http://www.ronald-van-der-pol.nl

De witte generaal
Ronald van der Pol

Als de bekende misdaadverslaggever Maarten Koopman vermist wordt, worden er meteen twee rechercheurs op de zaak gezet.  Gerard van Dongen en Frank van der Linden, behalve collega’s ook vrienden, ontdekken al snel dat Koopman vermoord is: het moet een professioneel zijn, degene die Koopmans' nek heeft gebroken.
Als ook een van Koopmans medewerkers vermist wordt, en deze man later zwaar toegetakeld, maar nog in leven, teruggevonden wordt, is er een link naar Qatar. Daar komt van Zoomeren immers net vandaan, met belangrijk nieuws, dat Koopman echter niet meer bereikt heeft.
Koopmans weduwe, Christine van der Zanden is helemaal van slag, en verleent alle medewerking. Toch kan zij niet helemaal van verdenking uitgesloten worden, temeer als blijkt dat zij aan het hoofd staat van het Seaflower Invest Project, en nog meer als er verdenking op een onderdeel van dat Project valt: kan er sprake zijn van witwaspraktijken? Drugshandel?
Wat is de link met Afghanistan? Als het niet Christine is, dan misschien een van haar stiefkinderen? Of naaste medewerkers?

Dan hoort Gerard van Dongen dat er een achtjarig jongetje opgenomen is, met ernstige klachten: hij is volslagen in paniek, en uit het verhaal van zijn vriendje moet geconcludeerd worden dat het joch getuige was van de mishandeling van van Zoomeren. Zijn trauma is zodanig dat de rechercheurs geen toegang krijgen, maar dan blijkt een onbekende wel op zijn kamer geweest te zijn.
Wie is die man met het staartje? Waarom wordt van Dongen achtervolgd?
Wat is de betekenis van ‘de Witte Generaal’, een naam die steeds maar opduikt, maar waar niemand het fijne van weet.

Het verhaal begint met een proloog, met een militaire actie in Afghanistan uit 2002.
Als lezer moet je lang wachten voordat duidelijk wordt wat dat er mee te maken heeft. Het verhaal zit vernuftig in elkaar, en is reuze spannend, vooral ook omdat de AIVD af en toe een eigen stem krijgt zonder dat je weet wat die er nu weer mee te maken heeft. Dat begrijpen onze rechercheurs overigens ook niet.

In een lijvige thriller als deze is het handig als je af en toe de feiten op een rijtje krijgt, en dat gebeurt dan ook. Wat voor mij dan weer niet had gehoeven is dat er ook een persoonlijke verhaallijn in verwerkt is, maar ik weet dat andere lezers dit wel prettig vinden. Gelukkig is dit  absoluut niet dominant aanwezig.

Naast een enkele niet echt overtuigende dialoog, zijn er enkele vreemde zinsconstructies: Als iemand je de hand toesteekt, en ‘je beantwoordt die’, hm, je begrijpt wat er bedoeld wordt, maar het is geen fraaie zin. En ‘hij zag er geen herkenning in’??  Zo zijn er meer, maar het verhaal is spannend genoeg om de schrijver deze oneffenheidjes te vergeven.
Je wil dit boek in één ruk uitlezen...een hele kluif, maar zeker de moeite waard!

Ronald van der Pol (Driebergen, 1962) is sinds 2008 actief als schrijver. Een interview in het magazine IO Pages leidde tot de spectaculaire Rockopera 1000Wishes waarvan de muziek en de uitvoering met acteurs gebaseerd zijn op het boek "Eric en het land van duizend wensen". Op de CD die hiervan verscheen werd o.a. meegewerkt door de voormalige gitarist van Genesis, Steve Hackett. Een uniek project waarover je op de site meer kunt lezen.
Het boek "Eric en het land van duizend wensen" leverde Ronald in de regio Utrecht een nominatie op voor Z-O-U-T schijver van het jaar 2013.

ISBN 9789089546975 | Paperback | 484 pagina's | Uitgeverij Elikser | november 2014

© Marjo, 24 februari 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De verloren dochters
Arjan Hoks

Walter en Gem vormen een bijzonder detective-duo in Rotterdam. Walter heeft jarenlang voor de Amsterdamse politie gewerkt maar de smet van een onterechte beschuldiging kon niet meer weggepoetst worden. De jonge Gem was verslaafd en werkzaam in de prostitutie. Walter heeft haar onder zijn hoede genomen en de kosten voor een afkickprogramma betaald. Gem heeft zich tot een doortastende, stoere jongedame ontpopt. Het detectivebureau van Walter en Gem specialiseert zich in het opsporen van meisjes die in het uitgestrekte prostitutienetwerk zijn verdwenen.

Sommige meisjes kiezen vrijwillig voor de prostitutie, anderen worden door bijvoorbeeld loverboys gedwongen. Ze hebben allemaal één ding met elkaar gemeen: wie eenmaal het wereldje heeft betreden, kan het niet zomaar meer verlaten. Het is een harde wereld vol angst en geweld. Veel ouders zijn dan ook radeloos en tot alles bereid om hun dochters terug te krijgen. Dat geldt ook voor de vader van Valerie. Hij is ten einde raad.

Walter en Gem zijn inmiddels ervaren detectives maar toch laat Walter zich beïnvloeden door de wanhoop van Valeries vader. Hij maakt een grote fout.  Het levert Walter een flinke aframmeling op. Gem is woedend. Na de aframmeling volgen diverse bedreigingen en dan gebeurt er iets vreselijks. Valerie wordt vermoord. Het arme meisje is afschuwelijk toegetakeld. Op haar lichaam ligt een brief. Een brief vol smeekbedes van haar vader. De brief die Walter haar, tegen beter weten in, heeft overhandigd. De dood van Valerie is een boodschap. Een belofte. Wie niet luisteren wil…

Het verdriet van Valeries vader is enorm. Opnieuw raakt Walter overweldigd door de emoties van de totaal ontredderde vader. Hij belooft de moordenaar van Valerie te vinden. Het is een levensgevaarlijke belofte. Walter en Gem duiken dieper in de wereld van het kwaad dan goed voor ze is. Zal het recht zegenvieren of worden zij het zoveelste slachtoffer van meedogenloze criminelen?

Auteur Arjan Hoks woont en werkt in Friesland. Hij koos Rotterdam, een stad waar hij korte tijd woonde, als decor voor zijn verhaal. De afmeting en anonimiteit van de grote stad passen goed bij de verhaallijn. Hoks doet het verhaal op duidelijke toon uit de doeken. Hoofdpersoon Walter is goed in zijn werk maar hij is geen held. Walter maakt zich schuldig aan tunnelvisie waardoor hij niet langer oog heeft voor het welzijn van andere betrokkenen. Zijn ijver om een zaak tot een goed einde te brengen, brengt derden schade toe. Walter koestert allesbehalve vaderlijke gevoelens voor Gem. Moet hij dat aan haar opbiechten of zal dat hun ongedwongen samenwerking schaden?

De verloren dochters geeft een goed beeld van de hopeloosheid van de wereld van de prostitutie. Leuke, vlotte meisjes verdwijnen in de somberheid van een bestaan zonder toekomstperspectieven. Een bestaan waarin alles om geld en seks draait en niet om wat zij zelf willen. Een bestaan waaruit zij niet kunnen ontsnappen. Sommige meisjes hebben geen familie om op terug te vallen, anderen keren liefdevolle ouders de rug toe. Ouders die wegglijden in een allesoverweldigend gevoel van wanhoop en verdriet. Er zijn geen winnaars, alleen maar verliezers. De enige mensen die van de situatie profiteren zijn de criminelen die de touwtjes in handen hebben. Zij moeten echter altijd op hun hoede zijn want in de wereld van de prostitutie is vriendschap een onbekend woord.

De verloren dochters is een goed gelukt thrillerdebuut. Van mij had het harde verhaal iets meer lichtpuntjes – als tegenhanger voor het zware onderwerp - mogen bevatten maar de rauwe schrijfstijl van de auteur past verder goed bij het onderwerp. De auteur heeft het verhaal iets te omvangrijk gemaakt en ik ben benieuwd of hij de verhaallijnen in een volgend boek iets kleiner kan houden. Het kiezen voor minder verhaalrichtingen en gebeurtenissen zal de diepgang ten goede komen. Deze eerste thriller is veelbelovend en ik ben benieuwd naar een volgend boek van Arjan Hoks.

ISBN 9789044344646 | paperback | 254 pagina's| The House of Books | februari 2015

© Annemarie, 24 februari 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

www.ronaldvanassen.nl 

Ronald van Assen - avonturenromans

Het lijk op Jaffa
Ronald van Assen


Het lijk zit haast nonchalant tegen een grafsteen op begraafplaats Jaffa in Delft geleund. Het gat in zijn slaap verraadt dat hij door een kogel om het leven is gekomen. Volgens de jonge Chris de Vries heeft de man overduidelijk zelfmoord gepleegd. De zaak is wat hem betreft zo klaar als een klontje. De oudere en meer ervaren rechercheur Willem van Velzen twijfelt nog. Hij heeft in de loop der jaren geleerd dat niet alles altijd is wat het in eerste instantie lijkt. Van Velzen krijgt gelijk. Uit de lijkschouwing komt naar voren dat het slachtoffer bewusteloos moet zijn geweest op het moment dat het schot is afgevuurd. De vermeende zelfmoord is in werkelijkheid een onvervalste moord.

Het slachtoffer heet Patrick Doherty. Hij was vierenvijftig jaar oud en afkomstig uit Ierland. Hij verbleef in een hotel en sjouwde een koffer vol krantenknipsels met zich mee. Volgens de hoteleigenaar hield Patrick zich bezig met het schrijven van een boek. Hij verbleef al zes weken in Delft. Van Velzen en Chris zijn nieuwsgierig naar het onderwerp van het boek maar dat blijft onduidelijk. Wel  is inmiddels vastgesteld dat de broer van Patrick, Connor, lid van de IRA is geweest. Connor is niet lang geleden overleden. Heeft de moord op Patrick met de dood van Connor te maken?

Van Velzen en Chris werken alweer anderhalf jaar samen. Een mijlpaal want voor de samenwerking met Van Velzen heeft Chris drie andere rechercheurs tot wanhoop gedreven. Aan ijver ontbreekt het Chris niet maar de jonge man beschikt over het twijfelachtige talent altijd precies het verkeerde te zeggen. Chris hanteert daarnaast een ongewoon en grof taalgebruik. Van Velzen probeert zijn jonge pupil voor al te grote fouten te behoeden. Chris moet nog veel leren maar Van Velzen is het gezelschap van zijn jonge collega op prijs gaan stellen.

De grafsteen waar de dode tegenaan leunde, behoort toe aan het echtpaar Maria en Kees Schut. Zij kwamen in 2009 bij een verkeersongeluk om het leven. Vreemd genoeg vond het dodelijke ongeval in Ierland plaats. Dat kan toch geen toeval zijn? Van Velzen besluit om een bezoek aan de zoon van het overleden echtpaar te brengen. Wie weet beschikt de zoon over belangrijke informatie. Van Velzen en Chris krijgen de zoon van Maria en Kees echter nooit te spreken. Een afschuwelijke gebeurtenis verandert het leven van Van Velzen voorgoed.

Maanden later kamp Van Velzen nog altijd met slaapproblemen. Vrijwel elke nacht wordt hij geplaagd door afschuwelijke nachtmerries. Keer op keer speelt het drama zich weer voor zijn ogen af. De vermoeidheid en het verdriet knagen aan hem. Na het verzamelen van de nodige moed, meldt Van Velzen zich bij een psychiater. Er wordt vastgesteld dat hij PTSS heeft, oftewel een  posttraumatische stressstoornis. Van Velzen is verbaasd maar leert dat veel mensen na een traumatische gebeurtenis met PTSS kampen. Zelfs doorgewinterde politiemannen. Sommige ervaringen of gebeurtenissen zijn nu eenmaal teveel van het goede voor lichaam en geest. Van Velzen hoeft zich niet te schamen. Mensen met PTSS hebben tijd, begrip en een goede behandeling nodig.

Auteur Ronald van Assen heeft zelf ook het nodige meegemaakt. Om dit te verwerken begon hij met schrijven en inmiddels heeft hij al meerdere boeken op zijn naam staan. Hij verwerkt zijn eigen ervaringen in de verhalen. Thema in het boek Het lijk op Jaffa is PTSS. Omdat het verhaal in de vorm van een politieroman is gegoten, wordt het onderwerp vrij luchtig gebracht. De schrijfstijl is eenvoudig en ongedwongen. Dit boek lees je voor de boodschap die het uitdraagt. Het lezerspubliek leert wat PTSS is zonder dat er een lesje wordt opgedreund. De auteur beschrijft met veel gevoel en inlevingsvermogen hoe Van Velzen met PTSS te maken krijgt en welke hulp hij nodig heeft. Het boek eindigt onwaarschijnlijk en vreemd. Veel blijft onduidelijk maar ik snap de gedachtegang achter dit gekozen boekeinde wel. Om te kunnen zijn wie we willen zijn, moeten soms bijzondere keuzes gemaakt worden. Dat heeft de maatschappij maar te accepteren. Ronald van Assen schrijft vanuit het hart met als resultaat een warm en vriendelijk boek.

ISBN 9789402214604 | paperback | 152 pagina's| Boekscout.nl | februari 2015

© Annemarie, 20 februari 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

In de schaduw van de maan
Elizabeth Haynes

Het telefoontje dat Flora’s leven voorgoed verandert, komt op donderdag 1 november 2012 om 09:41 uur bij de politie van Briarstone binnen. Felicity Maitland, Flora’s moeder, is de beller. Ze is volledig in paniek en deelt de politie mee dat ze zojuist het lichaam van Polly Leuchars heeft gevonden. Polly zit onder het bloed en ademt en beweegt niet. Polly Leuchars, geboren op 28 december 1984, is overleden. Een zelfmoord is uitgesloten. Iemand heeft Polly op gewelddadige wijze van het leven beroofd.

Flora hoort het nieuws om 10:52 uur. Vanaf dat moment bestaat het leven van Flora uit het gedeelte voor Polly’s dood en het gedeelte erna. Flora hield van Polly. Haar ouders denken dat ze slechts goede vriendinnen waren maar Flora en Polly waren geliefden. Hun relatie was weliswaar verbroken maar Flora hield nog altijd zielsveel van haar. Haar grote liefde is dood en het leven zal nooit meer hetzelfde zijn.

Hoofdinspecteur Louisa (Lou) Smith krijgt leiding over het onderzoek naar de moord op Polly. Voor het eerst heeft ze de leiding over een moordzaak maar Louisa weet precies wat ze moet doen. Er wordt in allerijl een team samengesteld zodat het onderzoek met onmiddellijke ingang van start kan gaan. Al snel trekt een tweede sterfgeval de aandacht van het kersverse team.

Barbara Fletcher-Norman heeft zichzelf op dramatische wijze van het leven beroofd. Toen haar man Brian het nieuws vernam, kreeg hij een zware hartaanval. Zijn toestand is kritiek. Vreemd genoeg bevindt het woonhuis van Barbara en Brian zich tegenover het huis dat Polly van de familie Maitland huurde. Is er een verband tussen de moord en de zelfmoord?

Het politieonderzoek verdiept zich. Al snel is duidelijk dat de twee sterfgevallen verband met elkaar houden. Op het lichaam van Barbara zijn sporen aangetroffen die haar aan de dood van Polly linken. Heeft Barbara de jonge vrouw vermoord en zichzelf daarna van het leven beroofd? Het rechercheteam blijft op nieuwe informatie stuiten en elke flard informatie roept een nieuw scenario op. Men kan niet simpelweg iets aannemen, het bewijs moet onweerlegbaar zijn en dat is het tot nu toe niet.

Polly was een echte hartenbreekster. De hardwerkende politiemensen ontdekken dat Polly een bijzonder geliefde vrouw was. Na haar komst naar de boerderij van de familie Maitland bracht ze het hoofd van heel wat mannen en vrouwen op hol. Polly fladderde vol enthousiasme van de een naar de ander en had meerdere relaties tegelijk. Hoewel ze hier altijd open over was, waren haar bedpartners soms op een bijzondere manier bekenden van elkaar. De seksverslaving van Polly stortte heel wat mensen in het ongeluk. Welke gebeurtenissen hebben uiteindelijk tot de dood van Polly én Barbara geleid? Onder welke omstandigheden hebben zij het leven gelaten?

Elizabeth Haynes heeft nog nooit eerder over Lou Smith en haar collega’s geschreven. Toch wordt het verhaal zó natuurlijk en puur uit de doeken gedaan dat het voelt alsof ik al tig boeken over het politieteam heb gelezen. Lou en haar collega’s zijn doodgewone mensen. Ze boeken successen en begaan misstappen. Lou zelf heeft zich voorgenomen om nooit meer iets met een collega te beginnen maar van dat voornemen blijft weinig over als ze als een blok voor politieanalist Jason Mercer valt. Inspecteur Andy Hamilton is een echte schuinsmarcheerder. Hij stort zich regelmatig en zonder nadenken in affaires. Als lezer besef je maar al te goed dat hij vroeg of laat enorm in de problemen zal komen. We kennen allemaal wel een Andy en met dat soort types loopt het nooit goed af.

Voor In de schaduw van de maan heeft Elizabeth Haynes alles uit de kast gehaald om een politieonderzoek zo natuurgetrouw mogelijk uit de doeken te doen. De lezer stuit regelmatig op memo’s, logboeknotities, e-mails en rapporten. Achterin het boek staan schema’s en een tijdlijn. Haynes heeft zelf als analist bij de politie gewerkt en ze heeft haar passie voor het vak vertaald naar een geloofwaardig en intrigerend verhaal. Een whodunnit met een twist. In het nawoord schrijft ze: “Met het oog op het plot en de spanning heb ik me ook wat kleine vrijheden veroorloofd. Ik hoop dat je me dit wilt vergeven.” Ik heb het haar onmiddellijk vergeven want In de schaduw van de maan is wederom een uitstekende thriller vol onderhuidse spanning. Op het lijstje succesvolle Britse schrijvers is Elizabeth Haynes niet meer weg te denken!

ISBN 9789023491040 | paperback | 445 pagina's| Cargo | februari 2015
Vertaald door Lilian Schreuder

© Annemarie, 20 februari 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Ruw verstoord
Jara Lee

Op een afgelegen boerderij in Zuid-Frankrijk wonen de 84-jarige tweelingbroers Louis en Pierre. Er is nooit echt een vrouw in hun leven geweest, al kunnen ze nog steeds kibbelen over het feit dat Pierre toen ze nog jong waren wél af en toe een vriendinnetje had maar dat Louis haar dan weg wist te pesten.
Ze kibbelen heel wat af samen, maar kunnen elkaar tegelijk niet missen. Hun leven is eenvoudig: Louis weidt met zijn twee honden de geiten op de berg, terwijl Pierre zorgt voor het huis en de tuin. Dat het steeds slechter gaat beseffen ze wel - al praten ze er niet over - maar toch zijn ze niet in voor nieuwigheden. Als hun 50-jarige neef Luc, ook al zo’n verstokt vrijgezel, bij hen intrekt, geven ze mopperend toestemming om de badkamer te verbouwen. De boerderij is straks immers toch voor hem.

Als dat nu de grootste verandering in hun leven zou zijn, viel het allemaal wel mee... maar op een dag - het regent pijpenstelen - staat er een jongedame voor de deur: haar moeder zit nog in de auto. Ze hebben panne en zijn verdwaald. Luc vraagt hen binnen, en constateert dat de auto echt kapot is. Misschien kan hij hem maken, intussen moeten de twee dames maar een nachtje op de boerderij blijven.
Louis en Pierre kunnen niet anders dan grommend toegeven. Ze weten dan nog niet hoezeer hun leven op zijn kop gezet zal worden. Niets zal ooit nog hetzelfde zijn. Het ene nachtje wordt weken, en de problemen die moeder en dochter met zich meenemen zullen hun weerslag hebben op iedereen, man én vrouw.

Naast een verhaal over een plattelandsidylle die ruw verstoord wordt, is het ook een verhaal over een vreselijke man die niet schroomt misdaden te plegen om zijn zin door te drijven. Een verhaal over een groeiende liefde, en een verhaal over in het reine komen met het verleden.
De tegenstelling tussen de oude en de moderne wereld komt heel duidelijk naar voren, de bejaarde mannen begrijpen vaak niets van de gesprekken van de jongeren, maar de verstandhouding die desondanks groeit tussen de oude man en het meisje is ontroerend.

Of we het een romantische misdaadroman noemen, of een roman met een spannende verhaallijn, het is een boek dat vlot weg leest, met wendingen die je als lezer van verre aan ziet komen, maar ook verrassende. De verteller kijkt met al zijn personages mee, waardoor we een goed inzicht krijgen in het hoe en waarom van hun handelen. De vele dialogen geven vaart aan het verhaal, en vooral de kibbelgesprekken tussen de twee broers zijn erg vermakelijk.

Rachel en Jan van der Lee schrijven onderhoudende misdaadromans met boeiende dialogen en verrassende ontwikkelingen. Eerder schreven zij drie boeken over een criminele bende in Zuid-Frankrijk.

ISBN 9789089547019 | paperback | 284 pagina's | Uitgeverij Elikser| oktober 2014

© Marjo, 18 februari 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.anthonieholslag.com

Een bloedovergoten dageraad
Anthonie Holslag

Angst.
Angstgevoelens die iedereen wel kent: voor spinnen of voor de dood, maar vooral die diepgewortelde ongegronde angst, die niet met logica verklaarbaar is, angst die diep van binnen zit, onberekenbare existentiële angst.
Dat soort angst vormt de basis van alle verhalen in deze bundel. Sommige zijn kort, anderen bijna een klein boek. Een enkele is een traditioneel spookverhaal, bijvoorbeeld het verhaal over zombies of ook dat verhaal met een verboden kamer als in Blauwbaards huis.
Het titelverhaal, ‘Een bloedovergoten dageraad’ gaat over de dood.

‘Niets is pijnloos,’ had een collega in de verslavingszorg ooit tegen hem gezegd. ‘Zelfs mensen die in hun slaap overlijden stikken. Of hebben een hartaanval. We gaan in ieder geval geen van allen pijnloos dood.’
Als de moeder van de hoofdpersoon op een mensonwaardige manier gestorven is, terwijl ze, zei de behandelend arts, pijnloos zou inslapen, blijft de man gefascineerd door de dood. Kan hij iets goed maken ten opzichte van zijn moeder? Dit is geen griezelverhaal zoals de meeste anderen dat wel zijn, maar het thema is wel de dood. Wat zegt het over de schrijver dat juist dit verhaal het titelverhaal werd?

Een van de beste verhalen is dat over ‘Patiënt Z’. Een man, antropoloog van beroep, onderzoeker van sprookjes die hun oorsprong hebben in Oost-Europa,  komt bij een psychiater, omdat hij overal meisjes ziet in rode jasjes. Terwijl hij nauwelijks reageert op medicijnen, roept hij tegen zijn behandelend arts dat ze ook achter hem zijn, en dat het er steeds meer zijn. De arts, verteller van het verhaal, onderzoekt de achtergrond van de man, en ontdekt dat hij gefascineerd was door de stringtheorie: een theorie die inhoudt dat er meerdere dimensies naast elkaar bestaan en zelfs in elkaar overvloeien. Het is een verbijsterend, angstaanjagend verhaal, waarvan je de ontknoping wel aan ziet komen, maar toch...

Ook het verhaal  dat ‘gesprek met de duivel’ heet, is een verbijsterend verhaal, met meer diepgang dan een doorsnee griezelverhaal. Zo zijn er meer, verhalen die niet alleen de lezer laten griezelen, maar die ook beelden of ideeën oproepen die je niet met rust laten.
Dit gegeven betekent wel dat je de verhalen mondjesmaat tot je neemt, vooral bij de langere verhalen heb je aan eentje per keer genoeg.

Er zijn elementen die terugkomen: die meisjes in rode jasjes  - in het openingsverhaal  ‘de man op het ijs’,  waarin het hoofdpersonage door zijn eigen angst wordt achterhaald - is het  meteen raak!! Het ergeren van ouders door een heel eigen studiekeuze te maken, is een gegeven dat vaker terugkomt, zoals ook een ruïne van een kasteel dat bewoond werd door Lodewijk  XIV. Blijkbaar had deze koning verborgen duistere kanten.
Maar het is vooral die existentiële angst, een diepgewortelde vrees voor alles wat met de dood te maken heeft die steeds naar voren komt. Meestal verteld door een ik-figuur die in zijn verleden een akelig voorval heeft meegemaakt en daar - al of niet bewust - last van heeft. En wie kan zeggen dat hij dat niet kent. Het zijn verhalen die iedereen raken.
Zoals ook de inleiding indruk maakt. Daar vertelt de schrijver hoe hij slachtoffer werd van zinloos geweld, en hoe dat zijn leven beïnvloed heeft. Het voorval heeft zeker de verhalen in deze bundel mede gevormd tot wat ze zijn.

Anthonie Holslag, geboren in Amsterdam, afgestudeerd als sociaal-historisch antropoloog, woonde tot zijn tienerjaren in de Verenigde Staten. In 2012 kwam zijn eerste bundel met fictie uit, ‘Zwarte muren’.

ISBN 9789490767822 |paperback |488 pagina's |Uitgeverij Zilverspoor | november 2014

© Marjo, 17 februari 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Blauwe vlinders
Michael Mortimer

De vierentwintigjarige studente Ida Nordlund stond in haar omgeving als een keurig meisje te boek. Nu wordt de Zweedse Ida gezocht voor de moord op Nobelprijswinnaar Anatolij Lobov. Lobov en Ida ontmoetten elkaar voor het eerst en het laatst op het Nobelfeest. Enkele ogenblikken voor Lobov op mysterieuze wijze het leven liet, gaf hij haar een steen in bewaring. De Maagdensteen. Vanaf dat moment is het leven van Ida één lange vlucht.

Samen met haar vroegere buurman Lasse, die als een vader voor haar is, vlucht Ida naar Rusland. Ze worden op de hielen gezeten door de politie, een groep gevaarlijke mensen die het op de Maagdensteen voorzien hebben én door een arts en een schrijver die hun bezittingen terug willen. Bezittingen die toevallig in handen van Ida en Lasse zijn gekomen. Tijdens hun reis merken Ida en Lasse dat dieren vreemd op de aanwezigheid van de Maagdensteen reageren. Sommige dieren kalmeren door de steen terwijl anderen juist ronduit gevaarlijk gedrag beginnen te vertonen. Er is iets bijzonders met de steen aan de hand.

In Moskou voegt Alma, Ida’s oma, zich bij het inmiddels zeer angstige tweetal. Lasse en Ida hebben dingen gezien die hun verbeelding te boven gaan. Tijdens de reis naar Moskou hebben ze levensgevaarlijke capriolen overleefd. Alma weet meer over De Maagdensteen en is verantwoordelijk voor de ontmoeting tussen Ida en Lobov. Ida’s oma is geobsedeerd door de steen. Er zijn nóg drie stenen. Eens vormden ze samen een geheel maar de unieke steen brak in vier stukken. Alma wil ze alle vier bemachtigen. De krasse, hoogbejaarde vrouw kan aan niets anders meer denken.

Ida en Lasse zijn uitgeput maar Alma gunt het tweetal geen rust. De stenen moeten gevonden worden. Ida wordt steeds bozer. Waarom zijn de stenen zo belangrijk voor Alma? Waarom gaat het vinden van de stenen voor het welzijn van haar eigen kleindochter? Beseft Alma dan niet wat ze haar kleindochter heeft aangedaan? Ida is voortvluchtig en beseft dat ze nooit meer naar haar oude leven terug kan keren. Alma is verantwoordelijk voor de ommekeer in Ida’s leven maar lijkt zich totaal niet schuldig te voelen. Alma is alleen maar geïnteresseerd in de stenen.

In Moskou weet het drietal op slinkse wijze de tweede steen te bemachtigen. De Stalin-steen. De reis gaat in vlot tempo verder, richting de Oekraïne. De reizigers belanden in de verboden zone rond de kerncentrale van Tsjernobyl. Eva’s moeder blijkt lange tijd in het gebied te hebben gewoond. Eva is erg ziek en vreemd genoeg versterkt de radioactieve omgeving haar gezondheid. Ida wordt overvallen door een gevoel van intense hoop. Hoop haar moeder te vinden. Eva is vertrokken toen Ida nog maar een klein kind was. Ida groeide op bij Alma, een allesbehalve moederlijk type. Eva blijkt niet meer in Tsjernobyl te wonen maar toch heeft Ida het gevoel dat de afstand tussen haar en Eva verkleind is. Zal ze haar moeder ooit vinden? Ondertussen gaat de zoektocht naar de volgende steen onverminderd door. Alma weet niet van ophouden.

Na het lezen van het eerste deel in deze reeks – De Maagdensteen – was ik erg nieuwsgierig naar het volgende boek. Zou het tweede deel net zo spannend zijn als het eerste? Gelukkig werd het wachten beloond met een dijk van een boek. Blauwe vlinders is minstens even spannend als zijn voorganger. In De Maagdensteen overheerste vooral het mysterie rondom de steen. In Blauwe vlinders gaat de vertelling meer de diepte in. De afschuwelijke geschiedenis van Alma wordt uit de doeken gedaan. Eens zat ze opgesloten in de Russische onderzoekstad Tsjeljabinsk 47 waar mensonterende experimenten op haar werden uitgevoerd. Experimenten die haar genen beschadigden en haar dochter Eva ziek maakten. Ook staan er brieven van Eva in het boek. Brieven die ze jarenlang aan Ida schreef maar nooit kon versturen. Door de inhoud van de brieven leert de lezer ook Eva beter kennen.

De gebeurtenissen in Blauwe vlinders doen aan de boeken van Dan Brown denken. Door fictie met geschiedenis te combineren ontstaat er een wonderlijk maar goed onderbouwd en geloofwaardig verhaal. Gebeurtenissen uit het verleden worden aan de hand van wetenschappelijke bevindingen vanuit een compleet andere invalshoek verklaard. Diverse belangrijke figuren uit de geschiedenisboeken – zoals Carl Linnaeus, Stalin en Goethe - blijken in deze reeks ook met de stenen in aanraking te zijn gekomen. 

Achter het pseudoniem Michael Mortimer gaan auteurs Daniël Sjölin en Jerker Virdborg schuil. Samen zetten ze een briljante reeks neer. De hoeveelheid research die zij voor deze reeks hebben verricht, moet van een enorme omvang zijn. Het verhaal is avontuurlijk en mysterieus maar ook keihard, gewelddadig en gruwelijk. Ik heb de eerste twee boeken van de reeks verslonden en kijk reikhalzend naar het volgende deel uit. Deze vertelling intrigeert me mateloos!

ISBN 9789400504288 | paperback | 520 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | februari 2015
Vertaald door Elina van der Heijden en Wiveca Jongeneel

© Annemarie, 16 februari 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER