http://www.tatianaderosnay.nl/

Tatiana de Rosnay - Romans

Het appartement
Tatiana de Rosnay

Colombe Barou is zielsgelukkig met haar nieuwe woonruimte. Het appartement dat ze heeft weten te bemachtigen is licht en ruim. Ze gaat met haar gezin ongetwijfeld een heerlijke tijd tegemoet in het nieuwe huis. Dat ze de verhuizing zelf moet regelen maakt haar niets uit. Ze is immers gewend dat haar man Stéphane regelmatig van huis is voor zijn werk.

De verhuizing verloopt voorspoedig en Colombe duikt aan het eind van de vermoeiende dag moe maar tevreden in bed. Ze geniet van de rustige omgeving en de stilte. Toch schrikt ze diep in de nacht wakker. Waarvan? Ze weet het niet. Een geluid heeft haar slaap onderbroken. Het komt uit het appartement boven haar. De dag die volgt sleept zich voort, Colombe voelt zich uitgeput. Tegen de tijd dat Stéphane thuiskomt, heeft ze al een paar nachten slecht geslapen. Ze is kribbig, totaal niet in haar gewone doen. Ze bereidt zich opnieuw voor op de nachtelijke herrie. Nu zal Stéphane het ook gaan horen. Maar de herrie blijft uit. En de daarop volgende nachten ook.

Stéphane vertrekt voor een nieuwe zakenreis en Colombe geniet stiekem van zijn afwezigheid. Maar de rust is van korte duur, die nacht schalt er keiharde muziek door de slaapkamer. De nacht erop weer. Steeds opnieuw worden er liedjes van The Rolling Stones gedraaid. Het is alleen in haar slaapkamer te horen, de andere vertrekken van het appartement blijven verstoken van de herrie. Colombe slaapt nauwelijks meer, ze is compleet gefixeerd op het moment dat de muziek weer aangezet zal worden. Ze weet zeker dat haar bovenbuur dit met opzet doet. Hij negeert haar briefjes en doet niet open wanneer ze bij hem aanbelt.

Volgens de andere bewoners van het appartementencomplex is de bovenbuurman een ronduit geweldige man. Hij is knap, arts, aardig en beleefd. Iedereen dweept met hem. Niemand zal geloven dat deze fantastische man haar terroriseert. En het erge is, Stéphane gelooft haar ook niet. Wanneer hij thuis is, is er immers niets te horen. De zus van Colombe denkt dat Colombe alles uit haar duim zuigt, als een soort schreeuw om aandacht.

Colombe is volledig op zichzelf aangewezen. Zij zal dit probleem moeten oplossen, niemand anders zal het voor doen. Colombe verandert. Het lieve, gedienstige vrouwtje - dat leeft voor haar gezin en werkt als ghostwriter zodat anderen met de eer van haar werk strijken - verdwijnt. Colombe wordt harder, onverschilliger. Ze beseft dat ze eigenlijk helemaal niet weet wie ze is en wat ze wil. Het slaapgebrek maakt een ander mens van haar. Het is een aanslag op haar psychisch gestel. Ze raakt geobsedeerd door haar buurman. Ze doet dingen die ze nooit van zichzelf had verwacht. Haar buurman blijkt echter een waardig tegenstander.

Tatiana de Rosnay is doorgebroken met het adembenemende boek Haar naam was Sarah. Daarna zijn er nog een aantal andere boeken van haar hand verschenen. Allen goed maar nooit meer zo overweldigend als Haar naam was Sarah. Dit boek, een psychologische thriller, is weer heel anders. Het is geschreven in 1999 toen de schrijfster zelf geplaagd werd door een luidruchtige bovenbuurman. Het verhaal begint met een sluimerende onrust, de spanning bouwt zich meer en meer op en aan het eind ontlaadt het zich zo snel dat het de lezer bijna overspoeld.

Nadat ik begon met lezen kon ik het boek niet meer wegleggen. Het verhaal zit uitstekend in elkaar en de frustratie van Colombe sleepte me helemaal mee. Misschien is het omdat ik zo van thrillers hou maar wat mij betreft is Het appartement na haar naam was Sarah het beste werk van Tatiana de Rosnay.

ISBN 9789047202905| Paperback |  216 pagina's| Artemis & Co | juni 2012
Vertaald door Noor Koch

© Annemarie, 12 juli 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Ik, Anna
Elsa Lewin

Anna is vijftig en eenzaam. Haar man heeft haar een paar jaar eerder verlaten voor een jongere vrouw en haar dochter heeft haar vleugels uitgeslagen. Anna werkt in een bibliotheek en bewoont een klein appartement in New York. Ze heeft behoefte aan warmte en genegenheid en bezoekt daarom vrijgezellenfeesten. De feesten zijn niet echt bijzonder en dat geldt doorgaans ook voor de aanwezige mannen. Op een avond vertrekt Anna dan toch met een man. Ze gaan naar zijn appartement waar het rendez-vous in een drama eindigt. Anna doodt de man, neemt een douche en gaat naar huis. Het is een moord die zo gruwelijk is, dat zelfs de doorgewinterde New Yorkse politiemannen terugdeinzen bij het zien van het verwoeste lichaam. Anna weet er echter niets meer van. De nacht en haar daad zijn uit haar geheugen gewist. Soms sluimert er een vleugje herinnering in haar hoofd maar dat vervliegt weer.

Wel beseft Anna dat ze haar paraplu is vergeten. Een oud en versleten exemplaar met een opvallende gele kleur. Ze gaat naar het appartement van de man om het te halen. Het is er druk en er loopt politie rond. Anna slaat er geen acht op, is zich sowieso niet bewust van haar handelen. Niemand ziet dat ze de paraplu uit het appartement wegneemt. Wanneer ze het appartementencomplex verlaat is het echter de paraplu die de aandacht trekt van inspecteur Bernie. Hij heeft exact hetzelfde exemplaar gezien in het appartement van de dode. Hij noteert het nummerbord van Anna’s auto en vraagt haar adresgegevens op.

Anna is zich nog steeds van geen kwaad bewust. Wel neemt het depressieve gevoel dat al een paar jaar in haar hoofd huist, steeds meer de overhand. Ze glijdt af. Soms beseft ze dit maar andere keren gaat het ongemerkt. Op weer een vrijgezellenfeestje ontmoet ze Bernie die op deze ongebruikelijke manier toenadering tot de mogelijke dader zoekt. Bernie raakt in de ban van de mystieke Anna. Een vrouw zo zacht en vriendelijk dat hij zich niet voor kan stellen dat ze tot moorden in staat zou kunnen zijn. Hij probeert het gevoel dat er iets niet klopt aan Anna te onderdrukken. Bernie geniet van haar aanwezigheid en is gevoelig voor vrouwelijke aandacht. Nadat de verstandhouding tussen Bernie en zijn vrouw al jarenlang bekoeld was, heeft ze hem recentelijk het huis uit gegooid. In Anna’s nabijheid voelt hij zich weer mens. Hij is verkeerd bezig, raakt veel te nauw betrokken bij zijn moordverdachte. Bernie moet zich van haar losmaken, en wel meteen.

Ik, Anna is een boek dat ik in één ruk heb uitgelezen. Ik was meteen vanaf het begin hevig geboeid. De psyche van de mens blijkt ondoorgrondelijk. Wanneer iemand gedreven wordt door haat, wanhoop of verdriet kan hij of zij volkomen onvoorspelbaar zijn. Het is heel dubbel: Anna is saai, zachtaardig en vriendelijk en tegelijkertijd levensgevaarlijk en onberekenbaar. Bernie moet zijn hoofd koel houden en zijn emoties onderdrukken. Kan hij zijn gevoelens uitschakelen en puur professioneel handelen?

De twee schokkende moorden die in het boek worden gepleegd zijn seks-gerelateerd. Ze zijn zo expliciet omschreven dat ik naar adem snakte van schrik toen ik het las. De vriendelijke en haast gezellige schrijfstijl staat in schril contrast tot de inhoud. Het maakt het boek tot een ware page-turner.

Ik, Anna is voor het eerst gepubliceerd in 1984 in de Verenigde Staten. In 1990 verscheen het in Groot-Brittannië. Nu wordt deze psychologische thriller verfilmd en is het boek verschenen in de nieuwe fondslijn van Signatuur: Signatuur Noir. Ik heb nu een drietal boeken in deze nieuwe lijn gelezen en ik ben razend enthousiast. Niet voor tere zieltjes wél voor liefhebbers van thrillers op niveau.

ISBN 9789056724276 | Paperback met flappen| 280 pagina’s| Signatuur | juni 2012
Vertaald door Dirk-Jan Arensman

© Annemarie, 6 juli 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De regels van het spel
Claudia Piñeiro

In een exclusieve wijk in Argentinië - waar je eerst langs bewaking moet om binnen te komen - wordt een man, Chazarreta, dood aangetroffen. Kennelijk heeft de veiligheid die de wijk moet bieden hem niet genoeg beschermd. Of heeft de man soms de hand aan zichzelf geslagen? Zijn keel is doorgesneden. Opvallend is dat zijn vrouw drie jaar eerder ook op deze manier de dood vond. Haar dood zou een ongeluk geweest zijn maar vrijwel iedereen is ervan overtuigd dat Chazarreta haar vermoord heeft.

Natuurlijk zit de pers er meteen bovenop, dat deden zij drie jaar eerder ook. De krant El Tribuno zet hun kersverse misdaadverslaggever aan het werk. De hoofdredacteur weet bovendien auteur Nurit Iscar te strikken om een reeks artikelen te schrijven over de dood van Chazarreta. Nurit krijgt een huis in de afgeschermde wijk toegewezen zodat ze zich zo dicht mogelijk bij de plaats delict bevindt.

De eens zo succesvolle Nurit schrijft tegenwoordig zelf geen boeken meer. Nadat haar laatste boek genadeloos flopte, schrijft ze alleen nog als ghostwriter voor andere mensen. Het is geestdodend werk maar ze heeft nu eenmaal een inkomen nodig. Boeken schrijven wil ze niet meer. Een vernietigende recensie over haar laatste boek heeft haar zelfvertrouwen compleet weggevaagd.

Voordat El Tribuno een nieuwe misdaadredacteur aanstelde, werd deze functie vervuld door Jaime Brena. Brena heeft zichzelf in de problemen gebracht door net iets te vaak zijn mening te spuien en schrijft tegenwoordig alleen nog maar nietszeggende opvulling voor de krant. Hij baalt enorm van zijn huidige functie maar zijn baan opzeggen wil hij niet. Hij is vergroeid met de krant en kan zich geen leven zonder voorstellen.

Brena probeert het groentje van de misdaadredactie in de juiste richting te sturen. Aanvankelijk doet hij dit zo onopvallend mogelijk maar als snel bemoeit hij zich ongegeneerd met de zaak. Wanneer hij en het groentje een bezoek brengen aan Nurit vormt het drietal al snel een team. Ze ontdekken een aantal verdachte sterfgevallen. De waarheid komt steeds dichterbij, het gevaar ook.

Wat meteen opvalt, is dat de vele dialogen in dit boek niet tussen aanhalingstekens staan. Dat is even wennen. Het leest wat zwaarder maar het geeft het verhaal ook allure. De auteur van dit boek heeft namelijk een heerlijk gevoel voor taal. Heel creatief is de manier waarop zij overschakelt naar een andere hoofdpersoon. Ze koppelt dan steeds twee exact dezelfde tijdstippen aan elkaar, zoals:

“Op hetzelfde moment dat Nurit Iscar haar koffer sluit en naast het bed zet, opent de jongen van Misdaad voor de zoveelste keer die dag de zoekpagina van Google”

Hoe verder ik vorderde in dit boek, hoe enthousiaster ik werd. Het verhaal heeft stijl en charme en Nurit Iscar en de personen die zich in haar gezelschap begeven, vormen een bont en kleurrijk geheel. Dit uitstekende misdaadverhaal heeft diepgang en is levendig en sfeervol. Naar het einde toe wordt het beklemmend en spannend. De regels van het spel is een fantastisch boek, ik heb er van genoten. Het is opnieuw een mooi boek in de nieuwe fondslijn van Signatuur: Signatuur Noir.

ISBN 9789056724351 | Paperback met flappen | 280 pagina’s| Uitgeverij Signatuur | juni 2012
Vertaald door Mia Buursma & Ans van Kersbergen

© Annemarie, 6 juli 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Engeleneiland
Camilla Läckberg

Op het Zweedse eilandje Valö was vroeger een jongensinternaat gevestigd. Het werd met strakke hand geleid door vader Elvander totdat hij en zijn gezin tijdens Pasen 1974 spoorloos verdwenen. Alleen dochtertje Ebba, nog maar een jaar oud, werd in de woning aangetroffen. Moederziel alleen. Ondanks uitgebreid onderzoek is nooit duidelijk geworden wat er met de rest van het gezin is gebeurd.

Nu is Ebba terug. Ze heeft, samen met haar man Mårten, haar intrek genomen in het voormalig ouderlijk huis. Ze zijn van plan het grondig op te knappen en er een Bed & Breakfast te beginnen. De verhuizing van Ebba en Mårten naar Valö is eigenlijk een vlucht geweest. Hun zoontje is gestorven. De twee diepbedroefde ouders proberen met deze nieuwe start hun leven en huwelijk weer op de rit te krijgen. Beide ploeteren dapper voort maar ze kunnen niet voorkomen dat ze steeds verder uit elkaar groeien.

Dan worden ze opgeschrikt door een brand. Mårten weet de brand te blussen maar de schrik zit er goed in. De brandweer denkt aan brandstichting en de politie wordt ingeschakeld. Inspecteur Patrik Hedström neemt de zaak op zich en wordt onmiddellijk aangeklampt door zijn nieuwsgierige vrouw Erica. Erica is een succesvol schrijfster en heeft haar neus de afgelopen jaren al in veel (politie)zaken gestoken. De verdwijning van de familie Elvander heeft ze grondig bestudeerd en het intrigeert haar enorm dat Ebba nu terug is op het eiland. Erica heeft haar handen vol aan haar drie kinderen maar dankzij de hulp van haar irritante maar hulpvaardige schoonmoeder weet ze tijd vrij te maken om zich ook nu ongevraagd met de boel te bemoeien. Omdat Erica iedereen met haar ontembare enthousiasme moeiteloos om haar vinger windt, zal ze ook dit keer een indrukwekkende geschiedenis weten te onthullen.

Ebba en Mårten laten zich door de brandstichting niet van Valö wegjagen. Ze gaan verbeten door met de renovatie. Maar wanneer ze onder een oude vloer een lugubere ontdekking doen én er iemand op Ebba schiet, is het duidelijk dat ze niet meer veilig zijn. Iemand wil dat ze het eiland verlaten. Heeft dit met het verleden te maken? En wie is de mysterieuze “G” die Ebba ieder jaar een verjaardagskaart stuurt?

Toen de familie Elvander verdween bevonden zich maar vijf jongens op het internaat. Het was immers paasvakantie en de meeste kinderen waren naar huis gegaan. Natuurlijk zijn de jongens destijds ondervraagd en zij vertelden toen eensgezind dat ze het huis verlaten aantroffen toen ze terugkwamen van een dagje vissen. Ook nu worden de jongens, inmiddels mannen, aan de tand gevoeld. Een van hen is tegenwoordig een rechtse politicus. Een gladde griezel met een enorm charisma. Alhoewel de mannen nog steeds beweren niet te weten wat er is gebeurd, veroorzaakt het politieonderzoek hevige onrust.

Camilla Läckberg bezit over het talent om de lezer meteen mee te voeren, dieper en dieper het verhaal in. Ze wisselt steeds van perspectief waardoor het verhaal tot leven komt. Het verhaal wordt onder andere verteld vanuit Erica, Patrik, collega’s van Patrik, Erica’s zus Anna, journalist Kjell, Ebba en Mårten. Ook de geschiedenis van Ebba’s familie komt aan bod. Het begint met haar betovergrootmoeder die de bijnaam “De engelenmaakster” genoot omdat zij haar pleegkindjes verdronk en in de kelder begroef. Haar dochter, Ebba’s overgrootmoeder, groeide uit tot een verknipte en meelijwekkende vrouw. Uiteindelijk zullen de geschiedenis en het heden elkaar ontmoeten in de ontknoping van het verhaal. Prachtig gedaan.

De boeken van deze zeer bekwame auteur zijn stuk voor stuk echte pageturners die met grote aandacht en kunde zijn geschreven. De verhalen centreren zich altijd rondom Erica, Patrik, Anna en de collega’s van Patrik. Wie nog nooit een boek van deze auteur heeft gelezen kan het verhaal goed volgen maar het komt het beste tot zijn recht wanneer ook de eerdere boeken zijn gelezen.

Engeleneiland is wederom een voltreffer van schrijftalent Camilla Läckberg.

ISBN 9789041420138 | Paperback met flappen | 416 pagina’s| Anthos | juni 2012
Vertaald door Elina van der Heijden en Wiveca Jongeneel

© Annemarie, 1 juli 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Waterlijk
Bert Spoelstra

Een jonge agent treft onder een brug een verlaten auto aan. De deur aan de bestuurderskant staat open en dat trekt zijn aandacht. Het kogelgat in het spatbord is ook iets wat hij niet elke dag ziet. De auto blijkt toe te behoren aan Cor Harriman. Cor is ook politieman, bekend bij het hele korps. Waarom hij zijn auto heeft achtergelaten is vooralsnog een raadsel. Het kan niet aan Cor gevraagd worden want hij is onvindbaar.

De politie kampt met meer zaken en heeft gebrek aan personeel. Daarom wordt de jonge rechercheur Bas Derks op de vermissingszaak gezet. Hij werkt nog maar een week op de afdeling. Omdat Cor nog steeds niet is opgedoken moet Bas eerst maar eens een duidelijk beeld van Cor schetsen. Bas speekt met zoveel mogelijk mensen die Cor kennen en met hem hebben gewerkt. Hij luistert naar tal van smakelijke en minder smakelijke anekdotes. Cor blijkt een harde kerel te zijn, voor niets en niemand bang.

Bas bestudeert het dossier van Cor en merkt dat er pagina’s ontbreken. Een periode van maar liefst achttien jaar is niet nader omschreven. Waarom is het dossier niet compleet? Wat heeft de vermiste agent in die jaren gedaan?

Terwijl Bas informatie bij elkaar sprokkelt maakt de lezer kennis met Cor Harriman zelf. In cursief geschreven tekst vertelt Cor stukje bij beetje zijn verhaal en geeft hij commentaar op de vertellingen die zijn (oud-)collega’s over hem opdissen. Hij vertrouwt de lezer toe dat hij helemaal niet zo’n bikkel is, dat hij zijn ware emoties verdoezelt met harde opmerkingen. Als groentje bij de politie maakte hij een aantal aangrijpende dingen mee en zijn gevoelens hieromtrent werden weggehoond. Vanaf dat moment heeft hij zich altijd verscholen achter een stalen pantser.

Dan wordt er een lichaam aangetroffen op de Maasoever. Cor Harriman wordt niet langer vermist. De intensiteit van het onderzoek neemt toe want nu moet achterhaald worden hoe Cor aan zijn einde is gekomen. En vooral waarom dat is gebeurd. Steeds weer duikt de term “Blommestein Plan” op maar wanneer Bas dat nader wil onderzoeken wordt hij flink tegengewerkt.

Dit verhaal is helder en toegankelijk opgeschreven. Af en toe stuit ik op een klein taalfoutje maar dat past wel bij de spreektaalachtige stijl van het verhaal. Het zou zelfs zo kunnen zijn dat het verhaal hierdoor authentieker overkomt en dat het opzettelijk zo is gedaan. De auteur zit zelf ook bij de politie en dat is te merken. Hij weet precies waar hij het over heeft en dat komt de geloofwaardigheid van het verhaal ten goede.

Boeiend om te lezen is de herinnering van Cor Harriman aan zijn tijd op de politieschool in Arnhem. Hij volgde de opleiding in 1970 en het is leuk en interessant om te lezen hoe het er toen aan toe ging. Verder zijn er hoofdstukken aan het verhaal toegevoegd die nader ingaan op de ontwikkelingen van een aantal bekende personen. Hoe deze personen het leven van Cor Harriman hebben beïnvloed wordt stapsgewijs onthuld.

Waterlijk is een sympathieke en goed onderbouwde politieroman.

ISBN 9789078407980 | Paperback | 271 pagina’s| uitgeverij TIC | juni 2012

© Annemarie, 27 juni 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Schuld
Tupla M.

Achter Tupla M. (voorheen: Tupla Mourits) schuilt het schrijversduo Wendela de Vos en Atie Vogelenzang. De naam 'Tupla' betekent in het Fins 'dubbel' of 'twee' en aangezien het eerste boek van Tupla Mourits in Finland speelde en het een aparte, opvallende naam is, besloot het duo Atie en Wendela deze te gebruiken als voornaam en daar een doodnormale, Hollandse achternaam aan vast te plakken. Maar aangezien dit aanleiding was tot verbasteringen, verhaspelingen en andere fouten, is bij de recente overstap naar uitgeverij Verbum Crime besloten de tweede helft van de naam in te korten tot M.

Het vinden van namen voor de hoofdpersonen is altijd heel belangrijk voor Tupla M. Het moet iets speciaals zijn; vandaar dat de hoofdpersoon in Schuld Evalien heet (met een a); iets waar ze regelmatig de nadruk op moet leggen. Afgezien daarvan is Evalien een gewone Hollandse huisvrouw, met een man die kostwinner is en een dochter die naar de middelbare school gaat. Nadat hun zoontje Dylan bij een auto-ongeluk is omgekomen, is het gezin verscheurd door verdriet en raken Rik en Evalien de weg naar elkaar kwijt. Een verhuizing vanuit Amsterdam naar Rik's geboorteplaats in Zeeland is Evalien's hoop op een nieuwe start. Dat een terugkeer naar vroeger niet zonder horten en stoten gaat, wordt duidelijk wanneer het verleden van Rik in het streng gereformeerde dorp hen hard hollend inhaalt.

Schuld is vanaf het begin tergend spannend. Tergend, omdat er eigenlijk niks bijzonders gebeurd in de eerste verhaallijn, die in het nabije verleden speelt. Het gaat over een gewoon gezin, dat verhuist naar Zeeland om een nieuwe start te maken. De lezer volgt Rik, Evalien en hun dochter bij het settelen in het nieuwe huis en een plekje vinden op werk, school en in de dagelijkse gang van zaken in een omgeving die zo compleet anders is dan het roerige Amsterdam. De enige smet op hun nieuwe bestaan is buurman Kats, die om onverklaarbare reden een hetze tegen Rik voert. De spanning wordt opgebouwd via de tweede verhaallijn, waarin Rik zwaargewond in het ziekenhuis ligt en Evalien bang is voor het moment dat de politie langs komt. Wat zal ze zeggen? Welk verhaal moet ze verzinnen om Rik's wonden te verklaren?

Tupla M. schrijft met mooie, vlot lopende zinnen en in een visualiserende stijl. Je ziet de nevel over het land slierten en ruikt de verse koemest. De sfeertekening is  perfect. Ze zuigt je helemaal in het verhaal en het is haast onmogelijk het boek weg te leggen, mede door de korte, met cliffhangers aflopende hoofdstukken. Gefascineerd en geschokt word je meegesleurd naar het einde van een verhaal dat eindigt met een verrassende plotwending.
Schuld is een 100%  aanrader en mag niet ontbreken in de vakantiekoffer.

ISBN 9789461090461 Paperback 300 pagina's | Verbum Crime | mei 2012

© Joanazinha, 26 juni 2012

Lees de reacteis op het forum en/of reageer, klik HIER

13 uur
Deon Meyer

Als je op de eerste pagina al geconfronteerd wordt met een mooi, jong en doodsbang meisje dat opgejaagd wordt en rent voor haar leven door een omgeving die voor haar onbekend is…
Als je  al vrij snel daarna leest dat inspecteur Bennie Griessel rond dezelfde tijd wakker gebeld wordt met de mededeling dat er een lichaam van een jong meisje is gevonden, op gruwelijke wijze vermoord...
Als een paar uur later een ooit gevierde diva wakker wordt naast haar dode, duidelijk vermoorde echtgenoot…
Dan ben je blij als je een aantal uren door kunt lezen, want eenmaal begonnen in dit verhaal, dan moet en zal je verder lezen.
Geen lange inleiding, geen uitvoerige introductie van de personages, en ook geen fraaie schildering van een omgeving: er is meteen spanning, de lezer is vanaf de eerste zin nieuwsgierig. Niet dat er geen aandacht wordt besteed aan de achtergrond, of aan de karakters, vooral van onze hoofdrolspeler,  het is er allemaal, maar het wordt gedoseerd.

Bennie Griessel is een van de weinige ervaren inspecteurs die de Recherche en Criminele inlichtingendienst van Kaapstad nog rijk is. Er zijn onlangs een aantal nieuwelingen aan de dienst toegevoegd, en aan Bennie wordt de taak toegewezen om hun mentor te zijn.

‘Bennie is ouder en wijzer, en je kunt hem vertrouwen, want ik kan hem vertrouwen, zei de districtschef: ‘Er gaat te veel kennis verloren, er komen te veel nieuwe mensen bij en we hoeven niet elke keer het wiel opnieuw uit te vinden. Leer van hem.’

Vusi Ndabeni, een zwarte man, krijgt de zaak van het vermoorde jonge meisje; Fransman Dekker, een kleurling, met de zaak van de vermoorde echtgenoot op zien te lossen. Beide zaken zijn te hoog gegrepen voor de nieuwelingen, Bennie krijgt amper tijd om eens wat te eten of te drinken. Bovendien blijkt er dus nóg een meisje te zijn, dat meisje dat op de vlucht is en dat onder druk van de Amerikaanse consul gevonden moet worden.
Tegen een achtergrond van apartheid en discriminatie, in een land dat toch al bekend staat om de drugsproblematiek en corruptie moeten problemen met het buitenland kost wat kost vermeden worden. Bennie Griessel staat onder grote druk. Kan hij dat aan?

Dertien uur is natuurlijk niet voor niets de titel; het boek is ingedeeld in dertien delen, met nog een onderverdeling in hoofdstukken. Meijer kent alle trucjes om de spanning te verhogen:  regelmatige en snelle wisseling van vertelperspectief; kortere zinnen om het tempo te verhogen en flitsende dialogen, terwijl de lezer af en toe even op adem kan komen door wat meer achtergrond. We duiken bijvoorbeeld in de Afrikaanse muziekgeschiedenis, om dan meteen weer in een spannende achtervolging meegesleurd te worden.
Mocht dit boek ooit verfilmd worden, dan kan het bijna niet anders dan dat wordt een groot succes.
Zal het meisje uit handen van de achtervolger weten te blijven? Waarom achtervolgen ze haar eigenlijk? Wie heeft de echtgenoot van de ooit beroemde zangeres vermoord?
Wees gewaarschuwd: je leest door tot de laatste pagina. Een pageturner die zijn weerga niet kent.

Genomineerd voor de CWA International Dagger Award
Winnaar M-net Literary Award
Winnaar ATKV Prize for Best Suspense Fiction

ISBN 9789400501614 | paperback |368 pagina's | A.W. Bruna | mei 2012

©  Marjo, 25 juni 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De Tweede Messias
Glenn Meade

Jack Crane denkt nog elke dag aan zijn ouders. Ze kwamen twintig jaar geleden samen met hun chauffeur Basim Malik om het leven bij een auto-ongeluk. De toen negentienjarige Jack overleefde samen met zijn vriendinnetje Lela Raul, dochter van een lokale politieman, het ongeval omdat ze in de laadruimte van de pick-up zaten. Zijn ouders konden niet uit de pick-up komen en verbrandden voor zijn ogen. De dag die zo feestelijk begon omdat Jacks vader een opzienbarende boekrol had gevonden, eindigde in een nachtmerrie. Ook de boekrol werd door de autobrand verzwolgen.

Jack is in zijn ouders voetsporen getreden en werkt als archeoloog bij een opgraving in de woestijn van Israël. Vlakbij Jeruzalem. En nu heeft ook hij een indrukwekkende boekrol gevonden. Hij is laaiend enthousiast en zijn collega, professor Green, is ronduit euforisch. Omdat de rol heel teer is kunnen ze het niet volledig uitrollen op locatie maar ze hebben het begin van de tekst al wel kunnen lezen en ontcijferen. De eerste regels vertellen over “een man die bekendstaat als Jezus de Messias” en dat is ronduit ontzagwekkend want in de 870 rollen die de afgelopen zestig jaar zijn ontdekt is nog geen enkele maal een verwijzing naar God of zijn volgelingen gevonden.

De boekrol is heel bijzonder, daar is Jack van overtuigd. Zijn blijdschap is echter van korte duur. De ochtend na Jacks ontdekking wordt het ontzielde lichaam van professor Green gevonden. Hij is vermoord met een mes dat toebehoort aan Jack. De boekrol, die in het beheer van Green was, is gestolen. Wanneer de lokale politie het opgravingsterrein betreedt blijkt dat ook Lela in de voetsporen van haar vader is getreden. Lela en Jack hadden hun weerzien na twintig jaar graag onder prettiger omstandigheden gevierd. Omdat het mes van Jack is en hij als laatste gezien is met professor Green wordt hij als hoofdverdachte aangemerkt.

De boekrol is voor veel mensen belangrijk. Er zijn mensen die de inhoud van de rol wereldkundig willen maken maar er zijn ook lieden die bereid zijn heel ver te gaan om de waarheid te verdoezelen. De katholieke kerk heeft er bijvoorbeeld belang bij om de inhoud geheim te houden. De inhoud zou de gelovigen aan het twijfelen kunnen brengen. Dat moet voorkomen worden vinden een aantal personen die hiermee hun menslievendheid afstoten. Ook is er een man uit Israël die zint op wraak, wraak die wordt gevoed door verdriet.

Het toeval wil dat de priester die twintig jaar geleden als een van de eersten op de plek van het auto-ongeluk was, zojuist tot paus is verkozen. De zevenenvijftig jarige Amerikaan John Becket is een opvallend keus. De nieuwe paus heeft grote plannen en er zal een frisse wind door Vaticaanstad gaan waaien. John Becket verafschuwt de rijkdommen van de kerk en ook neemt hij zich voor dat er niet langer geheimzinnigheid rondom de activiteiten van de kerk moet bestaan. Hij wil dat de archieven van Vaticaanstad openbaar worden. Dezelfde kerkelijke lieden die op de boekrol azen willen ook hier een stokje voor steken. Wanneer Jack van iemand een tip krijgt over de dieven van de boekrol neemt hij de benen waarna een ware klopjacht ontstaat. Alle wegen leiden naar Rome.

Ondanks dat het boek met bijna vijfhonderd bladzijden een dikke pil is, had ik het zo uit. Het is een thriller met een flinke scheut avontuur. Het doet denken aan het boek De Da Vinci Code van Dan Brown maar dan op de locatie van diens boek Het Bernini Mysterie.

In dit boek staat de liefde centraal. De liefde voor God, de liefde van een kind voor zijn ouders en de liefde die tussen twee volwassen mensen kan ontstaan. Ook gaat het over schuldgevoel want de nieuwbakken paus wordt geplaagd door een daad uit het verleden. Hoewel de kerk een grote rol in het verhaal speelt, overheerst het niet. Bovendien wordt de kerk van meerdere kanten belicht waardoor het zowel positief als negatief bejegend wordt.

Ik wist van tevoren niet zo goed wat ik van dit boek moest verwachten. Ergens was ik bang dat het stijfjes zou zijn en teveel over het geloof zou gaan. Gelukkig was dat absoluut niet zo en het verhaal is mij zeer goed bevallen. Wordt de Ierse Glenn Meade de nieuwe Dan Brown? Dit is een auteur om in de gaten te houden.

ISBN 9789043509718 | Paperback | 478 pagina's | Uitgeverij Kok | mei 2012
Vertaald door Marijne Thomas

© Annemarie, 25 juni 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Blauwe demonen
David Hewson

Dit is alweer de achtste thriller van Hewson. Het is niet in alle boeken het geval, maar in dit verhaal zijn de vaste speurders weer aanwezig.  Het is niet nodig die boeken in ene bepaalde volgorde te lezen. Er is geen aparte verhaallijn als vervolgverhaal, al is er natuurlijk wel enige ontwikkeling in de relaties. In dit verhaal speelt bijvoorbeeld de vader van Nic Costa een rol op de achtergrond; Leo Falcone, Nics baas, zet zijn relatie met patholoog-anatoom Teresa Lupo voort, maar meer dan terloops wordt dat niet vermeld. Ook Gianni Peroni doet weer mee natuurlijk.

Peroni en Costa horen bij de Rijkspolitie, gezeteld in Rome. In dit verhaal wordt de rijkspolitie buiten spel gezet: Ten behoeve van zijn eigen eer en glorie heeft Minister-president Campagnolo de leiders van de Europese top uitgenodigd de G8-top in Rome te houden. In de stad Rome! Falcone vindt het erg riskant, en hij krijgt al snel gelijk: een parlementariër wordt ontvoerd. Men vindt hem vermoord terug. Maar er zijn dingen die niet kloppen en Peroni maakt zich klaar om de zaak te onderzoeken. Maar tot zijn ontsteltenis wordt de rijkspolitie buiten spel gezet. Ze mogen zich alleen maar met verkeer mag bemoeien en niet met de veiligheid van de gasten. En al zou hij het wel willen, ook president Dario Sordi kan er niets aan veranderen, Campgnolo houdt zijn poot stijf: er zijn meerdere speciale veiligheidsdiensten in de stad. Sordi stuurt Peroni, Falconi, Costa en Lupo naar een klooster aan de rand van de stad.

Officieel mogen ze dan wel niets, ze krijgen gezelschap van Peroni’s assistenten Rosa Prabakharan en Marco Oliva, en de assistent van Teresa, een computerfreak. Ook komt er nog een speciale versterking: Elisabeth Murray, de vrouw die twintig jaar eerder betrokken was bij het onderzoek Gladio, een geheime organisatie die zich wapende tegen de eventuele komst van het communisme. Toen de Koude Oorlog met een sisser afliep, richtte men zich op de nieuwe dreiging: uit het oosten. Er was een illegale bende, de Blauwe Demon, die misschien de fantasie was van een fanaticus die de Etrusken aanbad, het oude volk dat ten noorden van Rome woonde en door de Romeinen verdreven werd. Toen er mensen werden vermoord, was duidelijk dat de Blauwe Demon geen studentengrap was: verschillende mensen hadden de dood gevonden, een kleine jongen was ontvoerd, waarschijnlijk naar Afghanistan.
In de gebeurtenissen van twintig jaar terug ligt de kiem van de huidige gebeurtenissen. De top wordt bedreigd. Behalve de moord op de parlementariër is er een aanslag bij de Trevifontein. Die mislukt, maar er volgen nog meer waarschuwingen. Alle diensten zijn paraat, en dus ook onze vrienden, al wil de minister-president daar niets van hebben.

Er zijn erg veel verwikkelingen, het is een aardig ingewikkeld verhaal waarbij veel informatie gegeven moet worden. Personages, behalve de bekende, blijken niet altijd te zijn wie ze voorgeven te zijn. Hewson zet de lezer verschillende keren op het verkeerde been. Daardoor is het wel erg spannend. De kern van het verhaal is deze keer politiek. De interne politieke verwikkelingen van Italië, de verdediging van het westen tegen dreigingen van buitenaf, oude en nieuwe. Gladio is een organisatie die echt bestond, zoals Hewson in een nawoord uitlegt. De geschiedenis van Rome speelt een rol, alsmede de beroemde Engelse schrijver Shakespeare.
Goed verhaal, dat je, als je eenmaal een beetje de achtergrond door hebt, meesleept tot een onverwachte ontknoping.

ISBN 9789026128950 | Paperback | 448 pagina's | Uitgeverij De Fontein | april 2012

© Marjo, 23 juni 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER