Toni Coppers
De zaak Magritte
Toni Coppers
De Brusselse ex- rechercheur Alex Berger is in diepe rouw na het verlies van zijn vrouw Camille die om het leven kwam bij de aanslagen in Parijs, nu precies twee jaar terug. Hij werkt niet meer, is zwaar depressief, drinkt veel te veel en wordt 's nachts belaagd door nachtmerries en hallucinaties waarin zijn overleden vrouw op zijn borst zit en hem vraagt waarom hij haar in de steek heeft gelaten.
Alex zou er bij zijn dat weekend in Parijs, maar net voor hij op de trein wilde stappen, kwam er werk tussen en belde hij Camille dat hij een dag later komt. De gedachte dat hij er niet bij was, kwelt hem nog dagelijks, vooral ‘s nachts. Als hij er bij was geweest, in de bar le Carillon waar de terroristen het vuur op haar openende, had hij haar vast kunnen redden. Camille belde hem nog, net voor haar dood, maar Alex was bezig een toenmalige verdachte, John Novak, te verhoren, die aangegeven had dat hij een volledige bekentenis wilde afleggen en miste zo het laatste telefoongesprek met Camille.
Het drijft hem jaren later nog steeds tot waanzin, want wat had ze nog tegen hem willen zeggen zo kort voor haar dood? Het wordt een obsessie en zijn woede richt zich vreemd genoeg niet op haar moordenaars, maar op de man die hem dat laatste telefoontje en zijn reis naar Parijs heeft ontnomen… John Novak.
Twee jaar na de aanslagen duikt diens naam ineens op in een aantal moorden. Novak blijkt ontsnapt uit de gevangenis en zijn DNA is ontdekt op de plaats delict van twee moorden op willekeurige vrouwen die op het oog niets met elkaar te maken hebben. Later komt er nog een derde en een vierde moord bij en het enige wat de moorden met elkaar verbindt is een briefje op het plaats delict met de woorden ‘ Ceci n’est pas un suicide’, dit is geen zelfmoord, een duidelijke verwijzing, mede door hetzelfde lettertype, naar het beroemde schilderij van een pijp van de surrealistische schilder Magritte met de tekst ‘Ceci n’est pas une pipe’, dit is geen pijp.
Het team wat de moorden op moet lossen staat voor een raadsel, het is weliswaar vanaf het begin duidelijk dat John Novak de dader is, maar waar is hij nu, wat hebben een schoonmaakster, een galeriehoudster in Parijs, een huisarts en een schooldirecteur met elkaar te maken en waarom gebruikt een ongeletterde tweederangs crimineel als Novak teksten van een surrealistische schilder om zijn daden te motiveren? Omdat Alex Borger meer weet van John Novak dan wie dan ook, wordt zijn hulp in geroepen en zo komt Borger terecht in een zoektocht naar een meervoudig moordenaar die meer en meer verwordt tot een zoektocht naar persoonlijke wraak.
De Belgische auteur Toni Coppers is een gerenommeerd thrillerschrijver. In zijn boeken speelt normaal de Antwerpse commissaris Liese Meerhout de hoofdrol. 2017 is echter het jaar van Magritte en de erven van Magritte benaderde Coppers met het verzoek een eerbetoon aan de schilder te schrijver. Coppers ruilde voor deze gelegenheid zijn vaste hoofdpersoon in, en creëerde Alex Borgers. Het bracht ons een mooi boek, waarin het niet zozeer gaat om wie het gedaan heeft, maar waarom hij het gedaan heeft. Daarnaast heeft Coppers er de elementen rouw en wraak in doorvlochten, én het werk van Magritte.
In het begin vroeg ik me af of hij daarmee zichzelf geen te grote taak aangemeten had, hoe krijg je dat voor elkaar zonder dat het al te geforceerd aanvoelt, maar uiteindelijk lukt dat hem dat toch. Je gaat mee in de rouw en de donkere krochten van de geest van Borgers, én in de wereld van Magritte, waarin niets is wat het lijkt en alles vaak letterlijk door sluiers wordt verhuld. Twee schilderijen van de schilder spelen hierbij een belangrijke rol, het schilderij met de pijp, en het schilderij op de voorkant van het boek, de minnaars, die zo dicht bij elkaar zijn, maar toch gescheiden.
Zo komt het dat je in deze misdaadroman zomaar een ontroerende passage over de confronterende maar uiteindelijke ook troostende kracht van het werk van Magritte tegenkomt… De minnaars, een werk uit 1928. Hier worden geliefden omsluierd door een doek dat hun gezichten van elkaar afschermt, maar hen tegelijk dicht bij elkaar houdt. Het doek rond hun hoofden verhindert hun intieme moment. Hun passie wordt hun eenzaamheid. Ja, dacht Berger. Hun passie wordt uiteindelijk hun eenzaamheid. Beter dan dat had ik mijn eigen leven niet kunnen omschrijven.
Het boek is nieuwsgierig makend. Voor je het weet zit je zelf ook te googelen op werk en leven van Magritte, en kom je terecht in een wereld waar je wordt aangemoedigd om na te denken over het verschil tussen de realiteit en onze voorstelling van de realiteit.
Wie een spannend who done it,- thriller zoekt kan dit boek beter laten liggen, wie een psychologische misdaadroman wil die je meeneemt in het hoofd van de hoofdpersoon, de zoektocht naar de motieven van de dader, én in de wereld van Magritte, moet dit boek vooral lezen!
ISBN 9789022333358 | Paperback | 288 pagina's | Uitgeverij Manteau | juni 2017
© Willeke, 8 juli 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Iris was haar naam
Toni Coppers
In het Zoniënwoud wordt een kolonel van de NAVO doodgeschoten teruggevonden in een ondiep graf. Rond zijn hals heeft hij een ketting met daaraan een omgekeerde piramide en een slang. Het team van commissaris Liese Meerhout gaat op onderzoek uit maar wordt niets wijzer. Ze vinden nergens een aanknopingspunt. Niet in het privéleven en niet in het professionele leven van de kolonel.
Als een week daarna weer een doodgeschoten man in een ondiep graf in het Zoniënwoud teruggevonden wordt probeert het team een verband te vinden tussen beide mannen en tussen de juwelen die beide mannen om hun hals hebben. En wat is de betekenis van de bloem die de 2de dode tussen zijn handen heeft? Weer zet het team alles op alles maar vinden geen aanknopingspunten. Hun enige verdachte moeten ze vrij laten bij gebrek aan bewijs.
Gaat dit terug tot de jeugdjaren van beide mannen? Is het rechercheteam op een pedofiel netwerk gestoten? Wat heeft de verdwijning van een 12-jarig meisje met de dood van beide mannen te maken en hoe past Frank Vervaet in het plaatje? Wat betekent de afkorting LC in de agenda van de kolonel? Allemaal vragen die het team van commissaris Liese Meerhout moet zien te beantwoorden.
Het is het eerste boek die ik lees van deze schrijver. Ik had nog nooit van hem gehoord en toch heeft hij al 7 boeken met als hoofdpersonage Liese Meerhout uit. Sinds 2008 jaarlijks een boek.
Dit boek was een geschenk voor “maand van het spannend boek”. Ik stond er dus een beetje sceptisch tegenover. Maar ik moet zeggen dat het boek van begin tot einde heel goed in elkaar zit. De personage zijn goed geschetst, het persoonlijke verhaal van de hoofdpersonages is niet overheersend, de spanning is goed verdeeld en het einde heeft een mooie ontknoping. Iris is haar naam is het 4de boek van de schrijver in de “Liese Meerhout-reeks”.
Ik weet niet of iemand van jullie hem kent maar ik heb hieronder zijn vorige boeken in de reeks genoteerd. Ik ga zeker nog meer lezen van deze schrijver. ‘k ben benieuwd of zijn “stijl” van in het begin zo was. Als ik de recensie over “Dixit” lees op de leestafelsite is dat niet altijd zo geweest (een boek uitgegeven voor de Liese Meerhout serie).
‘k vraag me ook af waarom ik nooit van deze schrijver gehoord had. Hij is tamelijk veel genomineerd geweest voor prijzen en is zelf winnaar geweest van de Hercule Poirotprijs in 2014.
Niets is ooit (2008 - Manteau) - Genomineerd voor de Hercule Poirot Prijs 2008
Engel (2009 - Manteau)
De geheime tuin (2010 - Manteau) - Genomineerd voor de Diamanten Kogel 2010
Iris was haar naam (2011 - Manteau) - Genomineerd voor de Diamanten Kogel 2011
Stil bloed (2012 - Manteau)
Zwerfvuil (2013 - Manteau)
Dood water (2014 - Manteau) - Winnaar Hercule Poirot Prijs 2014
ISBN 9789022326046 | Paperback | 305 pagina's | Uitgeverij Mateau | april 2011
© Inge, 6 juni 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Dixit
Toni Coppers
David Cleeffs is zijn job als coördinator bij het ministerie van Verkeer grondig beu en heeft een origineel idee om verder aan de kost te komen. Hij richt een éénmansbedrijfje op, Dixit, en levert parate kennis aan al wie het nodig heeft. Van een cursus aardrijkskunde voor soldaten die op vredesmissie naar Congo trekken, toespraken voor politiekers, tot zelfs boek-en filmbesprekingen voor de dames van 'De Pussycat', de betere hoerenkast. Wil je weten wie er 'hot' is in de modewereld, of interesseren de nieuwste massagetechnieken je ? Een adres : Dixit!
Op een dag komen twee politieinspecteurs met een leuke opdracht : hen voorbereiden op de Nationale Politiequiz. De heren hebben als onderwerp terrorisme gekozen. Alles moet wel in het geheim gebeuren want het vakantiegeld wordt gebruikt om Cleeffs mee te betalen. Als deze laatste op het internet gaat snuisteren om informatie te vinden over het vervaardigen van semtex, ja dan blijft dat natuurlijk niet onopgemerkt en krijgt hij geheid de inlichtingendiensten achter zich aan. Die mensen zijn ervan overtuigd dat Cleeffs een terroristische aanslag voorbereidt.
Een komische thriller staat er op de cover waar de zuurstokkleuren van afspatten. Een thriller is het allerminst, op geen enkel moment zit er spanning in het verhaal, de misdaad die pas ver na de helft van het boek begaan wordt is trouwens maar een bijkomstigheid. Het verhaal moet het in de eerste plaats hebben van de grappen en grollen die trouwens enkel in het begin lollig zijn. Na een tijdje beginnen ze te vervelen en kunnen mij nog nauwelijks tot een glimlach brengen. Toegegeven, het is allemaal erg vlotjes geschreven en qua originaliteit kijgt het een tien, maar het lijkt mij teveel op een parodie. Een luchtig boek om te lezen op een zomerse middag in je tuinzetel, meer is het zeker niet.Over de auteur : Toni Coppers (België 1962) werkte achtereenvolgens als scheepsjongen, ereconsul in Buenos Aires en personal trainer voor de cavia van Brad Pitt. Hij woont afwisselend in New York en Goetsenhoven en is VRT-producer.
ISBN 9789044312393 Paperback 231 pagina's House of Books B.V. april 2005
© Christine, februari 2006
Lees de reacties op het forum, klik hier!