Sprakeloos
Anne Nicolai

Uitgeverij De Crime Compagnie timmert de laatste jaren succesvol aan de weg met auteurs van voornamelijk Nederlandse bodem. Met debutant Anne Nicolai (1972) zet de uitgever een volgende stap op die route. Anne schrijft al sinds ze een pen vast kan houden, is journaliste en tekstschrijfster geweest en zorgt tegenwoordig fulltime voor haar gezin. Sinds de jaren negentig schrijft ze verhalen, waarmee ze al een aantal prijzen heeft gewonnen (zoals de Viva Verhalenwedstrijd). Met Sprakeloos verschijnt haar eerste thriller. 

In Sprakeloos is het aloude adagium 'Spreken is zilver, zwijgen is goud' wel heel erg ver doorgevoerd door filosoof en wetenschapper Alex en zijn vriendin Chloe, die als journaliste bij een krant werkt. Ze zijn al 1,5 jaar bij elkaar en hebben in het begin op verzoek van Alex de afspraak gemaakt om niet met elkaar te praten: dan kan er volgens hem ook niet gelogen worden. Taal is immers de bron van alle leugens, is zijn uitgangspunt. Tot nu toe heeft dit goed gewerkt. Dan raakt Chloe betrokken bij de moord op een jong meisje, wiens beeld op onverklaarbare wijze op een foto uit het nieuwe toestel van Chloe verschijnt. Ze kan niet rekenen op de steun van Alex, die ondanks haar ontreddering blijft weigeren met Chloe te praten. Waarom? Is hij bij de moord betrokken? Hij kon immers eigenlijk als enige bij het fototoestel? Hoe anders of liever gezegd: wie anders kan die foto gemaakt hebben? De ene vraag roept onherroepelijk de andere op. Haar collega Rolf wil haar wel helpen, maar kan ze hem wél vertrouwen of heeft hij een eigen agenda?

Met Sprakeloos heeft Anne Nicolai een mooi debuut neergezet met goed uitgewerkte en geloofwaardige hoofdpersonen. Door het consequente en goede gebruik van de ik-vorm kruipt de lezer in de huid van Chloe en voelt haar gevoelens van onrust, twijfel en angst alsof hij erzelf bij is. Het vleugje bovennatuurlijke geeft het boek een extra lading mee en de oplopende spanning sluipt langzamerhand door de poriën van het verhaal. De plot en de sporen naar de dader zijn mooi met elkaar verweven. Het tweede verhaallijntje, dat redelijk voorspelbaar was, leidde mooi de aandacht af. Ik dacht halverwege te weten wie de dader moest zijn, maar werd op het eind toch nog verrast.

Ik hou niet zo van etiketjes plakken, maar dit is een typische 'vrouwenthriller' (spanning, een prettige, vrouwelijke hoofdpersoon en een beetje romantiek) die ik van harte kan aanbevelen. Dit boek mag in je vakantiekoffer niet ontbreken.

ISBN 9789461090614 Paperback 250 pagina's De Crime Compagnie maart 2013

© Joanazinha, 2 april 2013

Lees de reacteis op het forum en/of reageer, klik HIER

Bloed en Veren
Max Bentow

Heerlijk vind ik het om vlak voor het slapen een spannende thriller te lezen. Het maakt niet uit hoe spannend het boek is, na even gelezen te hebben slaap ik doorgaans als een roos. Bloed en veren is echter de uitzondering op de regel. Na het lezen van dit bloedstollend spannende boek deed ik geen oog meer dicht. Max Bentow heeft me met dit boek ouderwets laten griezelen.

Het verhaal speelt zich af in Berlijn waar zojuist een vrouw is vermoord. De dode vrouw biedt een afschuwelijke aanblik. De moordenaar heeft haar prachtige blonde haren verwijderd evenals haar ogen en een dode, verminkte vogel op het lichaam achtergelaten. Het diertje heeft geen enkele veer meer en in zijn buikje prijkt een gapend gat.

Politiecommissaris Nils Trojan onderzoekt de zaak. Hij heeft tijdens zijn loopbaan al heel wat gruwelijkheden aanschouwt maar de laatste tijd valt zijn werk hem steeds zwaarder. ’s-Nachts krijgt hij paniekaanvallen en doet hij geen oog dicht. Hij is bang om ook tijdens het uitoefenen van zijn werk door angst verlamd te raken en schakelt de hulp van psychologe Jana Michels in. Hij probeert haar zijn diepste zielenroerselen toe te vertrouwen maar vindt dit moeilijk omdat hij zich erg tot haar aangetrokken voelt. Maakt hij ooit een kans bij haar als ze hem slechts als een cliënt met problemen ziet?

Dan wordt er opnieuw een moord gepleegd. Het leidt geen enkele twijfel dat de vrouw door dezelfde dader is gedood. Haar ogen zijn uitgestoken en haar blonde haar is meegenomen. Alleen de dode vogel ontbreekt. Of niet? Deze tweede moord is nog erger dan de eerste. Dit keer was er namelijk een getuige: de tienjarige dochter van het slachtoffer. Het kleine meisje, Lene, is ternauwernood aan de dader ontsnapt maar raakte daarbij wel gewond. Wat heeft ze gezien toen ze de moordenaar met haar moeder aantrof? Dan verdwijnt Lene spoorloos. Er breekt grote paniek uit. Waar is het meisje gebleven?

De moordenaar is nog lang niet klaar. Hij heeft een missie. Steeds opnieuw ontdekt een blonde vrouw een klein vogeltje in haar woning. Een goudvinkje. Stuk voor stuk schrikken ze in eerste instantie van het beestje maar de echte schok komt pas op het moment dat ze beseffen dat er naast het onuitgenodigde diertje, nóg een ongenode gast is. Hoe komt de dader toch steeds binnen? Het is doodeng.

Nils Trojan en zijn collega’s doen hun uiterste best om de dader in zijn kraag te vatten. Wanneer de moordenaar een boodschap voor Nils achterlaat, wordt het persoonlijk. Zullen de paniekaanvallen gaan overheersen of weet Nils zijn angsten te overwinnen? Het is een strijd op leven en dood. Tijd om bang te zijn is er niet maar toch voelt Nils de angst tot in zijn botten.

Nils, de held in het verhaal is geen doorgewinterde, bikkelharde politieman. Hij is geen zwakkeling en ook geen lafaard maar hij heeft genoeg gezien om te beseffen dat de wereld vergeven is van gestoorde maniakken. Zijn grootste angst is dat hij niet in staat zal zijn om de mensen van wie hij houdt te beschermen. De bezoekjes aan Jana zijn belangrijk voor hem maar veroorzaken ook verwarring. Jana op haar beurt raakt gevoelsmatig steeds meer betrokken bij de moordzaken.

Bloed en veren gaat over een moordenaar die de huizen van zijn slachtoffers binnensluipt. Als ik ergens bang voor ben dan is het wel voor insluipers. Deze thriller joeg me dan ook de stuipen op het lijf. Het verhaal zit vol vaart en staat tegelijkertijd bij elk detail stil. Bloed en veren is het ijzersterke thrillerdebuut van acteur Max Bentow. Het boek is een groot succes in Duitsland en ik ben ervan overtuigd dat ook Nederland overstag zal gaan.

ISBN 9789021446516 | paperback |320 pagina's| Uitgeverij Q | april 2013
Vertaald door Jan Bert Kanon

© Annemarie, 2 april 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Een verknipt leven
Nikki Roose


Het leven van Dennis Prinsen heeft vele diepe dalen gekend. Zijn vader was voor zijn werk vaak maandenlang van huis en zonder zijn medeweten haalde moeder dan haar twee oudste dochters in huis. De halfzussen, een tweeling, mishandelden hun jonge broertje stelselmatig en moeder deed niets. De mishandelingen kwamen pas na jaren aan het licht, toen vader het toegetakelde lichaam van zijn kind zag. Hij nam Dennis mee en hij heeft zijn moeder en halfzussen nooit meer gezien.

Dennis werd ondergebracht bij oom Jacob , een relatief gelukkige tijd. Dennis deed het goed op school maar was wel een echte einzelgänger. Seksueel kwam hij aan zijn trekken door de vriendin van oom Jacob. Zij bezocht de tiener regelmatig op zijn zolderkamertje.

De vader en oom van Dennis stierven korte tijd na elkaar. Dennis bleef achter met een flinke som geld van vader en de antiekzaak van oom Jacob. Dennis had zijn oom beloofd de antiekzaak voort te zetten en tot zijn grote verbazing had hij er nog plezier in ook. De zaken gingen goed en ondanks zijn vreemde en traumatische jeugd groeide Dennis uit tot een vrij evenwichtige man. Hier kwam echter verandering in toen de knappe Katrina Meertens in zijn leven kwam. Zij verwoestte zijn geluk en Dennis bleef achter met een nauwelijks beheersbare woede. Nu zint hij op wraak. Katrina is inmiddels niet meer binnen handbereik maar dat maakt Dennis niets uit. De wereld zit vol met “sletjes” en hij zal zijn wraak op hen botvieren. Hij zal beginnen met Lisa Storms. Lisa is zich van geen kwaad bewust en schrikt hevig van het dreigtelefoontje dat ze ontvangt.

Een verknipt leven leest soepel en maakte me toch wel even nieuwsgierig naar de afloop van het verhaal. Helaas is het verhaal weinig omvattend, niet geloofwaardig en staat het boek staat vol met slordige zinnen, typ- en taalfoutjes. Ook vind ik het verwarrend dat bijvoorbeeld automerken en namen van gerechten regelmatig, maar niet consequent, cursief worden weergegeven. De delen van het verhaal die vanuit het perspectief van Dennis zijn geschreven, worden ook cursief weergegeven waarbij de automerken dan juist weer niet cursief zijn. Waarom is dit?

Hoofdpersonen in het boek zijn Dennis Prinsen en Lisa Storms. Lisa heeft een affaire met haar baas maar voelt zich hier niet goed bij. Toch valt ze steeds weer als een blok voor de smekende blik van haar aantrekkelijke chef. Zal ze in staat zijn zich aan deze charmeur te ontworstelen? Voorlopig maakt ze zich vooral zorgen over de dreigtelefoontjes die ze ontvangt. Wie is de griezelige hijger die haar steeds opbelt?

Het boek eindigt met een schokkende verhaalwending. Het is volkomen ongeloofwaardig en vrouwen die hetzelfde hebben meegemaakt als Lisa in dit boek, zullen met stomheid zijn geslagen. Het zal door hen waarschijnlijk als zeer kwetsend worden ervaren. Hun leed wordt in dit boek totaal niet serieus genomen en dit verhaal is wat mij betreft dan ook geen aanrader.

ISBN 9789462170216 | ebook| 159 pagina’s | Uitgeverij ClusterEffect | januari 2013

© Annemarie, 31 maart 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Zusje
Rosamund Lupton

Op 26 januari om half vier ’s-middags wordt Beatrice in New York door haar moeder opgebeld. Haar vijf jaar jongere zusje Tess wordt vermist. Beatrice stapt op het eerste vliegtuig naar Londen, waar haar familie woont. Wanneer ze arriveert, is Tess nog steeds weg. Beatrice weet zeker dat Tess niet vrijwillig is verdwenen, ze vertellen elkaar immers altijd alles. En bovendien is Tess hoogzwanger!

De zwangerschap van Tess was niet gepland. De vader van haar baby is een oudere, getrouwde docent. Tess staat er alleen voor maar ze is gelukkig met het aanstaande moederschap. Even waren er grote zorgen, bij de ongeboren baby was taaislijmziekte geconstateerd. Leo, het broertje van Tess en Beatrice is jaren geleden gestorven aan deze afschuwelijke ziekte en zijn dood staat Tess en Beatrice nog helder voor de geest. Dankzij een revolutionaire gentherapie zal het zoontje van Tess echter een gezonde toekomst tegemoet gaan, nog voor zijn geboorte is hij genezen verklaard.

Tess is pas over een paar weken uitgerekend en wanneer de politie ontdekt dat Tess al is bevallen, is Beatrice geschokt. Hoe kan het dat ze dit niet wist? Nog groter is de schok wanneer blijkt dat het kindje dood is geboren. En dan wordt Tess gevonden in een openbaar toilet in een park. Haar polsen zijn doorgesneden, ze is al dagen dood.

Tess, die vrolijke en levenslustige Tess, heeft zelfmoord gepleegd. Het verlies van haar kindje heeft geleid tot een postnatale depressie. Tess zag het leven niet langer zitten. Voor de politie en de psycholoog van Tess is het zo klaar als een klontje. Beatrice denkt er echter heel anders over. Tess zou nooit zelfmoord plegen. De twee zussen hebben gezien hoe hun broertje vocht voor zijn leven en het gevecht verloor. Nooit zou Tess zichzelf vrijwillig van het leven beroven. Nooit.

Niemand gelooft Beatrice. Er is een antwoord op elke kritische vraag die ze stelt. Elke nieuwe ontdekking die Beatrice doet wordt weerlegd. De politie blijft bij haar conclusie en de psycholoog die Tess bezocht, ondersteunt deze. Maar niets doet Beatrice twijfelen. Ze neemt haar intrek in het schamele appartement van haar zusje en zegt haar luxe leven en verloofde in New York vaarwel. Beatrice zal niet rusten voor ze de moordenaar van Tess heeft gevonden.

Aan het begin van het boek begint Beatrice aan een brief aan de dode Tess. De moordenaar is gevonden en de rechtszaak wordt voorbereid. Beatrice doet aan Tess verslag van het verhaal over de zoektocht naar de moordenaar dat ze - stukje bij beetje - aan de advocaat van het Openbaar Ministerie vertelt. Ze voegt dingen toe aan de brief die alleen voor Tess zijn bestemd. De advocaat, Wright, is een vriendelijke man maar het vergt veel van Beatrice om het hele verhaal uit de doeken te doen. Ze krijgt steeds vaker een black-out en voelt zich met de dag zwakker worden maar ze houdt vol. De lezer weet al dat de dader is opgepakt maar nog niet wie het is. Wel is duidelijk dat ook Beatrice bijna in handen van de moordenaar viel.

Zusje is indrukwekkende thriller maar ook veel meer dan dat. Het is een verhaal over een innige band tussen twee zussen en ook een vertelling over intense rouw. Daarnaast gaat dit boek over instinct en over geloven in jezelf. Iedereen is ervan overtuigd dat Tess zelfmoord heeft gepleegd en dat Beatrice, overmand door verdriet, de waarheid niet kan accepteren. Toch twijfelt Beatrice geen moment, Tess is vermoord. Ze blijft graven, ze blijft zoeken en ze blijft mensen confronteren met allerlei feiten en vermoedens. Het is geen obsessie maar een overtuiging.

Het verhaal is heel intens. Spannend is het ook. Ligt de waarheid voor de hand of juist niet? En in welke hoek moet Beatrice zoeken? Soms leest het boek als een bloedstollende thriller, dan weer als een aangrijpende roman. Steeds perfect in balans en altijd even prachtig geschreven. Zusje is een weergaloos debuut.

ISBN 9789022565339| paperback |352 pagina's| Uitgeverij Boekerij | maart 2013
Vertaald door Iris Bol en Marcel Rouwe

© Annemarie, 31 maart 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De killing 2
David Hewson

Op begraafplaats Mindelunden in Kopenhagen wordt een dode vrouw aangetroffen. Ze is vastgebonden aan een monument en haar gehavende lichaam verraadt dat ze kort voor haar dood op gruwelijke wijze is mishandeld. Haar man wordt gearresteerd, zijn kleding zit vol bloed. Het stel zou gaan scheiden en kennelijk hebben de huwelijksproblemen geleid tot een crime passionnel. Toch twijfelt Lennart Brix, hoofd moordzaken, aan deze verklaring. Hij mist de scherpe blik van voormalig rechercheur Sarah Lund. Nadat het onderzoek naar de moord op Nanna Birk Larsen dramatisch afliep en Jan Meyer, de partner van Sarah, voorgoed in een rolstoel belandde, is ze ontslagen. Sarah werkt tegenwoordig bij de grenspolitie in Gedser.

De veertigjarige Sarah slijt haar dagen in Gedser in eenzaamheid. Het is een vlucht, een poging om op te gaan in vergetelheid. De baan is weinig uitdagend, een soort boetedoening. Sarah voelt zich verantwoordelijk voor het lot van Jan Meyer. Wanneer ze door Brix gevraagd wordt om het dossier van de huidige moordzaak in te zien en haar eerste indruk met hem te delen, weigert ze. Ze is niet van plan haar veilige schuilplaats te verlaten. Toch begint er iets te kriebelen en omdat ze toch naar de stad moet voor de verjaardag van haar zoon Mark, stemt ze toe. Ook al heeft de echtgenoot van de dode vrouw inmiddels bekend, Sarah beseft meteen dat hij de dader niet kan zijn.

De dode vrouw heet Anna Dragsholm. Ze was advocate en vertegenwoordigde een legereenheid. De eenheid stond onder het bevel van Jens Peter Raben. Nadat de eenheid terugkeerde uit Afghanistan ging het mis met Jens. Hij draaide door, gijzelde een wildvreemde man en beweerde vervolgens dat deze verantwoordelijk was voor een slachtpartij in Afghanistan waarbij een onschuldig gezin op brute wijze werd gedood. Nu verblijf Jens in een psychiatrische gevangenis. Er is geen enkel bewijs dat zijn verhaal staaft. De man heeft ze niet allemaal meer op een rijtje.

Er wordt nog een moord gepleegd. Het slachtoffer is een goede vriend van Jens Peter Raben, ze dienden in dezelfde eenheid.  De twee moorden worden vervolgens opgeëist door de Moslimliga, een tot nu toe onbekende organisatie. Het is koren op de molen van het Deense parlement dat op het punt staat om een nieuw Antiterrorismeakkoord te presenteren. De kersverse minister van Justitie, Thomas Buch, werkt echter tegen. Hij is niet van plan over één nacht ijs te gaan. Ook Sarah heeft zo haar twijfels. De moordenaar gebruikt nepidentiteitsplaatjes op zijn slachtoffers. Hij snijdt ze ermee. Is dat een kenmerkende methode van terroristen?

Net als de zaak Nanna Birk Larsen (uit De killing) zal ook deze moordzaak een gigantische omvang blijken te hebben. Ruim vijfhonderd bladzijden lang ging ik volledig op in deze briljante thriller die gebaseerd is op de Deense televisieserie De killing 2. De samenwerking tussen scriptschrijver Søren Sveistrup en auteur David Hewson heeft zich opnieuw vertaald naar een voortreffelijk boek. Van het tweede seizoen van De killing op tv was ik minder onder de indruk dan van het eerste seizoen. Het tweede boek is echter even indrukwekkend en fascinerend als het eerste boek.

Hoofdpersonage Sarah Lund is een vrouw die niemand toelaat in haar hoofd. Ze komt over als een stugge vrouw en die indruk klopt gedeeltelijk. Ze mist misschien enige gevoeligheid maar haar grootste probleem is dat ze niet in staat is om haar gevoelens met iemand te delen. Ze begrijpt dat ze vrijwel nooit aan de wensen van haar omgeving voldoet maar ze weet niet hoe ze hier verandering in moet brengen. Bovenal is Sarah oprecht en duidelijk. Er is niets stiekems aan haar. Wanneer ze zich vastbijt in een zaak, gaat ze grensoverschrijdend te werk. Hierdoor raakt ze keer op keer in de problemen. Sarah Lund is intrigerend, ze is een van de boeiendste fictieve personen die ik ken.

De killing is goed, De killing 2 is beter, zal De killing 3 dan het best worden? David Hewson heeft al toegezegd ook de ““filmverboeking” van De Killing 3 voor zijn rekening te nemen dus mij rest niets anders dan me ontzettend te verheugen op wat komen gaat.

ISBN 9789022562581 | paperback |528 pagina's| Uitgeverij Boekerij | maart 2013
Vertaald door Nienke Van Der Meulen

© Annemarie, 30 maart 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

In vredesnaam
Daniëlle Hermans

Driehonderd jaar geleden is het dat er in Utrecht een vredesverdrag werd gesloten. Het betekende het einde van de Spaanse successieoorlog. Omdat de Spaanse koning Karel II zonder troonsopvolger zou sterven, had hij Philips van Anjou aangewezen als opvolger. Maar Lodewijk XIV en Leopold I vonden dat niet terecht. Een oorlog brak uit, waar onze Willem van Oranje, toen ook koning van Engeland, bij betrokken raakte. Hij was tegenstander van een Fransman op de troon, die zou veel te machtig worden. Het zag er niet naar uit dat de oorlog al strijdend tot een goed einde kon komen, het werd tijd voor een verdrag. Utrecht werd gekozen als stad van onderhandelingen, gelegen in de Republiek der zeven Provinciën. Het duurde een jaar voor er eindelijk handtekeningen werden gezet.
Dit is nu driehonderd jaar geleden, en Danielle Hermans greep de kans om tegen dit decor een spannende thriller te schrijven, gebruik makend van de historische feiten en de raadselen die er na zoveel jaar nog altijd zijn.

Er vindt anno nu een moord plaats, in de Dom nog wel! Nu de Vrede van Utrecht herdacht gaat worden, komt dit wel heel slecht uit, en districtschef Patricia Cornelisse besluit er haar beste rechercheur op te zetten. Rob van Helden is nog maar net in Utrecht, overgeplaatst vanuit Amsterdam - weggewerkt zeg maar – en niet iedereen is blij met deze keuze. Nicole Hessels, zijn vaste partner wel natuurlijk. De Dom wordt onder hevig protest afgesloten. Het onderzoek begint.
Al snel worden er ook in andere omliggende kerken slachtoffers gevonden, steeds op een andere manier om het leven gebracht, en de personen lijken ook geen connecties met elkaar te hebben. Het betreft een Duitse en een Spaanse vrouw en een vrouw met een Engelse achtergrond…
Maar de lezer volgt meerdere verhaallijnen en weet dat er in april 1713 een geheim genootschap opgericht werd, zo goed geheim gehouden dat na driehonderd jaar er niemand iets van weet, behalve de leden natuurlijk. Maar als blijkt dat dit de link is tussen de vrouwen, wie is dan de dader? Een ingewijde? Heeft iemand zijn mond voorbij gepraat? Is iemand – mogelijk tijdens de opgravingen – verzeild geraakt in de geheime gangen onder de kerken van Utrecht?
Raadsels, waar Van Helden en Kessels hun tanden op stuk kunnen bijten.
Intussen geniet de lezer van een heerlijk verhaal met een historisch kloppende achtergrond. Of de geheime gangen ook bestaan heb ik niet kunnen vinden, maar natuurlijk mag er ook best wat verzonnen worden. Zo heeft het vrouwengenootschap helaas ook niet echt bestaan. Maar door deze lijn in het verhaal te verwerken, heeft het verhaal een feministisch tintje. Heel apart!
Het levert een prima thriller op, met natuurlijk nog wat privé dingetjes rondom de speurders.

ISBN 9789022998830 | Paperback | 240 pagina's  |A.W. Bruna Uitgevers| januari 2013

© Marjo, 29 maart 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De expat
Patricia Snel


Patricia Snel (1967) is in Gouda opgegroeid en studeerde Italiaanse taal- en letterkunde en kunstgeschiedenis. Ze heeft veel gereisd en is na enige omzweringen sinds 2011 woonachtig in Singapore. In haar boeken snijdt ze graag maatschappelijke problemen aan. In haar derde thriller, De expat, gaat het om thema's als eenzaamheid en (huiselijk) geweld. 

Het verhaal begint met een beschrijving van het rustige leventje van Julia. Zij is een gewone Hollandse vrouw die met haar man Paul een luxe expat-leventje leidt in Singapore. Ze wonen in een mooie flat met een inwonend dienstmeisje op een ommuurde compound, een zwembad op het terrein en veel winkels in de buurt. Paul is een snelle jongen die in de financiële wereld werkzaam is en Julia is druk op zoek naar een baan. Wanneer dat niet lukt, Paul steeds vaker van huis is omdat hij het zo druk heeft, en Julia het idee krijgt dat zijn zaken niet helemaal zuiver op de graat zijn, lopen de onderlinge irritaties steeds hoger op. Julia zoekt flirterig contact met de aantrekkelijke overbuurman Dave, totdat ze stuit op een paar rare zaken waarbij haar eigen dienstmeisje en de overbuurman betrokken lijkt te zijn. Wanneer ze probeert uit te vinden wat er aan de hand is, ontdekt ze een heel andere kant van zonnig en luxe Singapore.

Het verhaal krijgt langzaam vaart als een trein die op stoom komt; Patricia Snel bouwt het heel zorgvuldig op. Denk je in het begin verzeild te zijn geraakt in een simpel romannetje, hoe verder je komt hoe beklemmender het verhaal wordt. Je voelt je samen met Julia ongemakkelijk zonder precies de vinger op de zere plek te kunnen leggen. De spanning wordt verder opgebouwd door sinistere tussenstukjes in het boek, waarbij al heel gauw vermoedens ontstaan van grove misdaden die haaks staan op het genoeglijke leventje van Julia en haar vriendinnen.
Zonnig Singapore heeft een hele duistere binnenkant, die schrijnend naar voren komt bij de verzuchting van Julia dat op de gekste vergrijpen, zoals het weggooien van een sigarettenpeuk, een forse boete staat maar dat aan verdwenen, uitgebuite of mishandelde gastarbeiders geen aandacht wordt besteed. Die schaduwkant vormt de kapstok voor dit boek en is eigenlijk ook een aanklacht tegen iedereen – de autoriteiten voorop – die voor 'human trafficking' zijn ogen sluit en dankbaar ge/misbruik maakt van de geïmporteerde arbeiders.

Uit alles blijkt dat Patricia Snel, die zelf in het gebied woont en werkt, weet waarover ze spreekt in deze 'social thriller'. En mede omdat ze zelf ooit slachtoffer is geweest van geweld, is ze in staat dit heel invoelend te verwoorden.
De karakters komen geleidelijk en langs een geloofwaardige weg langzaam tot bloei. De lezer groeit mee met Julia en leeft met haar mee in haar geïrriteerdheid naar haar overdreven bezorgde moeder, haar groeiende woede jegens Paul en haar vrees voor een financieel en echtelijk debacle dat ze aan ziet komen maar waar ze geen greep op krijgt.

Een interessante thriller met een goed uitgewerkte sociale component. Voor mij was het een eerste kennismaking met deze schrijfster maar ééntje die absoluut niet is tegengevallen. Zeker met de komende vakantieperiodes in zicht een aanrader voor de vakantiekoffer.

ISBN 9789049954093 Paperback 240 pagina's Mistral januari 2013

© Joanazinha, 21 maart 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Getuigen
Rudy Soetewey

‘Het moerasdilemma: je staat er tot aan je knieën in, je kunt er alleen uit door te bewegen, maar elke beweging brengt je automatisch dichter bij het einde.’

Een 56-jarige man zit ‘s avonds laat in een trein die door Vlaanderen rijdt. Eindstation Hove.
Hij ziet hoe een drietal jongens met een spuitbus een ‘kunstwerk’ maakt op het raam. Hij drukt zich in een hoekje, wil niet gezien worden. Een andere passagier is niet zo verstandig. Die maakt een opmerking die hem duur zal komen te staan. Onze hoofdpersoon is er getuige van hoe de grootste van de jongens de man met een flinke schop raakt.
De man valt. Nog reageert hij niet; het zal wel meevallen met het slachtoffer? En hij heeft geen mobiel bij zich. Alleen tegen drie jongens iets beginnen. Dat niet. Hij stapt snel uit als de trein stopt en ziet even later hoe ook de jongens uit de trein springen. Ze zien hem niet, gelukkig. Hij weet zich verborgen te houden, denkt hij en gaat zo snel mogelijk naar huis.

‘Ik draaide me om en begon zo goed en kwaad als het ging aan de weg naar huis.
Al na tien meter begon het in mijn hoofd te razen.
Waarom zo bang? Van kinderen, notabene! Wat was ik toch weer moedig geweest! Maar misschien kon ik thuis de politie bellen. Misschien dat…’

Maar hij belt niet, omdat hij zich ziek had gemeld op zijn werk, waar hij nog in zijn proeftijd zit. Als hij verneemt dat het slachtoffer dood gevonden is, begint het te knagen. Het komt eigenlijk wel goed uit dat het treinpersoneel de dupe wordt van beschuldigingen door de media, maar aan de andere kant verdienen die mensen dat niet. Wroeging, schuldgevoel, twijfels.
Wat nu? Anoniem getuigen?
Zo begint het web van leugens. Hoe meer leugens hij vertelt, hoe moeilijker het wordt om de waarheid te laten zegevieren. Behalve deze tweestrijd is er ook de angst: zouden de jongens hem toch herkend hebben?

Martin Vandeweyngaert is bepaald geen machotype. Hij is van goede wil, maar komt nauwelijks tot echte daden. Aangesproken op zijn  gedrag kronkelt hij zich in allerlei bochten om er uit te komen, en raakt verstrikt in een onontwarbare kluwen leugens.  Zijn vrienden laten hem in de steek, zijn baan staat op de tocht, de politie gelooft hem niet, en die jongens krijgen hem in de smiezen.
Hoe schlemielig de man ook is, je voelt sympathie voor hem. Je zou immers zelf ook zo makkelijk in zo’n situatie terecht kunnen komen. Al zou je het dan wel heel anders aanpakken natuurlijk.
Geschreven in een vlotte stijl, met heuse pageturners en sappige Vlaamse woorden. De omslag vind ik ook erg mooi gevonden!

ISBN 9789079552443| paperback | 293 pagina's| Kramat| februari 2011

© Marjo, 17 maart  2013 

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Naaktportret
Loes den Hollander

Marijke is even alleen in huis. Haar man, Lodewijk, heeft een ongeluk gehad en ligt in het ziekenhuis. Op dat moment gebeuren er dingen die haar leven verstoren: er worden brieven bezorgd met een foto. Jeroen, de bijzondere zoon van Lodewijk, vertelt over zijn dromen, die niet bepaald geruststellend zijn. Hij heeft al eerder voorspellende dromen gehad.

Het valt haar op dat er steeds een rood autootje achter haar rijdt, en ook is er te vaak sprake van een vrouw met een hoofddoek. Bij die laatste kan ze een verklaring bedenken: was er niet in het plaatsvervangend gezinshuis waar Jeroen woont, een moslima weggestuurd omdat haar hoofddoek de bewoners bang maakte? Is zij op wraak uit? Maar die foto’s dan? Daar heeft zo’n meisje toch geen weet van?
Bovendien is het mei. In die maand heeft Marijke het altijd moeilijk. Er zijn in haar verleden verschrikkelijke dingen gebeurd, in de meimaand. Dingen die haar blijven achtervolgen.
En nu is Lodewijk er niet. Moet ze alles alleen oplossen. Als dan ook nog blijkt dat Jeroen en Lodewijk in gevaar zijn, moet ze haar verleden onder ogen zien. Want daar moet de oplossing liggen…

Een erg spannende thriller, die zeer goed in elkaar steekt. Heden en verleden zijn verweven, of wisselen elkaar af. Langzaam vallen de puzzelstukjes op hun plek, voor Marijke en voor de lezer.
De spanning neemt toe, naarmate het verhaal vordert, en met verrassende wendingen is dit een thriller die je niet weglegt. Zoals het een goede thriller betaamt dus.

ISBN 9789061121169   | paperback |320 pagina's | Karakter |oktober 2007

© Marjo, 17 maart 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Slaap
Lars Kepler

Op een spoorbrug in Södertälje loopt Michael Kohler-Frost. Hij is ziek, ernstig verzwakt en gewond.  Michael en zijn zusje Felicia zijn al dertien jaar vermist. Zeven jaar geleden zijn ze doodverklaard. Michael wordt in allerijl naar het ziekenhuis gebracht waar onder andere de veteranenziekte bij hem wordt geconstateerd.

Joona Linna van de rijksrecherche is verbijsterd als hij het nieuws over Michael hoort. Dertien jaar geleden heeft hij samen met partner Samuel Mendel de vermissingszaak van de twee kinderen behandeld. Ze waren er destijds van overtuigd dat Michael en Felicia in handen van seriemoordenaar Jurek Walter waren gevallen en niet meer in leven waren. En nu is Michael uit het niets opgedoken. Hij is ontsnapt en beweert dat Felicia nog in leven is maar nog altijd gevangen wordt gehouden door de “Zandman”. Michael is ziek en in de war maar wat Felicia betreft is hij stellig: ze leeft nog.

Allereerst laat Joona Linna natrekken of Jurek Walter nog gevangenzit. Tot zijn grote opluchting is dat nog steeds het geval. Dertien jaar geleden hebben Joona en Samuel de man op heterdaad betrapt. Sindsdien verblijft Jurek in eenzame afzondering op een gesloten forensisch psychiatrische afdeling. Jurek jaagt Joona angst aan. Nadat de moordenaar zijn vonnis gehoord had, bedreigde hij het gezin van Joona en dat van Samuel. Korte tijd later verdwenen de vrouw en twee zonen van Samuel. Een jaar na hun verdwijning pleegde Samuel zelfmoord met zijn dienstpistool. Door angst overmand heeft Joona de dood van zijn vrouw en dochtertje in scène laten zetten. Wie is verantwoordelijk voor het uitvoeren van de wraakacties van deze gruwelijke man? Wie is de handlanger van Jurek die ongetwijfeld Michael en Felicia gevangen hield? Nog steeds weet Joona het niet. Hij weet wel dat hij zijn gezin enorm mist.

De kans is groot dat Felicia ook veteranenziekte heeft opgelopen. Onbehandeld heeft de ziekte een dodelijke afloop. De tijd tikt, ze moet gevonden worden. Collega’s stellen voor om Jurek Walter te verhoren. Joona wijst dit idee af. Jurek Walter is een gruwelijke man. Hij kruipt in het hoofd van de personen met wie hij praat. Hij plant twijfel en zaait verwarring. Jurek Walter heeft de macht om mensen te laten doen wat hij wil. Een verhoor zal hij onmiddellijk doorzien en er een spel van maken. Er wordt een plan uitgedacht en Sara Bauer, inspecteur bij de veiligheidsdienst, wordt gevraagd het ten uitvoer te brengen. Haar opdracht is risicovol en levensgevaarlijk.

Deze uitmuntende thriller telt bijna vijfhonderd bladzijden maar dat weerhield mij er niet van om het boek binnen een dag te verslinden. Jurek Walter is een indringend en griezelig figuur. Hij doet denken aan Hannibal Lecter uit Silence of the Lambs. Het verhaal zelf is bijzonder intens en diepgaand. De personages en gebeurtenissen in dit boek zijn nauw met elkaar verweven. Dit verhaal is compleet tot in de kleinste details, messcherp en loepzuiver. De doortastendheid maar ook de angst van Joona wordt heel raak beschreven en van het personage Jurek Walter kreeg ik kippenvel. Sara Bauer is erg intrigerend. Ze is onverschrokken en tot het uiterste bereid om Felicia te redden. Maar is haar geest bestand tegen de overweldigende invloed van Jurek?

Slaap is het vierde deel in de zevendelige reeks rondom Joona Linna. De menselijke geest staat in dit boek centraal. Walter Jurek wil zijn slachtoffers breken. Zijn slachtoffers worden verteerd door een allesoverheersend gevoel van angst of eenzaamheid. Wat is de bedoeling van Jurek? Waar wordt hij door gedreven? Om inzicht te krijgen in de gedragingen van Jurek zal zijn levensverhaal opgediept moeten worden.

Lars Kepler is het pseudoniem van het Zweedse echtpaar Alexandra Coelho en Alexander Ahndoril. Ze worden ook wel de Zweedse Nicci French genoemd. Slaap is jaloersmakend goed en heeft een hoog griezelgehalte.

ISBN 9789023477358 | paperback |496 pagina's| Uitgeverij Cargo | maart 2013
Vertaald door Jasper Popma en Clementine Luijten

© Annemarie, 13 maart 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER