Nieuwste recensies

H Het motief et motief

Deel 3 van de Amos Decker-reeks
David Baldacci

Walter Dabney ziet er onberispelijk uit. Zijn haar is net geknipt en zijn stevige lijf is in een duur maatpak gehuld. Door de zelfverzekerdheid die hij uitstraalt gaat hij volledig in zijn omgeving op. Niemand vindt het vreemd dat hij zich in de buurt van het J. Edgar Hoover Building bevindt. De identiteitsbewijzen die om zijn nek bungelen en de luxe aktetas verraden dat hij onderweg naar een bespreking is. Daar is niets vreemds aan.

Amos Decker, die achter Dabney loopt, is ook op weg naar een bespreking. Besprekingen leiden vaak tot veranderingen en daar houdt Amos niet van. Simpelweg omdat hij al te veel veranderingen heeft meegemaakt. De eerste grote omslag in zijn leven vond plaats toen hij tweeëntwintig was. Een klap tegen zijn hoofd maakte een einde aan zijn footballcarrière en voegde een nieuw en ongewenst element aan zijn leven toe. Door het hersenletsel dat hij door de klap opliep lijdt hij nu aan hyperthemesia en synesthesie. Amos is niet in staat ook maar iets te vergeten en er zijn kleuren aan zijn zintuigen gekoppeld. Zo is de kleur blauw voor hem onlosmakelijk met de dood verbonden.

De tweede grote verandering in zijn leven was de ergste. Toen hij na een dag als alle andere van zijn werk thuiskwam, trof hij zijn vrouw, dochter en zwager dood aan. Ze waren alle drie vermoord. Amos stortte in en raakte zijn baan en huis kwijt. Enige tijd leidde hij zelfs een zwerversbestaan maar nu, twee jaar na de dood van zijn dierbaren, lijkt hij zijn leven eindelijk weer op de rit te hebben. Hij heeft zelfs een baan bij de FBI in de wacht gesleept. Hoewel hij zijn collega’s met zijn norse karakter regelmatig tot wanhoop drijft, is hij goed in zijn werk.

Terug naar het J. Edgar Hoover Building. Er is iets in het straatbeeld veranderd. Het is een verandering die Amos met schrik vervult. De keurige zestiger die voor hem liep heeft een wapen tevoorschijn gehaald dat hij op het achterhoofd van de nietsvermoedende vrouw die enkele meters voor hem loopt richt. Voor Amos kan reageren heeft de man de trekker al overgehaald. De vrouw valt morsdood op de grond. Amos trekt zijn pistool en gebiedt de schutter het wapen te laten zakken. Dat is de keurige zakenman echter niet van plan. Walter Dabney glimlacht en schiet nogmaals. Dit keer op zichzelf.

Amos Decker en zijn collega’s worden op de bizarre moordzaak gezet. Walter Dabney blijkt over een vlekkeloze reputatie te beschikken en ook over het slachtoffer is niets belastends te vinden. De vijftiger Anne Berkshire werkte als lerares en was bovendien vrijwilliger in een hospice. Waarom moest ze dood? Dabneys vrouw en kinderen zijn ontroostbaar. Hun echtgenoot en vader was een fantastische man die geen vlieg kwaad deed. Waarom hij zomaar midden op straat Anne Berkshire en zichzelf een kogel door het hoofd joeg, is voor iedereen een raadsel.

Kenden Walter Dabney en Anne Berkshire elkaar? Na grondig onderzoek blijkt dat niet het geval te zijn geweest. Toch moet er een verband zijn. Amos kan niet geloven dat Walter zomaar een willekeurige voorbijganger heeft gedood. Iets moet de twee aan elkaar binden. Wanneer het team ontdekt dat Anne Berkshire een dubbelleven leidde, neemt de achterdocht toe. Er is iets groots aan de hand. Iets groots en ongrijpbaars.

Het motief is het derde boek over Amos Decker. Na de vreselijke gebeurtenis die zijn leven heeft verwoest, lijkt hij eindelijk weer opgekrabbeld te zijn. Hoewel Amos beslist niet over een warm karakter beschikt, heeft hij tegen wil en dank vrienden gemaakt. Vrienden die hem helpen en vrienden die op zijn hulp vertrouwen. Amos is een prettig personage, ook al heeft hij mijn hart niet gestolen. Hij is rechtdoorzee, iets wat ik erg waardeer.

Wie Amos Decker nog niet kent, hoeft niet per se bij het begin te beginnen. Het motief laat zich prima als een op zich staand boek lezen. Hoewel ik halverwege al doorhad hoe het zat, bleef het verhaal toch boeien. Door de vele verhaalwendingen bleef ik geïnteresseerd in de afloop. Had ik het inderdaad door of toch niet? De spanning en mijn nieuwsgierigheid bleven in stand. David Baldacci schrijft spannende boeken met een prettige sfeer waarin (bijzondere) vriendschappen vaak centraal staan zonder dat de verhalen weekhartig worden. Ook in Het motief zou Amos het zonder zijn vrienden beslist niet hebben gered. Hopelijk wijdt David Baldacci nog een aantal boeken aan dit bijzondere personage.

ISBN 9789400507555 | paperback | 397 pagina's |A.W. Bruna Uitgevers | mei 2017
Vertaald door Jolanda te Lindert

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Koorts Deon Meyer
Koorts

De Koorts was snel en meedogenloos. Als een wervelwind raasde het over de wereld en nam bijna elk leven dat het tegenkwam. De Koorts kwam en de Koorts nam. Het maakte niet uit of je arm of rijk was. Ook maakte de Koorts geen onderscheid tussen man en vrouw, volwassene of kind en huidskleur deed er al helemaal niet toe. Misschien wel voor het eerst sinds het ontstaan van de wereld was iedereen gelijk. Toen de gruwel eindelijk voorbij was, was er vrijwel niemand meer over.

Ook in Zuid-Afrika heeft de Koorts genadeloos toegeslagen. De eens zo bruisende steden liggen er verlaten bij, boerderijdieren zwerven verwilderd rond en voorzieningen zijn uitgevallen. De weinige overlevenden zijn terug in de tijd geworpen. Alle eens zo vanzelfsprekende luxe is verdwenen. Wie de Koorts heeft overleefd, moet het doen met wat voorhanden is. Keukenkastjes in huizen waar eens gelukkige gezinnen woonden worden geplunderd en supermarktvoorraden gaan langzaam in persoonlijke voorraden op. Simpelweg overleven is de eerste prioriteit.

Ook de dertienjarige Nico Storm en zijn vader Willem zwerven al maanden rond. Ze hebben alleen elkaar nog. Willem beseft dat supermarktvoorraden niet eeuwig beschikbaar blijven. Ook wordt de omgeving steeds gevaarlijker. Zo zijn ze onlangs ternauwernood aan een aanval van verwilderde honden ontsnapt. Doelloos rondzwerven is geen goede oplossing voor de lange termijn. Om een nieuwe toekomst op te kunnen bouwen is stabiliteit nodig. Willem heeft al een plek in gedachten. Het stadje Vanderkloof ligt bij een stuwdam. Waar een stuwdam is, is water. Ook biedt Vanderkloof met een beetje geluk de mogelijkheid elektriciteit op te wekken. Het is een geschikte plek voor een nieuw bestaan.

Willem is niet van plan zijn nieuwe leven alleen met Nico op te bouwen. Voor een nieuw begin zijn mensen nodig. Mensen in alle soorten en maten met verschillende talenten. De mannen waar ze kort na de hondenaanval op stuiten, zijn echter allesbehalve geschikt. Het zijn agressievelingen die bovendien een onschuldige vrouw gevangenhouden. Willem en Nico hadden hun weg kunnen vervolgen maar zo zitten vader en zoon niet in elkaar. Wanneer hun reddingsoperatie op een levensgevaarlijke confrontatie uitloopt, is het niet Willem maar Nico die doortastend optreedt. Het is een griezelige daad voor een jongen van zijn leeftijd maar de vrouw, die Melinda heet, is gered en de nieuwe bevolking van Vanderkloof bestaat nu uit drie personen.

De volgende ontmoeting is enigszins wonderlijk. De man die uit de Cessna 172 die voor het drietal op de weg landt stapt, noemt zichzelf Hennie Flaai. Hij is niet van plan het vliegen op te geven om zich in Vanderkloof te vestigen. Wel is hij bereid tijdens zijn vliegtochten pamfletten te verspreiden. Ondertussen gaan Willem, Nico en Melinda zelf ook op zoek naar mensen. De eerste nieuwe bewoners treffen ze in een camper aan. De moederloze Beryl heeft maar liefst zestien hongerige kinderen onder haar hoede genomen. Ze is uitgeput en bereid mee naar Vanderkloof te gaan.

De volgende nieuwe bewoner is een eenzame motorrijder met de naam Domingo. Hij zal later een beschermende rol op zich nemen. En dan is Hennie Flaai terug. Hij kon Melinda maar niet uit zijn hoofd zetten. Hennie heeft ijverig pamfletten verspreid en vertelt trots dat er maar liefst tweehonderdzestig mensen naar Vanderkloof onderweg zijn. De nieuwe gemeenschap is een feit. Omdat bij een nieuw begin ook een nieuwe naam hoort, wordt Vanderkloof omgedoopt tot Amanzi, wat Xhosa voor water is.

Op dit punt van het verhaal zou ik graag willen vertellen dat iedereen nog lang en gelukkig leefde maar zo is het natuurlijk niet gegaan. Hoewel Koorts een fictief verhaal is, is het beslist geen sprookje. Auteur Deon Meyer heeft vier jaar aan dit boek gewerkt en naast het schrijven ook veel tijd in onderzoek gestoken. De bronnenlijst achterin het boek verraadt dat hij heel wat boeken en websites over onder andere survival en het opbouwen van een nieuw bestaan heeft geraadpleegd. Ook heeft hij contact gezocht met artsen, vliegtuigdeskundigen en andere experts.

Deon Meyer heeft er dus niet zomaar op los gefantaseerd. Elke ontwikkeling die aan het verhaal is toegevoegd, is uiterst realistisch. Niet alleen omgevingsfactoren maar ook menselijke eigenschappen zijn grondig bestudeerd. Zo zijn er plunderaars die een bedreiging voor Amanzi vormen. Binnen de gemeenschap zelf is behoefte aan leiderschap. De kersverse democratie levert naast een prettige structuur ook ontevredenheid en tegenstanders op. Zo gaat dat nu eenmaal.

Ook de vertelvorm van Koorts is bijzonder. Het zijn de memoires van Nico Storm die hij jaren na de dood van zijn vader, die vermoord is, optekent. Hij doet al zijn herinneringen zo nauwkeurig mogelijk uit de doeken waarbij hij ook anderen de ruimte geeft hun verhaal te doen. Door deze manier van vertellen, wordt het verhaal nóg realistischer. Koorts is een belevenis.

Deon Meyer behoort volgens velen, mijzelf incluis, tot de beste thrillerschrijvers ter wereld maar kennelijk is hij niet van plan het daarbij te laten. Met Koorts heeft hij bewezen ook uitstekend met andere genres uit de voeten te kunnen. Mijn bewondering voor deze fantastische schrijver neemt alleen maar toe!

ISBN 9789400508262 | paperback | 544 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers |mei 2017
Vertaald door Karina van Santen en Martine Vosmaer

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Getuigenverklaring
Scott Turow

Bill ten Boom, Boom in het boek, is een Amerikaanse advocaat met Nederlandse voorouders, van middelbare leeftijd. Nadat zijn huwelijk is gestrand en zijn carrière, hij vertegenwoordigt met name witte boorden criminelen, wel wat nieuwe impulsen kan gebruiken, vertrekt hij voor onbepaalde tijd naar Nederland om voor het Internationaal Strafhof in Den Haag onderzoek te doen naar de verdwijning van vierhonderd Roma vluchtelingen in Bosnië. Een getuige vertelt, in de aangrijpende beginscène van het boek, hoe de 400 Roma door gewapende mannen in een steengroeve worden gedreven waarna er een explosie plaats vindt en ze levend worden begraven. Sindsdien is van hen taal nog teken meer vernomen. De getuige is de enige die gezien heeft wat er toen gebeurde.

Ruim tien jaar later is het aan Boom en zijn Belgische collega Goos de taak om te ontrafelen wat er toen gebeurd is en of de schuldigen vervolgd kunnen worden. Het is Boom al heel snel duidelijk dat dat een schier onmogelijke opdracht is. Behalve deze ene getuige zijn er verder geen andere bewijzen en de bewijzen die ze gedurende het onderzoek vinden, spreken elkaar tegen. Het Amerikaanse leger, wat toentertijd in de buurt gelegerd was, weigert aanvankelijk iedere vorm van medewerking en ook in Bosnië worden ze niet bepaald met open armen ontvangen. Er wordt van hoog tot laag een ondoorzichtig spel gepleegd en de internationale belangen zijn enorm. Niets is wat het lijkt en ook mensen blijken vaak minder betrouwbaar dan ze op het eerste gezicht leken. Als lezer wordt je van de ene hypothese meegesleept in de andere, tot langzaam de ontknoping nadert en de contouren van wat er zich afgespeeld heeft duidelijk worden.

Het verhaal is niet op de werkelijkheid gebaseerd, er is, gelukkig maar, geen groep van 400 Roma verdwenen in die periode en alle personages zijn aan de fantasie van de schrijver ontsproten. Toch flirt het boek nadrukkelijk met de werkelijkheid, sommige gruwelijke getuigenissen uit het boek zijn wél echt gebeurd en de voorvluchtige generaal Kajavic heeft wel heel opvallende overeenkomsten met de Bosnische leider Karadžić. De schrijver heeft zich goed gedocumenteerd, veel gelezen en veel gereisd om dit boek geloofwaardig te kunnen schrijven en dat is gelukt. Het boek geeft een boeiend inkijkje in de werking van het Internationaal Gerechtshof en in alle internationale akkoorden, bureaucratie en verstrengelde belangen die hun werk zo moeilijk maken, en werpt tegelijkertijd licht op de gruwelijkheid en gecompliceerdheid van de Balkanoorlog.

Het is dan ook een spannende, intelligent geschreven, legal thriller, die inhoudelijk véél meer is dan alleen maar een rechtbankverslag. De personages zijn sterk neergezet en geloofwaardig door hun nuances en zwakke en sterke kanten. Bovendien is het boek goed opgebouwd en spannend, tot op de laatste pagina wil je weten wat er nu écht gebeurd is. Het begrip pagetunner was wat mij betreft dan ook absoluut van toepassing… ik kon niet stoppen met lezen. Kortom, een aanrader dus voor de liefhebbers van dit genre, zeker met de vakantie in zicht.

Scott Turrow is advocaat en succesvol auteur, zijn werk is in meer dan veertig talen vertaald. Getuigenverklaring is het tiende deel van zijn Kindle County Legal reeks waarin Boom een rol speelt, maar prima los van de andere delen te lezen.

ISBN 9789044633368 | Paperback | 439 pagina's | Uitgeverij Prometheus | mei 2017
Vertaald door Janet Limonard, Frank van der Knoop en Richard Kwakkel

Willeke, 22 juni 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het paradijs
Suzanne Vermeer

Liza Roozenboom wordt er gek van: iedereen denkt dat haar zoon Mark gewoon de bloemetjes buiten aan het zetten is op het Griekse eiland Corfu. Maak je niet zo druk, zeggen ze tegen haar, het is normaal dat een zoon van 22 zijn moeder niet alles vertelt. Zeker als hij verliefd is! Maar dat is het juist. Liza en Mark hebben zo’n goede band dat het heel erg vreemd is dat ze niets van hem hoort. En als Liza er dan ook nog achter komt dat de vriend van Mark, met wie hij samen op pad is gegaan, wèl terug is in Nederland, wordt ze zo ongerust dat ze zelf het vliegtuig neemt naar Griekenland.

Daar ontdekt ze dat hij inderdaad met een meisje op pad is gegaan. Zij zouden een boot wegbrengen en nog wat backpacken. Als Liza de politie inschakelt wuift een opdringerige commissaris haar bezorgdheid weg. Een detective die ze inschakelt lijkt minder corrupt, maar komt ook niet met resultaat. Liza moet met lege handen terug naar Nederland. Zonder te weten waar Mark is. Er komen wel een paar vreemde mailtjes van haar zoon, en al weet ze beter, Liza houdt zich daar maar aan vast. Mark is ‘gewoon’ aan het backpacken…

Dit was een jaar geleden. En nu is er een schoen aangespoeld, met menselijke resten. Buiten medeweten van de commissaris, stelt inspecteur Flavian Liza op de hoogte. Hij heeft haar verhaal altijd geloofd, omdat hij als geen ander weet heeft van wat er allemaal speelt op het eiland. Opnieuw vliegt Liza naar Corfu.

Het verhaal wordt verteld vanuit wisselend perspectief, maar vooral vanuit de moeder. Over haar zijn er ook de flashbacks naar 25 jaar geleden, toen Liza op vakantie was in Griekenland en een avontuur beleefde. Wat dat er mee te maken heeft, verklap ik net zo min als de ontknoping van het plot.

Het paradijs is een verhaal met genoeg actie en spanning zodat je het in één ruk uit wilt lezen, al is het redelijk voorspelbaar. Naast corrupte Grieken zijn er gelukkig ook betrouwbare mensen, zodat je niet helemaal de schrik te pakken hebt na het lezen van dit boek en je toch met gerust hart op vakantie kunt naar een Grieks eiland. Met dit boek in je koffer natuurlijk!

Suzanne Vermeer was het schrijverspseudoniem van de Nederlandse auteur Paul Goeken. Sinds zijn overlijden in juni 2011 blijven er onder dezelfde auteursnaam titels verschijnen, nu door een onbekende auteur geschreven.

ISBN 9789400507708 | paperback | 312 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | april 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Verslaafd
Deel 3 van de Hercules-reeks
Kallentoft & Lutteman

Het roze pilletje is voorzien van een afbeelding van het onschuldige hertje Bambi. Het is een pil die vrolijkheid oproept. Een allesoverheersend gevoel van liefde. Een liefde zo groot dat het zelfs de ergste pijn overstijgt. Theo en zijn vijf vrienden ervaren een ultiem gevoel van bevrijding. Hun lichamen zijn niet langer nodig. Overmand door geluk bevrijden ze zichzelf en elkaar van hun nutteloze omhulsels. Ze zijn vrij. Vrijer dan ze ooit zijn geweest.

Het geluk van Theo en zijn vrienden is van korte duur. Tegen de tijd dat de drugs zijn uitgewerkt, zijn ze allemaal dood. Hun lichamen worden op een eilandje tussen de restanten van een feestje gevonden. De dodelijke verwondingen die de feestgangers zichzelf en elkaar hebben toegebracht zijn ronduit gruwelijk. Zelfs de doorgewinterde politieman Zack Harris weet niet wat hij ziet.

In eerste instantie is onduidelijk wat de jongeren precies is overkomen maar wanneer niet veel later een tweede groep tieners dood wordt aangetroffen, wordt ook een roze pil met een vreemde samenstelling aangetroffen. De bizarre moordzaken zijn druggerelateerd en dat is voor Zack geen pretje. Hij is zelf nog maar net afgekickt en had zich liever iets langer afzijdig gehouden van de wereld waarin hij zich lange tijd veel te vrijelijk heeft voortbewogen. Toch zal hij de drugsscene weer in moeten duiken. Als Zack en zijn collega’s de toevoer van de bambipillen niet snel stoppen, zullen de gevolgen niet te overzien zijn.

Niet alleen de aard van de moordzaken maar ook de ring die zijn ringvinger omknelt, bezorgt Zack een ongemakkelijk gevoel. Zijn vriendin Mera heeft hem gevraagd met haar te trouwen. Ze zijn officieel verloofd. Zack houdt met heel zijn hart van Mera maar hij is bang te falen. Tot voor kort was zijn leven een chaos. Wat als hij terugvalt in zijn oude gedrag en Mera teleurstelt? En dan is er nog Hebe. Beeldschone Hebe. Zack heeft Mera nooit bedrogen maar er is iets tussen hem en Hebe dat hem verwart. Zack wil de rest van zijn leven met Mera doorbrengen maar het is Hebe die door zijn hoofd blijft spoken.

Zack probeert Hebe van zich af te zetten en zich op een toekomst met Mera te concentreren. De moordzaken vergen veel van hem. De beelden van de hevig toegetakelde lichamen blijven maar door zijn hoofd spoken. Nooit eerder hebben de gevolgen van drugsgebruik zich zo gruwelijk aan hem geopenbaard. Toch blijft het lonken. Zack snakt naar de troostende roes die even al zijn zorgen weg kan nemen. Dagelijks levert hij een zwaar gevecht tegen de verleiding. Het mag niet. Het kan niet. Wanneer Mera met een tweede verrassing op de proppen komt, beseft Zack dat hij nooit meer terug mag vallen. Hij moet alleen nog een manier vinden om de verleiding voorgoed te kunnen weerstaan.

Verslaafd is het derde deel in de Hercules-reeks. Wie de eerste twee delen – Zack en Ontspoord – gelezen heeft, kent hoofdpersonage Zack inmiddels goed. De inmiddels achtentwintigjarige Zack is uitgegroeid tot een ervaren politieman die niet altijd kan verbloemen dat hij een pittig verleden met zich meesleept. Dat zijn beste vriend een drugsdealer is, maakt zijn leven alleen maar moeilijker. Toch kan Zack de desastreuze vriendschap niet verbreken. Hij is trouw. Wie zijn vriendschap eenmaal heeft verdiend, kan altijd op hem rekenen.

Zack worstelt niet alleen met het heden maar ook met het verleden. Zo heeft hij het gevoel dat de onopgeloste moord op zijn moeder tussen hem en een gelukkige toekomst instaat. Zack zoekt naar een verklaring voor haar wrede gedrag. Waarom haatte de vrouw die hem hoorde te koesteren hem zo? Waarom moest Zack zijn eigen moeder vrezen?

Schrijversduo Mons Kallentoft en Markus Lutteman weten met hun boeken over Zack een wereld te creëren die zo levensecht is, dat ik steeds opnieuw vergeet dat het om fictie gaat. Alle personages in het boek beschikken over een eigen en realistisch karakter. In Verslaafd voeren verschillende emoties en karaktereigenschappen een strijd met elkaar. Draait het om macht, geld, wraak of iets heel anders? Wie is onderdanig en wie deelt de lakens uit? Verslaafd is een boek om helemaal in op te gaan. Een verhaal dat doorgrond moet en wil worden. Kallentoft & Lutteman vormen een ijzersterk duo.

ISBN 9789401606615 | paperback | 335 pagina's | Xander Uitgevers | april 2017
Vertaald door Neeltje Wiersma

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

18 graden onder nul
Stefan Ahnhem

Met een harde klap maakt de autospiegel zich van de Toyota Corolla van Astrid Tuvesson los. Woest drukt Astrid de claxon in maar de bestuurder van de rode BMW die verantwoordelijk voor de schade is, is niet onder de indruk. Met een noodgang verdwijnt de dure auto in de verte. Astrid, hoofd van het rechercheteam van de Zweedse stad Helsingborg, pikt het niet en zet de achtervolging in. Ze heeft een hekel aan rijkelui die denken dat wetten alleen voor de minderbedeelden gelden.

Er volgt een woeste achtervolging die eindigt op het moment dat Astrid tegen een fontein knalt. Wanneer Astrid zich verdwaast uit haar auto bevrijdt, ziet ze tot haar verbazing dat de BMW regelrecht op de kade afstevent. Waarom is de bestuurder niet rechtsaf geslagen, de vrijheid tegemoet? De verbijstering neemt toe wanneer ze ziet dat de auto met een noodgang over de kademuur knalt en in het diepe water verdwijnt. Alleen de luchtbellen die uit het water opstijgen verraden wat er zojuist is gebeurd.

Astrid is hevig beledigd wanneer haar toegesnelde collega’s haar op het gebruik van alcohol willen controleren. Ze weigert. Astrid weet dat ze na haar scheiding steeds meer is gaan drinken maar het probleem is echt niet zo groot als sommigen denken. Heus, ze heeft het in de hand, ook al stelt ze als leidinggevende weinig meer voor. Voor de uren en zelfs dagen die ze regelmatig uit beeld verdwijnt, heeft ze altijd wel een verklaring.

Alsof het al niet vreemd genoeg is dat iemand zich vrijwillig van de kade afstort, blijkt de bestuurder die niet veel later uit het water wordt gevist, al twee maanden dood te zijn. Het lichaam is ingevroren geweest. Hoe kan een bevroren lijk zich als een ware coureur door het verkeer hebben voortbewogen? Omdat Astrid weer eens onbereikbaar is, storten Fabian Risk en zijn collega’s zich zonder haar instructies op het onderzoek. Dat zijn ze inmiddels wel gewend.

Het wordt nóg vreemder. De dode blijkt Peter Brise, de bedenker van een populair spelletje, te zijn. Meerdere mensen hebben hem kort voor zijn dood nog gezien en gesproken. Hoe kunnen diverse mensen zaken met een dode hebben gedaan? Even wordt de deskundigheid van lijkschouwer Vlecht in twijfel getrokken maar de ervaren onderzoeker blijft bij zijn mening: Peter Brise is zonder twijfel zo’n twee maanden geleden gestorven.

In buurland Denemarken baalt een oude bekende van Fabian hevig van haar nieuwe functie. Dunja Hougaard is een speurder, geen toezichthouder. Ze vindt het vreselijk dat ze weer in uniform op patrouille moet. Tot overmaat van ramp vraagt haar partner Magnus haar vrijwel dagelijks mee uit.

Wanneer Dunja en Magnus op een melding over een verwarde en bebloede vrouw afgaan, gaat de vrouw er volledig overstuur met hun dienstwapens vandoor. Wanneer niet veel later een dode zwerver wordt gevonden, wordt de vrouw door Dunja’s meerderen onmiddellijk als verdachte aangemerkt. Dunja heeft echter het idee dat er iets anders aan de hand is. Iemand had op de dode ingetrapt en hoewel de vrouw met bloed bedekt was, waren haar schoenen schoon. Dunja hoopt de vrouw zo snel mogelijk te vinden. Niet om haar in te rekenen maar om haar als getuige te horen. Wat heeft de vrouw gezien? Wat heeft haar zo overstuur gemaakt dat ze voor alles en iedereen op de vlucht is geslagen?

18 graden onder nul is het derde boek in de Fabian Risk-reeks. Het is een losstaand deel maar toch raad ik aan om bij het eerste boek – Zonder gezicht – te beginnen. Dit is een reeks om van begin tot eind te volgen, simpelweg omdat het zo goed geschreven is dat je geen letter zult willen missen.

Hoewel de onderwerpen in dit boek uiteenlopend zijn, heeft auteur Stefan Ahnhem ze toch uiterst kundig tot een mooi geheel samen weten te voegen. De gebeurtenissen in het boek zijn mysterieus maar wanneer de waarheid zich ontvouwt, blijkt het om actuele onderwerpen te gaan die de laatste tijd helaas regelmatig het nieuws hebben gehaald. Ahnhem beschrijft griezelig realistisch hoe je als onschuldige, kwetsbare burger ongewild bij iets vreselijks betrokken kunt raken en dat het slecht met je af kan lopen als je per ongeluk op het verkeerde moment op de verkeerde plek bent. Met het messcherp geschreven 18 graden onder nul maakt Ahnhem op onthutsende wijze duidelijk dat het verschil tussen mens en monster vaak niet met het blote oog waarneembaar is.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Goede dochter
Karin Slaughter

Hoewel het na de brand waarbij hun ouderlijk huis in vlammen opging met de onbezorgdheid van de zusjes Charlotte en Samantha Quinn was gedaan, gingen hun zorgen vooral naar hun vader Rusty uit. Dat hun lieve, wereldvreemde moeder Gamma vermoord zou kunnen worden, kwam niet eens in ze op. Dat de vijftienjarige Sam met een kogel in haar hoofd levend begraven zou worden terwijl de dertienjarige Charlie de benen uit haar lijf zou rennen om aan de moordenaars te ontsnappen, kwam zelfs in hun ergste nachtmerries niet voor. Toch gebeurde het. Het onvoorstelbare werd werkelijkheid.

De brand waardoor het gezin noodgedwongen naar een krakkemikkige boerderij moest verhuizen, was aangestoken. Rusty was een advocaat die zelfs het grootste uitschot uit zijn woonplaats Pikeville verdedigde en veel mensen namen hem dat beslist niet in dank af. Charlie, Sam en ook Gamma waren bang dat het niet bij de brandstichting alleen zou blijven. Ze kregen gelijk.

Uitgerekend op de dag dat Gamma had besloten haar dochters een dagje thuis te houden, drongen twee mannen met bivakmutsen op de boerderij binnen. Toen ze Rusty niet konden vinden, schoten ze Gamma dood. Sam en Charlie werden mee naar het bos genomen, waar al een graf was gegraven. Dat het graf eigenlijk voor Rusty was bedoeld, deed er niet meer toe. De meisjes hadden de mannen herkend en moesten het veld ruimen.

Charlie en Sam wisten de inktzwarte dag te overleven maar het werd nooit meer zoals het was. Hun jeugd was voorgoed voorbij. Door de kogel in haar hoofd, belandde Sam met hersenletsel in het ziekenhuis en Charlie was voorgoed getekend door alles wat ze had aanschouwd. Het verdriet om Gamma overheerste. Hun lieve, bijzondere moeder was er niet meer.

Men zegt weleens dat de tijd alle wonden heelt maar dat geldt niet voor Charlie en Sam. Achtentwintig jaar later zit het beeld van de gruwelijke dood van Gamma nog altijd op hun netvlies gebrand. Sam is Pikeville ontvlucht maar Charlie heeft haar geboortestad nooit verlaten. Zij is de dochter die altijd voor haar vader klaarstaat, ook al blijft Rusty er een potje van maken. Charlie zelf kan er ook wat van. Haar echtgenoot Ben heeft haar negen maanden geleden verlaten en hoewel ze nog altijd vurig hoopt dat hij terug zal komen, is ze met een vreemde het bed ingedoken. Nou ja, een bed was het niet eens. Een ordinaire vrijpartij in een pick-up is niet iets waar ze trots op is. Tot overmaat van ramp heeft haar onbekende minnaar per ongeluk haar telefoon meegenomen. Charlie zal de man, die ze het liefst nooit meer was tegengekomen, moeten opzoeken.

Charlies minnaar-voor-een-nacht werkt als leraar op de school die Charlie als kind heeft bezocht. Weemoedig loopt ze door de gangen die nog altijd vertrouwd aanvoelen. Het weerzien is ongemakkelijk. Op het moment dat Charlie er een paar bitse woorden uit wil floepen, worden haar gedachten overstemd door een onheilspellend geluid dat ze uit duizenden zal herkennen. Er wordt een wapen afgevuurd. Dit keer rent Charlie niet weg. Dit keer vlucht ze niet voor het gevaar. Charlie Quinn aarzelt geen moment en rent het gevaar tegemoet.

Goede dochter is meer dan een spannende thriller. Het is het levensverhaal van twee vrouwen die worstelen met de gruwelijkheden die ze op jonge leeftijd hebben meegemaakt. Sam heeft zich aan haar belofte aan Gamma gehouden. Haar moeder voelde feilloos aan dat haar oudste kind elders thuishoorde. In de grote stad voelt Sam zich thuis. Toch zal ze nu naar Pikeville terug moeten keren. Haar vader en zus hebben haar na een heftige gebeurtenis nodig en ondanks alles zijn ze familie. Het zal geen gemakkelijke tijd worden want Sam en Charlie zijn door alles wat er gebeurd is beslist niet naar elkaar toegegroeid. Ze konden alleen verder met hun leven door elkaar los te laten.

Met Goede dochter heeft Karin Slaughter me weten te raken. Het is een rauw en eerlijk verhaal over leed dat zich niet weg laat stoppen. Charlie heeft het geprobeerd. Jarenlang. Zij was immers de goede dochter. De schietpartij in de school uit haar jeugd maakt echter iets in haar los. Het deurtje in haar hoofd dat ze jarenlang stevig vergrendeld heeft gehouden, is op een kier komen te staan. De waarheid die ze zo zorgvuldig heeft verborgen, staat op het punt te ontsnappen. Goede dochter ademt een onderhuidse spanning uit. Een spanning die zich geen moment laat bedwingen. Karin Slaughter blijft onverminderd en indrukwekkend goed.

ISBN 9789402726800| paperback | 512 pagina's | HarperCollins | juni 2016
Vertaald door Ineke Lenting

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Vind haar
Lisa Gardner

De peperdure drankjes die hij voor haar heeft gekocht, zijn niet vrijblijvend. De onbekende waar Flora een groot deel van de avond mee heeft gedanst, verwacht er iets voor terug. Wanneer Flora hem lachend afwijst, slaat hij haar in het gezicht. Terwijl de man raast en tiert, probeert Flora te bedenken welke zelfverdedigingstechniek ze toe zal passen. Angst voelt ze niet. De agressieveling heeft het op de verkeerde voorzien. Flora is niet zo onschuldig als ze eruitziet.

Flora hoeft haar handen niet vuil te maken. Een gespierde barman springt voor haar in de bres en voert haar bezorgd van haar belager weg. Wanneer de nachtclub steeds verder uit het zicht verdwijnt, beseft Flora dat zijn hand zich als een ijzeren greep om haar arm heeft gesloten. De barman is geen heldhaftige redder in nood maar een nieuwe belager. Flora zit in de problemen. Opnieuw.

Flora verliest het bewustzijn. Wanneer ze haar ogen weer opent, bevindt ze zich in een garage. Haar handen zijn met tiewraps geboeid en haar belager heeft haar uitgekleed. Flora kan wel raden dat het niet goed met haar af gaat lopen als ze niet snel in actie komt. Gelukkig heeft ze zich de afgelopen jaren op dit soort situaties voorbereid. Na alles wat haar is overkomen, was het de enige manier om de regie over haar leven weer een beetje terug te krijgen. Toch zullen haar gedachten nooit meer alleen van haarzelf zijn. Er spookt een monster door haar hoofd. Een monster dat haar nooit meer met rust zal laten.

In de garage zijn weinig verdedigingsmiddelen voorhanden maar Flora heeft geleerd dat een wapen vele gedaantes kent. Tegen de tijd dat haar belager terugkeert, is ze klaar voor de aanval. De twee onschuldige goedjes die ze in zijn gezicht gooit, veroorzaken een chemische reactie. Er stijgt rook uit het haar van de barman op. Even later volgen de vlammen. Flora kijkt bewegingloos toe hoe de man, die haar ongetwijfeld wilde verkrachten, in vlammen opgaat. Het is zijn eigen schuld.

Niet veel later heeft rechercheur D.D. Warren geen idee wat ze met de situatie aan moet. Er ligt een zwartgeblakerd lijk op de grond en in een van de patrouilleauto’s zit een bibberende jonge vrouw in de verte te staren. Volgens haar collega’s heeft ze iemand van de FBI gebeld. D.D. begrijpt er niks van en het gevoel van verwarring neemt toe wanneer de vrouw beweert dat de dode spierbundel de ontvoerder van de al maanden vermiste studente Stacey Summers is en dat het in een hoek van de garage naar bloed ruikt. Wie is deze superpadvindster?

De FBI-medewerker die door Flora is opgetrommeld verschaft meer duidelijkheid. Flora is Florence Dane. Zeven jaar geleden werd ze tijdens een vakantie in Palm Beach ontvoerd en pas na vierhonderdtweeënzeventig dagen bevrijd. Flora’s ontvoerder hield haar het grootste deel van de tijd in een kist opgesloten. De rest van de tijd vergreep hij zich aan haar. D.D. herinnert zich het verhaal nog maar al te goed. Wat Flora heeft moeten doorstaan, is ronduit afschuwelijk. Maar waarom hangt ze na alles wat ze heeft meegemaakt dan steeds in bars rond? Wanneer D.D. ontdekt dat Flora haar zelfverdedigingstechnieken de laatste tijd al vaker heeft toegepast, vraagt ze zich af waar de jonge vrouw in vredesnaam mee bezig is.

Vind haar is meteen tergend spannend. Waarom zoekt Flora het gevaar steeds op? In het huis van de barman wordt geen spoor van Stacey Summers aangetroffen maar er zijn wel aanwijzingen dat de dode iets met verdwijning van twee andere meisjes te maken heeft gehad. Dankzij Flora’s dodelijke zelfverdedigingstechnieken kan de man helaas niet meer ondervraagd worden. Flora zelf gaat naar huis waar ze probeert de indringende geur van verbrand mensenvlees van zich af te spoelen. Doodmoe sleept ze zich vervolgens naar bed. De volgende ochtend is ze spoorloos verdwenen.

Na alles wat er is gebeurd, zal Flora nooit vertrekken zonder haar moeder in te lichten. Ook heeft Flora de deuren van haar appartement open laten staan terwijl ze die normaliter met meerdere sloten vergrendelt. Florence Dane is opnieuw ontvoerd. De vrouw die al zoveel heeft meegemaakt, zal nog een keer voor haar leven moeten knokken.

Vind haar is een van de spannendste thrillers die ik de afgelopen tijd heb gelezen. Lisa Gardner weet de spanning doorlopend vast te houden en zelfs steeds meer op te voeren. Daarnaast is de spanning heel mooi vermengd met de persoonlijke strijd van Flora. Hoeveel kan de menselijke geest verdragen? Wanneer is het moment gekomen om de strijd op te geven? Deze uitstekend geschreven en meer dan intense thriller vol verrassende verhaalwendingen is een absolute aanrader!

ISBN 9789023454984 | paperback | 641 pagina's | Uitgeverij Cargo | mei 2017
Vertaald door Els Franci-Ekeler

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De vrouw in de blauwe mantel
Geschenkboek Spannende Boeken Weken 2017
Deon Meyer

Het lichaam van de onbekende vrouw wordt gevonden door dertien Xhosa-vrouwen die bij een uitkijkpunt tussen Umtata en Kaapstad wachten tot de chauffeur van hun taxibusje klaar is met zijn sanitaire stop. Door hun gegil en de daaropvolgende ontdekking plast de chauffeur van schrik over zijn schoen. Hij haast zich terug naar het busje en start de motor maar daar zijn de passagiers niet van gediend. Vertraging of niet, de politie moet gebeld worden. Ook na het telefoontje weigeren de vrouwen te vertrekken. Ze vormen een kring om het lichaam van de dode vrouw en zingen zachtjes kerkliederen tot de politie arriveert. Ook een dode verdient immers respect.

De opgetrommelde politie van Somerset West weet zich geen raad met de lugubere vondst. Volgens de lijkschouwer is de hoofdwond aan de achterkant van haar hoofd de doodsoorzaak. Om een noodlottig ongeval gaat het in ieder geval niet. Iemand heeft de vrouw volledig ontkleed en met bleekmiddel gewassen. Het sterk geurende goedje zit werkelijk overal. Hoewel ze op het uitkijkpunt is gevonden, is ze daar niet om het leven gebracht. Zonder plaats delict zal het niet eenvoudig worden de moordzaak op te lossen. Na een oproep in de media komt er iets meer duidelijkheid. De vrouw wordt geïdentificeerd als Alicia Lewis. Brigadier Tando Duba springt nog net geen gat in de lucht wanneer blijkt dat het slachtoffer een Britse toerist is. Nu mogen de Valken, de rechercheurs van de afdeling Ernstige Delicten, het van hem overnemen.

Pas 96 uur na de vondst van het lijk krijgen rechercheurs Bennie Griessel en Vaughn Cupido de zaak toebedeeld. Aangezien de eerste 48 uur bij een moordzaak het belangrijkst zijn, is er veel kostbare tijd verloren gegaan. Toch zullen de twee ervaren rechercheurs een poging moeten wagen. Allereerst moet worden onderzocht waarom de Britse Alicia Lewis naar Zuid-Afrika is gekomen. Heeft ze zichzelf op een vakantie in deze prachtige omgeving getrakteerd of heeft ze de lange reis met een andere reden gemaakt? Bennie en Vaughn beginnen hun onderzoek in het hotel waar Alicia verbleef. Ze weten nog niet dat de zaak een bijzonder kunstzinnig én Nederlands tintje zal krijgen.

De vrouw in de blauwe mantel is het geschenkboek van de Spannende Boeken Weken 2017 (9 t/m 25 juni 2017). Het is geschreven door Deon Meyer, van wie onlangs ook de thriller Koorts is verschenen. Voor de vele fans van deze begenadigde schrijver is De vrouw in de blauwe mantel een prachtig cadeau waarin hoofdpersonage Bennie Griessel van plan is zijn vriendin Alexa ten huwelijk te vragen. Vaughn gunt zijn collega en vriend het liefdesgeluk maar hij maakt zich ook zorgen. Hoewel Bennie al enige tijd niet meer drinkt, is hij nog altijd een alcoholist en dat geldt ook voor Alexa. Vormen de twee wel een goed koppel? Bennie weet niet goed hoe hij het heerlijke gevoel van geborgenheid dat hem dagelijks overvalt aan zijn collega moet beschrijven. Hoewel hij er klaar voor is de rest van zijn leven met Alexa te delen, wacht hem nog een lastige taak. Er moet een mooie verlovingsring komen en verlovingsringen zijn peperduur.

Mocht je nog nooit een boek van Deon Meyer gelezen hebben dan vormt dit geschenkboek een uitstekende kennismaking met de Zuid-Afrikaanse schrijver. Hoewel het geen dikke pil is, is het een echt Bennie Griessel-boek. Dit boekpersonage behoort al jaren tot mijn favorieten. Wees gewaarschuwd: de kans is groot dat je na het lezen van dit boek op een drafje terug naar de boekwinkel zal gaan om meer boeken van deze fantastische auteur in te slaan!

Deon Meyer brengt de liefde voor zijn land niet alleen tot uiting in zijn fantastische thrillers maar ook in de prachtige foto’s die hij maakt. Keer op keer geniet ik van de indrukwekkende wijze waarop hij het kleurenpalet en het pure van uitgestrekte landschappen vastlegt. De onderste foto op de cover van dit boek is door hem gemaakt. Wil je meer van zijn foto’s zien? Dat kan! Afgelopen dinsdag heeft de auteur een fototentoonstelling in de Schiphol Airport Library geopend. Daar – en in de bibliotheken in Almere, Ede, Wageningen, Muiden, Den Helder, Tilburg, Middelburg, Harderberg en Zwolle - kun je zijn indrukwekkende werk tijdens de Spannende Boeken Weken bekijken. Mocht je in de gelegenheid zijn te gaan, aarzel dan niet!

ISBN 9789059654228 | paperback | 95 pagina's | Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek en A.W. Bruna Uitgevers| juni 2017
Vertaald door Martine Vosmaer en Karina van Santen

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Als twee druppels water
Anna Snoekstra

Ze zei het in een opwelling. Toen de supermarktbewaker haar op diefstal betrapte, deden haar tranen hem immers niets. Ook de opgetrommelde politie was onverbiddelijk. Ze zouden haar niet zomaar laten gaan. Toen ze besloot het te zeggen, gleed de opgebouwde spanning soepel van haar af. De woorden die ze later zou betreuren stroomden helder en duidelijk verstaanbaar uit haar mond:

“Mijn naam is Rebecca Winter. Elf jaar geleden ben ik ontvoerd.”

Het was niet de bedoeling dat Rebecca’s ouders meteen opgetrommeld zouden worden. Het ging haar puur om extra tijd. Terwijl iedereen zich verwonderd met haar onthulling zou bezighouden, zou ze stilletjes verdwijnen. Ze was het simpelweg zat om steeds te moeten boeten voor het feit dat het haar in het leven niet altijd meezat. Dat ze op Rebecca leek, ontdekte ze bij toeval toen ze naar een special over het verdwenen meisje keek. Zij en Rebecca zouden tweelingzussen kunnen zijn geweest.

Het lukt haar niet ongemerkt weg te glippen en voor ze het weet, belandt ze in het huis van Rebecca’s ouders, die haar liefdevol onthalen. Wanneer ze de liefde in de ogen van Rebecca’s moeder ziet, schaamt ze zich. Toch houdt ze haar mond. Het is eigenlijk best fijn om zo warm onthaald te worden. Haar eigen familie is haar beu. Het is heerlijk om lekker warm te kunnen douchen en een volle maag te hebben. Binnenkort zal ze weer verdwijnen maar voorlopig zal ze een zo goed mogelijk toneelstukje opvoeren.

Hoewel haar ouders niet aan haar identiteit lijken te twijfelen en haar bovendien geen lastige vragen stellen, is ze toch bang door de mand te vallen. Rechercheur Vincent Andopolis heeft elf jaar geleden zijn uiterste best gedaan de verdwenen Rebecca op te sporen en hij is dan ook dolblij dat ze weer terug is. Eindelijk kan hij achterhalen wat er gebeurd is en een mogelijke ontvoerder oppakken. Hij bestookt haar dan ook met vragen. Vragen waar ze nauwelijks antwoorden op weet. Ze maakt gebruik van de weinige informatie die ze over Rebecca heeft en besluit het verder op geheugenverlies te gooien. Zodra hij te veel aandringt, raakt ze zogenaamd in paniek waarna Rebecca’s ouders onmiddellijk voor haar in de bres springen. Heus, ze weet écht niet meer wat er gebeurd is.

Wanneer de twee jongere broers naar het ouderlijk huis terugkeren, slaat de angst haar om het hart. Zullen ze haar doorzien? Zal ze weer haar gewone zelf worden? Haar angst blijkt onterecht. Zonder aarzelen nemen ze haar in hun midden op. De familie is weer compleet. Ze geniet van hun aandacht. Toch knelt er iets. Gaat het eigenlijk niet allemaal te soepel? Hoe meer ze in het verleden van Rebecca duikt, hoe groter het gevoel van ongemak wordt. Wat is Rebecca eigenlijk al die jaren geleden precies overkomen?

Als twee druppels water is het debuut van de Australische schrijfster Anna Snoekstra. Het verhaal in deze spannende thriller is in twee verhaallijnen opgedeeld. De eerste verhaallijn staat hierboven beschreven. Dit verhaalgedeelte wordt regelmatig doorbroken door gebeurtenissen uit het verleden. De lezer maakt kennis met de zestienjarige Rebecca Winter. Ze is een echte tiener met een beste vriendin, een heimelijke liefde en een bijbaantje in een bekende fastfoodketen. Toch gebeurt er iets in Rebecca’s leven dat haar kippenvel bezorgt. Hoewel het lijkt of ze zich dingen inbeeldt, is Rebecca ervan overtuigd dat de dingen die ze ziet echt zijn.

Wat dit verhaal anders maakt dan thrillers met een soortgelijke inhoud, is de manier waarop Anna Snoekstra de lezer plaagt. Als lezer weet je dat Rebecca elk moment kan verdwijnen maar steeds als het moment aangebroken lijkt te zijn, gebeurt er iets heel anders dan verwacht. Het verhaal zit dan ook vol spanningspieken, waardoor mijn nieuwsgierigheid doorlopend geprikkeld werd. Door deze manier van vertellen heeft Anna Snoekstra een heel meeslepend verhaal gecreëerd. Ik ben dan ook heel benieuwd naar haar tweede boek!

ISBN 9789402717204 | paperback | 302 pagina's | HarperCollins | mei 2017
Vertaald door Sonja van Toorn

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Kleine zwarte leugens
Sharon Bolton

Op de Falklandeilanden is de rust weergekeerd na de oorlog met Argentinië, maar voor de Schotse oud-militair Callum die op de eilanden is blijven wonen, is de herinnering vaak nog heftig. Hij lijdt aan PTTS. Callum hoopt nog steeds dat zeebiologe Catrin met hem mee naar Schotland gaat. Drie jaar eerder hadden ze een relatie, maar Catrin was toen getrouwd met Ben, met wie ze twee zonen heeft.

En toen gebeurde het ergste wat een moeder kan overkomen: bij een ongeluk kwamen haar twee zonen om het leven. Haar beste vriendin Rachel lette even niet op, en de auto met daarin Catrins zoons stortte van het klif. Alsof dat niet genoeg was, kreeg Catrin daarna een miskraam en liep haar huwelijk stuk. Vanaf dat moment sloeg de vriendschap met Rachel om in pure haat.

Als er in de kleine gemeenschap opnieuw een kind verdwijnt, lopen de spanningen hoog op. Eerder verdwenen Jimmy Brown, zeven jaar oud, en Fred Harper, vijf jaar oud. Men ging uit van een ongeluk, maar de lichamen werden nooit teruggevonden. Nu de derde verdwijning een kind van toeristen betreft - Archie West, 3 jaar oud - is de politie er zeer op gebrand dit kind terug te vinden. Dood of levend.

Nu blijkt ook dat de omwonenden al langer in de veronderstelling waren dat Catrin aan het doordraaien was. Als zij bijna tweehonderd walvissen doodschiet - omdat zij gestrand zijn en anders een langzame dood zouden sterven - wordt ze openlijker beschuldigd. Zij heeft laten zien dat ze in staat is om te doden. Erger is dat Catrin dat zelf nu ook beseft, en haar wraakgevoelens laaien op, zeker nu de dag nadert waarop haar kinderen gestorven zijn. Haar onschuld wat betreft de verdwenen kinderen kan ze alleen aantonen als zij de kinderen vindt. Callum helpt daarbij. Intussen is er evenwel een hetze tegen Catrin aan het ontstaan, die te maken heeft met het cruiseschip dat vast ligt aan de kade.

Het verhaal wordt verteld in drie delen die elkaar overlappen in data tot de verhaallijnen bijeen komen op die fatale derde november. Eerst is Catrin aan het woord, dan Callum, en als derde Rachel. Die laatste is even een minder welkome verrassing. Er is een goede reden waarom ook zij verteller wordt, maar de lezer vindt haar op dat moment onsympathiek en wil liever terug naar Catrin of Callum. Natuurlijk lees je door, want de spanning neemt toe. Er is een vierde kind verdwenen!

Sharon Bolton zet haar lezers steeds op het verkeerde been, en komt met een vrij onverwachte maar logische ontknoping. Het is een tenenkrommend verhaal, met op de achtergrond nog wat geschiedenis, over de Falklandeilanden dus. Sharon Bolton woont in Londen, waar veel van haar thrillers zich afspelen. Ze weet als geen ander de sfeer van de donkerste kanten van de stad te beschrijven. Bolton is winnaar van de Mary Higgins Clark Award en genomineerd voor de ITW Thriller Award, de CWA Gold Dagger en de Barry Award.

ISBN 99789400508064 | paperback | 416 pagina's | Bruna| januari 2017

Vertaald uit het Engels door Anda Witsenburg

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het zusje
Louise Jensen

Al maanden sleept het leven van Grace zich moeizaam voort. Haar vriend Dan moedigt haar aan de draad weer op te pakken maar het lukt Grace niet. Terwijl Dan met zijn vrienden voetbalt en de kroeg induikt, praat Grace thuis tegen haar kat Miekie. Haar hoofd tolt nog altijd van de vreselijke gebeurtenis die een paar maanden geleden haar leven volledig op zijn kop zette. Charlie is dood. Haar beste vriendin is er niet meer.

Tijdens de uitvaartdienst is Charlies moeder Lexie vreselijk tegen haar tekeer gegaan. Ze gaf Grace de schuld van Charlies dood. Steeds als Grace aan die vreselijke dag terugdenkt, lijkt de knoop in haar maag te groeien. Charlie was haar redder in nood toen ze als jong meisje, na een gruwelijke gebeurtenis, bij haar grootouders introk en naar een andere school in een andere stad moest. Als Charlie die eerste schooldag niet voor haar in de bres was gesprongen, was ze misschien de rest van haar schooltijd het slachtoffer van pestkoppen geweest.

Grace heeft nooit geweten waarom Charlie op haar achttiende ineens verdween. Toen ze jaren later weer opdook was er geen tijd voor een verklaring. Nu spoken de laatste woorden van Charlie dagelijks door haar hoofd:

“Ik heb iets vreselijks gedaan, Grace. Ik hoop dat je me kunt vergeven.”

Grace heeft geen idee waar Charlie op doelt. Charlie is helemaal niet tot vreselijke dingen in staat. Heeft het soms met Charlies vader te maken? Kort voor Charlie verdween, probeerde ze haar vader op te sporen. Heeft ze hem gevonden? Grace besluit ook naar hem op zoek te gaan. Wie weet kan hij haar meer vertellen over de jaren dat Charlie ver bij haar beste vriendin vandaan was.

Er zit niets anders op dan Lexie, die gelukkig weer wat gekalmeerd is, te benaderen. Charlies moeder heeft altijd steevast geweigerd de naam van Charlies vader te onthullen maar dit keer is ze loslippiger. Charlie is geboren uit een eenmalig samenzijn van Lexie en Paul Lawson, een muzikant. Grace heeft geen idee hoe ze hem op moeten sporen. Simpelweg googelen heeft geen zin want er blijken wereldwijd heel wat Paul Lawsons te bestaan. Gelukkig komt Dan op het lumineuze idee een oproep op internet te plaatsen. Wie weet is Paul Lawson nog steeds muzikant of herinnert iemand zich hem van vroeger.

Dans idee blijkt briljant te zijn. Binnen de korte keren meldt ene Anna zich. Ze beweert Paul Lawson te kennen. Wanneer Grace haar in een cafeetje ontmoet, klikt het onmiddellijk. Anna vertelt Grace tot haar grote verbazing dat ze een dochter van Paul is en dat haar vader niet meer leeft. De aanvankelijke teleurstelling slaat vrijwel meteen om in enthousiasme. Anna is een halfzusje van Charlie! Zonder aarzelen neemt ze Anna in haar leven op en wanneer haar nieuwe vriendin zonder woonruimte komt te zitten, biedt ze haar meteen de logeerkamer in het huis van haar en Dan aan. Nog altijd verblind door verdriet, beseft Grace niet dat het nooit verstandig is vreemden onderdak te verschaffen.

Auteur Louise Jensen groeide op met de boeken van Enid Blyton. Op haar website schrijft ze dat ze als kind ver voorbij bedtijd, vechtend tegen de slaap, keer op keer de avonturen die haar vrienden – want zo voelde het – beleefden las. Haar leraar Engels moedigde haar liefde voor lezen aan en al snel was Louise door alle boeken van de schoolbibliotheek heen. Haar eerste boek bestond uit zes aan elkaar geplakte bladzijdes. Nadat ze als dertiger een auto-ongeluk kreeg, pakte ze het schrijven weer op. Dit ronduit verrukkelijke debuut is het resultaat. Ook wie niet weet dat Louise Jensen Brits is, weet na het lezen van het eerste hoofdstuk meteen dat het hier om een onvervalste Britse thriller gaat.

Het zusje gaat over een kwetsbare vrouw die met open ogen in een valkuil loopt. Direct nadat Anna bij haar en Dan is ingetrokken, gebeuren er vervelende en zelfs ronduit beangstigende dingen. Is het wel verstandig om Anna zomaar te vertrouwen? Hoewel ze Charlies halfzusje is, is ze ook een vreemde. En waarom lijkt Dan zo van de aanwezigheid van de aantrekkelijke Anna te balen? Grace negeert alle negatieve gebeurtenissen en omarmt het feit dat ze in Anna een deel van Charlie heeft teruggevonden. Als lezer voel je haarfijn aan dat Grace gevaar loopt maar wie er precies achter de griezelige gebeurtenissen zit, blijft lange tijd een raadsel. Is het Anna of toch niet? De intieme en indringende sfeer van het verhaal hebben me volledig ingepakt. Ik kon mijn nieuwsgierigheid naar de afloop niet bedwingen en heb het boek in één ruk uitgelezen. Van deze schrijfster wil ik absoluut meer lezen en ik wacht dan ook vol spanning op de vertaling van haar tweede boek, getiteld “The Gift”.

ISBN 9789400508439 | paperback | 351 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | mei 2017
Vertaald door Mary Bresser

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Geruisloos
Ellen De Vriend

De vakantie in het strandhuisje in Zeeland moet haar huwelijk redden. Tenminste: dat hoopt Stephanie vurig. Haar relatie met Paul, die als sleepbootkapitein werkt, is altijd goed geweest maar de laatste maanden lijkt de liefde tussen hen langzaam uit te doven. Op welk moment is de klad in hun relatie geraakt? Stephanie hoopt dat de liefde door de vakantie weer op zal bloeien. Samen hebben ze immers een dochter. De zesjarige Nina verdient twee ouders die hun best doen weer nader tot elkaar te komen.

Het verloopt al meteen niet zoals gepland. Stephanie heeft niet goed naar het werkrooster van Paul gekeken en de verkeerde weken geboekt. Paul kan alleen de eerste vakantieweek mee. De tweede week zullen Stephanie en Nina in het huisje achterblijven, terwijl Paul voor zijn werk naar Duitsland vertrekt. Paul is niet blij met de blunder van Stephanie en dat laat hij duidelijk blijken. Stephanie doet haar best het zo gezellig mogelijk te maken maar Paul blijft knorrig. Op haar vraag wat er toch aan de hand is, krijgt ze geen antwoord. Zijn ogen worden steeds als magneten naar het beeldscherm van zijn smartphone getrokken.

Gelukkig heeft ze Nina. Stephanie is dol op haar dochter. Vrijwel dagelijks vraagt ze zich af hoe ze toch zo’n prachtig kind heeft kunnen baren. Het is heerlijk om te zien hoe het meisje op het strand enthousiast heen en weer rent. Al snel heeft het meisje een vriendinnetje. Nina en Anniek giechelen samen alsof ze elkaar al jaren kennen. Stephanie heeft echter vooral interesse in de vader van Anniek. Ze kent hem. Wat toevallig dat hij ook in een strandhuisje verblijft! Jaren geleden vormden zij en Timo, Annieks vader, een stel. Even leek het erop dat ze voor altijd bij elkaar zouden blijven maar toen maakte Stephanie het uit. Nu ze hem weer ziet, begrijpt ze niet goed waarom ze destijds een einde aan hun relatie heeft gemaakt.

Timo is getrouwd met Marlen. Stephanie vindt haar maar een vreemd mens. Komt dat omdat Marlen werkelijk een vreemde snuiter is of vindt Stephanie haar simpelweg niet leuk omdat ze met Timo samen is? Stephanie weet het niet. Wat ze wel weet, is dat ze niet naar het strand is gekomen om met Timo te flirten. Ze hoopt nog altijd dat Paul zal ontdooien. Ze zijn immers al tien jaar samen, dat gooi je toch niet zomaar weg?

Hoewel Marlen een schitterende verschijning is, toont Timo weinig interesse in zijn vrouw. Zijn belangstelling voor Stephanie is echter overduidelijk. Zodra Marlen en Paul even niet opletten, werpt hij haar begerige blikken toe. Het verwart Stephanie. Ze kan niet ontkennen dat ze naar Timo verlangt maar hij is getrouwd. En zij ook. Ze is naar Zeeland gekomen om aan haar huwelijk te werken. Waarom werkt Paul niet een beetje meer mee? Terwijl Timo steeds vuriger naar haar lonkt, neemt Paul meer en meer afstand.

In Geruisloos belandt journalist Stephanie in een situatie die alleen maar slecht af kan lopen. Timo dringt haar leven steeds verder binnen. Hoewel ze allebei getrouwd zijn, is het duidelijk dat ze beide overwegen aan hun lustgevoelens toe te geven. Gevleid door alle aandacht die haar jeugdliefde haar schenkt, negeert Stephanie de loeiende alarmbellen in haar hoofd. Timo is veel te gretig. Het lijkt wel of hij nooit over hun breuk heen is gekomen. Stephanie kan maar beter wat afstand van hem nemen.

Er is een tweede verhaallijn met de hoofdverhaallijn verweven. Deze verhaallijn vertelt het gruwelijke verhaal van een moeder die haar zesjarige dochter een moment uit het oog verliest en haar vervolgens niet meer kan vinden. In paniek zoekt ze het hele strand af maar het is al te laat. Het levenloze lichaam van het meisje wordt uit zee gevist. De wereld van de moeder stort in.

Wie is deze moeder? Gaat het om Stephanie of om Marlen misschien? Zal Nina of Anniek tijdens de vakantie in Zeeland de dood vinden? Door deze verhaallijn bleef ik lezen. Ik hoopte, tegen beter weten in, dat het allemaal toch nog goed af zou lopen.

Een erg sterk verhaal is Geruisloos niet maar de vlotte schrijfstijl van Ellen De Vriend bevalt goed. Ze weet de frustratie en twijfels van Stephanie goed te beschrijven, hoewel Stephanie op sommige ontwikkelingen wat vreemd reageert. Geruisloos vormt dan ook een prima vakantiethriller, hoewel een onbezorgd dagje naar het strand na het lezen van dit boek van de baan is…

ISBN 9789045212739 | paperback | 259 pagina's | Karakter Uitgevers | mei 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Bloedbroers
Deel 2 van de Made in Sweden-reeks
Roslund & Thunberg

Het is een ongemakkelijk weerzien. Op de parkeerplaats voor een penitentiaire inrichting zal over enkele ogenblikken een ongewoon gezin herenigd worden. Britt-Marie en haar zoon Felix zijn samen gekomen. Even zag Ivan, die alleen is gekomen, zijn middelste zoon voor een vreemde aan. Onwillig wachten ze samen op Leo, de oudste zoon. Hij heeft zes jaar, het langst van allemaal, gevangengezeten. Leo was immers het brein achter de overvallen.

Ivan is veranderd, ook al gelooft Britt-Marie dat niet. Hij is niet meer de man die jaren geleden zijn vrouw, voor de ogen van hun drie zoons, in elkaar sloeg. Ivan drinkt niet meer. Nu hij de drank heeft afgezworen, is hij een ander mens. Hij heeft zelfs een doodgewone baan. Samen met zijn jongste zoon Vincent knapt hij huizen op. Het is eerlijk werk. Ivan zal nooit meer samen met zijn zoons overvallen plegen. Die tijd is geweest. Nu Leo uit de gevangenis komt, kunnen ze eindelijk echt opnieuw beginnen. De drie zoons zijn weer samen, klaar voor een nieuwe start.

Leo is verbaasd zowel zijn vader als zijn moeder op de parkeerplaats aan te treffen. Nadat hij zijn moeder en Felix een stevige knuffel heeft gegeven, ondergaat hij gelaten de omhelzing van zijn vader. Ivan ruikt anders. De dranklucht die deel van zijn lichaamsgeur uitmaakte is verdwenen. Leo heeft echter geen tijd voor een emotioneel weerzien. Hij heeft dingen te doen. En waarom is Vincent niet op komen dagen? Hij gelooft geen woord van Felix’ verklaring dat Vincent het te druk zou hebben. Als het om het weerzien met een broer gaat, is geen enkel excuus acceptabel.

Leo laat het welkomstcomité achter om een aantal verborgen schatten op te graven. Voor een nieuwe begin is geld nodig. Veel geld. In de gevangenis heeft hij nieuwe contacten opgedaan en samen met zijn nieuwe maten heeft hij een briljant plan gesmeed. Leo zal zijn leven niet beteren. Hij zal simpelweg voorkomen dat hij dit keer gepakt wordt.

Wanneer kort na Leo’s vrijlating een overval wordt gepleegd, vreest Ivan het ergste. Hoewel zijn oudste zoon op het moment van de overval korte tijd in zijn gezelschap verkeerde, vertrouwt hij het niet. Het is te toevallig allemaal. Te vertrouwd. Dat hij zelf Leo’s alibi vormt, wil nog niet zeggen dat Leo niet bij de overval betrokken is geweest. De politie blijkt het roerend met hem eens te zijn. Inspecteur Broncks, de man die ervoor heeft gezorgd dat vader en zoons achter de tralies verdwenen, is er als de kippen bij.

Het verbaast Leo niet dat Broncks opduikt. Hij had niet anders verwacht. Het is allemaal onderdeel van zijn plan. Leo heeft een zorgvuldig dwaalspoor voor Broncks uitgestippeld. Terwijl de politieman ijverig achter de broodkruimels aan zal rennen, zullen Leo en zijn maten de grootste overval ooit plegen. Het is alleen jammer dat de politie een van zijn maten tijdens de eerste overval heeft gedood. Nu zijn alleen Leo en Sam nog over. Hij zal opnieuw zijn broers moeten benaderen. Broers laten elkaar immers nooit in de steek.

Bloedbroers vertelt het verhaal van drie broers die door een jeugdtrauma een bijzonder hechte band hebben. Toen hun vader hun moeder het ziekenhuis in sloeg, hadden ze alleen elkaar nog. Gedreven door een krom verantwoordingsgevoel beging Leo al in zijn tienertijd zijn eerste misdaad. Dat hij zijn broertjes bij zijn praktijken betrok, was in zijn ogen vanzelfsprekend. Nu hij weer op vrije voeten is, maakt Britt-Marie zich zorgen. Er nestelt zich een knellend gevoel van ongerustheid in haar binnenste. Britt-Marie houdt van alle drie haar zoons evenveel maar ze is bang dat Leo haar andere twee zoons opnieuw in het ongeluk zal storten. Loyaliteit is iets bewonderenswaardigs maar het kan ook voor een boel ellende zorgen.

In Bloedbroers wisselen spannende thrillerelementen en een tragische familiegeschiedenis elkaar op precies de juiste momenten af. In dit meeslepende verhaal staat broederliefde centraal. Naast de drie broers zijn er nog twee broers die traumatische jeugdherinneringen delen. Hoe ver kan en mag broederliefde gaan? De beklemmende dillema’s in Bloedbroers hielden me tot en met de laatste bladzijde in spanning!

ISBN 9789044534030| paperback | 475 pagina's | Uitgeverij De Geus | mei 2017
Vertaald door Ron Bezemer

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De Nergensman
Gregg Hurwitz

Hoewel Evan Smoak een man van vlees en bloed is, heeft hij nooit echt bestaan. Zijn vroege jeugd bracht hij in de anonimiteit van een kindertehuis door. Het leven was hard voor de jonge Evan en zijn toekomst zag er weinig rooskleurig uit. Een onbekende met de naam Jack Johns bood hem een uitweg. Jack nam Evan onder zijn hoede en ontpopte zich tot een strenge maar rechtvaardige mentor. Hij leerde Evan vechten, pijn te negeren en zelfs te doden. Evan groeide uit tot een moordmachine met de naam “Orphan X”.

Hoewel Evan zonder aarzelen mensen doodde, voelde hij zich nooit schuldig. Het waren stuk voor stuk slechteriken. Toen Evan ontdekte dat hij bedrogen was en ook onschuldige mensen had gedood, stortte zijn wereld in. Hij vertikte het nog langer voor het zogenoemde Orphan-project te werken. Jack, die als een vader voor hem was, probeerde hem te helpen maar moest dat met de dood bekopen. Evan verloor niet alleen zijn enige vriend maar ook zijn identiteit. Sindsdien probeert hij zijn daden goed te maken door als “De Nergensman” onbekenden te helpen. Niemand weet wie hij is en waar hij zich bevindt, tot grote frustratie van de leiders van het Orphan-project. Zij willen de “verrader” in hun midden maar al te graag uitschakelen. Voorgoed.

De Nergensman is enkel via een speciaal, uiterst beveiligd telefoonnummer te bereiken. Wie door Evan gered is, wordt door hem verzocht het nummer eenmalig aan iemand anders die dringend hulp nodig heeft door te geven. In de tussentijd wacht Evan geduldig tot zijn telefoon begint te trillen. Zijn hele leven draait om deze reddingsmissies. Een privéleven heeft hij niet. Evan leeft grotendeels in de schaduw. Ook op liefdesgebied kan hij niemand in zijn leven toelaten, ook al is er iemand die hij bijzonder graag mag. Evan mag niet liefhebben, dat is te gevaarlijk. Er zijn immers nog altijd Orphans naar hem op zoek.

Wanneer Evan een telefoontje van de wanhopige Anna Rezian ontvangt, komt hij meteen in actie. Het nog maar vijftienjarige meisje is benaderd door Addison, een tienerjongen die meisjes ronselt voor mensenhandelaars. Anna is ten einde raad want Addison heeft gedreigd haar familie kwaad te doen als ze niet meewerkt. Wanneer een onbekende haar het telefoonnummer van De Nergensman geeft grijpt ze haar kans, waarna Evan met Addison en zijn opdrachtgever afrekent. Tot zijn grote schrik is hij echter te laat in actie gekomen. Evan vindt papieren waarop staat dat een ander jong meisje, de zeventienjarige Alison Siegler, in een zeecontainer onderweg is naar haar nieuwe “eigenaar”. Hij moet haar redden, hoe dan ook.

Geschokt door de papieren die hij heeft gevonden, laat Evan zijn concentratie een moment verflauwen. Het wordt hem bijna fataal. Onbekenden vallen hem aan en steken een naald in zijn hals. Wanneer hij weer bij kennis komt, bevindt hij zich een in luxueus ingericht maar vergrendeld vertrek. Wanneer hij uit het raam kijkt, ziet hij dat hij zich in een zwaarbewaakte vallei bevindt. Een ijskoude vallei. Waar is hij en wie heeft hem gevangengenomen? Evan maakt zich nauwelijks zorgen om wat hem te wachten staat. Hij denkt alleen maar aan Alison Siegler, die nog altijd in de zeecontainer zit. Als Evan niet op tijd ontsnapt, staat Alison een vreselijk lot te wachten.

Hoewel de vijand in De Nergensman - in tegenstelling tot die in de meeste van de boeken van Gregg Hurwitz - niet onzichtbaar is, is deze wel bijzonder mysterieus. Wie is Evans steenrijke ontvoerder? Wanhopig probeert Evan de wijze lessen van Jack toe te passen. Hij is nog altijd vastbesloten Alison te redden, ook al lijkt ontsnappen onmogelijk. En dan trilt zijn telefoon opnieuw. Evan begrijpt niet hoe de knul die hem belt aan zijn nummer komt maar de wanhoop in zijn stem is bijna tastbaar. Hoe moet Evan twee jongen mensen redden terwijl hij zelf hopeloos in de val zit?

Wie graag lang met een boek doet kan maar beter voor een andere thriller kiezen want wie eenmaal in De Nergensman begint, zal niet meer willen stoppen met lezen. Dat het verhaal vergezocht is, maakt niet uit. Gregg Hurwitz weet alles bijzonder goed te onderbouwen waardoor je als lezer het gevoel hebt je in een nieuwe wereld te begeven. Een wereld vol mensen en methoden die misschien, net buiten je bereik, toch echt bestaan. Het personage Evan Smoak is briljant gekozen. Hij is een contradictie. Een moordenaar met een hart. Hoewel hij zonder aarzelen doodt, lukt het me maar niet hem te verafschuwen. Ik heb genoten van dit spannende verhaal en ik verheug me op een volgend deel. Ik wil beslist nog geen afscheid van de intrigerende Evan nemen.

ISBN 9789400508682 | paperback | 352 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | mei 2017
Vertaald door Martin Jansen in de Wal

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Winactie

De uitgever heeft een leuke winactie aan dit boek verbonden. Doe jij ook mee? Dit moet je doen:

Je kruipt voor één dagje in de huid van Evan Smoak, inclusief een geheime missie! Wat is jouw unieke codenaam? Geef dit via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. aan A.W. Bruna Uitgevers door, inclusief een uitleg en maak kans op een exemplaar van De Nergensman!

Hier staat meer informatie over de winactie: https://www.awbruna.nl/blogtour-met-de-nergensman-gregg-hurwitz

Mijn codenaam is “De Opruimster”. Een dag lang maak ik korte metten al het mogelijke “vuil” dat jouw leven beheerst. Zit je ergens mee, valt iemand je lastig of is het een bende in huis? De Opruimster komt in actie!

De vondeling
Madsen

Op een zonnige zomerdag wandelt Patricia van Susteren met haar twee maanden oude zoontje Tony door het Vondelpark. Ze geniet met volle teugen van de prettige stilte die het park in de ochtenduren uitwasemt. Wanneer ze met Tony op een bankje genietend om zich heen kijkt, slaakt Tony een vrolijke kreet. Hij heeft een vlinder ontdekt. Patricia loopt met haar zoon in haar armen enthousiast achter het fladderende koolwitje aan. De vlinder is hen echter te snel af en moeder en zoon keren terug naar het bankje waar ze de wandelwagen achtergelaten hebben. Wanneer Patricia’s blik op de inhoud van het wandelwagentje valt, kan ze nauwelijks bevatten wat haar ogen haar vertellen. Hoewel ze Tony nog altijd in haar armen houdt, ligt er toch een kindje in de wandelwagen.

Het kindje heeft een donkere huidskleur en draagt een polsbandje met de naam Mokabe van Susteren. Volgens de verdere gegevens die op het polsbandje staan, is het knulletje op 22 mei 2010 geboren. Patricia begrijpt er helemaal niks van. Wat doet het kindje in Tony’s wandelwagen, waarom draagt hij haar achternaam én hoe kan het dat hij op dezelfde dag als Tony is geboren?

Tevergeefs wacht Patricia op een lachende cameraploeg die uit de struiken tevoorschijn komt maar helaas gaat het niet om een grap van een flauw televisieprogramma. Ze is alleen met de twee kinderen in het park. Nog altijd verbijsterd legt ze Tony naast het jongetje, waarna ze naar het politiebureau loopt. Voor de deur blijft ze staan. Hoe legt ze dit uit? Patricia heeft tijd nodig om te bevatten wat er gebeurd is en maakt rechtsomkeer. Ze gaat naar huis, waar ze haar vriend Peter belt.

Peter schrikt wanneer Patricia hem opbelt en hem vraagt direct naar huis te komen. Hij vreest dat ze heeft ontdekt dat hij, ondanks zijn belofte te stoppen, toch weer heeft gegokt. In clandestiene goktenten heeft hij een gokschuld van 50.000 euro opgebouwd. Hoe legt hij dit aan de moeder van zijn kind uit? Peter is dol op Patricia en hij moet er niet aan denken haar kwijt te raken. Wanneer ze hem bij thuiskomst enthousiast om de hals valt, begrijpt hij er niks meer van. Is hij dan toch niet door de mand gevallen? Vol verbazing hoort hij het verhaal van zijn vriendin aan.

Kort na Peters thuiskomst volgen een aantal vreemde voorvallen elkaar in hoog tempo op. De mobiele telefoons van zowel Peter als Patricia melden elk vijf gemiste oproepen uit Ivoorkust. Voor ze van de verbazing zijn bekomen, wordt er een gekoeld pakje bezorgd met daarin een sleutel aan een navelstreng. Het bedrijf dat het pakketje heeft verstuurd, blijkt niet te bestaan. Wat is er toch aan de hand? Wanneer Peter op advies van zijn zakenpartner en goede vriend Nico de naam van het onbekende jongetje googelt, bekruipt hem een angstig vermoeden. Mokabe blijkt de naam van een koffietentje in het Amerikaanse Saint Louis te zijn. Peter kent de stad wel. Hij was er zo’n elf maanden geleden op zakenreis. Het is de stad waar hij een slippertje maakte. Onbeschermd. De kleine Mokabe van Susteren moet zijn zoon zijn. Hoe legt hij dat aan Patricia uit?

Vind je het bovenstaande verhaal bizar? Het wordt allemaal nog veel vreemder. Als snel blijkt Peter het slachtoffer van een afperser te zijn. Als Peter niet met een enorm bedrag op de proppen komt, zal de afkomst van de kleine Mokabe aan Patricia onthuld worden. Dan raakt hij de liefde van zijn leven kwijt. Auteurs Jan de Roos en Chris Willemsen, de namen achter het pseudoniem Madsen, hebben zich flink op het verhaal uitgeleefd. Ik vermoed zomaar dat er flink wat afgelachen is tijdens het schrijven van dit boek.

De vondeling is een “Literairy thriller”. Volgens de uitgever de eerste in zijn soort. Het “airy” in Literairy staat voor luchtig en dat is dit verhaal zeker. Wie graag een serieuze thriller leest of van kort en bondig houdt, kan maar beter voor een ander boek kiezen.

Aanvankelijk schrok ik een beetje van de schrijfstijl van de auteurs. Ik werd gebombardeerd met zinnen zonder onderwerp en wel erg uitgebreide beschrijvingen. Daarnaast dwalen de gedachten van de hoofdpersonen om de haverklap af. Het duurde even voor ik aan deze ongewone schrijfwijze gewend was maar uiteindelijk kreeg ik toch de smaak te pakken. Het verhaal is gewoonweg raar en het rammelt aan alle kanten maar het plezier van de schrijvers spat van de bladzijdes af en dat maakt dit boek toch aantrekkelijk. Jan de Roos en Chris Willemsen hebben het aangedurfd anders te zijn.

Dat het schrijversduo naast schrijven ook van muziek houdt, komt uit het boek duidelijk naar voren. Zo hebben alle hoofdstukken de titel van een liedje gekregen. Samen vormen zij de soundtrack van dit boek, die op Spotify te beluisteren is.

ISBN 9789048310418 | paperback | 470 pagina's | Veltman Uitgevers | mei 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Ik tel tot tien
Linda Green

Muriel snapt niet dat ze ongestraft hun gang kunnen gaan. Het is ronduit absurd hoe moderne ouders hun kinderen opvoeden. Het is toch niet te veel gevraagd je kroost fatsoenlijk te kleden en enige beleefdheidsnormen bij te brengen? Ouders zouden eens wat meer aandacht aan hun kinderen moeten besteden, in plaats van aan zichzelf en hun drukke banen. Heus, sommige mensen verdienen het niet kinderen te hebben.

Zonder het te weten is Lisa het type moeder dat door Muriel verafschuwd wordt. Haar gezellige huis is rommelig en haar ouders moeten vaak bijspringen om op haar twee jonge kinderen te passen omdat Lisa lange werkdagen maakt in de sportschool waar ze als instructrice werkt. Ook haar echtgenoot Alex is veel van huis. Er moet immers brood op de plank komen. De chaos in het leven van Lisa is niet onprettig. Het is een gemoedelijke wanorde waar iedereen zielstevreden mee is. Als Muriel in staat was geweest dat te begrijpen, was het allemaal niet zo uit de hand gelopen.

Lisa’s jongste telg Ella is net vier geworden. Over een paar dagen gaat ze voor het eerst naar school. Lisa denkt niet dat er kinderen bestaan die daar meer naar uitkijken dan Ella. Ze besluit een spaarzame vrije middag op te offeren om met haar jongste dochter naar de speeltuin te gaan. Nog even en dan zullen Ella’s middagen immers door school in beslag worden genomen. Ella reageert verheugt op het voorgenomen uitje. Eindelijk kan ze haar moeder laten zien dat ze al van de grote glijbaan durft.

In de speeltuin vertoont Ella juichend haar kunsten op de glijbaan. Nadat het meisje haar moeder van haar talent heeft overtuigd, wordt er verstoppertje gespeeld. Lisa verstopt zich achter een boom en wordt vrijwel meteen gevonden. Dan is het Ella’s beurt. Lisa’s hoort haar voetjes op het pad roffelen maar het geluid wordt al snel onderbroken door gegil. Ella is gevallen. Lisa snelt naar haar kind toe en bekijkt de twee geschaafde handen die het meisje haar toesteekt. Bij gebrek aan een doekje, veegt ze de aarde met haar hand van de schaafplekken. Zodra ze thuis zijn, zal ze de schaafwonden fatsoenlijk schoonmaken. Ella besluit stoer dat ze het spelletje wil hervatten en Lisa loopt terug naar de boom waar ze tot honderd moet tellen.

Muriel heeft het allemaal zien gebeuren. Tot haar afschuw zag ze dat de vrouw de handen van het kind niet ontsmette. Wat een schande! En dan draait de vrouw zich om en loopt weg terwijl ze in een smartphone praat. Muriel kan het niet langer aanzien en loopt op het meisje af om haar verwondingen te inspecteren. Tot haar verbazing herkent het kind haar. Vol vertrouwen vertelt Ella Muriel dat haar broer Otis pianolessen bij haar volgt.

Op het moment dat ze het meisje mee naar huis neemt, ziet ze haar actie als een goede daad. Het lieflijke kind moet tegen de onverschilligheid van haar ouders beschermd worden. Pas als iedereen beseft dat Ella’s ouders geen kinderen verdienen, zal ze het meisje aan de autoriteiten overdragen. Tot die tijd zal ze voor het meisje zorgen en haar enig fatsoen bijbrengen. Haar moeder zal ontmaskerd worden en Muriel zal de lovende dankwoorden met een gepaste bescheidenheid in ontvangst nemen. Dat de wereld van Ella’s liefdevolle familie instort, interesseert haar niet. Wie zich misdraagt, kan immers straf verwachten.

Ik tel tot tien gaat over een van de ergste dingen die een ouder kan overkomen. Een kind dat ontvoerd wordt. Lisa en Alex gaan door een hel. Terwijl de paniek in woeste golven door hun lijf giert, worden ze publiekelijk bezit. De verdwijning van Ella wordt breed uitgemeten in de pers en iedereen heeft er een mening over. De kleine Ella snapt er niks van. Heeft haar moeder niet goed voor haar gezorgd? Ze vindt het niet leuk bij Muriel. Er hangt een nare sfeer in het huis die zelfs door een vierjarige opgepikt wordt.

Het verhaal wordt door Lisa, Muriel en een derde persoon verteld. De intense wanhoop van Lisa steekt extra fel af tegen de onverbiddelijke koelheid van Muriel. De derde persoon is Matthew, de zoon van Muriel. Zijn verhaal speelt zich een jaar eerder af. Wanneer hij voor het eerst verliefd wordt, beseft hij pas goed hoe de liefde van zijn moeder hem verstikt. Hij durft haar niet over zijn vriendinnetje te vertellen uit angst dat ze niet in staat is hem met een ander te delen.

Het boek begint met de onheilspellend zin “Je lichaam beseft eerder dan je hersenen dat je je kind kwijt bent.”. De spanning die deze eerste zin oproept, blijft tot en met de laatste zin aanwezig. Ik heb deze bloedstollende thriller dan ook in één ruk uitgelezen.

ISBN 9789022579923 | paperback | 336 pagina's | Boekerij | mei 2017
Vertaald door Yolande Ligterink

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

In het water
Paula Hawkins

Wanneer ze het nieuws hoort, gaat er een golf van opluchting door Jules heen. Toen de politiemensen bij haar aanbelden, vreesde ze even dat er iets met haar vrienden of collega’s was gebeurd. Dat was niet zo. Het ging om Nel. Haar zus heeft zelfmoord gepleegd. De opluchting maakt plaats voor woede. Hoe heeft Nel zo zelfzuchtig kunnen zijn? Jules zal terug moeten keren naar Beckford, de plek die ze jaren geleden ontvlucht is, enkel en alleen omdat Nel zo onverantwoordelijk is geweest.

Toen Jules het plaatsje waar ze opgroeide ontvluchtte, was ze vastbesloten nooit meer terug te keren. Het was de plek waar ze haar ernstig zieke moeder verloor. De plek waar haar zus Nel haar de rug toekeerde toen ze haar het meest nodig had. Toch is er geen ontkomen aan. Nel was een alleenstaande moeder. Door haar egoïstische daad staat haar vijftienjarige dochter Lena er nu alleen voor. Jules kan het meisje onmogelijk in de steek laten.

Het botert al meteen niet tussen Jules en Lena. De tiener stelt zich kil en terughoudend op. Tot overmaat van ramp had Nel haar intrek in haar ouderlijk huis genomen. Elke hoek en kier van het gebouw doet Jules aan het verleden denken. Lena geeft haar bovendien het gevoel dat ze een indringer is. Hoort een kind trouwens niet te rouwen om het verlies van haar moeder? Lena gedraagt zich griezelig onaangedaan.

Nel heeft zichzelf van het leven beroofd door in de Verdrinkingspoel te springen. De naam verraadt al dat velen haar zijn voorgegaan. Niet iedereen deed dat vrijwillig. Lang geleden werd de poel gebruikt om heksen te ontmaskeren. Talrijke onschuldige vrouwen zijn in het rimpelloze water om het leven gekomen. Jules ontdekt echter dat er ook recentere gevallen zijn. Nel deed er zelfs onderzoek naar. Enkele maanden voor Nel voor de dood koos, sprong de vijftienjarige Katie in de poel. Niemand weet waarom de beste vriendin van Lena zelfmoord pleegde.

Hoewel Nel zelfmoord heeft gepleegd, wordt haar dood toch door de politie onderzocht. Een ongeluk of een misdaad moeten immers uitgesloten worden. Rechercheur Erin, die niet uit Beckford komt, kan zich niet vinden in de laconieke houding waarmee inspecteur Townsend de zaak probeert af te doen. Wat Erin betreft moet de zaak tot op de bodem uitgezocht worden. Is er misschien een verband tussen de twee sterfgevallen? En hoe zit het alle andere zelfdodingen? Er bekruipt Erin een ongemakkelijk gevoel.

Ook Jules heeft moeite de dood van Nel en Katie van zich af te zetten. Ze weet zich geen raad met het haar opgelegde voogdijschap en daarnaast kan ze het gedrag van Lena niet plaatsen. Ze vermoedt dat het meisje iets verzwijgt, een vermoeden dat Erin met haar deelt. Jules ziet iets in Lena’s ogen dat haar angst aanjaagt. Ze heeft die blik eerder gezien. Lena kijkt naar haar met ogen die zich in haar jeugd al eens in de hare hebben geboord. Toen dat ene gebeurde waar ze nooit met iemand over heeft gepraat. Wat weigert Lena prijs te geven?

In het water is de tweede thriller van de in Zimbabwe geboren en in Londen woonachtige Paula Hawkins. Van haar uitermate spannende debuut Het meisje in de trein werden maar liefst 20 miljoen exemplaren verkocht. Ook werd het boek verfilmd. Wie zo’n denderend debuut schrijft, staat daarna voor de haast onmogelijke taak het succes met een tweede boek te overtreffen. Het is dan ook niet vreemd dat het Paula Hawkins niet helemaal is gelukt. Hoewel In het water van een uitstekende kwaliteit is, is het niet zo tergend spannend als Het meisje in de trein.

Paula Hawkins heeft in dit tweede boek dezelfde stijl als in haar debuut gehandhaafd. De basis is klein en groeit uit tot een steeds groter geheel. Er is iets gebeurd maar de lezer weet niet precies wat. Pas als elk brokje informatie is opgespoord, kan de waarheid ontrafeld worden. Tot die tijd mag de lezer heerlijk puzzelen. Een groot aantal inwoners van Beckford passeren de revue. Vrijwel iedereen heeft wat te verbergen. Welke informatie is onschuldig en welke onthullingen voeren naar de trieste of schokkende waarheid? In In het water is iedereen tot op het laatste moment verdacht!

ISBN 9789400503892 | paperback | 352 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | mei 2017
Vertaald door Ineke de Groot

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Doelwit Amerika
Scott McEwen

Alik Zakajev voelt zich weinig op zijn gemak in de donkere smokkeltunnel die van Chihuahua in Mexico naar New Mexico in de Verenigde Staten loopt. Het doet hem te veel denken aan de kolenmijn in Siberië, waar hij gruwelijke dingen heeft meegemaakt. Al vijftien maanden is de smokkeltunnel succesvol in bedrijf. Een half miljoen kilo marihuana is zonder problemen over de grens gesmokkeld. Niemand vermoedt dat een onschuldig ogende veekraal als uitgang voor de tunnel dient.

De vracht die Alik Zakajev vervoert, heeft echter niets met drugssmokkel te maken. De bom die hij bij zich heeft, is dodelijker dan welke vorm van drugs dan ook. Het is een massavernietigingswapen van Russische makelij. De bom maakt onderdeel van een dodelijk plan uit. Een plan dat in de Verenigde Staten letterlijk als een bom in zal slaan. Tot nu toe verloopt de operatie voorspoedig maar Zakajev is op zijn hoede. Wanneer het licht in de gang enkele seconden uitvalt, gaat hij onmiddellijk van het ergste uit. Zonder aarzelen legt hij zijn vinger op de dodemansknop. Als hem wat overkomt, zal de bom ontploffen.

Zakajevs zorgen zijn terecht. Iemand heeft informatie aan de Amerikanen gelekt. Ze wachten Zakajev, zijn mannen en zijn kostbare vracht aan het andere eind van de tunnel op. Er ontstaat een vuurgevecht waarbij aan beide kanten doden vallen. De agenten trekken zich terug maar het is al te laat. Zakajev is door een rondvliegende kogel geraakt. Wanneer zijn levenloze lichaam als een zoutzak opzij zakt, glijdt zijn vinger van de knop. De bom ontploft en geeft al zijn verwoestende kracht prijs.

Het gaat om een kernbom. Het grensstadje Puerto Palomas wordt volledig verwoest en in de wijde omgeving zijn de gevolgen van de bom merkbaar. Hoewel de dodelijke gevolgen van de bom afschuwelijk zijn, heerst in het Witte Huis in Washington ook opluchting. Als het de aanslagplegers was gelukt de bom verder de Verenigde Staten in de loodsen, waren de gevolgen niet te overzien geweest. Toch is de opluchting maar van korte duur. Er blijkt een tweede bom te zijn. Een bom die ongezien de grens over is gesmokkeld. Opnieuw staat duizenden mensenlevens op het spel.

Hoewel het vrijwel onmogelijk lijkt de terroristen te stoppen, besluit de president uiteraard alles op alles te zetten om de aanslag te verijdelen. Omdat er slechts weinigen in staat zullen zijn dit enorme gevaar af te wenden, besluit hij het uiteengevallen team van Gil Shannon op de zaak te zetten. De Navy SEAL-sluipschutter zal zijn voormalige team van SEALs en Delta Force-strijders opnieuw bij elkaar moeten brengen. Alleen zij kunnen de Verenigde Staten voor de dodelijkste aanval ooit behoeden.

Wie het boek American Sniper - de autobiografie van Chris Kyle, volgens velen de dodelijkste sluipschutter ooit - heeft gelezen of de verfilming met Bradley Cooper in de hoofdrol heeft gezien, kent de naam Scott McEwen waarschijnlijk wel. Hij was de medeauteur van het boek. De sniper-elite serie, waar de actiethriller Doelwit Amerika onder valt, schrijft hij samen met voormalig politieman Thomas Kolonair. Naast schrijver is Scott McEwen strafrechtadvocaat en zet hij zich in voor een aantal militaire liefdadigheidsorganisaties.

In Doelwit Amerika gebeurt veel. Heel veel. In het begin had ik moeite alle personages en situaties uit elkaar te houden. Voor mij was het allemaal veel te chaotisch. Pas wanneer het verhaal zich op Gil Shannon en zijn stoere vrouw Marie concentreert, wordt het echt spannend. In een ruig berggebied spelen zich een aantal zenuwslopende man-tot-mangevechten (en man-tot-vrouwgevechten) af. Ik was eerlijk gezegd meer benieuwd naar de uitkomst van deze strijd dan dat ik me zorgen maakte of de bom wel op tijd gevonden zou worden. Ik ben nu eenmaal niet zo dol op thrillers over geheime diensten. De auteurs hebben er goed aangedaan ook persoonlijke elementen aan het verhaal toe te voegen. Vanwege de afwisseling tussen grootschalige en persoonlijke strijd bevat Doelwit Amerika dan ook voor iedereen die van Amerikaanse actiethrillers houdt wat wils.

ISBN 9789045212913 | paperback | 340 pagina's | Karaker Uitgevers | maart 2017
Vertaald door Piet Dal

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Casa Familia
Nathalie Pagie

Een survival in de Ardennen is niet iets waar journaliste Tara Linders gelukkig van wordt. Ze heeft geen behoefte aan contact met andere mensen. Haar hond Huub is de enige vriend die ze nodig heeft. Toch voert Tara nu samen met haar collega’s van De Dageraad allerlei pittige opdrachten in de buitenlucht uit. Ook haar nieuwe collega’s van de Vlaamse krant De Gazet zijn van de partij. Met de fusie hoopt Tara’s baas Benno het financieel nog even uit te kunnen zingen.

Een pijnlijk ongeval levert Tara onverwacht een vrije middag op. Benno is onder een zware balk terechtgekomen en heeft zijn been gebroken. Alle activiteiten zijn tot de volgende dag opgeschort. Tara besluit de auto van Diego, de enige collega bij wie ze zich prettig voelt, te lenen om zo de rest van de groep te ontvluchten. Op een pleintje in Lavacherie rookt ze genietend een sigaret. Even ademt de omgeving pure rust uit maar dan trekt een groepje ruziënde jongens haar aandacht. Twee tienerjongens hebben het op een derde knul voorzien. Nadat de jongens hem een trap hebben verkocht, bemoeit Tara zich ermee. De ruziezoekers druipen af.

Een dag later is Tara opnieuw getuige van een vechtpartij. Wanneer ze samen met haar collega’s een schilderachtig plaatsje bezoekt, ziet ze survivalinstructeur Boris met een boos gezicht een café inschieten. De journaliste in Tara is onmiddellijk gewekt. Terwijl haar collega’s druk kwebbelend doorwandelen, tuurt Tara door de ramen van het café naar binnen. Ze ziet dat Boris een verhit gesprek met de barman voert, waarna de situatie escaleert. Boris verkoopt de man een stevige kaakslag en verlaat het pand. Tara is de enige getuige van het voorval. Haar nieuwsgierigheid is gewekt en ze besluit de barman te achtervolgen. Wie weet komt Boris dan ook weer in beeld.

Het spoor van de barman voert haar naar een verlaten pand, vlakbij een bos. Van Boris ontbreekt ieder spoor en ook de barman is inmiddels verdwenen. Tara heeft geen idee wat de man hier te zoeken heeft. Er is werkelijk niets te zien. Dan duikt de man ineens bij de bosrand op. Tara verdwijnt net op tijd uit het zicht en ziet vanuit haar schuilplaats dat de man een krat in zijn handen houdt. Waar heeft hij die vandaan? Tara besluit zich niet langer op het pand maar op het terrein te concentreren en na een nauwkeurige inspectie van de bosrand stuit ze op een luik. Voorzichtig daalt ze in een ondergrondse ruimte af om al snel op een onthutsende ontdekking te stuiten. Tara heeft een nieuw verhaal te pakken!

Over het boek Paradijsvogels schreef ik dat ik hoopte dat er meer boeken over Tara en Diego zouden komen. Gelukkig nemen ze ook in dit nieuwe boek de hoofdrollen voor hun rekening. Tara wordt door Diego met haar afstandelijkheid geconfronteerd. Heeft ze werkelijk geen vrienden nodig? Wordt het niet eens tijd haar eenzaamheid te doorbreken? Tara heeft het er moeilijk mee en het zit Diego zelf ook niet mee. Het lukt hem maar niet een goede balans tussen werk en gezin te vinden. Net als Tara beseft hij dat het roer om moet maar hoe hij dat aan moet pakken, weet hij niet. Diego kiest ervoor zijn kop in het zand te steken. Hij besluit, tot grote frustratie van zijn vrouw Yvonne, in de Ardennen te blijven om samen met Tara het onderzoek voort te zetten.

Wie wil dat alle feiten in het boek precies kloppen en uiterst geloofwaardig zijn, zal tijdens het lezen van dit boek misschien her en der een wenkbrauw optrekken. Om het verhaal soepel te laten verlopen, springt schrijfster Nathalie Pagie soms wat losjes met de aannemelijkheid van een aantal gebeurtenissen om. Zo is het opvallend dat een tienerjongen zich zomaar voor langere tijd ziek kan melden zonder dat de school contact met zijn ouders opneemt. Ach, ik vind het helemaal niet erg. Het verhaal is lekker vlot geschreven en de verhaallijnen zijn mooi op elkaar afgestemd. Casa Familia is een fijn “lekker-lezen-boek”. Het is spannend en heftig zonder dat je er ’s nachts wakker van zal liggen. Deze thriller is dan ook een heel geschikt vakantieboek. Ik heb genoten.

ISBN 9789022577929 | paperback | 299 pagina's | Boekerij | april 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De royale geldbeloning heeft Alden Maines over de streep getrokken. Jarenlang heeft hij als CIA-agent zijn leven op het spel gezet om opdrachten voor de leiders van zijn land uit te voeren. Maines heeft heldhaftige daden verricht en mensenlevens gered. Zijn laatste actie heeft echter alles tenietgedaan. Maines had genoeg van het wanbeleid van zijn bazen en heeft tegen betaling informatie aan de Russen doorgespeeld. Hij heeft zonder aarzelen verraden dat de Russische generaal Stepan Illarionovitsj Strelnikov als informant voor de Amerikanen werkte. Nu is de generaal dood. Zijn levenloze lichaam is drijvend in een meer aangetroffen.

Vreemd genoeg reageert Maines verbaast op het nieuws over Strelnikovs dood. Zijn verbazing maakt echter al snel plaats voor onverschilligheid. In ruil voor de flinke som geld die de Russen hem beloofd hebben, is hij bereid nog veel meer namen prijs te geven. Maines rekent zich rijk. Arkadi Lavrov van de Russische militaire inlichtingendienst (de GROe) is echter helemaal niet van plan de Amerikaan bakken met geld toe te stoppen. Hij vertelt Maines onomwonden dat hij zijn verraad aan de FBI heeft gemeld. Er wacht hem niet langer een luxueus leventje. Als Maines niet doet wat Lavrov zegt, zal die hem zonder aarzelen aan zijn thuisland uitleveren. Als verrader staat hem dan een lange, lange gevangenisstraf te wachten.

Kyra Stryker kan nauwelijks geloven dat Maines zijn thuisland verraden heeft. Ze heeft zijn leven aan hem te danken. Maines heeft zelfs het bevel van een meerdere genegeerd om haar leven te kunnen redden. Samen met CIA-analist Jonathan Burke gaat ze de confrontatie met de Russen aan. Ze wil Maines’ kant van het verhaal horen en hem uit handen van de Russen bevrijden voor al hun informanten de dood vinden. Stepan Illarionovitsj Strelnikov hebben ze niet kunnen redden maar er zijn er meer. Als Maines zijn mond voorbijpraat, zullen ze allemaal opgespoord en omgebracht worden.

Kyra Strykers onverschrokken houding trekt de aandacht van Lavrov. Wie is die brutale vrouw die zich overal naar binnen weet te praten? Wanneer Kyra en Jonathan ontdekken dat er nóg een dode in de buurt van het meer is gevonden, besluiten ze op onderzoek uit te gaan. Het tweetal kamt de omgeving van het meer uit en stuit vervolgens op een wel heel bijzondere plek. Waar wordt de geheimzinnige locatie precies voor gebruikt? De angst slaat toe. Als hun vermoedens kloppen, zijn ze op een groot en levensgevaarlijk geheim gestuit!

De val van Moscow Station is een spionagethriller. Het is niet mijn favoriete genre en een dergelijke thriller moet dan ook bijzonder goed geschreven zijn om mijn aandacht vast te kunnen houden. Dat is schrijver Mark Henshaw slechts ten dele gelukt. De verhaallijn over de pittige Kyra Stryker is meeslepend en spannend. Haar verhaal heb ik dan ook met interesse gelezen. De rest van het boek vond ik helaas minder interessant. De president van Amerika is een vervelend kerel (wat bepaald niet onrealistisch is) en de gedeeltes over de Russen zijn aan de saaie kant.

De auteur heeft veel aandacht aan de uitwerking van de verhaallijnen besteed. Meestal vind ik dat een pluspunt maar in dit boek levert het geen diepgang maar juist langdradigheid op. De daadwerkelijke inhoud is hierdoor wat magertjes. Mij is dit boek dus wat tegengevallen maar nogmaals: ik ben geen grote liefhebber van dit gene. Als je wel van spionagethrillers houdt, negeer mijn mening dan gerust en oordeel zelf!

ISBN 9789045213514 | paperback | 315 pagina's | Karakter Uitgevers | maart 2017
Vertaald door Jolanda te Lindert

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Over de grens
James Patterson

De moord op hoofdinspecteur Tom McGrath schokt zijn collega’s van het DC Metropolitan Police Department diep. Hij is op klaarlichte dag neergeschoten toen hij met tassen vol gezonde boodschappen de supermarkt verliet. Ook zijn jonge vriendin Edita Kravic, een studente, vond de dood op het trottoir voor de supermarkt. Het kersverse stel mocht niet lang van hun prille liefde genieten.

Rechercheur Alex Cross reageert geschokt op de brute moord. Hij vindt het bovendien vreselijk zijn vrouw Bree het tragische nieuws te moeten vertellen. Voor Bree, die ook bij de politie werkt, was McGrath een mentor. Toen ze als groentje bij de politie kwam, nam hij haar onder zijn hoede. Mede dankzij zijn hulp en aanmoedigingen slaagde ze erin steeds hoger in rang op te klimmen. Tom McGrath betekende veel voor Bree. Het trieste bericht komt dan ook hard aan.

Wie wilde McGrath dood? Of was juist Edita Kravic het hoofddoelwit? McGrath was een doorgewinterde politieman die met zijn harde mentaliteit bewondering maar ook afschuw bij zijn omgeving opriep. Op het moment van zijn dood lagen hij en zijn vrouw Vivian in scheiding. Edita Kravic woonde daarentegen bijzonder luxe voor een arme studente. Hoe kwam ze aan al het geld dat in haar woning werd aangetroffen? Ook werd Edita door een onbekende lastiggevallen. Kon haar stalker het soms niet verkroppen dat ze een relatie met Tom McGrath had?

Nu McGrath er niet meer is, zit het politiekorps dringend om een nieuwe hoofdinspecteur verlegen. Alex krijgt de functie aangeboden. Hoewel het een mooie promotie is, weigert hij beleefd. Alex wil actief bij politieonderzoeken betrokken zijn en hij is bang dat hij als hoofdinspecteur vooral achter een bureau zal zitten. Tot zijn verbazing én trots gaat Bree er met de felbegeerde functie vandoor. Wanneer een massale moordpartij in een drugslaboratorium plaatsvindt, wordt ze meteen voor de leeuwen gegooid.

Maar liefst tweeëntwintig mensen, alle mensen die zich in het drugslab bevonden, zijn zonder pardon neergeknald. Van de daders ontbreekt ieder spoor. Zelfs alle kogelhulzen zijn zorgvuldig verzameld en meegenomen. Vreemd genoeg hebben de moordenaars de enorme hoeveelheid drugs links laten liggen. Ook de riante hoeveelheid geld die in het pand wordt aangetroffen, is niet aangeraakt. Als het niet om drugs of geld ging, waar ging het dan wel om? Alex, Bree en hun collega’s begrijpen er niks van.

Alsof de dood van tweeëntwintig mensen nog niet genoeg is, blijft het onbekende doodseskader toeslaan. Van een motief ontbreekt nog altijd elk spoor. Bree voelt de verantwoordelijkheid die bij haar nieuwe functie hoort als een loodzware last op haar schouders drukken. Ook de moord op Tom McGrath en Edita Kravic is nog altijd niet opgehelderd. En dan zijn er nog een aantal mysterieuze auto-ongelukken. Hebben de bestuurders zomaar de macht over het stuur verloren of heeft iemand hen een handje geholpen?

De boeken over Alex Cross lezen als een trein en Over de grens vormt daarop zeker geen uitzondering. De gebeurtenissen in dit verhaal vormen samen een intrigerende puzzel die je als lezer samen met Alex en Bree op mag lossen. Staan de uiteenlopende misdaden met elkaar in verband of hebben ze helemaal niks met elkaar te maken? Wat het duistere motief van de daders achter de massale slachtpartijen? In Over de grens wordt het uiterste van Alex’ kunnen gevergd.

Wat de verhalen over Alex Cross keer op keer tot een groot succes maken, is de huiselijke sfeer die door de spannende gebeurtenissen verweven is. Alex is niet alleen rechercheur maar ook vader, echtgenoot en kleinzoon. Zijn gezin betekent alles voor hem en in de vele boeken die inmiddels over Alex Cross verschenen zijn, heb ik zijn kinderen “zien” opgroeien. Door de perfecte mix van misdaad en persoonlijke perikelen, weet James Patterson me met zijn boeken over Alex Cross steeds opnieuw te boeien. Met Over de grens is een van mijn favoriete boekenreeksen weer een uitstekend deel rijker.

ISBN 9789023455363 | paperback | 398 pagina's | Uitgeverij Cargo | april 2017
Vertaald door Waldemar Noë

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het boek is slechts met één woord te omschrijven: magistraal! De Japanse auteur Hideo Yokoyama (1957) beschrijft op epische wijze de speurtocht naar de waarheid rondom een onopgeloste ontvoering van en moord op het 7-jarige meisje Shoko Amamiya. Dat verhaal begint 14 jaar eerder, wanneer hoofdpersoon Yoshinobu Hikami deel uitmaakt van het rechercheteam dat de ontvoering en moord onderzoekt. Helaas wordt de moordenaar nooit gevonden.

14 jaar later wordt Hikami zijdelings weer bij de zaak betrokken wanneer hij in zijn functie als persofficier wordt gevraagd goedkeuring te krijgen van Shoko's vader om de hoogste baas van de politie te ontvangen. De vader weigert ronduit; hij wil niets meer met de politie te maken hebben. Wanneer Hikami probeert uit te zoeken waarom wordt een beerput geopend van corruptie, onvermogen en schrijnende politieke beslissingen. Hij komt terecht in een spagaat wanneer hij betrokken raakt in een strijd tussen twee politiedepartementen; het ene departement waar hij graag bij wil horen (de criminele recherche) en het departement waar hij tegen zijn zin in naartoe is gepromoveerd (de afdeling die zich met administratieve zaken bezighoudt). Was die overplaatsing een straf voor zijn aandeel aan de zaak van Shoko? Het is slechts één van de vragen die hem bezighouden.
Privé heeft hij het ook zwaar. Zijn tienerdochter Ayumi is van huis weggelopen waardoor de relatie met zijn vrouw onder druk is komen te staan. Leeft Ayumi nog? Wat betekenen de stille telefoontjes die binnenkomen en waarbij niemand iets zegt? Is het zijn dochter?

Yokoyama beschrijft de Japanse manier van leven zeer gedetailleerd. Voor westerse ogen gebeurt er veel onbegrijpelijks, terwijl dat in Yokoyama's samenleving de normaalste zaak van de wereld is. Welke spelletjes worden er gespeeld, hoe ga je met elkaar om, wie moet je spreken om achter welk geheim te komen. Wat niet wordt gezegd is bijna nog belangrijker dan wat er wel wordt gezegd. Met verbazing word je meegenomen in de manipulatie en de slinkse manier waarop zaken worden gedaan. Het lijkt alsof er nooit een weg rechtuit is, hoe kronkeliger het pad hoe liever. Het is heel vertragend en als lezer moet je net zoveel geduld en inlevingsvermogen hebben als Hikami om stapje voor stapje achter de waarheid te komen. De karakters zijn minutieus uitgewerkt en de plot wordt behoedzaam en op zeer doorwrochte wijze aan de lezer voorgelegd.

Heb je in het begin nog moeite om in het verhaal te komen vanwege de vreemde namen en de culturele verschillen met onze maatschappij, langzamerhand duik je er helemaal in en wordt het boek een verslavend leesfestijn met een twist aan het eind die je absoluut niet aan ziet komen.
De titel van het boek verwijst naar het sterfjaar van de vorige keizer van Japan: het 64-ste sinds hij de troon besteeg. Naast de Gregoriaanse kalender telt de Japanse cultuur de jaren aan de hand van de tijd die een keizer regeert. Het is ook het jaar waarin deze hele geschiedenis begint, met de moord op Shoko Amamiya.

Tokyo Tapes 6-4 is een meesterlijk boek; een zenuwslopende thriller en een cultureel epos ineen. Het is in 2012 voor het eerst in Japan verschenen als zesde boek van auteur Hideo Yokoyama. Hij heeft 12 jaar als onderzoeksjournalist gewerkt en is daarna fictie gaan schrijven. Zijn eerste boek verscheen in1996. Hij heeft verschillende prijzen in de wacht gesleept.
Met Rokuyon (64), de originele titel van Tokyo Tapes 6-4, won hij in 2013 de Kono Mystery ga Sugoi! (De beste Japanse thriller van dat jaar). De Engelse vertaling (Six Four) stond op de shortlist van The Dagger Awards 2016. Het boek is onder de titel Rokuyon (64) in twee delen verfilmd.

ISBN 9789401606479 | Paperback | 640 pagina's | Xander uitgevers | april 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Thrillers Leestafel.info

Nieuwste recensies

Recensies

Thrillers Leestafel.info

Nieuwste recensies

Recensies

Login to your account