Carsten Stroud

De vernietiging
Deel drie van de Niceville-trilogie
Carsten Stroud

Misschien dat de Amerikaanse stad Niceville zijn naam ooit eer aandeed maar tegenwoordig lijkt de plaatsnaam eerder een woordgrap. Een parodie. Er is iets vreemds in Niceville gaande. De atmosfeer is doordrenkt met een onzichtbare, giftige sfeer. Het voelt verstikkend, onheilspellend. De inwoners van Niceville zijn niet langer veilig. Steeds meer keurige – en minder keurige - burgers veranderen in monsters die een gevaar voor zichzelf en hun omgeving vormen.

De rampspoed begint met een meervoudige moord. Een compleet gezin is op gruwelijke wijze afgeslacht. Hun dader heeft een onbegrijpelijke woede op zijn slachtoffers botgevierd. Het lijkt wel onmenselijk. Zelfs de meest geharde politiemensen in Niceville zullen het beeld van de slachtoffers nooit meer van hun netvlies krijgen. De dader heeft geen enkele moeite gedaan zijn aanwezigheid te verhullen. Het achtergelaten DNA zet de politie onmiddellijk op het spoor van de jeugdige delinquent Jordan Dutrow. De jongen wordt al snel gevonden. Hij is in een schacht gevallen en zit klem.

De bewuste schacht heet Het Kratergat en is honderden meters diep. Waarom heeft Jordan zich na zijn gruwelijke daad naar deze lugubere plek begeven? De jongen is ten dode opgeschreven. De rotsformatie die hem gevangen houdt, is verschoven. Jordan wordt langzaam door de steenmassa uiteen gereten. Rechercheur Nick Kavanaugh slaagt erin toch nog een kort gesprek met de jongen te voeren. Hij bekend meteen schuld en heeft het over een “zij” die in zijn hoofd zit en hem vreselijk steekt als hij niet doet wat ze zegt. Het begon met een vreemd gezoem in zijn hoofd. Toen het gezoem in woorden veranderde, ging het mis.

Er is geen tijd om stil te staan bij de dood van Jordan en de moord op het gezin. Er vindt een tweede slachtpartij plaats. De moorden doen aan de eerste moorden denken maar Jordan kan de dader niet zijn. Er is een tweede moordenaar actief. Een moordenaar die even meedogenloos als Jordan te werk gaat. Nick en zijn collega’s beseffen dat er iets beangstigends gaande is. Een aantal politiemensen en hulpverleners die hebben gepoogd de jonge Jordan te bevrijden, klagen over een vreemd gezoem dat in hun oren weerklinkt.

In kamer 304 van het MountRoyal staart een man versuft voor zich uit. Hij kijkt naar de politieauto’s die in volle vaart voorbijsnellen en vraagt zich af wat hij in het hotel doet. Ook weet hij niet wie hij is. Zijn portemonnee verschaft hem duidelijkheid. Hij heet Charles Danziger en werkt bij de politie. Charles voelt een vervelende pijn op zijn borst. Alsof hij gewond is. Vaag herinnert hij zich een vuurgevecht maar wat er de afgelopen tijd precies gebeurd is, weet hij niet. Gelukkig verschaft zijn collega Frank Barbetta hem niet veel later duidelijkheid. Charles is dood. Frank is nog op zijn begrafenis geweest. Vreemd genoeg is Frank niet erg verbaasd zijn overleden collega tegen het lijf te lopen. De eens zo onberispelijke Frank heeft heel andere dingen aan zijn hoofd. Hoe kan hij zich van het lijk van de recidivist die hij zojuist zonder pardon heeft afgeknald ontdoen?

Bovenstaande verhaallijnen vormen slechts een deel van het verhaal. Er gebeurt nog veel meer in dit meer dan spannende boek dat de term “thriller” zonder twijfel eer aandoet. Het is zelfs meer dan dat. Het verhaal bestaat uit een wervelwind van opzienbarende gebeurtenissen die na het bedaren van de storm een prachtig geheel blijken te vormen. De vernietiging is het derde deel van de Niceville-trilogie maar ook prima los te lezen. Ik heb de voorgaande delen – helaas – niet gelezen maar dat bleek geen enkel probleem te zijn. Niceville is een messcherp geschreven, bloedstollende thriller. Een rasecht griezelverhaal zelfs.

Wat dit verhaal zo spannend maakt, is dat iedereen in het boek in een moordenaar kan veranderen. Het zoemende geluid vormt een voorbode. De politiemacht vecht met man en macht tegen het kwaad maar hoe bestrijd je iets dat je niet kunt zien? Degenen die het kwaad horen zijn reddeloos verloren. Auteur Carsten Stroud heeft heel goed begrepen hoe een spannend verhaal verteld moet worden. Hij overrompelt zijn lezers met een vertelling die van begint tot eind verslavend om te lezen is. Pas toen het boek uit was, kon ik me weer op andere dingen concentreren. Stephen King noemt dit verhaal “hypnotiserend” en daar ben ik het helemaal mee eens. Stoppen met lezen is geen optie!

ISBN 9789022560808 | paperback | 410 pagina's| Boekerij| juli 2015
Vertaald door Mireille Vroege

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER