Franck Thilliez

alt De ring van Möbius
Franck Thilliez

Stéphane Kismet droomt. Nu droomt iedereen elke nacht maar Stéphane kon zich nooit een droom herinneren. Tot nu toe. Hij kan zich zijn dromen ineens haarscherp voor de geest halen. De dromen blijken geen gewone dromen te zijn. Wat hij droomt komt namelijk een aantal dagen later uit. Zes dagen en 20 uur later om precies te zijn. Helemaal vreemd wordt het als blijkt dat de dromen boodschappen zijn. Boodschappen van zichzelf. Van zijn toekomstige ik. De boodschappen zijn bedoeld om gebeurtenissen die gaan plaats vinden te voorkomen. Maar wat gaat er gebeuren? En wat moet hij doen om dit te voorkomen? En waarom hij? De informatie die hij doorkrijgt is miniem en hij probeert zo goed en zo kwaad als het gaat het juiste te doen. Hierdoor vertoont hij vreemd gedrag wat zijn toch al kwetsbare huwelijk geen goed doet.

De dromen zijn allesbehalve prettig. Het is duidelijk dat er iets afschuwelijks gaat gebeuren. Elke nieuwe droom versterkt dit gevoel. De dromen houden verband met een aantal recente moorden. Twee vrouwen zijn op een gruwelijke manier gemarteld en vermoord. Beide vrouwen hebben een meer dan gemiddelde interesse voor mensen met verminkingen of een aangeboren afwijking aan het uiterlijk. De moordenaar lijkt deze interesse te veroordelen. Maar wat heeft dit met Stéphane te maken? Is hij deze moordenaar? Hij maakt immers monsters en maskers voor horrorfilms en houdt zich dus, in ieder geval beroepsmatig, bezig met lugubere zaken.

Door de aanwijzingen in zijn dromen duikt Stéphane op vreemde plaatsen op. Locaties die verband houden met het moordonderzoek. Het duurt dan ook niet lang voordat hij in aanraking komt met de politie. Met rechercheur Vic Marchal om precies te zijn. Door zijn dromen beschikt Stéphane over de informatie dat de zwangere vrouw van Vic, Céline, iets naars gaat overkomen. Hij probeert met man en macht te voorkomen dat Céline een vruchtwaterpunctie zal laten doen. Maar zowel Vic als Céline geloven de verward overkomende man niet. Dan verliest Céline haar baby. Er is iets mis gegaan tijdens de punctie. Wat Stéphane hen had voorspeld is waarheid geworden.

Vic en Stéphane gaan samen de strijd aan. Maar waartegen? Tegen het lot? Om te voorkomen wat staat te gebeuren? Dat is het onderwerp van dit boek: Kan het lot veranderd worden of staat alles al vast? Komen we allemaal uiteindelijk, ongedacht onze daden, toch bij het voorbestemde eindpunt uit? Een vriend van Stéphane, Jackie, zegt hierover:

”We lopen op een ring van Möbius” om daarna uit te leggen “Een Möbiusring, of Möbiusband, een wiskundig curiosum met maar één zijde, met maar één “weg” die je nooit meer kunt verlaten als je er eenmaal overheen loopt. Je loopt steeds opnieuw hetzelfde traject, wat je ook doet, tot in lengte van dagen. De ring van Möbius is het eeuwige herbegin.”

De spanning zit er meteen in en wordt gedurende het gehele boek vastgehouden. Het onderwerp is origineel en gedurfd gekozen. Wel ben ik iets te nuchter voor dit boek. Het is voor mij soms te vergezocht. De lezer moet dus wel zijn fantasie gebruiken en zich voor kunnen stellen dat de theorieën in het boek ook echt in praktijk kunnen worden gebracht.

Franck Thilliez weet met dit boek de lezer van begin tot eind te boeien. Ook nuchtere mensen als ik worden vroeg of laat meegesleept door dit bloedstollende verhaal.

ISBN 9789021803654 | paperback | 445 pagina’s | Sijthoff | april 2010
Vertaald door Richard Kwakkel

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

alt De ring van Möbius
Franck Thilliez

Boven ieder hoofdstuk staat een soort klok, een weekaanduiding, met tekst. De schrijver wijst de lezer er op dat goed in de gaten te houden. Doen we dus. Dan blijkt dat aanvankelijk in die tijdsaanduiding aangegeven wordt wanneer de hoofdpersoon, Stéphane, droomt. Dat is op een eerder tijdstip dan dat de gebeurtenissen in realiteit plaatsvinden. Hij heeft voorspellende dromen, vreselijke dromen, die je niet uit wil zien komen: een dood meisje, gruwelijke toegetakelde vrouwen. De dromen zijn levensecht, Stéphane is er zelf de hoofdpersoon in, en er is een chronologisch verloop. Natuurlijk wil hij niet dat zijn dromen uitkomen en hij zal alles op alles zetten om dat te voorkomen.

Dan hebben we politie-inspecteur Victor, kort Vic, die net met zijn vrouw in Parijs is aangekomen en als groentje meteen al op een vreselijke zaak wordt gezet: er is een vrouw gevonden, die op een beestachtige manier om het leven is gebracht. Voor Victor is dat niet het enige probleem. Zijn vrouw, zwanger van hun eerste kind, vindt het maar niks dat hij nauwelijks thuis komt, en collega's pesten hem omdat hij kruiwagens gehad zou hebben voor deze aanstelling.
Stéphane en Vic zullen elkaar tegenkomen, zoals Stéphane dat al wist uit zijn dromen. Samen proberen ze hun leven weer normaal te krijgen: de moordenaar gevonden, de dromen gestopt. Maar of dat zal lukken?

Het verhaal stoelt op het concept van de ring van Möbius en het is erg moeilijk om uit te leggen hoe dat werkt in deze thriller. Stéphane verdeelt zichzelf in een Stévroeger, een Sténu en een Stélater. In de droom ziet de Sténu de Stélater en probeert hem zover te krijgen dat hij boodschappen achterlaat. Op die manier zou de huidige Stéphane de toekomst kunnen beïnvloeden. Als hij immers andere handelingen uitvoert dan in zijn droom te zien zijn, dan moet alles veranderen. De vraag in dit boek is of het werkt. Kan de toekomst veranderd worden? Kun je het lot, het noodlot voor zijn?

Ik moet zeggen dat het een erg spannend verhaal oplevert dat je niet zo maar tussen neus en lippen door leest. Eigenlijk zou dit concept een totaal ander boek opgeleverd kunnen hebben. Het gaat erom hoe je de verschillende tijdlijnen uit elkaar houdt of in elkaar laat grijpen. Dat Thilliez er een thriller van heeft gemaakt, is zijn eigen invulling. Jammer dat het einde toch wat onwaarschijnlijk wordt.

ISBN 9789021803654 | Paperback | 445 pagina’s | Sijthoff | april 2010
Vertaald door Richard Kwakkel

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het einde van pi
Franck Thilliez

Na Het gruwelhuis is dit het tweede boek met rechercheur Lucie Henebelle in de hoofdrol. We zijn inmiddels vier jaar verder en Lucie raakt betrokken bij de zaak van De Professor wanneer ze vlak bij huis een jonge, verwarde vrouw vindt die aan anterograde amnesie lijdt. Hierdoor heb je geen korte termijngeheugen meer en maak je geen nieuwe herinneringen aan. Oude herinneringen en vaardigheden blijven bestaan. Deze jonge vrouw, Manon Moinet, was jaren geleden betrokken bij de opsporing van een seriemoordenaar, de Professor, genaamd. Deze bijnaam kreeg hij omdat hij wiskundige formuleringen bij zijn slachtoffer achterliet. De zus van Manon was één van de slachtoffers en Manon kon als briljant wiskundige behulpzaam zijn bij de ontcijfering van de formules. Helaas heeft dat niet geleid tot een arrestatie en de Professor heeft al jaren niets meer van zich laten horen.
Tot nu. Manon is ontvoerd en gegijzeld maar heeft op het moment dat het boek begint weten te ontsnappen en wordt gevonden door Lucie. Die bijt zich met haar kenmerkende hardnekkigheid in de zaak vast, samen met de Parijse politieman Turin, die indertijd met Manon samenwerkte.

Vraagtekens zijn er genoeg: wat is de rol van de broer van Manon? Waarom beveiligt zij zo fanatiek haar organizer, waarmee zij geleerd heeft redelijk onafhankelijk te kunnen functioneren? Waarom heeft Manon zo'n bloedhekel aan Turin zonder dat ze dit kan benoemen? Wie is de Professor en waarom is hij nu ineens weer actief geworden?
De samenwerking tussen Lucie en Manon gaat niet zonder slag of stoot, mede vanwege het feit dat Manon iedere keer weer vergeet wie Lucie is. Maar langzamerhand bouwen de vrouwen toch een soort van relatie op en vertrouwen ze alleen nog maar op elkaar om achter de identiteit van de Professor te komen.

Het boek is superspannend met een heel bijzonder plot. Thilliez heeft gigantisch veel onderzoek gedaan naar het getal pi en zijn bijzonderheden en naar anterograde amnesie. Vanwege de ingewikkeldheid van de onderwerpen moet hij veel uitleggen om je als lezer bij het verhaal te houden, maar hij weet dit op een heel logische manier in het geheel in te bouwen. Hierdoor blijft het interessant en verslapte mijn aandacht geen moment. En ik ben weer een stuk wijzer geworden!
Daarnaast is er weer wat meer bekend geworden over Lucie Henebelle. In Het gruwelhuis bleef haar persoonlijke leven onderbelicht, behalve het feit dat ze een pasgeboren tweeling heeft waar ze stapelgek op is. Wie de vader is of was blijft ook in dit boek onbekend; ik ben benieuwd of dat in een derde boek wel duidelijk wordt. Maar haar fascinatie voor autopsies, moordenaars, horrorverhalen e.d. wordt wel op een heel bijzondere wijze toegelicht.

IJzersterk boek waar ik me uitstekend mee heb vermaakt!

ISBN: 9789021802350 Paperback, 382 blz.Uitgever: Sijthoff april 2009
Vertaler: Richard Kwakkel

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER