WatergrafSimon Beckett
Simon Beckett
WatergrafSimon Beckett
De forensisch antropoloog David Hunter staat op het punt om naar een feestje bij vrienden te gaan, waar hij eigenlijk maar weinig zin in heeft, als z'n telefoon gaat. Tot z'n grote verbazing is het iemand van de politie in Essex, die z'n hulp inroept. Bij z'n laatste onderzoek hadden twee politiemensen het leven verloren en was een hoge politiefunctionaris gedwongen geweest z'n functie neer te leggen. Hoewel het een en ander niet zijn schuld was, deed het z'n populariteit bij de politie geen goed.
Nu wordt z'n hulp toch weer ingeroepen en het een en ander betekent in ieder geval dat hij geen heel weekend bij z'n vrienden door hoeft te brengen. In de zoutmoerassen van Essex is een lichaam gevonden. De zoon van Sir Stephen Villiers, een rijke zakenman, is verdwenen en de mogelijkheid bestaat dat dit het lichaam van Leo Villiers is. Het lichaam wordt door Stephan Villiers aan de hand van kleding en een horloge geïdentificeerd als zijnde van zijn zoon, maar hij weigert om medische dossiers over z'n zoon vrij te geven om meer zekerheid te hebben.
Als David Hunter op weg is naar het mortuarium in Chelmsford, loopt er een man op het midden van de weg. De man is nogal vreemd en heeft een vogel in z'n armen geklemd. Het lukt David Hunter niet om de man er toe te bewegen om aan de kant te gaan en hij kan dus weinig anders doen, dan stapvoets achter hem aan te rijden, tot hij via een zijweg om kan rijden en de man kan passeren. Dat had hij beter niet kunnen doen, want de weg blijkt bij vloed gedeeltelijk onder water te komen te staan en David Hunter raakt met z'n auto in het water. Hij wordt uiteindelijk gered door iemand in een Land Rover.
Door deze redding raakt hij betrokken bij een niet al te goed functionerend gezin en een soort familievete. Vervelender wordt het allemaal als er een voet opduikt, die vermoedelijk bij het lijk hoort, dat eerder uit het het water is gehaald. Er zijn echter een paar details, die doen vermoeden dat het niet de voet van Leo Villiers is. De voet past wel precies bij het lichaam en dat zou betekenen dat het lichaam niet van Leo Villiers is, iets dat z'n vader weigert te geloven. Hij weigert ook nog steeds de medische dossiers vrij te geven, die de identificatie zouden kunnen vergemakkelijken.
Later wordt er nog een lichaam gevonden en er gebeuren de nodige dingen, waar de man, die David Hunter eerder op de weg heeft zien lopen, bij betrokken is. Deze man is Edgar, een bioloog die ooit een paar schoolboeken heeft geschreven. Helaas heeft de man psychische problemen gekregen, die na de verdwijning van z'n dochtertje verergerd zijn. Hij woont in een huisje in het moerasgebied, dat het eigendom van Leo Villiers is.
Het is weer een spannend boek, hoewel het privéleven van David Hunter ook een aardige rol speelt. Persoonlijk vind ik het niet erg, maar iemand anders kan het misschien als storend ervaren, hoewel het een en ander z'n betrokkenheid bij de zaken wel een stuk groter maakt.
ISBN 9789024575688 | Paperback | 445 pagina's | Uitgeverij Luitingh - Sijthoff |
NUR 305 / 332 | vertaald door Annoesjka Oostindier
NUR 305 / 332 | vertaald door Annoesjka Oostindier
© Renate, 30 juni 2018
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Het sanatorium
Simon Beckett
Dit is het derde boek over de Britse arts en forensisch antropoloog David Hunter en het is bepaald geen boek voor mensen met een zwakke maag. Er worden geen moorden in beschreven, maar de gevonden slachtoffers zien er niet al te smakelijk uit.
In dit boek David Hunter voor een studiereis bij de bodyfarm in Tennesee. Dit is een plaats waar gekeken wordt naar het ontbindingsproces van menselijke lichamen in diverse omstandigheden. David heeft nog te kampen met de naweeën van een ontmoeting met een seriemoordenares, iets dat hij ter nauwer nood heeft overleefd en waar hij nog de littekens van draagt. De moordenares is nog steeds op vrije voeten, maar ze komt in dit boek niet voor. Er wordt alleen even aan haar gerefereerd als David haar parfum meent te ruiken.
Z'n collega en vriend Tom Lieberman wordt door de politie bij een lijk gehaald, dat is gevonden in een vakantiehuisje en Tom vraagt David of hij mee wil gaan. Zo raakt David tegen wil en dank betrokken bij het onderzoek, iets dat niet door iedereen op prijs wordt gesteld. Het gevonden lichaam zorgt voor allerlei raadsels. Zo lijkt het langer dood te zijn dan dat het in het vakantiehuisje kan liggen, dat het slachtoffer zelf gehuurd heeft. Toch moet het vakantiehuisje als de plaats van het misdrijf beschouwd worden. Er ligt namelijk veel bloed en het slachtoffer is gewond. Vreemd genoeg blijkt het gewurgd te zijn, hetgeen niet te rijmen valt met de hoeveelheid bloed die in het huisje gevonden wordt. De moordenaar lijkt zeer geslepen te zijn en doet alles om de politie op het verkeerde been te zetten. Zo wordt er de verpakking van een filmrolletje gevonden met een vingerafdruk. Vreemd genoeg is de eigenaar van de vingerafdruk al een half jaar dood.
De arrogante professor Irving wordt als profielschetser bij de zaak gehaald, maar verdwijnt al snel spoorloos. Z'n hond wordt met ingeslagen schedel gevonden, maar van de professor ontbreekt ieder spoor. Vermoed wordt dat hij het volgende slachtoffer van de seriemoordenaar is geworden. Men besluit het lichaam van de eigenaar van de vingerafdruk op te graven en ontmoet hierbij de eigenaar van de begraafplaats, de heer York, die niet bepaald blij is met het een en ander. Als er bovendien een ander lichaam dan dat van de begraven persoon in het graf wordt gevonden, wordt het allemaal nog wat raadselachtiger. Later worden in het bos de resten van het lichaam gevonden, dat eigenlijk in het graf hoort te liggen. David ontdekt dat de tanden die bij het lichaam gevonden worden van een varken zijn en zo stapelen de raadsels zich op, terwijl de aanwezigheid van David voor meer problemen lijkt te zorgen.
Tot overmaat van ramp krijgt Tom nog een hartaanval, die hem uiteindelijk fataal wordt. Tussen de bedrijven door maken we in cursieve stukken ook kennis met de moordenaar, waarover we ook weer niet al te veel aan de weet komen. Duidelijk is wel dat de moordenaar foto's wil maken van het moment waarop z'n slachtoffers sterven. Al met al is het een bijzonder spannend boek, met een verrassende ontknoping.
En om wat zout op een klein slakje te leggen, in het boek is er sprake van een lijkkist, die in een andere kist zit, die weer in een aluminium kist zit, hetgeen een soort balalaika wordt genoemd. Dit moet natuurlijk een matroesjka zijn. Een balalaika is namelijk een Russisch driesnarig muziekinstrument met een driehoekige klankkast.
ISBN 978 90 218 0176 6 | paperback | 335 pagina's | Uitgeverij Luitingh - Sijthoff | 2009
Vertaald door Annoesjka Oostindiër
© Renate, 4 december 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Jacob is van mij
Simon Beckett
‘Hij vond het geldkistje op de dag na de begrafenis’.
Intrigerend begin! De inhoud van het kistje maakt je meer nieuwsgierig dan de vraag wie er begraven is, en wie de vinder is...
De ‘hij’ is Ben, fotograaf van beroep. Zijn artistieke aspiraties heeft hij verruild voor het ‘makkelijke’ werk: mode en reclame. Dit sluimert op de achtergrond, het is duidelijk dat hij niet helemaal tevreden is met zijn leven. Maar daar was Sarah, de vrouw die hem geluk bracht, met haar zoontje Jacob. Het is niet Bens kind, maar dat heeft nooit een verschil gemaakt, ook niet toen bleek dat Jacob autistisch was. Het is een redelijk zware vorm: het jongetje moet naar een speciale school, en het is nauwelijks mogelijk contact met hem te krijgen. Iedere verandering in het dagelijkse ritme maakt hem overstuur.
Maar nu Sarah plotseling overleden is - nee, geen misdrijf! - is Jacob alles wat Ben nog heeft.
Hoe groot de schrik is als hij begrijpt wat er in dat kistje zit, is voorstelbaar: er zitten krantenknipsels in waar uit geconcludeerd zou kunnen worden dat Jacob helemaal niet de zoon was van Sarah. Een kind is weggenomen van zijn ouders. In een ziekenhuis net na de bevalling. Jacob is precies van die leeftijd. Waarom heeft Sarah die knipsels bewaard?
Ben moet het weten, en bewandelt niet de geijkte weg via de politie maar zet er een detective op.
Helaas is die niet erg betrouwbaar, en voor Ben weet wat er gebeurt, zit hij tot over zijn oren in de ellende: de biologische moeder blijkt overleden, maar de vader, een ex-militair, wil koste wat kost zijn zoon terug. En is niet bereid Ben nog in dat leven toe te laten.
Hoever wil Ben gaan om contact te kunnen houden met zijn stiefzoon? Wat is de rol van de nieuwe stiefmoeder Sandra?
Er is nog een vraag, maar die bedoel ik anders: wat is de rol van de vriend Keith en zijn vrouw? Die hadden wel weg gekund in het hele verhaal, ze dragen niets bij aan het plot.
Het duurt even voor je in het verhaal zit, wat waarschijnlijk te wijten is aan het feit dat er eigenlijk weinig ‘slechts’ gebeurt, zoals te doen gebruikelijk in een thriller. Maar lees vooral door: Simon Beckett weet wat hij doet!
Je wordt meegesleurd naar een dramatisch einde.
Simon Beckett schreef voor diverse Engelse kranten voordat hij zijn roeping vond: het schrijven van topthrillers. De geur van sterfelijkheid, het eerste boek met de forensisch antropoloog David Hunter, was zijn grote doorbraak in de internationale thrillerwereld. Daarna volgden drie andere David Hunter- thrillers. Jacob is van mij is een op zichzelf staand boek.
ISBN 9789021806020 | Hardcover |336 pagina's |Luitingh-Sijthoff|januari 2012
Vertaald uit het Engels door Annoesjka Oostindiër
© Marjo, 17 maart 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER