Rudy Soetewey

Bewijs het maar
Rudy Soetewey

‘Zal ik je eens wat zeggen, Matthias? Het kan geen hond wat schelen. We vreten allemaal vergif, chemisch spul, maar we willen daar vooral niet aan herinnerd worden. Een boodschapper die het te nadrukkelijk onder onze neus wrijft, die timmeren we in elkaar. Als je brokken wil maken, moet je het niet over het eten zelf hebben, maar over wie dat smerige spul er in stopt. Wie er beter van wordt. Wie wie bedriegt...‘

Matthias de Wolf was er helemaal niet op uit om malversaties in de voedselbranch aan de kaak te stellen, maar als een van de rijkste vrouwen hem vraagt de zelfmoord van haar geliefde neef te onderzoeken, rolt hij er vanzelf in. Met gevaar voor eigen leven ook nog.
Matthias is journalist, freelance, en niet erg succesvol. Er wordt hem veel geld geboden, en op dat moment heeft hij nog geen idee dat het meer is dan de gril van een oude vrouw.

Hij ontdekt dat de man zich voor de trein geworpen heeft uit schuldgevoel na het overlijden van zijn vriendin, die na een vreselijk ziekbed in het ziekenhuis overleed. Ze had een kipkroket gegeten, die hij haar aangeboden had... Een vreemde allergie, denkt Matthias, maar het verhaal lijkt zo klaar als een klontje.

En dat stuit hij op enkele details, die niet lijken te kloppen. De vrouw is overleden nà de man. En die kroket blijkt een specimen te zijn geweest van een test, niet alleen de herkomst is onduidelijk, ook wat er allemaal in zit.
Als Matthias er dan ook nog achter komt dat de vrouw in kwestie zijn eerste geliefde was die hij gedumpt heeft – waar hij nog steeds spijt van heeft – dan is de beer los. Hij zal alles op alles zetten om te weten te komen waarom zij gestorven is. Waar hij op stuit is weerzinwekkend. Niet alleen het voedsel, maar vooral ook wat daar achter zit. Alles draait om de centen. We wisten het wel, maar het opnieuw te lezen is schokkend.

De voedselmaffia is machtig, Matthias is zijn leven niet meer zeker. En dat geldt ook voor de mensen die hem helpen. Wat het citaat boven deze tekst betreft: je zou verwachten dat een journalist gesteund wordt door zijn eigen achterban, maar niets is minder waar. Hij staat er alleen voor.

Rudy Soetewey schrijft vlot. Je vliegt door het verhaal, er is steeds actie. De enige wiens karakter een beetje uitgediept wordt is Matthias. Korte hoofdstukken, veel dialogen, en spannende achtervolgingen, plus een verhaal dat iedereen aan zal spreken. Het is behalve een lekkere spannende thriller ook een maatschappijkritisch boek: we weten immers allemaal wel dat het voedsel dat we dagelijks tot ons nemen allerlei onduidelijke toevoegingen bevat. Na het lezen van dit boek eet je geen kipkroketten of nuggets meer...

ISBN 9789462420274 | paperback |339 pagina's| Uitgeverij Kramat | maart 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Bewijs het maar
Rudy Soetewey

Alberta, een dame op leeftijd, gelooft niet dat haar petekind Kevin zelfmoord heeft gepleegd. Het politieonderzoek is afgesloten maar Alberta is het gewoonweg niet met de bevindingen van de politie eens. Ze weet zeker dat Kevin nooit vrijwillig een einde aan zijn leven zou hebben gemaakt. Ze biedt freelance journalist Mathias De Wolf een royaal geldbedrag om de dood van Kevin te onderzoeken. Mathias twijfelt. Kan Alberta de gruwelijke dood van Kevin gewoonweg niet verwerken? De vastberadenheid van Alberta wekt echter ook Mathias’ nieuwsgierigheid. Hij besluit de opdracht aan te nemen.

Alberta, die haar eigen achternaam niet noemt, onthult na enig aarzelen de achternaam van Kevin. Kevin heet voluit Kevin Braeckelandt. De zaak wordt steeds interessanter voor Mathias want Braeckelandt is geen onbekende naam in België. De Braeckelandts behoren tot een vooraanstaande, invloedrijke en welgestelde familie die hun privéleven angstvallig voor de buitenwereld verborgen houdt. Kevin zelf woonde in een eenvoudig appartement. Was hij het zwarte schaap van de familie?

Kevin woonde samen met ene Saskia Mertens. De voormalige buren van het stel laten zich niet positief over de dame in kwestie uit. De naam Saskia roept nostalgische gevoelens bij Mathias op. Zijn eerste grote liefde heette ook zo. Hij is haar nooit vergeten en heeft, twintig jaar na dato, nog altijd een foto van haar in zijn portemonnee. Saskia Mertens leeft niet meer. Net als Kevin is ze veel te jong gestorven. Het is opvallend dat twee jonge mensen die samen een paartje vormden korte tijd na elkaar zijn gestorven.

Saskia was ziek. Ze leed aan een mysterieuze allergie en zwol op als een ballon. Haar eens zo prachtige lijf raakte verminkt door tal van vreemde huidaandoeningen. Daarnaast kwam ze schrikbarend veel aan. De laatste dagen van haar leven sleet Saskia in het ziekenhuis waar haar hart het uiteindelijk begaf. Kevin voelde zich verantwoordelijk voor de dood van Saskia. Haar klachten begonnen nadat Kevin haar een zelfgemaakte maaltijd voorzette. Kipkroketten om precies te zijn. Gekregen van de buurvrouw. Is Kevin na de dood van Saskia door schuldgevoelens overmand geraakt? Heeft hij zichzelf daarom voor de trein gegooid? Mathias vindt het maar een vreemde zaak. Kan iemand werkelijk sterven door het eten van kipkroketten? Is er sprake van een voedselschandaal?

Mathias ontdekt dat Kevin de herkomst van de kipkroketten onderzocht. Kevin leek overtuigd van het feit dat de mysterieuze ziekte van Saskia door de kipkroketten was ontstaan. Mathias is sceptisch maar wanneer hij tijdens zijn onderzoek op een muur van verzet stuit, bijt hij zich in de zaak vast. Was Kevin iets op het spoor gekomen? Heeft Alberta soms gelijk en heeft haar petekind daadwerkelijk geen zelfmoord gepleegd? Maar… wat is er dan wel gebeurd? Ieder ander had zich misschien laten ontmoedigen door het stilzwijgen van de mensen in Kevins voormalige omgeving maar journalist Mathias geeft niet snel op.

Van auteur Rudy Soetewey las ik eerder al het prijswinnende boek Getuigen. In Getuigen is een man getuige van zinloos geweld met dodelijke afloop. In Bewijs het maar heeft Soetewey voor een heel ander onderwerp gekozen maar toch is er een overeenkomst. In beide boeken raken doodnormale mensen verzeild in een situatie die ze niet meer onder controle kunnen houden. Mathias maakt kennis met een wereld waarin keihard met bemoeiallen wordt afgerekend. Stoppen met het onderzoek is geen optie voor Mathias. Hij kan zijn nieuwsgierigheid niet meer beteugelen, ook al beseft hij maar al te goed dat zijn bemoeienissen levensgevaarlijk zijn. En dan is er nog Saskia. Ze blijkt verrassend veel met zijn eerste grote liefde gemeen te hebben gehad.

Rudy Soetewey weet een gebeurtenis in het leven van een alledaags persoon uit te bouwen tot een verhaal dat juist door de eenvoud ervan zo indringend is. Het is herkenbaar. Ook ik ben nieuwsgierig van aard en net als Mathias zou ik geen genoegen kunnen nemen met de halve waarheid. Mathias neemt het op tegen mensen met macht. Kan één enkele burger de strijd tegen een gigant wel winnen? Hoe ver is Mathias bereid te gaan om de waarheid te achterhalen? Bewijs het maar fascineert van begin tot eind!

ISBN 9789462420274 | paperback met flappen | 339 pagina's| Kramat | maart 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Getuigen
Rudy Soetewey

‘Het moerasdilemma: je staat er tot aan je knieën in, je kunt er alleen uit door te bewegen, maar elke beweging brengt je automatisch dichter bij het einde.’

Een 56-jarige man zit ‘s avonds laat in een trein die door Vlaanderen rijdt. Eindstation Hove.
Hij ziet hoe een drietal jongens met een spuitbus een ‘kunstwerk’ maakt op het raam. Hij drukt zich in een hoekje, wil niet gezien worden. Een andere passagier is niet zo verstandig. Die maakt een opmerking die hem duur zal komen te staan. Onze hoofdpersoon is er getuige van hoe de grootste van de jongens de man met een flinke schop raakt.
De man valt. Nog reageert hij niet; het zal wel meevallen met het slachtoffer? En hij heeft geen mobiel bij zich. Alleen tegen drie jongens iets beginnen. Dat niet. Hij stapt snel uit als de trein stopt en ziet even later hoe ook de jongens uit de trein springen. Ze zien hem niet, gelukkig. Hij weet zich verborgen te houden, denkt hij en gaat zo snel mogelijk naar huis.

‘Ik draaide me om en begon zo goed en kwaad als het ging aan de weg naar huis.
Al na tien meter begon het in mijn hoofd te razen.
Waarom zo bang? Van kinderen, notabene! Wat was ik toch weer moedig geweest! Maar misschien kon ik thuis de politie bellen. Misschien dat…’

Maar hij belt niet, omdat hij zich ziek had gemeld op zijn werk, waar hij nog in zijn proeftijd zit. Als hij verneemt dat het slachtoffer dood gevonden is, begint het te knagen. Het komt eigenlijk wel goed uit dat het treinpersoneel de dupe wordt van beschuldigingen door de media, maar aan de andere kant verdienen die mensen dat niet. Wroeging, schuldgevoel, twijfels.
Wat nu? Anoniem getuigen?
Zo begint het web van leugens. Hoe meer leugens hij vertelt, hoe moeilijker het wordt om de waarheid te laten zegevieren. Behalve deze tweestrijd is er ook de angst: zouden de jongens hem toch herkend hebben?

Martin Vandeweyngaert is bepaald geen machotype. Hij is van goede wil, maar komt nauwelijks tot echte daden. Aangesproken op zijn gedrag kronkelt hij zich in allerlei bochten om er uit te komen, en raakt verstrikt in een onontwarbare kluwen leugens. Zijn vrienden laten hem in de steek, zijn baan staat op de tocht, de politie gelooft hem niet, en die jongens krijgen hem in de smiezen.
Hoe schlemielig de man ook is, je voelt sympathie voor hem. Je zou immers zelf ook zo makkelijk in zo’n situatie terecht kunnen komen. Al zou je het dan wel heel anders aanpakken natuurlijk.
Geschreven in een vlotte stijl, met heuse pageturners en sappige Vlaamse woorden. De omslag vind ik ook erg mooi gevonden!

ISBN 9789079552443| paperback | 293 pagina's| Kramat| februari 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER