Schijndood
Thomas Enger

Ze wordt gevonden door een nieuwsgierige oude man die ’s-ochtends in alle vroege een wandeling met zijn hond maakt. De tent die op een ongewone plek staat trekt zijn aandacht en hij kan het niet laten een kijkje te nemen. Had hij dat maar niet gedaan, had hij maar niet het verwoeste gezicht van de jonge vrouw gezien. De drieëntwintigjarige Henriette Hagerup, een populaire studente, is gestenigd.

Terwijl de arrogante en op seks beluste Bjarne Brogeland samen met collega Ella Sandland zoekt naar een dader, is ook de pers druk bezig met de moordzaak. Schoolgenoten worden geïnterviewd, hoe meer tranen hoe beter. Verdriet verkoopt en de concurrentie is moordend. Wanneer Henning Juul na twee jaar ziekteverzuim zijn baan bij een internetkrant hervat, wordt hij op zijn eerste werkdag direct voor de leeuwen gegooid. Het overvalt hem, hij was liever op een wat gematigder tempo begonnen.

Een overgroot percentage moorden wordt door iemand uit de directe omgeving van het slachtoffer gepleegd en de vriend van Henriette, Mahmoud Marhoni, wordt dan ook als eerste onder de loep genomen. Uit het onderzoek komt naar voren dat Henriette vreemd is gegaan. Mahmoud wordt aangemerkt als hoofdverdachte. Is het eerwraak? Henning Juul twijfelt, ook hij heeft zich jarenlang door vooroordelen laten leiden maar hij is tegenwoordig beter geïnformeerd. Iemand heeft het op eerwraak willen laten lijken maar het klopt niet met de regels van de Sharia, de islamitische wet. Wordt Mahmoud erin geluisd?

Henning besluit om met de broer van Mahmoud te gaan praten en deze staat een interview toe. Tijdens het gesprek, in het appartement dat de broers Marhoni delen, wordt er aangebeld. Voordat Henning beseft wat er gebeurt, zijn er al een aantal kogels in het lichaam van zijn gesprekspartner gepompt. En dan wordt het wapen op Henning zelf gericht, hij kan ternauwernood ontkomen. Tijdens zijn vlucht kruiste zijn blik dat van zijn aanvaller. Ze hebben elkaars gezicht gezien. De politie identificeert de aanvaller als lid van een beruchte bende. Een bende die zonder te twijfelen een getuige uit de weg zal ruimen. Vanaf nu is Henning zijn leven niet meer zeker.

Wat geeft het een gelukzalig gevoel om een boek te lezen en te constateren dat ik een nieuwe auteur aan mijn rijtje favorieten toe mag voegen. Dit debuut van Thomas Enger is indrukwekkend goed. Het personage Henning Juul is heel overtuigend neergezet. Twee jaar geleden is zijn zoontje Jonas omgekomen bij een brand in het appartement van Henning. Zelf raakte hij zwaar gewond en zijn gezicht is getekend door littekens die hij aan zijn brandwonden heeft overgehouden. Twee jaar is niet lang genoeg om de dood van een kind te verwerken en Henning zit nog volop in het verwerkingsproces. Dat Waar Hij Niet Aan Denkt is nog te vers.

Scandinavië heeft er met deze Noor een nieuwe top-auteur bij. Thomas Enger is een geboren schrijver en heeft een heel zekere en heldere schrijfstijl. De hoofdstukken in het boek zijn kort en krachtig en houden de aandacht van de lezer van begin tot eind vast. Spanning en onverwachte verhaalwendingen volgen elkaar razendsnel op. Overlappen elkaar. Ik ben razend enthousiast en kijk reikhalzend uit naar het beloofde vervolg op dit boek dat volgend jaar zal verschijnen. En nóg vier boeken zullen volgen in deze serie. Wat een heerlijk vooruitzicht!

ISBN 9789021441900 | Paperback | 334 pagina’s| Uitgeverij Q | juli 2012

Vertaald door Lucy Pijttersen en Kim Snoeijing

© Annemarie, 20 augustus 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Sneeuwwitje moet sterven
Deel 4 van de reeks over Pia Kirchhoff en Oliver von Bodenstein
Nele Neuhaus

Als twee meisjes verdwijnen krijgt Tobias Sartorius de schuld: met Laura had hij verkering, tot hij het uitmaakte ten voordele van het tweede meisje, Stefanie.  Buren hebben gezien dat de meisjes bij Tobias binnengingen, en zag hen niet meer buitenkomen. Tevoren was er op de kermis veel gedronken, zoveel zelfs dat Tobias zich niets meer kan herinneren van wat er gebeurd is. Als de politie dan bloed vindt op het terrein van Sartorius, en Stefanies rugzak in zijn kamer blijkt te liggen en het halssnoer van Laura  ook in zijn huis gevonden wordt, twijfelt de politie en later de rechter niet meer. Ook al worden er geen lichamen gevonden. Tobias zegt niet te weten waar ze zijn. Hij wordt veroordeeld tot tien jaar gevangenisstraf.
En dan komt hij vrij. Tot grote ontsteltenis van de dorpelingen waagt hij het weer bij zijn vader te gaan wonen! Het zaait verdeeldheid, en er gebeuren opnieuw vervelende dingen.
Een er van is de vondst van een skelet in een oude tank op een verlaten vliegveld. En ja, het is een van de meisjes. Inspecteur Pia Kirchhoff en haar baas Bodenstein onderzoeken de zaak.
Pia twijfelt steeds meer aan de juistheid van het proces van tien jaar eerder, en er is nog iemand in het dorp die er onderzoek naar doet.
Als er opnieuw een jong meisje verdwijnt, en Tobias op dat tijdstip ook behoorlijk dronken blijkt te zijn geweest, komen de gebeurtenissen in een stroomversnelling.

Je volgt als lezer het verhaal vanuit verschillende perspectieven. Vooral de kant van Tobias: hij twijfelt zelf, omdat hij geen flauw idee heeft wat er gebeurd is toen hij van de wereld was.
Er zijn veel personages en de schrijfster weet steeds weer met verrassende wendingen te komen. Het dorpsleven blijkt lang niet zo simpel als het er van buiten uitziet. Maar ondanks de verwikkelingen die best ingewikkeld zijn soms, blijft het verhaal duidelijk. Ik twijfel alleen aan het begin: kun je tot tien jaar veroordeeld worden als er niet eens lijken zijn? Maar aan de andere kant berust daar het hele plot op: de dwaling van het rechtsstelsel.
Het boek had dunner gekund: de persoonlijke beslommeringen van de politie, ach, wat doen die er toe. Behalve dat het mij niet boeit dat Pia geen bouwvergunning krijgt voor haar huis, doet dat ook helemaal niets voor de plot. Maar ik weet dat veel lezers het prettig vinden om te lezen dat ook zij mensen van vlees en bloed zijn.
In ieder geval een aanrader: dit verhaal zit goed in elkaar, er zit een enorme vaart in, is goed geschreven en is dus fantastische spannende psychologische thriller.

ISBN 9789021441405 | Paperback | 480 pagina's | Querido | oktober 2011

© Marjo, 20 augustus 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Verloren ziel
Åke Edwardson

De gruwelijke vondst van een overduidelijk moordslachtoffer in Göteborg houdt de gemoederen van politie-inspecteur Sten Ard en zijn collega’s flink bezig. Korte tijd later worden nog twee slachtoffers gevonden en de identieke verwondingen duiden zonder twijfel op dezelfde moordenaar. Maar waarom deze drie mensen? Wat is het verband tussen de slachtoffers?

Bij zaken als deze mist Sten zijn oud-collega Jonathan Wide misschien nog wel het meest. Het scherpe inzicht en de vasthoudendheid van zijn vriend zijn uitstekende kwaliteiten voor een politieman. Helaas werkt Jonathan tegenwoordig als privédetective, een baan die helemaal niet bij hem past. Het kost Sten dan ook niet al teveel moeite zijn maatje over te halen om hem te helpen.

Jonathan duikt in het verleden van de slachtoffers en ontdekt dat ze alle drie als kind een zomer in een vakantiekolonie hebben doorgebracht. Helaas wijst niets erop dat er tijdens deze zomer iets is voorgevallen. Wel vindt hij een stapel oude dekens die wel eens dezelfde kunnen zijn als de dekens waarmee de moordslachtoffers waren toegedekt. Het vreemde is dat ook zwervers in de stad steeds vaker behaaglijk warm wakker worden omdat iemand zorgzaam een deken over hun slapende lichaam heeft gelegd. Trekt de moordenaar zich het lot van de kwetsbaren van de maatschappij aan? Is hij zelf ook kwetsbaar? Zoekt Jonathan in de juiste richting of verspilt hij kostbare tijd?

Er is nog meer aan de hand in Göteborg. Een serie aanslagen op winkels en restaurants van immigranten duiden op een toename van rassenhaat. De inboedels worden kort en klein geslagen en steeds vaker raakt ook de eigenaar van het pand gewond. De situatie loopt uit de hand en het lijkt erop dat Göteborg verhard. De haat tegen buitenlanders neemt toe. Agente Kajsa Lagergren zoekt naarstig naar een patroon. Ze hoopt te kunnen ontdekken wat de volgende locatie zal zijn die door de vernielzuchtige racisten bezocht zal worden. Wanneer Kajsa meent de logica in de volgorde van de aanslagen ontdekt te hebben, is ze sprakeloos. Kan het werkelijk zo erg zijn?

Verloren ziel is het tweede boek van Åke Edwardson en het is het vervolg op Allen die gestorven zijn. Het is geschreven in 1996 maar nog niet eerder in Nederland uitgegeven. Wees dus niet verbaasd dat het in het verhaal zoveel moeite kost om een foto te scannen en te e-mailen. Net als in het eerste boek worstelt Jonathan Wide met zijn scheiding en met het feit dat hij zijn twee kinderen zo weinig ziet. Ook het drankprobleem is nog niet overwonnen. Dit boek speelt zich ongeveer een half jaar na het eerste af en om een leven weer volledig op de rit te krijgen is gewoonweg meer tijd nodig.

Het verhaal is smaakvol opgebouwd met een net bedacht plot maar het komt moeizaam op gang. Gedurende het hele boek merkte ik dat ik moeite had om mijn aandacht erbij te houden. Het verhaal sleept zich wat moeizaam voort. De onderwerpen zijn goed gekozen. Enerzijds gaat het over de toenemende rassenhaat in Zweden, anderzijds over een man die worstelt met een gebeurtenis uit het verleden. Later zullen deze onderwerpen elkaar overlappen, iets wat ik altijd zeer weet te waarderen.

Åke Edwardson is een uitstekend schrijver en dat komt ook in dit boek heel goed naar voren. Hij behoort zonder twijfel tot de top. Na Verloren ziel verscheen in 1997 het boek Dans met een engel waarin een overstap wordt gemaakt naar een nieuw hoofdpersoon: hoofdcommissaris Erik Winter. Met deze reeks breekt Edwardson ook in Nederland door. In 2008 sloot de serie af met De laatste winter, het tiende deel. Åke Edwardson werkt momenteel als hoogleraar journalistiek aan de universiteit van Göteborg. Ook al is Verloren ziel niet zijn allerbeste werk, ik had het niet willen missen.

ISBN 9789400501331 | Paperback | 248 pagina’s| A.W. Bruna uitgevers | augustus 2012
Vertaald door Elina van der Heijden en Wiveca Jongeneel

© Annemarie, 18 augustus 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Gevaarlijk spel
Mari Jungstedt


Nog niet zolang geleden was Jenny Levin een doodgewone scholiere, nu schittert ze als veelgevraagd fotomodel. Ze behoort tot de top van Zweden en, wat niemand nog weet, ze heeft een relatie met de populaire modefotograaf Markus Sandberg.

Aan de zorgeloosheid komt in één klap een eind wanneer Jenny haar geliefde zwaar gewond aantreft. Iemand heeft de fotograaf met een bijl bewerkt en de zwaar gewonde en verminkte Markus belandt in het ziekenhuis. Het is niet zeker of hij de aanval zal overleven en Jenny weet zich geen raad met de situatie. Degene die het gelaat van Markus zo bruut heeft bewerkt moet hem wel heel erg haten.

Zelfs bij de doorgewinterde politiemensen Anders Knutas en Karin Jacobsson lopen bij zulk zwaar geweld de rillingen over de rug. De twee politieagenten moeten uitvogelen wie de dader is. De veertiger Markus Sandberg blijkt een man met een reputatie. Hij heeft een voorkeur voor piepjonge modellen en verslijt ze bij de vleet. Zal deze daad uit woede gepleegd zijn door een jaloerse of wraakzuchtige ex-vriendin? En verkeert Jenny Levin dan ook in gevaar?

Terwijl de politie uit alle macht naar aanwijzingen zoekt, maakt de lezer kennis met Agnes Karlström. Ze heeft anorexia en is er zo erg aan toe dat ze in een speciale kliniek verblijft. Agnes vindt het er vreselijk en doet er alles aan om toch zo min mogelijk te eten en zo veel mogelijk calorieën te verbranden.

Vroeger was Agnes een gelukkig meisje. Tot die ene noodlottige dag. De dag dat het gezicht van haar vader vol radeloosheid en verdriet stond toen hij haar vertelde dat haar moeder en broer nooit meer thuis zouden komen. Ze waren betrokken geraakt bij een auto-ongeluk. Allebei op slag dood. Agnes en haar vader probeerden het leven weer op te pakken. Even ging het goed, Agnes werd gevraagd als model en kreeg mooie opdrachten. Het leven lachte haar voorzichtig weer toe. Maar toen bleek ze te dik te zijn voor een modellenopdracht. De vernedering was groot en Agnes deed er alles aan om gewicht te verliezen, aangemoedigd door het modellenbureau én door Markus Sandberg. De fotograaf had zijn oog op haar laten vallen en ging met haar naar bed, ook al was ze pas vijftien. Agnes werd slanker en slanker totdat ze niet meer kon stoppen met afvallen. Toen was ze te dun en het modellenbureau dumpte haar. Nu is het hart van de broodmagere Agnes ernstig verzwakt. Als ze niet snel in gewicht toeneemt, kan de ziekte haar noodlottig worden.

Het herstel van Markus verloopt moeizaam en de artsen zijn allesbehalve positief. Jenny probeert haar leven weer op te pakken maar dan wordt er opnieuw iemand met een bijl aangevallen. Deze persoon overleeft het niet. De moord kan, net als de aanval op de fotograaf, met het modellenbureau van Jenny gelinkt worden. Het lijkt er bovendien op dat de moordenaar geobsedeerd is door het model. Nu wordt Jenny pas echt bang.

Een beetje ervaren lezer heeft al snel door in welke richting de moordenaar gezocht moet worden. Die wetenschap haalt iets van de spanning weg maar toch kon ik niet stoppen met lezen. Net als bij haar vorige boek – Dubbele stilte – komt ook dit boek wat rommelig op gang. Vaste personages in de boeken van Jungstedt zijn Anders Knutas en Karin Jacobsson en ook journalist Johan Berg maakt weer zijn opwachting. Over de rol van Johan in Dubbele stilte schreef ik dat deze vrijwel overbodig is en over zijn aanwezigheid in dit boek durf ik zelfs te stellen dat het helemaal niets toevoegt. Van mij mag dit personage in een volgend boek wegblijven. Opmerkelijk detail is dat Johan het boek Die je niet ziet koopt, het debuut van Jungstedt waarin ook een bijl als (moord)wapen wordt gebruikt.

Aan de privélevens van Anders en Karin wordt aandacht besteed maar deze is niet erg diepgaand. Dat hoeft ook niet, teveel verhaallijnen die door elkaar lopen vind ik niet prettig. Jenny heb ik niet goed leren kennen maar Agnes daarentegen wél. Het is heel verdrietig om te lezen hoe een jong meisje gegrepen kan worden door een eetziekte en wat de rol van de maatschappij daarin is.

Gevaarlijk spel is een nette thriller met een goed gekozen onderwerp. Hoewel ik geen fan ben van de manier waarop Jungstedt haar verhalen opbouwt, weet ze me toch voor zich te winnen.

ISBN 9789022999288 | Paperback | 304 pagina’s| A.W. Bruna Uitgevers | augustus 2012
Vertaald door Neeltje Wiersma

© Annemarie, 14 augustus 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De ooggetuige
Simone van der Vlugt

De slechtziende Manon raakt betrokken bij een overval op een juwelierszaak. De drie overvallers denken dat ze blind is, omdat de eigenaar van de winkel dat tegen hen zei. Maar ze heeft wel degelijk schimmen gezien en stemmen gehoord. Nu is ze haar leven niet meer zeker, zoals blijkt als ze met haar vrienden over de kermis loopt. Een van de overvallers bedreigt haar.

Voor haar historische jeugdboeken gaat Simnone Van der Vlugt niet over een nacht ijs.
Het is prettig te merken dat ze dat ook voor een boekje als dit, het geschenk in de maand van het Spannende Boek, niet gedaan heeft. Ze heeft zich gewend tot een revalidatiecentrum in Apeldoorn, om gegevens te verkrijgen over het leven als slechtziende. Ook heb ik horen vertellen dat ze zelf met een donkere bril op en een stok door de Amsterdamse straten gewandeld heeft.
Aan die kant van het verhaal is alles ook wel in orde, het beeld van een slechtziende wordt overtuigend neergezet. Maar het verhaal moet een thriller zijn, en nog wel literair ook, staat op de flap.
Over het literaire zeg ik maar niets, maar ik vind dat ook het thrilleraspect er maar bekaaid van af komt. Het einde is niet alleen absoluut niet overtuigend, het zet ook het redelijk spannende begin helemaal op losse schroeven. Nou ja, als een tussendoortje - de gemiddelde lezer heeft het tenslotte wel in een uurtje uit – voldoet het net. Nu maar snel weer een echte thriller ter hand nemen.

EAN: 9789059651753| paperback | Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek | mei 2012

© Marjo, 5 augustus 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Moord door bluf
Robert Allard


Politietekenaar Paul Guillaume weet het meteen: De man die in Hotel ’t Hof van Gelre de dood heeft gevonden, is onder verdachte omstandigheden gestorven. Het is slechts een gevoel maar Paul vertrouwt er feilloos op. Wanneer in een restaurant een vrouw sterft is Paul ervan overtuigd dat er een moordenaar rondloopt. Ruimschoots voordat de politie aan vergiftiging denkt, trekt Paul deze conclusie al. Hij ziet dat de dode vrouw een nieuwe lipstick heeft gebruikt en weet meteen dat dit het moordwapen moet zijn.

De vriendin van Paul,  juriste Cunera, weet onmiddellijk wie de moordenaar moet zijn. Ze is  vastbesloten deze man - de plaatselijke dierenarts - erbij te lappen. Ze kent de vermoorde mensen en voelt zich persoonlijk bij de zaak betrokken. Paul vraagt zich af of Cunera het wel bij het rechte eind heeft. Het lukt hem echter maar niet haar over te halen ook eens in een andere richting te zoeken. Paul is ondertussen ook gegrepen door de zaak en gaat op onderzoek uit. Hij heeft duidelijk weinig vertrouwen in de capaciteiten van zijn politie-collega’s. Er is haast geboden want de moordenaar maakt steeds meer slachtoffers. En dan vindt Paul een briefje, een dodenlijst. Hij ziet onmiddellijk dat er onderaan een heel bekende naam staat. De seriemoordenaar heeft het voorzien op iemand die Paul heel dierbaar is. Hij moet de moordenaar stoppen voordat het te laat is.

Dit spannende verhaal speelt zich af in de Achterhoek, waar ik al mijn hele leven woon. Ineens kijk ik met andere ogen naar mijn omgeving want een seriemoordenaar is niet niks natuurlijk. Dit boek is het debuut van Robert Allard, ook een geboren en getogen Achterhoeker. Hij draagt het boek op aan zijn overleden zus, die hem geïnspireerd heeft om te gaan schrijven.

De schrijfstijl van de auteur is uiterst sympathiek en hij heeft een leuk gevoel voor taal.  Het geheel had echter wel wat losser gemogen. De zinnen zijn te mooi gemaakt waardoor het verhaal stroef leest. Ook springt het verhaal regelmatig van de hak op de tak. Verder vallen er een aantal taalfouten en kromme zinnen te bespeuren.

Het verhaal is behoorlijk moeilijk te volgen. Af en toe raakte  ik zelfs helemaal de draad kwijt. De hoofdpersoon, Paul, speculeert er in het wilde weg op los en neemt zijn eigen verzinsels als waarheid aan. Wanneer een vrouw dood gevonden wordt, is doorgaans niet de eerste gedachte dat haar lipstick vergiftigd moet zijn. Ook flossen blijkt dodelijk te kunnen zijn. Het idee is leuk maar de uitwerking gaat er bij mij niet in. Het is niet overtuigend.

Deze eerste stappen in schrijversland van Robert Allard zijn nog wat wankel. Deze auteur moet nog wat groeien in het vak. Een boek schrijven met een sterke verhaallijn is nog niet zo eenvoudig. Het was wellicht beter geweest om het verhaal wat kleiner te houden. Toch wil ik de heer Allard beslist niet ontmoedigen. Wellicht kan het samenstellen van een goed en kritisch team proeflezers hem helpen bij zijn volgende boek. Een auteur is immers zo verweven met het verhaal dat hij of zij niet alle onregelmatigheden op zal merken. Er had meer aandacht aan het redigeren besteed moeten worden.

Ik sluit af met een culinaire tip die ik zelf zeker eens ga proberen. Hoofdpersoon Paul belegt zijn croissant namelijk met kokosbrood, een combinatie die ik nog nooit gegeten heb.

ISBN 9789051799996 | Paperback | 275 pagina's | Uitgeverij Gopher | oktober 2011

© Annemarie, 2 augustus 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Tot op het bot
Griselda Molemans

Griselda Molemans (1961) is een veelzijdige vrouw. Ze studeerde archeologie en kunstgeschiedenis, schreef een aantal non-fictieboeken, was jarenlang hèt gezicht van Studio Sport, heeft haar eigen persbureau in de Verenigde Staten, debuteerde in 2011 met haar eerste thriller (Oog van de naald) en heeft met Tot op het bot haar tweede boek in dat genre geschreven. Haar Indische roots zijn erg belangrijk voor haar en deze vormen in haar boeken dan ook een vaste basis. De wens om alle staten van Amerika te bezoeken combineert ze met research voor haar boeken; hiermee slaat ze twee vliegen in één klap. Wanneer ze die wens uitvoert, heeft ze na Tot op het bot nog een fikse reeks voor de boeg!

In Tot op het bot  is journaliste Fay Pizarro (die ook de hoofdrol speelt in Molemans' thrillerdebuut) verhuist naar het New Orleans van na orkaan Katrina. De wederopbouw is in volle gang, maar ze stuit op een louche zaakje wanneer ze een menselijk bot vindt op een begraafplaats bij een graf waar geen botten meer horen te zijn. Wanneer na onderzoek dan ook nog blijkt dat deze persoon niet op natuurlijke wijze om het leven is gekomen, speurt Fay samen met twee collega-journalisten naarstig verder. Hierbij komt ze in aanraking met voodoopraktijken, verdwenen autopsie-rapporten, corruptie en machtsmisbruik. Wie zit hierachter en vooral: wat willen ze? Hebben de arme mensen uit de overstroomde wijken nog niet genoeg ellende over zich heen gehad?

Het verhaal begint met een korte introductie over de gevolgen van orkaan Katrina voor met name de armste inwoners van New Orleans, waarna de focus zich verlegt naar een paar jaar later wanneer Fay een baan accepteert bij de plaatselijke krant. Gedetailleerd komen de diverse aspecten van het lokale leven aan bod met aandacht voor voodoo, eten en bijvoorbeeld de begrafenisriten ter plaatse. De lezer voelt zich aan de hand meegenomen en leert veel, maar het komt de vaart van het verhaal niet ten goede. Daarnaast is de opbouw van de spanning veel te traag, hoewel Molemans deze door het invoegen van tussenhoofdstukken, waarin sprake is van misdadige praktijken, wel probeert op te voeren.

Het boek wil geen moment echt spannend worden en zowel in verhaal als in personages zit te weinig ontwikkeling om het als een thriller te kunnen kwalificeren, hoogstens als een spannende roman. Maar Molemans kan wel schrijven en door de vlotte schrijfstijl en de gedetailleerde sfeertekening over New Orleans is het toch een prettig leesbaar en onderhoudend boek geworden Het heeft alleen geen bite; van een Dutch-Indonesian (zoals ze haar roots zelf kwalificeert) had ik wat meer pit, wat meer peper verwacht. Wanneer na de erg abrupte afloop het boek wordt dichtgeslagen, bekruipt mij daarom een licht teleurgesteld gevoel. Ik had meer verwacht van een boek waar op de cover staat: 'Een ijzingwekkende thriller in New Orleans'.

ISBN 9789049953034 | Paperback |  271 pagina’s| Mistral | mei 2012

© Joanazinha, 1 augustus 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Ze komt nooit meer terug
Hans Koppel

Twee  mannen, een zakenman en een journalist, bekijken een oude klassenfoto:

‘De vier stoere kinderen helemaal achterin. Met hun armen over elkaar staarden ze zelfverzekerd in de camera en straalden ze wereldheerschappij uit. Te oordelen naar de tevreden uitdrukking op hun gezichten konden ze zich onmogelijk een andere wereld of andere tijd voorstellen dan die waarin ze zich bevonden.’

Vier mensen uit deze groep jongeren van ongeveer zestien jaar oud, hebben intussen - langer geleden of pas onlangs - de dood gevonden, zij figureren als zodanig in het verhaal.
Een voorval uit die tijd werpt nu zijn schaduw op de gebeurtenissen, want nummer vijf is Ylva om wie het verhaal draait.
Op een dag komt ze niet thuis van haar werk. Nu is ze een levensgenieter, en blijft wel vaker weg, maar dan zou ze gebeld hebben. Haar man Mike heeft evenwel niets van haar gehoord. Hij licht tenslotte de politie is, maar die denken eerst dat ze wel terug zal komen, en later, als dat niet het geval blijkt, dat Michael zijn vrouw heeft vermoord. Maar er is geen lijk, dus geen zaak. Michael gaat zo goed en kwaad als het gaat door met zijn leven, hij zorgt voor hun dochter, en wordt na verloop van tijd opnieuw verliefd. De lezer weet dat Ylva in handen is van een ouder echtpaar, dat op slechts een steenworp afstand woont van haar woning. Ze leeft, maar is hun speelbal.  
De journalist krijgt toevallig lucht van Ylva’s verdwijning, maar aangezien de politie vindt dat er geen zaak is, is het de vraag of dat helpt. En Michael, die went langzaam aan een nieuw leven. Maar natuurlijk is Ylva er zelf ook nog...

Vanuit steeds wisselende perspectieven wordt een verhaal opgezet rondom dat voorval uit het verleden, zonder dat daar verder veel aandacht aan besteed wordt. Dat komt pas als een in mijn ogen overbodig nawoord. Hans Koppel is ook kinderboekenschrijver, dat proef je nog aan zijn manier van schrijven, en misschien houdt hij er daarom van om losse eindjes vast te binden.
Ik verbaas me dus over de opmerking op de omslag, dat ‘het boek Zweedse lezers al het hele jaar in zijn greep houdt.’ Het is best spannend, maar niet tenenkrommend. Dat ligt aan de stijl, maar heeft ook te maken met het feit dat je als lezer vanaf het begin op de hoogte bent van Ylva’s situatie. Dat die berust op een psychologische manipulatie die als non-fictiestukjes tussen de tekst staan, is ook té.
Zeker: je leest het boek uit, omdat je nog van alles verwacht, en de slotscènes zijn niet echt voor de hand liggend, maar ‘de angstaanjagendste thriller van 2012'? Nee, in dat opzicht valt het tegen.

ISBN 9022312712 | paperback | 463 pagina's | Manteau Antwerpen | 1993

© Marjo, 1 augustus 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Irene Huss
De duivel in het glas
Helene Tursten

Politievrouw Irene Huss kende ik al van de gelijknamige Zweedse tv-serie. Nadat ik twee seizoenen Irene Huss op dvd had gekeken, werd het voor mij de hoogste tijd om kennis te maken met de boeken waarop deze serie is gebaseerd. De duivel in het glas is het nieuwste boek van auteur Helene Tursten en vanaf de achterkant kijkt mevrouw Tursten mij zelfverzekerd, spontaan en glimlachend aan. Ze lijkt ervan overtuigd dat dit boek mij zal gaan bevallen en al snel blijkt dat ze gelijk heeft.

Irene Huss is moeder van een achttienjarige meisjestweeling en al jaren gelukkig met haar man Krister. Hond Sammie maakt het gezin compleet. Krister werkt als kok en Irene is rechercheur bij de politie. Irene blinkt uit in jiujitsu en heeft twintig jaar geleden goud gehaald op het Europees Kampioenschap. Ze is een politievrouw in hart en nieren en staat erom bekend zichzelf nogal eens in de nesten te werken. Zelf vindt ze dat reuze meevallen.

Een man, Jacob Schyttelius, wordt doodgeschoten in een zomerhuisje. Hij is koelbloedig neergeknald en daarna heeft de dader met het bloed van het slachtoffer een omgekeerd pentagram op het computerbeeldscherm van de dode getekend. Een uiterst opvallende moord. Het wordt nog vreemder wanneer Irene en haar collega de ouders van Jacob over de moord in willen lichten. Beide ouders liggen dood in hun bed, neergeschoten. Ook hun computerbeeldscherm is voorzien van een bloederig omgekeerd pentagram.

Vader Schyttelius werkte al jaren als dominee en zou over niet al te lange tijd met pensioen gaan. Er staan meerdere mensen te popelen om hem op te volgen. Moet het moordmotief in deze hoek gezocht worden? De mogelijke opvolgers maken elkaar flink zwart. De pentagrammen worden ook nader onderzocht. Omgekeerd wordt dit symbool vaak door satanisten gebruikt. Eenzelfde symbool is enige tijd geleden gevonden op de deur van een verder volledig afgebrande kerk. De brand was aangestoken en vader en zoon hebben – in een poging de daders van de lafhartige brandstichting te vinden – onderzoek gedaan naar satanisme. Zitten satanisten achter de driedubbele moord?

Het enige gezinslid dat nog in leven is, is dochter Rebecka. Ze woont en werkt in Londen. Nadat ze het nieuws over de dood van haar ouders en broer heeft vernomen, stort ze in en wordt ze in een ziekenhuis opgenomen. Haar geestelijk gestel is verzwakt. Irene reist af naar de Britse hoofdstad en gaat een gesprek met Rebecka aan. Het gesprek verloopt moeizaam, Rebecka is er ernstig aan toe. Natuurlijk heeft de arme vrouw net haar ouders en broer verloren maar volgens haar arts en ook volgens haar zakenpartner gaat het al langere tijd niet goed met haar. Verbergt Rebecka iets wat het politieonderzoek kan helpen? Er zijn aanwijzingen genoeg maar welke leidt Irene en haar collega’s in de juiste richting?

Wie houdt van Scandinavische thrillers zal zeker smullen van dit boek. Vaak zijn de hoofdpersonen in deze thrillers mannelijk en hebben ze moeite met relaties. Irene Huss biedt een mooi tegenwicht. Ze heeft een balans gevonden tussen werk en relatie en zit lekker in haar vel. Natuurlijk zijn er regelmatig situaties waarbij het werk voorgaat maar dat hoort nu eenmaal bij haar baan. Haar gezin accepteert dat, onder licht gemopper.

De schrijfstijl van Helene Tursten is uiterst aangenaam en sympathiek. Het verhaal is goed opgebouwd en geloofwaardig. Het boek leest heerlijk weg terwijl de spanning gelijkmatig wordt opgebouwd. De uiteindelijke ontknoping is schokkend en hartverscheurend. Met De duivel in het glas heeft Helene Tursten mij overtuigd: Ik wil meer van haar boeken lezen.

ISBN 9789044520347 | Paperback |  352 pagina's | Uitgeverij De Geus | juni 2012
Vertaald door Erica Weeda

© Annemarie, 27 juli 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER