Confrontatie!
Esther van der Ham

‘Ik ben er voor je, ik ben er voor je. De woorden klinken door in haar hoofd, kaatsen tegen de muur van de kamer, resoneren in het afval dat om haar heen ligt opgestapeld: lege pizzadozen, aanstekers, zilverpapiertjes en verpakkingen van koek en melk. Dan pakt ze de brief op en scheurt hem in duizend stukjes die ze tussen de rommel in haar kamer verspreidt. Ze pakt een stukje zilverpapier en legt dit op tafel. Met trillende vingers maakt ze een zakje open en strooit het poeder op het zilverpapiertje.’

Annabel heeft altijd een goede band gehad met haar moeder die een bekende kunstenaar is en haar leven op orde heeft. Dat kan van Annabel niet gezegd worden. Ze werkt bij een reisbureau wat ze best leuk vindt, maar relaties houden geen stand, en daar baalt ze stevig van.

Als ze met haar familie naar Spanje gaat ontmoet ze daar een leuke ober, met wie ze op stap gaat.Maar daar kan ze zich niets van herinneren als ze na een paar dagen bij komt in een ziekenhuis. Een boer heeft haar gevonden in een boomgaard, zonder kleren, bebloed en bewusteloos.

Als ze weer terug is in Nederland probeert Annabel de draad weer op te pakken, hetgeen helemaal niet mee valt. Toch gaat ze na een tijdje mee met Didi, een collega, die iets voor haar heeft, zodat ze energie genoeg zal hebben om eens flink uit haar dak te kunnen gaan.

‘Een energiedrankje?’ vraagt Annabel.
‘Zoiets, wacht maar af.’ De stem van Didi klinkt geheimzinnig.
Plotseling wordt Annabel argwanend.
‘Geen rommel hè, of drugs. Daar moet ik niks van hebben.’

Het is het begin van een hoop ellende. Al snel lukt het Annabel niet meer om haar werk te doen en ze wordt ontslagen. Als ze een zeer onwelkome boodschap krijgt van haar arts moet ze keuzes maken. Maar intussen is ze al in handen gevallen van Dion, die op alle mogelijk manieren van haar wil profiteren. En Annabel is niet in staat om van hem los te komen.Haar moeder maakt zich zeer ongerust.

‘Ze is diep gezonken. Te diep. Ze wil omhoog. Maar dat kan niet. Dan weer herinnert ze zich de woorden van de goochelaar, die met die mooie blauwe ogen en die lachrimpeltjes. Het is nooit te laat, zei hij.’

Dat is de vraag: heeft ze inderdaad nog een kans om uit dit diepe dal te komen? Of zit ze geketend in de klauwen van Dion?
Dit boek blijkt een derde deel te zijn in een serie waarin eerder ‘Controle!' en ‘Contact!' uitkwamen. Niet dat je het niet zonder de eerste twee delen kan lezen, voorkennis is niet nodig.

Het verhaal van Annabel is nogal heftig, maar het is ook - helaas - actueel. Gelukkig wordt ook hier hoop geboden: in de grote boze wereld lopen ook mensen rond die het wèl goed met haar voor hebben. Je moet het natuurlijk zelf doen, maar als je bereid bent om hulp te accepteren, kan het misschien toch wel lukken.
De stijl is vlot, met goede dialogen, en het verhaal verloopt op de proloog na chronologisch.

ISBN 9789492844057 | hardcover | 250 pagina's | Uitgeverij Droomvallei | april 2018

© Marjo,15 juni 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het geheim van Harald Delorge
Connla Quinn 2
David van den Bosch


Het is wel een type, die Connla Quinn, de detective die we hebben leren kennen in ‘Het meisje met de hond’, en die nu een tweede avontuur beleeft. Als geboren Ier is hij dol op whisky, hij is kieskeurig als het gaat om de koffie die hij drinkt en hij rookt graag een sigaar. Hij zou op eierkoeken leven als zijn secretaresse er niet voor zou zorgen dat hij wel eens wat anders eet.

Die secretaresse is ook een verhaal apart. Shirley is niet de intelligentste, maar omdat ze bloedmooi is, mag ze blijven. En laten we wel wezen: door haar eenvoudige, naïeve manier van denken zet ze haar baas nogal eens op het juiste spoor. Quins aanpak is zoals het een eigenwijze detective betaamt nogal onorthodox, en het is best bijzonder dat zijn vriendschap met rechercheur Marco van Haspelen nog geen deuk heeft opgelopen.

In dit tweede boek vinden we de twee gebroederlijk achter een glas Guinness, als bij hen alle twee de telefoon gaat.
Bij Quinn is het zijn secretaresse die een telefoontje heeft gehad: Ene Harald Delorge komt hem vragen om twee weken lang een fietsenmaker te schaduwen. Quinn weigert, omdat Delorge niet wil vertellen waarom hij die man, Peter Vermeulen, zou moeten volgen. Niettemin is hij geïntrigeerd en gaat toch eens kijken wie die Peter is. Daar komt Shirley goed bij van pas.

Als er een dode valt, wordt de zaak toch even anders. Marco onderzoekt de moord, maar Quinn gaat op eigen onderzoek uit. In het appartement van de dode, waar hij zonder toestemming inbreekt vindt hij een foto, die belangrijk zal worden voor het onderzoek dat volgt.

‘Wat gaat u doen?'
‘Inbreken, zei hij. ‘Ik zou het liefst alleen gaan, maar ik heb een chauffeur nodig.’
‘Inbreken?’, vroeg Shirley. ‘Maar…’
‘Iemand die ik kan vertrouwen.’
‘Waarom gaat u inbreken? Waar?’
Quinn keek zijn secretaresse aan.
‘Als je hier niet aan wilt meewerken, is het niet erg. Dan vergeten we het hele idee en ga je gewoon terug naar huis.’
Shirley had nog nooit door een rood licht gereden, laat staan dat ze ervaring had met inbreken.
(-) ‘Als je meegaat,’ zei hij aarzelend, ‘ben je officieel medeplichtig aan een inbraak.’
Shirley knikte.
‘Ik snap het,’ zei ze.

Dit stukje is illustratief voor het hele verhaal. Er is Shirley, die zo graag zelf ook detective wil worden en eigenlijk volgens de regeltjes wil werken. Maar ze laat zich door haar baas overtuigen: liegen mag als het maar werk is! En Quinn die precies weet hoe hij haar aan moet pakken, maar even goed ook voor haar wensen bezwijkt. Qua stijl is het tekenend voor de vlotte dialogen waarmee het verhaal doorspekt is, net zoals de lichte humor steeds aanwezig is. En tegelijk wordt er een geheim ontrafeld, met allerlei ins en outs, waarvan je toch niet meteen aanziet komen hoe de afloop is.
Het eerste boek was een waarschuwing, dit tweede bevestigt het: Quinn is een detective die we willen blijven volgen!

David van den Bosch (1982) is schrijver, verhalenverteller en theatermaker. Hij is onder meer de helft van vertellersduo Dá Fhili en spelleider van Terugspeeltheater Amsterdam. Ook was hij de eerste stadsdichter van Amersfoort, niet toevallig de thuisbasis van zijn creatie Connla Quinn.

ISBN 9789492055484 | paperback | 128 pagina's | Nabij Producties| november 2017

© Marjo, 3 juni 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De verdwijning van Adèle Bedeau
Graeme Macrae Burnet

De 36-jarige Manfred Baumann is een gewoontedier. Altijd gekleed in een zwart pak met een wit overhemd en een stropdas gaat hij naar zijn werk, iedere dag gebruikt hij de lunch in Restaurant de la Cloche, waar hij voor iedere dag van de week een vast gerecht heeft. Hij zit dan aan hetzelfde tafeltje, zoals hij ook ’s avonds op hetzelfde krukje zit als hij daar zijn fles wijn drinkt.
Hij drinkt zijn wijn per glas tot hij een hele fles op heeft. Iedere avond weer. Maar vragen om die fles, dat doet hij niet. Het voelt niet goed vindt hij, met een fles voor zijn neus daar zitten. Dat hij dan twee keer zoveel betaalt, nou ja, dat is dan maar zo.

En zo is zijn leven: gewoontes zijn een houvast. Hij vindt het moeilijk om met anderen om te gaan, wikt en weegt alles wat men doet en zegt: Bedoelen ze dit? Of misschien toch iets anders? Het maakt hem een eenling, mensen vinden hem een rare man. Zijn wereld is die van St.Louis, een klein provinciaal stadje.

Op de dag er een nieuwe serveerster komt, begint hij haar nauwgezet in de gaten te houden. De negentienjarige Adèle Bedeau is een nors, zwijgzaam meisje. Wat haar bijzonder maakt is dat ze op een dag niet meer komt opdagen.Waar is Adèle gebleven? Is ze zonder iets te melden uit de stad vertrokken? Heeft ze een ongeluk gehad? Is ze misschien zelfs vermoord?

Georges Gorski moet de zaak onderzoeken. Natuurlijk komt hij ook Manfred ondervragen en diens vreemde gedrag maakt hem verdacht. Manfred heeft het meisje namelijk vlak voor haar verdwijnen buiten het restaurant gezien, met een jongen. Maar dat vertelt hij de rechercheur niet, omdat hij niet wil worden aangezien als een stalker. Die eerste leugen leidt tot meer. Het leidt ook tot herinneringen, dingen die hij liever voorgoed vergeten zou.

Omdat we beide mannen als vertelperspectief hebben, weet de lezer al snel dat de herinneringen van Manfred een raakpunt hebben met die van Gorski, die ook niet voor niets in het kleine stadje is blijven hangen, tot grote ergernis van zijn echtgenote. Beide mannen draaien om elkaar heen, waarbij steeds meer feitjes naar voren komen, tot de uiteindelijke niet zo verrassende ontknoping. Hoe het afloopt is dan ook niet zo belangrijk, evenmin als het meisje naar wie het boek genoemd is.

Het is een psychologische misdaadroman, waarin vooral de karakters van de verdachte en de speurder uitgediept worden. Er wordt geen duidelijk onderscheid gemaakt tussen heden en verleden: er is geen verandering van werkwoordsvorm, geen witruimte tussenin, alles vloeit in elkaar over.
Omdat de plaats waar alles zich afspeelt ook beperkt wordt tot een klein gebied, lijkt alles zich samen te ballen: tijd en ruimte zijn beperkt, net als de personages. Dat zeldzame uitstapje met de trein en het soms wat dieper ingaan op het karakter van een minder belangrijke persoon benadrukt de kleinheid nog. Het maakt het verhaal ook traag, en de spanningsboog is eveneens klein.

Als het verhaal afgelopen is, volgt een soort nawoord, waarin de schrijver uitlegt dat het zojuist vertelde verhaal het semi autobiografische verhaal zou zijn van een Fransman genaamd Raymond Brunet. Waarschijnlijk is dit een trucje, maar waarom Graeme Macrae Burnet het nodig vond zijn verhaal af te doen als een vertaling is niet duidelijk. De overeenkomst van namen is te groot om van toeval te kunnen spreken.

‘Het bloedige project’, het debuut van Graeme Macrae Burnet (1967, Kilmarnock, Schotland) werd in het Verenigd Koninkrijk genomineerd werd voor Man’s Booker Price en kreeg in Nederland de prijs voor Vrij Nederlands beste thriller van het jaar 2017.
In De verdwijning van Adèle Bedeau volgen we dezelfde rechercheur, zoals we dat ook kunnen doen in het derde boek.

ISBN 9789048843435 | hardcover | 272 pagina's | Uitgeverij Hollands Diep | april 2018
Vertaald uit het Engels door Anne Jongeling

© Marjo, 1 juni 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Ik weet alleen mijn naam nog
C J Cooke

Op een strand in Griekenland, om precies te zijn op Kommeno-eiland, is een vrouw aangespoeld. De lezer weet dat zij Eloïse heet, omdat het hoofdstuk met deze naam begint, maar de vrouw zelf weet het niet, zij blijkt haar geheugen totaal kwijt te zijn. Ze hoort stemmen, iemand die Joe genoemd wordt, behandelt haar wonden. Deze man en de anderen die erbij zijn brengen haar naar een ruimte die lijkt op een keuken. Er zijn twee vrouwen die ze zal leren kennen als Sariah en Hazel. De vierde persoon is een oudere man die George heet.

Ze vertellen haar dat het eiland vlakbij Kreta ligt en onbewoond is op hen vieren na. Zij zijn daar om te in alle rust schrijven.
Eloïse heeft geen idee wie ze is, en waarom ze daar is. Ze blijkt met een zeilboot op het strand te zijn gelopen, de boot is beschadigd. De anderen blijken verdeeld in hun pogingen haar te helpen. Sariah is heel aardig, en zij is dan ook degene die haar beschermt tegen George die nogal hardvochtig is. Hij loopt op een gegeven moment gewapend rond en het lijkt wel of hij niet wil dat Eloïse haar geheugen terug vindt. De telefoon doet het niet meer, is dat door zijn toedoen?
Maar waarom zou hij hij daar op het eiland willen houden?

Intussen weet de lezer wèl wie de vrouw is. In Londen bevindt namelijk een radeloze man, die met twee kleine kinderen - vier jaar en drie maanden - is achtergebleven en die geen idee heeft waar zijn vrouw is, of waarom ze zomaar weggegaan is. Ze zou toch nooit haar kinderen in de steek laten?
Lochlan, zo heet de man, ontdekt dat hij eigenlijk maar weinig weet van zijn vrouw. Hij was altijd aan het werk. Niets weet hij van wat ze de hele dag deed. Hij heeft geen idee hoe hij de kinderen moet verzorgen. En dan wil zijn baas ook nog dat hij komt werken!
Gelukkig komen de grootouders van Eloïse hem helpen, maar zij hebben nooit onder stoelen of banken gestoken dat ze hem geen goede echtgenoot vonden voor de kleindochter die zij opgevoed hebben, omdat hun eigen dochter dat niet kon.
Eloïse heeft alles achtergelaten: paspoort, geld, telefoon en auto. Is zij zelf weggegaan? Heeft ze hem verlaten? Of heeft iemand haar ontvoerd? Het enige teken dat er iets aan de hand moet zijn geweest is dat er geknoeid is met de babycams.

De titel is wel vreemd, want in het begin kent Eloïse haar naam helemaal nog niet. Dat schiet haar later pas weer te binnen. Het verhaal ontvouwt zich tergend langzaam. Om en om vormen de vrouw en de man het vertelperspectief. Daardoor weet de lezer wel meer, maar het blijkt toch nog een totale verrassing te zijn wat er aan de hand is. Je ziet het echt niet aankomen, terwijl er toch - met kennis achteraf - wel aanwijzingen zijn geweest. Ook komen er geheimen aan de dag, zowel uit het leven van Lochlan als van Eloïse. Dit huwelijk is niet zomaar weer geheeld. Een bijzondere psychologische thriller.

C.J Cooke (1978) heeft eerder de roman Dagboek van een beschermengel geschreven. Dit is haar thrillerdebuut.

ISBN 9789402700930 | Hardcover | 252 pagina's | Harper Collins | maart 2018
Vertaald uit het Engels door Ingrid Zweedijk

© Marjo, 24 mei 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Wildernis
Jane Harper

Alice Russell wordt vermist, en daar maken federaal agent Aaron Falk en zijn assistent Carmen Cooper zich drukker om dan over het feit dat Alice op pad was met vier vrouwen die eveneens vermist zijn. Alice is een klokkenluider, en ze zou hen de laatste benodigde papieren bezorgen waarmee een aanklacht kon worden gedaan tegen de firma waar zij werkte.

De andere vrouwen werkten daar ook. Ze hadden een bedrijfsuitje, bedoeld om de sociale contacten onderling te versterken. In twee gescheiden teams, vijf vrouwen en vijf mannen, werden op donderdagmiddag de collega’s de wildernis ingestuurd voor een survivaltocht. Ze moeten zelf de weg terug zien te vinden, met behulp van een kaart en een kompas maar zonder telefoon. Als ze alle aanwijzingen zouden volgen zouden ze zondagmiddag op de afgesproken plek aan moeten komen.

Vier van de vrouwen komen veel te laat en strompelend het bos uit, en zij hebben geen idee waar de vijfde vrouw kan zijn. Het groepje bestond uit Alice Russell, Jill Bailey, de zus van de directeur – de directeur zelf zat bij de mannengroep - de zussen Breanna en Bethany McKenzie, en Lauren Shaw, die geen van allen zonder zonden zijn.

Als een zoektocht gestart wordt en Falk er bij betrokken raakt, beseft hij dat het Giralanggebergte in Australië waar de survival plaatsvindt, precies de plek is waar Martin Kovac zijn moorden bijna twintig jaar eerder pleegde. Kovac is dood, weet Falk, maar nu hoort hij dat er een zoon is, die in het bos woont.

De teruggekeerde vrouwen worden natuurlijk ondervraagd. Wat zij vertellen over de gebeurtenissen van de afgelopen dagen lezen we in korte of langere verslagen beginnend vanaf de donderdagmiddag tot hun verhaal samenvalt met de zoektocht en de uiteindelijke ontknoping. Een hechte of gezellige groep blijkt het niet geweest te zijn. En als het dan fout gaat, gaat het ook goed fout!

Overigens bleek er toch een telefoon te zijn: Falk heeft een onduidelijk bericht gehad op zijn telefoon, ‘haar kwaad kan doen’, was het enige dat hij kon verstaan. Terugbellen lukte niet.

Aaron Falk is een bekende uit het eerste boek van Jane Harper, maar dit verhaal is geen vervolg op ‘De Droogte’. Beiden spelen zich af in Australië en beide verhalen hebben eenzelfde beklemmende sfeer, al valt in dit boek wel heel veel regen…

Wat is er precies gebeurd in de bush? Is er verband met het onderzoek naar de toestanden op het kantoor? En hoe zit dat dan? Ook rijst de hoop dat ze het laatste nooit gevonden slachtoffer van Kovac nog zullen vinden.  Door het geheel in twee lijnen mede te delen aan de lezer wordt een enorme spanning opgebouwd.

Jane Harper, geboren in Manchester sinds haar achtste woonachtig in Australië, is absoluut geen eendagsvlieg, ook deze tweede thriller is superspannend tot op het laatst.

ISBN 9789400509740| Paperback |368 pagina's | Uitgeverij A. W. Bruna | maart 2018 
Vertaald uit het Engels door Catalien en Willem van Paassen

© Marjo, 22 mei 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Herberekening
Frederik Baas

Wat doe je als je bij een niet afgesloten auto staat en je hoort een dwingende stem steeds herhalen ‘Rij naar de gemarkeerde route.’
De negentienjarige Leon stapt in en rijdt weg, hij volgt de stem, die vanaf dat moment de weg wijst.

Natuurlijk doet hij dat niet zomaar, er gaat iets aan vooraf wat hem die stap doet zetten. Bij die auto is hij even geleden een meisje tegengekomen, dat hij kent van school. Hij was verliefd op haar, maar heeft dat nooit tegen haar gezegd. Yousra vertelt dat ze voor haar oom werkt, en dat ze even papieren af moet geven. Eigenlijk is Leon onderweg naar een kruidenier om daar te solliciteren, maar dat kan wel even wachten.  Want als dat meisje hem vraagt om even op de auto te passen en zij de motor laat draaien, kan hij toch zomaar niet weglopen?  Leon wacht en wacht, maar het meisje komt niet terug.

Zo komt het moment dat hij in stapt, nog even rondrijdt, en dan zomaar spontaan doet wat de blikken stem zegt. Hij heeft geen idee waar hij naar toe gaat.
Op dat moment weet de lezer wel dat deze jongeman niet de super slimste is. Bovendien was het op school al zo dat hij alles deed voor dit meisje. Als ze vroeg even dit of dat weg te brengen, deed hij dat. En zo doet hij dat nu ook, ontdekt hij, want er blijkt iets in de laadruimte te staan.

Hij vindt het prettig om auto te rijden, zo lang heeft hij zijn rijbewijs nog niet. Even heeft hij bedenkingen als de stem hem de grens over laat gaan, maar zelf nadenken is niet een van zijn talenten. Doen wat mensen hem opdragen wel. Vooral als het meisjes zoals Yousra zijn! En de stem lijkt toch wel op die van Yousra...

‘De auto ergens naar toe rijden geeft voldoening. Daar aankomen, dat voelt heel goed.’

Hij beseft wel dat er iets niet in de haak is. Laat hij nu toevallig (!) een schroevendraaier op zak hebben en tenslotte geeft hij toe aan zijn nieuwsgierigheid. Is zijn ontdekking een reden om terug te keren? Of blijft hij de stem volgen?

Het verhaal wordt met terugwerkende kracht verteld. Leon zit op het politiebureau.

‘Ze hebben me opgepakt en naar deze kamer, in dit gebouw, in deze stad gereden. In dit idiote land. Er is zoveel gebeurd de afgelopen dagen, het zal moeilijk zijn dat allemaal helder te krijgen, zeker voor mij.’

Hij heeft de opdracht gekregen om steekwoorden op te schrijven, en dat zijn dan de titels van de hoofdstukken geworden. De lezer wordt er steeds op subtiele manier aan herinnerd waar Leon zich bevindt, terwijl een krankzinnig verhaal zich langzaam ontvouwt.
Is Leon werkelijk zo dom als hij zich voor doet? Wat wil dat meisje van hem?

Behalve het avontuur lezen we ook summiere informatie over wie Leon is, zoals ook zijn fascinatie met de Pirates van de Caribbean een rol speelt. En dan dat einde! Na een origineel verhaal laat Frederik Baas de lezer verbijsterd achter…

ISBN 9789026340178 | Paperback | 221 pagina's | Ambo Anthos| april 2018

© Marjo, 17 april 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Ziva
John Winkel

Als op de eerste pagina een als fietskoerier vermomde huurmoordenaar een vrouw dwingt om in aanwezigheid van haar dochtertje van haar balkon op de vierenveertigste etage te springen, is je aandacht meteen gevangen. Voordat je weet wie die vrouw is en waarom ze vermoord wordt ben je honderd pagina’s verder, maar in die tussentijd heeft zich al wel een web ontsponnen van intriges, Russische intimidaties en een diep in de samenleving gewortelde bouwfraude die doorloopt tot in de hoogste zones van de regering.

Naast rechercheur Johan Verhulst houdt ook vooral de presentator van een opsporingprogramma, Leo Klokman zich, mede om persoonlijke reden, met dit misdrijf en de fraude die er aan ten grondslag richt bezig. Dat levert een spannend en onderhoudend boek op, waarbij de betrokkenen niet ongeschonden blijven.

Het boek bevat twee martelscènes die er wat mij betreft niet per se in gehoeven hadden. Los daarvan is het een spannend, goedgeschreven boek, waarin hebzucht en macht centraal staat en de daders letterlijk over lijken gaan om te krijgen wat ze willen

John Winkel is jarenlang uitgever geweest van onder meer kinderboeken, vakinformatie en publiekstijdschriften. Aansluitend was hij werkzaam als zelfstandig management consultant en coach. Ziva is zijn debuut.

ISBN 9789491875496  | Paperback | 327 pagina's | Uitgeverij LetterRijn | maart 2018

Willeke, maart 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Heb je haar gezien?
Sophie Hannah

De Engelse Cara Burrows, de ik-verteller, is de oceaan overgestoken en wacht nu op de auto die ze gehuurd heeft. Dat duurt even, en zo heeft ze alle tijd om eens te denken over wat ze gedaan heeft: haar man en twee kinderen zullen haar briefje pas vinden, als ze al lang weg is. Omdat ze bang is dat de verleiding te groot zal worden om contact op te nemen, doet ze haar telefoon weg.

Als ze eindelijk op weg kan gaan, is het doel een wellnessresort in Arizona. Twee weken wil ze helemaal alleen zijn, zonder enig contact met thuis. En hoewel ze zich zorgen maakt, om de achterblijvers en hun reactie op haar vertrek, maar ook om de reden waarom ze vertrok, is ze vast van plan er van te genieten.

Het loopt enigszins anders: de receptioniste geeft haar abusievelijk de sleutel van een kamer die al bezet blijkt te zijn. Cara heeft dan nog geen idee, maar het meisje dat ze ziet in ‘haar’ kamer is een meisje dat al jaren vermist wordt. Men heeft haar ouders veroordeeld tot levenslang, maar er is nooit een lichaam gevonden. Als Engelse heeft Cara geen idee wie het meisje is. Ze begint pas nieuwsgierig te worden als ze een oudere vrouw bij de receptie hoort zeggen dat ze zeker weet dat ze Melody Chapa gezien heeft. Als Cara de weinige aanwijzingen die ze heeft combineert met krantenartikelen, weet ze het bijna zeker: dat meisje was echt Melody!

Vanaf dat moment is ze haar leven niet meer zeker. Maar ze heeft ook hulp. Een Amerikaanse vrouw en haar dochter willen kost wat kost het raadsel oplossen. En dan is er op de achtergrond nog de reden waarom Cara überhaupt hier in dat resort zit.

Langzaam ontwikkelt zich een bijna onvoorstelbaar plot. Ook als je dacht dat te weten wat de ontknoping zal worden, dan zet Sophie Hannah je toch nog op het verkeerde been.

Heb je haar gezien? is een psychologische thriller, waarbij de lezer een zeer goed beeld krijgt van Cara. De nadruk ligt wel op de psychologische kant, maar er zit wel degelijk een spanningsboog in het verhaal. Die spanning wordt verhoogd door de tussenstukken: teksten van iemand die het heeft over ‘mensen met vriendelijke gezichten’ en verslagen van de rechtszaak waarbij de ouders van Melody veroordeeld zijn.

Een bijkomend thema is de gekte die Amerika kent rondom tv-shows, terwijl ook de normen en waarden van het preutse beleefde Engeland afgezet wordt tegen de grote spontaniteit van de Amerikanen en hun kordate directe manier van handelen, die in de ogen van een Engelse vrij bot is.

Het boek leest als een trein, dat kunnen we Sophie Hannah wel toevertrouwen. Dit is inmiddels haar 16e boek. Ze wordt in 27 landen vertaald en heeft diverse prijzen gewonnen.

ISBN 9789044352511 | Paperback | 336 pagina's | Uitgeverij House of the Books | januari 2018

© Marjo, 29 maart 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De val van Annika S.
Simons & Van der Zijl

Het boek begint met een moordscene, hetgeen er op lijkt dat je een thriller gaat lezen, maar behalve dat de schrijvers gedegen onderzoek hebben gedaan naar de achtergrond van het verhaal, is het ook een psychologische roman over een vrouw die er mee weg dacht te komen dat zij niet de waarheid vertelde over haar verleden. Maar wie zijn hoofd boven het maaiveld uit laat steken is kwetsbaar.

En zo stort de wereld van de Duitse politica Annika Schaefer in, als haar geheimen aan de openbaarheid komen en de media zich verlekkerd op haar stort. Ze vlucht. Haar herinneringen brengen haar naar Holland, naar Callantsoog, waar ze onderduikt in het ooit zo idyllische park waar echter weinig meer van over is. Het moet goed genoeg zijn voor Annika. Doordat ze halsoverkop uit Berlijn is vertrokken, heeft ze niet meer meegenomen dan haar tas, die tot overmaat van ramp gestolen wordt. Intussen zijn ook haar bankpassen geblokkeerd. Daar zit ze dan, verguisd door de Duitse pers, verstoten door haar schoonfamilie en de partij. Er rest haar geen andere optie dan het baantje aan te nemen dat de beheerder van het park haar biedt, zodat ze daar kan blijven wonen. Schoonmaken. Geen probleem voor Annika.


Martin Twisk was tot voor kort een zeer gewaardeerd rechercheur, die na een misstap zijn dagen slijt in uniformdienst. In die hoedanigheid neemt hij de aangifte van de diefstal van Annika’s tas op. Zodoende weet hij waar de tas naar toe moet als die gevonden wordt. Maar: omdat de tas werd aangetroffen bij een verdacht sterfgeval, duikt hij in de zaak: wat heeft Annika S. te maken met de overledene een oude vrouw die als kluizenaar in de duinen bij Bergen aan Zee woonde?

‘Misschien, dacht Martin somber, nadat hij het Weismanndossier bij het Justitieel Archief in het souterrains had afgegeven en in de auto was gestapt om naar huis te rijden, was het ook allemaal wel inbeelding van zijn kant. Misschien wilde hij gewoon heel graag dat Anna Weismann was vermoord en dat Annika Schaeffer daar een rol in had gespoeld – simpel en alleen omdat het hem een kans zou geven zich te revancheren en weer terug naar de recherche te kunnen.’

Wie was Anna Weismann? Is er nog een toekomst weggelegd voor Annika? En voor Martin?


Het verhaal over Annika Schaeffer is gebaseerd op de verdwijning van SPD-politica Petra Hinz, die in 2016 bleek te hebben gelogen over haar cv en onderdook.

Het echtpaar Simons-van der Zijl heeft aangekondigd dat dit het eerste deel is van vijf boeken. In het tweede deel, Rijke mensen zijn anders, dat volgend jaar verschijnt, staat de Nederlandse politieagent Martin centraal.
Uit dit eerste deel blijkt dat hun samenwerking geslaagd is: beiden zijn gewend om hun onderwerpen goed te onderbouwen. Annejet van der Zijl is immers bekend als non-fictieschrijver. Ze debuteerde in 1998 met Jagtlust, en schreef bestsellers als Sonny Boy en De Amerikaanse prinses.
En Jo Simons is een ervaren journalist. Kon de lezer al rekenen op degelijk research, dan komt daar nu iets extra’s bij: een goed opgebouwd verhaal waarin de spanning vergroot wordt door de invalshoeken van verschillende personages, met prima uitgewerkte karakters!

ISBN 9789048841882 | Paperback | 272 pagina's | The House of Books| maart 2018

© Marjo, 15 maart 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het donkerste water
Sharon Bolton

Lacey Flint was al drie keer eerder het hoofdpersonage in een thriller van Sharon Bolton. Er zijn dingen gebeurd in de eerdere verhalen af en toe naar verwezen wordt, zonder dat je echt kennis hoeft te hebben van wat haar eerder overkomen is. Eerder was ze rechercheur bij de Londense politie, maar nu is ze bij de rivierpolitie en de straat weer opgegaan. Ze woont op een woonboot op de Theems, en een van haar hobby’s is zwemmen in de rivier, al wordt dat door velen afgeraden. Als zij een lijk vindt in het water, en daarna nog een, en iemand haar belaagt, denkt ze dat die personen wel eens gelijk kunnen hebben. Maar ze blijft op haar woonboot, mede omdat de man met wie ze een relatie heeft, Mark, haar zo makkelijker kan opzoeken.

Na de vondst van het lichaam raakt Lacey betrokken bij het onderzoek. Haar voormalige baas Dana Tulloch is daar blij mee, ze kan alle hulp gebruiken. Zeker als ze ontdekken dat er meer aan de hand is dan een eenvoudig moordonderzoek. Handel in jonge vrouwen uit Afghanistan lijkt een motief te zijn, maar het is vrij snel duidelijk dat het niet alleen dat is.

Voor de lezer is dat ook duidelijk, omdat we ook de verhaallijnen lezen van een paar van die vrouwen. Zoals ook het persoonlijke verhaal van Dana een flinke plek krijgt. Dat stoort aanvankelijk maar Sharon Bolton heeft wel degelijk een bedoeling met deze verhaallijn.  Aan het einde valt alles op zijn plek, zoals we gewend zijn van Bolton.

Qua thriller is dit een reuze geslaagd boek, je kunt niet stoppen met lezen. Steeds denk je als lezer te weten hoe het zit, en steeds word je weer op een heel ander spoor gezet. Speculeren is bij Bolton een verloren zaak...
De thematiek is boeiend: jonge vrouwen die op zoek zijn naar geluk, en voor het welzijn van de rijke westerse vrouw gebruikt worden.
Voor wie niet eerder een boek las met Lacey in de hoofdrol zal de figuur van Mark Joesbury onduidelijk zijn. Hij is er wel, maar had er net zo goed niet kunnen zijn. Dat zal misschien goed gemaakt worden in een volgend verhaal?

 Wat evenwel het meeste indruk maakt is de sfeerbeschrijving. Het donkere vervuilde water van de rivier is het terrein waar een moordenaar zich thuis voelt, iemand die onverwacht opduikt en je ineens vast kan grijpen. Iemand die andere rivierbewoners ongemerkt bespiedt.  De Theems zal nooit meer hetzelfde zijn. De stromingen, getijden, de onderwaterwezens en vooral de aanwezigheid van zijtakken, kreken en donkere riooltunnels, het kruipt onder je huid en dat ongemakkelijke gevoel laat je niet meer los.

ISBN 9789400505155 | paperback | 477 pagina's | Uitgeverij Bruna| januari 2018
Vertaald uit het Engels door Anda Witsenburg.

© Marjo, 27 februari 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Verminkte toekomst
Melissa Skaye

Rechercheur Sanne Philips is door haar vriendin in contact gebracht met Will de Jager, een man die ze best aardig wil vinden, maar ze heeft moeite met het feit dat hij helderziend is en soms hele rake dingen vertelt. Toch is ze ook geïntrigeerd: zou Will kunnen helpen met de zoektocht naar haar moeder? Het is intussen al bijna 25 jaar geleden dat zij verdween. En een tijdje terug ontving Sanne ineens een teken van leven: de ketting waarvan ze zeker weet dat die van haar moeder is. Het hoeft natuurlijk niet te betekenen dat haar moeder nog leeft, maar Sanne wil nu eindelijk wel eens zekerheid over haar lot.

Omdat ze net een moordzaak afgerond heeft, vindt ze dat ze die oude zaak wel kan heropenen. Zeker als Will haar er aan herinnert dat in de dezelfde tijd meerdere vrouwen verdwenen zijn. Als Sanne alle verwante onopgeloste zaken verzamelt, en op onderzoek uit gaat, ontdekt ze dat ook andere achterblijvers iets met de post hebben gekregen! Maar Sanne kan er niet helemaal in duiken, ze krijgt een andere zaak toegewezen: een jongen van zeventien is opgenomen in het ziekenhuis met onduidelijke symptomen, er is een verdenking van kindermishandeling. De zorgzame moeder wijkt echter niet van haar zoons zijde, een vader of andere familie is niet in beeld. Artsen staan voor een raadsel: wat is er met de jongen aan de hand?

Sanne werkt samen met Luca. Iets broeit tussen hen, maar Luca heeft een relatie, dus Sanne blijft op afstand.
En dan verdwijnt er opnieuw een vrouw. Is er verband met de verdwijningen van al die jaren geleden?

Terwijl we Sanne volgen in haar naspeuringen naar de vermeende kindermishandeling, en de verdwijningen, is er nog een verhaallijn. Die begint 25 jaar geleden en nadert langzaam het heden waar de verhalen samensmelten in een spetterende climax. De lezer heeft op deze manier wel ideeën over wat er met die vrouwen gebeurd is, de spanning ligt ‘m in de vraag of Sanne enkelen van hen nog kan redden en daarbij zelf de dans ontsnappen kan.

Het verhaal van de jongen in het ziekenhuis, blijft heel lang los staan van de zoektocht naar de vrouwen, maar Melissa Skaye weet de verhalen op een ingenieuze manier te linken. Heel verrassend is dat, net als sommige andere wendingen. Er zijn veel subthema’s die het geheel niet verstoren. Wel moet de lezer tegen een stootje kunnen, de details worden meer en meer luguber…

Het moge duidelijk zijn: het is een boeiende, spannende thriller, met op privégebied ook nog enkele verwikkelingen. Het blijkt het vierde boek te zijn in de serie VT-thrillerreeks waarin eerder Virtuele tango, Verboden tranen en Verleden tijd verschenen. Behalve van deze serie is Melissa Skaye (1972) auteur van de thriller In onschuld en van de fantasyreeks Jeremy Jago.
Het zou zomaar kunnen zijn dat er over Sanne en Luca nog meer verschijnt, niet alle draadjes zijn netjes afgemaakt.

ISBN 9789491875403 | paperback | 300 pagina's | Uitgeverij LetterRijn| november 2017

© Marjo, 13 februari 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Meisje in sneeuw
Danya Kukafka

Vijftien jaar oud is Lucinda Hayes pas als ze gevonden wordt op de speelplaats van een basisschool, bedekt door een laagje sneeuw. Waarschijnlijk door geweld om het leven gebracht al is het ook nog mogelijk dat ze gevallen is.
Wat voor meisje is Lucinda? Hoe zag haar leven er uit, met wie ging ze om, wat waren haar plannen en dromen?

Agent Russ wordt op de zaak gezet. Het is zijn eerste moordzaak al is hij al jaren bij de politie. Maar in het stadje Broomsville gebeurt dan ook eigenlijk nooit iets. Ook al doet hij zijn werk goede, echt gepassioneerd is hij niet. Hij is eigenlijk meer bezig met het verleden: met Lee Whitley, de man die hem begeleidde in zijn beginjaren, de man naar wie hij op keek, maar die verdwenen is.
En dan is nu diens zoon Cameron verdachte in deze moordzaak! Dat is een probleem voor Russ, die Lee immers beloofd heeft op diens zoon te zullen passen.
Cameron is een klasgenoot van Lucinda, hij heeft black-outs, perioden waarvan hij niet kan zeggen waar hij was of wat hij uitspookte. en hij was gefascineerd door het meisje. Hij stalkte haar, bespiedde haar. Meer nog dan men weet.
Dat de lezer het wèl weet is omdat het boek een wisselend vertelperspectief heeft. De personages die hun verhaal vertellen zijn Russ en Cameron, maar ook het buurmeisje Jade, die net als Lucinda oppas is bij de Thorntons. Deze drie jongeren hebben iets gemeen: zij zijn buitenstaanders, ieder op een eigen manier.

Cameron is dus verdacht, maar er zijn meer personages die daar voor in aanmerking komen: een daarvan is de nachtportier die Lucinda gevonden heeft. Dat is Ivan, de broer van Russ’ vrouw, vooral verdacht omdat hij ex-bajesklant is. Volgens Ines, zijn zus, is hij echter van de drugs af en onschuldig, ren zij vindt dat haar man Ivan juist zou moeten helpen.
Lucinda had een vriendje met wie zij de relatie beëindigd heeft. Is Edouard Arnaud op wraak uit geweest? Of is de dader misschien die zwerver, Howie Morrie, die zich altijd verdacht ophoudt?
Cameron moet vanwege zijn licht autistische stoornis naar de psycholoog:

‘Ooit had de schoolpsycholoog Cameron gevraagd of hij liever op zichzelf was of liever in andermans gezelschap verkeerde. Wat een domme vraag. Anderen probeerden niet wanhopig Ontward te blijven, hoefden niet aan hun Verzamelingen en de complexe wezens daarin te denken, of aan Lucinda Hayes en al die lokken van haar haar met kliertjes op de punten die wasachtige olie afscheidden. Zij liepen niet rond met het beeld van centerfold Rayna Rae’s heupen of het vlakkere gedeelte tussen die heupen, dat veel weg had van het schone binnenste van een marmeren wasbak. Zelfs in het gezelschap van anderen was Cameron alleen, en daardoor voelde hij zich zowel gelukkig in kosmisch, als nutteloos in werelds opzicht.‘

En zo draait het verhaal eigenlijk vooral om Cameron, die wanhopig probeert te bedenken wat hij in zijn blackout-perioden gedaan heeft. Zou het kunnen dat hij de moordenaar is? Maar hij houdt toch van Lucinda! Cameron heeft door zijn nachtelijke ‘Standbeeld’activiteiten meer informatie dan menigeen weet. Meer ook meer dan hij zelf beseft.

De nu 24-jarige Amerikaanse Danya Kukafka schreef vijf jaar aan ‘Meisje in sneeuw’, een psychologische thriller met een groot coming of age- aspect. Het blijft lekker lang spannend wat er nu eigenlijk gebeurd is!

ISBN 9789048832897 | paperback | 320 pagina's | Hollands Diep| september 2017
Vertaald uit het Amerikaans door Joris Vermeulen

© Marjo, 7 februari 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Zeg dat je van mij bent
Elisabeth Norebäck

Het verhaal in dit boek wordt verteld door 3 vrouwen.
In de eerste plaats hebben we Stella, een 39-jarige psychologe, die getrouwd is met Henrik. Samen hebben ze een zoon van 13 jaar, die Milo heet. Stella is 20 jaar geleden haar dochtertje Alice, dat ze met Daniel had, kwijtgeraakt. Vermoed wordt, dat Alice in zee is verdronken, maar Stella is er van overtuigd dat Alice nog leeft en misschien naar haar op zoek is. Stella heeft al eens een vreemde voor haar vermiste dochter aangezien en is uiteindelijk in een psychiatrische kliniek terecht gekomen. Dit was voor haar de aanleiding om psychologie te gaan studeren. Haar relatie met Daniel is na de vermissing van Alice op de klippen gelopen. Over de geboorte en de vermissing van Alice lezen we nog wat meer in fragmenten uit het dagboek van Stella.

Dan hebben we Isabelle, een studente van 22 jaar, wier vader Hans onlangs overleden is. Haar vader is de reden dat ze naar Stockholm is gegaan, om te studeren, hoewel haar moeder daar fel op tegen was. Van haar moeder heeft Isabella gehoord dat Hans haar vader niet is. Isabella heeft een geheim en ze is bang dat haar vrienden haar om dit geheim zullen veroordelen.

Kerstin is de derde persoon in het verhaal. Ze is de moeder van Isabelle en als we haar voor het eerst tegenkomen in het boek, lijkt ze een wat slordige vrouw, die nog rouwt om het verlies van haar man en die nu bovendien haar dochter mist. Aangeboden hulp van de buren wijst ze van de hand. Ze lijkt het vooral als bemoeizucht te ervaren. Kerstin werkt als ziekenverzorgster en gaandeweg het verhaal blijkt ze toch wat minder prettige kantjes te hebben. Ze is zeer gehecht aan Isabella en is helemaal niet te spreken over de vrienden die Isabella in Stockholm heeft. Eigenlijk wil ze Isabella het liefst helemaal voor zichzelf houden. Daarin gaat ze heel ver. Zo heeft ze wel eens een vriendje van haar dochter aangegeven wegens verkrachting. Ze verdedigd haar beschermende houding naar Isabella met het feit dat ze door problemen met de rhesusfactor bijna overleden was. Volgens Kerstin heeft ze dus bijna haar leven gegeven voor het leven van Isabella. Daarom vindt ze dat Isabella haar meer dankbaarheid verschuldigd is. Dat heeft ze Isabella altijd voorgehouden, maar Isabella heeft ontdekt dat dit niet helemaal klopt. Ze maakt daar overigens geen woorden aan vuil, want ze wil geen ruzie met haar moeder hebben.

Voor haar problemen komt Isabella in de praktijk terecht, waar Stella werkt. Stella meent in Isabella haar verdwenen dochter Alice te herkennen. Ze lijkt op een tante van Daniel en heeft net als Alice elfenoortjes. Stella is er van overtuigd dat Isabelle bij haar terecht is gekomen, omdat ze weet dat Stella haar moeder is. Isabella komt in groepstherapie en Stella begint zich een beetje vreemd te gedragen. Ze wil het liefst van Isabella horen, dat ze haar moeder is, maar Isabella zegt niet veel. Stella heeft nog een ander probleem, want de ouders van een cliënt verwijten haar dat hun dochter een zelfmoordpoging heeft gedaan en hebben haar bij de inspectie aangeklaagd.

Omdat Stella er van overtuigd is dat Isabella haar dochter is, doet ze dingen die niet al te verstandig zijn. Ook haar omgeving vraagt zich af of alles wel goed gaat met Stella. Ze ontvangt op een gegeven moment een rouwbrief met haar naam, die ze als een verkapte bedreiging ziet. Deze brief kan ze laten zien, maar bij andere dingen is het voor haar minder eenvoudig om te bewijzen dat er iets aan de hand is. Zo ziet ze een paar keer een figuur die haar in de gaten lijkt te houden en krijgt ze een paar keer een telefoontje over Milo, terwijl de mensen waarvan zij zegt dat ze gebeld hebben, niet gebeld blijken te hebben.

Al met al is het een razend spannende thriller over moederliefde. Als je een beetje weet wat er aan de hand is, dan vallen er nog allerlei puzzelstukjes op hun plaats, waarvan je niet eens wist dat ze bestonden. In het begin lijkt de leeftijd van Stella misschien wat vreemd, in relatie met de leeftijd van haar vermeende dochter, maar uiteindelijk blijkt dit toch een functie te hebben. Het verklaart misschien ook waarom een van de betrokken agenten bij de vermissingszaak, Stella er van verdenkt zelf de hand in het verdwijnen van haar dochter te hebben gehad...

ISBN 978 90 446 3486 0 | Paperback | 398 pagina's | Prometheus Amsterdam | januari 2018
Vertaling: Lammie Post-Oostenbrink

Renate, 21 januari 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Lost in London
Henry de Hoon

Een onbekende vrouw belt de ambulance: in een woning in West Hill Gardens, Centraal Londen zou een man liggen: hij beweegt niet meer, maar ademt wel. Het is een rommel in huis, misschien is er ingebroken…
Albert Brewer wordt inderdaad gevonden en naar het ziekenhuis gebracht, waar hij comateus maar levend wordt opgenomen. 

De woning waarbij Albert in de tuin gevonden is, is opgedeeld in drie etages, met een gemeenschappelijke ingang. Op de tweede etage woont de Nederlandse Franny Colijn. Kort na - wat men aanneemt - de overval op Albert komt haar broer Simon aan bij haar appartement, hopend dat ze er zal zijn. Maar hij weet beter: is hij immers niet naar Londen gekomen om haar zoveelste verdwijning te onderzoeken? Zijn zus was altijd al eigenzinnig en dwars, maar toch accepteert hij niet dat ze voor de zoveelste keer verdwenen is. 

Dus is hij in Londen. Franny is al een hele tijd niet meer op haar werk op de manege verschenen, maar de flat ziet er normaal gebruikt uit. Het enige bijzondere dat hij vindt is een bonnetje van een restaurant en een ticket van de Eurostar, naar Calais. Terwijl hij in de flat rondscharrelt, is beneden hem Nathalie bezig wat op te ruimen in de woning van haar oom. Eigenlijk verwacht ze niet dat hij terug komt. Als hij al ontwaakt uit zijn coma, hoe zal hij er dan aan toe zijn? Ze schrikt als ze iemand door het raam staat te loeren, maar als ze gaat kijken, is er niemand meer. Dat is de enige keer dat we iets zullen lezen over Hadi en Kassim. Zij zijn op zoek naar hun zuster. 

'Salaam, Kassim,'
'Salaam , Hadi.'
'Heb je de sleutel?'
'Nee, ik durfde niet aan te bellen. Ik was daarnet bij het huis en keek naar binnen. Er stond een vrouw, maar het was niet onze zuster. Zij heeft ook de plattegrond, dat is het ergste.'

Later komt de lezer aan de weet dat zij omging met de zus van Simon. En met Albert. Maar waar is Franny dan?
Wat is haar band met Albert, en die buitenlandse vrouw?
Simon en Nathalie ontmoeten elkaar, en onderzoeken samen de zaak, terwijl ook de politie er aan bezig is. Want er wordt een dode vrouw gevonden in de tuin naast die van Albert…
En dan is er nog de makelaar, en de vrouw die vroeger in het huis woonde dat hij probeert te verkopen, het buurhuis van Albert.

Al deze lijntjes, behalve die van Hadi en Kassim dan, volgen we in een willekeurige opeenvolging, zodat het verhaal min of meer synchroon verloopt. Dat heeft als gevolg dat het lang duurt voor we precies weten wat er allemaal aan de hand is. Iets met Calais en de vluchtelingen daar. Iets met naïviteit, met complotten, en politiek. Het wordt allemaal heel spannend. Er is een romance voor de jus in het verhaal, en dat allemaal bij elkaar hapt lekker weg.

Henry de Hoon (1959, Heerlen) schreef eerder al De Pont, Dood vermogen en een trilogie rondom het drielandenpunt in Vaals, Drielandenmoord, Moorddate, Moord op recept.

ISBN 9789491561887 | paperback | 195 pagina's | Uitgeverij Tic| november 2017

© Marjo, 16 januari 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Onderuitgehaald
Loes den Hollander

Onderuitgehaald vertelt het verhaal van het gezin Fortuin. De naam is niet echt aan hen besteed: de eerste mevrouw Fortuin overlijdt op 35-jarige leeftijd aan een hartstilstand. Dochters Sigrid en Wieke zijn dan respectievelijk 12 en 9 jaar oud. De tweede mevrouw Fortuin (Freddy, de boze stiefmoeder in het kwadraat) verdrinkt op het moment dat de overige leden van het gezin op familievakantie zijn in een villa in Frankrijk. Vader Fokke Fortuin heeft deze vakantie gepland om zijn dochters te vertellen dat hij na 15 jaar huwelijk op het punt staat scheiding aan te vragen. Freddy duikt onverwachts op bij de villa en er ontstaat een grote ruzie. De volgende ochtend wordt haar lichaam in het zwembad gevonden. Hoe is ze daarin terechtgekomen terwijl iedereen weet hoe bang ze voor water is?

Zeven jaar later lijkt het tij zich te keren; de toekomst lacht Fokke en zijn dochters weer toe. Hij heeft een nieuwe, lieve vrouw gevonden en iedereen verheugt zich op de trouwerij. Dan ontvangt Sigrid, redacteur van beroep, een manuscript van iemand die dichtbij Freddy stond en waarin dreigementen worden geuit om haar dood te wreken. Maar waarom? Freddy's dood was toch een ongeluk?

Een boek van Loes den Hollander lezen is bijna elke keer weer een feestje.  De personages zijn herkenbaar  met omstandigheden waarin ze vaak tegen wil en dank terechtgekomen. Ze moeten proberen greep op de situatie te krijgen of angsten onder ogen zien. Tel daarbij op een meeslepende schrijfstijl en korte, krachtige hoofdstukken en je hebt de ingrediënten bij elkaar waarmee de auteur al jarenlang een schare trouwe fans aan zich weet te binden.

In Onderuitgehaald wordt de focus regelmatig verlegd van heden naar verleden en wordt verder informatie druppelsgewijs doorgegeven door middel van onthullingen in het aan Sigrid toegestuurde manuscript. Dat houdt de aandacht goed vast en je moet goed opletten om de volgorde in het verhaal te kunnen blijven volgen. Wie is de auteur van het manuscript? Sigrid gaat op onderzoek uit en komt op het spoor van vroegere vrienden en vriendinnen van Freddy. De verdenking wordt van de een naar de ander verschoven en lang blijft onduidelijk wie Freddy zo na heeft gestaan dat hij of zij nu op obsessieve wijze probeert wraak te nemen.

Het boek zindert niet van de hoogspanning en moet het niet hebben van adembenemende cliffhangers maar is een vlot leesbare thriller met een enigszins verrassende plot. Een minpuntje is dat het allemaal niet echt diepgravend is. De personages worden niet verder uitgewerkt dan voor het verhaal nodig is. Zelfs hoofdpersoon Sigrid ontkomt niet aan deze oppervlakkige schets; het zou voor het meeleven met de karakters prettiger zijn wanneer ze wat meer body gekregen zouden hebben. Bijvoorbeeld Sigrids relatie met architect Engel ontpopt zich wel heel erg vlot. Geen diepere gedachten over haar switch van overtuigd single bestaan naar een volledige overgave aan deze relatie. Ook de andere personages, zoals vader Fokke en zus Wieke krijgen niet meer kleur dan strikt noodzakelijk is, waardoor acties en reacties soms uit de lucht komen vallen. De basis voor een steviger verhaal ontbreekt.

Om die reden is Onderuitgehaald een heerlijk leesboek, maar niet één die lang blijft hangen in je geheugen. 

ISBN 9789461092830| paperback|350 pagina’s| De crime compagnie | oktober 2017

© Joanazinha , 8 januari 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het moment van de afrekening
Willem-Anton Hoogveld

Als je begint te lezen in een boek waarover je nog nooit iets gehoord hebt, en waarvan je de schrijver niet kent - compleet blanco dus, dan is het een cadeautje als dat boek je van de eerste tot de laatste letter blijkt te boeien.
Het moment van de afrekening is een psychologische thriller, die vooral ingaat op de motieven en de nasleep van een moord waarvan je eveneens het hele proces meemaakt.

Als de hoofdpersoon, Willem-Anton Hoogveld - roepnaam Wim - zijn verhaal begint is hij van middelbare leeftijd en is hij aan het einde gekomen van zijn avonturen.
Hij introduceert zichzelf als een ietwat saaie vermogensbeheerder, die een rustig leventje leidt. Hij is homoseksueel, zonder vaste partner. Zijn maatje Mariëlle is de enige die hij geregeld ziet. Wat zij, noch niemand anders, weet is dat Hoogveld zijn leven wat spannender is gaan maken door zijn clientèle te bestelen. Er staat intussen een aardige oudedagsvoorziening gestald in het buitenland. Wat begon als iets wat hij deed because I can werd een structurele fraudering. Succesvol, want niemand had het door.

Zijn verhaal begint in 2011 als hij de aankondiging ziet van een conferentie, die zal plaatsvinden in de plaats waar hij geboren is. Een van de sprekers draagt de naam van de persoon die hij het liefst was vergeten. Maar meteen is duidelijk dat hij hem helemaal niet vergeten was, want onmiddellijk gaat er iets broeien in het hoofd van Hoogveld.
Johan Veenstra. De naam die een andere vergeten naam oproept. En een verleden: op de middelbare school ontdekte Wim zijn homoseksuele geaardheid door zijn gevoelens voor Marcel van Velzen, die wat duidelijker feminien was en zodoende een favoriet mikpunt werd van de pesterijen door Veenstra en consorten, hetgeen de jongen tenslotte tot zelfmoord dreef.
Door het succes van het frauderen denkt Hoogveld dat het hem ook wel zal lukken om Marcel te wreken. Veenstra zal sterven.
Zo geschiedde en inderdaad lijkt hij ook met de moord weg te komen. Het ziet er rooskleurig uit.

Maar natuurlijk komt er een kink in de kabel.

De lezer volgt het hele proces. Hoogveld wikt en weegt. Hoe zal hij te werk gaan? Wat zal er gebeuren, en hoe zal hij daar op reageren? Hoe denkt de ander? Waarmee krijgt hij te maken?
Dit speculeren, dit afwegen van de verschillende mogelijke scenario’s, het is fascinerend om te lezen hoe berekenend de man te werk gaat, hoe hij zich steeds weer aan past, en opnieuw gaat beredeneren. Het lijkt een contradictio in terminis, maar in de ogen van de lezer blijft hij sympathiek, een sympathieke crimineel.
Hoogveld is een slimme man, hij weet heel goed dat hij fout zit, maar als hij er mee weg komen kan, dan is er toch niets aan de hand?
Toch zal de werkelijkheid hem inhalen…

Zoals ik al zei: het verhaal heeft me van begin tot eind geboeid. Zozeer zelfs dat de schrijver ook met het enige ongeloofwaardige feit - dat zakken vol geld, begraven ergens langs de Amstel, er jaren later nog liggen - weg komt.
Dostojevkiaanse thematiek met een actueel en Hollands accent.

De naam Willem-Anton Hoogveld is het pseudoniem van een schrijver die als fiscalist al jaren werkzaam is in de fraudebestrijding.

ISBN 9789402238167 | paperback | 337 pagina's | Boek-Scout | september 2017

© Marjo, 17 december 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Deze NU
Pascal Rijnja

Spijt hebben van een handeling die een gevolg heeft veroorzaakt, die je heel erg graag zou willen terugdraaien, waar je alles voorover zou hebben om het terug te kunnen draaien… De keuze die je gemaakt hebt teniet doen, en dus voortleven met andere gevolgen dan die samenhangen met de eerste keuze. Zou zoiets mogelijk zijn? Zou je willen weten wat die andere keuze voor jou zou betekenen?  Zou je willen weten wat er in dat Andere Nu gebeurt?

Het eerste hoofdstuk brengt de lezer meteen midden in een experiment: Thom Roussignon staat op het punt om een stof tot zich te nemen die zijn leven volledig zal veranderen.

‘Nog even en hij zou weer gelukkig zijn.
Eindelijk.
Samen, met haar, net als in die andere nu.
Nee.
Niks andere.
Deze.
Deze Nu.’

Later komen we te weten dat Thom de derde generatie is in een rijke familie, woonachtig in Marseille. De Roussignons kunnen zich het een en ander veroorloven, maar natuurlijk hebben zij niets te zeggen over Geluk. En Thom zit diep genoeg in de put om een gevaarlijk experiment aan te gaan. Hij is niet de enige, wel de eerste. Na hem zullen zijn pas verworven vrienden volgen. Alsmede de professor die colleges geeft over het maken van keuzes, de consequenties en spijt.

Matson en Lois zijn studenten. Lois woont met haar partner Ido in een oud huis, de ideale plek om informatie te zoeken over hetgeen hen bezighoudt: ze surfen op het IP-adres van de buren.  Maar hun surfgedrag wordt wel opgemerkt. Door de UATA, de United Anti Terrorist Agency. Daar, in Parijs, beginnen de alarmbellen te rinkelen. Zij hebben weet van bijzondere verhalen, over mensen die zich zonder enige waarschuwing vooraf ineens in een andere dimensie bevonden. Als deze informatie in verkeerde handen komt, dan vormt dat een enorme dreiging!

En inderdaad: er is een verklikker, en er is een partij die snode plannen maakt. Zonder zich er van bewust te zijn, hebben Matson en Lois een knuppel in een hoenderhok gegooid. Ze ontdekken dat er op hen gejaagd wordt! Kunnen ze ontsnappen? En: klopt het dat er een vijfde dimensie bestaat?

Dit klinkt allemaal best te behappen, en dat is het ook. Maar dit boek is een sciencethriller, en dat betekent dat er grote stukken tekst zijn die gaan over wetenschappelijke onderzoeken. Kwantummechanica, ik begrijp er niets van.  Mijn conclusie na het lezen van het boek is dat het niet direct nodig is om de wetenschappelijke stukken helemaal te begrijpen. Accepteren, geloven, dat is al voldoende om te kunnen genieten van een spannende thriller.
Het idee van het bestaan van een of meer andere Nu’s is intrigerend!

ISBN 9789082684803| Hardcover| 558 pagina's | Uitgeverij Literatum| mei 2017

© Marjo, 12 december 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Ferdinand
Rita Goyens

Rita Goyens is een groot fan van de hedendaagse Mechelse binnenstad, zij heeft zich grondig verdiept in de geschiedenis, en het resultaat is Ferdinand, een boek dat een thriller wordt genoemd maar dat veel minder is dan een historische roman, met een magisch aspect.
De hoofdpersoon, Ferdinand dus, reist heen en weer in de tijd tussen 1515 en 2015.

We leren hem kennen in 1515, als zoon van een ijzerslager (is smid). Zijn vader verwacht volgens de normen van die tijd dat zijn zoon hem komt helpen en het vak zal leren. Maar Ferdinand heeft andere plannen: hij wil arts worden, en als zodanig de armen en behoeftigen van de stad – en die zijn er veel! – helpen.

Hij heeft er de ruzie met zijn familie voor over. Zij vinden zijn ideeën ongehoord! Hij wordt verstoten en neemt zijn intrek in het leegstaande huisje van een kruidenvrouwtje, die nog niet zo lang geleden is terechtgesteld als heks.
Misschien was dat wel terecht? Want hetgeen Ferdinand overkomt is niet bepaald normaal te noemen:

‘Na valavond duwde hij zover dat mogelijk was de scheefgetrokken deur dicht en legde zich tevreden te ruste in zijn nieuwe bed. Een klein uur later werd hij uit zijn slaap gerukt dor een klagend geluid dat uit de tuin leek te komen. Ferdinand hees zich slaperig uit bed, en probeerde door het raam naar buiten te kijken. Precies op het moment dat hij verwonderd naar zijn vervormde spiegelbeeld keek, sloegen de torenklokken elf slagen en werd het Ferdinand zwart voor de ogen.’

In een vreemde omgeving vindt hij zichzelf terug. Hij heeft geen idee waar hij is, zo vreemd ziet de wereld er uit. Het is evenwel dezelfde plaats, alleen vijfhonderd jaar later…

Hij wordt opgevangen door Marcel, een gepensioneerde archivaris, die veel weet van de geschiedenis en er niet eens zo vreemd van op kijkt dat er onverwachts een man voor zijn ogen verschijnt die er uit ziet als iemand uit de zestiende eeuw!
Is het toeval of moest het zo zijn? De onlangs overleden vrouw van Marcel was ook kruidendokter, en Ferdinand wil graag al haar recepten leren!
Steeds als hij naar het heden flitst heeft hij een uur de tijd, dan wordt hij weer terug naar 1515 gekatapulteerd. De ongeschreven regel is dat er niets van de moderne tijd mee terug mag naar de eigen tijd. Ferdinand weet dat niet, en neemt een boekje mee.
Correctie: hij probeert dat mee te nemen.

Op dit moment komt de spanningsboog in het verhaal tot leven.
Maar veel interessanter is de vergelijking van het oude Mechelen met dat van vandaag. Het is duidelijk dat de schrijfster zich verdiept heeft in de geschiedenis. Zij beschrijft de tijd van toen op en boeiende manier en geeft deze ‘stadsroman’ behalve dat magische aspect in de vorm van tijdreizen ook nog een romantische kwinkslag mee.
En natuurlijk is het Vlaams. Één na één; hij glom zijn schoenen; stielman, en nog meer bijzondere woorden die hun oorsprong in de Vlaamse taal (misschien Mechelse dialect?) vinden.

Rita Goyens (Waarloos – halfweg Antwerpen en Mechelen - 1958) verdiepte zich na haar pensioen als kinderleidster in de geschiedenis van Mechelen.
Ferdinand is haar debuut.

ISBN 9789462420670 | paperback | 312 pagina's | Kramat | juni 2017

© Marjo, 19 december 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER