Matthew Pearl

http://www.matthewpearl.com

The last Dickens
Matthew Pearl

Na de naar meer smakende, volledige onderdompeling in het Boston van 1865, compleet met achtervolgingen per koets, in The Dante club, waren mijn verwachtingen hoog gespannen ten aanzien van The last Dickens van Matthew Pearl. Helaas heeft Pearl niet helemaal aan mijn verwachtingen kunnen voldoen, hoewel het moeilijk is om de vinger heel precies op de zere plek te leggen. In ieder geval speelt mee dat ik al veel meer van Dickens en zijn boeken afwist, voorafgaand aan het lezen van The last Dickens, dan van Dante Alighieri en zijn Goddelijke komedie. De achtergrondinformatie die Pearl rijkelijk in zijn boeken verwerkt, maakte The last Dickens saaier, waar het The Dante club juist interessanter maakte.

Er zijn drie 'verhaallijnen' in het boek. De eerste is het verhaal van de Amerikaanse uitgever James R. Osgood, die met zijn vrouwelijke boekhouder afreist naar Engeland om te achterhalen of Dickens wellicht ergens de rest van het boek waar hij mee bezig was toen hij stierf, The Mystery of Edwin Drood, verstopt had of clue's heeft achtergelaten omtrent het einde. Hij heeft dat dringend nodig, omdat zijn uitgeverij Fields, Osgood & Company in een 'oorlog' met o.a. het New Yorkse Harper & Brothers verwikkeld is en het gevecht dreigt te verliezen.
De tweede verhaallijn volgt het laatste bezoek van Dickens aan Amerika. Dickens is ontzettend populair in Amerika en Fields, Osgood & Company, zijn Amerikaanse uitgever, hebben hem uitgenodigd om een aantal lezingen te komen geven. Zeer nauwkeurig en historisch correct wordt er over deze lezingen door Pearl verteld. Het is een rondreis met hindernissen, waar Dickens niet alleen o.a. een wagonlading vee van de hongerdood redt, maar hij ook gestalkt wordt, er spullen uit zijn hotelkamer worden gestolen, ontvoerd wordt en door de Amerikaanse belastingdienst wordt lastig gevallen.
De derde verhaallijn, die het minst interessant en wat mij betreft overbodig was, volgt de wederwaardigheden van o.a. Frank Dickens, de derde zoon van Charles Dickens, die als lid van de Bengal Mounted Police in India de dieven van een flinke hoeveelheid opium en de gestolen opium zelf tracht op te sporen.
De connectie tussen deze drie verhalen is natuurlijk Charles Dickens, maar ook het laatste, onafgemaakte boek van Dickens. The mystery of Edwin Drood speelt zich namelijk onder andere af in de illegale opiumhandel én werd - in dit boek althans - door Dickens geschreven tijdens zijn laatste rondreis door Amerika. Ook de moordenaarsbende waarmee Osgood te maken krijgt, heeft zijn wortels in die illegale opiumhandel. Waarom die bende ten koste van alles wil voorkomen dat Osgood's missie om het restant van de laatste Dickens op te sporen, slaagt is in eerste instantie een mysterie en wordt pas helemaal aan het eind van dit dikke boek duidelijker.

Het 'misdaadgehalte' van The last Dickens is, vergeleken met The Dante club, ook minder spannend, hoewel nog steeds 'gotisch' van karakter. Overeind blijft wel dat Matthew Pearl kan schrijven en ondanks de hiervoor genoemde minpunten, toch een onderhoudend boek heeft geschreven. De historische details omtrent de wijze waarop er met de nalatenschap van Dickens is omgegaan of de wijze waarop 'bookaneers' (boekpiraten) aan de inhoud van nieuw te publiceren boeken kwamen toen de rechten van schrijvers nog niet voldoende beschermd werden door het nu - dankzij Google - weer heel actuele copy right maken, net als de wijze waarop bijvoorbeeld Engeland zijn opiumhandel beschermde, The last Dickens toch tot een interessant boek waarin je, meestentijds, met plezier leest.

ISBN 9780099512752 Paperback 464 pagina's | Vintage | 2009

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De schaduw van Poe
Matthew Pearl

Op 7 oktober 1849 kwam Edgar Allan Poe, onder uiterst mysterieuze omstandigheden om in een ziekenhuis in Baltimore. Niet dat Amerika daar toentertijd rouwig om was. Men nam aan dat zijn dood te maken had met het buitensporig drugs -en drankmisbruik, omdat hij zich erg vreemd gedragen had gedurende een paar dagen voor hij stierf. Eigen schuld, dikke bult, zei men.

Matthew Pearl heeft de omstandigheden rond Poe's dood onderzocht en daar een verhaal omheen geschreven. Zijn hoofdpersoon is de advocaat Quentin Clark. Hij woont en werkt in Baltimore en is groot bewonderaar van Poe's werk. Hij wil niet geloven dat Poe zijn eigen dood heeft bewerkstelligd, en geeft er zelfs zijn carrière voor op om de zaak te onderzoeken. Hij reist naar Parijs omdat zich daar Auguste Dupin bevindt: Dupin is hoofdpersoon in het detectiveverhaal 'The Murders In The Rue Morgue,'. Door middel van logische beredeneren - ratiocinatie - lost hij de ingewikkeldste moordzaken vanuit zijn leunstoel op.
Tijdens de zoektocht naar deze man is Clark gestuit op twee mannen: een baron, die zich Dupin noemt en een raadselachtige man die Dupointe heet. Clark stelt zijn vertrouwen in de laatste en neemt hem mee naar Baltimore, waar Dupin ook opduikt!
Dupin onderzoekt de zaak van Poe door getuigen te ondervragen en door mensen enigszins te manipuleren. Dupointe echter wandelt alleen maar en denkt na. Maar de lezer volgt beide mannen. Clark houdt alles in de gaten.

We krijgen een mooi beeld van de tijd. Varkens op straat die door het vuilnis wroeten, de perikelen rond Napoleon en zijn opvolgers, de slavenhandel en de politieke situatie. Maar het lijkt mij dat je dit boek beter kunt waarderen als je zelf ook een Poe-fan bent. Behalve dat er vaak naar verhalen gerefereerd wordt, zit er ongetwijfeld nog meer in dat naar Poe verwijst. Of zijn dood helemaal verklaard wordt, dat mag je zelf lezen, het boek vormt een mix van feiten en fictie. Het is alleen een beetje langdradig, lang niet zo boeiend als Pearls eerste boek, de Dante's club.

ISBN 90 446 0634 4 Paperback 463 pagina's | Uitgeverij Prometheus | juni 2006
The Poe shadow vertaald door Titia Ram

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De Dante Club
Matthew Pearl

Het boek speelt eind negentiende eeuw, in Boston. Een aantal personen die echt bestaan hebben (Longfellow, Holmes, Lowell en Fields) zijn bezig de Kommedia van Dante te vertalen. Ze worden daarbij tegengewerkt door de Harvard universiteit, waar met afkeer op moderne talen neergekeken wordt. Maar de ergste tegenwerking zit 'm in het werk van een wrede moordenaar. Precies zoals Dante het in zijn boek vertelt, "straft" hij bekende personen uit de stad.
Het viertal herkent de werkwijze en probeert Dante te beschermen door zelf op onderzoek uit te gaan. Zou het volk, en de universiteit er immers lucht van krijgen, dan kunnen ze de vertaling van de Hel wel vergeten!
Maar we volgen ook het verhaal van de politie.Daar is een slimme inspecteur bezig, die op zijn beurt tegengewerkt wordt louter en alleen omdat hij een halfbloed is.

Het mooie van het boek zijn de aanhalingen van en verwijzingen naar Dantes boek. Genieten is dat. Zeker: de moorden zijn gruwelijk en Pearl schuwt de details niet, maar dat doet Dante zelf ook niet.
Het komt wat langzaam op gang, maar tegen het einde wilde ik het niet meer wegleggen, zo spannend is het. Ik wist aanvankelijk niet dat de vier vertalers werkelijk geleefd hebben, maar dat geeft er wel een extra tintje aan. Over een tijdje nog een keer lezen, dat zou wel leuk zijn.

Matthew Pearl (1976) studeerde Engelse en Amerikaanse literatuurwetenschap aan de universiteit van Harvard. Hij won de Dante Prijs van de Dante-sociëteit in Amerika voor zijn werk over de invloed van Dante op de Amerikaanse literatuur. De Dante-club is zijn debuut

Uitgever Prometheus BV Vassallucci, Uitgeverij ISBN 9046141047 Bindwijze Paperback Verschijningsdatum in deze uitvoering februari 2005 Aantal pagina's 425 blz. 1e dr. Nederlandse uitg.: Amsterdam : Bakker, 2003.
Vertaler: P. Abelsen

Reageren? Klik hier!