De Quantumdetectives
Theo van Barkel & Johan Klein Haneveld

2035. Het gaat niet goed in Nederland: in het oosten komen steeds vaker aardbevingen voor en in het westen rukt het water steeds verder op.
Wil men belangrijke oudere gebouwen in goede staat houden, dan zal er flink gerenoveerd moeten worden om te voorkomen dat al die gebouwen instorten. Intussen heeft de technologie een vaart genomen: mensen hebben een ingebouwde chip, een microsmartphone als het ware: door oogbewegingen kan men communiceren, een gps-systeem of zelfs een browser opstarten. Auto’s rijden zelf, terwijl de inzittende andere dingen doet; ook in kleding zitten allerlei foefjes ingebouwd.
Maar er is nog steeds geen kruid gewassen tegen ziektes als malaria, zodat Rechercheur Nadine Sanders als enige beschikbaar is als er een vreemde zaak gemeld wordt:

Bouwlieden hebben bij onderzoek naar verziltingverschijnselen een loden kist ontdekt die in de muur ingemetseld zat. Niemand heeft op dat moment een vermoeden dat het de doos van Pandora is.
In de kist wordt een lijk aangetroffen, dat daar al twintig jaar in zit, maar: het is in perfecte staat! Als de patholoog in bijzijn van Nadine en haar assistent Jamil begint aan de autopsie, doet hij daarbij opzienbarende ontdekkingen. De onbekende heeft onder zijn normale menselijke uiterlijk een metalen skelet! En zijn schedel blijkt van kristal te zijn.

‘Jullie halen toch niet een grap met mij uit, hè? 1 april is pas over een half jaar!’
Nadine stak verdedigend haar handen op en schudde haar hoofd. ‘Ik zou niet durven. Je hebt de beelden gezien. Dat ding kwam uit een twintig jaar oude loden kist.’

Het is bepaald geen grap. Dat zullen ze snel genoeg ontdekken. De patholoog geeft aan dat hij niets kan met een lijk dat geen lijk is. Er moet iemand anders bij gehaald worden. Dat wordt Arianne McDorwin van de TU Delft, een hoog gewaardeerde professor in de robotica, die eveneens gepubliceerd heeft over Atlantis, UFO’s en nog meer van dat soort bijzondere zaken. Ook heeft ze kennis van kristallen schedels.
Nadine wordt van de zaak gehaald: tenzij de robot bij een misdaad betrokken raakt, is deze zaak niet haar pakkie-an. Een misdaad in de bekende zin van het woord begaat de robot niet, maar er gebeuren wel allerlei kwalijke zaken waardoor Nadine er toch bij betrokken blijft.
Men denkt aan een terroristische aanslag als er  in de kerncentrale ‘kleine storingen’ optreden. Die storingen nemen grote vormen aan, hele systemen worden lam gelegd.

Maar het is niet wat ze denken. De robot blijkt de aanstichter van een ramp: de aarde wordt overgenomen door robots. Eenmaal gevoed met straling lijken ze onoverwinnelijk. Maar zij zijn niet de enigen die een aanval op de aarde gepland hebben. Wie zijn die mensen die zich Men in Black noemen en die quantumvelden maken en beheersen? Wie is de echte vijand? Kan de mens dit overleven?

De Quantumdetectives is een sciencefiction verhaal met een beetje maatschappijkritiek. Het ontbreekt het duo Barkel-Klein Haneveld gelukkig niet aan talent om een nietsvermoedende lezer geboeid te houden als deze steeds verder verstrikt raakt in de ongebreidelde fantasie waaraan zij hem of haar bloot stellen. Het verhaal zit vol actie, en de spanning wordt rustig opgebouwd en ook de humor ontbreekt niet.
En er zit nog een klein addertje onder het gras: ruimte voor een vervolg?

Theo Barkel (1968, Rotterdam) is jarenlang hoofdredacteur geweest van een boek- en filmmagazine. Hij heeft al verschillende romans op zijn naam staan en vele artikelen over uiteenlopende onderwerpen.

Johan Klein Haneveld schreef onder andere het Fantasytweeluik 'De Krakenvorst'. Tevens is hij vaste medewerker van het SF-tijdschrift Fantastische Vertellingen.

ISBN 9789078437710 | paperback | 212 pagina’s | Uitgeverij Macc | december 2019

© Marjo, 15 januari 2020

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Perfecte resten
Helen Fields

In het eerste hoofdstuk zien we hoe een man het lichaam van een vrouw verbrandt, nadat hij eerst nog even haar linkerbovenarm heeft gebroken. Hij laat wat losse tanden in de mond van het slachtoffer vallen en hij laat ook nog een met bloed besmeurd stuk stof van een zijden sjaal achter, waar hij een zware steen op legt. Elders laat hij een metalen honkbalknuppel, zonder vingerafdrukken, maar met wat bloedresten onder wat stenen achter en een meter verderop laat hij nog een tand met wat draadjes tandvlees vallen. Hier schopt hij wat aarde overheen en vervolgens keert de man terug naar huis.

In de volgende hoofdstukken maken we kennis met Luc Callanach en Ava Turner, die bij de politie in Edinburgh werken. Luc Callanachs heeft bij Interpol in Frankrijk gewerkt en wordt door z’n nieuwe collega’s gezien als een buitenstaander, die niet echt welkom is. In Edinburgh wordt juriste Elaine Buxton vermist en vermoed wordt dat het lichaam, dat in het eerste hoofdstuk verbrand wordt, en dat zich in de Cairngorms bevindt, wel eens van de vermiste vrouw kan zijn.

Al snel maken we kennis met Reginald King, die zich dr. King noemt. Hij werkt als administratief medewerker op de universiteit en is een narcistisch, misogyn en sadistisch mannetje. Hij is van mening dat hij een betere positie verdient, omdat hij per slot van rekening ook af is gestudeerd. Dat hij z’n diploma heeft gekregen van een vage Amerikaanse universiteit, die iedereen die een proefschrift en het juiste geldbedrag stuurt, een diploma geeft, vindt hij niet ter zake doen. We leren ook dat hij de ontvoerder van Elaine Buxton is en dat de vrouw nog in leven is. Haar tanden zijn verwijderd en samen met het lichaam van een anonieme prostituee gebruikt om de politie er van te overtuigen dat Elaine Buxton dood is.

Dan verdwijnt er een tweede vrouw. Dit is dominee Jayne Magee en via de kerk waar zij actief is wordt de politie de hulp van professor Edward Harris opgedrongen. Hij is lid van de kerk en biedt z’n diensten gratis aan. Hij heeft ervaring met misdaadanalyse en weliswaar is de chef van Luc Callanach ook niet echt gelukkig met zijn ‘hulp’, maar hem afwijzen is lastiger dan het maar accepteren. Dat het profiel dat de professor schetst totaal niet klopt, weet de lezer al, want het boek laat vrij gedetailleerd zien wat Reginald King met z’n slachtoffers doet. De spanning zit dus meer in de vraag of de politie nog op tijd zal komen om z’n slachtoffers te redden, waarbij je je overigens nog af kunt vragen hoe de slachtoffers ooit nog een normaal leven zullen kunnen leiden.

Ava Turner is vooral bezig met een andere zaak. Er zijn namelijk 2 dode baby’s gevonden en later wordt een derde baby gevonden, die nog in leven is. Als men ontdekt hoe deze zaak in elkaar zit en Ava Turner zich hierover uitspreekt, wordt ze op non-actief gezet, omdat haar uitspraken niet goed vallen in bepaalde kringen.

Al met al is het toch wel een spannende thriller, hoewel Reginald King toch wel een beetje eendimensionaal blijft. Verwacht geen dieper liggende achtergrond, behalve dat de dader een enorme engerd is, die vooral van mening lijkt te zijn dat hij geweldig is en dat iedere vrouw eigenlijk zijn mindere is.
Ik kijk uit naar een volgend boek over Luc Callanach en Ava Turner en hoop dat dan niet direct duidelijk is wie de dader is. Ook de gruwelijke details zouden misschien ietsje minder kunnen. Het lezen vergt in ieder geval een sterke maag.

ISBN 978 90 263 4699 6 | Paperback | 409 pagina’s | Ambo Anthos | september 2019 | vertaald door Ernst de Boer en Ankie Klootwijk

© Renate 12 januari 2020

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Vrouwen zonder genade
Camilla Lackberg

De MeToo-beweging is een beweging tegen seksueel grensoverschrijdend gedrag. Zij begon in oktober 2017 met de hashtag #MeToo op Twitter en andere sociale media die viraal ging en in vele landen in verschillende benamingen navolging kreeg.

In deze thriller ontdekken drie vrouwen dat ook zij sterker zijn dan ze dachten, en vooral ook sterker dan hun mannen aannamen!
Ingrid en Tommy vormen een succesvol echtpaar. Tommy is hoofdredacteur bij een krant met een goede naam, terwijl Ingrid haar veelbelovende baan als journaliste opgegeven heeft toen hun dochter geboren werd. Dat was haar eigen keus, maar nu ze ontdekt heeft dat haar man vreemd gaat, beseft ze dat terwijl hij doet wat hij wil, zij op een zijspoor gezet is. Als ze bovendien ontdekt dat Tommy, die goed in de smaak vallende artikelen schrijft over de Me-Too beweging, maar tegelijk twee vrouwelijke collega’s die aangeven dat collega’s op de krant werken hen aangerand hebben, weigert te helpen, is de maat vol.

Victoria dacht jaren terug het geluk gevonden te hebben: via een contactadvertentie is zij vanuit Rusland naar Zweden gekomen en getrouwd met Malte, die zo aardig leek. Maar al snel ontpopte hij zich tot een tiran, die Victoria ziet als een slavin, een postorderbruid die hij volledig in zijn macht heeft.

De derde vrouw is Birgitta, een leerkracht die bijna aan haar pensioen toe is. Haar man mishandelt haar, zo erg dat ze de oproepen voor onderzoeken uit het ziekenhuis naast zich neerlegt: dan zou men immers zien hoe ze er aan toe is. Ze moet die onderzoeken ondergaan omdat er borstkanker bij haar geconstateerd is. Haar kinderen zijn het huis al uit, niet meer afhankelijk van haar. 
Birgitta bedenkt een plan dat definitieve vormen aanneemt als ze online in contact komt met Victoria en Ingrid. Ze zullen afrekenen met hun arrogante en dominante mannen…

De vrouwen nemen een besluit, en brengen hun plan zonder daar verder over na te denken ten uitvoer. Het boek had makkelijk een heleboel pagina’s dikker kunnen zijn, als Camilla Läckberg er voor gekozen zou hebben om de karakters dieper uit te werken, meer te vertellen over hun situatie, over eventuele twijfels en beweegredenen. Maar de kracht van dit verhaal ligt juist in de snelle afwikkeling. De hoofdstukken, met steeds een ander vertelperspectief, zijn kort, en ook de manier van schrijven is kordaat: korte zinnen, geen uitweidingen.
Er zijn drie delen: deel een schetst de situatie, deel twee en drie de uitvoering en dan volgt nog een epiloog. Kort maar krachtig, met de onderliggende boodschap dat wij vrouwen ons niet moeten laten koeioneren!

De Zweedse Camilla Läckberg (1974) is van huis uit econoom, maar is uitgegroeid tot een van de bestverkopende Zweedse thrillerauteurs. Inmiddels zijn een groot aantal boeken van haar verfilmd.

ISBN 9789044356274 | Hardcover | 156 pagina’s | Uitgeverij House of the Books | november 2019

© Marjo, 14 januari 2020

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Stof
Joanne Carlton

San Francisco. Het einde van de wereld is snel. Als de eerste giftige stofwolk over de aarde neerdaalt is niemand zich nog bewust van dat feit, maar bij de volgende wolken is het duidelijk: dit overleeft niemand. Geen mens, geen dier. Gebouwen storten in, gewassen, planten en bomen, alles verdwijnt onder een dikke laag stof. Het gaat snel.

Het is 23 augustus 1996. Simon James bereidt zich voor op het einde. Drie weken eerder was alles nog normaal. Simon en Lisa waren gelukkig met hun zoon Charlie en hond Max.
En het is nog maar iets meer dan twee weken terug dat hij eerst zijn zoontje moest begraven, samen met de hond Max, zijn grote vriend. Zijn vrouw was al ziek, ook zij ligt in de tuin begraven. Ze heeft hem laten beloven dat als er een mogelijkheid zou zijn om te overleven, hij die kans moest grijpen. Ze kende hem te goed: dat zou hij niet willen.
Alleen achtergebleven met de stervende wereld om zich heen, heeft ook Simon het besluit genomen: vandaag is de laatste dag. Dagenlang al zit hij opgesloten in zijn huis, ver weg van alles en iedereen, de ramen en deuren dichtgetimmerd. Zijn laatste dag zou hij in stilte doorbrengen. Geen geluid, lawaai of stemmen, zelfs geen gezoem van elektriciteit.

En dan dringen mannen zijn huis binnen. Mannen met maskers die mond en neus bedekken. Zij dragen spierwitte overalls en felgele laarzen, en hebben een zuurstoftank mop hun rug.

‘Sta op, meneer James. De klok tikt snel en er is nog veel werk aan de winkel. Gaat u mee naar onze basis.’

Simonis dat niet van plan, maar hij heeft een zwakke plek: het hondje dat een tijdje terug opdook voor zijn deur. Een hulpeloos wezen, dat Simon volledig vertrouwt. En deze mannen dreigen de hond te vermoorden. Ze hoeven hem maar buiten te zetten. Het stof zal zijn werk doen.
Simon weet wat de bedoeling is. Kim, degene die nu alles voor het zeggen heeft, wil Simon hebben. Hij zal Adam worden, en leven in de Cocon. Dat is een immens grote glazen koepel, volledig zelfvoorzienend. Het werd gebouwd om te testen hoe de mens ooit op Mars zou kunnen overleven. Nu dient het om te kunnen overleven. Adam en Eva, poëtischer kan het niet. Het idee is ontwikkeld door Kim, de absolute leider. Zij is zo machtig dat tegenwerking nauwelijks zin heeft. Maar Simon zou Simon niet zijn als hij zich willoos naar de Cocon liet brengen. Waar hij maar kan biedt hij weerstand.

‘Kim heeft de Cocon veel krachtiger gemaakt, maar we hebben de aanpassingen nog niet kunnen uittesten. Bovendien zul je op een gegeven moment – zodra het stof is weggetrokken – terechtkomen in een primitievere wereld dan je nu gewend bent.’
‘Wat wil je nu precies zeggen? ‘ vraag ik geschrokken.
‘Dat je niet lang overleeft als je je blijft vastklampen aan oude gewoonten, Adam. Niemand komt je redden en er is geen elektriciteit tot beschikking. Alle luxe en technologie die je kent, verdwijnt voorgoed. Je moet vergeten dat die ooit hebben bestaan, want je bent niet in de mogelijkheid om dingen uit het verleden zomaar te repareren. Je komt in een geheel nieuwe, apocalyptische wereld terecht die jij en je nageslacht de komende jaren zullen leren kennen.’

De oplettende lezer heeft al gezien dat dit dystopische verhaal niet zoals gebruikelijk in de toekomst speelt, maar in het verleden. Dat geeft voor de schrijfster de mogelijkheid maatschappijkritische steken onder water te geven naar de huidige maatschappij. Het is namelijk niet alle het verhaal van wat er gebeurt na de stofwolken, er zijn delen die zich tevoren afspelen. Delen waarin we door Simons ogen moeten aanzien hoe de wereld naar de knoppen gaat. Zoals we weten gaat het met het klimaat, de oorlogen overal, en de negatieve kanten van de moderne technologie niet de goede kant op.
Dat gegeven verwerkt Joanne Carlton in een spannende what if-thriller.
Als je nog niet nadacht over onze toekomst, dan doe je dat na het lezen van dit boek wel.

Joanne Carlton is het Engelstalige pseudoniem van Sandra J.Paul. Zij debuteerde in 2017 met het ontroerende Heart-Beat, vertaald als Hart-slag. Deze werd opgevolgd door de thriller ‘Kill me again’. ‘Stof’ is de vertaling van haar derde Engelstalige werk Dust.

ISBN 9789463886017 | paperback | 300 pagina’s | Uitgeverij Hamley books | augustus 2019

© Marjo, 12 januari 2020

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Stille wateren
Eva Nagelkerke

Het is bijna tien jaar geleden dat Sophie in paniek 1-1-2 belde. Ze heeft iets vreselijks gedaan, zegt ze tegen degenen die opneemt.
Als het verhaal verder gaat in 2018 woont de dan 29-jarige Sophie nog steeds in Hilversum bij haar ouders, die haar voortdurend controleren. Ze mag nergens naar toe in haar eentje, ook naar de wekelijkse therapiesessie en naar haar werk wordt ze gehaald en gebracht. Dat moet, zeggen haar ouders. Of: ‘het is beter zo’.
Als het nu nog gezellig in huis was, was het misschien nog te doen, maar haar moeder houdt zich aan strikte regels en ze laat duidelijk merken dat ze Sophie kwalijk neemt dat haar leven anders is dan ze had gewenst. En haar vader zwijgt. Er is nog een broer, Oscar, met wie ze iedere dinsdag gaat wandelen en pannenkoeken eten, maar ook Oscar kan of wil niet helpen.Hij heeft aan zijn eigen gezinnetje zijn handen vol.
Het leven van Sophie ziet er niet rooskleurig uit. En komt ze enigszins in opstand, dan dwingt haar moeder haar een extra pilletje te slikken. En dat terwijl ze zich niet eens herinnert wat ze dan wel gedaan heeft!
Sophie vertelt haar broer over de krantenknipsels die ze gevonden heeft gedaan heeft waarin zij ‘de witte dood’ genoemd wordt, zegt Oscar:

‘Je hebt iets ergs gedaan, Sophie, maar je bent geen slecht mens.’
Ze neemt een klein slokje van haar koud geworden muntthee. ‘Ik hoop maar dat zij dat ook vinden.’ brengt ze schor uit.’

Maar als ze vraagt of ze een cursus mag gaan volgen waarvoor ze enkele keren naar Utrecht zou moeten, weigeren haar ouders haar te brengen. Alleen gaan is uit den boze. Die cursus wordt niet alleen aanbevolen, maar ook betaald door haar werkgeefster. Sophie werkt in een bloemenwinkel, wat ze tegen eigen verwachting in leuk vindt. Jacobien, de eigenaresse, begrijpt niet dat Sophie niet gewoon haar leven in eigen hand neemt. Als Sophie vertelt wat er eigenlijk gebeurd is, voor zover ze dat weet dan, brengt Jacobien haar aan het twijfelen. Er zijn zoveel vragen, en als Sophie zich niet herinnert wat er nu eigenlijk gebeurd is, is het dan wel gebeurd zoals men aanneemt?
Zo komt het dat Sophie op onderzoek uit gaat. En al snel blijkt dat er iemand is die niet wil dat de waarheid aan het licht komt.

Door middel van flashbacks - een spannend verhaal op zich! - komt de lezer er langzaam achter wat er voorgevallen is, toen Sophie in Utrecht studeerde en op kamers zat.
Ook wordt er steeds gewisseld van verteller, en dat houdt de spanning er goed in. Het personage van Sophie kruipt onder je huid, terwijl je die moeder van haar wat zou willen aandoen!
Al is dit het eerste boek onder de naam Eva Nagelkerke, het is intussen al het derde boek van de zussen Alexandra en Victoria Nagelkerke en het smaakt naar nog meer!
De plot is origineel, en goed uitgewerkt met een uitstekende spanningsboog, je wil gewoon doorlezen tot het uit is. En mocht je als lezer denken te weten hoe het zit, nou dan heb je het mooi mis!

Een nagelbijtertje, deze psychologische thriller!

Alexandra en Victoria Nagelkerke werden geboren in Amsterdam en groeiden op in een dorpje aan de Loosdrechtse Plassen.Hun eerste gezamenlijke boek verscheen in 2015 (Te Koop-thriller) en stond direct op de shortlist voor de Hebban Thriller Debuutprijs.
Na het verschijnen van hun tweede boek (Zwaartekracht-thriller) schreven zij twee seizoenen van de Storytel Original ‘de Mooiste Tijd van je Leven’, voorgelezen door Abbey Hoes.

ISBN 9789402704631 | Paperback | 320 pagina’s | Uitgeverij Harper Collins | oktober 2019

© Marjo, 7 januari 2020

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Ik zie je
Michael Berg

Carol Brodie kreeg als tip van haar psycholoog om eens op vakantie te gaan naar die ene plek waar ze ooit gelukkig was. Daar waar ze op vakantie was met haar toen nog gezonde vader, en hem aanmoedigde toen hij de beroemde berg op fietste.

Carol heeft last van een burn-out. Eerder schreef ze drie bestsellers, maar wat ze de laatste vijf jaar schreef, dat was pulp. Dat ze is gaan samenwonen met Simon, de man met wie ze tevoren een verhouding had, bleek ook geen vooruitgang. Toen hun ontmoetingen nog stiekem plaatsvonden – hij was getrouwd – was er meer vuur in hun relatie dan nu ze een woning delen. Simon blijkt nogal bezitterig en hij laat ook duidelijk merken dat hij het feit dat zij thrillers schrijft niet bijzonder vindt. Zelf schrijft hij als literaire journalist voor The Guardian.

Dan is er nog haar moeder, die zich als weduwe wentelt in zelfmedelijden en vindt dat haar dochter er voor haar moet zijn. En daarbij wordt zij gesteund door Simon.
Genoeg om niet lekker in je vel te zitten! Ze heeft ook de dood van haar vader nog niet verwerkt. Zij had een sterke band met hem.

Het is vooral door de herinneringen aan haar vader dat ze nu zonder het iemand te vertellen - en onder een andere naam - naar Zuid-Frankrijk reist, waar ze een gîte gehuurd heeft. Het is de bedoeling dat ze daar gaat fietsen, de grote hobby van haar vader, en dat ze daar weer inspiratie vindt voor een nieuw boek. Maar het lukt haar niet. Morgen, neemt ze zich steeds voor. Morgen ga ik echt beginnen, en ze drinkt nog een fles wijn leeg en steekt nog een sigaret op.

De kentering komt als ze vanaf haar terras de overbuurvrouw baantjes ziet trekken in haar zwembad. Met een telescoop kan ze goed zien wat er gebeurt. Zo is ze getuige van een moord: de vrouw wordt bedreigd door een luguber uitziende man, en zij slaat hem met een beeld neer. Ook ziet Carol hoe ze het lijk wegsleept en het terras schoonpoetst.
Ze zou de politie moeten bellen, ze hangt op voor ze iets verteld heeft.

Maar de vrouw intrigeert haar, en Caro, wil weten wat er gebeurd is. Waar hadden de twee ruzie over? Wat heeft ze met het lijk gedaan? Misschien kondigt zich hier haar nieuwe boek aan? Ze volgt de vrouw en zoekt informatie op internet. Haar aanspreken durft ze niet echt. Maar dan staat de vrouw ineens in haar huis. Met een pistool.

Als lezer begrijp je heel goed waarom Carol geïntrigeerd is geraakt. Dat ben je namelijk zelf ook!  Met verrassende wendingen neemt Michael Berg je mee in een apart verhaal, dat je niet weg legt tot je weet hoe het afloopt. Twee vrouwen tegen die griezel? Kunnen ze dat wel aan?
En dan is ook Simon er nog, die blijft bellen en mailen, en eist dat Carol terug komt. En er is Luc, de verhuurder van het huis. Luc heeft een tweelingbroer, die een gendarme is, en die stelt vragen. Hij is degene die de telefoon aannam waarbij Carol tenslotte toch besloot niets te zeggen. 
De couleur locale is volop aanwezig. We bevinden ons aan de voet van Mont Ventoux, en de weg voert door leuke kleine dorpjes, terwijl de fietsers zich zwetend omhoog wurmen.
Het is een misschien niet zo realistisch verhaal, maar spannend is het zeker. Te meer doordat het begint als een doorwrochte psychologische roman en het een hele tijd duurt voor die zich ontwikkelt tot een thriller. Maar de ontknoping is heel bijzonder!

Ik zie je is het negende boek van Michael Berg. Gelukkig heeft hij zelf geen last van een writer’s block, al blijkt hij zich prima te kunnen inleven in zo’n situatie. Hij woonde zelf in Frankrijk, waar hij meerdere boeken schreef.

Michael Berg (1956, Heerlen) studeerde Nederlands in Amsterdam en was leerling/repetitor aan de Kleinkunstacademie. Hij schreef liedjes voor radio, tv, theater en talloze artiesten, componeerde een kindermusical, schreef tekst en muziek voor een internationale kindertelevisieserie en was als componist/producer betrokken bij diverse cd’s. Verder schreef hij radioteksten, columns, een radiosoap en hoorspelen voor de AVRO.

ISBN 9789044351569 | Paperback | 245 pagina’s | Uitgeverij House of the Books | oktober 2019

© Marjo, 1 januari 2020

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Koelcel
David Koepp

In 1987 waren Roberto Diaz van het antibioterrorismeteam van het Pentagon en zijn collega Trini Romano betrokken bij een vreemd verschijnsel in de outback van Australië. In het dorp Kiwirrkurra bleek een agressieve schimmel actief. Toen de twee onderzoekers daar aankwamen had de schimmel de bevolking uitgeroeid. Het dorp was uitgestorven.
Ze hebben het gebied laten bombarderen om ieder spoor te vernietigen maar: ze namen wel een monster mee. Dat werd in een oude mijn, nu een militaire opslagplaats, opgeslagen, negentig meter onder de grond, Volkomen veilig, dachten ze.
En men vergeet.

Dertig jaar later is het militaire complex overgenomen door een uitbater van een Self Storage-complex. Als twee bewakers een vreemde piep horen, gaan ze op onderzoek uit. Intussen gebruikt de uitbater zijn opslagruimte ook voor heling en juist die avond is hij bezig met het verhandelen van televisies. 

De bewakers, Naomi en Travis, hebben geen idee waar ze mee bezig zijn, en zetten onbedoeld de deur open voor de schimmel, die hoewel beperkt door de kou en weinig voedingstoffen, al die jaren wel degelijk actief is gebleven daar onder in de mijn. Naomi vindt een aanduiding van de organisatie die verantwoordelijk is voor die ondergrondse ruimte, en gelukkig is ze slim genoeg om een telefoontje te plegen. Zo komen Roberto Diaz en Trini Romano weer in beeld. Intussen zijn zij niet meer zo krasse zeventigers. Trini is fysiek niet meer in staat mee naar de mijn te gaan en ook Roberto moet daar het belangrijkste werk overlaten aan twee burgers. Travis en Naomi dus.
Intussen zijn de eigenaar en de kopers gearriveerd, en de voormalig geliefde van Naomi.
Het wordt al snel duidelijk dat het schimmel niet onderschat moet worden…

‘Het was een enerverende nacht voor het hert. Nadat Mike het dier met zijn pistool had geëxecuteerd in de berm van Highway 16, had het een tijdlang in absolute duisternis verkeerd, om vervolgens abrupt te ontwaken n de kofferbalk van een auto toen er een krankzinnige kat met een half gezicht boven op hem was komen staan. (-) Het hert had geen bijster groot bewustzijn en was dus niet geïnteresseerd in een antwoord op de vraag hoe een pathogene, muterende schimmel, die in een verzegelde ondergrondse omgeving opgeslagen was geweest, er om te beginnen in was geslaagd bovengronds in de kofferbak van een Chevy Caprice ’96 terecht te komen. Toch was het een legitieme vraag.’

Hierop volgt een gedetailleerde van een paar pagina’s hoe dat zo gekomen is.

Spannend is het verhaal op zich wel, maar het wordt met zeer veel details geschreven, en lijkt dus niet op een filmische stijl die je zou verwachten van David Koepp. Maar voor iemand die graag leest over dystopische situaties is het een prima tussendoortje.

David Koepp is een Amerikaanse filmregisseur en scenarioschrijver. Jurassic Park, Mission: Impossible en Spider-Man behoren tot zijn bekendste films.

ISBN 9789402703566| Paperback | 304 pagina’s | Uitgeverij Harper Collins | september 2019
Vertaald uit het Engels door Tasio Ferrand

© Marjo, 31 december 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Honderd kamers
Maxime Paredis

In een enorm huis wonen de zussen Robin en Emma met hun moeder. De laatste tijd slapen de meisjes allebei niet zo goed. Dan gaan ze dwalen door het huis met de vele kamers. Dat is zo groot dat de meisjes in de ene vleugel wonen en hun moeder in de andere. In het midden ligt het oorspronkelijke deel van het huis dat niet bewoond wordt.
Op een van die tochten hebben ze een schriftje gevonden, waar duidelijk een heleboel pagina’s uitgescheurd waren. Achterin stond nog tekst.

‘Het loopt helemaal fout. Waar komen in ’s hemelsnaam die diepe schrammen vandaan?
Ik voel me echt niet meer veilig in dit verdomde huis.
Als ik opnieuw kon beginnen, zou ik alles anders doen. Maar nu is het te laat.’

De zussen proberen uit te zoeken wie de schrijver is, en wat de tekst betekent, maar ze vinden niet veel meer dan kleine aanwijzingen. Wie is die Alice waar ze verwijzingen naar vinden? Wat is er gebeurd in dit huis zoveel jaar eerder?

En dan is Emma verdwenen. Wat moet ze daar buiten in dat enorme bos dat zich om het huis heen bevindt? Samen met haar moeder Fiona gaat Robin op zoek. Robin vindt dat haar moeder vreemd doet, maar dat zal de angst wel zijn. Als Robin een papiersnipper vindt met de letters Ali erop, denkt ze te weten waar Emma is. Maar de spulletjes die ze eerder samen met haar zus had ontdekt, zijn nu verdwenen. Robin begrijpt er niets meer van. Waar is Emma toch?

Tegelijk wordt er een verhaal verteld over Jasper die met zijn vrouw Sofie zijn intrek neemt in het huis. Hetzelfde huis, midden in het uitgestrekte bos. Hun twee dochtertjes Merel en Clara zijn pas vijf en drie jaar oud, ze zijn druk, en Sofie kan het allemaal niet aan: ze is fysiek niet op haar best. Twee jonge kinderen, de verhuizing, en een man die ze er van verdenkt met haar beste vriendin te hebben gescharreld. Kan ze hem nog wel vertrouwen? Eigenlijk wil Sofie dat niet, maar hij huurt een jonge vrouw in om te komen helpen. En Alice is inderdaad een goede hulp.
Maar de achterdocht van Sofie verdwijnt niet. Ze voelt zich niet veilig. Er zit niets anders op: ze moet weg hier. Weg uit dat vervloekte huis. Weg van Jasper…

Als lezer heb je heel lang geen enkel idee wat deze twee verhalen behalve dan de locatie met elkaar gemeen hebben. Tergend langzaam werkt de schrijver naar een verrassende en spannende ontknoping. Korte hoofdstukken, die steeds nieuwe vragen oproepen, geschreven in een haast filmische stijl, met details die een griezelig effect hebben. Het is vaak donker, de gangen zijn lang, de wind waait om het huis…
Sofie leren we aardig goed kennen, de andere vrouwen een stuk minder.

Honderd kamers wordt een psychologische thriller genoemd, maar de nadruk ligt op het laatste woord. Maar spannend is het absoluut, en in de wetenschap dat dit een debuut is, belooft dat wat!

Maxime Paredis (1990) werkt als auteur en vertaler in en rond Gent.

ISBN 9789462421073 | Paperback | 296 pagina’s | Uitgeverij Kramat | september 2019

© Marjo, 29 december 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Ricky en Ronnie
Luc Deflo

Een idylle eindigt in een nachtmerrie die al enigszins besloten lag in die idylle zelf, want als de vierenvijftigjarige Peter Kreemers zijn geliefde mee uit eten neemt ter gelegenheid van haar verjaardag om de avond te besluiten in een door hem gehuurde kamer in een obscuur etablissement, is al meteen duidelijk dat hij maar op één ding uit is.

Rani Demolenaere is een mooie vrouw, met haar 36 jaar een stuk jonger, en zij is wel degelijk verliefd. Ze weet dat hij getrouwd is, maar hoopt dat hij voor haar zal kiezen. Maar hij begrijpt niet eens dat zij die prachtige diamanten ring liever had ingeruild voor een een romantisch reisje samen. Toch: zei hij niet tegen haar: ‘Ik vind een stuk van mezelf in jou. We zijn zielsgenoten.’ Ook het feit dat Peter bij iedere ontmoeting zijn best doet om door niemands opgemerkt te worden, doet geen belletje rinkelen. En dat de wereld draaide om Peter en Peter alleen, ach. Zo is hij nu eenmaal. Een beetje een saaie, maar betrouwbare man.

Die avond neemt hij haar mee naar een huis dat er uit ziet als een gewoon huis. Hij meldt zich met een andere naam, en een vriendelijke vrouw ontvangt hen. Ze brengt hen naar een kamer zonder vensters, niet echt een chique hotelkamer. Rani accepteert alles, in afwachting van een prettig vervolg van de avond. Maar dan valt het licht uit, Peter gaat op zoek naar hulp, en ontdekt dat de rest van het huis er maar vervallen en leeg uit ziet. Maar hij vindt niemand, en gaat onverrichterzake terug naar Rani.

Niet veel later staat er iemand voor de deur die zegt Ricky Govaerts te heten. Hij komt om het elektriciteitslek te maken. Het is een vreemde jongeman, die via een microfoontje praat met ene Ronny. Als Peter probeert de man de deur uit te werken, valt dat om de dooie dood niet mee. Ineens ontpopt de ietwat sullige jongeman zich tot een angstaanjagende manipulator.

Niet alleen is de romantische avond in het water gevallen, ook vallen Rani de schellen van de ogen. Ineens begrijpt ze met wat voor man ze samen is, maar ook weet ze: om uit deze heikele situatie te raken moeten ze met hem samenwerken. Maar Ricky heeft nog meer verrassingen voor hen...

Een waanzinnig verhaal, dat ogenschijnlijk heel rustig verteld wordt. Maar door zijn soms lugubere details ontwikkelt zich een bijna horrorachtige situatie. De lezer wordt net als de twee slachtoffers steeds opnieuw voor een verrassende draai in de zaak gesteld en leidt tot een bijzonder inventieve ontknoping.
Natuurlijk is het vooral een thriller die draait om de daden van Ricky en Ronnie, maar het is ook een psychologisch verhaal over een vrouw die sterker blijkt dan ze dacht. Rani is een bijzonder personage.

Luc Deflo (1958, Mechelen - 2018) was een van de succesvolste Vlaamse thrillerauteurs. Bijna twintig jaar lang verwende hij zijn lezers met ijzersterke plots, mysterieuze personages en bloedstollende scènes.

ISBN 9789463830386 | Paperback | 208 pagina’s | Uitgeverij van Halewijck | juli 2019

© Marjo, 28 december 2019

Lees de reactie op het forum en/of reageer. Klik HIER

Verzwegen trauma
Deel 6 in de VT reeks.
Melissa Skaye

In de VT-serie, waarin elk deel een titel heeft met de beginletters VT, is dit het zesde deel. Er zijn steeds dezelfde speurders aan het werk, te weten Sanne Philips en Luca Borra.

Een onbekende is een amputatie aan het uitvoeren. Zijn patiënt zal als hij ontwaakt zijn twee onderbenen missen. Vreselijk natuurlijk, maar in dit geval was er helemaal geen medische noodzaak! Wie de chirurg is blijft onbekend, zijn patiënt is een slachtoffer van een wraakactie. En niet de eerste, zo ontdekken Sanne en Luca.

De eerste was een man in Zaandam, deze tweede is in Hoorn. Steeds worden twee gezonde onderbenen geamputeerd, de wonden zijn netjes verzorgd, en de mannen zien als ze bijkomen hun twee verloren ledematen tegen de muur staan. En, ook niet onbelangrijk in dit geval: hun mobiel ligt in het zicht maar is onbereikbaar nu ze niet mobiel meer zijn.

Aan Sanne en Luca de taak uit te zoeken wie de dader is. Daarvoor moeten ze er achter zien te komen wat de link is tussen deze mannen. Dat blijkt niet mee te vallen, de slachtoffers zijn zich niet van kwaad bewust. Ze kennen elkaar niet.
Het onderzoek schiet dan ook niet op, ook al omdat er nog een andere moordzaak loopt. Een vrouw is als gevolg van meerdere messteken omgekomen.
Dan wordt er in Amsterdam opnieuw een man ‘geopereerd’.

Is hiermee het bordje van Sanne al flink gevuld, ze krijgt ook nog te maken met privéproblemen. Ze woont samen met de paragnost/fysiotherapeut Will. Elize, Wills eerste vrouw heeft jaren terug zelfmoord gepleegd. Tenminste, dat was de conclusie. Maar Will geloofde het niet, en Sanne had al eerder aangeboden om eens naar de zaak te kijken. Will gaf niet eerder toestemming, nu wel. Hij heeft dagboeken bijgehouden, Sanne mag ze lezen. Het toeval wil dat zij nog een ander dagboek vindt, met een schokkende inhoud. Is Will wel de man die zij dacht dat hij was?

Wie voorgaande VT-thrillers gelezen heeft weet dat Sanne ook zelf het een en ander heeft meegemaakt, dingen die bij niemand in de koude kleren gaan zitten. Het is niet zo dat je de eerdere boeken gelezen moet hebben om dit verhaal te kunnen volgen, maar er wordt wel naar het verleden verwezen. Anders zou je misschien niet begrijpen waarom Sanne reageert zoals ze doet.
Intussen is het onderzoek naar de moordzaken in volle gang. Er blijken onverwachte verbanden te zijn, heden en verleden vermengen zich.

Verzwegen trauma is geen keiharde thriller. De insteek is eerder psychologisch. Een mens kan op vele manieren reageren op bepaalde gebeurtenissen. Zeker als die traumatisch zijn.
Met twee moordzaken en de enerverende privéomstandigheden is dit bepaald geen rustig kabbelend verhaal. Er gebeurt heel veel, en alles haakt perfect in elkaar, ook het verhaal over Sanne en de mensen om haar heen. Mocht de lezer de eerdere delen niet gelezen hebben, dan kan die nieuwsgierigheid alvast bevredigd worden. Maar er zijn ook vragen die pas in een eventueel volgend deel beantwoord kunnen worden. Daarop moeten we nog wachten, er van uitgaande dat er een volgend deel komt natuurlijk.

Melissa Skaye weet de lezer van begin tot eind te boeien, al vanaf de eerste zin zit je vol spanning te wachten op wat komen gaat! Zij maakt het bizarre aannemelijk, al hopen we maar dat dit niemand op ideeën brengen zal.

Melissa Skaye (1972) is auteur van de VT-thrillerreeks: Virtuele tango, Verboden tranen, Verleden tijd, Verminkte toekomst en Verknipte tegenstander. Ook is zij auteur van de thriller In onschuld en van de fantasyreeks Jeremy Jago. Samen met J. Sharpe schreef zij de thriller Meedogenloos. Ze heeft in diverse bundels korte thrillerverhalen gepubliceerd.

ISBN 9789491875892 | paperback | 300 pagina’s | Uitgeverij Letterrijn | oktober 2019

© Marjo, 15 december 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De ware
John Marrs

Als iets te mooi is om waar te zijn, kun je het ook beter maar niet geloven!

Toch lijkt het een fantastisch idee: een eenvoudige DNA-test doen en je weet wie de perfecte partner voor jou is! Geen teleurstellingen meer op datinggebied, geen verbroken relaties en scheidingen als blijkt dat de huidige partner toch tegen valt, dat is te mooi om waar te zijn dus?

De eerste twijfel die in je opkomt is: wat als degene die de ware is voor mij zich niet aangemeld heeft bij dit bureau? En in hoeverre kan een gen bepalen wie de persoon is die de enige echte zou moeten zijn? Maar bij Match Your DNA, zo heet het nieuwe datingbureau, zitten al miljoenen mensen in het bestand, en er zijn ook al ontelbare mensen gematcht, die allemaal zeer tevreden zijn.
Helaas betekent deze vinding ook dat mensen die al samen waren tot de ontdekking zouden kunnen komen dat hun relatie op los zand gebaseerd is. Het bedrijf wordt zodoende behalve zeer geroemd, ook verguisd: er lopen vele rechtszaken.
Niet dat de eigenaresse zich er iets van aantrekt. Al moet ze zich omringen met beveiligers, ze is er rijk van geworden. En ze gelooft in haar werk.

We volgen vijf mensen, die hun DNA opgestuurd hebben en bericht krijgen over hun match.
Nick was het eigenlijk helemaal niet van plan, hij staat op het punt om te trouwen met Sally, die voor hem de ware is. Vrienden dringen evenwel aan. Een grote schok: zijn match is niet Sally, het is zelfs een man! Verbijsterd als hij is, kan hij het niet laten: hij wil deze Alexander ontmoeten.
Jade heeft een match aan de andere kant van de wereld, en het onlinecontact bevalt haar zo goed dat ze zonder dat het hem te vertellen het vliegtuig pakt. En ze blijkt niet zo welkom als ze verwacht had.

Mandy is weer alleen na een relatie, en ze wil zo graag kinderen. Ze was reuze blij met haar match, maar ook voor haar is het niet per definitie een happy end..
Ellie, de eigenaresse van het datingbureau, heeft ook een match, en ze vertelt haar Ware niet wie zij eigenlijk is. Ze heeft al te veel ervaring met mannen die op haar geld uit zijn. Tim lijkt inderdaad de ideale partner voor haar. Lijkt…

En dan is er Christopher. Een man die zichzelf een psychopaat noemt. Koel en berekenend heeft hij al zeven vrouwen vermoord. Hij wurgt hen en laat op de plaats delict een foto achter van de volgende - die dus dan nog niet gevonden is - plus een eigen merkteken. Dat de politie geen idee heeft wie hij is of waarom hij moordt, geeft hem een kick. En dan blijkt zijn match, Amy, bij de politie te werken.
Christopher vertelt over zijn leven, zijn beweegredenen en zijn doel. Fascinerend wordt het als hij een dubbelleven moet gaan leiden, nu hij omgaat met Amy. Het lijkt hem goed af te gaan.

Toch is zijn verhaal niet het onderwerp van de thriller. Die eer gaat naar de zaak rond het DNA-bureau. Net als bij Nick, Mandy, Jade en Ellie gaat er in de match van Christopher waarschijnlijk iets fout gegaan.

Maar waarom gaat het fout? Waar faalt het systeem dat zo goed in elkaar lijkt te zitten?
Als je dit boek eenmaal gelezen hebt is het twijfelachtig of je ooit zo’n test zou laten doen!

De Engelsman John Marrs is journalist en schrijver. Zijn eerste roman publiceerde hij in 2013.
‘De ware’ is zijn derde, en het eerste in het Nederlands vertaalde boek.

ISBN 9789044356137 | Paperback | 400 pagina’s | Uitgeverij The house of the Books | november 2019

© Marjo, 12 december 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Hoe mooi je bent
Ule Hansen

Dit is het tweede boek over misdaadanaliste Emma Carow. In het begin van het boek is ze te gast in een talkshow, waar ook Uwe Marquardt, de man die haar, toen ze 19 was, verkracht heeft en die na het uitzitten van z’n straf een boek heeft geschreven, te gast is. In het programma laat Emma weten dat ze niet gelooft in het idee dat Uwe Marquardt veranderd is. Volgens haar zal hij weer de fout in gaan.

Enkele dagen later zit Emma bij de hoofdcommissaris, die haar eerst aanspreekt op haar televisieoptreden. In de kamer van de hoofdcommissaris bevinden zich ook nog een andere man en een dame. De laatste blijkt van de Poolse politie te zijn, die een paar Duitse brieven heeft ontvangen. Fotokopieën van deze brieven bevinden zich in de handen van Gudrun Schmalig, de ondervoorzitter van het Verbond van Silezische Ontheemden (dit is een organisatie van Duitsers die na de Tweede Wereldoorlog verdreven zijn uit het gebied dat voor de oorlog Duits was, maar dat na de Tweede Wereldoorlog Pools is geworden). Zij maakt zich zeer druk over maakt over de brieven en wil ze bij de volgende ledenvergadering van het Verbond aan de orde stellen. De pers zal hierbij ook aanwezig zijn.

Het blijkt te gaan om 3 brieven die de laatste 2 maanden bij de Poolse politie zijn binnengekomen. De brieven zijn in Polen op de post gedaan en ze lijken geschreven te zijn door 2 vrouwen, die beweren in Polen te worden vastgehouden, waar ze herhaaldelijk worden verkracht en misbruikt. In de brieven vragen ze de politie om hulp en onder iedere brief staat een oproep aan de politie om de brieven op hun website te publiceren. Bij de eerste brief denkt men nog aan een grap, maar bij de tweede brief besluit men dat men het voor alle zekerheid toch maar serieus moet nemen en wordt ook de eerste brief alsnog gepubliceerd.

Toch blijft men twijfels houden, want welke serieverkrachter of moordenaar zal z’n slachtoffers nu brieven laten schrijven. In de tweede brief staat zelfs een aanwijzing waar het slachtoffer denkt dat ze verblijft, namelijk met zicht op de oudste boom van Polen. Daar Emma Carow pas op TV is geweest, wil men eigenlijk het liefst dat zij verklaart dat de brieven een grap zijn. Haar team is van mening dat de brieven inderdaad niet serieus te nemen zijn, maar Emma blijft haar twijfels houden. Ze verwoordt deze niet in haar rapport, waarin ze aangeeft dat de brieven waarschijnlijk geschreven zijn door iemand met een afkeer van autoriteiten of in het bijzonder de politie, die de dader zo veel mogelijk wil hinderen.

Als ze nog eens nadenkt, komt ze tot de conclusie dat de brieven daadwerkelijk door slachtoffers zijn geschreven en ze belt het hoofdbureau van de politie met de mededeling dat ze haar rapport wil terugtrekken. Haar bericht belandt bij de receptie en later wordt ze teruggebeld door de Poolse politievrouw die ze bij de hoofdcommissaris ontmoet heeft. De vrouw vertelt haar dat de Poolse politie de schrijver van de brieven al op heeft gepakt.

Emma Carow gaat met haar mee naar Polen, waar ze de vermoedelijke schrijver, een Duitse man die in het Poolse deel van Görlitz (Zgorzelec) woont. De man is een gepensioneerde leraar, die het liefst heel Polen weer bij Duitsland zou willen voegen. De brieven van de man lijken inderdaad op de brieven waarmee Emma eerder is geconfronteerd, hoewel het handschrift anders is. De brieven van de Duitser hebben echter een zeer duidelijke politieke lading, wat niet het geval is met de brieven die Emma heeft moeten beoordelen. Dit zegt ze ook tegen de Poolse politievrouw, die het ergens wel met haar eens is. Toch lijkt het haar verstandig als Emma vooralsnog verklaart dat de brieven niet serieus genomen hoeven te worden, zodat men in ieder geval verlost is van de aandacht van Gudrun Schmaling.

In Polen duiken afgerukte hoofden op en later ontdekt men dat twee daarvan verbonden kunnen worden met de briefschrijfsters. Dit zorgt natuurlijk voor een competentiestrijd tussen de Poolse en de Duitse politie. De slachtoffers zijn Duits, maar daar de hoofden in Polen zijn gevonden, vermoedt men dat de dader zich in Polen bevindt. De hoofden blijken allemaal van vrouwen te zijn, die in de prostitutie werkzaam waren. Als Emma ziet dat de schrijfster van 2 van de brieven van puzzelen houdt, besluit ze zich nog eens over de laatste brief te buigen, die door een volkomen verwarde geest geschreven lijkt te zijn. Zo ontdekt ze dat het slachtoffer vermoedde dat ze zich nog steeds in Berlijn bevindt.

Er verdwijnt weer een meisje en dit keer is het een leerlinge van de toneelschool. Van haar ontvangt de politie ook weer diverse brieven, waaruit blijkt dat ze nog steeds in leven moet zijn. De zaak lijkt inmiddels geheel in handen van de Duitse politie, maar de dader blijft ze steeds een stap voor. Het einde van het boek, waarin aan het licht komt hoe de slachtoffers aan hun einde zijn gekomen, is weer behoorlijk gruwelijk. Maar goed misschien moet je dan ook geschiedenisboeken, waarin wordt beschreven hoe de moordenaar van Willem van Oranje aan zijn einde is gekomen, maar laten liggen.

ISBN 978 90 245 8276 1 | Paperback | 459 pagina’s | Luitingh - Sijthoff | oktober 2018
vertaald door Roelof Posthuma

© Renate 1 december 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Schaduwstrijder
Pjotr Vreeswijk

Als Suzanne Boyle, werkzaam bij de CIA, in de woestijn van Syrië stuit op een massagraf, blijkt er meer aan de hand te zijn dan een wrede executie van misschien wel tweehonderd jonge mannen. Ze ziet wrakken staan, waarin perfect gevormde gaten zitten ‘alsof de bepantsering door een gloeiende pook was doorboord.’ Later zal ze meerder kogels vinden die tot haar verbazing volkomen glad zijn, waar er eigenlijk inscripties op zouden moeten staan.

Bij deze vreemde zaak krijgt ze hulp van de Arabier Safi, met wie Suzanne al eerder heeft samengewerkt. Ze is blij met zijn komst, maar als het er op aan komt blijkt ze meer te hebben aan de piloot van de helikopter waarmee ze terug zou gaan naar de Amerikaanse basis. Safi gaat op het laatste moment niet mee terug, zodat hij er niet is als de helikopter beschoten wordt. Suzanne weet dan nog niet dat de aanvallers schaduwstrijders zijn, een bijzonder team, dat supergevaarlijk is.

De piloot, Tom Crash, en Suzanne worden gered door kolonel Gideon Joubert, een oude kennis, die nu strijdt in het Franse Vreemdelingenlegioen.
En dan wordt Suzanne van de zaak gehaald. En ze beseft dat Safi daar iets mee te maken heeft. Maar wat is er aan de hand?

Intussen volgt de lezer ook een verhaallijn over wat zich een paar jaar eerder in de jungle daar in Congo afspeelde. Daar is een vliegtuig neergestort, waarbij Dr Mayflower omgekomen is. Hij was uitgestuurd om er achter te komen wat er aan de hand was: uit satellietbeelden was gebleken dat het regenwoud stervende was. Er was een groot stuk ongerepte natuur vernietigd. In het heden is zijn dochter op zoek naar het neergestorte vliegtuig, om haar vader te vinden. En dat wat hij bij zich had.

In een andere verhaallijn maken we kennis met de wetenschapper Villiger. Hij zint op wraak nadat iemand anders is gaan lopen met zijn vinding. Hij experimenteerde met een team in die jungle.

‘Een nieuw wapensysteem, ’had hij uiteindelijk bekend. ‘We testten daar nieuwe wapens. Kogels met ongekende slagkracht, ondoordringbaar pantser en…’Tarik keek even weg. Toen hij weer opkeek zou hij haar zijn grote geheim vertellen. ‘We testten een onverwoestbaar commando. Een supersoldaat.’

Suzanne en Joubert gaan naar de binnenlanden van Congo met Tarik en nog wat helpers.
Daar bevindt zich het geheim, iets wat de hele wereld dreigt te vernietigen.

Dit is de derde actiethriller van de schrijver. In zijn verhalen combineert hij zijn passie voor reizen en zijn werk bij de politie. De korte hoofdstukken en het verspringen naar andere personages maken het voor de lezer wat onrustig. Ook in dit deel is er een ramp die de hele wereld bedreigt.
In en superspannende ontknoping kunnen we lezen of het Suzanne en Joibert lukt de aarde te redden. Om hen heen is niet iedereen wie hij zegt te zijn, hetgeen het allemaal extra ingewikkeld maakt. Maar ook spannender. Ongeloofwaardig wordt het nergens, even voorbijgaand aan het gegeven van die superstrijder.

Doordat er sprake is van korte hoofdstukken met goed gevonden cliffhangers is er een snelle opeenvolging van de verschillende verhaallijnen, waarmee we dus herhaaldelijk terug in de tijd, of naar een andere setting gaan. Het verhaal is filmisch beschreven in een goed lopende stijl. Het boek wordt aangeprezen als een actiethriller en dat is het met recht. Karaktertekening is er nauwelijks, maar er gebeurt heel veel.
Net als in thrillers van buitenlandse auteurs worden de vrouwen hier met hun voornaam en de mannen veelal alleen met achternaam aangeduid. Wat dat toch voor ongeschreven regel is?

Pjotr Vreeswijk is politieagent in Scheveningen, die een paar jaar geleden besloot een boek te gaan schrijven. Zijn debuut haalde het tot de ThrillZone Award voor het Beste Nederlandstalige Debuut.
De Schaduwstrijder bevestigt dat de juiste auteur gekozen is.

ISBN 9789491875885 | Paperback| 300 pagina's | Uitgeverij LetterRijn | september 2019

© Marjo, 15 november 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Ongenadig
Karin Hazendonk

Op het moment dat bijna-dertiger Anouk tijdens een personeelsfeest nader kennis maakt met Sven Bogerd denkt ze dat het leven haar toelacht. De man is knap en maakt werk van haar, het kan niet anders dan dat ze het volmaakte geluk heeft gevonden. Al snel trekt ze bij hem in, in zijn grote huis in Kijkduin.

Anouks tweelingzus Miranda heeft haar het laatste zetje gegeven, want eigenlijk twijfelde ze zelf nog. Was het niet te snel? Maar het duurt niet lang of ze is al helemaal gewend aan het lekkere leventje aan het strand. Zij en Sven gaan vaak op stap, ze genieten van het leven. Natuurlijk zijn er dingen waarbij het verschil tussen de twee duidelijk wordt, maar dat hoort er bij toch?
Het ergste vindt Anouk wel dat Sven dol blijkt te zijn op horrorfilms. Zij kan daar niet eens naar kijken zonder misselijk te worden! Maar het huis is groot genoeg en het strand vlakbij.

Sven van zijn kant had er een beetje spijt van dat hij haar al zo snel gevraagd had om bij hem in te trekken. Hij had gehoopt dat ze samen naar die films zouden kijken en als Anouk dat net zo leuk vond als hij, dan had hij nog wel meer ideeën. Het perfectionisme van Sven en de chaotische levenswijze van Anouk botsen steeds meer. Als hij ontslag neemt en hele dagen thuis blijft, vraagt ze zich af hoe dat kan. En wat doet hij de hele dag?

Helaas komt ze daar snel genoeg achter. Zijn manier van leven en zijn dagindeling maakt haar leven tot een hel. Sven blijkt een psychopaat eerste klas en hij heeft haar volledig in zijn macht. Of ze aan hem zal kunnen ontsnappen?

Karin Hazendonk laat alle personages aan het woord, Anouk en Sven het meest. Daarnaast een oude vlam van Sven, en Miranda, die als ze niets meer verneemt van haar zus, contact opneemt met Evert Kok van de Haarlemse politie.
Door deze afwisseling ontvouwt het volledige verhaal zich langzaam en met toenemende spanning en worden ook de achtergronden en beweegredenen duidelijk.
Er zijn onverwachte wendingen, maar het is vooral het verhaal van Anouk dat de lezer in zijn greep houdt. Haar situatie staat lang open voor veranderingen, waar andere slachtoffers het minder treffen. 

Het bijzondere aan deze thriller is dat het verhaal halverwege het boek eigenlijk gedaan zou kunnen zijn. Maar je weet als lezer dat er nog heel wat moet komen. Maar wat dan? Als je eenmaal weet welke kant het op gaat wordt het alleen nog maar spannender.
Dit is een thriller die je niet graag weg legt. Je wil alleen maar doorlezen, weten hoe het afloopt!

Karin Hazendonk (Utrecht, 1961) heeft zowel talent voor cijfers als voor letters. Ze werkt als boekhouder en schrijft daarnaast vooral spannende boeken, waarmee ze intussen haar naam wel gevestigd heeft. Er vloeien superspannende thrillers uit haar pen.

ISBN 9789491875878 | Paperback| 330 pagina's | Uitgeverij LetterRijn | oktober 2019

© Marjo, 13 november 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Slagzee
Texelse thrillers 4
Peter van Beek

Dit is het vierde boek over Lone Telander. Haar relatie met Mihra Mahinović is na de begrafenis van haar vader beëindigd. Dit riep wel wat vragen bij me op, want de vader van Lone overlijdt aan het einde van het tweede boek en in het derde boek zijn de dames nog samen. Maar goed, daar zal ik me maar niet al veel zorgen over maken. Lone woont alleen in de boerderij van haar vader, die verkocht zal moeten worden, omdat ze niet het geld heeft om haar zus Hadewych uit te kopen.

Het boek begint met een gruwelijke moord op een oude man, gepleegd door een man en een vrouw, die aan het eind van het hoofdstuk nog even ruzie lijken te krijgen, omdat de man een sterke afkeer van homoseksuelen laat blijken.
Vervolgens wordt een lichaam van een man gevonden, waarvan de vingers verwijderd zijn. De man lijkt al een jaar dood te zijn.

In Duitsland wordt in een jachthut in het Teutoburger Woud ook een dode man gevonden. Deze zaak belandt op het bord van Levi Weiß. Het slachtoffer blijkt een oude nazi te zijn, die z'n gedachtegoed nog steeds koestert. De kelder van de villa lijkt een museum over de nazitijd te zijn, waaruit dit duidelijk blijkt. Er is een spoor naar een andere Duitser, die een huis op Texel had en die al een jaar vermist wordt.

Inspecteur Levi Weiß komt uiteindelijk naar Texel en de zaken blijken met elkaar verbonden te zijn. Er duikt nog het lichaam van een vrouw op en in het vakantiehuis van het eerste slachtoffer vindt men een dagboek, terwijl men ook nog twee neonazi's ontmoet.

De hele zaak lijkt verband te houden met een vergeten episode uit de Tweede Wereldoorlog die zich op Texel tegen het eind van de oorlog heeft afgespeeld.
Lone Telander komt tot de ontdekking dat haar grootvader, die fout was in de oorlog, niet dood is, maar terug is gekeerd naar Texel. Tussen Levi Weiß en Lone speelt zich ook het een en ander af en aan het eind van het boek ben ik ergens toch wel benieuwd of we hem in het volgende boek weer tegen zullen komen.

Het is weer een spannend boek geworden, waarbij je misschien ook weer niet al te veel moet nadenken, anders komen er toch nog wel wat onlogische dingen aan het licht., want waarom bevinden de moordenaars zich een jaar na de dood van het eerste slachtoffer zich weer op het eiland?
Volgens mij zit er ook nog een spelfout in het boek, want er is sprake van tie ribs, terwijl het volgens mij tiewraps moeten zijn. Op internet vind ik echter beide woorden.

ISBN 978 94 92435 08 8 | Paperback | 208 pagina’s | QV Uitgeverij | mei 2018

© Renate 12 november 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Dansen met de duivel
Gard Sveen

Dit boek is het vervolg op 'De hitte van de hel'. Het is aan te raden om dat boek dus eerst te lezen, hoewel er in het voorwoord van dit boek een samenvatting staat van de voorganger.

In dit boek Dansen met de duivel is te lezen dat Tommy Bergmann een brief krijgt met een zin uit een gedicht van de dichter Gustaf Fröding  wiens portretfoto in de bibliotheek van Jon-Olav Farberg hangt. (Dit is de foto die op de Wikipedia pagina staat.)
Jon-Olav Farberg moet dood en verbrand zijn, maar daar de identiteit van het lichaam moeilijk vast te stellen is, gelooft Tommy Bergmann dat Jon-Olav Farberg nog leeft.
De dertienjarige Amanda wordt ook nog steeds vermist en Tommy vermoedt dat zij eveneens nog in leven is. De politie beschouwt de zaak met de dood van Elisabeth Thorstensen en Jon-Olav Farberg als afgesloten en Tommy Bergmann mag zich er niet meer mee bezig houden. Susanne Bech woont inmiddels samen met officier van justitie Svein Finneland en zij kan hem dus niet helpen.

Het spoor leidt naar de Skoptsky sekte die niet meer zou bestaan. In Litouwen is het lichaam gevonden van een vrouw en er is een klopjacht gaande op de sekte, die in verband wordt gebracht met deze vondst.

Tommy Bergmann meldt zich ziek en vertrekt naar Litouwen, waar hij z'n speurtocht voortzet. Suzanne vindt in een hotel in de hoerenbuurt in Oslo een cassette, waarop de vermiste Amanda te horen is. Op de spiegel in de badkamer staat met lippenstift de tekst 'Ze zal hem verlossen'.

Het boek is weer heel spannend en de oplossing komt als een verrassing. Helaas wordt deze oplossing een beetje bedorven door een stukje psychologie van de koude grond.

ISBN 978 94 005 0920 7 | Paperback | 237 pagina’s | A.W. Bruna | januari 2018
vertaald door Kim Snoeijing en Carla Joustra

© Renate 28 oktober 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De offers
Jeroen Windmeijer

Don Lucas is een 21-jarige Nederlandse student - eigenlijk heet hij dan ook gewoon Luc - die vanuit zijn studie in Wageningen een half jaar in een dorp in Bolivia doorbrengt. Dat dorp ligt aan het Titicacameer.Hij werkt samen met de Indiaanse Nayra in een bomenplantproject, voor wie hij meer gaat voelen dan vriendschap. Nayra is een Aymaravrouw, die net als de andere Aymara hecht aan de tradities van haar volk.

Als het verhaal begint - hij is zijn vertrek al aan het voorbereiden - wordt hij geconfronteerd met een afschuwelijke moord in het dorp waar hij verblijft. In twee dorpen in de omgeving zijn eerder twee kinderen op schijnbaar rituele manier aan hun eind gekomen. Het kind is schoongewassen, draagt schone nette kleren, en hij draagt een bloemenkrans in het haar.

Commissaris Sixto onderzoekt de zaak met de primitieve middelen die hij ter beschikking heeft. Geruchten doen de ronde dat het gaat om de herleving van oude rituelen. De bewoners van Bolivia zijn veelal christelijk sinds de komst van de Spanjaarden, maar elementen van de oude natuurgodsdienst hebben zich in de huidige religieuze beleving gemengd. Is dit het motief van de moorden? Is de boodschap van de dader dat er offers gemaakt moeten worden?

De Bolivianen geloven in Pachamama, ‘Moeder Aarde’. Iedere vorm van de natuur heeft een ziel. Het is belangrijk op gelijke voet te leven met de natuur. ‘Do ut des’, geef opdat je krijgt. Neem niet meer van de aarde dan je kan geven, anders neemt de aarde wraak. Nog altijd heeft de inheemse bevolking de gewoonte om voor het drinken een beetje op de grond te plengen. Dieren worden ook geofferd. Maar een mens? Nog erger: een kind?

Er zijn nog meer buitenlanders in de streek, met wie Luc veel te maken heeft: Mauro Benigni, een Italiaanse priester, die zich fel inzet voor een zuiver katholiek geloof en tegen de invloeden van de inheemse godsdienst. Uit Puerto Rico komt dominee Oscar, een fanaticus, die door zijn charismatische uitstraling en zijn preken tegen drankgebruik vooral volgelingen vindt bij de vrouwen.

Luc is bevriend geraakt met een andere Nederlander in de streek: Maarten is een Augustijner monnik die al dertig jaar een parochie in La Paz, een stadje verderop, leidt. Hij is zeer geliefd bij het volk. Hij is bezig met een boek over mensenoffers door de jaren heen en Luc zoekt hem vaak op.
Dan is er nog Jan-Willem Pijnakker, een Leidse antropoloog. Hij doet promotieonderzoek naar de lokale kennis van boeren. Van hem lezen we aanvankelijk alleen stukken uit zijn journaal, die vooral een beeld geven van de culturele achtergrond.

‘Er zouden nog altijd mensenoffers plaatsvinden in Chili, Peru en Bolivia, in de indiaanse gemeenschappen. Die offers zouden een voortzetting zijn van de bloedige religieuze rituelen, die de Inca’s vroeger in deze gebieden praktiseerden om de goden gunstig te stemmen.’

Het moge duidelijk zijn: er zit behoorlijk veel religie in dit boek. Vanuit verschillende visies worden allerlei aspecten belicht die hun weerslag hebben in het dagelijkse leven. En natuurlijk vooral het idee van het brengen van offers, iets dat in iedere religieuze stroming op de een of andere manier een vorm krijgt. Dat alleen al maakt het boek erg boeiend, maar laten we niet vergeten dat er wel een dader moet worden gevonden. De moord op drie kinderen heeft angst en verwarring gezaaid in de kleine gemeenschap. Mensen weten niet bij wie ze hun heil moeten zoeken, en de verschillende predikers doen ieder hun uiterste best om voor elkaar te krijgen waar zij voor staan.

Dan wordt er een aanslag gepleegd op Jan-Willem, waarbij de dader verwijst naar een andere oude mythologie, JW zou een kharisiri zijn (of pishtaco, een mythologische boogeyman-figuur in de Andes-regio van Zuid-Amerika). Daar tussen door laveert Luc. Over zijn werk horen we niet veel. Hij is vooral bezig met de religieuze en culturele implicaties van de gebeurtenissen. Voor hem is dat ook belangrijk omdat hij een ander soort contact met de inheemse Nayra wil. Hij zegt terug te willen komen voor promotieonderzoek, al weet hij goed: hij wil terugkomen voor Nayra.

In het nawoord lezen we dat een deel van dit boek, vooral dat van Jan-Willem, een autobiografisch tintje heeft. Jeroen Windmeijer was zelf als student culturele antropologie zes maanden in een indiaanse gemeenschap aan het Titicacameer. Wat de lezer al wel opgemaakt had uit het boek zelf blijkt uit een indrukwekkende lijst van geraadpleegde bronnen: er is terdege onderzoek verricht bij het schrijven van deze indrukwekkende thriller.

Er zit een sticker op het boek: de Nederlandse ‘Dan Brown’ wordt Windmeijer genoemd. Maar waar Dan Brown naar een flauw omlijstende romance grijpt, is de hoofdpersoon van ‘De offers’ een intelligent persoon die op een eigen manier de kwesties belicht. Ook qua taal biedt Windmeijer meer. Leuk is hoe de vergelijking tussen het Nederlands en het Spaans een rol speelt. Beter dus dan…

Jeroen Windmeijer (Delft, 1969) is antropoloog en was hij reisleider in Venezuela, Mexico, Guatemala en Belize, en in Egypte. Na een tweede studie, Wereldgodsdiensten, heeft hij godsdienst- en maatschappijleer gedoceerd in Leiden. Maar nu is hij voltijd schrijver.

ISBN 9789402703535| Paperback | 348 pagina’s | Harper Collins | augustus 2019

© Marjo, 27 oktober 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Verraad van spionnen
Manda Scott

Dit boek is niet zomaar een thriller, het is een ode aan de Franse verzetsstrijders tijdens de Tweede Wereldoorlog, de Maquis. Niet alleen aan hen, maar ook aan de Special Operation Executives van Operatie Jedburgh. Het laat zien dat gebeurtenissen die inmiddels zo lang geleden zijn, generaties lang blijven doorwerken. Maar eerst even in het kort, wat deden de mensen van Operatie Jedburg eigenlijk?

Operatie Jedburgh was een geallieerde operatie tijdens de Tweede Wereldoorlog in aanloop naar de invasie op D-Day op 6 juni 1944. Hierbij landden speciale eenheden per parachute of zweefvliegtuig achter de vijandelijke linies in Frankrijk, België en Nederland om sabotage- en guerrilla-acties uit te voeren tegen de Duitse bezetters en plaatselijke verzetsgroepen te organiseren. De operatie was vermoedelijk vernoemd naar de Schotse plaats Jedburgh, een prachtige plek overigens. Winston Churchill was de initiator van deze teams, die bedoeld waren om Europa, en dan met name de Duitse belangen, in vuur en vlam te zetten. Er zijn in de loop der jaren verschillende uitgaven verschenen met gewaagd uitgevoerde acties van deze teams.

Het boek zelf focust met name op Frankrijk, met uitstapjes naar Engeland, Schotland, en later in de tijdlijn het Duitsland van achter het ijzeren gordijn. De samenwerking tussen de Jedburgh Teams en het Franse verzet wordt op een indringende manier beschreven, ook de verschrikkelijke gebeurtenissen, die weinig te maken hebben met de manier waarop dit soms verfilmd wordt. Het is een spionagethriller op hoog niveau, als je eenmaal vertrouwd ben geraakt met de familiebanden leest het bijna op een verslavende manier weg. Zeker als je wat vertrouwd bent het de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog. Uiteraard kan ik hier het plot en de plotwendingen niet omschrijven, maar geloof me, ze zijn de moeite waard. Ik denk vaak dat ik het wel ongeveer kan voorspellen, maar dit einde zag ik niet aankomen

Zoals de auteur in het nawoord terecht stelt, dit boek kan alleen nog maar in deze tijd gesitueerd worden. Over een aantal jaar zullen helaas alle ooggetuigen van, en deelnemers aan de Tweede Wereldoorlog ons ontvallen zijn. Dit geeft het boek ook een hoge mate van urgentie. Het mooie hiervan is, dat het makkelijker is om helemaal ‘in’ het boek te komen. We herkennen ons gemakkelijk in de hoofdpersoon, het verhaal speelt zich immers in onze tijd af. Het kan ons dus ook overkomen, zo’n confrontatie met het verleden. Zolang er mensen leven die de Tweede Wereld oorlog hebben meegemaakt, kan er nieuwe informatie boven komen. Om nog maar niet te spreken over de dossiers over dit onderwerp, die in de komende 25 jaar nog vrijgegeven zullen worden. De auteur maakt hier overigens ook dankbaar gebruik van.

Over dossiers gesproken, het boek geeft ook een mooi beeld van het ontstaan en de ontwikkeling van de verschillende inlichtingendiensten. Het in schokkend om te lezen dat de geallieerde inlichtingeneenheden zonder blikken of blozen de grootse Nazi oorlogsmisdadigers beschermden omdat ze wellicht van belang konden zijn in de strijd tegen de Sovjet-Unie. Blijkbaar zijn dan de nationale belangen groter als de misdaden die gepleegd werden tijdens het Hitler-Bewind. Dit geeft overigens de Neurenberg processen een ietwat wrange nasmaak.

Als je van thrillers houd, en van geschiedenis, is dit het perfecte boek. Goed geschreven, goed historisch onderbouwd ook. De plots zijn spannend, en de flashbacks zijn mooi vormgegeven. Je voelt je echt afwisselend in het Engeland en Frankrijk van 1944, of het hedendaagse Frankrijk. De hoofdpersonen zijn goed neergezet, maar zijn achteraf niet helemaal wie ze pretenderen te zijn. Als je eenmaal begint, hoop ik dat je wat vrije tijd kunt maken, want dan moet het boek uit ook. Aanrader!

ISBN 9789022587904 | Paperback | 512 pagina's | Boekerij | augustus 2019
Vertaald door Waldemar Noë

© Jan Keuken, 10 oktober 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De zwarte koning
Michael Kestemont

Op zijn sterfbed vertelt Karel, graaf van Vlaanderen, aan zijn neef Boudewijn (koning van België) over een voorwerp dat hij verborgen heeft in zijn villa in Raversijde waar hij zijn laatste jaren van zijn leven gesleten heeft. Hij geeft Boudewijn een kistje waarin zich de documenten bevinden waarin alles beschreven staat.

‘Je moet me vertrouwen. Als dit geheim uitkomt, kan dit het einde van de monarchie betekenen. De ultieme schandvlek voor onze familie. Je vijanden zullen het gebruiken om het weinige wat rest van het koninklijk gezag omver te werpen.’

Verbijsterd neemt Boudewijn het kistje aan. Op dit voorval volgen werkzaamheden in de koninklijke crypte, waarover niets uit mag lekken.

Jaren later is Anna, docent klassieke talen toevallig getuige van een moordaanslag. Zij stoort de dader, die het slachtoffer blijkbaar nog iets had willen ontfutselen. Nu is Anna degene die een raadselachtige sigarenkoker van de stervende man in handen geduwd krijgt met de boodschap die naar Jef Janssens te brengen. En hij drukt haar op het hart: niets vertellen aan de politie.

Wat nu? Moet ze die man op gaan zoeken? Wat zit er dan in die sigarenkoker? Ze kan het niet laten: ze onderzoekt het ding en vindt een sleutel. Dankzij een tip van haar moeder ontdekt ze waar die sleutel van is, en gaat ze verder op onderzoek uit. Pas dan besluit Anna om Janssens op te zoeken, een gepensioneerde hoogleraar in de cultuurgeschiedenis. Intussen heeft ze gehoord dat de man die ze heeft zien sterven een politicus was, tevens hoogleraar ethiek. Ze heeft dan nog geen idee in wat voor wespennest ze zich begeeft. Er zullen meer slachtoffers vallen en ook zijzelf wordt gevolgd en bedreigd.

Om er achter te komen wat er precies aan de hand is leidt de schrijver ons terug in de tijd. Er is een geheimzinnige kunstschat, er is een politieke crisis ten tijde van het begin van de Tweede Wereldoorlog, met betrokkenheid van het Koningshuis en de toenmalige regering.
Er er zijn meerdere partijen die azen op hat geheimzinnige artefact, waartoe Anna nu toegang lijkt te hebben. Omdat zij nogal nieuwsgierig van aard is, neemt ze mensen in vertrouwen – hoewel haar dat afgeraden was – en gaat ze op zoek.

Het is het thrillerdebuut van een Antwerpse hoogleraar. Hij verweeft feiten en fictie in een spannend verhaal. Het is een nogal ingewikkeld verhaal, voor de Nederlandse lezer extra lastig omdat in onze geschiedenisboeken niets geleerd wordt over het Belgische koningshuis en kwesties daaromheen. Kennis daarvan zou verhelderend kunnen werken, een inleidend voorwoord zou op zijn plaats zijn geweest. Of misschien meer informatie op de website www.dezwartekoning.be

Buiten dat gaan de hoofdstukken met verschillende verhaallijnen zonder duidelijke overgang in elkaar over. Een tijdsaanduiding was handig geweest, nu zoekt de lezer- soms lang! – naar aanwijzingen over wanneer het precies speelt. Natuurlijk wordt dat gemakkelijker naarmate je verder in het boek komt. Dat je verder komt is zeker, het is een spannend en intrigerend verhaal, en je wilt absoluut weten waar dit allemaal naar toe gaat.
Ondanks deze kanttekeningen is De zwarte koning een prettig leesbare Vlaamse thriller.

Michael Kestemont is professor digitale tekstanalyse aan de Universiteit Antwerpen.

ISBN 9789401458689 | paperback | 288 pagina's | Uitgeverij Lannoo | juni 2019

© Marjo, 6 oktober 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER 

Oktober
Søren Sveistrup

Het boek begint met een aantal gruwelijke moorden op 31 oktober 1989.  - Wat deze zaak met de rest van het boek te maken heeft, komt later aan het licht. -  In een ruimte in de kelder vindt de politieman, die het huis waar de moorden zijn gepleegd, doorzoekt op een aantal planken allemaal kastanjemannetjes, -vrouwtjes en -dieren. Op dat moment raakt een bijl zijn kaak en is de proloog afgelopen.

Dan gaan we naar het heden en dit verhaal begint op 5 oktober met de gruwelijke moord op een vrouw. Een van haar handen wordt afgehakt. Bij het lichaam van de dode vrouw wordt een kastanjemannetje gevonden, dat een geheim bij zich blijkt te dragen. Dat het kastanjemannetje een belangrijke rol in het verhaal zal spelen, blijkt ook al uit de originele titel van het boek.

Op 6 oktober krijgt Naia Thulin deze zaak toegewezen, iets waar ze eigenlijk helemaal geen behoefte aan heeft, want ze wil graag overgeplaatst worden naar de afdeling cybercrime. 
Ze krijgt assistentie van Mark Hess, die eigenlijk bij Europol in Den Haag werkt, maar daar geschorst is. Zijn prioriteit ligt eigenlijk bij een terugkeer naar z'n baan bij Europol. Op diezelfde dag keert Rosa Hartung terug als minister van Sociale Zaken. Een jaar geleden heeft ze, na de verdwijning van haar 12-jarige dochter, verlof genomen. Een psychisch gestoorde man heeft de moord op haar dochter bekend, maar het lichaam is nooit gevonden.

Hess krijgt steeds meer het gevoel dat er iets niet klopt en bijt zich vast in de zaak, waarbij hij ook de vermissing van de dochter van Rosa Hartung betrekt. Dit wordt hem niet in dank afgenomen en hij wordt zelfs tegengewerkt. Er valt nog een ander slachtoffer en ook hier wordt een kastanjemannetje gevonden.
Hess gelooft dat de man die veroordeeld is voor de moord op de dochter van Rosa Hartung niets met de ontvoering te maken heeft. Hess wordt door z'n meerderen bij de politie in Denemarken als een bemoeial gezien, die er alleen maar op uit is om twijfels te zaaien over een opgeloste zaak. Men wil er niet aan dat er misschien fouten zijn gemaakt.

Een ambtenaar die door Hess om informatie wordt gevraagd, heeft iets anders aan z'n hoofd en beweert dat hij niets meer kan vinden, gewoon omdat hij geen zin heeft om meer moeite te doen. Het hoofd van de moordcommissie Nylander volhardt in het idee dat de vermissing van de dochter van Rosa Hartung goed is aangepakt en dat geldt ook voor de rechercheurs die bij deze zaak een bekentenis hebben afgedwongen. Er komen allerlei zaken aan het licht, met name over de partners van de vermoorde vrouwen.

Al met al is het een spannend verhaal geworden, met een verrassende ontknoping. Ik verwacht niet dat er een vervolg op dit boek met dezelfde hoofdpersonen komt, maar je weet maar nooit.

ISBN 978 94 005 1034 0 | Paperback | 542 pagina’s | A.W. Bruna Uitgevers | oktober 2018
vertaald door Corry van Bree

© Renate 29 september 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Verwante geesten
Brenda Bond

Amerika, 1969. De tijd waarin de eerste man voet zet op de maan en de oorlog in Vietnam de gemoederen bezig houdt. Als Terry Ives het verhaal hoort over een wetenschappelijk experiment waar haar kamergenoot Stacey aan heeft meegedaan, is haar nieuwsgierigheid gewekt. Als Stacey zegt dat ze onder geen beding terug gaat, neemt Terry haar plaats in. Ook de vijftien dollar die ze er mee verdient is welkom.

‘Ze had nooit volgens de burgerlijke maatstaven geleefd, en had dan ook honderden vragen over van alles en nog wat. Haar vader had haar geleerd opmerkzaam te zijn; ze wilde geen gelegenheid voorbij laten gaan om iets te doen wat er echt toe deed.‘

Als ze zich in de plaats van Stacey meldt wordt ze snel genoeg ontmaskerd, maar ze mag blijven.

Met drie anderen laat ze zich iedere week in een onopvallend busje naar een afgelegen plek brengen om mee te doen aan geheimzinnige experimenten. Alice is een bijzondere jonge vrouw: zij werkt in de garage van haar oom en is technisch begaafd. Gloria is een jonge zwarte vrouw, zij studeert biologie. En dan is er de jongen Ken, die beweert paranormaal begaafd te zijn. Dat we daar eigenlijk gedurende het hele verdere verhaal weinig van zullen merken kan maar vast gezegd worden.

Bij de experimenten onder leiding van dokter Brenner krijgen ze LSD toegediend, in steeds hogere doses. Die dokter is een schimmig figuur, hij vertelt niet veel, en als Terry ontdekt dat er ook jonge kinderen in het laboratorium zijn, vermoedt ze dat er iets gaande is dat niet alleen mysterieus is, maar wat ook niet door de beugel kan. En het is gevaarlijk.

De gevolgen van de experimenten worden steeds akeliger. Alice ziet gruwelijke monsters, Terry en Gloria hebben visioenen, die al of niet iets met helderziendheid te maken hebben. Terry ontmoet het meisje Kali, vijf jaar oud is ze, en in het experiment wordt ze 008 genoemd. Wil dat zeggen dat er al zeven andere kinderen zijn (geweest)? Terry vertrouwt het niet en vraagt de anderen om elkaar ook buiten de sessies te ontmoeten.
Ze besluiten dat ze het meisje en eventuele andere kinderen willen bevrijden, maar dan moeten ze het opnemen tegen de machtige Dr Brenner.

'Ze had nooit verwacht dat haar strips een training voor het leven zouden zijn, maar ze had ook nooit verwacht dat ze een vriendin zou hebben die door middel van een zelfgemaakt electroshockapparaat visioenen wilde delen. Het bleek dat de strips in ieder geval in één ding gelijk hadden: het hebben van magische krachten bracht gevaar met zich mee. Zelfs de nabijheid van mensen met magische krachten is gevaarlijk. En het gevaar is nog veel groter als je te maken krijgt met mensen die controle over die magische krachten willen hebben.
Dat wist ze zeker.'

Dit boek is een prequel op de succesvolle Netflix serie "Stranger Things'*, een mix van sciencefiction en horror. Voor mensen die de serie gezien hebben is duidelijk dat het gaat over de hoofdpersoon in die serie, ‘Eleven’. Als je de serie niet kent, blijf je zitten met veel vragen, dus dan zou je alsnog moeten gaan kijken (als dat kan?).

Terry is het enige personage dat we een beetje leren kennen, en dat dan nog omdat ook haar vriend een rol speelt in het verhaal, zij het zijdelings. Andrew is nog gevrijwaard voor Vietnam omdat hij studeert, maar ook hier blijkt Dr Brenner een vinger in de pap te hebben. Zo is duidelijk dat je deze man maar beter niet kunt onderschatten. Dat lijken de vier proefpersonen wel te doen, ze storten zich nogal makkelijk in dat klusje om 008 te bevrijden.
Dat is eigenlijk de toon van het hele verhaal: het blijft nogal ‘gemakkelijk’ met andere woorden: oppervlakkig. Een werkelijke ontknoping is er niet, er blijft veel onduidelijk. Maar het leest wel lekker weg en is spannend.
Komen er meer boeken of is het bedoeld als inleiding voor de televisieserie?

Gwenda Bond (1969) is in Amerika bekend als fantasyschrijver, vooral gericht op Young Adults.

ISBN 9789044356755 | paperback | 368 pagina's | Uitgeverij House of the Books | juli 2019
Vertaald uit het Engels door Pieter Cramer

© Marjo, 25 september 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER 

Klein klein kleutertje
M.J. Arlidge

Helen Grace is weer terug bij de politie na haar verblijf in de gevangenis, waar ze onschuldig vast zat. Commissaris Jonathan Gardam, haar vorige baas heeft het korps verlaten, maar er is nog geen opvolger benoemd, zodat Helen ook zijn taken over moet nemen. Daarnaast moet ze ook weer vertrouwen krijgen in haar team. Alleen Charlie Brooks, die altijd in haar onschuld heeft geloofd, vertrouwt ze echt. Brigadier Sanderson is degene die het meeste last heeft van het gebrek aan vertrouwen van Helen.

Het boek begint met de moord op een vrouw. Even later wordt het slachtoffer door Helen Grace gevonden, maar ze is niet meer in staat om haar leven te redden. Later wordt er ook een apotheker in z'n winkel vermoord en wat volgt is een klopjacht op de daders, waarbij er natuurlijk weer de nodige verwijten in de richting van de politie gaan.

Emilia Garanita, de journaliste, die Helen Grace maar wat graag aan de schandpaal wilde nagelen, is ook weer van de partij. Na haar blunder met de veroordeling van Helen Grace, die uiteindelijk onschuldig bleek te zijn, is haar status flink gedaald. Haar oude baan is ze kwijt en ze is gedegradeerd naar iets dat ze als een soort veredelde stageplaats beschouwd. Ze wil dan ook alles doen om weer op haar oude positie te komen en dit verhaal is natuurlijk een uitgelezen gelegenheid.

Het hele verhaal speelt zich op een dag af en is een regelrechte achtbaanrit. Er is dan ook weinig ruimte voor het privéleven van de hoofdpersonen, hetgeen geen probleem is. Het verhaal wordt wel weer vanuit verschillende personen verteld. Het zijn allemaal korte hoofdstukken en het kostte me moeite om het boek weg te leggen.

ISBN 978 90 225 8285 5 | Paperback | 348 pagina’s | Meulenhof Boekerij | april 2018
vertaald door Harmien Robroch

© Renate 23 september 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Moordeiland
Peter van Beek

Het boek begint met iemand die een aanrijding veroorzaakt, een gebeurtenis die zich nog niet direct laat plaatsen. In het volgende hoofdstuk zien we Maud Morgenster, die een afspraak met iemand heeft, met wie ze tegen betaling het bed zal delen. Dit loopt anders dan ze zelf verwacht.

Wethouder Esther Morgenster van onderwijs meldt zich in het volgende hoofdstuk op het politiebureau, om aangifte te doen van de verdwijning van haar 19-jarige dochter Maud. Rechercheur Lone Telander neemt de aangifte op, maar het een en ander lijkt op dat moment nog niet zo belangrijk te zijn. Er is ook nog een pyromaan die het eiland Texel al een aantal maanden teistert. Bovendien zit Lone met haar vader die niet lang meer te leven heeft en naar huis komt, omdat hij niet in het ziekenhuis wil sterven.

In dit boek komen we ook weer verschillende mensen uit het vorige boek tegen, zoals haar vriendin Mihra Mahinović en rechercheur Simon Kraus. En natuurlijk speelt op de achtergrond ook de relatie van Lone met haar vader een rol.

Doordat het boek op verschillende plaatsen ook de visie van de dader beschrijft is rond pagina 115 wel duidelijk wie dat is en hoe een aantal dingen in elkaar zitten. Toch loont het zeer de moeite om verder te lezen, want het boek heeft nog wel de nodige verrassingen en de zaken zitten complexer in elkaar, dan op het eerste gezicht lijkt. Het is weer een spannend boek en ik wil beslist meer over Lone Telander lezen.

ISBN 9789082080087 | Paperback | 238 pagina’s | QV Uitgeverij | november 2015

© Renate, 23 september 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER