Åke Edwardson

height= Marconi Park
Åke Edwardson

Een nieuwe moordzaak is als een nieuwe missie voor inspecteur Erik Winter. Een missie die zijn levensgeluk in de weg staat. Erik probeert de straten van het Zweedse Göteborg van moordenaars te ontdoen terwijl zijn vrouw Angela met hun twee dochters aan de Spaanse kust vertoeft. Elsa en Lilly weten dat papa zich pas bij hen kan voegen als hij de “gemene man” in de kraag heeft gevat. Maar wanneer eindigt het? Wanneer zitten alle gemene mannen achter de tralies? Wanneer kan Erik zijn werk loslaten?

Het leven in Spanje lonkt. Erik mist zijn familie. Kan Spanje zijn nieuwe thuisland worden of zal zijn gezin uiteindelijk naar Zweden terugkeren? Angela heeft een goede baan in Spanje bemachtigd. Kan Erik wel van haar verlangen dat ze ontslag neemt? Kan hij zijn dochters het genot van de Spaanse zon en zee ontzeggen? Erik worstelt. Ook worstelt hij met een chronische tinnitus en een whiskyverslaving. Eén nipje whisky kan toch wel? Een nipje, een teugje, een slok, een bodempje: Erik Winter verliest dagelijks de strijd tegen het goudgele drankje terwijl hij zijn omgeving en zichzelf hardnekkig voor blijft liegen.

Er wordt een vermoorde man aangetroffen. Het gezicht van het slachtoffer – ene Robert Hall - wordt door een zak aan het zicht onttrokken. Hij is gestikt. Op het lichaam van de dode ligt een stuk karton waarop een letter is geschreven. De billen van de man zijn ontbloot. Vijf dagen later is de tweede moord een feit. Slachtoffer nummer twee ging met de naam Jonatan Bersér door het leven. Ook hij is in een plastic zak gestikt en ook zijn broek is door de dader naar beneden getrokken. Opnieuw wordt er een letter aangetroffen.

Zeggen de ontblote achterwerken iets over het motief van de moorden? Erik is ervan overtuigd dat de mannen iets op hun geweten hebben. Hebben ze iemand misbruikt? Kenden ze elkaar? Erik schrikt van zijn stelligheid. Waarom weet hij zo zeker dat hij in de juiste richting zoekt? Waarom heeft hij het idee dat zijn nachtmerries meer dan slechts nare dromen zijn? Probeert een diep weggestopte jeugdherinnering zich dapper naar de oppervlakte van Eriks bewustzijn te vechten? Wat is er gebeurd tussen hem en zijn vader? Wat heeft hij voorgoed willen vergeten? Waarom roepen juist deze moordzaken verdrongen herinneringen bij hem op?

Terwijl de liefde voor zijn gezin onvermoeibaar aan hem trekt, bijt Erik zich dieper en dieper in de zaak vast. Er volgen meer slachtoffers. Slachtoffers die elkaar niet lijken te kennen. Zijn het vreemden van elkaar of kwamen hun levens ooit bijeen? De letters die op de ontzielde lichamen aangetroffen worden lijken een boodschap te vormen. Wil de dader iets met de politie delen? Het intensieve moordonderzoek valt Erik zwaar. Depressieve gevoelens dringen zich aan hem op. Toch een nipje whisky dan maar? Erik beseft dat de moordenaar uiteindelijk gevonden zal worden. Aan alles komt een eind. Terwijl Erik het verhaal van de moordenaar ontrafelt, wordt de steen in zijn maag steeds groter: onbewust ontrafelt hij ook zijn eigen verhaal. Wil en kan hij de waarheid wel onder ogen zien?

Ik hou van de melancholieke schrijfstijl van Edwardson. Als geen ander weet deze uitmuntende schrijver confronterende feiten met het onuitgesprokene te combineren waardoor een indringend en meeslepend verhaal ontstaat. De personages in de Erik Winter-reeks voelen al jaren als familie. Ze zijn voor mij al geruime tijd geen personen op papier meer maar levensechte, driedimensionale mensen met overtuigende persoonlijkheden. Oude bekenden. In de boeken van Edwardson komen geen helden voor maar mensen als jij en ik en ook medemensen die ergens op hun levenspad ten val zijn gekomen en hierdoor gewond zijn geraakt.

De melancholische sfeer vormt een solide ondertoon voor het verhaal maar overheerst niet. Het zijn de vastberadenheid van Erik, de nieuwsgierigheid naar de toedracht van de moorden en de goed uitgewerkte personages die mij bedwelmen. Ook de tweestrijd van de doorgewinterde politieman is kundig uitgewerkt. Ik heb mij volledig ondergedompeld in Marconi Park en ik kwam pas lang na het lezen van de laatste pagina weer boven. Het werk van Åke Edwardson is opnieuw weergaloos. Ook in mij woedt een tweestrijd: ik gun Erik Winter met heel mijn hart een gelukkig leven in Spanje maar hoe moet dat dan met mij? Ik wil mijn dierbare vriend nog niet laten gaan!

ISBN 9789400504806 | paperback | 317 pagina's| A.W. Bruna Uitgevers| januari 2015
Vertaald door Corry van Bree

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

alt Witte ruis
Åke Edwardson

Met het boek De laatste winter sloot Åke Edwardson de succesvolle thrillerreeks rondom inspecteur Erik Winter af. Erik Winter kreeg een hersenbloeding, kon niet langer als politieman werken en verhuisde met zijn gezin naar Spanje. Toch konden Erik en Åke nog geen afscheid van elkaar nemen en Erik is in Spanje goed hersteld. Wel lijdt hij aan chronische tinnitus (oorsuizen) en wordt hij geplaagd door nachtmerries.

Het leven in Spanje is goed en Erik geniet met volle teugen van het samenzijn met zijn gezin. Ook zijn moeder woont in het zonnige land. Toch blijft zijn oude baan in Göteborg lonken en uiteindelijk kan hij de verleiding niet langer weerstaan. Erik keert terug naar Zweden waar hij zich bij zijn oude team voegt. Er dient zich vrijwel onmiddellijk een moordzaak aan waar Erik zich vol gedrevenheid op stort.

Op Amundön, een eilandje in het zuiden van Göteborg, is een meervoudige moord gepleegd. Dagenlang hebben een jonge vrouw en haar twee kinderen dood in hun huis gelegen. Een oplettende buurman heeft uiteindelijk de lichamen ontdekt en hij heeft zich ontfermd over de enige overlevende, een babymeisje. De dader heeft de baby niet verwond maar het kindje heeft dagenlang zonder eten en drinken in het huis gelegen. Ze heeft het drama ternauwernood overleefd en is ernstig uitgedroogd.

De vrouw en haar andere twee kinderen zijn met messteken om het leven gebracht. Iemand lijkt een enorme woede op de moeder te hebben botgevierd. De verdenking gaat in eerste instantie uit naar de echtgenoot van de vrouw en tevens de vader van de kinderen. Bij dit soort misdaden is de partner immers wel vaker de dader. De man blijkt echter ten tijde van de moord elders werkzaam te zijn geweest en beschikt daardoor over een alibi.

Het gezin had sinds korte tijd een puppy in huis maar van het beestje is geen spoor te bekennen. Waar is het hondje gebleven? Erik en zijn collega’s ontdekken dat het hondje te koop werd aangeboden wegens allergie. Is de koper van de pup soms de dader? Het duurt niet lang voordat de nieuwe eigenaar van het hondje is opgespoord. De man slaat op de vlucht en biedt hevig verzet bij zijn aanhouding. De zaak lijkt afgerond te kunnen worden maar Erik is nog niet overtuigd. Hij blijft haast obsessief onderzoek doen naar de zaak. Hij vermoedt dat het volledig verhaal nog niet is verteld.

In Spanje gaat het minder goed. Eriks vrouw en kinderen missen hem en zijn moeder is ernstig ziek. Erik maakt zich grote zorgen om zijn moeder en weet dat ze niet lang meer te leven heeft. Hij verdeelt zijn tijd zo goed mogelijk tussen Zweden en Spanje. Makkelijk is het niet: in Göteborg worden zijn gedachten beheerst door zijn familie en in Spanje is hij met zijn hoofd bij zijn werk. Erik moet een balans vinden voordat zijn tegenstrijdige gevoelens hem verteren.

Åke Edwardson schrijft met dezelfde gedrevenheid die Erik Winter overvalt tijdens het speuren. Het verhaal neemt bezit van hem en voert auteur en lezer mee door de gedachtestroom van Erik Winter. Erik drinkt teveel in een poging het geruis in zijn oren te overstemmen en zijn nachtmerries te vergeten. De ruis en de nare dromen laten zich echter niet verdringen. Edwardson schrijft krachtig en zonder al teveel opsmuk. Indrukwekkend is de manier waarop hij de verbetenheid van Erik Winter omschrijft. Erik bijt zich als een haai vast in de zaak en hij vereert de verdachten keer op keer met een bezoekje. Zijn gedrag is intimiderend en vriendschappelijk tegelijk.

Erik heeft moeite om zich te concentreren en soms gaan zijn gedachten alle kanten op. De lezer mag de aandacht niet laten verslappen. Edwardson heeft het verhaal echter goed in de hand en weet de lezer precies op de juiste momenten tot de juiste inzichten te laten komen. Witte ruis was voor mij een onverwacht en prachtig cadeau: Erik Winter is terug! Ik hoop dat hij blijft.

ISBN 9789400502789 | paperback | 312 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | november 2013
Vertaald door Elina van der Heijden en Wiveca Jongeneel

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

alt Verloren ziel
Åke Edwardson

De gruwelijke vondst van een overduidelijk moordslachtoffer in Göteborg houdt de gemoederen van politie-inspecteur Sten Ard en zijn collega’s flink bezig. Korte tijd later worden nog twee slachtoffers gevonden en de identieke verwondingen duiden zonder twijfel op dezelfde moordenaar. Maar waarom deze drie mensen? Wat is het verband tussen de slachtoffers?

Bij zaken als deze mist Sten zijn oud-collega Jonathan Wide misschien nog wel het meest. Het scherpe inzicht en de vasthoudendheid van zijn vriend zijn uitstekende kwaliteiten voor een politieman. Helaas werkt Jonathan tegenwoordig als privédetective, een baan die helemaal niet bij hem past. Het kost Sten dan ook niet al teveel moeite zijn maatje over te halen om hem te helpen.

Jonathan duikt in het verleden van de slachtoffers en ontdekt dat ze alle drie als kind een zomer in een vakantiekolonie hebben doorgebracht. Helaas wijst niets erop dat er tijdens deze zomer iets is voorgevallen. Wel vindt hij een stapel oude dekens die wel eens dezelfde kunnen zijn als de dekens waarmee de moordslachtoffers waren toegedekt. Het vreemde is dat ook zwervers in de stad steeds vaker behaaglijk warm wakker worden omdat iemand zorgzaam een deken over hun slapende lichaam heeft gelegd. Trekt de moordenaar zich het lot van de kwetsbaren van de maatschappij aan? Is hij zelf ook kwetsbaar? Zoekt Jonathan in de juiste richting of verspilt hij kostbare tijd?

Er is nog meer aan de hand in Göteborg. Een serie aanslagen op winkels en restaurants van immigranten duiden op een toename van rassenhaat. De inboedels worden kort en klein geslagen en steeds vaker raakt ook de eigenaar van het pand gewond. De situatie loopt uit de hand en het lijkt erop dat Göteborg verhard. De haat tegen buitenlanders neemt toe. Agente Kajsa Lagergren zoekt naarstig naar een patroon. Ze hoopt te kunnen ontdekken wat de volgende locatie zal zijn die door de vernielzuchtige racisten bezocht zal worden. Wanneer Kajsa meent de logica in de volgorde van de aanslagen ontdekt te hebben, is ze sprakeloos. Kan het werkelijk zo erg zijn?

Verloren ziel is het tweede boek van Åke Edwardson en het is het vervolg op Allen die gestorven zijn. Het is geschreven in 1996 maar nog niet eerder in Nederland uitgegeven. Wees dus niet verbaasd dat het in het verhaal zoveel moeite kost om een foto te scannen en te e-mailen. Net als in het eerste boek worstelt Jonathan Wide met zijn scheiding en met het feit dat hij zijn twee kinderen zo weinig ziet. Ook het drankprobleem is nog niet overwonnen. Dit boek speelt zich ongeveer een half jaar na het eerste af en om een leven weer volledig op de rit te krijgen is gewoonweg meer tijd nodig.

Het verhaal is smaakvol opgebouwd met een net bedacht plot maar het komt moeizaam op gang. Gedurende het hele boek merkte ik dat ik moeite had om mijn aandacht erbij te houden. Het verhaal sleept zich wat moeizaam voort. De onderwerpen zijn goed gekozen. Enerzijds gaat het over de toenemende rassenhaat in Zweden, anderzijds over een man die worstelt met een gebeurtenis uit het verleden. Later zullen deze onderwerpen elkaar overlappen, iets wat ik altijd zeer weet te waarderen.

Åke Edwardson is een uitstekend schrijver en dat komt ook in dit boek heel goed naar voren. Hij behoort zonder twijfel tot de top. Na Verloren ziel verscheen in 1997 het boek Dans met een engel waarin een overstap wordt gemaakt naar een nieuw hoofdpersoon: hoofdcommissaris Erik Winter. Met deze reeks breekt Edwardson ook in Nederland door. In 2008 sloot de serie af met De laatste winter, het tiende deel. Åke Edwardson werkt momenteel als hoogleraar journalistiek aan de universiteit van Göteborg. Ook al is Verloren ziel niet zijn allerbeste werk, ik had het niet willen missen.

ISBN 9789400501331 | Paperback | 248 pagina’s| A.W. Bruna uitgevers | augustus 2012
Vertaald door Elina van der Heijden en Wiveca Jongeneel

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

alt Allen die gestorven zijn
Åke Edwardson

Tijdens een bijzonder hete zomer in Göteborg wordt een man dood aangetroffen op een bankje aan het water. De op het eerste gezicht keurige heer wordt geïdentificeerd als Georg Laurelius, een drugshandelaar. Aannemelijk is dat het om een afrekening gaat. De man is, vermoedelijk als waarschuwing voor derden, op het bankje gespiesd. Commissaris Sten Ard wordt op de zaak gezet. Terwijl hij en zijn team de situatie in kaart brengen wordt ex-politieagent Jonathan Wide benaderd door een vrouw. Een oude vlam van vroeger. Ze wil gebruik maken van zijn diensten als privédetective. Ze heet Lea Laurelius en is de vrouw van de vermoorde dealer.

De drugshandel in Göteborg blijkt zeer omvangrijk. Er zijn machtige mensen bij betrokken en deze bevinden zich in onverwachte hoeken. Zowel Jonathan als Lea worden in hun eigen huis aangevallen. Iemand wil hun duidelijk maken dat ze zich niet met de zaak moeten bemoeien. Maar een man als Jonathan wordt daardoor alleen maar gestimuleerd om zich verder in de zaak te verdiepen. Jonathan Wide is niet de makkelijkste. Hij is net gescheiden en zijn drankprobleem heeft daar zeker mee te maken gehad. Nu is hij een soort weekendvader voor zijn kinderen. Iets wat hij vreselijk vindt. Hij mist ze. Wanneer hij met Lea naar een afspraak in een louche bar gaat wordt hij wederom aangevallen en Lea verdwijnt. Is ze in handen van misdadigers gevallen?

Lea roept vraagtekens op bij Sten Ard. Jonathan denkt niet dat ze iets met de moord te maken heeft maar erg objectief is hij niet. Sten betwijfelt of Lea wel zo onschuldig is. Door een getuigenverklaring lijkt het er zelfs op dat ze aanwezig was bij de moord op haar man. En dan is er nog Jeanette, de stiefdochter van Georg Laurelius. Ten tijde van de moord was deze tiener op reis en trok ze door Europa. Maar haar verklaring betreffende dit tripje klopt niet en een ijverige politieagente komt er door een listige vragenstelling achter dat ze liegt over haar verblijf in het buitenland. Waar is Jeanette dan wel geweest? En misschien nog wel belangrijker: Waarom heeft ze gelogen?

Edwardson schrijft krachtig en met souplesse. Zijn onderwerpen zijn sterk en worden strak neergezet. Ook dit boek voldoet aan de verwachtingen. Een ijzersterk politieverhaal met een mooi plot.

In 1995 debuteerde Åke Edwardson (1953) met zijn boek Till allt som varit dött. Hij zette zich hiermee als schrijver op de kaart en won een prijs voor beste thrillerdebutant. Sindsdien is hij niet meer weg te denken in het rijtje getalenteerde Zweedse schrijvers. In Nederland hebben we al gesmuld van de reeks rondom commissaris Erik Winter maar het debuut was ons tot nu toe onthouden. Maar nu is ons dan ook Till allt som varit dött naar het Nederlands vertaald: Allen die gestorven zijn. En het is wederom smullen! Wie zijn latere werk heeft gelezen zal opmerken dat de schrijver in de loop der jaren nog wat gegroeid is maar ook dit debuut is van een uitstekende kwaliteit. Een geboren schrijver. Hij staat hoog op mijn lijstje met favorieten.

ISBN: 9789400500082 | Paperback | 246 pagina's| A.W. Bruna Uitgevers | september 2011
Vertaling: Corry van Bree

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER