Maxime Paredis
Honderd kamers
Maxime Paredis
In een enorm huis wonen de zussen Robin en Emma met hun moeder. De laatste tijd slapen de meisjes allebei niet zo goed. Dan gaan ze dwalen door het huis met de vele kamers. Dat is zo groot dat de meisjes in de ene vleugel wonen en hun moeder in de andere. In het midden ligt het oorspronkelijke deel van het huis dat niet bewoond wordt.
Op een van die tochten hebben ze een schriftje gevonden, waar duidelijk een heleboel pagina’s uitgescheurd waren. Achterin stond nog tekst.
‘Het loopt helemaal fout. Waar komen in ’s hemelsnaam die diepe schrammen vandaan?
Ik voel me echt niet meer veilig in dit verdomde huis.
Als ik opnieuw kon beginnen, zou ik alles anders doen. Maar nu is het te laat.’
De zussen proberen uit te zoeken wie de schrijver is, en wat de tekst betekent, maar ze vinden niet veel meer dan kleine aanwijzingen. Wie is die Alice waar ze verwijzingen naar vinden? Wat is er gebeurd in dit huis zoveel jaar eerder?
En dan is Emma verdwenen. Wat moet ze daar buiten in dat enorme bos dat zich om het huis heen bevindt? Samen met haar moeder Fiona gaat Robin op zoek. Robin vindt dat haar moeder vreemd doet, maar dat zal de angst wel zijn. Als Robin een papiersnipper vindt met de letters Ali erop, denkt ze te weten waar Emma is. Maar de spulletjes die ze eerder samen met haar zus had ontdekt, zijn nu verdwenen. Robin begrijpt er niets meer van. Waar is Emma toch?
Tegelijk wordt er een verhaal verteld over Jasper die met zijn vrouw Sofie zijn intrek neemt in het huis. Hetzelfde huis, midden in het uitgestrekte bos. Hun twee dochtertjes Merel en Clara zijn pas vijf en drie jaar oud, ze zijn druk, en Sofie kan het allemaal niet aan: ze is fysiek niet op haar best. Twee jonge kinderen, de verhuizing, en een man die ze er van verdenkt met haar beste vriendin te hebben gescharreld. Kan ze hem nog wel vertrouwen? Eigenlijk wil Sofie dat niet, maar hij huurt een jonge vrouw in om te komen helpen. En Alice is inderdaad een goede hulp.
Maar de achterdocht van Sofie verdwijnt niet. Ze voelt zich niet veilig. Er zit niets anders op: ze moet weg hier. Weg uit dat vervloekte huis. Weg van Jasper…
Als lezer heb je heel lang geen enkel idee wat deze twee verhalen behalve dan de locatie met elkaar gemeen hebben. Tergend langzaam werkt de schrijver naar een verrassende en spannende ontknoping. Korte hoofdstukken, die steeds nieuwe vragen oproepen, geschreven in een haast filmische stijl, met details die een griezelig effect hebben. Het is vaak donker, de gangen zijn lang, de wind waait om het huis…
Sofie leren we aardig goed kennen, de andere vrouwen een stuk minder.
Honderd kamers wordt een psychologische thriller genoemd, maar de nadruk ligt op het laatste woord. Maar spannend is het absoluut, en in de wetenschap dat dit een debuut is, belooft dat wat!
Maxime Paredis (1990) werkt als auteur en vertaler in en rond Gent.
ISBN 9789462421073 | Paperback | 296 pagina’s | Uitgeverij Kramat | september 2019
© Marjo, 29 december 2019
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER