Erik Valeur

Zie ook de Leestafelrecensie over het boek Schipbreuk van een leven van Erik Valeur.

Het zevende kind
Erik Valeur

Op 5 mei 2008 ontvangt Orla Pil Berntsen, de stafchef van de Deense minister van Nationale Zaken, een brief. Natuurlijk ontvangt Orla wel vaker post op kantoor maar deze brief trekt toch meteen zijn aandacht. De adressering bestaat uit zestig keurig uitgeknipte letters uit een krant of tijdschrift.

De inhoud van de envelop is nog veel vreemder. Er zit een paar babysokjes in evenals een fotokopie van een oud artikel uit een tijdschrift. Het artikel gaat over zeven kleine kinderen. Verder bevat de envelop een adoptieformulier. Orla begrijpt niet waarom iemand hem deze gegevens stuurt. Toch voelt hij zich niet op zijn gemak want Orla verbleef als kind tijdelijk in een kindertehuis.

De geheimzinnige afzender heeft dezelfde informatie ook naar Knud, een journalist van de krant Fri Weekend, gestuurd waarbij vermeld is dat Orla een kopie heeft ontvangen. De interesse van Knud is gewekt en hij ontdekt dat het oude artikel gaat over zeven kinderen die in 1961 in de zogenoemde Olifantjeskamer van het beroemde kindertehuis Kongslund verbleven. Knud speurt naarstig verder en schrijft uiteindelijk een onthullend artikel in de krant: Was Kongslund betrokken bij activiteiten waarbij beroemde lieden op discrete wijze van ongewenst nageslacht af werden geholpen?

De afkomst van de zeven kinderen uit de Olifantjeskamer blijkt niet te achterhalen. Dit staaft het vermoeden van Knud. Er is duidelijk veel moeite gedaan te verbergen wie de ouders van deze kinderen zijn. Een van de zeven kinderen, Marie, is de pleegdochter van de oud-directrice van het weeshuis. Marie heeft de andere kinderen al die jaren stiekem gevolgd en weet verrassend veel over hen. Ze geeft echter maar mondjesmaat informatie aan Knud prijs en doseert hierbij heel gewiekst wat ze wel en wat ze niet onthult.

Dit ruim zevenhonderd bladzijden tellende boek vertelt het uitgebreide verhaal van de zeven weeskinderen. De meesten van hen dragen geheimen met zich mee. Om de waarheid boven tafel te krijgen worden hun levens uitgepluisd waardoor oud zeer opgerakeld wordt. Een andere verhaallijn is politiek getint. De regering wil zijn handen niet branden aan de uitwijzing van een 11-jarig asielzoekertje uit Sri Lanka. Kan dit afgehandeld worden op een wijze waarbij men zich niet de woede van het Deense volk op de hals haalt?

Het zevende kind is een bijzonder intrigerend boek. De auteur heeft het verhaal van alle mogelijke kanten belicht en ik ging volledig in het verhaal op. Interessant weetje is dat de schrijver zelf ook enkele jaren in het kindertehuis heeft gewoond. Sommige onthullingen had ik van tevoren al door, anderen wisten me te verrassen. Het is een verhaal over doofpotaffaires en misleiding. Over persoonlijke ontwikkeling, liefde en afkomst maar bovenal gaat dit boek over eenzaamheid. Heb je genoten van (de serie of het boek) Borgen? Dan valt dit vast ook bij je in de smaak! Het zevende kind heeft een aantal mooie onderscheidingen in de wacht gesleept en als ik bij machte zou zijn het ook een prijs toe te kennen dan had ik dat gedaan. Dit is een voortreffelijk boek.

ISBN 9789023476108| paperback | 718 pagina's| Cargo | januari 2013
Vertaald door Angelique de Kroon

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

alt Het zevende kind
Erik Valeur

In een weeshuis bepaalt de directrice het lot van ‘haar’ kinderen. Zij is immers degene die besluit of ze een kind wel of niet aan adoptieouders meegeeft. Zij is ook degene die de administratie in handen heeft.

In 1961 liggen op de Olifantenkamer in het kindertehuis Kongslund in Skodsborg zeven kinderen, vijf meisjes en twee jongens te wachten op een nieuw tehuis. Een van hen is Marie, die nooit opgehaald zal worden omdat ze enigszins misvormd is? Of omdat de directrice het niet wil? Marie blijft in het tehuis wonen en kent gaandeweg ieder hoekje van het huis, met alles wat zich daar in bevindt. Als zij wil weten wat er van haar kamergenootjes is geworden, is het voor haar een peulenschil om daar achter te komen. Ze reist zelfs naar hun nieuwe omgeving om te kijken hoe ze het stellen.
Een andere verhaallijn vertelt over politieke intriges: vlak voor het 60-jarig jubileum van het tehuis gevierd gaat worden, ontvangt een aantal mannen waaronder een stafchef bij het ministerie van Nationale Zaken, een televisiemaker en een journalist een anonieme brief, waarbij een babysokje zit. Ex-hoofdcommissaris Carl Malle wordt ingeschakeld om uit te zoeken wie daar achter zit.

Wie waren die baby’s uit 1961? In welke gezinnen zijn ze opgenomen, en wat is er van hen terecht gekomen? Wie is die vrouw, die in 2011 op het strand aanspoelde, en naar wie eigenlijk nooit echt onderzoek heeft plaatsgevonden, omdat dit zo’n onbetekenend feit was, naast de aanslagen in Amerika? Maar vooral: waarom is Marie hier zo mee bezig?
Marie is het meest aan het woord, en is niet helemaal eerlijk of houdt dingen achter. Dat maakt het geheel mysterieuzer dan prettig is. Want de lezer weet niet waar hij aan toe is.
Het is een dikke pil, en niet omdat de schrijver allerlei zijpaden bewandelt of (onnodige) beschrijvingen geeft. De karakters, vooral die van Marie, worden uitgebreid beschreven, zodat de plot, die erg ingewikkeld in elkaar steekt, slechts heel langzaam ontrafeld wordt.

Ik raakte als lezer regelmatig de draad kwijt, maar vond hem gelukkig wel steeds terug. Toch bleef het een hele kluif. Het is namelijk niet alleen een thriller, het is vooral een psychologische roman met meerdere lagen, die pas goed doordringen als je het verhaal nog een keer leest. Soms moet je wel om de draad weer op te pakken, maar om nu dit boek in zijn geheel nog eens door te nemen? Denk het niet.
Dit is volgens de flap ‘de grote Deense roman van het jaar’. Letterlijk en figuurlijk dus.

ISBN 9789023476108 | paperback | 672 pagina's |Cargo | januari 2013
Vertaald uit het Deens door Angelique de Kroon

© Marjo,11 augustus 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER