Johan Theorin

alt Schemeruur
Johan Theorin

Het zesjarige zoontje van Julia Davidsson verdween spoorloos op het Zweedse Öland, het eiland waar haar ouders over een vakantiehuisje beschikken. Het jongetje, Jens, is nooit gevonden en algemeen aangenomen wordt dat hij is verdronken in zee. Het is al twintig jaar geleden maar Julia is het nooit te boven gekomen. Ze brengt haar dagen eenzaam door in haar flatje. Ze drinkt teveel. Voor haar is de tijd stil blijven staan. Ze kan niet verder met haar leven. Ze kan de verdwijning van Jens niet verwerken omdat ze niet weet wat er met haar zoon is gebeurd. Ze slijt haar dagen veelal in de Ziektewet.

Een telefoontje van haar vader Gerlof brengt haar uit haar wankele balans. Hij heeft een anonieme envelop gekregen met daarin een kinderschoentje. Een schoentje van Jens? Gerlof haalt Julia over om naar Öland te komen. Julia gaat met tegenzin, het eiland is te confronterend voor haar. Daar is haar leven verwoest. Haar vader toont haar het schoentje en ze herkent het. Jens droeg het op de dag van zijn verdwijning. De dag dat hij aan het wakende oog van zijn oma ontsnapte. De dag dat hij verdween in de dikke mist die boven het eiland hing. Wie heeft het schoentje gestuurd? En met welke reden?

De bejaarde Gerlof gaat samen met zijn eveneens bejaarde vrienden op onderzoek uit. Hij wordt hierin enigszins belemmerd door de reuma die in zijn lijf huishoudt. Maar Gerlof laat zich niet tegenhouden, ook niet door zijn eigen lijf. Zijn gedrevenheid slaat over op Julia. Haar voornemen het eiland zo snel mogelijk te verlaten raakt steeds verder op de achtergrond. Ze voelt zich op het eiland dichtbij haar zoon en het biedt haar troost.

Dan komt een vriend van Gerlof om het leven door een bizar ongeluk in een oude steengroeve. Gerlof vermoedt dat er opzet in het spel is. Hij denkt dat deze vriend iets op het spoor was. Iets over de verdwijning van Jens. Wil iemand hen belemmeren de waarheid te achterhalen? Gerlof gaat stug door met zijn onderzoek. En dat is niet zonder gevaar.

Behalve het verhaal van Julia, vertelt dit boek ook het verhaal van Nils Kant. Nils Kant is iemand waarover op het eiland Öland de meest wilde verhalen verteld worden. Zo zou de dood van zijn jonge broertje geen ongeluk zijn geweest. Zeker is dat Nils een aantal moorden op zijn geweten heeft. Hoewel Nils al jaren voor de verdwijning van Jens gestorven is gaan er nog altijd geruchten dat hij nog leeft.

Dit boek is prachtig in zijn eenvoud en soberheid. Zonder opsmuk. Het verdriet van de moeder zo mooi beschreven. De tragiek van het gebeuren. Het is een vrij dik boek maar geen moment wordt het langdradig. Omdat het verhaal van Julia wordt afgewisseld met de geschiedenis van Nils komt de waarheid van twee kanten steeds dichterbij. Nils is een gevaarlijke man. Hij heeft de dood van meerdere mensen op zijn geweten. Maar Nils is geen koelbloedige sociopaat. Hij wordt gekweld door de herinnering aan zijn daden en ervaart gevoelens van spijt en verwarring. Hij begaat zijn misdaden in een soort opwelling en probeert het voor zichzelf goed te praten. Maar Nils is al jaren dood. Toch?

Schemeruur won de prijs voor het Beste Spannende Zweedse Debuut. Het is het eerste boek in een vierdelige reeks dat zich afspeelt op Öland. Johan Theorin noemt het ‘De vier seizoenen van Öland’. In elk deel staat een ander seizoen centraal.

ISBN 9789044511536| Paperback |412 pagina's | Uitgeverij De Geus | mei 2008
Vertaald door Corry van Bree

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

alt Schemeruur
Johan Theorin

Op het Zweedse eiland Öland klimt een zesjarige jongen over de muur van de tuin van zijn grootouders waarin hij geacht werd te blijven. Zijn ouders zijn afwezig, zijn grootvader is naar de haven, zijn oma ligt te slapen. Het is 1972.
Als niemand de jongen ooit nog terug ziet, groeien de schuldgevoelens. ‘Had ik maar…’
Twintig jaar later krijgt de moeder van het joch, Julia, een telefoontje van haar vader, van wie ze vervreemd is. Er zouden nieuwe aanwijzingen zijn, hij heeft een pakje met daarin een kindersandaal ontvangen.
Julia is verpleegster, maar al heel lang in de ziektewet, vanwege een hardnekkige depressie. Ze heeft helemaal geen zin om weer in contact te treden met haar vader, met het verleden, maar natuurlijk wil ze nog steeds weten wat er met haar zoontje is gebeurd. Leeft hij nog? Of heeft die onverlaat uit het dorp Nils Kant hem omgebracht? Die jongen deugde immers niet. Maar er waren meer verdachten, en nooit een ontknoping. Ook politie-inspecteur Lennart had en heeft geen idee. Maar hij wil Julia wel helpen, en er ontstaat zelfs een romance.
Maar dan vallen er weer doden. Houden ze verband met de zaak van haar kind? En wat weet Gerlof, haar vader, nu precies? Waarom doet hij zo geheimzinnig?

Een spannende thriller, waarin je regelmatig op het verkeerde been wordt gezet. En ik wil er niet teveel over zeggen.
Het is het debuut van de Zweed Johan Theorin. Apart is dat hij het omdraait: het verleden is geschreven in de tegenwoordige tijd, en het heden kreeg de verleden tijdsvorm.
Naast de spannende plot, die langzaam ontrafeld wordt, zijn er ook sfeervolle beschrijvingen van het leven in een grimmig en naargeestig dorp, waar Julia terecht aan ontvlucht was.
Ja, het smaakt naar meer.

ISBN 9789044511536 | paperback | 412 pagina's | Geus | mei 2008

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

height= Grafheuvel
Johan Theorin

Al die jaren wilde Aron alleen maar naar huis. Hij wilde niets liever dan terugkeren naar zijn geboortegrond. Naar zijn moeder en zijn zus. Naar het kleine pachtboerderijtje op het eiland Öland waar hij gelukkig was. In 1930 vertrok de toen twaalfjarige Aron met zijn stiefvader Sven naar Amerika. Aron en Sven zouden ijverig werken en met een rijkelijk gevulde portemonnee naar huis terugkeren. Gelukkig wist de piepjonge Aron niet dat hij pas als oude man weer voet op zijn geliefde eiland zou zetten. Jarenlang hield de hoop op een spoedige terugkeer hem op de been.

In de zomer van Arons terugkeer, niet lang voordat het nieuwe millennium zal aanbreken, verblijft ook de jonge Jonas Kloss op het eiland. Hij is ongeveer even oud als Aron was toen hij het eiland verliet. Jonas en zijn broer logeren bij hun vader Niklas die samen met oom Kent en tante Veronica een vakantieresort bestiert. Kent en Veronica Kloss hebben de touwtjes in handen, Niklas heeft onlangs een gevangenisstraf uitgezeten en houdt zich op de achtergrond. Rond Midzomer moet Jonas zich een avond alleen vermaken. Hij dobbert vredig in een rubberbootje op de kabbelende golven van de zee die het eiland omgeeft. Ineens is daar een schip. Het komt zo snel op Jonas af dat hij in zijn kleine bootje geen schijn van kans maakt.

Het rubberbootje overleeft de aanvaring niet. Jonas gelukkig wel. Hij weet de reling van het schip vast te grijpen en hijst zich aan boord waar hij in een ware nachtmerrie belandt. Hij stuit op een man die wel een zombie lijkt. Een andere man gaat de zombie met een bijl te lijf. Jonas raakt in paniek, plast in zijn broek, grijpt een reddingsboei en springt overboord. Gelukkig heeft hij zijn reddingsvest nog aan. Het duurt een eeuwigheid voor hij de kust bereikt. Nog altijd volledig in paniek klopt hij op de deur van het eerste huisje dat zijn pad kruist. Het is het huisje van de oude Gerlof.

Gerlof vangt de geschrokken jongen vriendelijk op. Hij begrijpt geen woord van het verhaal dat de doodsbange jongen ophangt maar zijn nieuwsgierigheid is gewekt. Hij heeft het geluid van scheepsmotoren gehoord. Kan het verhaal van de jongen waarheden bevatten? Hoe moet hij het onsamenhangende verhaal interpreteren? Gerlof weet niet dat Aron terug is. Hij weet niet dat de geest van Aron gebroken is. Gerlof zag Aron zo’n zeventig jaar geleden voor het laatst. Hij was toen veertien en Aron was twaalf. Aron vertrouwde Gerlof toen toe dat hij naar Amerika zou gaan.

Lange tijd dacht Aron dat hij echt in Amerika was. In werkelijkheid was hij in de Sovjet-Unie en toen hij besefte dat zijn stiefvader hem voorgelogen had, was het al te laat. Aron viel ten prooi aan een streng communistisch regime en deed wat hij moest doen om te overleven. Jarenlang hoopte hij snel naar Zweden terug te kunnen keren maar pas nu hij oud en vermoeid is, is hij terug op Öland. Aron is kwaad en zint op wraak. Zijn woede is gericht op de familie Kloss. Zij moeten boeten. Maar boeten waarvoor? De nieuwsgierige Gerlof begint te vermoeden wie verantwoordelijk is voor een aantal vreemde gebeurtenissen op het eiland maar wat kan een oude man beginnen tegen een man die weliswaar even oud is maar zich jarenlang met haat heeft gevoed?

Grafheuvel is een op zich staand deel uit de reeks De vier seizoenen van Öland. De andere delen heten Schemeruur (Herfst), Nachtstorm (Winter) en Steenbloed (Lente). Auteur Johan Theorin vierde als kind regelmatig vakantie op het eiland en de verhalen die hij tijdens de zomers op Öland hoorde inspireerden hem tot het schrijven van een prijswinnend vierluik.

De meest aangrijpende verhaallijn in Grafheuvel is die van Aron. De lezer is getuige van de transformatie van een onschuldige jongen in een geharde man die talloze malen zonder aarzelen de trekker van zijn wapen overhaalt. Het contrast met het vredige leven van leeftijdsgenoot Gerlof is groot. Aron en Gerlof waren op jonge leeftijd deelgenoten van een griezelige gebeurtenis op Öland en de belevenissen van Jonas vormen daar een mooie, moderne aanvulling op. De auteur heeft de woorden en verhaallijnen in het boek uiterst zorgvuldig gekozen en op elkaar afgestemd. Grafheuvel is een spannende thriller waarin fictie, weemoed en geschiedenis tot een indrukwekkend verhaal zijn gemengd.

ISBN 9789044511567 | paperback | 509 pagina's| Uitgeverij De Geus | december 2014
Vertaald door Anna Ruighaver

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Sint-Psycho
Johan Theorin

Wanneer de negenentwintigjarige Jan Hauger een vacature leest waarin gevraagd wordt om een kleuterleider, is hij geïntrigeerd. Het is om precies te zijn het adres van de school dat de aandacht trekt van Jan. Het is hetzelfde als dat van de Forensisch psychiatrische kliniek Sint-Patricia en Jan heeft zo zijn redenen om dicht bij deze kliniek te willen zijn.

Het sollicitatiegesprek verloopt voorspoedig. Jan heeft goede getuigschriften en voldoende ervaring. Hij wordt aangenomen op kleuterschool Het Zonnestraaltje. Het Zonnestraaltje is een project. Volgens directeur Högsmed zijn er verschillende patronen te zien bij geweldsmisdadigers. Zo hadden zij als kind vaak een slechte band met hun ouders. De kleuterschool is uitsluitend bestemd voor kinderen van patiënten met als doel de band tussen kind en ouder zo goed mogelijk in stand te houden. Via een speciale sluis worden de kinderen regelmatig naar een bezoekersruimte gebracht waar ze hun vader of moeder ontmoeten.

Het personeel van Het Zonnestraaltje mag niet met de kinderen praten over hun bezoeken aan Sint-Patricia. Zij mogen alleen in de bezoekersruimte komen tijdens het brengen en halen van de kinderen en verder mogen zij de kliniek niet betreden. Enkele kinderen zijn nog in afwachting van een pleeggezin en wonen tijdelijk op de school. Daarom draait het personeel ook nachtdiensten.

Jan heeft het uitstekend naar zijn zin op de school. Hij is dol op kinderen en wil niets liever dan hen beschermen. Kinderen moeten veilig zijn, voor Jan is niets belangrijker dan dat. Negen jaar geleden is er echter iets voorgevallen op een crèche waar hij werkte. Een jongetje was enige tijd vermist. Gelukkig is het goed afgelopen. Wat niemand weet is dat Jan hiermee te maken had. Ook hier had hij zo zijn redenen voor.

Jan heeft het niet makkelijk gehad. Als kind is hem iets vreselijks overkomen. Op het meest kwetsbare moment van zijn bestaan ontmoette hij Rami. Zij is zijn wereld, ook al hebben ze elkaar al jaren niet gezien. Jan vermoedt dat Rami in Sint-Patricia verblijft. Dat is de reden dat hij op de baan bij Het Zonnestraaltje heeft gesolliciteerd. Tijdens zijn nachtdiensten onderzoekt hij de ondergrondse tunnel die van het Zonnestraaltje naar de kliniek loopt. Hij zoekt een weg naar binnen, een weg naar Rami. Jan weet echter niet dat meer van zijn collega’s om dubieuze redenen op de kleuterschool werken.

De Zweedse schrijver Johan Theorin schrijft op een bijzonder meeslepende manier. Ook laat hij de lezer op en neer deinen tussen gevoelens van afschuw en sympathie. De vriendelijke, meegaande Jan heeft iets te verbergen. Is hij wel een echte kindervriend of heeft hij verkeerde bedoelingen? Wat is er jaren geleden tijdens de vermissing van het jongetje gebeurd? Zijn liefde voor Rami heeft iets obsessiefs. Jan heeft iets griezeligs over zich. Wanneer het verhaal zich ontvouwt, is daar ook de waarheid. En die is om van te huiveren.

Over de samenwerking tussen de kleuterschool en de kliniek ben ik sceptisch. Is dat nu wel zo geloofwaardig? Een aantal patiënten op Sint-Patricia is zeer gevaarlijk. Moet je kleuters blootstellen aan zo’n omgeving? De auteur heeft het hele verhaal echter goed onderbouwd en ik slikte zijn verklaringen. Er gebeuren immers wel vreemdere dingen dus het kan best dat iemand een dergelijk project verzint en nog ondersteuning krijgt ook. Sint-Psycho is een boek over verborgen leed en kwetsbaarheid die uitmondt in obsessie. Het hoofdthema is bijzonder actueel maar kan ik niet verklappen. Je zult het zelf moeten lezen in dit aangrijpende en spannende boek.

ISBN 9789044524239| paperback |443 pagina's| Uitgeverij De Geus | november 2012
Vertaald door Marika Otte

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER