Getuigen
Rudy Soetewey

‘Het moerasdilemma: je staat er tot aan je knieën in, je kunt er alleen uit door te bewegen, maar elke beweging brengt je automatisch dichter bij het einde.’

Een 56-jarige man zit ‘s avonds laat in een trein die door Vlaanderen rijdt. Eindstation Hove.
Hij ziet hoe een drietal jongens met een spuitbus een ‘kunstwerk’ maakt op het raam. Hij drukt zich in een hoekje, wil niet gezien worden. Een andere passagier is niet zo verstandig. Die maakt een opmerking die hem duur zal komen te staan. Onze hoofdpersoon is er getuige van hoe de grootste van de jongens de man met een flinke schop raakt.
De man valt. Nog reageert hij niet; het zal wel meevallen met het slachtoffer? En hij heeft geen mobiel bij zich. Alleen tegen drie jongens iets beginnen. Dat niet. Hij stapt snel uit als de trein stopt en ziet even later hoe ook de jongens uit de trein springen. Ze zien hem niet, gelukkig. Hij weet zich verborgen te houden, denkt hij en gaat zo snel mogelijk naar huis.

‘Ik draaide me om en begon zo goed en kwaad als het ging aan de weg naar huis.
Al na tien meter begon het in mijn hoofd te razen.
Waarom zo bang? Van kinderen, notabene! Wat was ik toch weer moedig geweest! Maar misschien kon ik thuis de politie bellen. Misschien dat…’

Maar hij belt niet, omdat hij zich ziek had gemeld op zijn werk, waar hij nog in zijn proeftijd zit. Als hij verneemt dat het slachtoffer dood gevonden is, begint het te knagen. Het komt eigenlijk wel goed uit dat het treinpersoneel de dupe wordt van beschuldigingen door de media, maar aan de andere kant verdienen die mensen dat niet. Wroeging, schuldgevoel, twijfels.
Wat nu? Anoniem getuigen?
Zo begint het web van leugens. Hoe meer leugens hij vertelt, hoe moeilijker het wordt om de waarheid te laten zegevieren. Behalve deze tweestrijd is er ook de angst: zouden de jongens hem toch herkend hebben?

Martin Vandeweyngaert is bepaald geen machotype. Hij is van goede wil, maar komt nauwelijks tot echte daden. Aangesproken op zijn  gedrag kronkelt hij zich in allerlei bochten om er uit te komen, en raakt verstrikt in een onontwarbare kluwen leugens.  Zijn vrienden laten hem in de steek, zijn baan staat op de tocht, de politie gelooft hem niet, en die jongens krijgen hem in de smiezen.
Hoe schlemielig de man ook is, je voelt sympathie voor hem. Je zou immers zelf ook zo makkelijk in zo’n situatie terecht kunnen komen. Al zou je het dan wel heel anders aanpakken natuurlijk.
Geschreven in een vlotte stijl, met heuse pageturners en sappige Vlaamse woorden. De omslag vind ik ook erg mooi gevonden!

ISBN 9789079552443| paperback | 293 pagina's| Kramat| februari 2011

© Marjo, 17 maart  2013 

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Naaktportret
Loes den Hollander

Marijke is even alleen in huis. Haar man, Lodewijk, heeft een ongeluk gehad en ligt in het ziekenhuis. Op dat moment gebeuren er dingen die haar leven verstoren: er worden brieven bezorgd met een foto. Jeroen, de bijzondere zoon van Lodewijk, vertelt over zijn dromen, die niet bepaald geruststellend zijn. Hij heeft al eerder voorspellende dromen gehad.

Het valt haar op dat er steeds een rood autootje achter haar rijdt, en ook is er te vaak sprake van een vrouw met een hoofddoek. Bij die laatste kan ze een verklaring bedenken: was er niet in het plaatsvervangend gezinshuis waar Jeroen woont, een moslima weggestuurd omdat haar hoofddoek de bewoners bang maakte? Is zij op wraak uit? Maar die foto’s dan? Daar heeft zo’n meisje toch geen weet van?
Bovendien is het mei. In die maand heeft Marijke het altijd moeilijk. Er zijn in haar verleden verschrikkelijke dingen gebeurd, in de meimaand. Dingen die haar blijven achtervolgen.
En nu is Lodewijk er niet. Moet ze alles alleen oplossen. Als dan ook nog blijkt dat Jeroen en Lodewijk in gevaar zijn, moet ze haar verleden onder ogen zien. Want daar moet de oplossing liggen…

Een erg spannende thriller, die zeer goed in elkaar steekt. Heden en verleden zijn verweven, of wisselen elkaar af. Langzaam vallen de puzzelstukjes op hun plek, voor Marijke en voor de lezer.
De spanning neemt toe, naarmate het verhaal vordert, en met verrassende wendingen is dit een thriller die je niet weglegt. Zoals het een goede thriller betaamt dus.

ISBN 9789061121169   | paperback |320 pagina's | Karakter |oktober 2007

© Marjo, 17 maart 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Slaap
Lars Kepler

Op een spoorbrug in Södertälje loopt Michael Kohler-Frost. Hij is ziek, ernstig verzwakt en gewond.  Michael en zijn zusje Felicia zijn al dertien jaar vermist. Zeven jaar geleden zijn ze doodverklaard. Michael wordt in allerijl naar het ziekenhuis gebracht waar onder andere de veteranenziekte bij hem wordt geconstateerd.

Joona Linna van de rijksrecherche is verbijsterd als hij het nieuws over Michael hoort. Dertien jaar geleden heeft hij samen met partner Samuel Mendel de vermissingszaak van de twee kinderen behandeld. Ze waren er destijds van overtuigd dat Michael en Felicia in handen van seriemoordenaar Jurek Walter waren gevallen en niet meer in leven waren. En nu is Michael uit het niets opgedoken. Hij is ontsnapt en beweert dat Felicia nog in leven is maar nog altijd gevangen wordt gehouden door de “Zandman”. Michael is ziek en in de war maar wat Felicia betreft is hij stellig: ze leeft nog.

Allereerst laat Joona Linna natrekken of Jurek Walter nog gevangenzit. Tot zijn grote opluchting is dat nog steeds het geval. Dertien jaar geleden hebben Joona en Samuel de man op heterdaad betrapt. Sindsdien verblijft Jurek in eenzame afzondering op een gesloten forensisch psychiatrische afdeling. Jurek jaagt Joona angst aan. Nadat de moordenaar zijn vonnis gehoord had, bedreigde hij het gezin van Joona en dat van Samuel. Korte tijd later verdwenen de vrouw en twee zonen van Samuel. Een jaar na hun verdwijning pleegde Samuel zelfmoord met zijn dienstpistool. Door angst overmand heeft Joona de dood van zijn vrouw en dochtertje in scène laten zetten. Wie is verantwoordelijk voor het uitvoeren van de wraakacties van deze gruwelijke man? Wie is de handlanger van Jurek die ongetwijfeld Michael en Felicia gevangen hield? Nog steeds weet Joona het niet. Hij weet wel dat hij zijn gezin enorm mist.

De kans is groot dat Felicia ook veteranenziekte heeft opgelopen. Onbehandeld heeft de ziekte een dodelijke afloop. De tijd tikt, ze moet gevonden worden. Collega’s stellen voor om Jurek Walter te verhoren. Joona wijst dit idee af. Jurek Walter is een gruwelijke man. Hij kruipt in het hoofd van de personen met wie hij praat. Hij plant twijfel en zaait verwarring. Jurek Walter heeft de macht om mensen te laten doen wat hij wil. Een verhoor zal hij onmiddellijk doorzien en er een spel van maken. Er wordt een plan uitgedacht en Sara Bauer, inspecteur bij de veiligheidsdienst, wordt gevraagd het ten uitvoer te brengen. Haar opdracht is risicovol en levensgevaarlijk.

Deze uitmuntende thriller telt bijna vijfhonderd bladzijden maar dat weerhield mij er niet van om het boek binnen een dag te verslinden. Jurek Walter is een indringend en griezelig figuur. Hij doet denken aan Hannibal Lecter uit Silence of the Lambs. Het verhaal zelf is bijzonder intens en diepgaand. De personages en gebeurtenissen in dit boek zijn nauw met elkaar verweven. Dit verhaal is compleet tot in de kleinste details, messcherp en loepzuiver. De doortastendheid maar ook de angst van Joona wordt heel raak beschreven en van het personage Jurek Walter kreeg ik kippenvel. Sara Bauer is erg intrigerend. Ze is onverschrokken en tot het uiterste bereid om Felicia te redden. Maar is haar geest bestand tegen de overweldigende invloed van Jurek?

Slaap is het vierde deel in de zevendelige reeks rondom Joona Linna. De menselijke geest staat in dit boek centraal. Walter Jurek wil zijn slachtoffers breken. Zijn slachtoffers worden verteerd door een allesoverheersend gevoel van angst of eenzaamheid. Wat is de bedoeling van Jurek? Waar wordt hij door gedreven? Om inzicht te krijgen in de gedragingen van Jurek zal zijn levensverhaal opgediept moeten worden.

Lars Kepler is het pseudoniem van het Zweedse echtpaar Alexandra Coelho en Alexander Ahndoril. Ze worden ook wel de Zweedse Nicci French genoemd. Slaap is jaloersmakend goed en heeft een hoog griezelgehalte.

ISBN 9789023477358 | paperback |496 pagina's| Uitgeverij Cargo | maart 2013
Vertaald door Jasper Popma en Clementine Luijten

© Annemarie, 13 maart 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De vergeten zusjes
Sara Blædel


Niemand heeft de dode vrouw als vermist opgegeven. Haar identiteit is onbekend. Louise Rick, het kersverse hoofd van de gloednieuwe Speciale Opsporingseenheid, onderzoekt de zaak. Haar nieuwe baas scheept haar op met Eik Nordstrøm, een man die meer sympathie lijkt te voelen voor een biertje dan voor zijn werk.

Waarschijnlijk is de vrouw van een steile helling gevallen en hierdoor omgekomen. Wanneer de forensisch arts het lichaam onderzoekt en een scan van haar hoofd maakt, stelt hij vast dat de vrouw geestelijk gehandicapt moet zijn geweest. Ook valt op dat haar gebit zwaar verwaarloosd is en toont ze sporen van oude verwondingen die niet of niet correct zijn behandeld. Opvallend zijn ook een groot litteken dat een wang van de vrouw vrijwel volledig bedekt en de oude, versleten kleding die de vrouw droeg. De arts is er vrijwel zeker van dat de vrouw korte tijd voor haar dood geslachtsgemeenschap heeft gehad. Waarom heeft niemand haar als vermist opgegeven?

Wanneer er een foto van de dode vrouw is gepubliceerd, wordt ze herkend. Eindelijk heeft de vrouw een naam: Lisemette. Lisemette verbleef in Eliselund, een tehuis dat toentertijd een  “zwakzinnigeninstituut” werd genoemd. Er is alleen een probleem: Lisemette is in 1980 gestorven aan een longontsteking. Toch wijst alles erop dat de dode vrouw Lisemette is. Er is nog een probleem: Lisemette heette eigenlijk Lise. Mette was haar tweelingzusje en woonde ook in Eliselund. Wanneer Mette van haar zusje werd gescheiden, raakte ze dermate van streek dat ze zichzelf verwondde. Ook Mette is in 1980 aan een longontsteking overleden. De meisje stierven slechts een minuut na elkaar. Maar als Lise al die tijd nog in leven was, was Mette dat dan ook?

De zaak van Lissemette laat Louise niet meer los. Hoe kan het dat er in 1980 een overlijdensakte is getekend terwijl het meisje nog in leven was? Waar is Lise al die tijd geweest en wat is er met haar zusje gebeurd? In het bos waar Lise is gevonden is meer aan de hand. Vrouwen worden verkracht en sommige zelfs vermoord. De plaatselijke politie is met man en macht op zoek naar de verkrachter en moordenaar. Lise is niet vermoord en ook niet verkracht. Is het toeval dat ze in dit bos is gevonden?

Naast het verhaal van Lisemette komt ook het privéleven van Louise Rick zeer ruim aan bod en ook dat van haar beste vriendin Camilla. Camilla is een journaliste en de zaak van de twee zusjes trekt ook haar aandacht. De geschiedenis van Eliselund is ontstellend. De bewoners werden onmenselijk behandeld en bovendien werd hun familie gevraagd om de kinderen te vergeten. Dat was voor alle partijen beter aldus de directie. Achterin het boek vertelt de zeer getalenteerde Sara Blædel het volgende over het verhaal: “Het is gedeeltelijk gebaseerd op gebeurtenissen die daadwerkelijk hebben plaatsgevonden in de oude zwakzinnigeninrichtingen in ons land, maar het grootste deel van het verhaal is ontsproten aan mijn fantasie.”. De gebeurtenissen waarvan ik vermoed dat ze op waarheid zijn gebaseerd, zijn schrijnend.

De vergeten zusjes is een heftig, aangrijpend en indringend verhaal. Het is heel goed geschreven en het is dan ook niet verwonderlijk dat schrijfster Sara Blædel al meerdere prijzen in de wacht heeft gesleept. De spanning in het verhaal is bijna voelbaar. Toen ik begon te vermoeden wat er aan de hand was wilde ik de afloop eigenlijk niet weten terwijl ik tegelijkertijd geen rust had totdat ik de waarheid wist. En dát is wat mij betreft de definitie van een goede thriller!

ISBN 9789044525021| paperback |349 pagina's| Uitgever De Geus | maart 2013
Vertaald door Femke Blekkingh-Muller

© Annemarie, 7 maart 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De ziener
Kevin Valgaeren

Het boek begint heel verrassend met een stukje geschiedenis.  Voor een goed begrip van het verhaal moet de lezer weten waarom in Engeland kloosters moesten verdwijnen:  in de zestiende eeuw  was Hendrik VIII zo brutaal om zich af te scheiden van de Katholieke Kerk en het pauselijk gezag. De paus wilde namelijk de scheiding van zijn katholieke vrouw niet erkennen. Dan word ik zelf maar de baas, moet Hendrik gedacht hebben: De Church of England ontstond, en daar werden de kloosters de dupe van. Hendrik liet zijn rechterhand Thomas Cromwell zijn gang gaan: eigendommen en landerijen werden zo bezit van de stand der edelen.
In Borley stonden twee kloosters broederlijk naast elkaar: een voor de zusters en een voor de paters.
Hier werd het Cromwell makkelijk gemaakt: een non en een monnik werden verliefd en wilden samen de wereld intrekken. Zij werden ontdekt: de vrouw werd levend ingemetseld en de man werd opgehangen. De kloosters werden met de grond gelijk gemaakt. In de negentiende eeuw werd op de overgebleven fundamenten een pastorie gebouwd.

Daar beginnen de problemen, en daar heeft Kevin Valgaeren zijn lijvige boek  in de vorm van een gothic thriller op gebaseerd.
Vanuit het heden raakt David Mayfair, van geboorte Vlaming,  betrokken bij een duistere zaak waarvoor hij vanuit Londen naar Borley vertrekt en daar zijn intrek neemt in de enige herberg, die het dorp kent.
In Borley, een ogenschijnlijk idyllisch dorp, zijn onlangs twee moordslachtoffers gevonden, twee jonge meisjes. Het vreemde is dat hun lichamen geen sporen lieten zien van de doodsoorzaak, en ook de vindplaatsen gaven geen informatie.  David Mayfair is helemaal geen detective, of anderszins bekwaam om een moord te onderzoeken.  Hij is slechts een drieste jongeman die geen angst kent, en eigenlijk tegen de zin van zijn oom uit Londen is vertrokken. Deze oom was de ontvanger van een brief waarin hij om hulp gevraagd werd, in zijn hoedanigheid van Ziener (een ziener heeft bijzondere gave ontwikkeld: hij kan geesten zien; de wezens die zich niet neergelegd hebben bij de dood en nog op aarde ronddwalen)
Maar omdat zijn oom in het ziekenhuis lag, had David meteen zijn spullen gepakt en was vertrokken: Ook hij is immers Ziener? De opleiding heeft lang genoeg geduurd vindt hij. Hij kan het best.
En hoewel hij in de loop van zijn onderzoek  zal moeten erkennen dat het geen sinecure is, roept hij geen hulp in. Hij gaat er voor, hoe veel moeilijkheden hij ook ondervindt. Hij krijgt wel hulp van de vader van een van de slachtoffers, die tevens bij de politie is, maar nu vanwege zijn betrokkenheid op een zijspoor gerangeerd. En extra motivatie krijgt hij door het bestaan van de mooie Emma, die het derde slachtoffer dreigt te worden.

‘De voordeur was van zwart eikenhout, maar de tand des tijds had stevig aan de onderkant van de deur geknaagd, waardoor de hoeken van het hout verdwenen waren. Daarnaast was het hout gaan rotten en staken er tientallen splinters uit. Het zou slechts een flinke trap kosten om de deur open te krijgen. David kon echter nergens sporen van geweld vinden. Het was alsof de bewoners van de pastorie de deur op een kier hadden gezet om hun aankomende gast te verwelkomen. Daarachter lag een onbekende duisternis. De rotte geur van vocht, die te vergelijken viel met de geur van een oude zolder, maar dan veel intenser, walmde vanuit de kier in zijn gezicht.’

Deze thriller is een ijzersterk verhaal dat je meesleurt in de griezelige sfeer van het bovennatuurlijke. Er is meer tussen hemel en aarde, meer dan onze hoofdpersoon kan bevroeden, laat staan de lezer!
Volop verrassingen, terwijl niet vergeten wordt waar het boek mee begon. Alles valt op zijn plek.
De enkele tikfouten zijn vergeven, de Vlaamse terminologie  vergeten, zelfs over de kleine ergernis – waarom Engelse maten als yard en inch gebruiken? – stap ik heen in dit onweerstaanbare, spannende verhaal, met zijn bovennatuurlijke elementen. En die pastorie bestaat nog echt ook! Ik durf er niet heen.
Kevin Valgaeren is een goed verteller, en dit smaakt naar meer… veel meer…

ISBN 9789020649512 | paperback |454 pagina's| Kramat| juli 2011

© Marjo, 5 maart  2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het tweede leven van meneer Roos
Håkan Nesser

Ondanks zijn achternaam gaat het leven van de zestigjarige Ante Valdemar Roos niet over rozen. Zijn tweede huwelijk heeft hem niet het geluk gebracht waar hij op hoopte. Het heeft het idee dat zijn aanwezigheid voor lief wordt genomen en soms zelfs dat niet. Zijn twee stiefdochters hebben altijd wat op hem aan te merken en zijn vrouw Alice valt hen steeds vaker bij. Zijn zoon Greger uit zijn eerste huwelijk heeft hij al tien jaar niet gezien. Valdemar is een saaie pief, iemand waar nooit rekening mee wordt gehouden. Iemand die altijd over het hoofd wordt gezien. Hij betwijfelt of er wel iemand is die echt van hem houdt.

Maar dan keert het tij voor Valdemar. Hij wint een enorm bedrag in de voetbaltoto. Hij besluit het heugelijke nieuws voor zijn vrouw en stiefdochters te verzwijgen, zegt zijn baan op en koopt Lograna, een huisje in het bos. Terwijl zijn gezin denkt dat de kleurloze Valdemar zich op zijn werk bevindt, geniet hij van de rust in Lograna. Valdemar merkt dat het leven in afzondering hem erg goed bevalt, zo goed zelfs dat hij misschien ooit zijn gezin definitief de rug toe zal durven keren. Voorlopig denkt hij daar echter nog niet over na.

Ook het leven van de eenentwintigjarige Anna Gambowska ziet er niet rooskleurig uit. Ze verblijft in een huis voor verslaafde jongedames. Ze twijfelt of de motieven van de vrouw die het huis runt, wel zo eervol zijn en bovendien wordt ze door haar als een buitenbeentje behandeld. Wanneer haar geliefde gitaar haar tijdelijk afgenomen is, besluit ze dat het mooi is geweest. Anna neemt de benen. Haar omzwervingen brengen haar bij een verlaten huisje. De sleutel ligt verstopt in de dakgoot. Anna voelt zich onmiddellijk op haar gemak en brengt het weekend door in het huisje. Op maandag is het echter met haar eenzaamheid gedaan. Een man arriveert bij het huisje. Het is het begin van de wonderlijke vriendschap tussen Anna en Valdemar. Twee eenzame zielen die zoeken naar rust en geborgenheid. Naar acceptatie. Naar eindelijk eens gezien en gehoord te worden.

Een jonge vrouw en een oudere man. Er ontstaat soort vader-dochter liefde tussen de twee. Ze voelen zich veilig bij elkaar en genieten van het samenzijn in Lograna. Maar dit boek zou geen thriller zijn als hun rust niet wreed verstoord zou worden. Nadat een ongenode gast het huisje bezoekt, verdwijnen Anna en Valdemar spoorloos. Op dit punt van het verhaal komt inspecteur Gunnar Barbarotti in beeld. Gunnar heeft zijn been gebroken en moet eigenlijk bureauwerk doen maar de graffitizaak die hij onderzoekt weet hem niet erg te boeien. Bovendien weet hij al heel snel –  en ik wist het sneller – wie de daders moeten zijn. De zaak over de man die door zijn vrouw een meubelstuk genoemd wordt, laat hem echter niet los. Waar is Valdemar Roos gebleven? En wie is het meisje met wie hij gezien is?

Het tweede leven van meneer Roos is het derde deel van de inspecteur Barbarotti-reeks. In de loop van dit jaar verschijnt ook het vierde deel: De eenzamen. Ik ben gaan houden van de kenmerkende stijl van deze boeken. De verhalen bevatten een milde spanning, genoeg prikkels voor de nieuwsgierigheid, een zekere weemoedigheid en een vleugje zwartgallige humor. Ze zijn bovenal heel menselijk. Ik gunde meneer Roos zo een beetje kleur in zijn leven. Het is intens verdrietig dat hij denkt dat er niemand echt van hem houdt. Nog verdrietiger is het dat hij het bij het rechte eind heeft. Totdat Anna in zijn leven komt. Meneer Roos leeft weer. Hoe het verhaal ook af gaat lopen, dat pakt niemand hem meer af. Zoals zijn vader eens zei: beter dan dit wordt het nooit.

ISBN 9789044523027| paperback |566 pagina's| Uitgeverij De Geus | maart 2013
Vertaald door Anna Ruighaver

© Annemarie, 5 maart 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De erfgenaam
Charles den Tex

Breder Weltmann woont in zijn eentje in een imposant huis dat al meer dan honderd jaar in de familie is. Het huis staat op een groot landgoed en daarnaast bezit Breder nog meer lappen grond. De familie Weltmann heeft een kolenmijn gehad en daarmee een fortuin verdiend. Breder brengt zijn dagen in alle rust door. Het enorme kapitaal dat hij heeft geërfd belegt hij in diverse projecten waardoor de grote som geld gestaag groeit.

Met de inwoners van het dorp bemoeit Breder zich nauwelijks. De enige met wie hij zich inlaat is de eigenaresse van het dorpshotel. Twee keer per week brengt hij met haar de nacht door. Zelf zou Breder haar wel vaker willen bezoeken maar zijn vriendin wil het zo en niet anders. Breder is een tevreden man, zijn leven voorloopt rustig en voorspoedig.

Tijdens een bezoekje aan het dorp ziet hij in de verte een enorm rookpluim. Met een schok beseft hij dat de rook zich op dezelfde locatie als zijn huis bevindt. Het prachtige landhuis brandt tot de grond toe af. Volgens de politie is het brandstichting. Breder is verbijsterd. Hij snapt niet waarom iemand hem dit aan heeft gedaan. 

Tussen de brokstukken van zijn afgebrande huis vindt Breder een blik met oude sleutels. Hij heeft het blik noch de sleutels ooit eerder gezien. Waarschijnlijk zat het verstopt in een geheim kastcompartiment. Breder reist per trein naar Rotterdam om zijn oudere neef Lieuwe naar de herkomst van de sleutels te vragen. Lieuwe herkent de sleutels, ze zijn van de oude mijn. Ook zit er een sleutel van een bankkluis bij. Waarom waren deze sleutels verstopt?

In de trein heeft Breder een jonge knul het geld voor een treinkaartje voorgeschoten en wanneer deze bij het huis van Lieuwe opduikt, laat Breder – die alleen thuis is - de jongen zonder aarzelen binnen. Te laat vraagt hij zich af hoe de knul aan het adres komt. De jongen is niet alleen, in zijn kielzog volgen nog twee jongens en een duidelijk vermomde vrouw. Ze zijn goed voorbereid en in een mum van tijd ligt Breder vastgebonden aan haken die razendsnel in de vloer zijn bevestigd. De vrouw blijkt het brein achter de operatie. Ze behandelt Breder vol haat en sist hem toe dat ze alles terug wil. Wanneer het stel verdwijnt, blijft Breder vastgebonden en gewond achter. De sleutel van de kluis is meegenomen door de vrouw.

Wie is deze vrouw? Waarom heeft ze het op Breder voorzien? Wat wil ze terug? Hij begrijpt er werkelijk niets van. Voor zover hij weet heeft hij geen vijanden. Wat moet de vrouw met de sleutel van de kluis? Hij was zelf tot voor kort niet eens op de hoogte van de bankkluis, laat staan dat hij weet wat erin verborgen ligt. Het gebeuren laat Breder niet meer los. Hij beseft dat het antwoord in het verleden verborgen moet liggen en hij begint in de familiegeschiedenis te spitten. Of hij het antwoord wel wil weten is nog maar de vraag.

De erfgenaam is een intelligent geschreven thriller waarbij gebruik wordt gemaakt van een mooie zinsbouw. Het verhaal staat in het teken van familie. Vaak lijken mensen meer op hun familie dan ze zelf beseffen. Breder keurt de bikkelharde manier waarop zijn vader zaken deed af maar is hij zelf wel een haar beter? Hij is niet onsympathiek maar voelt zich ver verheven boven vrijwel iedereen. Het is hem met de paplepel ingegoten: De Weltmanns laten zich niet met jan en alleman in. Door zijn eigen manier van doen weet Breder niet meer wie hij kan vertrouwen en wie niet.

In het boek krijgt de lezer de vraag voorgelegd of je iemand de daden van zijn familie aan mag rekenen. Moet Breder de gevolgen dragen van het gedrag van zijn vader en opa? Heeft hij iets goed te maken? Het hautaine gedrag van Breder helpt hem in ieder geval niet. Het verhaal is sterk en heeft me geïntrigeerd. De erfgenaam is een ware aanrader voor liefhebbers van goed geschreven thrillers met inhoud.

ISBN 9789044526264 | paperback |376 pagina's| Uitgeverij De Geus | maart 2013

© Annemarie, 2 maart 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De zesde vrouw
Floor van Rossum

Deze misdaadroman speelt in een streek ten oosten van Avignon in de Provence.
Dat is een heel mooie streek, maar in dit boek wordt die helaas ontsierd door de vondst van een aantal lichamen: vier vrouwen die qua uiterlijk veel van elkaar weg hebben, en die goed in de slappe was zaten. Omdat ze ook alle vier verpakt waren in plastic, denkt inspecteur Samuel Dufaux  dat er een enkele moordenaar  -  ‘de plastic moordenaar’ - actief is. De zoektocht naar een vijfde vermiste vrouw, Mélanie Legrange, is er des te intensiever door: zij heeft wel dezelfde uiterlijke kenmerken, maar rijk is ze niet. Zou ze daarom niet des te meer risico lopen? Waar is zij?
Zolang ze haar niet dood aantreffen blijft er hoop.

Intussen is Sophie Daniels in de streek gearriveerd. Zij is Amerikaanse, werkt bij de FBI, en heeft nu vakantie. Natuurlijk kan ze het niet laten: als ze hoort van de moordzaak, gaat ze op haar eigen manier wat speurwerk verrichten. Door haar ogen 'zien' we ook nog wat van de streek!
En er is een derde verhaallijn waarin we de moordenaar volgen. Duidelijk een verknipt persoon; hij heeft geen spijt van de eerdere moorden, maar nu heeft hij een probleem: hij is verliefd…
De gevoelswereld van de psychopaat is een onderdeel van dit verhaal, en als je niet wist wie hij was, dan zou je bijna nog sympathie voor hem gaan voelen. In hoeverre is hij ook een slachtoffer?
En Melanie, hoe gaat zij om met de waarheid?

Ondanks het feit dat je als lezer alles al weet – het verhaal wordt in de elkaar afwisselende verhaallijnen aan alle kanten belicht – is dit debuut een spannende misdaadroman, waar je een aantal genoeglijke uurtjes mee beleeft.

ISBN 9789461935397 | paperback | 245pagina's |mijnbestseller.nl | 2012

© Marjo, 26 februari  2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

1926
De verdwijning van Agatha Christie
Diverse auteurs

De gegevens: De schrijfster Agatha Christie is verdwenen. 11 dagen lang is ze onvindbaar. Haar auto, met openstaande motorkap en draaiende motor, is gevonden bij een kalksteengroeve. De koplampen branden, de voorwielen hangen over de rand van een afgrond. In de auto liggen een bontjas, een verlopen paspoort en een koffertje met persoonlijke bezittingen zoals kleding. Er wordt een enorme zoekactie gestart. 11 dagen later wordt Agatha Christie gevonden in een hotel in Harrogate Yorkshire. Ze had zich daar ingeschreven onder de naam Theresa Neel. De achternaam van de minnares van haar man, de typiste Nancy Neele. Agatha's moeder was pas overleden, haar man wilde scheiden...
Tot op heden weet niemand waar Agatha Christie die 11 dagen geweest is. Agatha zelf heeft het ook nooit verteld. Geheugenverlies, is haar enige en blijvende verklaring.

Deze overigens waargebeurde feiten waren het uitgangspunt voor de vier schrijvers van dit boekje. Alle vier verzonnen ze een verhaal over wat zich mogelijk in die elf dagen heeft afgespeeld.
Het eerste verhaal Demasqué van Jean-Paul Colin is helemaal in de stijl van Agatha Christie geschreven, mysterieus, spannend, met een aantal moorden die knap door Agatha opgelost worden.
Het tweede verhaal Groeten uit Pau van Peter Ronner vind ik persoonlijk het beste. Dat verhaal gaat meer in op de thuissituatie van Agatha, de mogelijke echtscheiding van haar man Archie, hij wil verder leven met zijn minnares. Agatha verzet zich fel tegen deze scheiding maar haar man slaat terug. In dit verhaal is te lezen hoe... het verhaal heeft een prachtig, zeer verrassend plot!
Vermist van Carien Touwen heeft weer een heel andere benadering van het gebeurde in die elf dagen. Daarin vertelt een opa op zijn sterfbed aan zijn favoriete kleinkind de ware toedracht. Opnieuw een goed verhaal waarbij Agatha een mooie rol speelt.
Het laatste verhaal De onbekende schrijver van Johan van de Velde heeft ook een zeer verrassende wending. Het  boek van Agatha The Murder of Roger Ackroyd  geschreven in 1926 speelt daarbij een belangrijke rol.  Opnieuw wordt Agatha's incasseringsvermogen en begrip op de proef gesteld maar aan het eind van de situatie komt er een twist waarmee zij onmiddellijk tevreden is.

Erg leuk boekje en misschien komt één van de verhalen wel dicht bij de werkelijkheid. Als je de feiten bekijkt dan vermoed je bijna dat Agatha haar verdwijning zelf in scène heeft gezet om mogelijk haar huwelijk te redden maar ook dát zullen we nooit te weten komen. Feit is wel dat Archie en Agatha in 1928 zijn gescheiden. Als het al een stunt van Agatha was dan heeft die niet geholpen...
De verhalen happen heerlijk weg, ze zijn vermakelijk en een beetje spannend. Een lekker 'tussendoor boekje'.

ISBN 9789491074219 Paperback 163 pagina's Uitgeverij Parelz 19 december 2012
Met korte biografie van de auteurs

© Dettie, 24 februari 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De grafkelder
Ruth Rendell

Orcadia Cottage is onder kunstliefhebbers bekend omdat het geschilderd is door Simon Alpheton. Op dat schilderij staat een echtpaar afgebeeld: Harriet en Marc. Helaas, dit is fictie, uit Rendells duim afkomstig. Het huis en het schilderij zijn fictief en bestaan alleen in de nieuwe misdaadroman van de hand van de beroemde schrijfster, een verhaal dat overigens blijkt te volgen op ‘Streling voor het oog - A sight for sore eyes’.
Achtentwintig jaar lang woonde in het huis inderdaad een Harriet, getrouwd met Franklin, die na al die jaren besloot terug te gaan naar zijn eerste vrouw. Als hij de scheiding wil gaan regelen, is Harriet nergens te vinden. Met een grote koffer, haar kleren en de mooiste juwelen is zij spoorloos verdwenen.

‘Er was één ding dat ik nogal raar vond,’ zei hij. ’Al die jaren dat ik daar woonde ben ik nooit de kelder ingegaan. Daar was geen reden toe. Toch had ik kunnen zweren dat er een keldertrap was, met een deur vlak naast de keukendeur. Maar die is er niet.’

Maar als jaren later de nieuwe bewoners hun huis willen uitbreiden met een ondergrondse ruimte waarvoor de tuin ondergraven met worden, ontdekken ze de kelder. Met daarin vier lijken in meer of mindere staat van ontbinding.
Inspecteur Wexford, overigens geen inspecteur meer, hij is met pensioen, raakt bij de zaak betrokken als adviseur. Daar is hij reuze blij mee, des te meer als zijn baas inziet dat het beter werkt als Wexford niet ‘met iemand meeloopt’ maar zijn eigen gang gaat.
Drie lijken blijken er al twaalf jaar te liggen, de vierde slechts twee jaar. Wie zijn deze mensen?
Het wordt een flinke puzzel voor onze inspecteur die zijn gave om tot slimme, niet voor de hand liggende inzichten te komen nog niet verloren is. Hoewel het toeval hem wel af en toe een handje helpt.

Enkele dingen vind ik niet kloppen. Er is sprake van een achterdeur in de tuin die altijd open staat, en na de vondst zijn er natuurlijk sensatietoeristen. Maar die komen nooit op het idee om eens achterom te gaan kijken, maar blijven braaf voor de deur staan. Hm... En een voor Engelsen handig trucje met de pincode vervalt in de Nederlandse vertaling.
Maar ondanks dat is het speurwerk van Wexford iets wat wij als lezers graag volgen. Soms trekken we de conclusie al eerder dan hij, maar even vaak is hij ons voor.  Natuurlijk – dat hoort zo tegenwoordig – is er ook de persoonlijke noot. Er gebeuren ook in Wexfords privéleven vervelende dingen, waar hij zich mee bezig moet houden.
Al met al is dit niet Rendells sterkste boek, maar niettemin een prettige leeservaring. Een voorproefje om een ander en misschien beter boek van haar hand te gaan lezen?

ISBN 9789400501638  |paperback |224 pagina's| Bruna | januari 2013
Vertaald uit het Engels door Rogier van Kappel

© Marjo, 24 februari  2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER