Darren Shan
De grote Freakshow
Deze recensie gaat over de serie: ‘De wereld van Darren Shan’, en dan met name over deel 1: ‘De Grote Freakshow’. Ik heb deze serie gekozen omdat ik hier een duidelijke mening over heb. Het is een twaalfdelige serie, maar eigenlijk gewoon één lang verhaal. Over de avonturen van Darren Shan als halfvampier. De boeken zijn wereldberoemd, er zijn miljoenen van verkocht. Iedereen die van griezelen houdt vindt hem super, maar ik houd niet van griezelen en ik vind hem ook geweldig. De eerste drie delen worden ook verfilmd. De boeken worden gelezen door zowel tieners als volwassenen. De naam van de schrijver is Darren O'Shaughnessey, maar hij gebruikt het pseudoniem ‘Darren Shan’, dezelfde naam als de hoofdpersoon uit de serie. Dit heeft hij gedaan om het realistischer te laten lijken. De boeken zijn geschreven in de ik-vorm.
Darren Shan is een doodnormale schooljongen, totdat hij het Circus du Freak bezoekt samen met zijn beste vriend Steve. Als Steve na afloop van de show op zoek gaat naar een van de artiesten, volgt Darren hem. En hij vangt een gesprek op dat niemand zou geloven. Steve beweert dat die artiest, meneer Crepsley, een vampier is en dat hij er ook één wil worden! Maar meneer Crepsley wijst hem af, volgens hem heeft Steve slecht bloed, wat betekent dat hij door en door slecht is.
Darren heeft altijd al een zwak gehad voor spinnen. Meneer Crepsley bezit een tarantula, die zulke geweldige dingen kan dat Darren hem dolgraag zelf wil hebben. Midden in de nacht glipt hij naar het circus en steelt de spin. Een paar dagen lang leert hij hem kunstjes en vermaakt hij zich ermee, maar als Steve gebeten wordt, is het uit met de pret. De dokters staan machteloos, ze hebben geen idee wat voor vergif het is. Steve zal binnen enkele uren sterven. En dan staat meneer Crepsley op de stoep, de vampier! Hij zal Steve genezen, maar in ruil daarvoor moet Darren zijn assistent en halfvampier worden en zijn eigen leven opgeven. Darren gaat akkoord. Steve geneest en Darren komt zijn afspraak na. Hij moet zijn eigen dood in scène zetten en zal nooit meer terug naar huis kunnen. Als hij zijn stad voorgoed verlaat, loopt hij Steve tegen het lijf, die razend is. Volgens hem heeft Darren hem verraden door halfvampier te worden. Hij gelooft niet dat Darren het deed om hem te redden. Steve schreeuwt dat Darren doden zijn levensdoel zal worden, en zo eindigt het boek.
Ik vond deel één niks aan. Ik vond het een roteinde en was van plan om de andere delen niet te gaan lezen. Het had te veel van een griezelboek, met zo’n typisch griezelboekeinde waar ik een hekel aan heb. Ik moet wel toegeven dat het boek ontzettend goed geschreven is. Ik kon hem niet wegleggen en had hem binnen een paar uur uit. De schrijver heeft gebruik gemaakt van magisch realisme, want het leek allemaal net echt, hoe dom het misschien ook klinkt in zo’n samenvatting. Maar omdat ik deel twee en drie toevallig in huis had en verder geen boeken meer had, ben ik toch verder gaan lezen. Ik was nieuwsgierig hoe het afliep en hoopte dat de andere delen niet zo treurig zouden zijn. En ik had geluk, want de andere delen waren super! Ze zijn hartstikke spannend! In andere films en boeken zuigen vampiers altijd bloed uit mensen en doden ze hen. In de wereld van Darren Shan niet. Af en toe hebben ze een beetje mensenbloed nodig, iets wat Darren absoluut niet wil maar toch moet leren aanvaarden om te overleven, maar ze doden niet. Het slachtoffer zal er niets van merken. Nee, dan waren de vampanezen anders. Zij zijn zoals de vampiers in andere verhalen, zij doden. Deze hele serie gaat over een oorlog tussen de vampiers en de vampanezen en Darren speelt daar de rol van de uitverkorene in. Steve uiteindelijk ook. Hij wordt de heer der vampanezen, die volgens de voorspellingen de vampanezen naar de overwinning moet leiden. Aan het einde komen Darren en Steve tegenover elkaar te staan, tot aan zijn dood gelooft Steve dat Darren hem verraden heeft. In het gevecht sterven ze allebei. De afloop van die oorlog was een open einde, maar er zou waarschijnlijk vrede komen nu Steve dood was.
Vreemd genoeg was dat niet het einde van de serie. Het had een einde dat erg onvoorspelbaar was. Een happy end? Dat zou ik niet zo goed kunnen zeggen. Darren is dood, maar komt toch terug naar de aarde voor een paar uren. Maar niet in de huidige tijd, maar jaren eerder, precies op de dag dat Darren en Steve samen naar het circus gingen. Darren voorkomt dat zijn andere ik Steve’s gesprek afluistert en de spin steelt. Op die manier zijn alle gebeurtenissen die in de twaalf delen gebeurd zijn, ongedaan gemaakt. Darren heeft al die jaren een dagboek bijgehouden, en dat stuurt hij naar zijn andere ik. Het is de bedoeling dat die het herschrijft en laat uitgeven. Iedereen zal dan denken dat het een fantasieverhaal is, behalve zijn vrienden en bondgenoten. Zij zullen weten dat het echt is. Darren gaat naar het hiernamaals en zijn andere ik blijft in leven.
Dat vond ik ook erg realistisch gedaan. Dat was dus de reden dat de schrijver een pseudoniem gebruikte, nu is het net echt. Ik vond dat wel grappig, maar ik vond het niet echt een leuk einde. Omdat deze boeken onder het genre ‘griezel’ vallen, was ik al die tijd bang geweest dat het een heel erg einde zou worden of dat er misschien vieze dingen zouden gebeuren, de twee redenen waarom ik niet van horror houd. Maar er waren geen vieze dingen, het einde was leuker dan ik had verwacht en het was absoluut geen nep verhaal. Ik vond deze serie zelfs zo leuk dat ik ze allemaal wil hebben. Er zat ook ontzettend veel humor in. Een halfvampier wordt in vijf jaren maar één jaar ouder. Als Darren al lang volwassen is, maar eruitziet als een kind, verplicht een schoolinspecteur hem om naar school te gaan. En wie is zijn Engelse lerares? Zijn eerste vriendinnetje, die hij in geen dertien jaar meer gezien had. Dat soort dingen zorgen voor grappige situaties.
Er zat niet echt een boodschap in het verhaal, behalve misschien dat de toekomst niet vast staat. Er was namelijk een verschrikkelijke toekomst voorspeld dat de wereld verwoest zou worden, of Steve verslagen werd of niet, het was onvermijdelijk. En toch heeft Darren het voorkomen. Het doel van de schrijver was gewoon om de lezer te vermaken.
Deel één blijf ik stom vinden, maar de andere delen zijn fantastisch en dat maakt het allemaal meer dan goed.
Deze serie vind ik een aanrader voor iedereen. Want zelfs iemand die een hekel heeft aan griezelen vindt hem geweldig. En dat is toch heel wat? De boeken zijn ontzettend goed geschreven, levensecht en zo boeiend dat je ze niet weg kunt leggen. En zeg nou zelf: hoe vaak lees je over een vampier die een held is?
ISBN 9789024537846 Paperback 222 pagina's Piramide maart 2001
Vertaald door Lucien Duzee
© Kirsten Ronda, maart 2008