http://www.anthonieholslag.com

Een bloedovergoten dageraad
Anthonie Holslag

Angst.
Angstgevoelens die iedereen wel kent: voor spinnen of voor de dood, maar vooral die diepgewortelde ongegronde angst, die niet met logica verklaarbaar is, angst die diep van binnen zit, onberekenbare existentiële angst.
Dat soort angst vormt de basis van alle verhalen in deze bundel. Sommige zijn kort, anderen bijna een klein boek. Een enkele is een traditioneel spookverhaal, bijvoorbeeld het verhaal over zombies of ook dat verhaal met een verboden kamer als in Blauwbaards huis.
Het titelverhaal, ‘Een bloedovergoten dageraad’ gaat over de dood.

‘Niets is pijnloos,’ had een collega in de verslavingszorg ooit tegen hem gezegd. ‘Zelfs mensen die in hun slaap overlijden stikken. Of hebben een hartaanval. We gaan in ieder geval geen van allen pijnloos dood.’
Als de moeder van de hoofdpersoon op een mensonwaardige manier gestorven is, terwijl ze, zei de behandelend arts, pijnloos zou inslapen, blijft de man gefascineerd door de dood. Kan hij iets goed maken ten opzichte van zijn moeder? Dit is geen griezelverhaal zoals de meeste anderen dat wel zijn, maar het thema is wel de dood. Wat zegt het over de schrijver dat juist dit verhaal het titelverhaal werd?

Een van de beste verhalen is dat over ‘Patiënt Z’. Een man, antropoloog van beroep, onderzoeker van sprookjes die hun oorsprong hebben in Oost-Europa,  komt bij een psychiater, omdat hij overal meisjes ziet in rode jasjes. Terwijl hij nauwelijks reageert op medicijnen, roept hij tegen zijn behandelend arts dat ze ook achter hem zijn, en dat het er steeds meer zijn. De arts, verteller van het verhaal, onderzoekt de achtergrond van de man, en ontdekt dat hij gefascineerd was door de stringtheorie: een theorie die inhoudt dat er meerdere dimensies naast elkaar bestaan en zelfs in elkaar overvloeien. Het is een verbijsterend, angstaanjagend verhaal, waarvan je de ontknoping wel aan ziet komen, maar toch...

Ook het verhaal  dat ‘gesprek met de duivel’ heet, is een verbijsterend verhaal, met meer diepgang dan een doorsnee griezelverhaal. Zo zijn er meer, verhalen die niet alleen de lezer laten griezelen, maar die ook beelden of ideeën oproepen die je niet met rust laten.
Dit gegeven betekent wel dat je de verhalen mondjesmaat tot je neemt, vooral bij de langere verhalen heb je aan eentje per keer genoeg.

Er zijn elementen die terugkomen: die meisjes in rode jasjes  - in het openingsverhaal  ‘de man op het ijs’,  waarin het hoofdpersonage door zijn eigen angst wordt achterhaald - is het  meteen raak!! Het ergeren van ouders door een heel eigen studiekeuze te maken, is een gegeven dat vaker terugkomt, zoals ook een ruïne van een kasteel dat bewoond werd door Lodewijk  XIV. Blijkbaar had deze koning verborgen duistere kanten.
Maar het is vooral die existentiële angst, een diepgewortelde vrees voor alles wat met de dood te maken heeft die steeds naar voren komt. Meestal verteld door een ik-figuur die in zijn verleden een akelig voorval heeft meegemaakt en daar - al of niet bewust - last van heeft. En wie kan zeggen dat hij dat niet kent. Het zijn verhalen die iedereen raken.
Zoals ook de inleiding indruk maakt. Daar vertelt de schrijver hoe hij slachtoffer werd van zinloos geweld, en hoe dat zijn leven beïnvloed heeft. Het voorval heeft zeker de verhalen in deze bundel mede gevormd tot wat ze zijn.

Anthonie Holslag, geboren in Amsterdam, afgestudeerd als sociaal-historisch antropoloog, woonde tot zijn tienerjaren in de Verenigde Staten. In 2012 kwam zijn eerste bundel met fictie uit, ‘Zwarte muren’.

ISBN 9789490767822 |paperback |488 pagina's |Uitgeverij Zilverspoor | november 2014

© Marjo, 17 februari 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Blauwe vlinders
Michael Mortimer

De vierentwintigjarige studente Ida Nordlund stond in haar omgeving als een keurig meisje te boek. Nu wordt de Zweedse Ida gezocht voor de moord op Nobelprijswinnaar Anatolij Lobov. Lobov en Ida ontmoetten elkaar voor het eerst en het laatst op het Nobelfeest. Enkele ogenblikken voor Lobov op mysterieuze wijze het leven liet, gaf hij haar een steen in bewaring. De Maagdensteen. Vanaf dat moment is het leven van Ida één lange vlucht.

Samen met haar vroegere buurman Lasse, die als een vader voor haar is, vlucht Ida naar Rusland. Ze worden op de hielen gezeten door de politie, een groep gevaarlijke mensen die het op de Maagdensteen voorzien hebben én door een arts en een schrijver die hun bezittingen terug willen. Bezittingen die toevallig in handen van Ida en Lasse zijn gekomen. Tijdens hun reis merken Ida en Lasse dat dieren vreemd op de aanwezigheid van de Maagdensteen reageren. Sommige dieren kalmeren door de steen terwijl anderen juist ronduit gevaarlijk gedrag beginnen te vertonen. Er is iets bijzonders met de steen aan de hand.

In Moskou voegt Alma, Ida’s oma, zich bij het inmiddels zeer angstige tweetal. Lasse en Ida hebben dingen gezien die hun verbeelding te boven gaan. Tijdens de reis naar Moskou hebben ze levensgevaarlijke capriolen overleefd. Alma weet meer over De Maagdensteen en is verantwoordelijk voor de ontmoeting tussen Ida en Lobov. Ida’s oma is geobsedeerd door de steen. Er zijn nóg drie stenen. Eens vormden ze samen een geheel maar de unieke steen brak in vier stukken. Alma wil ze alle vier bemachtigen. De krasse, hoogbejaarde vrouw kan aan niets anders meer denken.

Ida en Lasse zijn uitgeput maar Alma gunt het tweetal geen rust. De stenen moeten gevonden worden. Ida wordt steeds bozer. Waarom zijn de stenen zo belangrijk voor Alma? Waarom gaat het vinden van de stenen voor het welzijn van haar eigen kleindochter? Beseft Alma dan niet wat ze haar kleindochter heeft aangedaan? Ida is voortvluchtig en beseft dat ze nooit meer naar haar oude leven terug kan keren. Alma is verantwoordelijk voor de ommekeer in Ida’s leven maar lijkt zich totaal niet schuldig te voelen. Alma is alleen maar geïnteresseerd in de stenen.

In Moskou weet het drietal op slinkse wijze de tweede steen te bemachtigen. De Stalin-steen. De reis gaat in vlot tempo verder, richting de Oekraïne. De reizigers belanden in de verboden zone rond de kerncentrale van Tsjernobyl. Eva’s moeder blijkt lange tijd in het gebied te hebben gewoond. Eva is erg ziek en vreemd genoeg versterkt de radioactieve omgeving haar gezondheid. Ida wordt overvallen door een gevoel van intense hoop. Hoop haar moeder te vinden. Eva is vertrokken toen Ida nog maar een klein kind was. Ida groeide op bij Alma, een allesbehalve moederlijk type. Eva blijkt niet meer in Tsjernobyl te wonen maar toch heeft Ida het gevoel dat de afstand tussen haar en Eva verkleind is. Zal ze haar moeder ooit vinden? Ondertussen gaat de zoektocht naar de volgende steen onverminderd door. Alma weet niet van ophouden.

Na het lezen van het eerste deel in deze reeks – De Maagdensteen – was ik erg nieuwsgierig naar het volgende boek. Zou het tweede deel net zo spannend zijn als het eerste? Gelukkig werd het wachten beloond met een dijk van een boek. Blauwe vlinders is minstens even spannend als zijn voorganger. In De Maagdensteen overheerste vooral het mysterie rondom de steen. In Blauwe vlinders gaat de vertelling meer de diepte in. De afschuwelijke geschiedenis van Alma wordt uit de doeken gedaan. Eens zat ze opgesloten in de Russische onderzoekstad Tsjeljabinsk 47 waar mensonterende experimenten op haar werden uitgevoerd. Experimenten die haar genen beschadigden en haar dochter Eva ziek maakten. Ook staan er brieven van Eva in het boek. Brieven die ze jarenlang aan Ida schreef maar nooit kon versturen. Door de inhoud van de brieven leert de lezer ook Eva beter kennen.

De gebeurtenissen in Blauwe vlinders doen aan de boeken van Dan Brown denken. Door fictie met geschiedenis te combineren ontstaat er een wonderlijk maar goed onderbouwd en geloofwaardig verhaal. Gebeurtenissen uit het verleden worden aan de hand van wetenschappelijke bevindingen vanuit een compleet andere invalshoek verklaard. Diverse belangrijke figuren uit de geschiedenisboeken – zoals Carl Linnaeus, Stalin en Goethe - blijken in deze reeks ook met de stenen in aanraking te zijn gekomen. 

Achter het pseudoniem Michael Mortimer gaan auteurs Daniël Sjölin en Jerker Virdborg schuil. Samen zetten ze een briljante reeks neer. De hoeveelheid research die zij voor deze reeks hebben verricht, moet van een enorme omvang zijn. Het verhaal is avontuurlijk en mysterieus maar ook keihard, gewelddadig en gruwelijk. Ik heb de eerste twee boeken van de reeks verslonden en kijk reikhalzend naar het volgende deel uit. Deze vertelling intrigeert me mateloos!

ISBN 9789400504288 | paperback | 520 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | februari 2015
Vertaald door Elina van der Heijden en Wiveca Jongeneel

© Annemarie, 16 februari 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.tomvowler.co.uk

Wat je achterlaat
Tom Vowler

Eigenlijk zou Anna gelukkig moeten zijn. Ze woont met haar man, zoon en dochter in het pittoreske Dartmoor. Hun knusse cottage wordt omgeven door een prachtig heidelandschap. Anna is een kunstenares. Haar werken van keramiek verkopen goed en ze mag zelfs een expositie houden. Het leven zou goed moeten zijn maar Anna heeft het idee dat haar geluk haar langzaam ontglipt.

Niet ver van de cottage staat een gevangenis. Een goed beveiligde gevangenis weliswaar maar toch is het een plek waar het kwaad samengebracht is. Soms, bij het passeren van het gebouw, voelt Anna zich niet op haar gemak maar meestal vergeet ze simpelweg dat de gevangenis überhaupt bestaat. Het gebouw maakt onderhand deel uit van het landschap. Niet lang geleden is er echter iemand ontsnapt. De politie speurt de omgeving af en adviseert de bewoners alert en voorzichtig te zijn. Anna merkt dat een angstig gevoel zich van haar meester maakt. Het gevoel van veiligheid en beschutting dat de cottage haar biedt, verflauwt.

Het gevoel van onveiligheid neemt toe. De gordijnen moeten ’s-avonds dicht en steeds vaker wacht ze haar kinderen na schooltijd bij het schoolgebouw op. Met name het gedrag van haar zoon Paul, een weerbarstige tiener, baart haar zorgen. Paul spijbelt soms en komt onder de blauwe plekken thuis. En waarom heeft hij woedebuien? Anna weet wel dat tieners het leven zelf moeten ontdekken maar haar zorgen nemen de overhand. In de slaapkamer van Paul hangen tegenwoordig foto’s van pikant geklede vrouwen. Tijdens een heimelijke inspectie ontdekt ze dat ook zijn computer vol staat met vrouwelijk schoon. Haar zoon bezoekt ook sekssites. Heus, het is normaal gedrag voor een tiener maar toch twijfelt Anna. Ontwikkelt haar zoon zich wel goed? Ziet hij vrouwen slechts als lustobjecten? Zal hij wel een normale volwassene worden? Anna verandert. Trekt zich terug in de schulp die haar eens door een moeilijke periode hielp. Ook het echtelijke bed voelt steeds killer aan.

In een ander deel van Engeland zit een jonge lerares vol idealen. Mevrouw Jacobs, zoals ze door haar leerlingen wordt genoemd, meent oprecht dat ze het leven van haar leerlingen kan veranderen. Ze besluit de lastpakken in haar klas te helpen. Hun thuissituatie en hun opvoeding maken dat ze een steuntje in de rug verdienen. Ze zal ze hoogstpersoonlijk bijlessen gaan geven om zo de jongens op weg te helpen in het leven. Haar minnaar, een oudere en getrouwde collega, verklaart haar voor gek maar haar jeugdige onbezorgdheid zegeviert.

De bedoelingen van de jonge lerares zijn goed maar het gaat helemaal mis. Onbedoeld heeft ze het hoofd van de vijftienjarige Jamie op hol gebracht. Op een avond staat Jamie bij haar voor de deur en hij vergrijpt zich aan haar.  De ervaring is zo traumatisch dat ze zich lange tijd in haar huis opsluit. Als ze zich eindelijk bij een arts meldt, heeft ze alle sporen al tig keer van haar lichaam geschrobd, geboend en geschuurd. Op het moment dat ze naar de politie stapt, zijn er al een paar weken verstreken.

De onschuld van de jonge lerares is verwoest. Haar vertrouwen in de medemens is kapot. De verkrachting heeft haar getraumatiseerd en de reacties van haar omgeving maken de ellende compleet. De politie gelooft haar niet. Jamie wordt verhoord en stelt dat zij hem verleid heeft. Ineens is ze een volwassen vrouw die seks met een minderjarige heeft gehad. Ook haar ouders, met name haar vader, hebben moeite haar te geloven. Ze nemen haar mee naar het ouderlijk huis maar stellen vragen die hun band voorgoed zal schaden. Het leven zoals het was, is voorbij. En dan is er nog iets: een recente ontdekking die ze met niemand durft te delen.

Tom Vowler zet op indrukwekkende en integere wijze het verhaal van twee beschadigde vrouwen neer. Het verhaal is beklemmend en aangrijpend. Wat is er toch met Anna aan de hand? Jaagt de ontsnapte gevangene haar angst aan of komt het gevoel van onveiligheid uit iets anders voort? Zal de jonge lerares de verkrachting ooit te boven komen? De twee verhalen hebben een raakvlak en samen slepen ze de lezer mee in een melancholische vertelling die toch ook een voorzichtige kracht uitstraalt. Ongemerkt neemt de spanning toe, tot een schokkende ontknoping onvermijdelijk is.  Tom Vowler zet met Wat je achterlaat een indrukwekkend goed debuut neer. Een verhaal dat bijblijft.

ISBN 9789400503274 | paperback | 295 pagina's| A.W. Bruna Uitgevers| januari 2015
Vertaald door Joost van der Meer en William Oostendorp

© Annemarie, 15 februari 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Iene Miene Mutte
M.J. Arlidge


In eerste instantie gelooft niemand het verhaal van de ernstig vermagerde Amy Anderson. Twee weken geleden verdween ze, na het bezoeken van een popconcert in Londen, samen met haar vriendje Sam Fisher van de aardbodem. Nu is Amy terug. Van haar jeugdige, frisse verschijning is niets meer over. De ronduit vieze en stinkende vrouw die voor inspecteur Helen Grace zit, is niet meer dan een schaduw van de persoon die ze eens was. Amy heeft Sam om het leven gebracht maar ze beweert stellig dat ze tot haar afschuwelijke daad gedwongen is.

De dode Sam wordt op de bodem van een verlaten zwembad aangetroffen. Ook hij is vrijwel onherkenbaar veranderd. Sams ontzielde lichaam zit onder het aangekoekte vuil en hij is na zijn verdwijning eveneens enorm vermagerd. Helen Grace kan nauwelijks geloven wat ze ziet. Wat haar nog meer verbaast, is dat ze het verhaal van Amy begint te geloven. Amy heeft verklaard dat ze na het concert in Londen een lift van een vriendelijke vrouw aangeboden kregen. De dame in kwestie stak het verliefde stel zelfs een thermoskan vol warme koffie toe. Na de koffie ging het mis. Ergens tussen Londen en Southampton verloren Amy en Sam het bewustzijn. Het tweetal kwam op de bodem van het zwembad bij.

De boodschap van de vrouw was duidelijk: ze zou slechts één van hen vrijlaten. Ze mochten zelf kiezen wie er verder zou leven: Amy of Sam. Op de vloer van het zwembad lag een pistool klaar. Geladen met één kogel. Het lange wachten begon. Amy en Sam hoopten op een wonder. Hoopten vurig dat ze gevonden zouden worden. Het ontbreken van water en voedsel begon hun tol te eisen en uiteindelijk was het Amy die de vrijheid tegemoet strompelde.

Niet veel later is het opnieuw raak. Twee mannen komen na een zakenafspraak zonder benzine te staan. Gelukkig biedt een sympathieke dame hulp aan. Voor de mannen goed en wel beseffen wat hen overkomt, komen ze in een lege silo weer bij bewustzijn. De boodschap is hetzelfde. Het pistool ligt weer klaar. Wie van de twee kan uiteindelijk het verhaal navertellen?

Helen Grace en haar collega’s kunnen niet anders dan concluderen dat er een seriemoordenaar actief is. Hoe kan een vrouw in haar eentje twee mensen overmeesteren en naar hun nieuwe onderkomen vervoeren? Beschikt de vrouw over een bovenmenselijke kracht? Heeft ze een handlanger? Helen vraagt zich af wat het motief van de vrouw is. De ontvoeringen lijken zorgvuldig gepland te zijn. Hoe heeft ze haar slachtoffers uitgekozen? Welk verband ziet Helen over het hoofd? Eén ding is duidelijk: de vrouw is voorlopig niet van plan met haar lugubere spelletje te stoppen.

Iene Miene Mutte (oorspronkelijke titel: Eeny Meeny) is het thrillerdebuut van M.J. Arlidge die al jaren bijdrages aan succesvolle Britse televisieseries levert. Zo schrijft hij onder andere voor Silent Witness, een serie die ik op de voet volg. Iene Miene Mutte is het eerste deel van de Helen Grace-reeks. In Engeland zijn deel twee (Pop Goes the Weasel) en drie (The Dolls House) inmiddels ook een feit. Helen Grace is een stoere politievrouw die in Southampton woont en werkt. Ze heeft het nodige meegemaakt maar daar vertelt ze niemand over. Ze heeft een nieuwe start gemaakt en rekent op geheel eigen wijze met demonen uit het verleden af. Ze is sterk en daadkrachtig maar onder haar indrukwekkende en stoere verschijning, gaat een gevoelige vrouw schuil.

De hoofdverhaallijn wordt ondersteund door twee andere verhaallijnen. De lezer maakt kennis met een vrouw zich met regelmaat, door de in sadomasochisme gespecialiseerde gigolo Jake, laat afranselen. Ze eist steeds meer slaag en Jake begint moeite met de situatie te krijgen. Er is ook een verhaallijn over een meisje dat een allesbehalve prettige jeugd doormaakt. Al op jonge leeftijd begint ze gestoord gedrag te vertonen. Wie zijn deze vrouwen? Gaat het soms om dezelfde vrouw? Is het de moordenaar?

M.J. Arlidge doet het verhaal in een hoog tempo uit de doeken. De aandacht van de lezer krijgt nog geen seconde de kans te verflauwen. Indrukwekkende verhaalontwikkelingen volgen elkaar vliegensvlug op. Het verhaal is pittig en meedogenloos. De auteur heeft zich goed in zijn personages ingeleefd en stelt de lezer een aantal interessante vragen: op welke manieren verwerken mensen een traumatische jeugd; valt een traumatische jeugd wel te verwerken én ben je als overlever soms ook een verliezer? Dit debuut maakt heel nieuwsgierig naar het volgende deel!

ISBN 9789022569030 | paperback | 374 pagina's| Boekerij | januari 2015
Vertaald door Herman van der Ploeg

© Annemarie, 14 februari 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.michaelkoryta.com

Zij die mij dood wensen
Michael Koryta

De veertienjarige Jace Wilson wilde alleen maar voorkomen dat hij op school gepest zou worden. Daarom was hij op die bewuste dag in de steengroeve. Jace had een onmogelijke weddenschap afgesloten: hij zou van de twintig meter hoge Rooftop het water in duiken. Jace was dom geweest. Een duik van de Rooftop was levensgevaarlijk en Jace had hoogtevrees. Hij besloot vooraf te oefenen in de hoop op de dag van de uitdaging geen flater te slaan. Jace was echter niet alleen in de steengroeve. In het water trof hij een lijk aan en toen hij in paniek probeerde de lugubere plek te ontvluchten, werd er voor zijn ogen nóg een moord gepleegd.

Jace wist die dag te ontkomen maar de daders zitten hem nog altijd op de hielen. Jace moet ergens ondergebracht worden tot de moordenaars zijn gepakt. Maar waar? De beveiligde schuiladressen bleken al eerder niet veilig genoeg te zijn en de moordenaars die het op het leven van Jace hebben gemunt, zijn van het ergste soort. Professioneel lijfwacht Jamie Bennett probeert Jace te beschermen maar ze is bang dat ze er niet in zal slagen de jongen in leven te houden. Jamie went zich tot de enige man die ze het leven van de jongen toevertrouwt: Ethan Serbin.

Ethan woont met zijn vrouw Allison in een gezellige berghut in Montana. De zelfgebouwde hut is hun paleisje en ze noemen hun knusse onderkomen gekscherend het Ritz. Ethan werkt in de zomermaanden samen met reclasseringsambtenaren om jongens, die in de problemen zijn geraakt, weer in het gareel te krijgen. Regelmatig trekt hij met een groep jongeren de berg op waar ze een survivalcursus volgen. De jongeren leren op zichzelf, elkaar en de natuur te vertrouwen waardoor ze standvastiger in het leven komen te staan.

Jamie Bennett heeft een ongewoon verzoek. Ze vertelt Ethan dat ze een belangrijke getuige bij hem wil onderbrengen. Als Ethan akkoord gaat, zal de jongen zich bij de groep probleemjongeren, die binnenkort arriveert, voegen. De jongen krijgt een schuilnaam en Ethan zal niet weten wie van de jongens de getuige is. Voor de vorm overlegt Ethan nog even met Allison maar hij heeft zijn besluit al genomen: hij zal de jongen helpen. Allison vindt het maar niks. Ze mag Jamie Bennett niet. Jamie komt gehaast en gestrest over en mensen met haast of stress maken fouten. Allison wil niet dat Ethan de dupe van die fouten zal worden.

Allison krijgt gelijk. Jamie maakt inderdaad fouten en binnen de kortste keren zijn de misdadigers Jace op het spoor. De broers Jack en Patrick Blackwell zijn meedogenloos en vermoorden iedereen die een probleem kan gaan vormen. Binnen de kortste keren melden ze zich bij de berghut waar ze Allison treffen. De dappere Allison vecht als een leeuw maar is niet tegen de broers opgewassen. Ethan bevindt zich inmiddels al met de jongens op de berg maar haast zich na een noodoproep terug naar de hut. Eén jongen trekt zich ongezien terug en blijft alleen op de berg achter. Jace beseft dat de mannen voor hem komen en dat hij zich uit de voeten moet maken. Heeft Ethan hem genoeg geleerd? Kan Jace moederziel alleen op de berg overleven? De broers naderen. Ethan krijgt hulp maar eigenlijk is niemand tegen Jack en Patrick opgewassen.

Op de kaft van Zij die mij dood wensen wordt het werk van de auteur geprezen door Deon Meyer en Harlan Coben, twee auteurs die bij mij hoog in het vaandel staan. Hun lovende woorden zijn meer dan terecht want dit boek is meesterlijk. De spanning wordt trapsgewijs verhoogd door verrassende verhaalwendingen die elkaar in hoog tempo opvolgen. Denk niet dat je het verhaal meteen al kunt doorgronden, je komt als lezer keer op keer voor nieuwe verrassingen te staan. Het uitgestrekte bos waarin het verhaal zich afspeelt, biedt veiligheid maar benadrukt ook de nietigheid van de mens. Niet alleen Jack en Patrick Blackwell zitten Jace op de hielen, ook een gigantische bosbrand raast in hoog tempo op de vluchtende jongen af. Jace wordt aan twee kanten ingesloten en moet het opnemen tegen de natuurelementen en het menselijk kwaad. Een onmogelijke taak.

In Zij die mij dood wensen neemt de zwakheid van de mens het tegen de kracht van de mens op. Goed versus kwaad, natuur contra mens. Het is een verhaal over overleven, over op jezelf aangewezen zijn en over het overwinnen van demonen uit het verleden. Het verhaal is compleet, bloedstollend spannend en leest als een trein. Een sublieme thriller.

ISBN 9789023487005 | paperback | 380 pagina's| Cargo | januari 2015
Vertaald door Dennis Keesmaat

© Annemarie, 8 februari 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.carinavanleeuwen.com

Koud spoor
Unit Plaats Delict Deel 2
Carina van Leeuwen


Het huis is zo goed vergrendeld dat het de Haagse politie zelfs met een zwaar stootijzer moeite kost binnen te komen. Forensisch rechercheurs Renee Spaan en Sophie Bettel hebben zich in hun witte overalls gehuld en ook mond, handen en voeten afgedekt. Wat ze in de woning aan zullen treffen, weten ze niet maar ze bereiden zich voor op het vinden van een lichaam. De bewoner is al een tijd niet gesignaleerd.

Het is juni en het is warm in de kleine, volgestouwde woning. Vreemd genoeg is er een grote hoeveelheid aluminiumfolie in het huis aanwezig. Zelfs de ramen zijn ermee afgedekt. De keuken staat vol met glazen potten. Potten waar bonen in hebben gezeten. De karakteristieke lijkengeur ontbreekt echter. Is de bewoner dan toch met de noorderzon vertrokken? Maar hoe kunnen de deuren dan zo grondig aan de binnenkant vergrendeld zijn? De woonkamer verschaft duidelijkheid. In een dikke laag plastic zit een lichaam verstopt. Het lijkt ligt opgekruld in de foetushouding en draagt een zonderlinge badmuts.

Veertiger Ewout Ravensberger is een eenzame dood gestorven. Hij viel ten prooi aan een obsessie voor rampen en raakte de kluts kwijt. Ewout vreesde de buitenwereld zo erg dat de beslotenheid van zijn huis hem fataal werd. Hij werd niet door familie en vrienden gemist. Ewout had maar één vriend: Hans Verhulst. De twee waren dikke maatjes maar Hans besloot, tot Ewouts grote ontsteltenis, naar Spanje te vertrekken. Ewout mocht mee maar zijn angsten hielden hem tegen. Hans is weg maar is hij ooit in Spanje gearriveerd?

De warme junimaand heeft meer in petto voor de Haagse recherche. Vuilnismannen Willem en Tijmen doen een gruwelijke ontdekking. Een vuilniszak scheurt en een menselijk onderbeen piept naar buiten. Het ophalen van de rest van het huisvuil loopt enige vertraging op door deze vondst. In de dagen die volgen, worden meer lichaamsdelen in vuilniszakken aangetroffen. Iemand heeft een ronde door de stad gemaakt en her en der zijn of haar lugubere vracht gedumpt.

Wie is de in stukken gezaagde persoon? Is het een man of een vrouw? En hoe is hij of zij gestorven? Renee Spaan en haar collega’s hebben letterlijk hun handen vol aan de zaak. Samen met een groot team politieagenten gaan ze het onwelriekende Haagse huisvuil te lijf in de hoop meer lichaamsdelen en aanwijzingen te vinden. Het is een vies klusje maar het moet gebeuren. Het ongewone lot van de onbekende persoon moet ontrafeld worden.

De vijfendertigjarige Renee Spaan heeft niet alleen beroepsmatig met de dood te maken. Sinds haar grote liefde Carmen zelfmoord pleegde, lukt het Renee niet om opnieuw liefde in haar leven toe te laten. Haar nieuwe vriendin Chris zou graag samen willen wonen en mijmert zelfs over het krijgen van kinderen. Renee voelt het verzet in zich opborrelen en stort zich in de armen van andere bevallige dames. Ze wil Chris niet kwijt maar vastigheid benauwt haar. Eens verwelkomde ze de liefde met open armen en dat liep dramatisch af. De dood van Carmen heeft het leven van Renee van het gouden randje ontdaan.

Een andere grote liefde in het leven van Renee, was haar vader. Haar dappere, stoere vader. Ook een politieman. Hun band was hecht. Nadat moeder het gezin zomaar de rug toekeerde, waren ze op elkaar aangewezen. Renee was nog maar tien jaar oud toen politiemannen met ernstige gezichten hun opwachting maakten. Normaliter lachten de politiemannen altijd naar haar, ze waren immers collega’s van haar vader. Nu maakten ze geen grapjes en in hun ogen stond een bittere ernst te lezen. Renees vader, haar alles, was dood. Omgekomen tijdens een inval in een drugspand. Nu, vijfentwintig jaar later, onderzoekt Renee op eigen houtje de toedracht van de brand die haar vader fataal werd. Er klopt iets niet. Er klopt iets helemaal niet. Haar vader had die bewuste avond helemaal niet in het drugspand mogen zijn.

Koud spoor is het tweede boek in de serie Unit Plaats Delict van Inspecteur/Forensisch Expert Carina van Leeuwen. Carina werkt zelf in Amsterdam maar haar boeken spelen zich af in Den Haag.  Hoofdpersoon Renee Spaan is verbonden aan politiebureau Donumstraat. Al tijdens het lezen van de eerste bladzijde van Koud spoor maakte zich een prettig gevoel van mij meester: dit boek zou mij gaan bevallen. Het boek begint niet vrolijk maar de pakkende, directe schrijfstijl wist onmiddellijk mijn aandacht te trekken.

Het is alsof de boeken van De Waal & Baantjer en Corine Hartman een liefdesbaby hebben gekregen. Dit boek ademt enerzijds een knusse sfeer uit terwijl de schrijfster op andere momenten de bikkelharde werkelijkheid zonder enige terughoudendheid presenteert. Leuk zijn de beschrijvingen van de perikelen op het politiebureau. Zo wordt er op een bizarre manier bezuinigd terwijl er ook onzinnige en peperdure aankopen worden gedaan.

Koud spoor is goed onderbouw en meeslepend geschreven. Het boek biedt een boeiende verhaallijn en een overtuigend kijkje in de wereld van de forensische recherche. Zo moet er – in tegenstelling tot wat populaire televisieseries beweren – eindeloos op resultaten van het laboratorium gewacht worden. Na het lezen van dit boek resten mij slecht twee vragen: wanneer komt het volgende deel uit en… waarom krijgt hond Bob steeds koffie te drinken? Mijn eigen hond zou daar heel onstuimig van worden!

ISBN 9789400502154 | paperback | 288 pagina's| A.W. Bruna Uitgevers | januari 2015

© Annemarie, 5 februari 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER