Elanor Dymott

Niets verdwijnt
Elanor Dymott

‘De kindertijd is een ander land, en niemand van ons kan op zijn herinneringen vertrouwen zoals hij dat zou willen.’

‘Alles laat een spoor achter’ is de oorspronkelijke titel. Gebeurtenissen uit het verleden beheersen dit verhaal, over Alex Petersen, die verpletterd is door verdriet omdat zijn vrouw vermoord werd, haast voor zijn ogen. Hij was met Rachel in Oxford voor een reünie, toen ze ’s avonds hun gezamenlijke vriend Harry verlieten en Rachel nog even naar het meer wilde. Nee, hij hoefde niet mee, ze wilde een herinnering herbeleven, waar Alex niet bij betrokken was. Hij gaat op een trapje zitten en dut in. Als hij wakker wordt door gegil, rent hij naar het meer, maar hij is te laat. Zijn vrouw is dood. En de dader spoorloos verdwenen.
Na enkele maanden krijgt hij een briefje van Harry, die nog wat spulletjes van Rachel heeft. Wil Alex misschien eens langs komen? Dat doet hij, aan de vooravond van zijn vertrek naar Amerika, waar hij een nieuw leven wil beginnen. Maar eerst moet er afgerekend worden met de spoken uit zijn en vooral Rachels verleden.
Harry was behalve dat hij de mentor van Rachel was tijdens haar studie in Oxford, erg betrokken bij haar leven. Het blijkt dat hij hele verhalen te vertellen heeft over haar, en zo zijn eigen ideeën heeft over de vraag waarom ze vermoord werd.
Verhalen die Alex er toe aan zetten ook zelf informatie te gaan zoeken. Want vertelt Harry wel de waarheid? Waarom zijn Rachels vrienden met wie ze tijdens haar studie zo hecht was, niet op de crematie verschenen?
Alex is jurist en bijt zich vast in het verleden, als was hij bezig met een zaak. Wie vertelt de waarheid? Wat zijn de echte feiten? Wat was zijn eigen rol in het geheel?

We volgen zijn verhaal in flashbacks. Hij staat op het punt te vertrekken, maar wil zijn bevindingen nog even meedelen. De moeilijkste conclusie is dat hij Rachel niet kende, dat hij dus ook niet weet wat hun liefde voorstelde. Omdat hij het verhaal moet samenstellen zoals dat belicht wordt uit verschillende hoeken, worden de dingen vaak herhaald. Dat hindert niet, want het is een erg ingewikkeld verhaal: over de onbezonnenheid van jonge mensen, de gevolgen van een abnormale jeugd; over de gevolgen van ondoordachte daden.
De sfeer wordt uitermate goed neergezet. Vierhonderd pagina’s lang volg je Alex in zijn zoektocht, deel je zijn twijfels en verbijstering. Dat het boek doet denken aan ‘de verborgen geschiedenis’, het eerste boek van Donna Tart, is alleen maar een compliment. Het is uniek genoeg om de lezer van begin tot einde te boeien, ongemeen spannend, tot het einde toe.

‘En soms dient dit tafereel zich ongevraagd aan, vanuit het bonte palet van mijn verdriet, dat altijd aanwezig is als ik ’s ochtends wakker word en soms ontdek dat ik verstrikt ben in een net van droefenis dat in mijn slaap om me heen is gespannen, zodat er geen ontsnappen mogelijk is. En telkens als dat gebeurt, kan ik alleen maar toezien, hoor ik boven me en onder me de spoel heen en weer schieten om onder mijn huid draden weven, totdat de beelden, honderden beelden, om beurten tot me komen. Elk beeld komt langzaam tot stand, blijft een poos vaag, doemt plotseling glashelder op en wordt een paar tellen later vervangen door het volgende beeld…’

ISBN 9789045802817 | paperback | 401 pagina's | Atlas | augustus 2012
Vertaald uit het Engels door Ton Heuvelmans

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER