In de maneschijn
M.J. Arlidge
Kom eens gauw
Deel 11 van de Helen Grace-reeks
M.J. Arlidge
Een jonge vrouw ligt al in haar bed en wacht op haar man. Ze hoort iemand het huis binnengaan en gaat er van uit dat het haar man is, die na het hardlopen thuis is gekomen. Op een gegeven moment slaat ze het bed aan zijn kant vast open, maar in plaats van haar man komt een vreemde man de slaapkamer binnen, die haar met veel geweld overvalt en een bloedbad aanricht.
Haar man wijst de politie op een oud-collega van de vrouw, die ooit even iets met haar gehad heeft en die haar na het verbreken van de relatie gestalkt en lastiggevallen heeft. In het volgende hoofdstuk krijgen we de indruk dat dit inderdaad de dader is.
Helen Grace heeft een nieuwe aartsvijand, die nog op vrije voeten is en gedreigd heeft haar te laten vermoorden. Hem zijn we al tegengekomen in het vorige verhaal, waarin hij wist te ontkomen. Dat betekent dat ze voortdurend op haar hoede is en ze iedere keer een andere route naar huis heeft. Korpschef Alan Peters mag hier niets van weten, want hij is op zoek naar een reden om van haar af te komen, omdat ze te eigengereid is, haar eigen gang gaat en zich niets aantrekt van de gezagsverhoudingen. Bij haar team is ze overigens wel geliefd en rechercheur Japhet Wilson is zelfs speciaal om met haar te kunnen werken naar Southampton gekomen.
Joseph Hudson is min of meer uit beeld verdwenen, hoewel we hem in de loop van het verhaal nog wel een paar keer tegen zullen komen. Emilia Garanita is nog steeds niets veranderd. Ze doet alles voor een goed verhaal, ook als ze daarmee mensen kwetst en ze heeft het nog steeds gemunt op Helen Grace. We leren haar in dit boek weer ietsje beter kennen, omdat er ook wat aandacht voor haar privéleven is.
Charlie Brooks, die in het vorige boek met zwangerschapsverlof was, is weer terug in het team. Ze lijkt op een gegeven moment wat problemen in haar huwelijk te hebben en in de loop van het verhaal moet ze de taken van Helen Grace overnemen, iets waarvan ze het gevoel heeft dat ze daar nog niet helemaal klaar voor is.
Er valt een tweede slachtoffer, een tienerjongen wordt namelijk met hetzelfde wapen vermoord. Op een gegeven moment vermoed men een verband met een aantal zeer gewelddadige overvallen, die met vreemde tussenpozen gepleegd worden, terwijl er van de buit nooit iets terug wordt gevonden. Men denkt daardoor aan iemand die op een schip werkt.
Al met al is het een zeer spannend verhaal geworden met een aantal onverwachte ontwikkelingen. Er is wat aandacht voor het privéleven van een paar hoofdpersonen, maar dat zit het verhaal niet in de weg. Het privéleven van Helen Grace draait eigenlijk alleen om de dreiging die op haar afkomt.
ISBN 978 90 225 9121 5 | Paperback | 522 pagina’s | Meulenhoff Boekerij | juni 2022
vertaald door Harmien Robroch
© Renate 19 maart 2023
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Twee kleine visjes
M.J. Arlidge
Dit boekje bevat twee verhalen over het verleden van Helen Grace. Het eerste verhaal gaat over de tragische jeugd van Helen en het tweede verhaal gaat over haar begintijd bij de verkeerspolitie. De verhalen zou je in filmtermen prequels kunnen noemen.
In ‘Alles in de wind’ maken we kennis met vijftienjarige Jodie Haynes die in het derde kindertehuis geplaatst wordt, nadat haar oudere zus Marianne 2 jaar eerder op zestienjarige leeftijd hun gewelddadige ouders vermoord heeft. Zij zit een straf van 2 keer levenslang uit. Jodie heeft de politie gewaarschuwd en gezegd dat haar zus de moorden heeft gepleegd. In ‘Iene miene mutte’ hebben we kunnen lezen dat er binnen het gezin sprake was van seksueel misbruik, waar Marianne haar zus voor wilde behoeden. Het verhaal geeft ook een aardig beeld van de misstanden in kindertehuizen en het onthult waarom Jodie Haynes de naam Helen Grace aanneemt. We zien hier ook al hoe ze wordt getroffen door onrecht.
‘Schuitje varen’ toont Helen Grace als ze als achttienjarige afgestudeerd is aan de politieacademie en ingedeeld wordt bij de verkeerspolitie. Als ze wordt opgeroepen bij een verkeersongeluk, blijkt het te gaan om een fatale botsing met een man op blote voeten, die ineens de weg op rende. Haar collega’s gaan uit van een tragisch ongeval, maar Helen denkt dat er meer aan de hand is.
In dit verhaal zien we de ontwikkeling van Helen Grace tot een gedreven politievrouw die vecht voor de rechten van de zwakkeren en de onderdrukten. We zien ook hoe Helen kerstkaarten naar haar zus in de gevangenis stuurt, die steeds ongeopend terugkomen. Het verhaal schetst ook een treurig beeld van de wijze waarop kwetsbare groepen mensen worden uitgebuit in iets dat zich het beste laat omschrijven als moderne slavernij.
Het is een aardig tussendoortje voor mensen die meer willen weten over de hoofdpersoon in de thrillers over Helen Grace. Het tweede verhaal is wat meer een thriller met een verrassende wending.
ISBN 978 90 223 9456 8 | Paperback | 190 pagina’s | Meulenhoff Boekerij | oktober 2021
vertaald door Harmien Robroch en Yolande Ligterink
© Renate 15 januari 2023
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Niemand zeggen
Deel 10 van de Helen Grace-reeks
M.J. Arlidge
In het begin van het boek zien we hoe iemand probeert brand te stichten in de keet waar Declan McManus (Zou de auteur iets tegen Elvis Costello hebben? De echte naam van Elvis Costello is namelijk Declan Patrick McManus.) ligt te slapen.
Helen Grace worstelt intussen met een aantal moordzaken. Zo is er een meisje van 16 in een park doodgeslagen, terwijl een andere vrouw is neergestoken terwijl ze het slachtoffer is geworden van een carjacking. De auto is leeggeroofd teruggevonden. Dan is er ook nog een inbraak, waarbij er iemand om het leven is gekomen en de aanslag op Declan McManus, die deze uiteindelijk niet heeft overleefd. Later vinden er nog meer gewelddadige misdrijven plaats en Helen staat voor een raadsel.
Joseph Hudson denkt op een gegeven moment een aantal van de moorden te kunnen linken aan een crimineel met de naam Lee Moffat en hij bijt zich helemaal in dit spoor vast, waarbij hij mogelijk wat grenzen overschrijdt. Helen heeft intussen het gevoel dat er iets heel anders aan de hand is en dat er iemand op de achtergrond aan de touwtjes trekt. De plot doet op het eerste gezicht denken aan een film van Alfred Hitchcock. Toch zit de zaak anders in elkaar.
Joseph Hudson zint intussen op wraak, omdat Helen de relatie met hem verbroken heeft, toen ze ontdekt had dat hij niet de waarheid heeft verteld over z’n relatie met z’n ex-vrouw. De relatie was toch al lastig, omdat Helen z’n meerdere was en relaties binnen het korps niet toe waren gestaan. Hij gebruikt onder andere journaliste Emilia Garanita, die Helen Grace ook als haar vijand beschouwt. Wie eigenlijk wie gebruikt, is niet helemaal duidelijk, want Emilia Garanita is er aan gewend om politiemensen te gebruiken om haar eigen doelen na te streven en dat is het schrijven van een goed verhaal dat lezers trekt en als ze daarbij Helen Grace kan beschadigen, zal ze het niet laten.
Helen Grace mist haar collega Charlie, die nog steeds met zwangerschapsverlof is en verliest haar bondgenote in het korps op een moment dat Joseph Hudson probeert de rest van haar medewerkers tegen haar op te zetten.
Het is een bijzonder spannend boek geworden, dat doet uitkijken naar het volgende deel van de serie. Er is dit keer geen aandacht voor het privéleven van Helen Grace.
ISBN 978 90 225 9120 8 | Paperback | 494 pagina’s | Meulenhoff Boekerij | mei 2021
vertaald door Harmien Robroch
© Renate 27 juli 2022
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Wat jij niet ziet M.J. Arlidge
Op een feestje ontmoet de blinde Emma Forbes, ex-soldaat Mark en ze wordt verliefd op hem. Mark is zowel mentaal als fysiek beschadigd door z’n tijd in het leger en houdt het liefste afstand tot de vrienden van Emma, hoewel hij uiteindelijk wel met haar meegaat naar haar moeder, die in het ziekenhuis ligt.
Manchester wordt geteisterd door een insluiper, die mensen in hun huis overvalt en zwaar mishandelt. Het enige aanknopingspunt dat de politie heeft is dat de dader een opvallend litteken in z’n nek heeft. Emma begint zich op een gegeven moment af te vragen of Mark de dader misschien zou kunnen zijn. De beschrijving van de dader zou op hem van toepassing kunnen zijn. De vrienden en collega’s van Emma stellen haar gerust. Ze beschrijft Mark immers als een lieve man, die haar absoluut geen pijn wil doen. Emma blijft zich toch afvragen of ze hem wel kan vertrouwen.
Het is een spannend boekje, dat is uitgegeven ter gelegenheid van de Spannende Boeken Weken 2020 en ik heb eerlijk gezegd maar een opmerking, namelijk dat het volgens mij niet de bedoeling is dat vreemden een geleidehond aanhalen.
ISBN 978 90 5965 520 1 | Paperback | 95 pagina’s | Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek | 2020
vertaald door Jan Pott
© Renate, 14 november 2021
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Nog lange niet Deel 9 van de Helen Grace-reeks
M.J. Arlidge
Als Justin Lanning weggaat uit z’n kantoor en de lift waarin hij staat plotseling stil blijft staan, krijgt hij een telefoontje van iemand, die eerst een tijd zwijgt en hem dan vertelt, dat hij nog een uur te leven heeft. Even later gaan de lichten in de lift weer aan en deze zet z’n reis naar beneden voort. Justin belt in paniek z’n vriend, waarmee hij samenleeft. De auto met chauffeur waar hij altijd gebruik van maakt, pikt hem in de parkeergarage op en tijdens de rit naar huis merkt Justin ineens dat ze niet meer de route rijden, die naar huis voert. De auto rijdt naar een bouwterrein, waar het hek open staat. Daar stopt de chauffeur abrupt en Justin wordt tegen de ruit tussen de voor- en achterbank geslagen. Vervolgens wordt hij uit de auto gesleurd.
De volgende dag wordt op een bouwterrein het lichaam van een man gevonden, die met veel kracht gewurgd lijkt te zijn met een soort wurgijzer. De hals van het slachtoffer is dusdanig verwoest, dat de luchtpijp te zien is. Helen Grace komt er bij en de naam van het slachtoffer komt haar bekend voor. Hij was een van de 5 scholieren die 8 jaar geleden ontvoerd werden door Daniel King. Vijf tieners die gevangen werden gehouden op z’n boerderij, waar ze geestelijk en lichamelijk werden gemarteld. Vier van hen, waaronder Justin Lanning wisten te ontsnappen, maar een klasgenote had minder geluk. Ze werd door King vermoord, waarna deze het gebouw in brand stak en verdween. Daniel King was nooit gepakt. Hij had indertijd gedreigd de jongeren te wurgen en nu was een van hen door wurging om het leven gekomen.
Natuurlijk duikt ook Emilia Garanita weer op in dit boek. Haar pijlen zijn niet meer op Helen Grace gericht, maar ze weet nog steeds heel goed hoe ze politiemensen zo moet manipuleren, dat ze haar de gewenste informatie geven, ook als deze eigenlijk geheim moet worden gehouden. We leren in dit boek ook iets meer over haar achtergrond. Echt sympathiek zal ze niet worden, maar we begrijpen misschien iets beter waar ze vandaan komt.
Een van de jongeren die indertijd het slachtoffer van Daniel King is geweest heeft inmiddels een boek over hun avonturen geschreven en fragmenten uit dit boek zijn als cursieve stukken opgenomen in het verhaal. Inmiddels heeft ze ook een tweede boek geschreven en als ze op het punt staat om naar een boekwinkel te gaan, waar ze voor zal lezen, krijgt ook zij een telefoontje, waarin gezegd wordt dat ze nog een uur te leven heeft. De beller biedt haar echter een deal aan, zodat haar leven gespaard blijft en een ander in haar plaats zal sterven.
Als volgende krijgt Callum Harvey krijgt Callum Harvey een telefoontje en hij waarschuwt de politie, die hem komt beveiligen. Als Helen Grace aankomt bij het huis, blijkt ze te laat te zijn. Ook Callum Harvey blijkt het slachtoffer van de moordenaar te zijn geworden.
Het is weer een bijzonder spannend boek geworden, met een aantal verrassende wendingen. Ook Helen Grace en haar relatie met Joseph Hudson komen uitgebreid aan bod. Voor wie het liefst zo min mogelijk verhalen over het privéleven van de politiemensen willen lezen is dit misschien niet het meest geschikte boek, maar dat geldt uiteindelijk voor de hele serie over Helen Grace, dus eigenlijk hoef ik dat niet meer te vermelden.
Schreef ik over het vorige boek nog dat het me op de een of andere manier een beetje teleurstelde, dit boek is weer ijzersterk. Eerlijk gezegd kan ik er nog steeds geen genoeg van krijgen en ik kijk nu al uit naar een volgend boek over Helen Grace en de rest van het team. Dat is inmiddels ook al verschenen en is getiteld: ‘Niemand zeggen’. Verder is er inmiddels ook nog een boek met twee korte verhalen over Helen Grace verschenen, die zich afspelen voor ‘Iene Miene Mutte’. Dit boekje heeft de titel; ‘Twee kleine visjes’.
ISBN 978 90 225 8954 0 | Paperback | 523 pagina’s | Meulenhoff Boekerij | juni 2020
vertaald door Harmien Robroch
© Renate 31 oktober 2021
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
In de maneschijnDeel 8 van de Helen Grace-reeks
M.J. Arlidge
M.J. Arlidge
Na het wat kortere 'Klein klein kleutertje', dat zich op een dag afspeelt, is dit weer een ouderwets Helen Grace verhaal. Haar mentor Grace Simmons is inmiddels commissaris geworden. Helen Grace heeft indertijd haar voornaam als achternaam gekozen, om afstand te nemen van haar verleden.
Er is ook een opvolger van rechercheur Sanderson, die in het vorige boek zo tragisch om het leven kwam. Dat is Joseph Hudson, die gefascineerd lijkt te zijn door Helen Grace.
Helen Grace heeft nog steeds te maken met schuldgevoelens, waar haar gevoel medeverantwoordelijk te zijn voor de dood van rechercheur Sanderson ook nog bij komt. Met Charlie Brooks gaat het ook wat minder. Haar dochtertje wordt 's nachts vaak in paniek wakker en haar man wil eigenlijk een tweede kind.
Journaliste Emilia Garanita is ook weer van de partij. Ze is niet echt veranderd en doet nog steeds alles voor een goed verhaal. Haar acties worden niet altijd gewaardeerd door haar chef. Ze lijkt wel wat minder geobsedeerd te zijn door Helen Grace.
Journaliste Emilia Garanita is ook weer van de partij. Ze is niet echt veranderd en doet nog steeds alles voor een goed verhaal. Haar acties worden niet altijd gewaardeerd door haar chef. Ze lijkt wel wat minder geobsedeerd te zijn door Helen Grace.
Het verhaal begint als Melanie Walton wakker wordt in de tent waar ze met haar partner Tom Campbell lag te slapen en Tom verdwenen blijkt te zijn. Later zien we dat Tom wordt opgejaagd door een gemaskerde figuur. Uiteindelijk vindt een boswachter zijn lichaam ondersteboven hangend in een boom, doorboord met 3 pijlen uit een kruisboog.
De eerste verdachte is een radicale milieuactivist, die zich terug heeft getrokken in het bos, waar hij als een jager-verzamelaar leeft. Als men een paar wilde pony's vindt, die ook met pijlen gedood zijn, iets dat al eerder gebeurd moet zijn, begint men te vermoeden dat er toch een andere dader moet zijn. Natuurlijk vallen er meer doden en er duiken verschillende figuren op, die op z'n zachtst gezegd merkwaardig zijn en als potentiële daders in aanmerking komen. De uiteindelijke oplossing is toch nog verrassend.
Het is weer een spannend boek geworden, dat ik bijna in een adem uit heb gelezen. Toch blijf ik een beetje ontevreden achter, hoewel ik niet helemaal kan verklaren waarom...
M.J. Arlidge schrijft al jaren scenario's voor verschillende Britse crimeseries. Iene Miene Mutte was zijn debuut als thrillerauteur en werd lovend onthaald door pers en publiek. Inmiddels speelt de intrigerende inspecteur Helen Grace - zoals op Leestafel te zien is - de hoofdrol in meerdere van zijn boeken.
ISBN 978 90 225 8556 6 | Paperback | 523 pagina’s | Meulenhoff Boekerij | november 2018
vertaald door Harmien Robroch en Annemarie de vries
vertaald door Harmien Robroch en Annemarie de vries
© Renate 6 oktober 2019
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Klein klein kleutertje
Deel 7 van de Helen Grace-reeks
M.J. Arlidge
Helen Grace is weer terug bij de politie na haar verblijf in de gevangenis, waar ze onschuldig vast zat. Commissaris Jonathan Gardam, haar vorige baas heeft het korps verlaten, maar er is nog geen opvolger benoemd, zodat Helen ook zijn taken over moet nemen. Daarnaast moet ze ook weer vertrouwen krijgen in haar team. Alleen Charlie Brooks, die altijd in haar onschuld heeft geloofd, vertrouwt ze echt. Brigadier Sanderson is degene die het meeste last heeft van het gebrek aan vertrouwen van Helen.
Het boek begint met de moord op een vrouw. Even later wordt het slachtoffer door Helen Grace gevonden, maar ze is niet meer in staat om haar leven te redden. Later wordt er ook een apotheker in z'n winkel vermoord en wat volgt is een klopjacht op de daders, waarbij er natuurlijk weer de nodige verwijten in de richting van de politie gaan.
Emilia Garanita, de journaliste, die Helen Grace maar wat graag aan de schandpaal wilde nagelen, is ook weer van de partij. Na haar blunder met de veroordeling van Helen Grace, die uiteindelijk onschuldig bleek te zijn, is haar status flink gedaald. Haar oude baan is ze kwijt en ze is gedegradeerd naar iets dat ze als een soort veredelde stageplaats beschouwd. Ze wil dan ook alles doen om weer op haar oude positie te komen en dit verhaal is natuurlijk een uitgelezen gelegenheid.
Het hele verhaal speelt zich op een dag af en is een regelrechte achtbaanrit. Er is dan ook weinig ruimte voor het privéleven van de hoofdpersonen, hetgeen geen probleem is. Het verhaal wordt wel weer vanuit verschillende personen verteld. Het zijn allemaal korte hoofdstukken en het kostte me moeite om het boek weg te leggen.
ISBN 978 90 225 8285 5 | Paperback | 348 pagina’s | Meulenhof Boekerij | april 2018
vertaald door Harmien Robroch
© Renate 23 september 2019
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Wie niet weg isDeel 6 van de Helen Grace-reeks
M.J. Arligdge
M.J. Arligdge
Helen Grace, die we al kennen van de voorgaande boeken, zit in de gevangenis in afwachting van haar proces. Waarom ze daar terecht is gekomen, valt te lezen in 'Naar bed, naar bed'.
Haar meerderen zijn ervan overtuigd dat Helen schuldig is en zijn van mening dat ze een schandvlek voor het korps was, waar ze nu eindelijk van af zijn. Weliswaar behaalde Helen het gewenste resultaat, maar ze heeft daarbij wel de nodige vijanden gemaakt. Een daarvan is journaliste Emilia Garanita, de Nemesis van Helen, die haar alleen ziet als een middel om de roem te krijgen, waarvan ze vindt dat ze die verdient. Of Helen schuldig is of niet, doet voor haar niet ter zake. Een moordende rechercheur verkoopt en met Helen in de gevangenis die ze bij voorkeur vernedert, heeft zij haar wraak.
Alleen Charlie is overtuigd van de onschuld van Helen en gelooft haar verhaal. Ze zoekt dus naar de man, die volgens Helen verantwoordelijk is voor de moorden waar zij van beschuldigd is. Haar meerderen zijn het daar niet mee eens. Voor hen is de zaak afgerond en moet Charlie gewoon haar werk doen en niet zoeken naar een spook. De man die Charlie zoekt bestaat weliswaar, maar is hooguit een kleine crimineel en niet de moordenaar.
Voor een rechercheur is de gevangenis natuurlijk geen aangename plek. Dat is het vanzelfsprekend voor niemand, maar als voormalig rechercheur komt Helen ook vrouwen tegen die ze zelf achter de tralies heeft helpen krijgen. Één daarvan is de racistische Alexis, die vast zit voor een aantal brute racistische mishandelingen. Alexis wil wraak nemen op Helen. Gelukkig heeft Helen ook een paar vriendinnen gevonden onder de gevangenen.
Maar dan wordt er een gevangene in de cel naast die van Helen, vermoord en op gruwelijke wijze verminkt. Er loopt dus een moordenaar rond en Helen vreest voor haar leven. Haar enige kans is zelf de dader vinden. In de gevangenis zijn genoeg mensen die denken dat Helen ook deze moord op haar geweten heeft. Dit betekent natuurlijk wel dat ze dingen moet doen, die ze helemaal niet mag als gevangene. Er lopen genoeg verdachte personen rond, zoals de sadistische bewaker Cameron Cambell.
Het feit dat zowel Charlie, als Helen allerlei regels overtreden, maakt het boek extra spannend. Er is namelijk niet alleen de spanning van de jacht op de moordenaars, maar ook de spanning of Charlie er in slaagt om haar meerderen van haar gelijk te overtuigen en dat ze niet ontslagen wordt in verband met het negeren van orders van haar meerderen. En natuurlijk de spanning of Helen er in slaagt om de dader te vinden, zonder dat ze zelf vermoord wordt. Helen heeft natuurlijk helemaal geen back-up. Ze is geen rechercheur meer en heeft niemand achter zich staan, met uitzondering van Charlie, die geconcentreerd is op het bewijzen van de onschuld van Helen...
ISBN 97822582206 | Paperback | 396 pagina's | NUR 330 | De Boekerij | november 2017
Vertaling Harmien Robroch
© Renate, 14 juli 2018
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Naar bed, naar bed
Deel 5 van de Helen Grace-reeks
M.J. Arlidge
Wanneer inspecteur Helen Grace zich in de nachtclub over de dode buigt, heeft ze geen flauw idee om wie het gaat. Omdat de dode behoorlijk lang is vermoedt ze dat het een man is, maar de lakens en de grijze tape waarmee het lijk omwikkeld is, geven niets prijs. De onbekende is tijdens het jaarlijkse bal in nachtclub De Martelkamers om het leven gekomen. Helen en haar collega’s hebben zich dan ook een weg door tal van exotisch uitgedoste feestgangers moeten banen. Wie naar de fetisjclub gaat, heeft geen interesse in het doorsnee uitgaansleven. In De Martelkamers draait het om pijn, domineren en gedomineerd worden.
Het slachtoffer heeft zich waarschijnlijk gewillig strak met natte lakens laten omwikkelen. Pas toen de grijze tape om zijn of haar gezicht werd gewikkeld moet de paniek zijn toegeslagen. Voorzichtig knipt Helen de inmiddels droge lakens van het lichaam. Daarna is het gezicht aan de beurt. Helen neemt de tijd. Hoewel de dode niets meer kan voelen, is voorzichtigheid geboden. Ze wil immers geen bewijzen verloren laten gaan. Zo langzaam mogelijk trekt Helen de tape van het gezicht. Eindelijk geeft de dode zijn identiteit prijs. Wanneer Helen ziet om wie het gaat, stokt haar adem. Het is Jake.
Hoewel Jake een goede vriend was, probeert Helen haar gezicht in de plooi te houden. Het lukt haar nauwelijks. Bij het zien van haar verwrongen gezicht denkt haar collega Charlie dat Helen geschrokken is door de afschuwelijke aanblik die het lijk biedt. Helen laat haar in die waan. Hoewel Jake haar enorm dierbaar was, kan ze Charlie niet vertellen dat ze hem kende. Ze kan het niemand vertellen. Jake was niet alleen haar vriend maar ook haar meester. Haar sm-meester. Helen wil beslist niet dat bekend wordt dat ze zich in haar vrije tijd laat slaan om zo de demonen uit haar verleden de baas te blijven.
Helen probeert het onderzoek naar de dood van Jake zo professioneel mogelijk aan te pakken. Wie heeft de moord in de nachtclub op zijn of haar geweten? De bezoekers van De Martelkamers staan niet te popelen om mee te werken. In de nachtclub is iedereen anoniem maar in het dagelijks leven bekleedt een aantal van hen een hoge functie. Niemand wil dat zijn of haar geheime liefhebberij aan het licht komt en velen zijn dan ook allang weggeglipt. Hoewel Helen dat als geen ander begrijpt, frustreert het haar ook. Ze wil de moordenaar van Jake te pakken krijgen. Dat is het enige wat ze nog voor haar dierbare vriend kan doen.
En dan wordt er opnieuw iemand vermoord. Dit keer niet in een nachtclub maar in zijn eigen huis. Opnieuw heeft het slachtoffer zich eerst vrijwillig laten overmeesteren. Wanneer Helen ontdekt dat het ook dit keer om een bekende gaat, neemt het gevoel van onbehagen toe. Ze stond niet bepaald op vriendschappelijke voet met het tweede slachtoffer maar het voelt niet goed om haar collega’s opnieuw voor te liegen. Moet Helen iemand in vertrouwen nemen? Helen heeft werk en privé altijd strikt gescheiden gehouden en ze is bang dat ze door haar geheime vrijetijdsbesteding van haar voetstuk zal vallen. Wat moet ze doen? Heeft ze nog altijd recht op haar privacy of brengt ze het onderzoek in gevaar door te zwijgen?
Hoewel Naar bed, naar bed alweer het vijfde deel van de Helen Grace-reeks is, heeft auteur M.J. Arlidge het tempo en de spanning nog geen moment laten verflauwen. Al vanaf het eerste deel leest deze reeks als een trein. Het personage Helen Grace is me dierbaar geworden. Hoewel ze nog altijd door spoken uit het verleden wordt opgejaagd, kiest ze keer op keer voor gerechtigheid in plaats van vergelding. Helens geest is gebarsten maar beslist niet gebroken. De kracht die van haar uitgaat is indrukwekkend en inspirerend.
Bereid je voor op een onthutsende ontknoping die doet snakken naar een volgend deel. Gelukkig komt dat volgende deel er ook. De Engelstalige versie van het zesde boek over Helen Grace - getiteld Hide and Seek - is in december 2016 verschenen en zal nog dit jaar ook in het Nederlands uitgebracht worden. Ik kan dus opgelucht ademhalen want ik ben nog lang niet bereid afscheid van de indrukwekkend taaie Helen Grace te nemen!
ISBN 9789022578599 | paperback | 364 pagina's | Boekerij | juni 2017
Vertaald door Harmien Robroch
© Annemarie, 11 juli 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Klikspaan
M.J. Arlidge
Meestal geniet inspecteur Helen Grace van het nachtelijke uitzicht vanaf Abbey Hill. De vele lampjes van de stad bieden een sfeervolle, ietwat mystieke aanblik. Nu stijgen er echter hemelhoge vlammen uit Southampton op. Drie felle branden lijken de stad op te willen slokken. Helen beseft dat ze nog lang niet aan haar verlangen naar een warm bed toe kan geven. Drie branden tegelijk, dat voorspelt niet veel goeds.
Ook Thomas Simms snakt naar de warmte van zijn bed. Hij verlangt naar zijn gezin, die hij door zijn zware baan veel te weinig ziet. De economische crisis vergt het uiterste van Thomas, die een eigen bedrijf heeft. Sinds hij noodgedwongen een deel van zijn personeel heeft moeten ontslaan, is hij zestien uur per dag in touw. Na wat weer een eindeloze dag leek, is hij eindelijk op weg naar huis. Het is druk op de weg, verkeersopstoppingen gaan naadloos in elkaar over. Zelfs in de straten vlakbij zijn huis is het druk. Er lopen opvallend veel wandelaars door de straat die naar zijn huis leidt. Vreemd genoeg staan hun gezichten bezorgd. En dan ziet Thomas het. Er is brand. Er staat een prachtig, Victoriaans huis in brand. Zijn huis. Het huis waarin zijn gezin ligt te slapen.
In de tuin ligt zijn tienerzoon Luke in het gras. Thomas voelt geen opluchting. Luke leeft maar ligt er vreemd bij. Later zal hij horen dat zijn zoon uit het zolderraam is gesprongen en zijn beide benen heeft gebroken. Zijn vrouw Karen en zesjarige dochter Alice zijn nergens te bekennen. De paniek neemt toe. Wanneer Luke moeizaam uit weet te brengen dat ze nog in het huis zijn, rent Thomas zonder nadenken het brandende huis in.
Al snel likken de vlammen aan zijn kleren. De zwarte rook dwingt hem het brandende huis te verlaten. Een aantal dappere brandweerlieden wagen hun leven om Karen en Alice te redden. Moeder en dochter hebben zich in de douchecabine verschanst. De douche staat aan. Hoewel ze bewusteloos zijn, is duidelijk te zien dat ze via het afvoerputje hebben geprobeerd aan zuurstof te komen. Hun harten kloppen nauwelijks. Ze worden met spoed naar het ziekenhuis vervoerd waar de artsen doen wat ze kunnen. Het hart van Karen is echter niet tegen de zware brandwonden en de rookinhalatie opgewassen. Ze overlijdt. De kleine Alice vecht nog altijd voor haar leven.
De andere twee branden hebben in bedrijfspanden gewoed. De panden zijn volledig uitgebrand maar gelukkig was er niemand binnen. De felheid van de branden verraadde het al: ze zijn aangestoken. Iemand is de drie panden binnengedrongen om vervolgens overal lampenolie te verspreiden. Het uiterst brandbare goedje werd daarna aangestoken. Iemand wilde verwoesten. Doden.
Helen en haar collega’s zijn aangeslagen door de noodlottige gebeurtenis. Vooral haar collega Charlie, een jonge moeder, vindt het vreselijk dat een klein meisje in een groot ziekenhuisbed voor haar leven vecht. Helen heeft de leiding over het onderzoek. Niet voor het eerst in haar carrière opent ze de jacht op een moordenaar. Alle ogen zijn op haar gericht. Helen heeft immers al meerdere moordenaars ontmaskerd. Iedereen vertrouwt erop dat ze ook nu de schuldige op zal sporen. Nog geen dag later wordt de duisternis opnieuw door vlammen verdreven. Drie nieuwe branden doen het ergste vermoeden.
Klikspaan is alweer het vierde boek over Helen Grace. Ze is uitgegroeid tot een van mijn favoriete boekpersonages. Helen Grace is een held maar bovenal een mens. Hoewel ze uitblinkt in haar werk, is haar privéleven minder succesvol. Helen heeft moeite met het verwerken van emoties. Alleen door het voelen van lichamelijke pijn, is ze haar geestelijke kwellingen de baas. Helaas heeft de man die aan haar verlangen naar pijn toegaf, gevoelens voor haar gekregen. Daar kan Helen niet mee omgaan. Ze breekt met hem. Om te voorkomen dat ze haar gevoelens niet langer onder controle kan houden, zal ze een vervanger moeten vinden. Ze zal zich kwetsbaar op moeten stellen, iets wat ze zich als inspecteur bij de politie eigenlijk niet kan veroorloven.
De boeken in de Helen Grace-reeks zijn stuk voor stuk intens, intrigerend en bijzonder spannend. Klikspaan vormt daarop geen uitzondering. M.J. Arlidge is een van de beste thrillerschrijvers van dit moment. Mis deze boekenreeks niet.
ISBN 9789022578513 | paperback |443 pagina's | Boekerij | november 2016
Vertaald door Harmien Robroch
© Annemarie, 28 november 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Pluk een roos
M.J. Arlidge
Inspecteur Helen Grace heeft een aantal moordzaken succesvol afgerond. Ze is een beroemdheid geworden maar dat maakt haar beslist niet bij iedereen geliefd. Haar doortastende, eigenwijze gedrag én haar succes hebben haar vijanden opgeleverd. Mensen die zich door haar gepasseerd voelen, jaloers zijn of het gevoel hebben in haar schaduw te staan. Helen heeft het zichzelf niet makkelijk gemaakt. Toch zal ze alles zonder aarzelen opnieuw doen. Zo is Helen nu eenmaal. Ze wil mensen redden, ongedacht of haar dat populair maakt of niet.
Wanneer een gezin op een strand, goed verborgen in het zand, een lijk aantreft, wordt Helen op de zaak gezet. Het slachtoffer is een jonge vrouw. Ze is door honger om het leven gekomen. Wanneer Helen hoort hoe uiterst zorgvuldig de dader te werk is gegaan, heeft ze het gevoel dat de moordenaar ervaren is. Hij heeft zo veel mogelijk bewijsmateriaal verwijderd en het slachtoffer uiterst zorgvuldig verstopt. Heeft Helen voor de derde keer met een seriemoordenaar te maken?
Hoofdinspecteur Geri Harwood, Helens baas, weigert haar vermoedens te delen. Ze suggereert zelfs dat Helen geobsedeerd is door seriemoordenaars. Helen besluit haar bevindingen te verzwijgen. Aan de hand van een pacemaker wordt het slachtoffer geïdentificeerd. Het gaat om Pippa Briers, een meisje dat het nodige heeft meegemaakt. Haar vader Daniel weigert te geloven dat zijn dochter niet meer leeft. Hij heeft Pippa weliswaar al drie jaar niet gezien maar ze plaatste regelmatig een tweet. Ook stuurde ze haar vader af en toe een berichtje. Pippa is echter al een paar jaar dood. Wie heeft zich voor haar uitgegeven en de berichten verstuurd?
Rechercheur Sanderson, een collega van Helen, houdt zich met een andere zaak bezig. Ruby, een jonge vrouw, is door haar ouders als vermist opgegeven. Ruby stond, na een moeilijke periode, op het punt weer bij haar ouders te gaan wonen maar ineens verdween ze uit beeld. Volgens een nietszeggend tekstbericht is ze zelf vertrokken maar haar ouders geloven er niks van. Sanderson erkent hun bezorgdheid maar heeft in eerste instantie het idee dat het niet om een politiezaak gaat. Dan vertellen de ongeruste ouders echter iets dat ook Sanderson bezorgd maakt. Ruby, die aan een zware vorm van astma lijdt, is zonder haar inhalator vertrokken.
De lezer weet al vanaf de eerste bladzijde van deze intense thriller dat Ruby inderdaad niet vrijwillig is verdwenen. Na een avondje stappen was ze dronken haar bed ingedoken. Toen ze de volgende dag wakker werd, bevond ze zich op een andere plek. In een kelder. Iemand heeft haar uit haar eigen slaapkamer ontvoerd en houdt haar sindsdien gevangen. Vreemd genoeg noemt haar ontvoerder haar “Summer”. Hij heeft haar bovendien van een tatoeage voorzien, een klein, blauw vogeltje. Exact dezelfde tatoeage is aangetroffen op de arm van de dode Pippa maar dat weet Ruby niet. Sanderson en Helen zijn op hun beurt niet van de gloednieuwe tattoo van Ruby op de hoogte.
Helen en Sanderson krijgen in de gaten dat hun zaken raakvlakken vertonen. Zo blijken Ruby en Pippa erg op elkaar te lijken en zijn ze onder soortgelijke omstandigheden verdwenen. Helen besluit dit zo veel mogelijk voor haar baas te verzwijgen. Eerst moeten ze zekerheid hebben. De politievrouwen beseffen dat ze vaart achter het onderzoek moeten zetten. Als Ruby daadwerkelijk door de moordenaar van Pippa is ontvoerd, gaat ze een vreselijke dood tegemoet. Dan is er ineens een verdachte. Een man die net iets te toevallig op de verkeerde plekken is opgedoken. Kan hij het tweetal naar Ruby leiden?
Dit derde boek in de Helen Grace-reeks is minstens even spannend als de eerste twee delen. Het verhaal is ijzersterk geschreven en goed opgebouwd. Daarnaast is Helen Grace gewoonweg een briljant bedacht personage. Ze straalt een enorme kracht uit. Helen heeft afgrijselijke dingen meegemaakt en daar de nodige psychische schade door opgelopen. Het heeft haar beschadigd maar toch kruipt ze nooit in de slachtofferrol. De beroemde uitspraak “Alles wat mij niet doodt, maakt mij sterker.” van Friedrich Nietzsche gaat zonder twijfel voor haar op. Helen is een bikkel met een kwetsbare kant die ze slechts aan weinigen toont. In dit boek neemt ze eindelijk iemand in vertrouwen. Is het de juiste persoon?
Om te zeggen dat ik enthousiast over deze reeks ben, is zo onderhand een understatement. Ik ben inmiddels een echte fan! Het volgende boek zal Klikspaan gaan heten. Gelukkig verschijnt het al in november. Ik kan bijna niet wachten tot ik me opnieuw in een verhaal over Helen Grace mag storten!
ISBN 9789022577172 | paperback | 397 pagina's | Boekerij | mei 2016
Vertaald door Yolande Ligterink
© Annemarie, 1 augustus 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Piep zei de muis
M.J. Arlidge
Helen Grace zit niet op de terugkeer van haar collega Charlie te wachten. Er is simpelweg te veel gebeurd en Charlie herinnert haar aan die gebeurtenissen. Grace wil verder met haar leven. Ze wil vergeten dat haar zus Marianne een moordenares bleek te zijn. Ze wil niet langer denken aan het moment dat ze Marianne dood schoot. Door Marianne leeft Helens collega Mark niet meer en verloor Charlie haar kind. Helen wil niet langer met deze gruwelijke gebeurtenissen geconfronteerd worden en bovendien vindt ze dat Charlie destijds verkeerd heeft gehandeld. Haar verzet is echter zinloos. Hoofdinspecteur Ceri Harwood, de nieuwe bureauchef, is onverbiddelijk. Charlie keert terug.
Charlie weet best dat Helen niet bij is dat ze haar werk hervat maar ook zij moet haar leven weer oppakken. Ze heeft altijd van haar werk bij de politie gehouden. Toch valt haar eerste werkdag haar zwaar. Ze wordt onmiddellijk naar een sterfgeval gestuurd. Er is een prostituee vermoord. Heel even vraagt Charlie zich af waarom ze eigenlijk weer zo graag aan het werk wilde. Haar man Steve wil dat ze ontslag neemt. Ze hebben door Charlies werk immers hun ongeboren kind verloren. Charlie begrijpt haar man wel maar wil haar werk niet opgeven. Het is immers wat ze altijd heeft gewild. De spanningen binnen het huwelijk lopen razendsnel op.
Het blijft niet bij de dood van de prostituee alleen. Er is nog een moord gepleegd. Een man heeft een bezoekje aan een prostituee niet overleefd. Hij is op gruwelijk wijze om het leven gebracht. Zijn hart is uit zijn borstkast verwijderd. Helen, Charlie en hun collega’s hoeven zich niet lang af te vragen waar het orgaan is gebleven. Het wordt keurig verpakt door een pakketbezorger bij het gezin van het slachtoffer afgeleverd.
Het slachtoffer bleek er een dubbelleven op na te houden. Voor de buitenwereld was hij een onberispelijke huisvader die zich actief voor de kerk inzette. Niemand wist dat hij stiekem geld van de kerk gebruikte om zijn clandestiene bezoekjes aan prostituees te bekostigen. Hij had zelfs een geslachtsziekte opgelopen. Zijn vrouw reageert geschokt en weigert te geloven dat haar echtgenoot haar ontrouw is geweest. De waarheid is te schandalig om onder ogen te zien.
Hebben de dood van de prostituee en die van de “brave kerkganger” iets met elkaar te maken? Er wordt getwijfeld. Over de nieuwe moord die gepleegd wordt, bestaat echter geen enkele twijfel. Opnieuw is een huisvader gestorven. Opnieuw is het hart verwijderd. Opnieuw blijft er een ontredderde en bedrogen echtgenote achter. Zwerft er een bloeddorstige prostituee door de achterbuurten van de stad of worden de hoerenlopers door iemand achtervolgd?
De zaak raakt Helen meer dan ze wil toegeven. Ze wil koste wat kost voorkomen dat er meer slachtoffers vallen. Vooral het motief van de dader houdt haar bezig. Uit de moorden spreekt een ongebreidelde woede. Uit welke emoties komt de agressie van de moordenaar voort? Buiten werktijd vindt Helen niet de rust die ze zo nodig heeft. Stiekem schaduwt ze haar neefje Robert, het kind dat door Marianne ter adoptie werd afgestaan. Dat een wel erg fanatieke journaliste op de vreemdste plekken opduikt, bezorgt Helen de nodige stress. Hoe kan ze haar leven op orde krijgen en een moordzaak oplossen als iemand steeds in haar verleden duikt?
Piep zei de muis is het tweede boek van M.J. Arlidge. Over zijn debuut Iene Miene Mutte was ik zeer lovend en dat ben ik nu weer. Het verhaal gaat verder waar het in het vorige deel eindigde en opnieuw is Helen een fascinerend hoofdpersonage. De gebeurtenissen worden gedetailleerd en in sneltreinvaart uit de doeken gedaan. De korte, afwisselende hoofdstukken zorgen ervoor dat je blijft lezen. M.J. Arlidge ontziet de lezer niet. Wie niet tegen gruwelijkheden kan, kan dit boek maar beter links laten liggen. Wie daarentegen wel tegen een stootje kan, zal dit boek in één ruk uitlezen.
Wat de boeken van M.J. Arlidge zo intrigerend maakt, is dat niemand zwart-wit wordt afgeschilderd. Mensen maken fouten en hebben geheimen. Moordenaars kunnen gewetenloos zijn maar ooit waren ze, net als iedereen, onschuldige baby’s. Wat is er in de tussentijd gebeurd? Zijn moordenaars per definitie verderfelijk? Helen en haar collega’s schitteren en falen. Ze ontdoen zich van hun papieren boekgedaantes en transformeren in mensen van vlees en bloed. M.J. Arlidge schetst een verhaal dat zó levensecht en aangrijpend is, dat het niet snel vergeten zal worden. Een uitmuntende thriller.
ISBN 9789022575321 | paperback | 382 pagina's| Boekerij | januari 2016
Vertaald door Mariette van Gelder
© Annemarie, 13 januari 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Iene Miene Mutte
M.J. Arlidge
In eerste instantie gelooft niemand het verhaal van de ernstig vermagerde Amy Anderson. Twee weken geleden verdween ze, na het bezoeken van een popconcert in Londen, samen met haar vriendje Sam Fisher van de aardbodem. Nu is Amy terug. Van haar jeugdige, frisse verschijning is niets meer over. De ronduit vieze en stinkende vrouw die voor inspecteur Helen Grace zit, is niet meer dan een schaduw van de persoon die ze eens was. Amy heeft Sam om het leven gebracht maar ze beweert stellig dat ze tot haar afschuwelijke daad gedwongen is.
De dode Sam wordt op de bodem van een verlaten zwembad aangetroffen. Ook hij is vrijwel onherkenbaar veranderd. Sams ontzielde lichaam zit onder het aangekoekte vuil en hij is na zijn verdwijning eveneens enorm vermagerd. Helen Grace kan nauwelijks geloven wat ze ziet. Wat haar nog meer verbaast, is dat ze het verhaal van Amy begint te geloven. Amy heeft verklaard dat ze na het concert in Londen een lift van een vriendelijke vrouw aangeboden kregen. De dame in kwestie stak het verliefde stel zelfs een thermoskan vol warme koffie toe. Na de koffie ging het mis. Ergens tussen Londen en Southampton verloren Amy en Sam het bewustzijn. Het tweetal kwam op de bodem van het zwembad bij.
De boodschap van de vrouw was duidelijk: ze zou slechts één van hen vrijlaten. Ze mochten zelf kiezen wie er verder zou leven: Amy of Sam. Op de vloer van het zwembad lag een pistool klaar. Geladen met één kogel. Het lange wachten begon. Amy en Sam hoopten op een wonder. Hoopten vurig dat ze gevonden zouden worden. Het ontbreken van water en voedsel begon hun tol te eisen en uiteindelijk was het Amy die de vrijheid tegemoet strompelde.
Niet veel later is het opnieuw raak. Twee mannen komen na een zakenafspraak zonder benzine te staan. Gelukkig biedt een sympathieke dame hulp aan. Voor de mannen goed en wel beseffen wat hen overkomt, komen ze in een lege silo weer bij bewustzijn. De boodschap is hetzelfde. Het pistool ligt weer klaar. Wie van de twee kan uiteindelijk het verhaal navertellen?
Helen Grace en haar collega’s kunnen niet anders dan concluderen dat er een seriemoordenaar actief is. Hoe kan een vrouw in haar eentje twee mensen overmeesteren en naar hun nieuwe onderkomen vervoeren? Beschikt de vrouw over een bovenmenselijke kracht? Heeft ze een handlanger? Helen vraagt zich af wat het motief van de vrouw is. De ontvoeringen lijken zorgvuldig gepland te zijn. Hoe heeft ze haar slachtoffers uitgekozen? Welk verband ziet Helen over het hoofd? Eén ding is duidelijk: de vrouw is voorlopig niet van plan met haar lugubere spelletje te stoppen.
Iene Miene Mutte (oorspronkelijke titel: Eeny Meeny) is het thrillerdebuut van M.J. Arlidge die al jaren bijdrages aan succesvolle Britse televisieseries levert. Zo schrijft hij onder andere voor Silent Witness, een serie die ik op de voet volg. Iene Miene Mutte is het eerste deel van de Helen Grace-reeks. In Engeland zijn deel twee (Pop Goes the Weasel) en drie (The Dolls House) inmiddels ook een feit. Helen Grace is een stoere politievrouw die in Southampton woont en werkt. Ze heeft het nodige meegemaakt maar daar vertelt ze niemand over. Ze heeft een nieuwe start gemaakt en rekent op geheel eigen wijze met demonen uit het verleden af. Ze is sterk en daadkrachtig maar onder haar indrukwekkende en stoere verschijning, gaat een gevoelige vrouw schuil.
De hoofdverhaallijn wordt ondersteund door twee andere verhaallijnen. De lezer maakt kennis met een vrouw zich met regelmaat, door de in sadomasochisme gespecialiseerde gigolo Jake, laat afranselen. Ze eist steeds meer slaag en Jake begint moeite met de situatie te krijgen. Er is ook een verhaallijn over een meisje dat een allesbehalve prettige jeugd doormaakt. Al op jonge leeftijd begint ze gestoord gedrag te vertonen. Wie zijn deze vrouwen? Gaat het soms om dezelfde vrouw? Is het de moordenaar?
M.J. Arlidge doet het verhaal in een hoog tempo uit de doeken. De aandacht van de lezer krijgt nog geen seconde de kans te verflauwen. Indrukwekkende verhaalontwikkelingen volgen elkaar vliegensvlug op. Het verhaal is pittig en meedogenloos. De auteur heeft zich goed in zijn personages ingeleefd en stelt de lezer een aantal interessante vragen: op welke manieren verwerken mensen een traumatische jeugd; valt een traumatische jeugd wel te verwerken én ben je als overlever soms ook een verliezer? Dit debuut maakt heel nieuwsgierig naar het volgende deel!
ISBN 9789022569030 | paperback | 374 pagina's| Boekerij | januari 2015
Vertaald door Herman van der Ploeg
© Annemarie, 14 februari 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER