Nicolet Steemers

http://www.nicoletsteemers.nl

Tweedracht
Nicolet Steemers

Men beweert vaak dat tweelingen onafscheidelijk zijn maar wat Lucy van Alphen betreft had haar tweelingzus Danielle weg mogen blijven. Voorgoed. Een aantal jaar geleden heeft ze met Danielle gebroken. Danielle woonde samen met een verkeerde man, was verslaafd en dreef haar familie, zonder enige wroeging te voelen, naar de rand van de afgrond. Het was genoeg geweest. Gelukkig vertrok Danielle uiteindelijk naar het buitenland. Lucy en haar ouders praten nooit meer over haar. Proberen haar te vergeten. Lucy’s vriend Martin, met wie ze al drie jaar een relatie heeft, weet niet eens dat Danielle bestaat.

Danielle duikt echter weer op. Schaamteloos neemt ze haar intrek in het huis van hun ouders die op vakantie zijn. Lucy is ontzet. Volgens Danielle vinden hun ouders het geen enkel probleem maar Lucy weet haar toch het huis uit te loodsen. Binnen de kortste keren logeert Danielle bij Lucy. Wanneer hun ouders van vakantie terugkeren, zijn ze tot Lucy’s grote verbazing dolblij dat Danielle terug is. Haar vader biecht haar zelfs op dat ze altijd contact met Danielle hebben gehouden en haar zelfs stiekem in het buitenland bezocht hebben.

Moeiteloos windt Danielle iedereen om haar vingers. Lucy kijkt met lede ogen toe. Ze weet precies wat er gaat gebeuren. Zo is het altijd gegaan. Het is alsof Danielle nooit weg is geweest. Danielle krijgt wat Danielle wil, of dat nu een ander schaadt of niet. Vaak is Lucy de klos en wordt ze zonder pardon opzij geschoven om Danielle meer ruimte te kunnen geven. Dit keer is ze niet van plan toe te geven maar is dat wel zo eenvoudig? Gelukkig toont Danielle geen interesse in Lucy’s baan als lichttechnicus maar haar beginnende carrière als cabaretière én Martin trekken wel haar aandacht.

De thriller Tweedracht bestaat niet alleen uit twee zussen maar ook uit twee verhaallijnen. De eerste verhaallijn staat hierboven beschreven en vindt in het recente verleden plaats. De tweede verhaallijn speelt zich in het heden af. Lucy en Danielle worden door de politie ondervraagd. Er is een moord gepleegd en de politie vermoedt tot Lucy’s grote verbazing dat de tweeling daar meer over kan vertellen.

Het slachtoffer heet Clarice Woltering. Lucy is verbaasd. Ze vertelt de politie ietwat ongeduldig dat ze Clarice Woltering al jaren niet heeft gezien. Ze heeft zelfs nooit meer aan haar gedacht. Clarice is iemand uit het verleden. Ze werkte als psychologe bij het NMI (Nederlands Meerlingen Instituut) waar de twee zusjes in hun kindertijd regelmatig kwamen. Danielle blijkt nare herinneringen aan die tijd te hebben maar Lucy heeft dat helemaal niet. Ze hebben het instituut jarenlang met grote regelmaat bezocht maar het heeft allemaal weinig indruk op Lucy gemaakt. Stelt Danielle zich weer eens aan?

Volgens een getuige heeft het busje van Lucy op de dag van de moord voor het huis van de psychologe gestaan. Lucy begrijpt er niks van. Ze heeft die dag samen met haar collega Harry gewerkt en haar bus stond op een parkeerplaats. Hoe kan haar bus dan bij het huis van Clarice Woltering zijn gezien? Kan iemand haar sleutel hebben gepakt? Weet Danielle meer dan ze toegeeft? Vervelende zus of niet, Lucy houdt haar poot stijf. Ze is niet van plan om Danielle in de problemen te brengen. Familie is nog altijd familie.

Tweedracht biedt niet alleen een spannend verhaal, het is ook nog eens heel interessant om te lezen vanwege de mooi uitgediepte personages. Concurrentie tussen broers en zussen is een bekend fenomeen maar bijna niemand staat er bij stil dat ook tweelingen een concurrentiestrijd kunnen voeren. Lucy voelt zich altijd overschaduwd door Danielle. Danielle manipuleert en konkelt om haar zin te krijgen. Lucy ziet het keer op keer gebeuren en weet dat ze het onderspit zal delven. Lucy is maar een paar minuten ouder dan Danielle maar heeft het gevoel dat ze al haar hele leven over haar zusje moet moederen. En nu zijn de zusjes betrokken bij een moordonderzoek. Is Lucy bereid haar zusje ook nu in bescherming te nemen?

Met het boek Tweedracht heeft schrijfster Nicolet Steemers mijn aandacht getrokken. Het verhaal is krachtig, boeiend en goed onderbouwd en de personages zijn intrigerend. Deze sterk geschreven thriller smaakt naar meer!

ISBN 9789044534986 | paperback | 254 pagina's| Uitgeverij De Geus | juni 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Zachte heelmeesters
Nicolet Steemers

Heleen, arts van beroep, is met een patiënte bezig als de telefoon rinkelt. Haar assistente roept haar, het is haar ex. De patiënte is vergeten, als Heleen hoort dat haar dochter, bijna 18, gevonden is. Mila was al enkele maanden vermist.
Op het politiebureau sluit ze haar dochter weer in de armen, maar er iets is mis. Ze ziet er anders uit, ze doet zeer afstandelijk. Ze blijkt aan geheugenverlies te lijden, heeft geen idee waar ze de afgelopen maanden geweest is. Robert, een vriend van Heleen, en psychiater, neemt Mila onder zijn hoede, maar komt ook niet veel verder. Heleen vertrouwt het niet echt, maar is al veel te blij dat Mila weer terug is. Tot die weer verdwijnt. Deze keer met achterlating van een briefje. De politie, die ook bij de eerste verdwijning al te rustig aan deed in de ogen van Heleen, -' ach, tieners lopen wel eens weg'- doet nu niets. En Heleen gaat zelf op onderzoek uit.

Dit is een reuze spannende thriller, zoals ik ze graag heb: Geen gezeur over niet ter zake doende persoonlijke perikelen, maar recht toe recht aan, de zaak waar het om gaat, en die lekker diep uit gepeuterd. Het wordt langzaam opgebouwd, en eindigt (o ja?) met een spannende dramatische ontknoping.
Dit is een boek om in een ruk uit te lezen, en er lekker helemaal in weg te duiken.

Nicolet Steemers wordt op de achterflap in een naam genoemd met Saskia Noort en Simone van der Vlugt en dat vind ik erg onterecht. Die twee dames schrijven chick-thrillers, met een hoog yuppengehalte, iets wat je in dit boek helemaal niet terugvindt. Steemers veel beter dan eerder genoemden. Misschien mag ik na een enkel boek niet oordelen, dus ik ga op zoek naar meer.

ISBN 978 90 204 0853 9 Veen, Amsterdam 2007, 240 pagina´s

Reageren? Klik hier!