Kevin Valgaeren

http://www.kevinvalgaeren.be

Het offer van Scarlington
een Blackwell mysterie
Kevin Valgaeren

Mist, een verraderlijk verschijnsel. Dat is absoluut het geval in dat dorpje hoog in het noorden van Engeland, waar mist eens in de tien maanden verschijnt en het dorp een heel ander gezicht laat zien.
De tijd van de stier. De tijd voor een offer.

Eind negentiende eeuw bevindt zich in Londen het Society for Psychical Investigation and Education, waar op een dag in oktober de twintiger John Dawkins binnenstapt. Hij heeft een vervelende boodschap: Jericho Blackwell, een van de mede-oprichters van het instituut is verdwenen. Dawkins vindt wel een briefje:

Mijn Jericho, Kom naar Scarlington, waar we elkaar voor het laatst hebben gezien. Ik heb je nodig en wacht op jou. Voor altijd de jouwe. Sara.

Er zijn diverse vragen: hoe komt Blackwell aan dat briefje? Zijn vrouw, Sara dus, is al bijna een jaar dood. Ze werd teruggevonden, vermoord, ten noorden van Londen, terwijl haar echtgenoot in het ziekenhuis lag, nadat hij drijvend in de Theems werd gevonden. Wat er met hen gebeurd is, werd evenmin ontraadseld.
John Dawkins trekt de juiste conclusie en weet zijn vriend te achterhalen, en gaat hem achterna, naar Windermere. Hier moet zich ergens dat dorp bevinden, Scarlington. Maar niemand kent het.
Dawkins probeert Blackwells voetsporen te volgen, en weet hem te vinden. Een verbijsterend avontuur volgt.

In dit eerste deel is de toon meteen gezet. Dit is een rasechte gothic novel. De tijd klopt, de sfeer is perfect, en de lezer duikt met groeiende interesse de volgende delen in. Er zijn flashbacks, over Sara en Jericho in betere dagen, waarin tenslotte duidelijk wordt wat er met hen gebeurd is voor de bewusteloze Jericho en de dode Sara gevonden werden.

De volgende 400 pagina’s zijn een feest om te lezen. Aan iedere verwachting wordt voldaan. Dit is een herleving van de gothic novel zoals Mary Shelley ze schreef. Of Wilkie Collins.

Voor wie de verhalen uit De vrouw in het Wit kent, is een vergelijking met Collins meteen een aanduiding – voor sommigen misschien een waarschuwing: dit verhaal is niet voor tere zieltjes. Maar: voor de liefhebber is het boek van Kevin Valgaeren smullen.
Hij heeft zich duidelijk terdege verdiept in zijn voorbeelden: de sfeer is perfect geschilderd en komt terug in de kleinste details: de kleding, de omgeving, de beschrijvingen van de personages. Ook zijn er interessante verwijzingen naar de voorgangers, en andere literatuur.
Een boek met veel mysterie, wat minder gruwel, in een avontuur waardoor je je nooit meer veilig zult voelen in dikke mist!
Meer van dit! Het is genieten!

ISBN 9789401469432| Paperback |448 pagina's | Uitgeverij Lannoo |november 2020

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Seance Seance
Kevin Valgaeren

In 1873 was wetenschapper Francis Whitman nog maar vierendertig jaar oud. Toch was menigeen hem al vergeten. Het hoogtepunt van zijn carrière beleefde hij op tweeëntwintigste. Whitman was toen verbonden aan het Royal College of Science en vond per ongeluk het dodelijke gif thallium uit. De ontdekking leverde hem aanzien, een mooi huis en een bevallige echtgenote op. In 1873 was Whitman echter niet meer dan een kluizenaar die zonder een paar druppels van het kalmerende goedje laudanum niet meer de straat op durfde. Zijn eens zo knappe vrouw deed geen enkele moeite haar teleurstelling te verbloemen. Haar ontevreden gezicht deed haar er jaren ouder uitzien.

De gebeurtenis die op 1 december 1873 plaatsvond, zou het leven van Whitman voorgoed veranderen. Ene Mr Harrison meldde zich bij het huis van Whitman. Op het visitekaartje dat de man aan het dienstmeisje overhandigde, stond vermeld dat hij de hoofdredacteur van het blad The Spiritualist was. Whitman kende het blad wel. Hij was er zelfs op geabonneerd. Whitman raakte in paniek. Niet omdat de onverwachte bezoeker hem angst aanjoeg maar omdat hij tegenwoordig om de haverklap in paniek raakte. Uiteindelijk slaagde hij er toch in te kalmeren en ging hij in gesprek met Harrison.

Harrison vertelde Whitman over de bijzondere kunsten van het medium Elizabeth Archer. Whitman had al over haar gelezen in het bovengenoemde blad en eerlijk gezegd dacht hij dat de verhalen over het medium sterk aangedikt waren. Harrison verzekerde hem dat dat beslist niet het geval was. De wonderbaarlijke prestaties van Elizabeth Archer waren echt. Het piepjonge medium slaagde erin de geest van een voorouder te materialiseren waarna de overledene, ene Katie King, zelfs met de gasten praatte. Harrison gaf te kennen dat hij graag wilde dat Whitman een sessie bijwoonde om zijn bevindingen vervolgens met het tijdschrift te delen. Ook als Whitman het medium als bedrieger zou aanmerken, zou dat gepubliceerd worden. Whitmans interesse was gewekt. Hij besloot een bijeenkomst bij te wonen.

De bijeenkomst vond plaats in het enigszins armoedige huis van de familie Archer. Whitman wist niet wat hij zag. Voor zijn ogen kwam een prachtige, jonge vrouw tot leven. Een vrouw die zijn hart onmiddellijk veroverde. Ook al kon hij zijn ogen nauwelijks geloven, het viel niet te ontkennen dat Elizabeth Archer daadwerkelijk een geest had opgeroepen. Ze was beslist geen bedrieger. De dolenthousiaste Whitman stelde voor een reeks onderzoeken naar de paranormale verschijning te doen. Het medium stemde toe en ook Katie King was bereid haar medewerking te verlenen. Die arme Whitman. Hij was al snel tot over zijn oren verliefd. Niet op het zeventienjarige medium maar op de eveneens piepjonge geest van Katie King.

In 2012 won de Vlaamse auteur Kevin Valgaeren de Schaduwprijs voor zijn boek De Ziener waarmee hij in 2011 debuteerde. Het boek gaat over een man voor wie de dood weinig geheimen heeft. Niet veel later volgde het boek Bloedlijn, het vervolg op De Ziener, dat over een vampier gaat. Seance is zijn derde roman. De boeken van Valgaeren vallen onder de noemer “Gothic Novel”. Hij baseert zijn verhalen veelal op waargebeurde feiten.

Seance is een verrassend boek. Was Elizabeth Archer werkelijk een getalenteerd medium? Whitman wist best dat de meeste mediums snode bedriegers waren, maar zijn eigen ogen konden hem toch niet bedriegen? De sluimerende twijfel onderdrukte hij. En ach, wat was die arme Whitman verliefd. Hij had steeds meer laudanum nodig om zijn zenuwen tot bedaren te brengen. Tot overmaat van ramp werd hij achtervolgd door twee ijverige politieagenten. Er was een moord verpleegd. Een tegenstander van Elizabeth Archer was om het leven gebracht. Het slachtoffer was vergiftigd.

Wat dit verhaal zo bijzonder maakt, is dat Whitman helemaal geen aimabel figuur is. Een man van midden dertig die op meelijwekkende wijze naar een tienermeisje smacht, is nu niet iemand die gevoelens van sympathie bij mij oproept. Whitman is een slap, zielig figuur. Toch was hij eens een gevierd wetenschapper. Een man met aanzien. Zou hij zijn oude status in ere kunnen herstellen of zou de samenwerking met het medium zijn ondergang vormen?

Valgaeren weet de tijdsperiode uiterst smaakvol te schetsen. Door zijn sfeervolle beschrijvingen waande ik mij in de negentiende eeuw. Seance is een goed geschreven, mystieke roman van een talentvolle auteur.

ISBN 9789401432641 | paperback | 334 pagina's| Lannoo | februari 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Bloedlijn
Kevin Valgaeren

Op het einde van het boek “De ziener” lezen we hoe David een vampier wordt.
Nu is hij op zoek naar Sterre Schemers, het meisje waar hij als tiener in het geheim verliefd op was. David heeft Valeth over Sterre verteld en vreest nu dat Valeth haar tot zijn partner wil maken.
Sterre, die een aantal jaren geleden weggegaan is uit Turnhout na het voorval met Jude, keert dan net terug naar haar geboortestad. Ze krijgt een baantje aan een technische middelbare school waar ook Werner van Lissum leraar is.
Als Werner de naam van Sterre hoort is hij erg ontdaan. ’s Avonds gaat hij naar “Het jachthuis van de Echelkuil” waar hij Celine en Marcus gaat gaan vertellen dat "ze" terug is. Marcus heeft Werner een map met brieven mee die Sterre moet lezen.
Dat is het begin van een spannend verhaal waarbij je je steeds afvraagt wat de bedoeling is van Valeth, wat er aan de hand is met Sterre, enz.

Valgaeren is echt een goede verteller. Hij weet de spanningsboog strak gespannen te houden. Je blijft continu bezig met wat je gelezen hebt, je vraagt je af waar het naartoe gaat, probeert zelf te bedenken wat er gaat gebeuren om er steeds naast te zitten. Geen moment kun je voorspellen wat er gaat gebeuren.
Maar weer heb ik een beetje problemen met het einde. Alle eindjes worden mooi aan elkaar geknoopt, daar niet van, maar weer wordt er op zo’n manier een draai aan gegeven dat er weer een opening is voor een nieuw boek. Of dat slecht is laat ik in het midden, ondertussen kijk ik wel uit naar het vervolg. Benieuwd of Valgaeren er een derde keer in slaagt om de spanning erin te houden.

En ook deze keer is er een stukje geschiedenis in het boek verwerkt. Deze keer is het de eer aan het “Jachthuis van de Echelkuil” ofwel Huis Misonne in Oud-Turnhout. Het jachthuis ligt in Landschap de Liereman.
Zie http://www.kevinvalgaeren.be/photos-4/jachthuisechelkuil.htm

ISBN 9789079552870 Hardcover 480 pagina's Kramat oktober 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

alt De ziener
Kevin Valgaeren

Het boek begint heel verrassend met een stukje geschiedenis. Voor een goed begrip van het verhaal moet de lezer weten waarom in Engeland kloosters moesten verdwijnen: in de zestiende eeuw was Hendrik VIII zo brutaal om zich af te scheiden van de Katholieke Kerk en het pauselijk gezag. De paus wilde namelijk de scheiding van zijn katholieke vrouw niet erkennen. Dan word ik zelf maar de baas, moet Hendrik gedacht hebben: De Church of England ontstond, en daar werden de kloosters de dupe van. Hendrik liet zijn rechterhand Thomas Cromwell zijn gang gaan: eigendommen en landerijen werden zo bezit van de stand der edelen.
In Borley stonden twee kloosters broederlijk naast elkaar: een voor de zusters en een voor de paters.
Hier werd het Cromwell makkelijk gemaakt: een non en een monnik werden verliefd en wilden samen de wereld intrekken. Zij werden ontdekt: de vrouw werd levend ingemetseld en de man werd opgehangen. De kloosters werden met de grond gelijk gemaakt. In de negentiende eeuw werd op de overgebleven fundamenten een pastorie gebouwd.

Daar beginnen de problemen, en daar heeft Kevin Valgaeren zijn lijvige boek in de vorm van een gothic thriller op gebaseerd.
Vanuit het heden raakt David Mayfair, van geboorte Vlaming, betrokken bij een duistere zaak waarvoor hij vanuit Londen naar Borley vertrekt en daar zijn intrek neemt in de enige herberg, die het dorp kent.
In Borley, een ogenschijnlijk idyllisch dorp, zijn onlangs twee moordslachtoffers gevonden, twee jonge meisjes. Het vreemde is dat hun lichamen geen sporen lieten zien van de doodsoorzaak, en ook de vindplaatsen gaven geen informatie. David Mayfair is helemaal geen detective, of anderszins bekwaam om een moord te onderzoeken. Hij is slechts een drieste jongeman die geen angst kent, en eigenlijk tegen de zin van zijn oom uit Londen is vertrokken. Deze oom was de ontvanger van een brief waarin hij om hulp gevraagd werd, in zijn hoedanigheid van Ziener (een ziener heeft bijzondere gave ontwikkeld: hij kan geesten zien; de wezens die zich niet neergelegd hebben bij de dood en nog op aarde ronddwalen)
Maar omdat zijn oom in het ziekenhuis lag, had David meteen zijn spullen gepakt en was vertrokken: Ook hij is immers Ziener? De opleiding heeft lang genoeg geduurd vindt hij. Hij kan het best.
En hoewel hij in de loop van zijn onderzoek zal moeten erkennen dat het geen sinecure is, roept hij geen hulp in. Hij gaat er voor, hoe veel moeilijkheden hij ook ondervindt. Hij krijgt wel hulp van de vader van een van de slachtoffers, die tevens bij de politie is, maar nu vanwege zijn betrokkenheid op een zijspoor gerangeerd. En extra motivatie krijgt hij door het bestaan van de mooie Emma, die het derde slachtoffer dreigt te worden.

‘De voordeur was van zwart eikenhout, maar de tand des tijds had stevig aan de onderkant van de deur geknaagd, waardoor de hoeken van het hout verdwenen waren. Daarnaast was het hout gaan rotten en staken er tientallen splinters uit. Het zou slechts een flinke trap kosten om de deur open te krijgen. David kon echter nergens sporen van geweld vinden. Het was alsof de bewoners van de pastorie de deur op een kier hadden gezet om hun aankomende gast te verwelkomen. Daarachter lag een onbekende duisternis. De rotte geur van vocht, die te vergelijken viel met de geur van een oude zolder, maar dan veel intenser, walmde vanuit de kier in zijn gezicht.’

Deze thriller is een ijzersterk verhaal dat je meesleurt in de griezelige sfeer van het bovennatuurlijke. Er is meer tussen hemel en aarde, meer dan onze hoofdpersoon kan bevroeden, laat staan de lezer!
Volop verrassingen, terwijl niet vergeten wordt waar het boek mee begon. Alles valt op zijn plek.
De enkele tikfouten zijn vergeven, de Vlaamse terminologie vergeten, zelfs over de kleine ergernis – waarom Engelse maten als yard en inch gebruiken? – stap ik heen in dit onweerstaanbare, spannende verhaal, met zijn bovennatuurlijke elementen. En die pastorie bestaat nog echt ook! Ik durf er niet heen.
Kevin Valgaeren is een goed verteller, en dit smaakt naar meer… veel meer…

ISBN 9789020649512 | paperback |454 pagina's| Kramat| juli 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER