Johnny Bollé

Web van leugens
Johnny Bollé

De achtentwintigjarige Madeline heeft net een maand geleden een nieuwe modezaak geopend in Bordeaux, ze heeft genoeg aan haar hoofd. Ze zat er dus echt niet op te wachten dat ze teruggeroepen zou worden naar het dorp waar ze opgegroeid is. Maar haar moeder is overleden. Als enig kind zal ze de boel moeten gaan opruimen. Ze heeft haar moeder al een hele tijd niet meer gezien, ze wist niet eens dat ze ziek was.
Er was wel telefonisch contact, maar haar moeder had niets gezegd.

Het dorp, Etouffant (what’s in a name!) is een kleine besloten gemeenschap en het is Madeline snel duidelijk dat ze haar - al is ze een kind van het dorp – liever zien gaan dan komen.
Nu kan ze het daar alleen maar mee eens zijn, maar dat gaat niet zonder slag of stoot. Eerst opruimen.

Dan is er is die buurvrouw – ook een buitenstaander in de ogen van de dorpelingen – die zegt dat ze haar moeders vriendin was. En die zegt dat de dood van haar moeder niet natuurlijk was! En het lijkt wel of ze bespioneerd wordt? Maar wie dan en waarom?
Loopt ze gevaar, als er ook nog andere mensen vermoord worden? Madeline heeft geen idee wat er aan de hand is.

De lezer weet na een tijdje wel dat er een link is met het verleden. Madeline ontdekt dat pas laat, doordat ze foto’s vindt. Maar dan wil ze ook weten wat er gebeurd is al die jaren geleden.
Het is extra lastig omdat ze niet weet wie ze wel en wie ze absoluut niet kan vertrouwen.

Na een proloog die zich afspeelt in 1983, ontvouwen de verhalen van het heden en het verleden zich om en om. Langzaam wordt duidelijk welk drama zich heeft afgespeeld al die jaren geleden, en zelfs nog eerder. Maar wat Madeline daar mee te maken heeft? Dat wordt uitgewerkt in een zinderend verhaal, vol spanning en psychologische verwikkelingen. Het duurt even voor je de verbinding legt tussen de verhaallijnen, waarbij er nog een derde lijn verschijnt in cursieve tekst: een anonieme persoon, die dreigende taal bezigt en eigen plannen heeft.

De sfeer is zodanig dat je door wil lezen, je wil weten wat er gaande is in dat dorp. Hoe passen de stukjes informatie die uit de verschillende verhaallijnen naar voren komen in elkaar?
Dat wordt nog een verrassing, niets – nou ja, niet alles – is wat het lijkt!

Johnny Bollé (Antwerpen) is paramedicus, maar besloot verder te gaan als personal trainer en groepslesgever.
Gelukkig is er tijd over om te schrijven, dit is zijn achtste thriller, sinds hij debuteerde met Egyptisch Blauw in 2018. Zijn werk heeft meerdere prijzen en nominaties ontvangen, waaronder Hij noemde me Duivelskind, dat een plek veroverde op de longlist voor de ThrillZone Awards 2020.

ISBN 9789493192898 | Paperback | 280 pagina's | Uitgeverij LetterRijn | mei 2024

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Alsof ik nooit bestaan heb
Johnny Bollé

Het leven is de bijna veertigjarige Gabriel niet echt goed gezind geweest. Zijn vroege jeugdjaren, toen zijn vader nog in het gezin aanwezig was, waren gelukkig, maar nadat zijn jonge zusje door een tragisch ongeval om het leven kwam, veranderde alles drastisch. Geen zusje meer, zijn vader ging weg en zijn moeder werd een depressieve moeder die haar zoon terroriseerde. Ze tiranniseerde hem, praatte hem schuldgevoelens aan, hij kon nauwelijks iets goed doen.
Als hij ook nog ontdekt dat hij gevoelens heeft voor mannen terwijl hij weet hoezeer zijn moeder anti-homo is, groeit zijn wanhoop nog meer. Hoe moet hij haar tevreden stellen? Want dat is toch wat hij wil, ondanks alles. Zij is toch zijn moeder?

En dan ontmoet hij Tom. Tom die zijn grote liefde zal worden en altijd zal blijven.
Helaas blijft het noodlot hem achtervolgen. Olivia, de zus van Tom, van wie Gabriel dacht dat ze hem goedgezind was, blijkt degene te zijn die de doorslag geeft bij de rechtszaak die volgt na opnieuw een akelig ongeluk.

Gabriel belandt in de gevangenis.
Zijn vrijlating na twintig jaar moet een nieuw begin zijn. Dat gaat natuurlijk niet zomaar. Het leven is moeilijk voor een ex-gedetineerde. Bovendien is daar nog altijd Olivia, die nu getrouwd is en twee dochters heeft. Zij is op het oog gelukkig, maar dat is schijn. Het gaat niet goed met haar oudste dochter en dan verdwijnt bovendien de jongste!
Heeft Gabriel iets te maken met de ontvoering van de het jongste meisje? Is hij uit op wraak?
Is hij Wolf, degene die losgeldbriefjes schrijft?
Wie is die geheimzinnige Lana, die steeds tussen het verhaal door opduikt?

Dit is een spannende psychologische thriller, waarbij je als lezer steeds voor verrassingen komt te staan. Er zijn in het begin zoveel mogelijkheden, het is allemaal wat schimmig. Natuurlijk zal het licht doorbreken, maar Johnny Bollé doet dat op zijn gemak, en met omwegen.

Daardoor is het leesplezier alleen maar groter! Ook de verschillende verhaallijnen, de geheimzinnige deelnemers daarvan en de korte hoofdstukken dragen daar aan bij.
En natuurlijk de flashbacks, want we lezen ook wat er twintig jaar eerder gebeurde.
Tenslotte haakt alles weer netjes in elkaar en zijn de vragen beantwoord.

Johnny Bollé (Antwerpen) Is intussen absoluut gevestigd als thrillerschrijver. Zijn verhalen wonnen verschillende prijzen. Zijn debuutthriller Egyptisch blauw verscheen in 2018.
Alsof ik nooit heb bestaan is zijn zevende thriller.

ISBN 9789493192683 | Paperback | 260 pagina's | Uitgeverij LetterRijn | april 2023

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Wat ik niet deed
Johnny Bollé

Na een intrigerende inleiding over een vrouw die als ze wakker wordt ontdekt dat ze in een kelder opgesloten zit, en een stuk verhaal dat van de dader blijkt te zijn, gaan we terug naar het eind van de achttiende eeuw. In een klein dorp in de Schotse Hooglanden wordt Megan Kerr beschuldigd van hekserij. Zij moet vrezen voor haar leven.

Dan maken we een sprong naar het heden, naar de echte hoofdpersoon van dit boek: Emily, een schrijfster die met haar debuut al hoge ogen heeft gegooid. Haar wordt gevraagd om een boek te schrijven over Megan, en daarvoor mag ze zelfs naar Schotland komen, om ter plekke onderzoek te doen. Emily twijfelt, ze heeft net een groot verlies geleden. Kan ze dit wel aan, in haar eentje naar een afgelegen plek en alles wat haar vertrouwd is achterlaten?
Maar ze weet het: ze zal haar leven weer op moeten pakken en moeten leven met haar schuldgevoelens, en het altijd aanwezige verdriet.
Als ze geweten had wat haar in Durness te wachten staat, was ze vast niet gegaan. Er gebeuren daar vreemde dingen.
Heeft de heks hiermee te maken?

Er is een andere verhaallijn, over een achtjarig meisje dat aan een akelige ziekte lijdt. Zij leert in het ziekenhuis waar ze vaak voor behandeling heen moet een jongen kennen die eveneens ziek is. Twinkel, zoals haar vader haar noemt, vertelt haar verhaal net als Emily in de ik-persoon. Ze heeft dus niet zomaar een bijrol in het geheel.
Maar wat hebben Twinkel en Emily met elkaar te maken?

Dit boek is meer dan een doorsnee thriller. Het gaat over schuld en boete, over keuzes maken in het leven die vergaande gevolgen kunnen hebben.
De wisselende verhaallijnen en het feit dat je als lezer volledig in het duister tast over wat hier allemaal gebeurt, maken dit boek tot een heerlijke leeservaring. Het is dus absoluut een feit dat het verhaal erg spannend is, en dat je het heel graag in één ruk uitleest!

Toch een paar opmerkingen: Emily is zomaar in staat een Vroeg-Engelse tekst te lezen? En dat briefje dat ze vindt, is dat in het Engels of in het Nederlands? Muggenzifterij, hoor, het doet verder niets af aan het leesplezier en de bewondering voor hoe de schrijver een paar verhaallijnen die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben in elkaar knoopt tot een overtuigend verhaal.

Johnny Bollé (Antwerpen) debuteerde met de thriller Bloedmaan in 2018. Dit boek was evenals de boeken die volgden een succes. Zijn derde thriller Hij noemde me duivelskind werd genomineerd voor de longlist van de Thrillzone Awards 2020, voor de categorie Beste Nederlandstalige thriller.

ISBN 9789493192379 | paperback| 235 pagina's | Uitgeverij LetterRijn | september 2022

Lees de reacties op het forum, klik HIER

Duistere grens
Johnny Bollé

In de Antwerpse Kempen staat een bouwvallig magazijn. Verlaten zou je denken. Maar binnen zitten vier mensen in een benarde situatie, vastgebonden aan hun stoel. Sieg, Julian, Farah en Summer, vrienden tot dat moment. Want dit zal het moment van de waarheid worden. Een man met een wilde baard bedreigt hen met en pistool, wikkend en wegend over met wie hij zal beginnen.

‘We gaan een spelletje spelen. Net zoals jullie deden. Ik noem het: een voor allen, allen voor een. Ik wil van ieder van jullie één naam horen. De naam van degene die jij wil opofferen om jezelf te redden.’

Negen jaar later vinden we Sieg terug. Hij is 34, rijk en beroemd. Zijn bedrijf Medusa, waar spellen ontwikkeld worden, heeft hem multimiljonair gemaakt. Maar het verleden zit hem nog steeds dwars. Na het voorval in de loods is hij bestempeld tot held, hij heeft de anderen gered. Zegt men.
Al snel wordt duidelijk dat het verhaal dat verteld wordt, niet het ware verhaal is. Wat is er gebeurd in die loods? Hoe kwamen ze daar eigenlijk terecht?
Er zijn vijf mensen bij betrokken geweest, zij kennen de waarheid.

Maar dan schijnt er nog iemand te zijn, die dat weet. Iemand die zich Argus noemt. Hij bedriegt en chanteert Sieg.
Dat is op zich niet vreemd voor de spellenman, hij heeft jarenlang een maandelijks bedrag overgemaakt aan een chanteur, die zei de waarheid te kennen, maar dat was voor hem een schijntje. Hij betaalde en was er daarmee van af. Maar nu is er iemand anders, iemand die hogere eisen stelt, en die hem ook fysiek bedreigt. Niet alleen hem. Ook anderen. En dit kan Sieg niet over zich heen laten gaan. Hij wil weten met wie hij te maken heeft, en er dan eens en voor altijd een einde aan maken.
Maar hoe vind je een onbekende?

Het verhaal speelt zich grotendeels af op Zakynthos. Sieg is half Grieks, en heeft zich daar teruggetrokken na de verkoop van zijn bedrijf. Hij is alleen, mede door dat voorval in het verleden heeft hij zich nooit kunnen binden. De afperser weet hem daar ook te vinden.
Dan ontwikkelt zich een kat en muisspel, waarbij we steeds flarden uit het verleden toebedeeld krijgen. Zo wordt langzaam - tergend langzaam - duidelijk wat er in 2010 precies gebeurd is, en hoe het in de tussenliggende jaren verder is gegaan.
Voor Sieg, dus ook voor de lezer zullen er veel spannende ontwikkelingen zijn. Je kan van alles bedenken over het vervolg, maar steeds blijkt dat Johnny Bollé het toch anders heeft bedacht.

De opbouw, wisselend tussen Sieg en de onbekende, werkt spanning verhogend, net als de soms erg korte hoofdstukken. Als extraatje zijn er de verwijzingen naar de Griekse mythologie en geografie, waardoor je af en toe even rustig naar adem kunt happen.
Het is niet alleen spannend, er zijn ook vrouwen in het spel, die soms wel, soms niet onderdeel zijn van het spel dat gespeeld wordt.
Duistere grens, het spel waarmee Sieg zo rijk is geworden.

Johnny Bollé (Antwerpen) is schrijver van korte verhalen en thrillers. Oorspronkelijk paramedisch laborant, heeft hij zijn hart verloren aan het schijven. Zijn debuutthriller Egyptisch Blauw verscheen in 2018. Duistere grens is zijn vijfde thriller.

ISBN 9789493192270 | paperback | 255 pagina's | Uitgeverij LetterRijn| februari 2022

Lees de reacties op het forum, klik HIER

Wilde Gok
Johnny Bollé

Léon bespiedt een jonge vrouw met de opzet haar te doden.
‘Iemand het leven ontnemen is niet moeilijk. Het wordt steeds makkelijker.’
Het is dan juni 1970. Rond dezelfde tijd ontvoert hij een jonge vrouw,
‘Eindelijk is ze van mij, mijn hart loopt over van oprechte liefde.’

Later leren we dezelfde man kennen als een liefhebbende echtgenoot. Het is dan bijna een jaar later, en met Fleur woont hij in een klein dorp in Zuid-Frankrijk. Ze weet niets meer van haar verleden, maar ze is gelukkig met Léon en hun zwarte kat. Tot een onbekende vrouw haar een briefje toestopt.
Wie is die onbekende? En wat staat er in dat briefje?

In de tussentijd is er nog een andere verhaallijn, die van Beau en haar moeder, Céleste De Châtillon. Beau is de lieveling van haar moeder maar er is nog een andere dochter, Manon, die met haar echtgenoot Destin bij haar moeder inwoont. Diens huis bij Menton is groot genoeg. De relatie tussen Manon en haar moeder, of die met haar zus is niet zo best. Manon is jaloers en aast op het kapitaal van haar moeder.
Na het overlijden van haar echtgenoot bleef Céleste namelijk achter als een rijke vrouw. Helaas zit ze zonder dat haar dochters dat weten zwaar in de schulden, hetgeen haar wanhopig maakt waardoor ze het slachtoffer wordt van criminelen. Vandaar de titel Wilde Gok.

Van een van haar plannen is Beau min of meer de dupe. Beau is haar leven lang gepusht om zangeres te worden, een beroemde natuurlijk, die bakken met geld binnenhaalt. Tot haar teleurstelling kan Beau niet de carrière als sopraan volgen, waar ze van droomde. Volgens de man die haar zal begeleiden kan ze beter een andere soort liedjes zingen. En ze wordt inderdaad beroemd onder de naam Princesse Masquée. In die hoedanigheid doet ze zelfs mee aan een songfestival!

De verhaallijnen passen in elkaar. Het steeds wisselen van tijd en personages maakt het extra lastig voor de lezer om deze puzzel te ontrafelen.
Johnny Bollé maakt het natuurlijk je niet makkelijk: mensen zijn niet altijd wie ze lijken te zijn. Zo word je nogal eens op het verkeerde been gezet. Maar als het verhaal goed is verhoogt dat alleen maar de spanning. En dit verhaal is dus goed! De plot is onvoorspelbaar, maar alles blijkt te kloppen…

‘Opnieuw zeg ik dat het me spijt en snikkend laat ik het pistool zakken. Haar verstomde blik is niet meer op mij gericht, met onnatuurlijk grote pupillen kijkt ze Fabian aan. Verbaasd draai ik mijn hoofd naar hem toe. Zijn zachte blik is veranderd in die van een hardvochtige man. De verroeste bijl die daarnet nog in de tronk zat, ligt nu in zijn handen. Het pistool valt, ik schreeuw het uit. De gil van Donatella gaat door merg en been. Alles gaat in slow motion. Ik knijp mijn ogen dicht als ik het zoevende geluid van de bijl hoor die de lucht doorklieft.
De geur van bloed vult mijn neusgaten.
Het wordt zwart voor mijn ogen. Ik val op de grond.’

Een fijne thriller, in een vlotte meeslepende schrijfstijl, die zich afspeelt in het chique wereldje aan de Riviera, dat zoals wel bekend ook een duistere kant heeft. Beide spelen een rol.

De Antwerpse auteur Johny Bollé schrijft korte verhalen en thrillers. Wilde gok is zijn vierde thriller.

ISBN 9789083140469| paperback | 300 pagina's | Uitgeverij Phoenix | augustus 2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Hij noemde me duivelskind
Johnny Bollé

Hoewel het verhaal in delen uit elkaar valt is de vijfentwintigjarige homoseksuele Seth toch wel het hoofdpersonage. Hij heeft een akelige jeugd achter de rug, die hij deelde met zijn oudere broer Ramses en zus Isis.

Isis bevindt zich in een inrichting, het gaat niet goed met haar waarschuwt Ramses zijn broer. Maar Seth zoekt allerlei smoesjes om haar niet te hoeven gaan bezoeken, hij heeft genoeg aan zichzelf vindt hij. Hij is aan het verhuizen en heeft net een andere baan. Hij werkt als ‘Head Booker’ (mocht je niet weten wat dat is, het wordt gaandeweg duidelijk) op een modellenbureau, Rochelle’s models. Rochelle kende hem al eerder, en dat ze hem die baan heeft gegeven zet kwaad bloed bij zijn collega’s. En als een van hen, Tara, verdwijnt, moet Seth dan als verantwoordelijke worden aangewezen? Het is wel zo dat zijn voorganger op die plek Becky was, en Becky was een slachtoffer van een seriemoordenaar die in het Antwerpse actief is. Hij wordt de sleutelmoordenaar genoemd, omdat hij in de keel van zijn slachtoffers een sleutel achterlaat.

Erger is dat hij het zelf niet meer weet: hij heeft visioenen van de vrouwen die vastgebonden zitten in de kelder waar zijn moeder hem opsloot. En hij heeft geen idee wat hij die nacht dat Tara verdween gedaan heeft. Geheugenverlies.
Maar de politie pakt hem niet op, en zo gaat Seth met Rochelle en de modellen die mee zullen gaan doen bij de Missverkiezing, naar Ibiza. Een van de modellen is een meisje dat hij zelf gespot heeft: Hope. Zij is ook een verteller. Al wil ze natuurlijk Miss België worden, ze heeft ook nog andere plannetjes, waarvan we niet meteen de achterliggende redenen vernemen.

Als Seth hoort dat de veel oudere fotograaf Simon ook meegaat wordt hij onrustig. Heeft of had hij nu wel of niet een onenightstand met die man? Hij vindt hem wel heel leuk! Tot zijn verbazing gaat zijn broer Ramses ook mee, en nog wel als partner van Rochelle. Maar hij is toch getrouwd?
Op Ibiza gebeurt van alles wat niets met de missverkiezing te maken heeft. Seth wordt onder hypnose gebracht, om te achterhalen wat er die ene nacht gebeurde en in het hotel waar ze bivakkeren vallen slachtoffers.

Het verhaal verloopt volgens het geijkte patroon. Eerst is er de proloog, waarin een vrouw vastgebonden zit en de hamer op zich af ziet komen. Pas als het boek uit is vallen de puzzelstukjes die dit deel van het boek oproepen in elkaar, we moeten het in ons achterhoofd houden.
Daarna volgen verschillende verhaallijnen, met andere vertellende personages: er is Lucifer, de moordenaar, die samenwerkt met het duivelskind van de titel. Wie dat zijn dat weten we natuurlijk niet. De grootste kanshebber is een van de vertellers: Seth, maar ook Simon zou kunnen. Of misschien Hope?
Om het nog ingewikkelder te maken zijn er ook flashbacks, al verduidelijkt het verleden ook wel wat er in het heden gaande is.

Na een vrij ingewikkeld verhaal waarin je als lezer iets vermoedt of een verdenking hebt, maar waarin je steeds op een dwaalspoor gezet wordt door de schrijver volgt dan eindelijk de ontknoping.
Had je het goed? Of zat je er helemaal naast?
Je hebt intussen wel een aantal uren geboeid dit boek zitten lezen, want dat doet Bollé: hij houdt je in de greep! Daar helpen ook de korte hoofdstukken en cliffhangers aan mee. Bollé is een schrijver die op de kleine dingetjes let en die zijn beschrijvingen goed doseert.

Johnny Bollé schrijft korte verhalen en thrillers. Na Egyptisch Blauw en Bloedmaan is Hij noemde me Duivelskind het derde boek van deze Antwerpse schrijver. Hij combineert zijn baan als fitnessmanager met het schrijven van boeken.

ISBN 9789462421189 | paperback | 285 pagina's | Uitgeverij Kramat | april 2020

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER