Lisa Gardner

http://www.lisagardner.com

Vind haar
Lisa Gardner

De peperdure drankjes die hij voor haar heeft gekocht, zijn niet vrijblijvend. De onbekende waar Flora een groot deel van de avond mee heeft gedanst, verwacht er iets voor terug. Wanneer Flora hem lachend afwijst, slaat hij haar in het gezicht. Terwijl de man raast en tiert, probeert Flora te bedenken welke zelfverdedigingstechniek ze toe zal passen. Angst voelt ze niet. De agressieveling heeft het op de verkeerde voorzien. Flora is niet zo onschuldig als ze eruitziet.

Flora hoeft haar handen niet vuil te maken. Een gespierde barman springt voor haar in de bres en voert haar bezorgd van haar belager weg. Wanneer de nachtclub steeds verder uit het zicht verdwijnt, beseft Flora dat zijn hand zich als een ijzeren greep om haar arm heeft gesloten. De barman is geen heldhaftige redder in nood maar een nieuwe belager. Flora zit in de problemen. Opnieuw.

Flora verliest het bewustzijn. Wanneer ze haar ogen weer opent, bevindt ze zich in een garage. Haar handen zijn met tiewraps geboeid en haar belager heeft haar uitgekleed. Flora kan wel raden dat het niet goed met haar af gaat lopen als ze niet snel in actie komt. Gelukkig heeft ze zich de afgelopen jaren op dit soort situaties voorbereid. Na alles wat haar is overkomen, was het de enige manier om de regie over haar leven weer een beetje terug te krijgen. Toch zullen haar gedachten nooit meer alleen van haarzelf zijn. Er spookt een monster door haar hoofd. Een monster dat haar nooit meer met rust zal laten.

In de garage zijn weinig verdedigingsmiddelen voorhanden maar Flora heeft geleerd dat een wapen vele gedaantes kent. Tegen de tijd dat haar belager terugkeert, is ze klaar voor de aanval. De twee onschuldige goedjes die ze in zijn gezicht gooit, veroorzaken een chemische reactie. Er stijgt rook uit het haar van de barman op. Even later volgen de vlammen. Flora kijkt bewegingloos toe hoe de man, die haar ongetwijfeld wilde verkrachten, in vlammen opgaat. Het is zijn eigen schuld.

Niet veel later heeft rechercheur D.D. Warren geen idee wat ze met de situatie aan moet. Er ligt een zwartgeblakerd lijk op de grond en in een van de patrouilleauto’s zit een bibberende jonge vrouw in de verte te staren. Volgens haar collega’s heeft ze iemand van de FBI gebeld. D.D. begrijpt er niks van en het gevoel van verwarring neemt toe wanneer de vrouw beweert dat de dode spierbundel de ontvoerder van de al maanden vermiste studente Stacey Summers is en dat het in een hoek van de garage naar bloed ruikt. Wie is deze superpadvindster?

De FBI-medewerker die door Flora is opgetrommeld verschaft meer duidelijkheid. Flora is Florence Dane. Zeven jaar geleden werd ze tijdens een vakantie in Palm Beach ontvoerd en pas na vierhonderdtweeënzeventig dagen bevrijd. Flora’s ontvoerder hield haar het grootste deel van de tijd in een kist opgesloten. De rest van de tijd vergreep hij zich aan haar. D.D. herinnert zich het verhaal nog maar al te goed. Wat Flora heeft moeten doorstaan, is ronduit afschuwelijk. Maar waarom hangt ze na alles wat ze heeft meegemaakt dan steeds in bars rond? Wanneer D.D. ontdekt dat Flora haar zelfverdedigingstechnieken de laatste tijd al vaker heeft toegepast, vraagt ze zich af waar de jonge vrouw in vredesnaam mee bezig is.

Vind haar is meteen tergend spannend. Waarom zoekt Flora het gevaar steeds op? In het huis van de barman wordt geen spoor van Stacey Summers aangetroffen maar er zijn wel aanwijzingen dat de dode iets met verdwijning van twee andere meisjes te maken heeft gehad. Dankzij Flora’s dodelijke zelfverdedigingstechnieken kan de man helaas niet meer ondervraagd worden. Flora zelf gaat naar huis waar ze probeert de indringende geur van verbrand mensenvlees van zich af te spoelen. Doodmoe sleept ze zich vervolgens naar bed. De volgende ochtend is ze spoorloos verdwenen.

Na alles wat er is gebeurd, zal Flora nooit vertrekken zonder haar moeder in te lichten. Ook heeft Flora de deuren van haar appartement open laten staan terwijl ze die normaliter met meerdere sloten vergrendelt. Florence Dane is opnieuw ontvoerd. De vrouw die al zoveel heeft meegemaakt, zal nog een keer voor haar leven moeten knokken.

Vind haar is een van de spannendste thrillers die ik de afgelopen tijd heb gelezen. Lisa Gardner weet de spanning doorlopend vast te houden en zelfs steeds meer op te voeren. Daarnaast is de spanning heel mooi vermengd met de persoonlijke strijd van Flora. Hoeveel kan de menselijke geest verdragen? Wanneer is het moment gekomen om de strijd op te geven? Deze uitstekend geschreven en meer dan intense thriller vol verrassende verhaalwendingen is een absolute aanrader!

ISBN 9789023454984 | paperback | 641 pagina's | Uitgeverij Cargo | mei 2017
Vertaald door Els Franci-Ekeler

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Zonder angst
Lisa Gardner

De vierenveertigjarige rechercheur D.D. Warren haat de pijn in haar arm. Ze is afhankelijk van haar man Alex. Hij helpt haar met wassen en aankleden, alsof ze een klein kind is. D.D. kan niet eens haar driejarige zoontje Jack optillen, laat staan hem een stevige knuffel geven. Soms zit het leven vol frustraties.

Het ergste is nog wel dat D.D. niet weet hoe ze precies aan haar blessure is gekomen. Ze weet nog dat ze teruggekeerd was naar de plaats delict van een gruwelijke moord. Het slachtoffer was een achtentwintigjarige vrouw. Voor haar dood was Christine Ryan een knappe verschijning maar haar moordenaar had haar ernstig verminkt en talrijke reepjes huid weggesneden. D.D. had het idee dat ze iets over het hoofd had gezien. Toen ze door het huis van Christine struinde, ging het mis.

D.D. is tijdens haar eenzame verkenningstocht van de trap gevallen. Door de val liep ze een verwonding met de naam avulsie op. Een stuk bot bovenin haar linkerarm is afgescheurd. Zodra D.D. haar linkerarm of –schouder probeert te bewegen, vergaat ze van de pijn. Wreed genoeg is fysiotherapie de enige manier om uiteindelijk ongeschonden uit de strijd te komen. D.D. levert dagelijks een zwaar gevecht tegen een pijn die haar leven inmiddels volledig beheerst. Daarnaast piekert ze over haar val. D.D. kan zich niet herinneren wat er is gebeurd. En waarom heeft ze tijdens haar val meerdere kogels afgevuurd? Schoot ze op iets of iemand?

D.D. kan aan niks anders dan de pijn denken. Haar collega’s missen haar en kunnen haar expertise goed gebruiken. D.D. wordt naar pijntherapeut Adeline Glen gestuurd. Adeline leert de nukkige D.D. dat haar pijn geen vijand maar een vriend is. Pijn maakt mensen bewust van situaties die het lichaam kunnen schaden. Als je bijvoorbeeld een gloeiendheet oppervlak aanraakt, trek je jouw hand door de pijn die je dan voelt snel terug. Pijn heeft dan voorkomen dat er een ernstige brandwond ontstaan is. Adeline Glen weet als geen ander hoe belangrijk het is om pijn te voelen. Ze lijdt aan de aangeboren zenuwaandoening HSAN. Adeline voelt geen pijn. Voor D.D. klinkt het als een zegen maar dat is het niet. Adeline kan levensgevaarlijk gewond raken zonder dat ze er ook maar iets van merkt. Tegen de tijd dat haar verwonding aan het licht komt, kan het al te laat zijn.

Niet veel later slaat de moordenaar opnieuw toe. Dit keer is het slachtoffer een alleenstaande ergotherapeut. Ook zij is gevild. D.D. sleept zich naar de plaats delict. Gelukkig heeft de moordenaar zijn slachtoffers niet levend van de reepjes huid ontdaan. Hij heeft ze zelfs zo snel mogelijk gedood. De haast barmhartige manier waarop hij zijn slachtoffers vermoordt, vormt een schril contrast met de manier waarop hij de lijken vervolgens toetakelt.

Er wordt een verband met eerder gepleegde moorden gevonden. De handelingen van de moordenaar zijn zelfs identiek aan de werkwijze van seriemoordenaar Harry Day. Day is echter al veertig jaar dood, dus hij kan de dader niet zijn. Ook Harry’s dochter Shana is een meedogenloze moordenares. Is zij in de voetsporen van haar vader getreden? Shana zit echter al dertig jaar in de gevangenis. Hoe kan het dan dat al het bewijs in haar richting wijst? Het moet wel om een nazaat van Harry Day gaan. De moordenaar weet dingen die alleen insiders weten. Er blijkt nog een familielid te zijn. Een zus. Ze is weliswaar in een pleeggezin opgegroeid maar ze heeft dezelfde genen als Shana. Het is Adeline, D.D.’s toegewijde pijntherapeut…

Wat deze thriller zo ijzingwekkend spannend maakt, is dat je als lezer het idee hebt dat de moordenaar continu binnen handbereik is. Is het Adeline of heeft de griezelige Shana soms een manier gevonden om buiten de gevangenis te moorden? Door middel van een handlanger misschien? Adeline blijkt er vreemde gewoontes op na te houden. Gewoontes die ze angstvallig verborgen houdt. Maakt dat haar tot een moordenaar? Het voelt alsof het antwoord zich net buiten gezichtsbereik verborgen houdt. Het is zo dichtbij en toch onzichtbaar.

Zonder angst vormt mijn eerste kennismaking met het werk van schrijfster Lisa Gardner. Ik begrijp nu waarom Karin Slaughter haar werk aanprijst. Het verhaal is spannend van begin tot eind, luguber maar ook diepgaand en aangrijpend. Lisa Gardner zorgt er op ingenieuze wijze voor dat nieuwsgierigheid de angst voor wat komen gaat blijft overheersen. Alsof je in het donker op een eng geluid afgaat, in plaats van het hazenpad te kiezen. Zonder angst is een voortreffelijke, tot in de puntjes uitgewerkte thriller.

ISBN 9789023491194 | paperback | 446 pagina's| Uitgeverij Cargo | oktober 2015
Vertaald door Els Franci-Ekeler

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Tot op de bodem
Lisa Gardner

Het leek wel of de dronken vrouw haar luxe Audi Q5 regelrecht de afgrond in had gereden. De gloednieuwe auto had een flinke smak gemaakt maar toch was de ernstig gewonde vrouw erin geslaagd zichzelf uit het zwaar gehavende vehikel te bevrijden. Ze moest over een enorm doorzettingsvermogen beschikt hebben, want ze slaagde erin naar boven te klimmen, terug naar de weg waar ze vervolgens een automobilist staande hield.

Toen de met modder, bloed en whisky bedekte vrouw door de opgetrommelde ambulancemedewerkers op een brancard werd gelegd, werd ze ineens hysterisch. Volledig in paniek riep ze om een kind met de naam Vero. Ze beweerde dat ze het kind nergens kon vinden en dat het dringend hulp nodig had. Het eenzijdig auto-ongeluk veranderde op slag in een vermissingszaak. Vero moest zo snel mogelijk gevonden worden.

Brigadier Wyatt Foster spoedt zich naar de plek van het ongeluk. Als het meisje bij de gewonde vrouw in de auto zat, heeft ze wellicht dringend medische hulp nodig. Er wordt een speurhond ingeschakeld. Het beest gaat vol ijver aan de slag maar tot ieders grote verbazing eindigt het geurspoor op de plek waar de vrouw in de ambulance is gelegd. De hond pikt geen tweede geur op. Wie Vero ook is, ze zat niet bij de nog onbekende vrouw in de auto.

De gewonde vrouw heet Nicky Frank. Samen met haar echtgenoot Thomas is ze een half jaar geleden in North Country komen wonen. Het gaat niet goed met Nicky. Ze heeft een hersenschudding opgelopen en weet niet wie ze is. Haar man Thomas beschouwt ze als een vreemde. Nicky is behoorlijk in de war. Ze blijft maar wartaal uitslaan. Wie is Vero? Nicky en Thomas zijn al meer dan twintig jaar samen en hebben helemaal geen kinderen.

Wyatt heeft zijn handen vol aan de zaak. Nicky had in de nacht van het ongeluk weliswaar gedronken maar het alcoholpromillage in haar bloed was binnen de toegestane norm. Ze was dus niet dronken. De dranklucht die haar omringde was afkomstig van een fles whisky die tijdens het ongeluk was gesneuveld. Er duiken meer opmerkelijke feiten op en Thomas gedraagt zich ronduit verdacht. De afgelopen zes maanden heeft Nicky maar liefst drie “ongelukken” gehad waarbij ze keer op keer een hersenschudding opliep. Is Nicky werkelijk zo’n kluns of is er iets heel anders aan de hand? En wie is in vredesnaam de mysterieuze Vero?

In Tot op de bodem gunde Lisa Gardner me geen moment rust en dat is precies wat ik van een thriller verlang. Verbijsterende gebeurtenissen volgen elkaar in hoog tempo op. Steeds opnieuw lachte ik in mijn vuistje omdat ik meende te weten hoe het verhaal in elkaar stak, maar ik zat er telkens naast. Deze thriller laat zich niet makkelijk doorgronden maar omdat de auteur de informatie op precies de juiste momenten prijsgeeft, wordt het nergens ingewikkeld. Alles is uitstekend te volgen en elke bladzijde doet snakken naar de volgende.

Dat Lisa Gardner kan schrijven, is geen verrassing maar Tot op de bodem is dat wél. Het vorige boek van Lisa Gardner – Zonder angst – vormde mijn eerste kennismaking met deze schrijfster en ik verwachtte dan ook een goede thriller. Dit boek heeft mijn verwachtingen echter ruimschoots overtroffen. Het is niet alleen goed maar zelfs uitstekend. Alles aan deze uiterst spannende thriller is intrigerend. Ook de personages zijn zorgvuldig gekozen. Wyatt is een slimme en gezond achterdochtige politieman, Thomas is ondoorgrondelijk, Nicky is labiel maar dapper en Vero een waar mysterie. Het verhaal liet me geen moment los en de nimmer afwezige spanning sloeg op me over. Zo hoort een thriller te zijn!

ISBN 9789023495499 | paperback | 432 pagina's| Cargo | maart 2015
Vertaald door Els Franci-Ekeler

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER