Belinda Bauer

http://www.belindabauer.co.uk

Vaderskind
Belinda Bauer

Het dorpje dat aan de kust van Devonshire ligt is maar twintig huizen groot. In een daarvan, een driekamercottage, woont de tienjarige Ruby Trick met haar ouders. Haar vader heeft gewerkt op een scheepswerf, tot er geen werk meer was. Sindsdien vist hij wat en verder luiert hij, iets wat zijn vrouw, die als kokkin in een hotel hard werkt, een doorn in het oog is.

Er is vaak ruzie, maar Ruby vindt dat het haar niet aangaat. En ze is dol op haar vader. Vooral zijn hobby om cowboy te spelen vindt ze prachtig. Tegen de zin van haar moeder neemt John Trick zijn dochter mee naar de kroeg waar hij met zijn maten, de Gunslingers, sterke verhalen vertelt.

Veel leuker dan de normale dagen: Ruby is nogal aan de maat en wordt daarom gepest, vooral met de bus naar schoolgaan is een ramp. School zelf valt wel mee, juffrouw Sharp is heel aardig. Van haar krijgt de hele klas de opdracht een dagboek bij te gaan houden:

Maandag: Geen paarden in de paddick. Op school plattegronden getekend

Dinsdag: Maggie viel van de schommel op de kliffen en het bloedde in haar sok.
Woensdag: in het bos gespeeld. Een mooie tak gevonden voor een pistool. enz.

Dan wordt Noord-Devon opgeschrikt door een aantal akelige voorvallen. Jonge vrouwen worden door een man met een bivakmuts op een akelige manier vernederd. Na twee voorvallen waarbij de vrouwen ontkwamen, verandert de werkwijze: de vrouwen komen niet meer levend thuis. Als de politie er niet in slaagt de moordenaar te vinden bedenken de Gunslingers dat zij zelf iets kunnen ondernemen, zij gaan patrouilleren. En Ruby is dolblij: zij mag van haar vader mee op dat avontuur!

Het vertelperspectief dat over dit gedeelte gaat ligt bij Ruby. Een meisje van tien beseft nauwelijks dat het niet gepast is dat ze meegenomen wordt - ’s avond laat ook nog! – naar een kroeg. Laat staan op jacht! Maar het is een welkome afwisseling van haar dagelijkse leven, het is spannend, en haar vader is immers haar held!

Naast dit verhaal is er een andere verhaallijn, dat van inspecteur King, die op de zaak van de vermoorde vrouwen staat en hard haar best doet om te voorkomen dat er nog meer slachtoffers vallen.

Zoals dat hoort, heb je in het begin geen idee wat je te wachten staat.

De manier waarop de dader met zijn slachtoffers speelt is wel bijzonder te noemen, maar wat doet het verhaal van dat kleine meisje in dit boek? Ook de plek waar het verhaal speelt is van belang, het is voor de betrokkenen geen fijne plek om te wonen. De omgeving en de sfeer die mede bepaald wordt door die omgeving weet Bauer uitstekend over te brengen. Zelfs het weer speelt een rol…

Op het einde knoopt Belinda Bauer alle eindjes aan elkaar, en besef je pas wat je precies gelezen hebt.

Weer een heel knappe thriller, die vooral ingaat op de psychologie van de personages, vooral die van het meisje. Haar belevingswereld, haar reacties op de gebeurtenissen, daar draait het om in dit boek.

Belinda Bauer groeide op in Engeland en Zuid-Afrika, studeerde in Amerika maar keerde terug naar Wales om te werken als rechtbankverslaggever. In 2010 debuteerde ze met Rusteloos land, het eerste deel van wat de Exmoor trilogie zou worden en viel hiermee direct in de prijzen. In 2014 schreef ze Vaderskind, nu pas vertaald en uitgebracht.

ISBN 9789400514485 | paperback | 208 pagina’s | Uitgeverij Bruna | april 2022
Vertaald door Valerie Janssen

Lees de reacties op het forum, klik HIER

De schitterende doden
Belinda Bauer

Eve Singer is pas 29, maar aan haar carrière lijkt al een eind te komen. Ze is misdaadverslaggever voor de televisie, en haar baas is erg veeleisend. Het publiek is veeleisend, zegt hij: zij willen bloed zien, lijken! Aan Eve en haar vaste cameraman Joe de taak om dat te leveren. Maar daar voor moeten ze allerlei slinkse paden betreden want journalisten zijn natuurlijk niet welkom op een plaats delict.

Er is een nieuwe medewerker gekomen: jonger en blond. Een bedreiging dus. En Eve heeft haar baan zo hard nodig. Ze heeft noodgedwongen haar eigen appartement op moeten geven om weer bij haar vader in te gaan wonen. Hij begint te dementeren, en kan niet meer alleen wonen. Soms weet hij niet eens meer wie Eve is, maar ook zijn er momenten dat hij heel goed lijkt te beseffen wat er aan de hand is. Kortom: het leven is moeilijk voor Eve.

Als de moordenaar haar pad kruist, wordt het nog moeilijker. De man schijnt te denken dat Eve de enige is die begrijpt wat hij aan het doen is. Zij is zijn muze, want wat hij laat zien aan het publiek via Eve is immers kunst. Hij wil niet inzien dat ze daar toch heel anders over denkt.

Een misdaadroman volgens het geijkte patroon. Het begint met een proloog die de lezer pas kan begrijpen als het verhaal gelezen is. Dan volgen we het eerste slachtoffer. De moordenaar doet zijn intrede, gevolgd door Eve als zij verslag moet uitbrengen van een gruwelijke moord.
Het verhaal volgt hen allebei: de moordenaar en de verslaggever, tot de apotheose.
In de tussentijd levert het verhaal van de moordenaar enig inzicht in het waarom van zijn daden, en wordt het leven van de verslaggever bemoeilijkt door de persoonlijke omstandigheden.

Het verhaal speelt in Londen, in de drukke tijd voor kerst. Het is echt winter, er ligt een flink pak sneeuw: ziedaar de sfeer.
De schitterende doden is een thriller, geheel volgens de regels. Is het dan niet spannend? Jazeker wel, het is spannend tot bijna de laatste pagina. Maar omdat het het geijkte patroon volgt, is het niet bijzonder. Er is geen uitdaging, het is te voorspelbaar. Ook het afrondende gedeelte biedt niets bijzonders.
En helaas komen de motieven van de dader te weinig uit de verf. Er wordt gehint, maar niets echt verteld. Dat is reuze jammer want de psychologische achtergronden zijn binnen een thriller toch de krenten in de pap.
Belinda Bauer kan beter, dus dat hoop ik dan maar terug te zien in haar volgende thriller.
Niettemin: een heerlijk boek voor een avondje ontspannen.

ISBN 9789400507630| paperback | 320 pagina's | Uitgeverij Bruna | mei 2017
Vertaald door Valerie Janssen

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Wat dood is
Belinda Bauer

‘De dood was een omgekeerde oerknal; een onmogelijke goocheltruc die alles in één moment in niets veranderde, die één toestand zo volledig door een andere verving dat er geen bewijs van de eerste meer kon worden opgespoord en die de katalysator van pure schrik deed verdampen.’

Als Patrick zes jaar oud is, komt zijn vader bij een dramatisch ongeluk om het leven. Het gebeurt voor zijn ogen. Dat alleen al is voldoende reden om ieder kind een obsessie met de dood te laten krijgen. Maar Patrick is bovendien autistisch: hij heeft Asperger. Hij neemt ieder woord letterlijk; vermijdt iedere aanraking, en begrijpt niets van emoties. Gelukkig is hij ook erg intelligent en weet hij het ondanks zijn ‘beperkingen’ wel te redden. Zijn moeder wordt wanhopig van Patricks obsessie. Steeds die dode dieren overal. Maar het bepaalt Patricks toekomst: hij gaat anatomie studeren.
Op de universiteit van Cardiff zegt een medestudente tegen hem:

‘Weet je, jij bent anders.’
‘Alleen maar anders dan jij,’ zei hij. ‘Niet anders dan ik.’
‘Dat is waar.’ Ze glimlachte. Toen goot ze voorzichtig een kleine piramide van zout op tafel.
‘Hoe is het om jou te zijn?’
Patrick is verbaasd. Niemand had hem ooit gevraagd hoe het was om hem te zijn, zelfs zijn moeder niet.’

Zijn talent om de wereld letterlijk te nemen brengt hem op het spoor van een misdaad. Maar niemand gelooft hem, behalve dan de moordenaar. Hetgeen gevaarlijk wordt voor de jongen.
Naast deze verhaallijn is er ook het verhaal dat zich afspeelt in het ziekenhuis: op de afdeling met comateuze patiënten. Daar gebeuren vreemde dingen. Maar wat heeft dit in vredesnaam te maken met Patrick?

Belinda Bauer heeft met dit boek een totaal andere thriller geschreven als te doen gebruikelijk. Zeker draait het om de misdaad, maar het is vooral ook het verhaal van de autistische Patrick, en van zijn obsessie.

Dit is de vierde thriller van Belinda Bauer, vroeger journaliste en scenarioschrijfster. ij debuteerde in 2010 met ‘Rusteloos land’, dat meteen bekroond werd met Gold Dagger Award 2010.
Haar eerste drie boeken speelden op de uitgestrekte velden van Exmoor; in dit vierde boek gaan we naar Cardiff. In de eerdere boeken, was de plaats van handeling belangrijk: er heerste een grimmige sfeer. In Cardiff, op de universiteit en op het ziekenhuis ontbreekt dat geheel.
In dit verhaal wordt de sfeer bepaald door Patrick en zijn manier van in de wereld staan.
Het boek is zelfs bij vlagen komisch te noemen, omdat Patrick zo anders reageert dan ‘normale’ mensen. Maar achter de humor proef je ook de wanhoop van de moeder en het onbegrip van de jongen, en je kan niet anders dan het erg knap vinden zoals hij zich staande weet te houden in die voor hem bevreemdende wereld. Hoewel hij dat zelf volkomen normaal vindt...

Een razend knappe psychologische thriler, die Belinda Bauers talent maar weer eens bevestigt!

ISBN 9789400503441 |paperback |320 pagina's |Uitgeverij A.W. Bruna |februari 2014
Vertaald uit het Engels door Valérie Jansen

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Verdiende loon
Belinda Bauer

Het derde boek van Belinda Bauer speelt wederom in Shipcott, in Exmoor. Een kind verdwijnt uit de auto, waar haar vader haar achtergelaten heeft. Op het stuur ligt een briefje met de tekst ‘je houdt niet van haar’.
Omdat hij niet bepaald een geliefd persoon is, denken inspecteur Reynolds en zijn brigadier Elisabeth Rice dat het om een persoonlijke wraakneming gaat. Een ontvoering om losgeld lijkt onwaarschijnlijk: De vader van Jess Took heeft alleen maar schulden, en er volgt geen telefoontje of losgeldbriefje.
En dan verdwijnt er opnieuw een kind, dat eveneens alleen in een auto zat, en ook hier ligt een briefje ‘jullie houden niet van hem’.
Inspecteur Reynolds roept de hulp in van agent Jonas Holly, die na de moord op zijn vrouw in therapie was en nu toestemming heeft gekregen om weer aan het werk te gaan. Wie ‘opgesloten’ heeft gelezen, kent Holly. De dader van die moord is nooit gevonden. Steven Lamb, de jongeman die we kennen uit het eerste boek, is er van overtuigd dat Jonas zelf zijn vrouw vermoord heeft, maar heeft geen bewijs. Het zou best kunnen, denkt Steven, dat hij dan misschien ook iets te maken met de verdwijningen van de kinderen! Er verdwijnen nog meer kinderen, zonder spoor. De bewoners van Shipcott houden hun kinderen angstvallig binnen! Dan verdwijnt Stevens jongere broertje. Maar die zat niet in een auto.
Waar zijn de kinderen gebleven? Naarmate ze langer weg zijn vreest Reynolds het ergste.

Belinda Bauer heeft er voor gekozen om halverwege de dader ten tonele te voeren. Er zijn drie delen: in het eerste verdwijnen de kinderen; in het tweede ontmoeten we de dader en in het derde worden we in spanning gehouden: zullen de ouders hun kinderen nog levend terugzien? Heeft Steven gelijk wat Jonas betreft? En - leuk extraatje - heeft hij echt een relatie met Emily?
Als je Belinda Bauer in een bepaalde categorie wil indelen, dan is, nu haar derde boek verschenen is, duidelijk dat ze in dezelfde categorie valt als de onvolprezen Elisabeth George. Wat ze met deze schijfster gemeen heeft, is dat er een doorlopende verhaallijn in de verhalen zit, waar de plot om en doorheen verweven is. Ook spelen haar boeken in een bepaalde streek, en zijn de speurders terugkerende personages. Beide schrijfsters hebben een prettige manier van vertellen met goede sfeertekening en duidelijke karakterduidingen.

'Verdiende loon' is geen kant en klare thriller, er blijven vragen als het uit is, misschien - maar misschien ook niet - worden die beantwoord in een volgend verhaal.
Je kunt de boeken los van elkaar lezen, al is het leuker om de volgorde aan te houden.
Als je na drie verhalen met dezelfde personages deze mensen beter kent, ben je heel nieuwsgierig hoe het hen in een volgend boek zal vergaan!
Maar laten we niet vergeten dat het een thriller is. Die verhaallijn is gruwelijk spannend: er is iemand die de kinderen ontvoert. Waarom? Met welk doel? Worden ze ooit herenigd met hun ouders?

ISBN 9789022999554 | paperback |304 pagina's| Bruna | april 2013
Vertaald uit het Engels door Valérie Jansen

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Opgesloten
Belinda Bauer

Na Belinda Bauers debuut waren de verwachtingen hoog gespannen. Maakt ze die waar in haar tweede boek?

In een klein dorpje als Shipcott gebeurt nooit iets. Agent Jonas Holly, heeft dan ook ambities. Hij wil eigenlijk zijn functie uitvoeren in een kogelvrij vest, en echte misdadigers bestrijden. Maar zijn vrouw heeft een vreselijke en ongeneeslijke ziekte, en ze heeft zijn zorg nodig. Er zit niets anders op dan in dit dorp te blijven zodat hij de tijd voor haar zal hebben.

En dan wordt Shipcott opgeschrikt door een aantal moorden. Het betreft allemaal oude mensen. Is het omdat ze een last zijn dat de moordenaar hen doodt? Is er misschien sprake van meerdere moordenaars, zoals rechercheur Reynolds van de afdeling moordzaken uit Taunton bedenkt? Die stelt dat er sprake kan zijn van een omslagpunt, zoals je dat soms ook ziet bij een zelfmoord: ineens zijn er meer mensen die de hand aan zichzelf slaan, er is een grens overschreden. Dit zijn geen zelfmoorden, maar misschien denken er meerdere daders: dit kan ik ook.
Maar zijn meerdere, Marvel, is daar niet van overtuigd. Hoewel ook hij met de handen in het haar zit, want er zijn nauwelijks sporen, en een motief kan hij ook niet bedenken. Hij bijt zich vast in iedere mogelijke verdachte, maar moet steeds ongelijk bekennen.

Intussen krijgt Jonas, die toch al stevig baalt omdat hij de mensen uit Tauton er bij heeft moeten halen - die hem maar een dom dorpsagentje vinden - ook nog anonieme briefjes, van iemand die vindt dat hij zijn werk niet goed doet. Dus gaat Jonas, zonder de briefjes te melden bij Marvel, zelf een onderzoek instellen. Nu voelt hij zich tenminste nuttig, want Marvel schijnt een hekel aan hem te hebben. En er is iemand die op zijn beurt een hekel heeft aan Marvel, omdat hij drinkt, en zo verwaand is dat hij denkt alles te beter te weten.
Af en toe komt ook de moordenaar aan het woord, maar qua oplossing heeft de lezer daar niets aan. We zullen moeten wachten tot het einde. Wel is er iets dat gebeurd is in de jeugdjaren van Jonas dat misschien een rol speelt. Maar ook daar weet je voorlopig het fijne niet van.
Als blijkt dat Jonas’ vrouw gevaar loopt, komt het verhaal in een versnelling.

Wat er in het eerste hoofdstuk gebeurt, dat begrijp je pas als het boek bijna uit is. Er boven staat: zesenveertig dagen, zoals bij ieder verder hoofdstuk er een aanduiding van dagen zal staan, tot de laatste dag. Verhoogt het de spanning? Nauwelijks. Het duurt zelfs heel lang voor je er eindelijk eens goed voor gaat zitten. Voor je de spanning zoals je die na Bauers eerste boek verwachtte komt.
Jammer is dat, zelfs al leest het boek als een trein en wil je natuurlijk weten we de dader is. Ook jammer vind ik het dat ineens personages uit het eerste boek een rol krijgen. Een kleine rol, maar toch. Dat was helemaal niet nodig.
Als het einde nadert, komt er een dader in zicht, waar je als lezer helemaal niet aan wil. Dan is het spannend. Zal het toch? Zal het niet?
Belinda Bauer laat je meeleven met haar hoofdpersonen. Niet dat ik die terug wil zien in een volgend verhaal, maar ze zijn wel tot leven gekomen. Als je dus even het thrilleraspect vergeet, is het een heel mooi verhaal. Sfeer creëren kan ze zeker. Spanning maken ook, maar die komt in dit verhaal pas later aan bod.

ISBN 9789022999547| Paperback | 327 pagina's | A.W. Bruna | oktober 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Rusteloos land
Belinda Bauer

Dit is een thriller zoals ik ze het liefst heb: geen bloederige details van gruwelijke moorden, geen bezeten speurders die met vallen en opstaan de dader zullen vinden en daarbij ook nog eens problemen hebben in de persoonlijke sfeer. In dit boek gaat het om de confrontatie tussen de dader en zijn slachtoffer, waarbij de lezer vanaf het begin tot het einde mee gaat in hun belevingen, hun ervaringen, en vooral hun gedachtewereld.

De dader, Arnold Avery, is een volwassen man, die achttien jaar eerder veroordeeld is wegens een aantal kindermoorden. Zes van zijn slachtoffers zijn gevonden, van andere heeft hij nooit willen vertellen of hij ze inderdaad vermoord had of waar hij ze begraven heeft. Hij zit in zijn cel en broedt op nieuwe plannen voor als hij vrij komt. Want hij is er van overtuigd dat hij door zijn voorbeeldige gedrag niet levenslang zal hoeven zitten.

Zijn tegenspeler is een erg intelligente jongen van elf, Steven Lamb, die de pech heeft op te groeien in een armoedig gezin, als zoon van een alleenstaande moeder, met een jonger broertje en een oma die getekend is door het verlies van haar enige zoon, Billy.
Steven hunkert naar liefde. Hij wil een normaal gezin, hij wil vrolijkheid, een arm om zijn schouders, aandacht voor zijn prestaties. Iedere dag, als hij uit school komt, staat zijn oma voor het raam, maar ze kijkt niet uit naar Steven. Het is oom Billy die ze wil zien. Oom Billy die verdwenen is toen hij ongeveer net zo oud was als Steven. De bezetenheid van zijn oma slaat over op Steven: in zijn vrije tijd graaft hij. Hij graaft op de hei van Exmoor. Want daar zal hij Billy vinden, zijn oma zal weten, en alles zal goed komen.
Maar de hei is groot, onmetelijk groot.
En dan komt de wanhopige Steven op het lumineuze, maar levensgevaarlijke idee om een brief te schrijven naar Arnold Avery.
Het kat en muis spel kan beginnen.

Dit verhaal is zenuwslopend, hemeltergend, veroorzaakt hartkloppingen. Belinda Bauer kan zich haast perfect verplaatsen in de geest van een kind, als ook in die van een moordenaar, en ze weet het nog over te brengen op de lezer ook. Daarnaast is het ook een verhaal van een jongen die volwassen wordt.

Toen ik begon te lezen was ze nog maar genomineerd voor de Gold Dagger Award, en terwijl ik de wegen van de twee hoofdpersonen volgde, werd bekend dat ze de prijs gewonnen heeft. Volkomen terecht!
Belinda Bauer heeft een meesterlijke schrijfstijl. En de manier waarop ze sfeer weet te creëren, fantastisch!
Lees het niet zoals ik in de trein, want je vergeet uit te stappen…

‘Gehijg en voetstappen. Gehijg en voetstappen.
De heide verzette zich uit alle macht.
Kronkelende wortels om over te struikelen en in verward te raken. Natte, kletsende heide en doornstruiken die stekelig zwiepten.
De mist vormde een dikke witte sluier. Of een lijkwade. Hij verkilde de oogleden, kroop in neusgaten en hoopte zich op in geopende monden, zijn klamme vingers streelden de zintuigen met een jeugdherinnering aan de zee en een voorteken van de dood. Maar door dat alles heen gehijg en voetstappen, gehijg, en voetstappen.
Heel doelgericht.’

ISBN 9789022995792 Paperback | 216 pagina’s | A.W. Bruna Uitgevers | september 2010 ‘Blacklands’, vertaald door Valérie Janssen

Lees de reacties en/of reageer, klik HIER