IJskoud
Suzanne Vermeer

Als inspecteur van politie Ben de Groot zijn pensioen ziet naderen besluit hij de laatste jaren door te brengen in de krochten van het politiebureau waar de cold cases opgeslagen liggen. Als er gekozen moet worden welke zaken er opnieuw onderzocht gaan worden, mag ook hij zijn voorkeur aangeven. Dat is niet moeilijk: 25 jaar geleden verdween er een jong meisje. Het was Oudjaarsnacht en ze was niet thuisgekomen van een feest. Johanna van Vliet was pas zestien.
Het was een zaak van de Groot, en ook toen al zat het hem niet lekker: de ouders en broer van het meisje waren terughoudend, wat was het wat ze niet vertelden? Maar de zaak liep dood, er werd taal noch teken van Johanna vernomen.

Als de Groot aanbelt bij de familie, met de vraag of de zaak heropend mag worden, doet een nichtje van het verdwenen meisje de deur open. De 23-jarige Olivia lijkt als twee druppels water op haar tante, hetgeen niet alleen bij de inspecteur voor verwarring zorgt. De vader en broer staan afwijzend tegenover de heropening, maar de moeder en Olivia willen duidelijkheid. Bij Olivia speelt ook nog mee dat ze een scriptie wil schrijven over de ins and outs van forensisch onderzoek, en waarom niet aan de hand van de zaak van haar tante?

De Groot is er niet zo blij mee, maar moet toegeven dat Olivia met haar voortvarende en onorthodoxe manier van onderzoeken meer loswerkt dan hij zelf gedaan zou kunnen hebben. Maar hij is er wel van op de hoogte dat het gevaarlijker is dan zij weet: een van de betrokkenen van toen zit weliswaar in de gevangenis, hij is nog steeds in staat om aan touwtjes te trekken.

Intussen ontdekt Olivia dat haar familie nogal wat heeft verzwegen, vooral haar vader blijkt dingen geheim te houden. En als zij een adres vindt thuis op de zolder is ze vastbesloten zelf op onderzoek uit te gaan, en al raadt iedereen het haar af, ze vertrekt naar Kopenhagen.
Eenmaal daar raakt ze betrokken bij de kwalijke praktijken van een bedrijf dat uit is op de rijkdommen van de Inuit in Qeqertarsuatsiaat en de actievoerders die proberen te voorkomen dat een dorp van de kaart verdwijnt.

Deze wending komt nogal uit de lucht vallen, het lijkt in tegenspraak met het eerste deel van het boek. Maar natuurlijk worden de verhaallijnen keurig met elkaar verbonden en met een bijzondere ontknoping wordt het geheel afgerond. Het is een erg spannend verhaal, waarbij Olivia oog in oog komt te staan met een moordenaar, en waarin er een speciale rol is weggelegd voor inspecteur de Groot die zijn vrouw consequent mevrouw de Groot blijft noemen en die, omdat zij het voor hem gebreid heeft, ook steeds de muts met de pompon ophoudt.
Maar het is dan ook ijskoud, het is met recht een winterthriller.

Suzanne Vermeer is het pseudoniem van de in juni 2011 overleden auteur Paul Goeken. In overleg met zijn familie is besloten om de boeken van Suzanne Vermeer voort te zetten.
All Inclusive (2006) was het eerste boek op naam van Suzanne Vermeer en werd meteen een bestseller. Voor de meeste volgende boeken waren de reisbranche en het toerisme het uitgangspuntvoor deze succesvolle thrillers. IJskoud lijkt een zijweg in te slaan, al blijft een deel van het verhaal zich in het buitenland afspelen.

ISBN 9789400510067 | Paperback | 312 pagina's | A W Bruna | oktober 2018

Marjo, 2 december 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Verdorven
Luc Deflo

Commissaris Herman Vangeel waant zich onaantastbaar. Zelfs als hij na een meningsverschil zijn minnares vermoordt. Hij weet natuurlijk hoe de politie te werk gaat, een dwaalspoor om zijn misdaad te verbergen is zo gelegd. En hij heeft er geen enkel probleem mee om die jonge kruimeldief als zondebok op te voeren.
Maar met één ding heeft hij geen rekening gehouden. Op die laatste avond dat hij met Daniela – notabene de vrouw van de hoogste politiefunctionaris! - naar een rendez-voushotel ging stond achter zijn Mercedes een andere auto te wachten, waar ook een man en een vrouw zaten: Sigrid Beertens die met haar baas Nick Demeuter nog wat ging drinken.

Dat Sigrid goed gekeken heeft naar de man en vrouw in de auto voor hen, ligt aan het feit dat ze zich ergerde zich aan die ouwe viespeuk in de auto voor hen, een kale man die niet van de veel jongere, mooie vrouw af kon blijven. Sigrid was zelf bovendien niet geheel en al gericht op haar eigen situatie, ze twijfelde of ze er wel goed aan deed om met Nick hier te zijn. Nick blijkt inderdaad andere ideeën te hebben over de toekomst. Hierna probeert Sigrid de relatie baas-werknemer tevergeefs te herstellen, en Nick is boos. Hij heeft er dan ook weinig zin in om net als zij de politie te tippen over wat ze gezien hebben. Sigrid meldt zich wel: volgens het politiebericht zou de dan als vermist opgegeven Daniela ’s middags voor het laatst gezien zijn! Dat klopt dus niet.

De politie heeft evenwel weinig interesse in haar getuigenis. Zij zijn druk bezig de - valse - sporen van de moordenaar te volgen. Herman Vangeel trekt aan de touwtjes. Er is evenwel één politieman die haar wel gelooft. Guy Depreter heeft zo zijn eigen besognes, hij is gescheiden en drinkt, en is niet vies van een beetje gepeuter in de hogere regionen. Maar het lijkt er sterk op dat hij zijn baas onderschat. Vangeel is niet alleen machtig vanwege zijn positie, hij heeft ook weet van onoorbare zaakjes van zijn personeel waar hij hen mee kan chanteren. Hij zet hen zelfs aan tot moord.
Guy, Sigrid en ook Nick zijn dan ook hun leven niet meer zeker.

Het is een lekker leesbare thriller, niet superspannend, maar goed genoeg voor een paar uurtjes ontspanning. Deflo is een Vlaming, en dat merk je als lezer, zeker als Depreter zijn verklikker in schakelt.

Luc Deflo (1958, Mechelen) was parttime schrijver. Behalve vele thrillers heeft hij toneelstukken, luisterspelen en scenario's geschreven.
De onlangs overleden misdaadauteur debuteerde met Naakte Zielen (1999), een psychologische thriller rond het speurdersduo Deleu en Bosmans. Met dat boek werd hij meteen ook genomineerd voor de Hercule Poirotprijs. In 2008 won hij die na drie nominaties met zijn boek Pitbull. Zijn eerste boeken hadden steevast zijn geboortestad Mechelen als decor. Alles tesamen schreef hij 35 boeken.

Van Halewyck geeft nog vier thrillers van hem uit. De eerste titel, Levend speelgoed is reeds aangekondigd en verschijnt in februari 2019.

ISBN 9789461318145 | paperback | 304 pagina's | Uitgeverij van Halewijck | september 2018

© Marjo, 28 november 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Dicht bij huis
Cara Hunter

De 8-jarige Daisy Mason is verdwenen van een tuinfeest bij haar ouders en inspecteur Adam Fawley en z'n team worden ingeschakeld om het meisje op te sporen. De ouders van het meisje reageren soms nogal vreemd,  hetgeen natuurlijk voor allerlei speculaties zorgt. Men wil bijvoorbeeld niet dat de kamer van het meisje doorzocht wordt. Een kamer die zo vol is met de naam van de dochter, dat het onnatuurlijk aanvoelt. Alles is op elkaar afgestemd en overal komen madeliefjes in terug.

Via flashbacks leren we ook meer over Daisy Mason, die zich kennelijk een beetje schaamt voor haar ouders. Het gezin is wat minder ideaal dan ze naar buiten toe willen tonen. Met iedereen lijkt wel iets aan de hand te zijn. Zo is de vader wat minder de hardwerkende aannemer, dan hij naar buiten lijkt te zijn. Bovendien heeft hij nog een zoon uit een eerder huwelijk, die hij negeert. De moeder is als kind betrokken geweest bij de dood van haar zusje. De 10-jarige zoon Leo is geadopteerd en blijkt het foetaal alcohol syndroom te hebben. Hij wordt mede daardoor gepest op school.

Adam Fawley is zelf onder tragische omstandigheden een zoon verloren, maar dat speelt verder nauwelijks een rol in het verhaal, hoewel we aan het eind van het boek wel lezen wat er precies is gebeurd. Het privéleven van de politiemensen speelt in het verhaal verder eigenlijk nauwelijks een rol. De inspecteur is getrouwd met Alex en z'n overleden zoon heet Jake. - Op pagina 250 wordt de zoon overigens een keer Jack genoemd, hetgeen een foutje is. - En een rechercheur heeft een cyperse kater met de naam Hector.

Hoewel het boek niet verdeeld is in hoofdstukken, leest het wel lekker weg. Het verhaal wordt onderbroken met berichten op Twitter over de verdwijning, waarbij op een gegeven moment de onderbuik van de samenleving flink van zich laat horen. Dit escaleert op een gegeven moment. Verder zijn er krantenartikelen en wat berichten uit een Facebookgroep die in verband met de vermissing aan is gemaakt.
Het verhaal heeft een dubbel einde, waar ik niets van wil verklappen.

Ik kijk nu al uit naar het volgende deel van de serie, dat al in het Engels is verschenen.

ISBN 9789044638363 | Paperback | 335 pagina’s | Prometheus | november 2018
Vertaald door Ireen Niessen

© Renate 12 november 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Opgejaagd Wild
Wouter Helders

De Nederlander Sam de Wild is met een aantal andere commando’s op missie in de jungle van Frans-Guyana. Van het resultaat hangt zijn verdere carrière af. Wat hij evenwel niet weet is dat iemand hem via trackers volgt, iemand die vast van plan is zijn missie te laten mislukken, gewoon omdat hij niet wil dat er überhaupt iemand de missie volbrengt.

Dan is er een Franse officier die bezig is met duistere praktijken, en Sam komt te dichtbij. De Fransman weet nog meer aan de touwtjes te trekken met als gevolg dat Sam ontslagen wordt!  Als SFS, Special Forces Solutions, hem benadert om als huurling dienst te nemen, moet hij die kans wel aangrijpen. Er moet tenslotte brood op de plank!

Het gaat om de beveiliging van de dieren tegen stropers, in een nationaal park in Zuid-Afrika, dat uitgebreid gaat worden over de grenzen heen. Ook hier loopt Sam tegen duistere zaken aan, stropers verdienen nu eenmaal goud geld met de uitvoer van onder andere ivoor naar China. Een blanke Afrikaner die Sams baas is, probeert nog een laatste slag te slaan met illegale praktijken, en Sam zit hem danig in de weg. Zeker als een vriend van Sam vermoord wordt. Als hij denkt wraak te nemen op de moordenaar, wordt hij zelf verdacht van moord en begint een spannende jacht waarbij hij veelal op ingenieuze manier uit handen van zijn achtervolgers weet te blijven.
Maar opnieuw zijn zijn spullen voorzien van opsporingsapparatuur en ziet het er naar uit dat de overmacht te groot is.

Intussen volgen we ook de Vlaamse journaliste Sofie Lafleur, die we kunnen kennen uit twee eerdere thrillers waarin zij een rol speelde. In het laatste verhaal is er een aanslag op haar gepleegd, ze kampt nog met de naweeën daarvan en is nog niet aan het werk. Maar als ze het verhaal van Sam te horen krijgt, hoe die waarschijnlijk onterecht ontslagen is door Defensie, begint het weer te kriebelen en ze vertrekt naar Johannesburg om te achterhalen wat Sam allemaal heeft meegemaakt.

Een pure actiethriller zonder lange uitweidingen. Je wordt als lezer meegesleurd in achtervolgingen, waarbij er vaak gewisseld wordt van vertelperspectief, hetgeen de spanning nog verhoogt. Ook zonder uitgebreide beschrijvingen weet je precies in wat voor omgeving Sam - en anderen - zich bevinden, of dat nu de jungle is of de Zuid-Afrikaanse savanne. Dat is zodanig in het verhaal verwerkt dat het verhaal niet vertraagt.
Deze snelheid verhindert de schrijver niet om af en toe ook wat moois neer te zetten:

‘This is Africa. Alles is anders hier. Dat was zeker lijkt, kan een dag later heel anders zijn. Zuid-Afrika is als een slecht opgeknapte oldtimer. De carrosserie ziet er goed uit vol speelse lijnen en authentieke details, maar van dichtbij zie je dat de lak begint af te bladderen en als je de motorkap opent, ontdek je dat de hele bende verroest en verrot is.’

Wouter Helders blijkt zelf jarenlang als militair journalist voor Defensie uitgezonden te zijn geweest, en weet duidelijk waar hij het over heeft. En het thema is helaas nog steeds actueel. Er wordt nog steeds illegaal gejaagd op wilde dieren, vooral olifanten en neushoorns.

Tegenwoordig is Wouter Helders (1983) communicatieadviseur voor het Ministerie van Defensie. Zijn debuut, Machtstrijd, haalde de shortlist van de Diamanten Kogel en won de Hebban Thriller debuutprijs. Verraad, Wouters tweede thriller, werd door ThrillZone genomineerd voor beste Nederlandstalige Thriller. Opgejaagd Wild is het derde deel uit de Sofie Lafleurreeks.

ISBN 9789491875687 | Paperback | 320 pagina's | LetterRijn | september 2018

© Marjo, 15 november 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Verknipte tegenstander
Deel 5 in de VT reeks.
Melissa Skaye

Verknipte tegenstander is het vijfde deel met rechercheurs Sanne Philips en Luca Borra in de hoofdrol. Omdat de delen elkaar opvolgen is het voor een goed begrip wel aan te raden dat je de boeken op volgorde leest.

De rechercheurs Sanne Philips en Luca Borra werken al een hele tijd samen op locatie hetgeen soms een broeierig sfeertje veroorzaakt. In de eerdere delen van deze serie hebben de rechercheurs de zaak opgelost van Joris Kracht, een man die jarenlang vrouwen mishandelde, verkrachtte en ook vermoordde. Sannes moeder was een van de slachtoffers, vierentwintig jaar lang was ze in handen van die bruut. Het is de reden waarom Sanne rechercheur is geworden.

Hoewel Joris in de zwaar beveiligde gevangenis  te Vught zit, weet hij nog steeds Sannes leven zuur te maken. Ze krijgt brieven waarin hij haar sommeert hem te komen opzoeken. Ook haar moeder ontvangt deze brieven, maar omdat zij zich teruggetrokken heeft in Drenthe, weet ze dat gelukkig niet. Sanne geeft toe aan haar onrust, ze zoekt de man op. Hij refereert namelijk aan de vondst van botten in een bos in Friesland. Wat heeft Joris daar mee te maken? Wat weet hij?

Helaas blijkt dat hij nog steeds spelletjes speelt, en Sanne komt er niet achter. Maar de zaak in Friesland houdt haar wel bezig. Als Luca haar vertelt dat de vrouw en dochter van een vriend van hem verdwenen zijn, ontstaat er een driehoek. Amersfoort komt er bij. Sanne heeft het gevoel dat de drie zaken met elkaar te maken hebben, maar ze heeft geen idee hoe dan.

Dat wordt langzaam duidelijk. We volgen Sanne en haar onderzoek en haar amoureuze betrekkingen, maar daarnaast ook ene Tijs, die later de vriend van Luca blijkt te zijn. Tijs heeft een vreselijk verleden, dat hij het liefst zou vergeten. Maar nu zijn vrouw en dochter zijn verdwenen, gaat dat niet langer.

Vanaf het begin is het verhaal intrigerend. Want wat hebben het verhaal van Tijs en Sanne met elkaar te maken? Is het meer dan alleen maar een zaak voor Sanne?
Onder de vele personages zijn een paar nieuwe collega’s, en de paragnost Will de Jager, die in eerdere boeken al zijn opwachting maakte. Hij heeft een geheimzinnig verleden, dus het zou zomaar kunnen dat we in een volgend verhaal zijn geheimen moeten ontrafelen.

In een nawoord vertelt Melissa Skaye hoe ze niet alle gruwelijkheden uit haar duim heeft gezogen. Een deel is op verschrikkelijke waarheid gebaseerd. Dat maakt het verhaal nog akeliger, en het is al niet voor tere zielen. De ontknoping is superspannend, maar niet geheel en al bevredigend: behalve naar aanleiding van Will moeten er nog wat draadjes vastgeknoopt worden. Een deel zes staat ons te wachten!

Melissa Skaye (1972) is auteur van de VT-thrillerreeks: Virtuele tango, Verboden tranen, Verleden tijd en Verminkte toekomst. Ook is zij auteur van de thriller In onschuld en van de fantasyreeks Jeremy Jago.

ISBN 9789491875649 | paperback | 300 pagina's | LetterRijn | oktober 2018

© Marjo, 11 november 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Helicopter Heist
Jonas Bonnier

September 2009: Brutale geldroof in Zweden. De krant schrijft:

Overvallers hebben in de Zweedse hoofdstad Stockholm op spectaculaire manier toegeslagen. Zij overvielen woensdagochtend vroeg een groot gelddepot en maakten een nog onbekend bedrag buit.

Dit is het verhaal dat Jonas Bonnier inspireerde om het verhaal te schrijven over de vier jonge mannen uit de buitenwijken van Stockholm, die een ondenkbare overval pleegden, waarbij hij voor een groot deel de feiten volgt zoals ze bekend zijn.

Sami Farhan is een beroepscrimineel, die besloten heeft op het rechte pad te blijven. Hij heeft nu een vrouw en een kind, tweede op komst. De laatste slag die hij wil slaan – er moet tenslotte gegeten worden – mislukt doordat hij opgelicht wordt. Ook Michel Maloof wil eigenlijk geen overvallen meer plegen. Maar de tip die hij krijgt van een werkneemster van het grootste gelddepot van Zweden (dat zich notabene naast het politiebureau bevindt!) is eigenlijk te mooi om te laten liggen.
Ze fantaseren er wat over en het idee groeit. Met z’n tweeën gaat het nooit lukken en ze halen er nog twee jonge mannen bij, Niklas Nordgren die op technisch terrein heel handig is en Zoran Petrovic, de man die alles weet te ritselen.
De plannen worden uitgewerkt, en gaandeweg gaan ze beseffen dat het mogelijk moet zijn om de miljoenen kronen die daar liggen buit te maken. Met een helikopter, dwars door het glazen dak, nooit eerder vertoond! Maar het moet kunnen…

Natuurlijk zijn er diverse haken en ogen: ze moeten ook anderen erbij betrekken. Mensen die zorgen voor de helikopter, die er voor zogen dat de politie niet kan uitrukken en andere hand- en spandiensten verlenen. Die mensen mogen niet meer weten dan wat nodig is voor hun taak, en ze moeten er op vertrouwen dat ze hun mond houden.En er is de hoofdinspecteur van politie Caroline Thurn. Zij ontdekt dat er iets broeit, maar kent geen details. Zal zij de overval kunnen voorkomen? De kop van het verhaal doet vermoeden van niet, maar er zit wel een staartje aan het verhaal.

Jonas Bonnier heeft gedegen onderzoek gedaan naar hoe de overval gepland werd. Ook sprak hij met de daders, toen ze weer op vrije voeten waren.
In het verhaal schetst hij de achtergrond van vooral Michel Maloof en Sami Farhan (schuilnamen natuurlijk). Waarom wilden ze deze overval plegen? Hoe zijn ze te werk gegaan? En hoe kwam het dat de politie, die lont geroken had, toch niet in staat was de overval te voorkomen?
De helft van het verhaal gaat over de voorbereiding, die maanden duurde, de rest over de spectaculaire overval zelf. Het is een gedetailleerd verhaal geworden, dat als je eenmaal door het ietwat taaie begin heen bent boeiend en spannend wordt.
Het is niet vreemd dat dit boek verfilmd wordt! Beschrijvingen van Stockholm die in het boek wat vertragend werken, zijn in beeld natuurlijk niet nodig.
Het is indrukwekkend te lezen hoe zo'n overval georganiseerd wordt!

Jonas Bonnier (1963, Stockholm) was CEO en directeur van de Bonnier Group. Bonnier schreef al eerder boeken, maar dit is het eerste vertaalde boek.

ISBN 9789044352047 | paperback | 448 pagina's | House of the Books| juni 2018
Vertaald uit het Engels door Nathaly Schrijnder

© Marjo, 6 november 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Persona
Soraya Vink

Elvira Selas is na een mislukte actie gedwongen haar werk als undercoveragente stop te zetten en na een jaar in Spanje keert ze terug naar de politie, waar ze een laatste kans krijgt op de afdeling Zware Crimininaliteit. Ze krijgt de leiding over een team dat de moord op een vrouw onderzoekt. Deze is door haar dochter gevonden met een doorgesneden keel, terwijl de tong van het slachtoffer verdwenen is. Ook is er een rouwkaart met een Latijnse tekst gevonden. Bij het onderzoek ontdekt een van de teamleden dat het slachtoffer niet lijkt te bestaan. De personen die met haar naam in de administratie te vinden zijn, zijn allemaal dood, of te jong.
Dan duikt er een tweede slachtoffer op, dat op zeer gruwelijke wijze om het leven is gebracht. Bij dit slachtoffer is een pink afgesneden. De identiteit van dit slachtoffer lijkt niet te achterhalen te zijn, maar als Elvira een aanwijzing vindt, besluit ze die niet te delen en op eigen houtje verder onderzoek te doen.

Dit is niet de enige verhaallijn in dit boek. Haar werk als infiltrant onder de naam Alba Grandes heeft ze niet echt beëindigd. Ze vermoedt dat haar broer nog betrokken is bij het drugsnetwerk, waarin ze geïnfiltreerd was en wil hem opsporen. In verschillende hoofdstukken, waarbij duidelijk is aangegeven dat ze zich in het verleden afspelen, krijgen we een beeld van haar leven als infiltrant. In de proloog zien we dat ze iemand doodschiet, waarna ze haar leven als infiltrant op moet geven.

Deze moord is de reden waarom ze verhoord wordt door interne zaken. Ze weten weliswaar niet dat zij de moord heeft gepleegd, maar zij is de laatste die de man levend heeft gezien. Interne zaken zit dus achter haar aan en zij wil vermijden dat ze meer te weten komen. Haar verleden als infiltrant betekent ook dat ze gedwongen is om gesprekken te voeren met een psycholoog, om de gebeurtenissen uit dit verleden een plek te geven.

Het is een spannend boek geworden, dat me wel nieuwsgierig maakt naar een volgend verhaal. Soms zitten er wel wat dingen in, die wat vreemd overkomen, maar goed, mensen doen nu eenmaal niet altijd de dingen die het verstandigst zijn.

ISBN 978 94 027 3090 6 | Paperback | 382 pagina’s | Harper Collins | oktober 2018

© Renate 4 november 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Sluipwesp
Annerieke de Vries

Een sluipwesp is een insectachtig dier dat in veel soorten in de natuur voorkomt. Het is een parasitoïde (niet te verwarren met een parasiet), wat betekent dat de eitjes in een 'gastheer' worden gelegd die vervolgens wordt gedood. De gastheer biedt voldoende voedingsstof aan de eitjes om te kunnen ontwikkelen tot volgroeide insecten. Sluipwespen zijn juist door deze eigenschap ook nuttig: ze worden in de biologische landbouw gebruikt als bestrijdingsmiddel tegen bijvoorbeeld bladluizen en witte vlieg. Een sluipwesp is dus een dodelijk wezen. Hij profiteert van zijn 'gastheer', voor eigen gewin.

In dit debuut van Annerieke de Vries kunnen verschillende personages worden aangemerkt als 'sluipwesp'. Het zijn mensen die niets ontziend te werk gaan en profiteren van anderen. Zo'n 'andere' is hoofdpersoon Maud. Na een ongelukkig huwelijk met de narcistische Derek, die er ook voor heeft gezorgd dat zij haar zoontje Mees niet meer mag zien, heeft zij een baan gevonden als visagiste / verzorger van de doden. Zij zorgt ervoor dat overledenen, met name wanneer ze verongelukt zijn, weer enigszins presentabel gemaakt worden zodat dierbaren afscheid van hen kunnen nemen. Een dankbaar maar ook eenzaam beroep. Wanneer ze Sjoerd, een goede bekende van haar die haar helpt de voogdij over haar zoontje terug te krijgen, te verzorgen krijgt en ze het idee heeft dat er iets niet in de haak is met de oorzaak van zijn dood, gaat ze de strijd met zichzelf aan (ze zal weer naar buiten moeten treden) en gaat ze op zoek naar antwoorden.

Het idee voor de plot is intrigerend. De hoofdpersoon spreekt tot de verbeelding en de setting van het verhaal (een mortuarium) is altijd goed voor een paar sinistere scènes. Maud wordt vanaf het begin goed gepositioneerd en je krijgt een mooi beeld van wat haar werk inhoudt. Het karakter van Maud komt minder goed uit de verf. Dat geldt trouwens voor praktisch alle personages. Ook de uitwerking van het verhaal, de emoties, de verdieping van de karakters is niet voldoende. Daardoor voel je bijvoorbeeld niet echt de wanhoop van Maud bij de zoektocht naar haar zoontje of haar drang om de moordenaar van Sjoerd te vinden. Je wilt als lezer meer aansluiting vinden; er moet een emotionele verbinding gelegd worden zodat je mee kunt voelen. Dat heeft de auteur helaas niet mee kunnen geven.

De opbouw van het verhaal zit goed in elkaar en Annerieke de Vries kan haar ideeën prima overbrengen naar de lezer. Maar het schuurt hier en daar wel tegen ongeloofwaardigheid aan. Zoals bijvoorbeeld het moment dat Maud – toen ze te weten was gekomen waar haar zoontje naar school gaat – open en bloot op straat gaat staan kijken terwijl ze weet dat haar ex-man in de buurt moet zijn. De plot is goed gevonden maar komt net een tikkeltje te geforceerd over. 

Annerieke de Vries heeft met dit debuut een mooi verhaal neergezet in een heldere en duidelijke schrijfstijl die aanspreekt, maar die inhoudelijk teveel aan de oppervlakte blijft. Dat resulteert in een makkelijk te lezen verhaal dat de lezer echter ook makkelijk weer vergeet.
Complimenten trouwens voor de prachtige cover!

ISBN 9789461092984 | Paperback | 232 pagina's | Uitgeverij De Crime Compagnie | februari 2018

© Janneke Bouwman,  5 november 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De dood heeft blauwe ogen
Karin Hazendonk

Als jonge meisjes ontsnappen aan de aandacht van oplettende ouders kan het heel verkeerd met ze aflopen! De vijftienjarige Hannah is tot over haar oren verliefd op een jongen dj, Xander, die tot haar blijde verrassing in de omgeving komt optreden bij een schuurfeest. Ze mag er helemaal niet heen, ze is immers nog geen zestien, maar haar vriendin Ilse wel. En die weet wel hoe ze er voor kunnen zorgen dat Hannah binnen komt. Hannah weet met valse voorwendselen toestemming te krijgen van haar vader, schaft met hulp van Ilse de juiste kleding en make-up aan en daar staat ze dan: voor het podium, in aanbidding starend naar de jongen voor haar, die haar op Zijn beurt nauwelijks ziet staan.
Maar als iemand haar vertelt dat die jongen haar wil zien in de pauze, gaat ze zonder vragen met die onbekende mee.
Wat daarna gebeurt maakt haar leven kapot.

Als Hannah niet thuis komt, is haar vader Jan van Dijk, niet alleen zeer ongerust, hij voelt zich ook schuldig. Heeft hij niet te makkelijk toestemming gegeven aan zijn oogappeltje?
Als hun dochter ook de weken daarna niet gevonden wordt, is dat de doodsteek voor het huwelijk van haar ouders. Beide echtelieden hebben geheimen, ze leven met leugens die hun leven en hun huwelijk verzieken.

Loes de Koning is nog maar net aangewezen als familierechercheur, en zij krijgt de zaak toebedeeld. Behalve dat ze een prima rechercheur is, werkt ze vaak intuïtief, hetgeen haar vaak in de goede richting brengt. Zo is ze ook niet blind voor de vreemde gedragingen van haar partner, en doorziet ze de leugens van de ouders en van de vriendin van de verdwenen Hannah.
Als het zwaar verminkte lichaam van een man gevonden wordt binnen hetzelfde gebied dreigt de zaak van Hannah opzij geschoven te worden. Of heeft deze moord te maken met haar verdwijning?

De zaak van de verdwenen tiener lijkt vrij snel opgelost (halverwege het boek) zodat je weet dat dit slechts de aanzet was tot een veel grotere zaak. De spanningsboog is vrij laag tot dan toe, maar dat komt later wel goed. Het wordt een krachttoer voor Loes de Koning om alles tot een goed einde te brengen, want ze wordt nogal tegen gewerkt door enkele hooggeplaatste belanghebbenden. Geld speelt een grote rol.
En dan dreigt het meisje de boel in de war te gooien…

De schrijfster gooit in deze thriller een heleboel op een hoop. Omdat ze meeslepend weet te schrijven en omdat haar hoofdpersoon, Loes de Koning, een vrouw is met wie je als lezer sympathiseert, komt ze er mee weg.De omgeving van Wassenaar en de polders waar het verhaal zich afspeelt, kent zij als haar broekzak, en dat voel je.

Karin Hazendonk (1961) studeerde financiële en commerciële administratie, trouwde, kreeg kinderen en werkte vijfentwintig jaar in de financiële sector. Het schrijven van thrillers gaat haar ook al vrij goed af.

ISBN 9789491875571 | paperback | 320 pagina's | Uitgeverij LetterRijn | juni 2018

© Marjo, 28 oktober 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De vrouw in de spiegel
Dennis Lehane

De vrouw in de spiegel is de veertiende thriller van Dennis Lehane (1965, VS). Naast dat hij enkele series heeft geschreven, heeft hij ook een paar stand-alones geschreven. Daar valt ook dit boek onder te scharen. Een aantal boeken zijn verfilmd, met niet de minste acteurs zoals Leonardo DiCaprio, Sean Penn en Kevin Bacon.

Lehane bouwt in De vrouw in de spiegel de spanning langzaam op; hij neemt alle tijd om de lezers uitgebreid met de 2 hoofdrolspelers kennis te laten maken. De levens van journaliste Rachel Childs en houthandelaar Brian Delacroix raken elkaar in de loop van een aantal jaren terloops tot ze als eind dertigers – beiden inmiddels gescheiden van hun eerste partner – elkaar weer tegen het lijf lopen en een relatie krijgen. Door psychische problemen krijgt Rachel pleinvrees en Brian ondersteunt haar wanneer ze na hun trouwdag drie jaar lang het huis niet meer uit durft. Ondanks deze beperking hebben Rachel en Brian een zeer gelukkig huwelijk. Stapje voor stapje gaat het beter en komt ze weer voorzichtig naar buiten. Haar hele wereld stort weer in wanneer ze tijdens een uitstapje erachter komt dat haar man haar heeft voorgelogen: hij is niet op zakenreis naar Londen maar is nog in de stad. In plaats van opnieuw onderuit te gaan, borrelt bij Rachel de woede omhoog en gaat ze op onderzoek uit. Wie is haar man?

Heb je eerst het gevoel een feelgood roman te lezen, op het moment dat Rachel op zoek gaat naar de waarheid over haar man ontwikkelt het boek zich meer in de richting van een thriller. Onverwachte plotwendingen, personen die niet zijn wie je denkt dat ze zijn, korte hoofdstukken waarin veel gebeurt; Lehane weet hoe hij zijn publiek moet boeien. Dat neemt echter niet weg dat het boek niet verrassend is en de uitkomst eigenlijk halverwege het boek al door het verhaal schemert.

Wat is dat ongrijpbare dat maakt dat je bij de ene thriller compleet in het verhaal gezogen wordt en het bloed in je aderen stolt bij alles wat de hoofdpersoon meemaakt, en dat je bij de andere thriller de meest afgrijselijke martelingen kunt lezen zonder dat je een spier vertrekt? Wat moet een schrijver in zijn of haar mars hebben om jou als lezer mee te sleuren in de roetsjbaan van een zinderend verhaal?

De vrouw in de spiegel is een boek dat noch het ene noch het andere uiterste benadert. Het is zo'n boek dat je op zich graag uitleest, het is vermakelijk en het boeit, en toch laat het aan het eind een licht gevoel van teleurstelling achter. Het is allemaal te gemakkelijk en de oplossingen voor problemen komen iets te toevallig naar voren. Dat doet afbreuk aan de verwachting die wordt gewekt ('Dit is Lehane op zijn best' – achterflap) dat je een fantastische thriller te pakken hebt.

Wanneer je probeert te analyseren waarom het boek niet aan de verwachting voldoet, is dat grotendeels doordat Lehane er niet in is geslaagd de hoofdpersonen goed uit de verf te laten komen. Ondanks mooie dialogen en veel nuttige informatie, met name over Rachel, haar journalistieke carrière en haar psychische problemen, blijft de lezer met een afstandelijke blik naar de protagonisten kijken. Dat ongrijpbare, het vermogen om de lezer bij de keel te pakken en niet los te laten voordat het laatste woord is gelezen, heeft de auteur in De vrouw in de spiegel helaas niet tevoorschijn weten te toveren.

ISBN 9789026336263 | Paperback | 396 pagina's | Uitgeverij AmboAnthos | januari 2018 | vertaald door Bert Meelker

© Janneke Bouwman, september 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Vlak voordat ik stierf
S. K. Tremayne

Als tot Kath Redway, de ik-figuur, doordringt dat iedereen in haar omgeving er van overtuigd is dat het ongeluk dat haar overkwam geen ongeluk was, moet ze wel aannemen dat het waar is. Ze reed met opzet het water is, zegt een getuige, dus een poging tot zelfmoord.
Kath heeft retrograde amnesie, ze weet niet meer wat er precies gebeurd is, maar eigenlijk gelooft ze er zelf niets van dat ze dit echt expres gedaan zou hebben. Zij haar enige dochter in de steek laten? Dat zou ze nooit doen!

Lyla is pas negen jaar en heeft een niet gediagnosticeerde stoornis waardoor ze moeite heeft om contact te maken met anderen. Kath en haar man Adam weten wel dat het een vorm van Asperger moet zijn, maar ze willen geen etiket op hun dochter plakken. Ze willen dat ze een zo normaal mogelijk leven leidt. Lyla doet niets liever dan zwerven over de moor met haar twee honden vanuit de afgelegen boerderij bij het Engelse Dartmoor National Park, waar haar ouders wonen en werken, Kath op kantoor, Adam als ranger, eenzaam en hard werk waardoor hij vaak van huis is.

Lyla is ontegenzeglijk anders dan andere kinderen. Ze communiceert moeilijk, neemt alles letterlijk en heeft moeite met het herkennen van gezichten. Maar dat laatste is iets wat Kath pas ontdekt als het bijna te laat is, als haar gezin uit elkaar dreigt te vallen vanwege allerlei misverstanden en geheimen.

De plek waar ze wonen is een afgelegen donker gebied, waar volgens legendes en volksverhalen heksen hun domicilie hadden en vreemde dingen gebeurden. En plek waar heksenstenen staan, en moerassige gebieden zijn. Het is ook nog de donkere tijd voor het voorjaar aanbreekt.
Deze achtergrond en het onvermogen van bepaalde personages om eerlijk te zijn, maken de sfeer van deze thriller ietwat naargeestig zoals dat in een goede thriller hoort.

‘Jij! Jij bent degene die dit allemaal gedaan heeft. Jij, Kath! Omdat jij hebt geprobeerd om jezelf van kant te maken! Dààrom is onze dochter hulpeloos en bang, dààrom heeft ze die tics en zit ze constant te fladderen. Dààrom is ze zo verdrietig en bang en speelt ze met die dode vogeltjes en is ze nog eenzamer dan anders. Dat is de enige reden. Allemaal jouw schuld. Omdat jij vond dat wij moesten lijden, Lyla en ik. Omdat jij met de auto dat meer in bent gereden. Omdat jij vond dat Lyla en ik niks waard zijn. Jij hebt dit allemaal op je geweten! Jij!’

Deze woorden komen hard aan. Kath twijfelt er hard aan of haar huwelijk gered kan worden. Maar Lyla dan? Alleen al voor haar moet er duidelijkheid komen, en Kath besluit te proberen alles in een tijdschema te krijgen. Alles wat er op die bewuste dag gebeurd is. Er zijn intussen flarden van haar geheugen teruggekeerd, dingen die ze niet goed kan plaatsen.

S.K. Tremayne heeft een deel van zijn plot opgehangen aan het Asperger syndroom. Met die stoornis kun je veel kanten op namelijk. Schrijnend is het verhaal van Lyla’s tiende verjaardag, maar het is ook Lyla die door haar bijzondere band met de honden en scherpe gehoor redding biedt in akelige situaties.
De geheimen die aan het licht komen, hebben evenwel niets met Lyla te maken, lang geleden is er iets gebeurd dat nu verstrekkende gevolgen heeft. Dat is het thema van deze spannende vooral psychologische thriller, die je op het puntje van je stoel doet zitten.

S.K. Tremayne is het pseudoniem van een internationale bestsellerauteur, die woont en werkt in Londen. Volgens Wikipedia gaat journalist en schrijver Sean Thomas (1963) schuil achter het pseudoniem.

ISBN 9789044635485 | paperback | 452 pagina's | Prometheus | juni 2018

© Marjo, 24 oktober 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Uit het niets
Atie Vogelenzang

Atie Vogelenzang vormt samen met Wendela de Vos het duo Tupla M. (voorheen Tupla Mourits). Nadat zij in 2006 met hun in 2005 verschenen debuut Vrouwelijk Naakt de Schaduwprijs wonnen, hebben ze samen nog 6 thrillers geschreven, eerst bij uitgeverij De Arbeiderspers en sinds 2012 bij De Crime Compagnie. Uit het niets is het eerste boek van Atie Vogelenzang dat zij solo schrijft.

Hoofdpersoon is verpleegkundige Barbara die in scheiding ligt met haar veel jongere man Rafaël. Wanneer ze op een dag thuiskomt wordt ze aangevallen door een onbekende man. Barbara geeft zich niet zomaar gewonnen en vecht zodanig terug dat de man aan zijn verwondingen overlijdt en Barbara in het ziekenhuis belandt, nu als patiënt. Wie was de inbreker? Waar zocht hij naar? Het blijft gissen voor Barbara, ook wanneer ze met ziekteverlof thuis is, haar ex-collega 'grote Cora' in huis neemt en op op zoek gaat naar antwoorden.

En in een notendop is dat eigenlijk het hele verhaal. Veel meer gebeurt er niet. En wat er gebeurt wordt met één en dezelfde vlakke toon verteld. Rafaël is spoorloos, maar niemand maakt zich er echt druk om. De kat van Barbara, waar ze stapeldol op is, verdwijnt een paar dagen en wordt dan weer teruggevonden; je wordt er niet warm of koud van. Grote Cora heeft ook grote problemen, maar ook daar kabbelt het boek eigenlijk gewoon overheen. Sommige personages krijgen een rol in het verhaal, terwijl je er later niets meer over hoort, of ze duiken heel kort weer op om daarna even snel weer te verdwijnen.

Wat ontbreekt  in het boek is emotie, is diepgang, is het mee kunnen leven met de karakters. Het mag allemaal wel wat pittiger en wat meer aansprekend.

Atie Vogelenzang snijdt een paar indrukwekkende thema's aan in Uit het niets, waaronder dissociatieve identiteitsstoornis (DIS, een meervoudig persoonlijkheidssyndroom), drugs, scheiding, werkeloosheid, wantrouwen en angst. Maar als lezer krijg je het gevoel dat het teveel van het goede is en dat er te weinig gelegenheid is om al die thema's goed voor het voetlicht te brengen. Zeker een thema als DIS kan zoveel extra dimensie geven in een verhaal; het is ontzettend jammer dat het niet goed uitgewerkt wordt en dat de enige reactie die Barbara hanteert wanneer ze hiermee geconfronteerd wordt, is het uit de weg gaan ervan door bijvoorbeeld een andere kamer op te zoeken. Dat is dodelijk voor de impact op het verhaal; er wordt geen gebruik gemaakt van de mogelijkheden die dit thema biedt.

De schrijfstijl van de auteur is vlot, met veel korte, actieve zinnen met veel dialoog. Daardoor is het al met al toch een redelijk aangenaam boek om te lezen. Sommige acties zijn op het randje van ongeloofwaardig, maar passen weer wel bij het karakter van Barbara: aanpakken en doorzetten. Voor het overige blijven de personages vaag en komen ze niet goed uit de verf.

Als je dit boek wilt vergelijken met andere thrillers, dan kun je denken aan bijvoorbeeld de vakantiethrillers van Suzanne Vermeer of Linda van Rijn. Dat is een prima genre, lichte vakantielectuur die zorgt voor een paar aangename uurtjes aan strand of zwembad. Wat dat betreft is het jammer dat het boek pas na de zomervakantie is verschenen. Maar om ook de doorgewinterde thrillerlezer aan te spreken is meer nodig. Laat ons maar wat meer snakken naar adem!

ISBN 9789461093219 | Paperback | 275 pagina's | Uitgeverij De Crime Compagnie | september 2018

© Janneke Bouwman, 22 oktober 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het mysterie van de drie kwarten
Sophie Hannah

Voor wie de Poirotmysteries van Agatha Christie graag las, zijn ook de nieuwe verhalen van Sophie Hannah waarin de Waalse detective een hoofdrol heeft niet te versmaden.

In het mysterie van de drie kwarten, dat verteld wordt door inspecteur Edward Catchpool, wordt Poirot geconfronteerd met een brief waar zijn handtekening onder staat, en die hij naar vier personen zou hebben gestuurd. Deze mensen komen op hoge poten verhaal halen, want ze worden beschuldigd van moord, met als slachtoffer iemand die ze niet eens kennen. Poirot is net zo verbaasd, verbijsterd zelfs, hij, de onkreukbare detective weet immers niets van deze brief! Natuurlijk gaat hij meteen op zoek naar die briefschrijver. Hoe durft die persoon zijn naam te gebruiken!

De eerste van de vier geadresseerden die op de stoep staat is Sylvia Rule. Hoogst verontwaardigd is ze, zij denkt dat haar aanstaande – en niet welkome - schoonzoon de detective opgestookt heeft. Maar bijna nog erger gaat de heer John McCrodden te keer, die Poirot er van beschuldigt samen te spannen met zijn vader, Rowland McCrodden. Rowland is rechter en zou graag zien dat zijn zoon in zijn voetsporen treedt, hetgeen John altijd geweigerd heeft.
De derde is Annabel Treadway, die verklaart wel op de hoogte te zijn van de identiteit van het vermeende slachtoffer, maar ook aangeeft er zeker van te zijn dat diens dood een ongeluk was. Dat slachtoffer is Barnabas Pandy, de grootvader van Annabel. Hij woonde in hetzelfde - enorme – huis waarin ook Annabel, haar zus Lenore en diens twee kinderen wonen. Pandy, een oude man is verdronken is bad, zonder dat er van boze opzet enige sprake was.De vierde ontvanger van de vermaledijde brief is Hugo Dockerill, afdelingshoofd op een jongensschool.

Barnabas Pandy is inderdaad dood, en Poirot moet zeker weten of hij niet toch een slachtoffer was van een gewetenloze moordenaar. Maar wie is de briefschrijver, die het brutaalweg aandurfde de naam van Poirot te gebruiken? En waarom zijn deze vier mensen uitgekozen? Kennen zij elkaar misschien? Kenden zij Pandy? De titel van het verhaal slaat terug op een plak cake, door de detective zo vakkundig in vier stukjes gesneden. Vier geadresseerden, waarvan er drie een directe of verre connectie blijken te hebben met de oude man. Maar waarom heeft nummer vier dan ook een brief gekregen?

Hercule Poirot wordt geassisteerd door inspecteur Catchpool, die in ik-persoon het mysterie uit de doeken doet. Het is dus niet Poirot zelf die vertelt, zodat hij allerlei verbanden en raadsel achter kan houden tot de uiteindelijke ontknoping, waarbij tot in de finesses verteld wordt hoe hij alles uitgepuzzeld heeft. In dit gedeelte lijkt Agatha Christie herself aan het woord te zijn!

Sophie Hannah (Manchester, 1971) is een Britse auteur van kinderboeken, romans en poëzie, maar in Nederland vooral bekend vanwege haar psychologische thrillers. Het mysterie van de drie kwarten is haar derde Poirot-mysterie.

ISBN 9789044354881 | Paperback | 336 pagina's | House of the Books | september 2018

© Marjo, 17 oktober 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De blauwe sleutel
Ronald van de Pol

Het is zelfs voor de rechercheurs Gerard van Dongen en Frank van der Linden een schokkende aanblik, als ze het ontzielde lichaam aantreffen van een man, die vastgebonden zit aan een wegwijzer, niet voor niets overigens. Hij heeft een pijl tussen zijn ogen, en blijkt ‘leeggehaald’ te zijn. Hij heeft een tattoo van een blauwe sleutel op zijn schouder. Het is de eerste van een serie moorden, waarbij de dader lijkt aan te geven hoeveel slachtoffers hij gaat maken.

De man die als eerste aangetroffen wordt is een succesvolle ondernemer, Jan van Oostdijk. Samen met Pieter Giek, advocaat, Mark de Goede en Carl Hiemstra deelt hij een verleden dat doorwerkt in het heden. Van Oostdijk, de Goede, Giek en Hiemstra vormden in hun studententijd ‘de loge van de blauwe sleutel’, en de rechercheurs ontdekken al snel dat er nog steeds iets als een loge bestaat. Een samenwerkingsverband is er tenminste zeker. Ze hebben een onderneming, die in feite in handen is van de Investeerder, van wie ze geen van allen weten wie het is, en ze zijn er rijk mee geworden.

Een belangrijke rol is weggelegd voor de journalist Peter van Kralingen. En via hem blijkt Frank van der Linden persoonlijk betrokken bij het geheel. Peter en Frank waren vrienden, in de tijd dat ze allebei als zwerfjongeren in Utrecht doolden. Frank was op een bepaald moment opgestapt, liet welbewust het verleden achter zich zonder zich nog ooit iets aan Peter gelegen te laten liggen. Nu de journalist meer betrokken is bij de moordzaak dan alleen als journalist, wil Frank hem het liefst uit beeld houden. Of dat zal lukken? Tenslotte weet niemand wie de moordenaar is. Er valt een tweede slachtoffer, en er worden mensen bang.
Maar waarom worden zij vermoord?

‘Aan de kade van het Merwedekanaal zie ik nog de weerkaatsing in het water van het vuur dat achter mij woedt. Ik besluit nog eenmaal om te kijken naar het brandende pand dat mijn leven tot een hel heeft gemaakt. Maar ik schrik van de teleurstelling die ik nu voel. Ik dacht dat het hiermee klaar was, dat het voldoening zou geven, maar ik ben in verwarring. Ik zou blij moeten zijn, er komt immers een eind aan al mijn lijden, maar ik heb me gruwelijk vergist.’

Naast een intrigerende en vrij ingewikkelde, maar steeds verrassende plot, waarvan de lijnen allemaal netjes samengebonden worden, is er het persoonlijke leven van de rechercheurs, die blijkbaar al eerder moordzaken hebben opgelost. Er wordt af en toe verwezen naar die eerdere zaken maar het is geen probleem als je de verhalen niet gelezen hebt. Voor de liefhebber zit er een ontwikkeling in deze persoonlijke achtergrond.
Het verhaal speelt in Utrecht en omstreken, voor in het boek vind je een kaartje.

Zoals gezegd: de plot is uitstekend, maar de manier van vertellen is een beetje babbelig, Er zou wat meer ‘show, don’t tell’ toegepast kunnen worden, wat minder details en onnodige uitleg. Voor de lezer die alleen maar in de plot geïnteresseerd is, is dit evenwel een prima thriller.

Ronald (1962, Driebergen) schreef zijn debuut Het groene huis in 2010 en dit was de eerste kennismaking met de rechercheurs Gerard van Dongen en Frank van der Linden. In 2014 verscheen De witte Generaal met dezelfde hoofdrolspelers, en ook in dit derde boek mogen zij de speurders zijn, die de zaak tot een goed einde weten te brengen.

ISBN 9789463650670 | paperback | 395 pagina's | Uitgeverij Elikser| juni 2018

© Marjo, 6 oktober 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Voor eens en altijd
Andreas Pflüger

Jenny Aaron was ooit lid van een Duits elitepolitieteam, tot een operatie in Barcelona misloopt en ze haar gezichtsvermogen verliest. Ze heeft een collega zwaargewond achter moeten laten, iets waar ze zich nog steeds schuldig over voelt. Ze werkt inmiddels bij het BKA in Wiesbaden en moet met een veroordeelde seriemoordenaar praten, die in z'n cel een gevangenispsychologe heeft vermoord.  Jenny Aaron heeft de man 16 jaar geleden opgepakt en nu wil hij alleen met haar praten.

Het boek begint met een uitgebreide beschrijving van het schoonmaken van een pistool, iets dat gepaard gaat met verschillende flashbacks. Na deze beschrijving volgt een terugblik op gebeurtenissen waarbij ze 5 jaar geleden haar gezichtsvermogen heeft verloren.
Het verhaal springt heen en weer tussen het heden en het verleden, hetgeen het soms lastig te volgen maakt. Spannend is het wel met de gijzeling van een schoolbus met kinderen door een gewetenloze crimineel. Het gaat om iemand die Jenny beter kent dan ze had gedacht en ze blijkt een pion te worden in een spel om leven en dood.

Het verhaal wordt zeer beeldend beschreven en het is wel te merken dat Andreas Pflüger z'n sporen heeft verdiend als scenarioschrijver, onder andere voor Tatort. De mensen in het boek worden over het algemeen alleen met hun achternaam aangesproken, hetgeen soms ook wat verwarrend is. Toch zijn er ook wel een paar dingen die me storen. De opsommingen van dingen waar Jenny niet van houdt en waar ze wel van houdt vind ik persoonlijk wat overbodig en een ding is voor mij duidelijk vreemd. Bij de 10 geuren waar Jenny niet van houdt zit namelijk sigarettenrook en dat kan ik moeilijk rijmen met de sigaretten die ze regelmatig in het boek opsteekt.

De auteur heeft zich duidelijk verdiept in de vaardigheden van blinden om zich te oriënteren zonder zicht, maar slaat voor mij dan weer de plank flink mis met gevechten, waarin ongeloofwaardige technieken gebruikt worden. Het is een echte actiethriller, waarin niet op een dode meer of minder wordt gekeken.
Dit boek is het eerste van een serie van 3 boeken over Jenny Aaron en ik ben heel benieuwd hoe het allemaal verder gaat.

ISBN 9789401607148 | Paperback | 399 pagina’s | Xander Uitgevers | juni 2017
vertaald door Renée Vink

© Renate, 23 september 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Nooit en te nimmer
Andreas Pflüger

Werd er in het eerste boek over Jenny Aaron al niet op een mensenleven meer of minder gekeken, in dit boek vallen in de proloog, die zich 10 jaar eerder afspeelt, al de nodige doden. Het tellen van de doden in dit boek is vrijwel onbegonnen werk, te meer daar het niet altijd duidelijk is hoeveel mensen er bij een actie om het leven komen.

Jenny Aaron krijgt van haar aartsvijand, die we in het eerste boek al zijn tegengekomen, een zeer flinke erfenis. Om deze in ontvangst te nemen, moet ze naar Marrakesh reizen. Hier hoopt ze definitief af te kunnen rekenen met haar verleden. Haar oud-collega Pavlik reist met haar mee, als bescherming. Dit kan echter alleen als Jenny Aaron zich weer aansluit bij het team, waar ze ooit deel van uit heeft gemaakt, tot ze door een noodlottige schietpartij blind is geworden. Aan het einde van dat boek kon ze weer licht en donker onderscheiden en in dit boek wordt haar de mogelijkheid geboden om misschien haar zicht weer terug te krijgen.

In Marrakesh begint het avontuur echt en er komen allerlei dingen uit het verleden aan het licht. Aan actie is geen gebrek en ook hier kijkt men niet op een mensenleven meer of minder. Er zitten de nodige droomstukken in, die het verhaal soms wat lastig te volgen maken. In ieder geval moet je het hoofd er een beetje bij houden.

Net als in het eerste boek zitten er weer de nodige lijstjes van 10 dingen in, hoewel op een lijstje van 10 dingen maar 1 ding staat. Voorts worden er nog gebeurtenissen van 8 jaar geleden beschreven, die verband houden met de mensen achter de allerlei zaken in dit boek.
Op een bepaald moment neuriet Jenny Aaron "La-lee-loe" voor een doodzieke vrouw, die ze samen met haar zoontje uit Marokko gehaald heeft en ik vraag me af of de auteur hetzelfde liedje in z'n hoofd heeft gehad bij het schrijven hiervan, als ik heb bij het lezen. In tegenstelling tot 'Strangers in the night', waarvan tekstfragmenten in het boek opduiken, wordt dit niet achterin het boek vermeld.

De auteur heeft zich duidelijk verdiept in de vaardigheden van blinden en hiervan gebruik gemaakt om Jenny Aaron geloofwaardig te maken. Het is een mens van vlees en bloed, hoewel ze soms wel een beetje overkomt als een soort getrainde vechtmachine. Dit past misschien goed in de actiethriller die dit boek is, maar het maakt dat niet alles even geloofwaardig overkomt.
Toch kijk ik na het lezen van dit razend spannende tweede deel, dat weer een echte achtbaanrit is, uit naar het derde en laatste deel van de serie over Jenny Aaron.

Mag ik tot slot nog een opmerking maken over de titel? De uitdrukking is natuurlijk 'Nooit ofte nimmer' en hoewel 'Nooit en te nimmer' typografisch misschien beter staat, komt het op mij toch een beetje onzorgvuldig over. Hadden titels van 1 woord, zoals bij de Duitse uitgaven dan niet beter gepast?

ISBN 978 94 0160 929 6 | Paperback | 415 pagina’s | Xander Uitgevers | september 2018
vertaald door Renée Vink

© Renate, 23 september 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER