Hugo Luijten

http://www.hugoluijten.eu

Het bloed van de zwaan
Hugo Luijten

Commissaris Richard Meisters van de Pruisische Kriminalpolizei in Düsseldorf heeft een flinke kluif aan een nieuwe zaak. Er is een jong meisje, een kind nog, vermoord én brand gesticht op dezelfde plek. Met zijn collega hoofdinspecteur Piaszkowski, kort Piszko genaamd, start hij een onderzoek, dat al snel bemoeilijkt wordt doordat er meer moorden gepleegd worden. Er lijkt geen verband maar de patholoog meldt dat het erop lijkt dat de hoeveelheid bloed die men vindt op de plaats delict niet in overeenstemming is met de hoeveelheid messteken die toegediend zijn.
De hoofdcommissaris is er op gebrand een dader aan te wijzen, en klopt zichzelf al op de borst terwijl Meisters er van overtuigd is dat de man die ze opgepakt hebben niet de dader is. Dat maakt het onderzoek er niet gemakkelijker op, terwijl de dader intussen steeds moordlustiger wordt.
Ook de pers bemoeit zich er mee, en dat zit de hoofdcommissaris natuurlijk dwars.

Omdat we als lezers zijn verhaal ook volgen, weten we niet alleen wie hij is, maar ook wat hij allemaal nog meer mispeutert. Hij is getrouwd, en zijn vrouw heeft wel een vermoeden dat er iets gaande is, maar ze wil er liever niets van weten.

1929, de tijd van economische malaise. De gevolgen van de Eerste Wereldoorlog wegen nog zwaar en de nationaalsocialisten zwepen het volk op. Het Bloed van de Zwaan is gebaseerd op de zaak van Peter Kürten, die de bijnaam ‘de vampier van Düsseldorf’ kreeg.

In een verantwoording vertelt Hugo Luijten dat het vreemd is dat deze zaak die in Duitsland zoveel ophef veroorzaakte nauwelijks bekend is in Nederland.
Daar is nu hopelijk verandering in gekomen, want dit boek hoort vele lezers te krijgen!
Niet alleen heeft Luijten zich verdiept in de moordzaak, dat deed hij ook wat betreft de politieke en sociale achtergrond en de stad Düsseldorf

Het Bloed van de Zwaan is het eerste deel van een thrillerreeks waarin beruchte seriemoordenaars uit de geschiedenis centraal staan.
Zoals we dat kennen van deze schrijver zijn de dialogen lekker pittig (bijvoorbeeld als de moordenaar in gesprek is met zijn fantoom) en is de verdeling in hoofdstukken zodanig dat de spanning tot op het laatst blijft bestaan, ook al weet je wie de dader is en ook al is het verhaal in feite een soort documentaire over ware gebeurtenissen.

Hugo Luijten is schrijver, columnist en historicus. Van zijn hand verschenen oorlogsroman Offer voor een verloren zaak (2017) en de thrillers Verrast (2018), De Brexitmoorden (2019) en Het jaar van de slang (2020). Ook schreef hij de twee Undercoverthrillers Alles of niks (2020) en Ramkraak (2021) bij de gelijknamige televisiereeks. In 2021 werd hij met Alles of niks genomineerd voor de Gouden Strop en won hij de Zilveren Strop met zijn kortverhaal Handbagage.

ISBN 9789464014594 | Paperback | 300 pagina's | Uitgeverij Pelckmans | juli 2022

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het jaar van de slang
Hugo Luijten

‘Het jaar van de Slang (2019) staat voor de gelegenheid om onze omstandigheden te veranderen. Dit is een geweldig jaar voor een nieuw begin, maar pas op, niets is wat het lijkt te zijn.’

Dat blijkt wel! De zaak waar Cools nu mee te maken krijgt, gaat hem de nodige hoofdbrekens bezorgen. Het is lastig uit te maken waar hij mee te maken heeft. Zoveel partijen, zoveel personen, en iedereen heeft zijn eigen portefeuille.

Hij is na vier maanden (zie De Brexitmoorden) weer terug op zijn post, en krijgt te maken met een groepering milieuactivisten. Wat zij ondernemen om hun zin te krijgen gaat nogal ver. Mensen moeten hun gedrag veranderen: minder consumeren want ‘geen verpakking produceren is beter dan recycleren’. Daarvoor creëren ze een ravage in een supermarkt. En waarom iedere week kleding kopen: de productie is een ramp voor het milieu: dat proberen ze te verduidelijken door een enorme hoeveelheid water de kledingzaak in te spuiten.
Maar gaan ze nu ook zover dat ze moorden plegen? De manier waarop de slachtoffers om het leven zijn gebracht is te gruwelijk om na te vertellen. Maar er lijkt toch een verband te zijn. Een van de slachtoffers is namelijk vermoord in een voormalig abattoir. Mensen moeten stoppen met vlees eten, roept de actiegroep.

Wie Cools intussen kent weet dat hij een eigenzinnig inspecteur is en zijn eigen regels bepaalt. Volgens zijn ex stelt hij zijn prioriteiten niet goed. Als zijn zoon in het ziekenhuis belandt, lijkt dat er wel op. Voor de oplossing van deze casus is dat alleen maar prima natuurlijk; hij zet zich voor de volle honderd procent in. Maar voordat Cools zich vol in de zaak kan storten wordt hij op non-actief gezet: intern onderzoek. Hij mag alleen maar kantoorwerk doen. Ha, dan kennen ze Cools nog niet!

‘Maar zien jullie dan niet wat hier aan het gebeuren is? Intern Toezicht, op de dag dat ik terugkomen als er nét toevallig een bizarre moord is gepleegd? Hierboven zitten er een paar aan touwtjes te trekken, en jullie huppelen als volleerde poesjenellen allemaal vrolijk mee!’
‘Hoe bedoel je?’ vroeg Dubecq scherp.
‘Maar enfin! Ik kreeg tegen alle logica in een Brusselse case, omdat ze dachten dat ik het zou verkloten. Nu gebeurt het tegenovergestelde: ze dwarsbomen me omdat ze mijn kwaliteiten vrezen. Die gasten hebben overal hun tentakels!’

Hij heeft ook een eigen manier van spreken, die Cools, met woorden uit het Antwerpse, en een vloek op zijn tijd schuwt hij evenmin. Daarnaast rookt hij te veel en lust hij veel te graag een borrel. Zijn ideeën zijn idioot, vindt zijn baas Dubecq. Maar ze geeft toe dat hij resultaat boekt.
Zij heeft ook een hekel aan de mensen van Toezicht (ze noemt hen onder andere Batman en Robin; Johan en Pierewiet; Theo en Thea, de grappigste namen verzint ze) toch zou ze graag zien dat Cools zich volgens de regels gedraagt. Maar Cools onder controle houden? Ik geef het je te doen! Tegendraads als hij is, bemoeit hij zich toch met het onderzoek dat zijn team uitvoert.

En net zoals zij in hun onderzoek dan weer zus denken, dan weer zo redeneren, zo gaan wij als lezers met de zaak mee. Soms zijn je vermoedens juist, soms niet, het lijkt wel echt politiewerk! Boven de hoofdstukken worden uur en plaats aangegeven, zodat je alles goed kan volgen.

Behalve dat hij de figuur Cools neerzet als de ruwe maar sympathieke inspecteur, is het de kracht van Hugo Luijten dat de lezer geboeid mee puzzelt. We weten meer dan Cools, maar toch, het blijft spannend tot het einde! Actueel zijn zijn boeken ook altijd: klimaatactivisten, ongecontroleerde virussen.
Wie de eerdere boeken met Stef Cools in de hoofdrol heeft gelezen kijkt vast en zeker (in het Vlaams: zeker en vast!) uit naar het nieuwe avontuur. En is dit je eerste, dan ga je de eerdere gegarandeerd ook willen lezen!

Hugo Luijten (Nieuwstadt, 1969) is een Belgisch-Nederlandse schrijver, columnist en historicus. Luijten begon zijn carrière in het onderwijs. Sinds 2016 is hij fulltime schrijver.Hij publiceert geregeld over geschiedenis, onderwijs, heemkunde en dialecten in vakbladen en tijdschriften.

ISBN 9789401466189 | Paperback | 431 pagina’s | Uitgeverij Lannoo | juni 2020

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Undercover – Alles of niks
Hugo Luijten

Als je bij de politie werkt, heb je nooit rust. Daar komt undercoveragent Bob Lemmens achter als hij met zijn vrouw en kinderen naar het zwembad gaat voor een gezellige middag. Voor hij het water zelfs maar ziet wordt hij aan zijn mouw getrokken door zijn baas. Bob zegt onmiddellijk:
‘Wat je vraag ook is: “nee” is het antwoord.’
Nick zegt evenwel dat er niemand anders is die het kan doen. En Bob hoeft alleen maar wat kleinigheden boven water te krijgen.

Waar het om gaat? Een bedrijf in Limburg, vlak bij de grens met België, ooit begonnen met grijpers op de kermis en gokmachines is nu actief in vastgoed, met name in horecabedrijven. Niets mis mee, ware het niet dat het bedrijf op ingenieuze wijze sjoemelt met die bezittingen en dan ook verdacht wordt van witwaspraktijken. Dat gaat over wel twee miljoen euro in de maand!
Bob laat Nick alles vertellen, terwijl hij een slag om de arm houdt. Zijn vrouw zal namelijk woest zijn!
Maar natuurlijk stemt hij toe.

Hij moet een café gaan uitbaten in Kinrooi. Dat is een horecapand waar de familie Deponti, met name tante Mie, die met harde hand de clan leidt, haar zinnen op gezet heeft. Ze zullen dus zeker polshoogte komen nemen als Bob daar zit.
Het gaat van een leien dakje. Binnen de kortste keren is Bob bijna kind aan huis bij de familie, die echt gajes is, met hun roots stevig in het Limburgse.

Hij weet steeds meer vertrouwen te winnen. Behalve van zoon Dylano. Maar die blijkt dan ook plannen te hebben, waar hij zeker geen pottenkijkers bij wil. De andere zoon, Randy, is een harde kerel met losse handjes, maar hij houdt nogal van een borrel, en daar kan Bob mooi gebruik van maken.
De zwakke schakel, wat Bob betreft, is Samantha, die de financiële kant beheert. Zij probeert hem te verleiden. En door hun vertrouwelijkheid laat Bob te veel los over zichzelf. (Is het eigenlijk niet al raar dat een undercoveragent onder zijn eigen naam gaat opereren!)

In dit wespennest probeert Bob zijn opdracht te vervullen, met gevaar voor eigen leven en dat van zijn gezin. Het speelt zich af in de grensstreek, en Hugo Luijten zou Hugo Luijten niet zijn als hij daar niet ten volle van zou profiteren: er wordt nogal een eens een woordje Limburgs gebezigd. Daarnaast is de familie ook niet vies van harde taal. Daar blijft het niet bij: geweld, ach. Een dode meer of minder, soit.
Als het geld maar binnenstroomt.

‘Hij smeet het stuur naar links en de achterkant van de auto schoof opzij over het asfalt. In de spiegel zag hij hoe Verkissen in de koplampen van Randy de straat over draafde. Met een akelige smak schepte Randy hem in volle vaart, zodat het lichaam over de auto tuimelde en op de fabrieksinrit kwakte.
Bob trapte net op tijd op de rem voor een scherpe bocht. Zo hard hij kon jakkerde hij over een viaduct dat zich als een ophaalbrug voor hem uitstrekte. Weer een bocht die hem zwaar deed overhellen. Plankgas schuurde hij met hoge toeren over een lang recht stuk, terwijl de lampen van Randy achter hem al de binnenkant van zijn auto verlichtten. Dat zou niet lang meer duren. Een weg naar links. Shit, afrit van de autoweg.
“Ga terug!” vloekten de borden in fluorescerend geel.’

De charme van dit verhaal ligt in al het geklungel, zowel aan de kant van de slechteriken als die van de bestrijders van de misdaad. Maar vergis je niet: Undercover is een keiharde thriller, die als een sneltrein door Limburg, zowel Nederlands als Vlaams, raast, met in zijn kielzog de nodige slachtoffers.

Hugo Luijten (Nieuwstadt, 1969) is een Belgisch-Nederlandse schrijver, columnist en historicus.
‘Undercover – Alles of niks’ is een nieuwe verhaallijn in boekvorm bij de populaire tv-reeks Undercover op VRT en Netflix, geproduceerd door De Mensen.

ISBN 9789401471886 | Paperback | 366 pagina's | Uitgeverij De Mensen/Lannoo | oktober 2020

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De Brexitmoorden
Hugo Luijten

Commissaris Stef Cools wordt bij een moordzaak geroepen in de stad Brussel. Hij gaat wel af en toe terug naar ‘zijn’ stad, Antwerpen, om bijvoorbeeld zijn zoon te zien, maar veelal bivakkeert hij in Brussel, waar men druk doende is met de Brexitonderhandelingen.

Het slachtoffer is de assistente van een Europese politicus. Zij is levenloos – leeggebloed – aangetroffen met naast haar haar baas, onder het bloed, maar naar eigen zeggen onschuldig. De bewijzen lijken wel degelijk te leiden naar de politicus, maar het lijkt er tegelijk op dat iemand niet wil dat die bewijzen afdoende zijn voor een arrestatie.
En Cools begint te twijfelen: is de verdachte er in geluisd? Waarom dan?
Als er meer doden vallen en er politiemedewerkers bij betrokken zijn, beseft Cools dat hij zich in een wespennest bevindt. En wespen vallen aan als zich bedreigd voelen…

In de Wetstraat heeft premier Pierlot het intussen zwaar. Hij voert verhitte discussies met de partijen die deel uitmaken van zijn nogal labiele regering: de Vlaamse populisten onder leiding van Vox deden het beter in de peilingen dan de partij van Pierlot. De rechtsen zijn tegen de goedkeuring van de Brexitdeal, ook al waarschuwt Pierlot voor de grote nadelige gevolgen van de Belgische economie. Pierlot ziet de gebeurtenissen met afgrijzen aan: wat betekent dit voor zijn regering? En dus voor de Brexitdeal?

En dan is er nog een geheimzinnige derde verhaallijn: een vrouw heeft afspraakjes met een vadsige gastronoom. Zij heeft duidelijk een hekel aan de man, waarom blijft ze hem dan ontmoeten?
Wat speelt hier?

Wie de thriller ‘Verast’ heeft gelezen, kent Stef Cools en zijn naaste medewerker Ilse Lemmens. Het tweetal heeft een vruchtbare manier van samenwerken. Samen gaan ze tegen de gevestigde orde in, al moeten ze natuurlijk wel de regels volgen om de bewijslast te kunnen laten werken.
Het lijkt geen probleem om dat voorafgaande boek niet te kennen, je begrijpt ook zo wel dat Cools een eigengereide maar zeer bekwame commissaris is. Hij lust ook graag een glaasje – wel eens te veel en onderdanigheid is hem absoluut vreemd.
Dwars door de bocht, maar met resultaat, Cools haalt alles uit de kast om de moorden op te lossen.

Onze commissaris komt graag op voor de onderbedeelde medemens, waardoor er een lichte maatschappijkritiek te bespeuren valt. Brussel is immers dè plek van demonstraties en ongeregeldheden.
Hoewel er genoeg verteld wordt over wat er zich op de achtergrond afspeelt, de internationale politiek dus, is er nergens sprake van saaie uiteenzettingen. De vaart blijft er goed in. En zelfs al weet je misschien als lezer eerder dan je lief is wie de dader is, de spanning blijft er ook in. Ook humor kun je verwachten bij een figuur als Cools, zodat deze thriller leest als een trein.

Hugo Luijten (1969) is sinds 2016 fulltime schrijver.
Voor wie meer wil weten is er de website met een kwinkslag.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Verast Verast
Hugo Luijten

De zesenveertigjarige Commissaris Stef Cools is een eigengereide politieman, en ligt nogal eens dwars, hetgeen hem al enkele keren in de problemen heeft gebracht. Ook heeft het hem zijn huwelijk gekost en woont hij in een kot. Hij brengt veel te veel tijd door in de kroegen van Antwerpen en rookt er stevig op los. Maar waar hij af en toe zijn meerdere hoofdcommissaris Verelst vervloekt, schat hij de waarde van zijn team hoog. En zij hem.

Cools werkt met de Cif, die wonderen doet met alles wat met computers en telefoons te maken heeft; Degraet is een goede ondervrager en Ilse is een dertiger die vaak als profiler fungeert.

Het is Ilse die weet waar Cools zich waarschijnlijk bevindt als er een oproep komt vanwege een brand in een Antwerpse megabioscoop. Ze haalt hem op, voor een gewone brand die behoorlijk uit de hand is gelopen en tientallen slachtoffers kost.

Wat is er gebeurd? Het onderzoek wijst uit dat er geen kortsluiting was, en evenmin een onachtzaam weggegooide sigaret. Is het een terroristische aanslag? Misschien een extremist? Of heeft het te maken met een afrekening tussen bendes? Het feit dat een van de slachtoffers een wapenhandelaar is, doet dat vermoeden.
Maar als de brandstichter de commissaris belt - toch nogal ongebruikelijk! - en een volgende aanslag pleegt, wil de burgemeester van Antwerpen - van een rechtse partij - dat de politie IS aanwijst als de schuldige, dat is goed voor de verkiezingen die er aan zitten te komen. IS eist de aanslagen ook op, maar Cools denkt dat ze dat altijd doen, ook als ze er niets mee te maken hebben.

‘Met wie heb ik het genoegen?’
‘Dat doet niet ter zake, commissaris,’ kraakte de stem weer. ‘U zult mijn naam gauw genoeg zelf gaan zoeken. Sterker: strikt genomen bent u daar al sinds maandag mee bezig.’
‘Ik ben bang dat ik u niet kan volgen, meneer. Met wie spreek ik?’
Er klonk iets wat op afkeurend gepruttel leek. ‘Ik heb u uitgezocht vanwege uw verstand, commissaris. Stelt u me nu vooral niet teleur!’

Als de dader steeds persoonlijker wordt richting Cools en net zo goed blijkt in IT-zaken en telecommunicatie als de Cif, ontstaat een grimmige wedijver. Het is een flinke kluif voor Cools. De burgemeester eist dat de politie verklaart dat het terroristische aanslagen zijn, en neemt allerlei maatregelen die gericht zijn tegen allochtonen. Hij heeft de media aan zijn kant. Maar Cools blijft beweren dat ze te maken hebben met een enkele dader, met heel andere motieven.

De wisselwerking tussen de dader(s) en Cools vormen een wervelend en spannend verhaal, alsof je er zelf bij bent (wat gelukkig niet het geval is!) Dan zijn daar nog de dwingende burgemeester en de opruiende media, waardoor je als lezer het boek haast niet weg kunt leggen.
Cools is een knorrepot, maar je sluit hem in je hart, omdat dat van hem van goud blijkt te zijn. Hij vloekt en tiert er op los, toont evenwel moed waar dat nodig is. En zo herkenbaar: zijn onkunde wat betreft al die technologische snufjes van deze tijd!
Ook is het een actueel verhaal, terrorisme en extremisme, waarbij verschillende partijen hun eigen gelijk wil halen, waar kennen we het van?

Het verhaal is chronologisch, en speelt zich af in negen dagen. Af en toe voegt de schrijver er een hoofdstuk tussen waarin de lezer de aanslagpleger volgt, zonder te weten wie hij is. Misschien zou je het einde wat kort door de bocht kunnen noemen, maar als je eenmaal weet hoe het allemaal zit hoef je ook geen eindeloze uitleg meer. Prima thriller dus!

Hugo Luijten (1969) is sinds 2016 fulltime schrijver. In 2017 debuteerde hij met Offer voor een verloren zaak die speelt tijdens de Eerste Wereldoorlog. Verast is zijn thrillerdebuut.

ISBN 9789401455640 | Paperback | 368 pagina's | Uitgeverij Lannoo | september 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER