Hilde Vandermeeren

http://www.hildevandermeeren.com

Schemerzone
Hilde Vandermeeren

De in Londen woonachtige Kate heeft regelmatig het gevoel dat ze op de automatische piloot leeft. De vermoeidheid is overheersend. Al jaren heeft ze nergens energie voor. Kate vecht doorlopend tegen de slaap maar op begrip hoeft ze niet te rekenen. Regelmatig krijgt ze naar haar hoofd geslingerd dat ze lui is. Maar Kate is niet lui. Ze is gewoon moe. Heel erg moe.

Kate heeft niemand verteld dat ze een slaaponderzoek in een gespecialiseerd slaaplaboratorium heeft ondergaan. Ze is bang dat ze aan een ernstige aandoening lijdt. Hopelijk kan de arts haar geruststellen en is er een simpele verklaring voor haar moeheid. Wat zou het heerlijk zijn als haar werk in het verpleeghuis haar voortaan niet meer volledig uit zou putten. Kate had veel liever een ander beroep willen uitoefenen maar studeren lukte niet goed. Door de uitputting zijn veel deuren voor haar gesloten gebleven. Ook al heeft ze geen droombaan, ze kan in ieder geval de huur van haar knusse flatje betalen.

Helaas is de uitslag van het slaaponderzoek niet goed. Kate lijdt aan de slaapziekte narcolepsie. Dat verklaart ook de levensechte nachtmerries en de aanvallen van kataplexie, waarbij al haar spieren verslappen en ze ogenschijnlijk het bewustzijn verliest. Hoewel medicijnen de symptomen enigszins kunnen verlichten, moet Kate vooral haar levensstijl aanpassen. Zo heeft ze baat bij zogenoemde “powernaps”, korte dutjes die de ergste moeheid tijdelijk wegnemen. De arts adviseert Kate haar baas in vertrouwen te nemen. Het is belangrijk dat ze ook tijdens werktijd dutjes kan doen. Kate peinst er niet over. Het risico haar baan kwijt te raken is gewoonweg te groot.

Uit het niets komt een oplossing voor Kates probleem. Tijdens het uitgaan betrapt ze haar baas met een dame die niet zijn echtgenote is. Kate is discreet en doet niks met haar ontdekking maar haar baas is geschrokken. Er is een gloednieuwe vip-afdeling aan het verpleeghuis toegevoegd en Kate krijgt een van de felbegeerde nieuwe functies. Ze zal niet langer voor de bejaarde bewoners zorgen maar enkel voor de vip die op dat moment op de speciaal ingerichte etage verblijft. Kate is blij. Niemand zal merken dat ze zich af en toe voor een powernap terugtrekt. Haar toekomst ziet er ineens een stuk rooskleuriger uit.

De eerste logé is nog maar een kind. De negenjarige Sienna is de dochter van een glamourkoppel dat regelmatig in de bladen staat. Kate houdt niet erg van kinderen. Wat kan zo’n jong meisje nou mankeren? Volgens haar ouders heeft Sienna rust nodig maar Kate denkt dat ze eerder baat heeft bij een wat strengere aanpak. Het is gewoonweg een verwend kind dat geen zin heeft om naar school te gaan.

Toch is er iets aan Sienna dat Kate raakt. Eigenlijk komt ze helemaal niet verwend over. Ze praat nauwelijks en eet slecht. Zit het meisje toch echt iets dwars? Kate ontdooit en doet steeds meer haar best Sienna op haar gemak te stellen. Er ontstaat een warm contact maar daar komt abrupt een einde aan wanneer een foto van Sienna op Twitter verschijnt. Iemand heeft verraden dat Sienna op de speciale afdeling verblijft. Kate krijgt de schuld. Het bericht is immers via haar account geplaatst. Dat ze haar telefoon kwijt is, wordt afgedaan als een slappe smoes.

Kate wordt op het matje geroepen en er wordt een politieonderzoek naar de laffe daad ingesteld. De roddelpers maakt dankbaar gebruik van alle ophef. Kate wordt door iedereen als zondebok aangewezen en haar leven verandert in een hel. Ze is haar baan, haar reputatie en haar financiële zekerheid kwijt. Haar voormalige collega’s, met wie ze stuk voor stuk bevriend was, kijken haar sinds het voorval met de nek aan. En dan er is nog het onheilspellende gevoel dat niet alleen de roddelpers haar bespioneert. Heeft Kate last van hallucinaties, een symptoom van narcolepsie, of is er iets heel anders gaande?

Een boek van Hilde Vandermeeren is voor mij een waar feestje. Ze schrijft heerlijk meeslepend en combineert boeiende onderwerpen met interessante personages en mysterieuze voorvallen. Kates zorgen zijn terecht. Iemand houdt haar in de gaten. Maar wie is het? De lezer kan kiezen uit een bonte verzameling verdachten. Is het soms Kates nieuwe buurman die, ondanks zijn geringe lengte, iets onheilspellends uitstraalt? Gaat het om de voormalige medewerker van een roddelblad die spoken uit het verleden najaagt? Of is het toch de afgewezen collega of een van de vele andere kleurrijke personages? Ik heb me zonder tegenstribbelen volledig aan het verhaal overgegeven en me laten verrassen door de uitstekend uitgewerkte ontknoping. Hilde Vandermeeren is zonder twijfel een van de beste thrillerschrijvers van de Lage Landen.

ISBN 9789021403991 | paperback | 299 pagina's | Uitgeverij Q | mei 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

height= De toeschouwers
Hilde Vandermeeren

Marion Hartog is graag alleen. Een zware jeugd heeft erin geresulteerd dat ze maar weinig mensen in haar leven toelaat. Haar emoties gaat ze met kickboksen te lijf. Marion verliest geen enkele wedstrijd. Echte vrienden heeft ze niet. Alleen Dana, die ook aan kickboksen doet, kan eventueel als vriendin aangemerkt worden.

Wanneer Dana een beroep op haar doet, verzint Marion tal van uitvluchten. Dana moet op zakenreis en ze heeft iemand nodig die op haar twaalfjarige dochter Chavi kan passen. Chavi moet op maandag naar haar nieuwe school, een internaat, gebracht worden en op vrijdag weer opgehaald worden. Daarnaast heeft ze een logeeradres voor het weekend nodig. Marion voelt er niks voor om op Chavi te passen maar Dana is de wanhoop nabij. Weigeren is geen optie.

En zo gebeurt het dat Chavi op haar allereerste schooldag niet door haar moeder maar door een nukkige Marion naar school gebracht wordt. De prestigieuze school ligt verscholen in een rustiek bos en niets lijkt een prettige schooltijd voor Chavi in de weg te staan. Maar Marion denkt daar anders over. Marion heeft met haar hypergevoelige voelsprieten een leraar opgemerkt. Haar achterdocht is gewekt. Leraar Gilles Ramus deugt niet, Marion weet het zeker. Ze vertrouwt op haar gevoel. Wanneer ze ontdekt dat er met spoed een vacature opgevuld moet worden, aarzelt ze geen moment. Marion solliciteert naar de functie van parttime-internaatsopvoedster en wordt aangenomen. Marion is echter niet helemaal eerlijk geweest tijdens het sollicitatiegesprek.

Schooldirecteur Erwin Muyters doet er alles aan om de reputatie van de school hoog te houden. Gelukkig heeft hij het personeelstekort razendsnel aan kunnen vullen. Toch grijpt de stress hem regelmatig bij de keel. Het runnen van een school is een zware klus. En dan wordt er een lijk in de lerarenkamer aangetroffen. De gedachten van Erwin Muyters zijn niet bij het slachtoffer maar bij de mogelijke gevolgen die het nare voorval voor de school kan hebben. Hoe kan hij een moord op zijn veilige school verklaren aan de ouders van zijn leerlingen?

Gelukkig neemt de politie de moord wél serieus. Het slachtoffer is Benno Lanssens, een schilder. Benno werkte nog tot laat door om een schilderklus op de school af te ronden. Iemand heeft de schilder met grof geweld om het leven gebracht. De politie verhoort iedereen die toegang tot de lerarenkamer heeft. Ook Marion wordt aan de tand gevoeld. Marion is net als iedereen geschrokken maar ze is nog altijd gefixeerd op Gilles Ramus. Als ze de man met Chavi ziet praten, neemt het gevoel van onbehagen toe. Marion kent types als Gilles Ramus. Eens heeft Marion niet ingegrepen. Eens heeft ze een viezerik als Gilles Ramus ongestoord zijn gang laten gaan. Eens maar nooit weer.

Auteur Hilde Vandermeeren heeft al tientallen kinder- en jeugdboeken op haar naam staan. In 2013 verscheen Als alles duister wordt, haar eerste thriller. Ze won met haar thrillerdebuut de Hercule Poirot Publieksprijs 2013. Ook De toeschouwers is goed geschreven maar helaas evenaart het boek niet de kwaliteit van Als alles duister wordt. Het hoofdpersonage Marion is onbereikbaar. Door haar stugheid heeft het verhaal iets afstandelijks. Ook de andere personages in het boek heb ik niet echt goed leren kennen.

Het verhaal zelf is vlot geschreven maar ook voorspelbaar. Het hoofdverhaal wordt afgewisseld met het verhaal van een jong meisje dat opgroeit in een weeshuis. Vooral die tweede verhaallijn is erg goed geschreven. Natuurlijk houdt het verband met het hoofdverhaal. Het is niet moeilijk te raden over wie het gaat maar toch is het een mooie toevoeging. Het geeft het totale verhaal meer diepgang.

De schrijfstijl van De toeschouwers neigt soms naar die van een young adult thriller. Het is een prima thriller maar ik ben ervan overtuigd dat deze auteur beter kan. Dat Hilde Vandermeeren kan schrijven staat vast en ik kijk dan ook uit naar haar volgende boek. Zal ze de beklemmende spanning uit Als alles duister wordt nogmaals kunnen creëren?

ISBN 9789021455938| paperback | 301 pagina's| Uitgeverij Q| mei 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Scorpio Scorpio
Hilde Vandermeeren

Mensen vermoorden is zijn beroep. Huurmoordenaar Michael was nog maar een tiener toen hij zijn eerste moord pleegde. Hij is al jaren werkzaam voor de organisatie Scorpio. Zijn bazin, Dolores, haalt de opdrachten voor hem en zijn collega’s binnen. Alleen zij weet wie opdracht tot moord heeft gegeven. Michael vindt het prima zo. Hij doet wat hem opgedragen wordt, zonder dat hij wroeging voelt. In de loop der jaren heeft hij zich een handige eigenschap aangeleerd. Zijn bijnaam is “De Kameleon”.

Ook de huurmoordenaarsmarkt is aan concurrentie onderhevig. Dolores besluit daarom om voortaan ook kinderen tegen betaling om het leven te brengen. De eerste opdracht is al snel binnen. Het gaat om voormalig atlete Gaelle en haar zevenjarige zoontje Lukas. Michael is degene die hen zal vermoorden. Michael zal niks aan het toeval overlaten en de buitenwereld zal denken dat Gaelle zelf de dader is. Toch voelt het, voor het eerst tijdens zijn lange loopbaan, niet goed. Michael wil geen kind doden. Wanneer hij probeert de opdracht te weigeren, zadelt Dolores hem met een partner op. Elke stap die hij zet, wordt met argusogen bekeken.

Gaelle is zich nergens van bewust. Ze probeert te genieten van een korte gezinsvakantie in het Zwarte Woud. Haar huwelijk met Bernd wankelt. Is de liefde tussen haar en Bernd na de geboorte van hun zoon Lukas langzaam weggesijpeld? Gaelle denkt liever niet meer aan die vreselijke periode terug. Ze was depressief en wist zich soms geen raad met haar huilende baby. Gaelle hoopte dat het gezinsuitje hun huwelijk nieuw leven in zou blazen maar bij thuiskomst blijkt er niets veranderd te zijn.

Dan wordt er een gat in Gaelle’s geheugen geslagen. Ze voelt zich angstig. Waar is ze? Haar instinct zegt haar dat ze moet vluchten maar ze begrijpt niet waarom. Ook heeft ze vaag het gevoel dat er een kind in nood verkeert. Verward zakt ze weg in een diepe slaap. Het duurt even voor Gaelle zich weer bewust van haar omgeving is. Ze ligt in een ziekenhuis. Een psychiatrisch ziekenhuis. Gaelle begrijpt niet waarom. En waar is haar man? Het klopt toch dat ze getrouwd is? En dan ineens danst Lukas haar herinneringen binnen. Lukas, haar kind. Waar is haar kind?

Wanneer Gaelle weer voldoende aanspreekbaar is, hoort ze de vreselijke waarheid. Ze heeft geprobeerd haar zoon om het leven te brengen, waarna ze een zelfmoordpoging heeft gedaan. Kennelijk heeft ze halverwege haar afschuwelijke daad spijt gekregen en een sms-bericht aan haar beste vriendin Ebba gestuurd. Dankzij het doortastende optreden van haar vriendin leeft Lukas nog, maar het jongetje ligt in coma. Of hij het gaat halen, is nog niet zeker. Gaelle’s wereld stort in.

De bewijzen tegen Gaelle zijn overduidelijk. Ze had zelfs een excuusbriefje achtergelaten en bovendien zijn er antidepressiva in haar huis gevonden. Waarom heeft ze voor haar echtgenoot verzwegen dat ze weer door een depressie werd geplaagd? Gaelle is met stomheid geslagen. Heeft ze werkelijk geprobeerd haar kind te doden? Ineens weet ze het weer. Er waren twee mannen in haar huis. Twee mannen die zich op haar en Lukas stortten. De man die haar vastgreep fluisterde dat ze net moest doen of ze bewusteloos was. Gaelle luisterde niet. Ze stuurde in paniek een sms aan Ebba en dat werd door de tweede man opgemerkt…

Hilde Vandermeeren heeft opnieuw een echte pageturner geschreven. Natuurlijk gelooft niemand Gaelle’s verhaal over de twee onbekende mannen in haar huis. Ze is de enige die beseft dat Lukas nog steeds in gevaar verkeert. Ze zit echter opgesloten in een psychiatrisch ziekenhuis. Hoe kan ze haar kind helpen als niemand haar gelooft?

Wie heeft opdracht tot de huurmoorden gegeven? Dat is de grote vraag. Alleen de opdrachtgever en Dolores kennen de waarheid. Heeft Bernd de moorden besteld? Heeft hij zich werkelijk van zijn vrouw en bloedeigen kind willen ontdoen? Wanneer Gaelle uit het psychiatrisch ziekenhuis weet te ontsnappen, wordt ze niet alleen door de politie gezocht. De opdracht is immers nog altijd niet volbracht en Dolores stelt haar clientèle niet graag teleur.

Deze vierde thriller van Hilde Vandermeeren heb ik met ingehouden adem gelezen. Het spannende verhaal is goed uitgewerkt en leest als een trein. Door welke gebeurtenissen is het Poolse jongetje Michael een huurmoordenaar geworden? Kan Lukas nog gered worden? Lees dit boek en ontdek de onthutsende waarheid!

ISBN 9789021402420 | paperback | 318 pagina's| Uitgeverij Q | mei 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Stille grond
Hilde Vandermeeren

“Wat viel er in godsnaam te lachen, had Eve zich afgevraagd, in een wereld waarin je ene zus verdwenen was en je andere zus vervaagd was tot een schim.”

De uit Glasgow afkomstige Eve Thompson was nog maar drie jaar oud toen aan haar onbezorgde jeugd abrupt een eind kwam. In 1983 verdween haar drie jaar oudere zus Rosie midden in de nacht uit haar gloednieuwe stapelbed. Ruby, de tweelingzus van Rosie, bleef achter en woont inmiddels al jaren in een psychiatrische instelling waar ze haar dagen zwijgend doorbrengt. Naast Ruby staat steevast een lege stoel waarin niemand plaats mag nemen. Ruby kan het leven zonder haar zus Rosie niet aan.

Het is al dertig jaar geleden dat Rosie verdween. De moeder van de drie meisjes is inmiddels overleden en vader Edward Thompson heeft de hoop op een veilige terugkeer van Rosie opgegeven. Rosie is dood, dat kan niet anders. Eve ergert zich soms aan haar vader. Ze vindt dat hij Ruby niet genoeg bezoekt. Edward houdt van Ruby maar hij kan niet aanzien dat ze zo lijdt. Dan vervult een onverwacht bericht, afkomstig van The Isle of Skye, Eve met nieuwe hoop. Zal er eindelijk een einde aan de lange jaren vol onzekerheid komen?

De eenentachtigjarige Donald Cunningham woont al jaren op The Isle of Skye. Onlangs haalde hij het nieuws omdat de kapel waarin al jaren een biechtboek ligt, wordt dichtgemetseld omdat de burgemeester vindt dat het hangjongeren aantrekt. Het biechtboek was een idee van Donald. De laagdrempelige manier om te biechten trok mensen van heinde en ver naar de kapel. Volledig anoniem vertrouwden ze hun geheimen aan het papier toe waarna ze opgelucht hun weg vervolgden. Op de dag dat Donald het dikke boek definitief uit de kapel verwijdert, valt zijn oog op een nieuw bericht.

“HET SPIJT ME WAT ER GEBEURD IS MET ROSIE THOMPSON. MOGE GOD ME VERGEVEN.”

Niet veel later worden Eve en haar vader door de politie op de hoogte gebracht. Edward reageert lauw maar Eve is dolblij met het nieuws. Ze is klaar om zich volledig op een hernieuwd onderzoek te storten maar al snel komt ze tot de conclusie dat de politie de nieuwe ontwikkeling niet serieus genoeg neemt. Ze besluit zelf naar The Isle of Skye te reizen om bij de inwoners naar informatie te vissen. Heel langzaam gaat het balletje rollen.

Kyle Crawford, leider van de sekte Orde van het Licht, is niet blij met de onthulling in het biechtboek. Hij hoopt dat niemand de biecht aan De Boerderij zal koppelen, de plek waar hij heer en meester is en over de levens van zijn volgelingen beslist. Kyle is een sekteleider van het ergste soort maar dat vindt hij zelf uiteraard niet. Hij houdt zijn volgelingen stevig onder de duim. Op het moment houdt hij vooral Carol Jones goed in de gaten. Hij heeft het idee dat haar hoofd met twijfels gevuld is.

Carol Jones twijfelt inderdaad. Ze groeide op De Boerderij op maar nu woont ze met haar man Fergus en haar dochter Zoë in een huurhuis. Kyle heeft Fergus voor haar uitgekozen en gelukkig is hij een goede man. Toch vindt ze het moeilijk dat ze niet alles over haar echtgenoot weet en Zoë vindt het naar dat ze niet met de buurkinderen mag spelen. Eigenlijk mogen Carol en Zoë helemaal niks. Hun gerieflijke huis is niets meer dan een kooi. Contact met de buitenwereld is er niet. Kranten, televisie en internet zijn verboden. Kyle bepaalt zelfs wat ze eten en drinken. Carol heeft altijd trouw gedaan wat van haar verwacht werd maar de laatste tijd voelt ze een gevoel van onrust in haar binnenste borrelen. Terwijl Carol twijfelt en Kyle zich zorgen maakt, komt Eve bij toeval op het spoor van De Boerderij. Na dertig jaar onzekerheid, na dertig jaar gemis en verdriet, is ze niet van plan haar onderzoek te staken.

Stille grond is alweer de derde thriller van de Vlaamse Hilde Vandermeeren die ook een tweelingzus heeft. Na haar verpletterende debuut Als alles duister wordt, viel haar tweede boek De toeschouwers ietsje tegen. Met Stille grond bewijst Hilde Vandermeeren echter opnieuw dat ze het kan! Ik heb genoten van dit boek. Het verhaal wordt voornamelijk vanuit Eve en Carol verteld. Het is vanaf het begin af aan duidelijk dat de verdwijning van Rosie en de sekte iets met elkaar te maken hebben. Is Carol soms Rosie? De ervaren thrillerlezer heeft de clou op een gegeven moment wel door maar dat doet niets af aan de spanning. Voor een boek van Hilde Vandermeeren mag je me midden in de nacht wakker maken!

ISBN 9789021458632 | paperback | 286 pagina's| Uitgeverij Q | mei 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

alt Als alles duister wordt
Hilde Vandermeeren

Niet lang geleden is Claire Maenhout aangereden. De dader reed door. Gelukkig heeft Claire het ongeluk overleefd maar ze heeft wel hersenletsel opgelopen. Claire heeft prosopagnosie, ze is gezichtsblind. Claire herkent zelfs haar eigen spiegelbeeld niet. Elke ochtend ziet ze een onbekende in de spiegel.

Wanneer Claire met grote haast naar het treinstation rent, botst ze tegen een man op. Ze verontschuldigt zich en rent verder. De man is hevig geschrokken. Claire weet namelijk niet dat hij zojuist iemand heeft gedood. Hij heeft zijn slachtoffer, ene Berckmans, van een voetgangersbrug bij het station gegooid. Nu heeft de moordenaar een getuige. Claire heeft zijn gezicht gezien. De man weet op zijn beurt niet dat Claire hem niet zal kunnen herkennen.

Claire geeft gehoor aan een getuigenoproep van de politie maar deze kan niets met haar summiere informatie. De dood van Berckmans wordt door de politie afgedaan als een zelfmoord. De enige die dat niet gelooft is de moeder van het slachtoffer. De moordenaar is echter naarstig op zoek naar Claire. Hij denkt nog steeds dat ze een waardevolle getuige is en hij is vastbesloten haar op te sporen en uit de weg te ruimen.

Prosopagnosie is een bijzonder vervelende aandoening. Claire herkent werkelijk niemand. Ze herkent haar ouders niet, haar buren niet en ook haar collega’s niet. Claire werkt in een schoenenwinkel en het komt regelmatig voor dat ze naar het magazijn gaat om schoenen te halen en zich vervolgens bij de verkeerde klant meldt. Ook kan het gebeuren dat ze zich twee keer achter elkaar aan dezelfde persoon voorstelt. Claire focust zich op dingen als haarkleur, lengte, postuur of kleding. Waterdicht is haar methode niet en Claire vergist zich regelmatig. Claire loopt niet te koop met haar gezichtsblindheid. In eerste instantie vond ik dat eigenwijs van haar maar al snel blijkt het juist heel verstandig te zijn. Er zijn mensen die misbruik maken van het feit dat Claire hen niet herkent. Zo heeft Magali, een collega van Claire, een bijzonder vervelende vriend.

Ondertussen speurt de moordenaar nog altijd onverdroten de omgeving af. Hij moet en zal de getuige vinden. De dader is een fotograaf, dat is al snel duidelijk. Hij is rijk, verwaand en gewend te krijgen wat hij wil. Berckmans stond in zijn weg, wilde hem schade berokkenen. De narcistische fotograaf voelt zich niet schuldig en heeft totaal geen moeite met het idee dat hij ook de getuige uit de weg zal gaan ruimen. Maar dan krijgt hij een onverwachte logé en alles dreigt in het honderd te lopen.

De Vlaamse Hilde Vandermeeren heeft al meer dan veertig kinder- en jeugdboeken geschreven. Ze sleepte meerdere prijzen in de wacht waaronder de Zilveren Griffel en de Vlag en Wimpel. Als alles duister wordt is haar thrillerdebuut. Is het mogelijk om naast kinderboeken ook succesvol een thriller te schrijven? Hilde Vandermeeren bewijst dat het kan! Het boek is spannend en zit vol vaart. Het verhaal is bovendien origineel, compleet en goed uitgewerkt. Claire is een sympathiek en geloofwaardig personage. Heel mooi is ook beschreven hoe de ouders van Claire worstelen met het ongeluk. Hun dochter was er bijna niet meer geweest. Vooral Claires vader heeft het er moeilijk mee. Hij kan maar niet verkroppen dat de dader nog steeds niet is gevonden.

Als alles duister wordt is een uitstekend thrillerdebuut. Ik hoop van harte dat het uitstapje van Hilde Vandermeeren naar het thrillergenre niet eenmalig is.

ISBN 9789021446813| paperback |256 pagina's| Uitgeverij Q | april 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER