was geworden. Het lot van de manuscripten lag nu in zijn handen.

Wat in eerste instantie een razendsnel opgeloste zaak leek, mondde uit in een waar fiasco. De twee gearresteerde dieven zwegen in alle talen en de manuscripten bleven onvindbaar. Als de manuscripten niet op zouden duiken, zou de verzekeraar een enorm bedrag moeten ophoesten. Elaine Shelby, een expert in het opsporen van gestolen kunst en andere zeldzame items, werd op de zaak gezet. Al snel viel haar oog op boekhandelaar Bruce Kable, de eigenaar van de Island Books-boekwinkel op Camino Island in Florida. Kable was een verwoed verzamelaar van eerste drukken. De manuscripten van Fitzgerald zouden de kroon op zijn collectie vormen. Zou hij ze werkelijk in zijn bezit hebben? Hoe kon Elaine daarachter komen

Wanneer schrijfster Mercer Mann door Elaine wordt benaderd, maakt ze een moeilijke periode door. Ze gaat gebukt onder een enorme studieschuld, haar tweede roman wil maar niet vlotten en tot overmaat van ramp heeft ze zojuist te horen gekregen dat ze niet langer als lerares nodig is. Wanneer Elaine haar onder valse voorwendselen naar een restaurant lokt, vindt Mercer het voorstel dat haar gedaan wordt bizar. Elaine wil dat de aantrekkelijke Mercer tijdelijk haar intrek in het vakantiehuisje van haar familie op Camino Island neemt. Onder het mom dat ze zich op het eiland heeft teruggetrokken om haar tweede roman te voltooien moet ze contact met Bruce Kable leggen om vervolgens zijn wereld binnen te dringen. Het doel van de missie is te achterhalen of de boekhandelaar de manuscripten daadwerkelijk in zijn bezit heeft.

Hoewel de beloning royaal is, is Mercer niet erg enthousiast. Ze ziet het niet zitten om de rol van spion op zich te nemen en aan te pappen met een boekhandelaar die als vrouwengek bekendstaat. Elaine moet zelf maar zien te achterhalen of Kable de manuscripten heeft. Elaine heeft echter haar laatste troef nog niet uitgespeeld. Wanneer ze voorstelt naast de royale vergoeding ook de studielening van Mercer af te betalen verandert de schrijfster van gedachten. Korte tijd later reist Mercer naar Camino Island waar ze uiterst hartelijk wordt ontvangen. Het spel kan beginnen.

Het eiland is een van de leukste boeken van John Grisham die ik de afgelopen jaren heb gelezen. Het is een heel ander verhaal dan ik van hem gewend ben en dat is heel verfrissend. Het is een gezellig, warm verhaal over het boekenwereldje. Op het eiland verblijven meer schrijvers die samen met Bruce Kable en zijn vrouw Noelle een hechte kliek vormen. Dit bonte gezelschap geeft het verhaal een vrolijke noot.

Boeken over boeken, bibliotheken of boekwinkels vind ik heerlijk. Ik heb dan ook erg genoten van Het eiland. Naast een spannend verhaal over de verdwenen manuscripten – er zijn meer kapers op de kust - is het ook een verhaal over een vrouw die haar draai in het leven probeert te vinden. Mercer heeft het eiland elf jaar gemeden uit angst door emoties overweldigd te worden. Tijdens haar jeugd had ze alleen tijdens de zomermaanden die ze met haar oma Tessa in het strandhuis doorbracht plezier in het leven. Toen Tessa stierf, stierf ook een deel van Mercer. Zal het haar lukken haar leven weer op de rit te krijgen én Bruce Kable als de illegale bezitter van de manuscripten te ontmaskeren of wast de charmante boekverkoper zijn handen in onschuld?

ISBN 9789400508996 | paperback | 312 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | juni 2017
Vertaald door Fanneke Cnossen

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het huwelijkspact
Michelle Richmond

Hoewel Jake weet dat Alice van hem houdt, weet hij ook dat ze een rusteloze ziel heeft. Ze heeft iets ongrijpbaars. Jake is bang dat ze op een dag argeloos bij hem weg zal fladderen. Toen Alice tijdens een verdrietige periode in haar leven op zijn huwelijksaanzoek inging, voelde Jake dan ook opluchting. Een huwelijk is een verbintenis. Een belofte bij elkaar te blijven.

Onverwacht woonde een beroemdheid de huwelijksvoltrekking bij. Liam Finnegan, voormalig leadzanger van een Ierse folkrockband, reageerde tijdens een zakelijke ontmoeting met Alice zo enthousiast op het nieuws over het aanstaande huwelijk dat er voor Alice niks anders opzat hem quasi-serieus voor het feest uit te nodigen. Tot haar verbazing ging Finnegan ging op de uitnodiging in.

Voorafgaand aan de bruiloft sturen Finnegan en zijn vrouw het aanstaande bruidspaar een smaakvol en overduidelijk duur cadeau. Enigszins overdonderd bekijkt Jake het elegante houten kistje dat voorzien is van de tekst “HET PACT”. In het kistje treft hij twee peperdure pennen en een kleiner kistje aan. Jake krijgt het tweede kistje niet open en neemt zich voor het later op de dag aan Alice te laten zien. Volgens gaat hij over tot de orde van de dag, waarna hij het kistje volkomen vergeet.

Kort na de bruiloft ontvangen Jake en Alice een berichtje van Finnegan. Hij bedankt het jonge stel nogmaals voor de uitnodiging waarna de berichtjes ineens serieus van toon worden. Finnegan vraagt of Jake en Alice het huwelijk serieus nemen en van plan zijn voor altijd bij elkaar te blijven. Uiteraard willen de jonggehuwden dat. Vervolgens vraagt hij of ze van plan zijn hulp van vrienden te accepteren als de hulp bedoeld is om hun huwelijk in stand te houden. Enigszins verbaasd antwoorden ze daar ook bevestigend op. Finnegan is tevreden en stuurt zijn goede vriendin Vivian langs. Vivian opent het vergrendelde kistje en haalt er twee documenten en twee luxe gebonden boekwerken uit. En dan is het tijd om Jake en Alice over Het Pact te vertellen.

Vivian vertrouwt het tweetal toe dat Het Pact uit een groep mensen bestaat die het huwelijk bijzonder belangrijk vinden. Wie een lidmaatschap aangaat is zeker van een goed huwelijk. Er zijn wetten en regels waar ieder lid zich aan moet houden, evenals consequenties voor degenen die de mist ingaan. Alice en Jake begrijpen het allemaal niet goed maar ze zijn verliefd en de feestjes die Vivian in het vooruitzicht stelt klinken aanlokkelijk. Allebei ondertekenen ze het contract. Wie weet verstevigt Het Pact hun huwelijk en ach, als het niks blijkt te zijn hebben ze in ieder geval een paar leuke feestjes gehad. Jake en Alice beseffen niet dat ze zojuist hun leven uit handen hebben gegeven. Wanneer ze beseffen dat Het Pact allesbehalve vrijblijvend is, is het al te laat.

In eerste instantie klinkt Het Pact een beetje truttig. Een handboek waarin staat dat je elkaar regelmatig cadeautjes moet geven en leuke reisjes moet boeken komt niet erg bedreigend over. Het Pact gaat echter veel verder dan dat en kent eigen wetten en regels die streng gehandhaafd worden. Wanneer mensen anderen hun idealen en leefwijze proberen op te leggen gaat het vaak mis. Dat is ook nu het geval. Hoewel Alice in Het Pact de vastigheid lijkt te vinden waar ze al zo lang naar op zoek is, krijgt Jake het steeds benauwder. Er zit een oude bekende bij Het Pact die in het opperste geheim ronduit zorgwekkende informatie met hem deelt. Hoe ver zijn de leden van Het Pact eigenlijk bereid te gaan om een huwelijk in stand te houden?

Auteur Michelle Richmond heeft al meerdere boeken op haar naam staan maar voor mij vormt Het huwelijkspact een eerste kennismaking met haar werk. Met deze spannende thriller heeft ze me aangenaam verrast. Het verhaal intrigeert vanaf het eerste moment. De aanvankelijk onderhuidse spanning mondt uit in een ronduit beklemmende sfeer. Toen Het Pact van een braaf clubje in een nietsontziende cultus transformeerde kon ik niet meer stoppen met lezen. Zou het goedkomen met Jake en Alice? Soms kun je maar beter eerst de kleine lettertjes lezen…

ISBN 9789044632019 | paperback | 475 pagina's | Prometheus | juni 2017
Vertaald door Marja Borg

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het patroon
Wessel de Valk

Osman Fissler bezoekt in Bangkok een enorme shopping mall - wel vijfentwintighonderd winkels verdeeld over zeven verdiepingen – en ziet er plotseling in een ruit de weerspiegeling van zijn vrouw en dochter. Maar dat kan helemaal niet! Die zijn veertien jaar terug verdwenen tijdens een turbulente treinreis. Toch: als hij een bepaald gebaar maakt, wordt het door hen beantwoord!

In Brussel is Zoé Brosens bezig haar kunstwerken in orde te maken voor een nieuwe tentoonstelling. Het zijn projecties op platte schermen. Ineens verschijnt er een levensgrote foto van een voor haar onbekende jongeman, en niet veel later bevindt ze zich op een brug, die los in de lucht lijkt te hangen. En ook daar verschijnt de jongeman, in het gezelschap van een aantal andere jongeren.

Wie de debuutthriller gelezen heeft weet dat Zoé over bijzondere eigenschappen beschikt: zij is een Reiziger, kan zich verplaatsen binnen dimensie die voor de gewone mens onbegrijpelijk zijn. Ze maakt nu ook gebruik van deze gave, en is weer in de galerie. Waar ze besluit contact op te nemen met haar oude leraar van de Limes school, Bastijn Pilgram. Deze heeft intussen het verhaal van Fissler ook gehoord, en er is een bijeenkomst belegd in Hotel Metropole in Brussel, waar de groep oude bekenden elkaar zullen ontmoeten. Naast Pilgram en Zoé komen ook Fissler, Luca en Iskander. Pilgram heeft nog meer nieuws. In de tijd dat de vrouw en dochter van Fissler verdwenen, verdween ook de jongeman Shaun Doran. Zijn broer Thomas is naar hem op zoek.

De Reizigers weten dat er binnen de omvangrijke groep mensen die de gave hebben ook een groep is die zich de Anonieme Reizigers noemen. Zij zijn zoals de naam al aangeeft onbekend, maar wel bekend is dat zij geen wetenschappelijk onderzoek willen, en dat zij vinden dat het reizen zoveel mogelijk beperkt moet worden. Hebben zij iets te maken met de gebeurtenissen van Fissler en Zoé in Bangkok en in de galerie? Wie is die Thomas Doran? En waar is Pilgram ineens gebleven?

De achtergrond van het verhaal heeft net als in het eerste boek te maken met quantummechanica, waar ik geen jota van begrijp. Maar het verhindert niet dat het verhaal je in duizelingwekkende vaart meesleurt, door tijd en plaats, met parallelle werelden. Wat er nu precies reëel is, je hebt geen idee meer. Zal alles duidelijk worden op het einde? Het lijkt onmogelijk, want het kàn immers allemaal niet! Non-lokale-ruimte, voorvallen die opnieuw en opnieuw gebeuren, het duizelt je. Maar vooral: het intrigeert en boeit. Laat het verhaal gewoon over je heen denderen, denk niet al te veel na. Dat doet de schrijver wel. En hij laat het einde open…

Op de flap staat dat de debuutthriller van deze schrijver ‘bestemming onbekend’ heet. Huh? Dat boek heet toch ‘De reizigers van Metropole’? Het boek blijkt door deze uitgever opnieuw uitgegeven te zijn onder een andere titel. Raadsel opgelost. Het is aanbevelenswaardig om deze eersteling ook eerst te lezen, maar het kan zonder.

Wessel de Valk is afgestudeerd criminoloog, maar is na zijn studie bij een theatergezelschap terecht gekomen. Bij toeval kwam hij na enkele jaren in contact met een studio die commerciële, internationale tekenfilms maakte. Daarna is hij bij de VARA terecht gekomen als gedelegeerd televisieproducent. Naast deze functie heeft hij ook vijf jaar lang aan de digitale toekomst van de omroep gewerkt.

ISBN 9789492221650 | paperback |200 pagina's | Uitgeverij Futuro| april 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Machtsvertoon
Mike Nicol

Nog voor ze Kaapstad International Airport hebben verlaten, baalt Krista Bishop al flink van haar nieuwe opdracht. De twee Chinezen, Yan en Lijan, die tijdens hun verblijf in Zuid-Afrika beveiliging nodig hebben, gedragen zich veel te vrijpostig en laten hun waardering voor het aantrekkelijke uiterlijk van Krista en haar zakenpartner Tami overduidelijk blijken. Aan dit soort klanten heeft Krista geen behoefte, daarom bieden zij en Tami normaliter uitsluitend beveiliging voor vrouwen aan. Dit keer hadden ze echter geen keus.

Krista had nog nooit van Mart Velaze gehoord maar toen hij haar benaderde, beweerde hij haar vader te kennen. Een kort telefoontje naar haar vader Mace bevestigde dat Velaze de waarheid sprak. Velaze wist dingen. Dingen die maar beter niet openbaar konden worden. Hij wist alles over de illegale wapenhandel waar Mace zich mee bezighield voor hij zijn leven beterde. Het was voor Velaze geen geheim dat Mace zijn huis en prachtige Alfa Spider, die tegenwoordig van Krista zijn, van de opbrengst van die handel had gekocht. Als Velaze een telefoontje naar de belastingdienst zou plegen, zou het haar allemaal afgenomen worden.

Velaze wilde Krista niet verlinken. Hij wilde enkel dat ze Yan en Lijan onder haar hoede zou nemen. Krista had het liefst geweigerd maar Mace vertelde haar dat mannen als Velaze geen nee accepteren. Hij adviseerde haar eenmalig met de man in zee te gaan zodat de schuld daarna vereffend zou zijn. Nu zit ze dus met twee Chinezen opgescheept die beweren onberispelijke zakenlieden te zijn. Helaas voor Krista en Tami is dat niet helemaal de waarheid.

Het is onrustig in Kaapstad. De sfeer tussen twee concurrerende bendes is allesbehalve gemoedelijk. Boetie, de zoon van “zakenman” Titus Anders, is vermoord. Uit wraak hebben Titus’ twee overgebleven zonen een jongen ontvoerd. Ze zijn van plan hem zo pijnlijk mogelijk om het leven te brengen om te laten zien dat er met de familie Anders niet te spotten valt. Naar hun zus Lavina luisteren ze niet. Dat zij bang is dat de wraakactie een nieuwe reeks vergeldingen in gang zal zetten, boeit ze niet.

Het draait allemaal om de handel in abalone, oftewel zeeoren. Dit schelpdier, dat familie van de slakken is, wordt door velen als een ware delicatesse beschouwd. Vooral in China zijn zeeoren bijzonder gewild. De familie Anders drijft een bijzonder winstgevende illegale handel in deze zeevrucht. Het probleem is echter dat er kapers op de kust zijn. Zakenlieden Yan en Lijan tonen interesse in een onderonsje met Titus Anders. Krista en Tami belanden ongewild midden in een bendeoorlog. Een strijd die ook voor hen persoonlijk grote gevolgen zal hebben.

Machtsvertoon is een spin-off van de Kaapstad-trilogie. Mace Bishop en Pylon Buso hebben hun beveiligingsbedrijf overgedaan aan Krista, die haar naam tegenwoordig niet meer als Christa spelt, en hun voormalige medewerkster Tami. Wat meteen opvalt is dat de auteur zich als een vis in het water in de door hem geschapen verhaalsfeer voelt. Hij schrijft alsof hij de wereld door de ogen van zijn personages aanschouwt. Deze souplesse is benijdenswaardig. Net als in de Kaapstad-trilogie is het verhaal gewelddadig en hard. Hoewel de auteur met dezelfde overtuiging is blijven schrijven, ben ik dit keer iets minder gecharmeerd van het verhaal. Het is nog altijd van een uitstekende kwaliteit maar nu hij voor een vrouwelijk hoofdpersoon heeft gekozen is het helaas toch vooral een mannenboek geworden. Krista is namelijk meer een vrouw waar mannen (of vrouwen) van dromen dan een vrouw die andere vrouwen inspireert.

De kracht die Krista uitstraalt zal zowel mannelijke als vrouwelijke lezers aanspreken maar de auteur blijft maar over haar uiterlijk schrijven en hij laat de mannen die ze ontmoet over haar fantaseren. Daarnaast zwemt Krista graag naakt en bedrijft ze voor de variatie ook regelmatig de liefde met haar partner Tami. Op mij kwam het meer als een mannenfantasie dan als een overtuigend personage over. Jammer want Krista is een interessante dame die gevormd is door een pittig, ongewoon verleden. De aandacht die daaraan besteed wordt had van mij diepgaander mogen zijn. Desalniettemin leest Machtsvertoon als een trein en spat het schrijftalent van auteur wederom van de bladzijdes af. Mike Nicol is er met zijn boeken over de beveiligers in geslaagd een geheel eigen stijl neer te zetten.

ISBN 9789044538991| paperback | 314 pagina's | Uitgeverij De Geus | juni 2017
Vertaald door Ton Heuvelmans

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Thrillers Leestafel.info

Nieuwste recensies

Recensies

Thrillers Leestafel.info

Nieuwste recensies

Recensies

Login to your account