Bernard Minier

Strijder
1. Lucia Guerrero
Bernard Minier

Lucia Guerrero (de achternaam betekent ‘strijder’, hetgeen de titel verklaart) stort zich helemaal op haar werk bij de UCO (= Unidad Central Operative, een onderdeel van de Guarda Civil). De prijs: ze is gescheiden en ziet haar zoontje nauwelijks. Ze beseft wel dat zij zelf deze keuze heeft gemaakt, en voor het verhaal betekent het dat ex en zoon ook slechts aan de zijkant een rolletje hebben.
Ergens in het boek zegt ze dat haar baan niet ideaal is: je moet dag en nacht beschikbaar zijn en als je een nacht geen gelegenheid hebt om te slapen, nou, dan wil dat niet zeggen dat je de volgende ochtend slaap kunt inhalen.

De zaak waar ze zich mee bezig gaat houden begint met de vondst van een gekruisigde man.

‘Lucia keek ernaar: Heel even deed het beeld haar aan een ander denken en het deed haar verstijven. Daarna opende ze haar mond. Een stille schreeuw die in haar keel bleef steken toen de werkelijkheid van wat ze zag tot haar doordrong. Nee, dat kon niet waar zijn: dat kon hem niet zijn…’

Maar het klopt wat ze ziet: het is haar collega Sergeant Sergio Moreira die op een gruwelijke manier aan zijn einde is gekomen. Sergio was meer dan een collega, Lucia is compleet van haar stuk.
Vrijwel onmiddellijk heeft de politie een verdachte: ene Gabriel Schwartz. De man blijkt een dissociatieve persoonlijkheidsstoornis te hebben, is nauwelijks toerekeningsvatbaar.
Dat de moord in scene is gezet blijkt van grote betekenis te zijn Lucia wordt later geconfronteerd met meerdere moorden waarbij de slachtoffers op een bepaalde manier zijn neergezet.
Maar dan kan de moordenaar niet dezelfde zijn: de eerdere verdachte is op raadselachtige manier in zijn cel om het leven gekomen.

Salomon Borges, werkzaam als professor in de criminologie aan de rechtenfaculteit van Salamanca, neemt contact op met Lucia als hij en zijn studenten met wie hij werkt aan een digitaal opsporingsprogramma iets groots heeft ontdekt: in de database hebben ze een link ontdekt tussen drie moordzaken, waarvan de eerste dertig jaar eerder heeft plaatsgevonden en de laatste twee in recentere jaren. Steeds gaat het om een soort tableaus, maar over het hoe en waarom tasten ze nog in het duister. Scènes: net als de moord op Sergio!

Er spelen nog een paar andere zaken: Lucia moet nog in de rechtbank verschijnen omdat ze onlangs een arrestatie heeft verricht, waarbij ze niet volgens het boekje heeft gehandeld.
En op de universiteit is een man die vrouwen belaagt actief. Is hij misschien dezelfde als de moordenaar die ze zoeken?

De samenwerking van de professor en de inspecteur leidt tot een spannende jacht op verdachten. Er vallen helaas nog meer slachtoffers, voor Lucia door begint te krijgen wat er aan de hand is.
De lezer heeft dan ook al wel vermoedens, maar wordt eerst nog meegesleurd op diverse dwaalsporen. Minier laat zijn lezers eveneens in spanning als hij trakteert op zijsporen, die niet altijd iets met het verhaal te maken hebben, maar niettemin interessant zijn. Bijvoorbeeld over de omgeving, geografisch en historisch.
Zeer onderhoudende thriller, die je zeker laat uitkijken naar een tweede deel.

Bernard Minier (1960) groeide op in de Pyreneeën. Zijn debuut Een kille rilling werd lovend ontvangen door de Franse pers, wereldwijd vertaald en verfilmd voor Netflix.
Na zeven delen in een serie over hoofdinspecteur Servaz, is dit keer de hoofdrol weggelegd voor een vrouwelijke inspecteur.

ISBN 9789401619240 | Paperback| 384 pagina’s | Uitgever Xander| april 2023
Vertaald uit het Frans door Aniek Njiokiktjien

© Marjo, 20 juni 2023

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

height= Een kille rilling
Bernard Minier

De onderhoudsmedewerkers die op het gruwelijke tafereel stuiten, beseffen in eerste instantie niet wat ze zien. Er hangt iets bovenaan de kabelbaan in de Zuid-Franse Pyreneeën die hen naar een hooggelegen gedeelte van een waterkrachtcentrale voert. Het lijkt wel een vlinder of een vogel misschien. Naarmate de cabine dichter bij het eindpunt komt, wordt de vreemde gedaante steeds groter. En dan beseffen de inmiddels hevig onthutste mannen wat ze zien. Een groot gevoel van angst maakt zich van hen meester. Het is een lijk, een toegetakeld lijk.

Politiecommissaris Servas spoedt zich in opdracht van zijn meerderen naar de locatie waar het moordslachtoffer is aangetroffen. Groot is zijn verbazing wanneer blijkt dat het aangetroffen lijk niet menselijk is. Het is een paard. Servas begrijpt niet waarom hij moet opdraven voor een vermoord dier. Niet dat de dood van een paard hem koud laat maar Servas is druk. Zijn team onderzoekt de moord op een zwerver. Waarschijnlijk hebben drie tienerjongens hem gedood. Drie jongens die klaarblijkelijk niet malen om het leven van een zwerver. Wanneer Servas het verminkte paardenlichaam ziet, dringt de ernst van de situatie tot hem door. Het paard is onthoofd en gevild. Iemand heeft het edele dier met behulp van de kabelbaan naar boven vervoerd en het lichaam daar vervolgens opgehangen. Flappen huid waren als vleugels uitgespreid. Er is een gestoord iemand aan het werk geweest, iemand die zo vrij als een vogel door de omgeving dwaalt.

Het paard behoorde toe aan de invloedrijke zakenman Eric Lombard, eigenaar van de waterkrachtcentrale. Servas begrijpt nu waarom hij opgetrommeld is: de steenrijke Lombard laat zijn macht gelden. Tot overmaat van ramp moet Servas samenwerken met commissaris Irène Ziegler van de gendarmerie. De Franse politie en gendarmerie staan niet bekend om hun hartelijke samenwerking. Servas en Ziegler zitten tegen wil en dank met elkaar opgescheept en maken er maar het beste van. Niet veel later blijkt dat er bovenaan de kabelbaan DNA is aangetroffen. Het gaat om het DNA van de levensgevaarlijke moordenaar Julian Hirtmann. Een monster. Er is echter een probleem: Hirtmann is veilig opgesloten in de nabijgelegen en zwaarbewaakte Wagnier kliniek.

Dokter Xavier, directeur van de Psychiatrische Kliniek Wagnier verzekert Servas en Ziegler dat Julian Hirtmann zijn kamer niet heeft verlaten. Volgens de arts is het uitgesloten dat Hirtmann bij de moord betrokken is. Maar hoe komt zijn DNA dan bovenaan de kabelbaan terecht? Er klopt iets niet. Niet veel later wordt een tweede lijk aangetroffen. Dit keer gaat het om een mens. Een plaatselijke apotheker is opgehangen aan een brug. Ook nu leidt het spoor naar Hirtmann.

De dood van de apotheker heeft een aantal mensen met grote angst vervuld. Zij begrijpen inmiddels het motief van de dader en vrezen voor hun eigen levens. De angst blijkt terecht. De geschiedenis die tot de moorden heeft geleid, ontvouwt zich langzaam. Meerdere inwoners van de regio zijn ten prooi gevallen aan een reeks traumatische gebeurtenissen. Is een van hen uit op wraak of heeft de geslepen Hirtmann een manier gevonden om de kliniek ongemerkt in en uit te gaan? Nieuwkomer in de kliniek, de Zwitserse psycholoog Diane Berg, merkt dat er ’s-nachts iemand door de gangen sluipt. Op het moment dat haar nieuwsgierigheid de overhand krijgt, is haar doodsvonnis getekend.

Douanebeambte Bernard Minier wilde al lange tijd schrijver worden. Gelukkig heeft hij de gok gewaagd want Minier is in de wieg gelegd voor het schrijverschap. Een kille rilling is zijn debuut maar wie dat niet weet zal denken dat het om het werk van een doorgewinterde schrijver gaat. Minier heeft een mooie balans gevonden tussen het wel en wee van de hoofdpersonen in het boek en de hoofdverhaallijn over de moorden. De Pyreneeën, waar Minier opgroeide, lenen zich uitstekend als setting voor dit ijzingwekkende verhaal. De kou en de onherbergzaamheid van het gebied bieden een mooie bijdrage aan de verhaalbeleving. Het benadrukt de spanning.

Naast een bloedstollend verhaal biedt Een kille rilling ook beschrijvingen van omstreden psychiatrische behandelingen zoals aversietherapie, penisplethysmografie en Elektroshocktherapie. Wie denkt dat de auteur zich iets te fantasierijk over deze therapieën heeft uitgelaten, heeft het mis. In het nawoord benadrukt de auteur dat deze therapieën nog altijd worden toegepast wat stof tot nadenken geeft. Een kille rilling is een intense thriller waarin de lezer wordt uitgedaagd een complexe geschiedenis te ontrafelen. Het is simpelweg een dijk van een thriller. Wat ben ik blij met de carrièreswitch van Bernard Minier!

ISBN 9789401602693 | paperback | 582 pagina's| Xander Uitgevers| september 2014
Vertaald door Jasper Mutsaers

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Verduistering
Bernard Minier

De brief moet persoonlijk bij Christine Steinmeyer zijn afgeleverd. Er zit geen postzegel op de envelop. Op de brief zelf ontbreken een aanhef en een afzender. Christine heeft geen idee wie de afzender is. De inhoud bezorgt haar kippenvel. Iemand schrijft haar op verwijtende, woedende toon dat ze zelfmoord gaat plegen en dat dat geheel aan Christine te wijten is.

Even denkt Christine dat het om een grap gaat. Een smakeloze grap. Het is nota bene kerstavond. Toch twijfelt ze. Wat als de brief echt is? Wat als de afzender verwacht dat ze actie onderneemt? Moet Christine voorkomen dat de afzender daadwerkelijk zelfmoord pleegt? Ze heeft nog altijd geen idee van wie de brief is. Op veel begrip van haar vriend Gérald hoeft ze niet te rekenen. Hij wacht vol ongeduld tot ze kunnen vertrekken. Christine zal voor het eerst zijn ouders gaan ontmoeten en ze zijn al te laat. Ze doen zo snel mogelijk navraag bij diverse buren maar het levert niets op. Niemand weet van wie of voor wie de brief is. Volgens Gérald kunnen ze verder niks doen. Christine bezwijkt onder de druk die hij op haar uitoefent. Ze laat het erbij.

De inhoud van de brief laat Christine niet los. Wat als ze toch iets had kunnen doen? Heeft de briefschrijfster inmiddels de daad bij het woord gevoegd? De volgende ochtend is ze, voor het eerst in de zeven jaar dat ze als radiopresentatrice werkt, te laat op haar werk. Tijdens de kerstuitzending heeft ze moeite zich op de onderwerpen te concentreren. Enigszins verstrooid staat ze een aantal bellers te woord. Wanneer ze de woorden van de laatste beller hoort, is het alsof het bloed in haar aderen bevriest:

“Schaam je je niet dat je iemand dood hebt laten gaan?”

De woorden van de onbekende man slaan bij Christine in als een bom. Ze heeft nog altijd geen idee wat er aan de hand is. Wat ze wel weet, is dat het in sneltreinvaart bergafwaarts met haar voorspoedige leven gaat. De politieman die ze na de rampzalige radio-uitzending over de brief vertelt, laat duidelijk blijken dat hij haar een fantast vindt. Er gebeuren steeds meer vreemde dingen. Incidenten met verregaande gevolgen. Ze krijgt problemen op haar werk en ook thuis voelt ze zich niet meer veilig. Iemand heeft het op Christine voorzien. Iemand probeert haar leven tot een hel te maken. Maar waarom? Waarom probeert iemand haar te breken?

Christine is niet de enige die anonieme brieven ontvangt. Ook ex-commandant Martin Servaz ontvangt vreemde post. Iemand heeft hem een sleutel van een hotelkamer toegestuurd. Wat moet hij daarmee? Martin is niet in de stemming voor raadsels. Hij wordt behandeld voor een zenuwinzinking. Marianne, zijn geliefde, is door psychopaat Julian Hirtmann ontvoerd en gedood. Hirtmann zelf is onvindbaar. Toch borrelt er een sprankje nieuwsgierigheid op. Martin neemt contact met het hotel dat bij de sleutel hoort op en ontdekt dat zich een jaar geleden iets vreselijks in de bewuste hotelkamer heeft afgespeeld. Een jonge vrouw maakte op gruwelijke wijze een einde aan haar leven.

Hoewel de vrouw zonder twijfel zelfmoord heeft gepleegd, heeft Martin het gevoel dat er iets niet klopt. Wanneer hij ontdekt dat de vrouw kort voor haar dood angstig en zelfs paranoïde op haar omgeving overkwam, neemt zijn gevoel van onbehagen toe. Hoewel Martin nog altijd herstellende is, kan hij het niet laten de zaak officieus te onderzoeken.

Verduistering is alweer het derde boek over Martin Servaz. Hoewel ik al wist dat Bernard Minier een fantastische thrillerschrijver is, heeft hij me met dit boek toch weer aangenaam verrast. Wat is het knap dat hij het niveau van zijn werk onverminderd hoog weet te houden! Alles aan deze thriller klopt en de verhaallijnen zijn perfect met elkaar in balans.

Opnieuw is Bernard Minier erin geslaagd mijn nachtrust te verstoren. De onderhuidse én openlijk aanwezige spanning in deze lijvige thriller bezorgde me doorlopend koude rillingen. Als je, net als ik, van ijzingwekkende thrillers houdt, is het werk van deze zeer begenadigde thrillerauteur een absolute aanrader. Verduistering is een dijk van een thriller.

ISBN 9789401606110| paperback | 576 pagina's | Xander Uitgevers | september 2016
Vertaald door Félice Portier en Aniek Njiokiktjien

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Huivering
Bernard Minier

Terwijl een hevig onweer voor een indrukwekkend schouwspel zorgt, gaat de blik van de hoogbejaarde Oliver Winshaw naar het huis van zijn knappe overbuurvrouw. Het huis van de jonge lerares baadt in het licht en de buitendeuren staan wagenwijd open. Harde muziek neemt het op tegen het luide natuurgeweld. In het zwembad dobberen poppen op het water. Hun aanblik doet een rilling door het lichaam van Winshaw gaan. Dan ziet hij de jongen. Hij zit aan de rand van het zwembad, staart naar de poppen en biedt een verdwaasde aanblik. Oliver Winshaw belt de politie.

Op het moment dat Oliver Winshaw de politie belt, kijkt politiecommandant Martin Servaz met zijn collega’s naar een voetbalwedstrijd. Het is 11 juni 2010 en het WK is in volle gang. Martin verbaast zich over het enthousiasme van zijn collega’s. Zelf is hij totaal niet in voetbal en de daarbij horende hysterie geïnteresseerd. Martins gedachten dwalen af naar een gebeurtenis die achttien maanden geleden plaatsvond. Toen hij de ontsnapte seriemoordenaar Julian Hirtmann op de hielen zat, kwam hij bijna om in een lawine. Hoewel er fanatiek naar hem wordt gezocht, is Hirtmann nog altijd spoorloos.

Oliver Winshaw heeft het goed gezien. Er is iets helemaal mis in het huis aan de overkant. De politie van het universiteitsstadje Marsac doet een lugubere vondst in de badkamer, bovenin het huis. In het bad ligt het ontzielde lichaam van Claire Diemar. Ze is met touwen vastgebonden en in een vreemde, verwrongen houding gedwongen. In haar opengesperde mond is een zaklamp gestoken dat het badwater van een griezelig licht voorziet.

Het getril van zijn mobiele telefoon haalt Martin enige tijd later uit zijn gemijmer. Hij heeft een voicemailbericht. De stem die een bericht heeft ingesproken, is een stem uit het verleden. Het is Marianne, zijn jeugdliefde. Marianne woont nog altijd in Marsac, het stadje waar Martin studeerde toen hij nog een veelbelovende schrijver in de dop was. Het stadje waar hij woonde toen het leven hem nog toelachte. Zijn dochter Margot is in zijn voetsporen getreden en volgt een prestigieuze vooropleiding in Marsac. Hij is trots op haar. Hugo, de zoon van Marianne, zit bij haar op school. Hij is zojuist opgepakt op verdenking van de moord op Claire Diemar, zijn lerares. Hij is de verwarde jongen die bij het zwembad van het slachtoffer is aangetroffen. Marianne is ten einde raad en heeft al haar hoop op Martin gevestigd. Hugo is onschuldig, ook al heeft hij alle schijn tegen. Marianne weet het zeker.

Martin slaagt erin het moordonderzoek naar zich toe te trekken maar hij ziet het somber voor Hugo in. Het bewijs tegen de jonge student is overweldigend en hij kan Marianne niet beloven dat het goed komt. Martin vindt het moeilijk om weer in Marsac te zijn, moeilijk om Marianne weer te zien. Twintig jaar geleden brak ze zijn hart en hij merkt dat ze hem nog altijd niet onberoerd laat. Dan trekt een detail zijn aandacht. Toen de politie het lichaam van Claire Diemar vond, schalde er muziek door het huis. Muziek van Mahler. Mahler is niet alleen Martins favoriete componist maar ook die van Julian Hirtmann. Toeval?

Hoewel het bewijs nog altijd in de richting van Hugo wijst, begint Martin aan zijn schuld te twijfelen. De e-mail die hij vervolgens ontvangt, vervult hem met angst en verwarring. Het bericht is afkomstig van Julian Hirtmann. Is hij in Marsac? Heeft hij het op Martin of zijn dochter Margot voorzien?

Huivering is het vervolg op Miniers bloedstollende debuut Een kille rilling. Het is ook prima als standalone te lezen maar het zou zonde zijn het eerste deel van deze reeks over te slaan. Ook in dit tweede boek weet Bernard Minier een duistere sfeer te scheppen die de lezer met zowel angst als fascinatie vervult. Enerzijds wilde ik dolgraag de ware toedracht van de moord achterhalen, anderzijds was ik juist bang te ontdekken wat er gaande was. Precies hoe ik het lezen van een thriller graag ervaar.

Psychopaat Julian Hirtmann is een angstaanjagend persoon. Hij vormt een mooi contrast met de rechtschapen Martin Servaz. Sinds de gebeurtenissen in Een kille rilling is het tweetal onlosmakelijk met elkaar verbonden. Martin draagt de verbondenheid als een zware last met zich mee, terwijl Julian hun band op een verknipte manier koestert. Huivering telt maar liefst 600 bladzijden die de auteur stuk voor stuk uitstekend heeft benut. Deze thriller kent een mooie diepgang en meerdere verhaallijnen die naadloos op elkaar aansluiten. Bernard Minier heeft mijn interesse in de Franse thriller aangewakkerd. Zijn werk is rauwer dan dat van zijn Scandinavische collega’s. Huivering is een thriller van grote klasse, hoewel het niet bevorderlijk voor de nachtrust is!

ISBN 9789401604185 | paperback | 600 pagina's| Xander Uitgevers | september 2015
Vertaald door Textcase

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER