Het leven voor haar ogen
Laura Kasischke

Twee meisjes van een jaar of zeventien staan in het meisjestoilet van een middelbare school, ze staan te kletsen over het feit dat een van hen is uitverkoren tot de mei-koningin van dat jaar. De ander is jaloers, maar tegelijk ook wel blij voor haar vriendin, en ze huilt. ‘omdat ze blij is, zegt ze. In de verte klinkt een raar geluid tak-tak-tak. Ze weten niet wat het is en negeren het. Tot de deur opgegooid wordt en er een klasgenoot voor hen staat, met getrokken pistool.

‘Zo,’ zegt hij te hard in de stille rust van de meisjestoiletten, en beide meisjes krimpen ineen.
‘Zo,’ zegt hij wat zachter, alsof hij er spijt van heeft dat hij hen heeft laten schrikken.
’Wie van jullie zal ik doodschieten?’

Hoe het precies afloopt weten we niet. Pas verder in het verhaal is sprake van een schietpartij op een middelbare school met vele slachtoffers. Wat we wél weten is dat een van hen zei: ‘Haar. Mij niet.’

In het eigenlijke verhaal in dit boek is Diana McPhee veertig jaar oud, gelukkig getrouwd met Paul, een professor in de filosofie en moeder van de mooie Emma. Ze wonen in een huis dat is zoals ze het altijd gedroomd heeft, met dezelfde schommelstoelen op de veranda, die ze altijd zo mooi vond als ze langs een andere woning kwam.
Alles is perfect, alles is prima in orde. Maar dan komen er kleine scheurtjes in haar leven: ze krijgt een anonieme brief, met daarin een piepklein papiertje waarop het woord slet; haar dochter die op school een verhaaltje mag vertellen over haar geliefde pop, leest iets heel anders op van het briefje dat ze heeft. Er duiken ineens vreemden in het zwembad van de buren, nogal schaamteloos en brutaal; er komt een kat aanlopen die precies is als Timmy...  maar die is allang dood toch?
Zijn het hallucinaties die ze heeft? En hoe kan het dat ze al zo lang geen vogels heeft gehoord? Langzaam raakt Diana de greep op haar leven kwijt. Zou zij, die het bloedbad overleefd heeft, nu alsnog instorten?
Terwijl we het verhaal van de veertigjarige Diana  volgen zijn er flashbacks, die teruggaan naar het jaar voor het drama: de meisjes genieten van het leven zoals pubers dat doen: ze roddelen over jongens; gaan zwemmen en winkelen, het leven is mooi.
Als alles op zijn plaats valt en je door hebt wat er aan de hand is, heb je een boeiend verhaal gelezen en je steeds afgevraagd wie van de meisjes de dood gevonden heeft. Degene die zei: ‘neem haar’? Of degene die zei: ‘schiet mij maar dood’.
Ingenieus verhaal!

De Amerikaanse schrijfster Laura Kasischke schreef ook ‘ het ontwaken’, en ik hoop dat er nog meer van haar werk vertaald zal worden!

ISBN 9789028419988   | paperback |253 pagina's | Wereldbibliotheek  | 2002
Vertaald uit het Engels door Josephine Ruitenberg

© Marjo, 29 januari 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.emilymandel.com

http://www.paulsterk.nl

http://www.vivecasten.se

De genezer
Antti Tuomainen

Tapani Lehtinen maakt zich zorgen. Hij heeft nu al een etmaal niets van zijn vrouw Johanna vernomen. Ze belde om te zeggen dat ze wat later thuis zou komen van haar werk als onderzoeksjournalist en daarna bleven verdere berichten uit. Tapani en Johanna vormen een hecht stel en wanneer ze niet bij elkaar zijn bellen ze elkaar meerdere keren per dag. Tapani belt keer op keer naar het mobieltje van Johanna maar niemand neemt op.

Dit verhaal speelt zich af in Helsinki, ergens in de nabije toekomst. Onze planeet verkeert in een slechte staat en grote delen van de wereld zijn onbewoonbaar geworden. In tien jaar tijd is het heel hard gegaan.

“Achteraf was het natuurlijk makkelijk te zeggen dat alle voortekenen toen al aanwezig waren geweest: de steeds drogere zomers, die zich tot ver in het najaar uitstrekten; de regenachtige winters en de wind die steeds verder in hevigheid toenam; het nieuws over de honderden miljoenen mensen die over de aardbol zwierven, en de exotische insecten die ongemerkt ook hier door de tuin en over je huid kropen en die borreliose, malaria, leishmaniasis en encefalitis verspreidden.”

Helsinki verkeert in staat van verval en wordt geteisterd door de gevolgen van hevige regenbuien. Er heerst totale anarchie. Bewakingsbedrijven – die als paddenstoelen uit grond schieten – proberen orde in de chaos te scheppen maar dit lijkt alleen maar averechts te werken. Het is gebeurd met de aarde zoals wij deze kennen. Gelukkig hadden Tapani en Johanna elkaar nog. Maar nu is Johanna weg en ook de fotograaf die met haar mee was, is niet huiswaarts gekeerd. De politie is vriendelijk maar onderbemand, zij kunnen Tapani niet helpen. Er rest hem niets anders dan zelf op onderzoek uit te gaan. Hij wil Johanna terug, kan niet zonder haar.

Wanneer Tapani de gegevens en computerbestanden van Johanna inkijkt, ontdekt hij dat ze werkte aan een artikel over De Genezer. De Genezer blijkt een doorgedraaide milieuactivist te zijn. Hij moord hele gezinnen uit. De politie heeft een verdachte op het oog. Er is echter een probleem, de man die verantwoordelijk zou zijn voor de moordpartijen is al vijf jaar dood!

Met hulp van taxichauffeur Hamid – die hem door het gevaarlijke Helsinki loodst – trekt Tapani elke mogelijke aanwijzing na. Hij steekt zijn neus in zaken die hem het leven kunnen kosten. Het spoor blijft leiden naar De Genezer. En dan komt Tapani erachter dat Johanna’s verleden geheimen voor hem herbergt. Wat is haar band met de man die zich De Genezer noemt?

De genezer is het eerste boek van Antti Tuomainen dat in Nederland verschijnt. Het boek heeft de Clue Award gewonnen voor beste Finse misdaadroman. Het verhaal is heel indringend. Is dit een mogelijk scenario waar we met zijn allen op afstevenen? De auteur onderbouwt het verhaal zo overtuigend dat het me af en toe de stuipen op het lijf joeg. De groeiende wanhoop van Tapani maar ook zijn vastbeslotenheid om door te gaan, zijn griezelig goed beschreven. Evenals zijn liefde voor Johanna, ze hebben alleen elkaar nog. In een wereld die geteisterd wordt door (natuur)geweld en waarin vriendschappen minder hecht blijken dan gedacht, klampten deze twee mensen zich aan elkaar vast. Wanneer Johanna spoorloos blijft, is Tapani bereid tot het uiterste te gaan. En ik ging tot het uiterste om dit boek zo snel mogelijk uit te lezen.

ISBN 9789400501188 | paperback |208 pagina's| A.W. Bruna Uitgevers | januari 2013
Vertaald door Annemarie Raas

© Annemarie, 21 januari 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het hongervuur
Eriksson & Sundquist

Het hongervuur is het tweede deel van de trilogie “De zwakte van Victoria Bergman”. Het verhaal gaat verder waar het eerste deel is opgehouden en daarom raad ik aan om dat deel – Het Kraaienmeisje – eerst te lezen.

Het kraaienmeisje heb ik ongeveer een jaar geleden gelezen. Misschien was het beter geweest om het nog eens te herlezen vlak voordat ik in dit boek begon. Nu komt het begin een beetje rommelig over omdat ik tijd nodig had om weer in het verhaal te komen. Maar daarna werd ik net als bij het vorige deel helemaal meegesleept. Het verhaal is heel intens en schokkend. Ik had de neiging om mijn handen voor mijn ogen te houden en door de kiertjes tussen mijn vingers naar de bladzijden te gluren.

In Het Kraaienmeisje werd duidelijk dat psychologe Sofie Zetterlund en haar cliënte Victoria Bergman in werkelijkheid één persoon zijn. Victoria wordt verdacht van moord en hoofdinspecteur Jeanette Kihlberg is naarstig op zoek naar haar. Ze onderhoudt een nauw contact met Sofie en beseft niet hoe dichtbij Victoria is. Sofie is zich hier ook niet van bewust.

In dit boek wordt het steeds moeilijker voor Sofie om te blijven functioneren. Ze krijgt in de gaten dat zij en Victoria dezelfde persoon zijn. Sofie is een goede psychologe en ze beseft dat ze aan een Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) lijdt. De afschuwelijke geschiedenis van Victoria is háár geschiedenis. Zij is degene die jarenlang door haar vader en anderen is misbruikt. Zij is degene die zoveel leed moest doorstaan dat het teveel werd voor een enkel persoon. Victoria is gecreëerd door haar onderbewuste om te overleven. Victoria draagt de gruwelijk herinneringen aan het verleden met zich mee zodat Sofie verder kan met haar leven. De zwarte gaten in haar geheugen zijn momenten dat Victoria het stokje van haar overnam.

Jeanette werkt aan een moordzaak die doet denken aan een wraakactie. Iemand heeft het slachtoffer – een rijke zakenman – afgeslacht. Wat heeft deze man op zijn kerfstok? Wie neemt wraak? Het blijft niet bij dit ene slachtoffer, meer volgen. In de moordonderzoeken duiken steeds weer dezelfde namen op evenals geruchten van seksueel misbruik en pedofilie. En ook nu komt meerdere malen de naam Victoria Bergman naar voren. Sofie probeert grip te krijgen op de situatie en tegelijkertijd probeert ze Jeanette – die na het mislopen van haar huwelijk verliefd op Sofie is geworden – te misleiden. Ook al herinnert Sofie zich niet wat Victoria doet, ze beseft maar al te goed dat haar alter-ego achter deze vergeldingen zit.

Het hongervuur is een uitstekende psychologische thriller waarbij de lezer stevig in zijn of haar schoenen moet staan. De onderwerpen incest en pedofilie komen uitgebreid aan bod waarbij met name de gevolgen hiervan voor de menselijke geest worden ontleed. Ook al is het verhaal soms schokkend, het is nooit smakeloos. Integendeel zelfs. Het onderwerp is bijzonder goed uitgewerkt, de auteurs hebben een zeer gedegen research gedaan.

Dit zeer diepgaande verhaal is voor een groot deel geschreven vanuit een vrouw die in de war is. Hierdoor krijgt de lezer soms een werkelijkheid voorgeschoteld die in feite onjuist is. Tijdens het lezen liftte ik mee op de gedachten van een vrouw die zich maar met moeite staande houdt. Dit zorgde ervoor dat zowel zij als ik regelmatig voor verrassingen kwamen te staan. Het is een puzzel waar nog veel stukjes van ontbreken. Aan de horizon gloort zicht op het geheel. De ontknoping is ver weg maar toch binnen handbereik. Het einde komt als een schok, ik hoop maar dat het volgende deel niet al te lang op zich laat wachten. Ik wil het raadsel ontrafelen. Dit boek is pittig maar ook heel intrigerend en bijzonder geraffineerd geschreven. Dit verhaal blijft nog even flink rondspoken in mijn hoofd.

ISBN 9789023475071| paperback |400 pagina's| Cargo| januari 2013
Vertaald door Elina van der Heijden en Wiveca Jongeneel

© Annemarie, 20 januari 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Occupy De Nieuwe WereldOrde
Han Peeters

‘Jullie waren zo hemeltergend dom.’

Als het boek begint met een inleiding die vertelt over Zeus en zijn trawanten, die vanuit hun planeet Terrade een nieuwe samenleving, Terrade II, gaan stichten op onze wereldbol, ben je al voorbereid op een verhaal over Atlantis, het verzonken continent. Atlantis is verdwenen, het is niet verbazingwekkend dat er meteen maar verteld wordt hoe de missie van Zeus op een mislukking is uitgedraaid.
Emile van Straten, mij bekend uit ‘De eieren van de keizer’ als  kunsthistoricus, is met zijn vriendin Jenny op wereldreis met hun zeiljacht de Davy Jones, als hij een opdracht krijgt: Er is een bijzondere kaart gevonden op de Azoren, die grote gelijkenis vertoont met de beroemde kaart van Piri Reis, met één groot verschil: Atlantis staat er op aangegeven.
Emile krijgt de vrije hand: hij mag specialisten inhuren, om een gedegen onderzoek te doen.  
Er duikt nog andere bijzondere informatie op: vanuit de lucht is een figuur met drie ringen te zien op ongeveer de plek waar zij zich bevinden met hun jacht:  ‘magische cirkels’ zegt Jenny, die meer thuis is in dit soort bovennatuurlijke en esoterische zaken. Zo ontdekt Emile de numerologie met de magische ruit die een grote rol gaan spelen in zijn verdere zoektocht naar Atlantis en het verhaal van Zeus. Hij betrekt de piramiden van Gizeh en de Maya’s erbij, als ook Paaseiland.
Soms krijgt hij het idee dat hij geleid wordt, dat zijn ideeën hem ingegeven worden.
Anderen denken dat hij de Verlosser is.  ‘Apollyon’, zoals die in het vrijmetselarij aangekondigd wordt als de redder in nood, de oplosser van alle problemen.  
Wat het ook is, hij staat er volkomen achter, en samen met een goede vriend richt hij een organisatie op, het OgenOOtschap.
Niet gebaseerd op geloofsovertuiging, absoluut democratisch, met een manifest, een lijflied en een herkenningsteken, zou deze nieuwe manier van leven een stevige basis vormen voor de omgang met elkaar en de wereld. De ideale samenleving, de Nieuwe Wereldorde.

Zou het zo makkelijk zijn, dan is dit boek een aanrader voor wereldleiders die het goede met ons voor hebben… het biedt een oplossing voor onder meer armoede, voor ongelijkheid en vertelt hoe we de wapenwedloop kunnen stoppen. Zelfs het probleem van winkelopeningstijden en reclame wordt aangepakt! Alles wat niet goed is, is gebaseerd op domheid en hebzucht. Ban die uit en we hebben de ideale samenleving.
Ach…
Een historisch en avontuurlijk sciencefiction verhaal van de hand van de Nederlandse Dan Brown?  
Het boek is opgedragen aan de Occupy-beweging. Je zou je zelfs kunnen opgeven als lid voor het OgenOOtschap, maar dan kom je uit op de site van de schrijver.
Het blijft voorlopig nog bij een utopie, zoals dit boek vooral een utopische roman is, al zou ik durven hopen dat het niet zo is.

ISBN 9789081588751  | paperback |342 pagina's |Clustereffect | februari 2012

© Marjo, 19 januari 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Zes seconden te laat
Jo Nesbo

Bij een bankoverval in Oslo krijgt de filiaalhouder precies 25 seconden om de kluis open te maken en het geld te overhandigen aan de overvaller. Omdat de filiaalhouder door nervositeit de kluis niet onmiddellijk open krijgt duurt het zes seconden langer. De overvaller kijkt naar de bewakingscamera, heft 5 vingers op en daarna nog een en schiet een bankbediende dood.
Door de moord wordt eenzaat, inspecteur Harry Hole van gewelddelicten, toegevoegd aan het onderzoek door de afdeling Roofovervallen. Omdat het onderzoek naar de overval volledig vastloopt concentreert Harry zich, samen met Beate Lonn, een collega gespecialiseerd in video-onderzoeken, op de moord.
Maar dan pleegt Anna, een vroegere vriendin van Harry, zelfmoord. De avond ervoor had Harry nog bij haar gegeten maar verder herinnert hij zich niets meer. Enkele dagen later krijgt hij anonieme mails en gaat twijfelen of het wel zelfmoord was…

Zes seconden te laat is een heel ingewikkeld boek. Er zijn veel verhaallijnen en telkens je denkt dat een verhaallijn “opgelost” is komt er weer een personage of feit waardoor alles op losse schroeven komt te staan. Ook het slot kan op geen enkel moment voorspeld worden.
Op zich is dat, voor dit soort boeken, enkel positief maar soms heb je het gevoel dat het totaal ongeloofwaardig is, teveel op toeval berust…

ISBN 978-90-5672-055-1 Paperback 329 pagina's Signatuur januari 2005
Vertaling: Annelies de Vroom

© Inge, 18 januari 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Diepe wonden
Deel 3 van de reeks over Pia Kirchhoff en Oliver von Bodenstein
Nele Neuhaus

De 92-jarige joodse David Josua Goldberg is met een nekschot om het leven gebracht. Een executie. In zijn bloed staan een aantal cijfers geschreven. Waarom zou iemand een man van 92 vermoorden? Een man die bovendien Auschwitz heeft overleeft.

Dr. Henning Kirchoff  neemt de lijkschouwing voor zijn rekening. Inspecteur Pia Kirchhoff, zijn ex-vrouw, is hierbij aanwezig. Wat Henning ontdekt is zo verbazingwekkend dat Pia haar chef Oliver von Bodenstein vraagt om ook te komen. Bodenstein krijgt een vergrootglas in zijn hand gedrukt en tuurt naar de plek die hem aangewezen wordt. Op de arm van de dode man prijkt een kleine tatoeage. Bodenstein denkt nog even dat het om een tatoeage gaat die elke overlevende van Auschwitz op zijn arm draagt maar de waarheid is minder eenvoudig. Het is een bloedgroeptatoeage, het soort dat leden van de Waffen-SS hadden. Hoe komt een joodse man die gevangen heeft gezeten in een concentratiekamp aan zo’n tatoeage?

Ook de hoogbejaarde Hermann Schneider sterft door een nekschot. Opnieuw een executie waarbij dezelfde cijfers in het bloed van het slachtoffer geschreven staan. Pia en Bodenstein doen in de kelder van de dode een misselijkmakende ontdekking. De ruimte staat vol nazi-memorabilia. Er is zelfs een klein filmzaaltje ingericht om naar oude afleveringen van het Duitse weekjournaal te kijken.

David Josua Goldberg en Hermann Schneider hebben allebei een dubbelleven geleid. Hoe kunnen mensen als zij een dergelijk geheim met zich meedragen? Het is onbegrijpelijk. Tijdens het onderzoek komt naar voren dat beide heren op vriendschappelijke voet stonden met Vera Kaltensee, een oude, rijke dame met een onberispelijke reputatie. Wanneer Vera met de dood van haar twee vrienden geconfronteerd wordt, stort ze in. Vera Kaltensee is in de oorlog alles kwijtgeraakt, haar thuis en haar familie. Hoe kan het dat zij zo goed bevriend was met deze twee heren? Dan wordt er nog een moord gepleegd. Ditmaal sterft de 88-jarige Anita Frings onder dezelfde omstandigheden. Ook zij was een goede vriendin van Vera die na het horen van dit nieuws een zenuwinzinking krijgt.

Diepe Wonden: Ik dook erin en kwam pas weer boven toen het uit was. Wat een dijk van een boek! Bovenstaande samenvatting beslaat de voornaamste verhaallijn maar er is meer. Het is een web van geheimen. De een wil niets liever dan ze onthullen, de ander doet er alles aan om ze te verhullen. De familie Kaltensee staat centraal maar er zijn meer personages die ruimte innemen in dit boek. Marcus Nowak bijvoorbeeld, een restaurateur met een groot geheim die dol is op zijn oma Auguste. En Thomas Ritter, een voormalig personeelslid van Vera die werkt aan haar biografie. Ook het leven van Robert, de verschoppeling van de familie, wordt gevolgd en dan nog zijn er personages die ik niet genoemd heb. Bovendien komen de privélevens van Pia en Bodenstein ook aan bod. Verrassend genoeg blijft het verhaal met alle verwikkelingen en personages van begin tot eind duidelijk en raakte ik nergens de draad kwijt. Nele Neuhaus weet heel goed hoe ze een verhaal raak en helder op papier moet krijgen. Ze weet de spanning op te bouwen door informatie op de juiste manier te doseren. Sommige dingen kan de scherpe lezer raden, andere zaken blijven langere tijd een raadsel. Haar aangename, warme schrijfstijl maakt het plaatje compleet.

Het is onbegrijpelijk dat een schrijfster van dit niveau haar eerste thrillers in eigen beheer uit heeft moeten geven omdat uitgevers haar manuscripten keer op keer afwezen. Nele Neuhaus is een zeer begenadigd thrillerauteur, een talent. Na het lezen van Diepe wonden, het tweede boek van Nele Neuhaus dat in Nederland is uitgegeven, heb ik nog maar één wens: het eerste – Sneeuwwitje moet sterven – ook lezen!

ISBN 9789021443225 | paperback |397 pagina's| Uitgeverij Q | januari 2013
Vertaald door Sander Hoving

© Annemarie, 16 januari 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Neem mijn ziel
Yrsa Sigurdardottir

In Neem mijn ziel probeert advocate Thóra te achterhalen wat er is gebeurd met de architecte Birna. Zij is gruwelijk vermoord toen ze bezig was met het ontwerpen van een stuk nieuwbouw aan het new age-achtige wellnesscentrum van de cliënt van Thóra, Jónas.  Dit centrum staat op het terrein van twee oude boerderijen op het schiereiland Snaefellsnes, 120 km ten noordwesten van Reykjavík. De vorige eigenaar heeft alles aan Jónas verkocht, maar er zijn geruchten van geesten en er wordt kindergehuil gehoord. Al zoekende stuit Thóra op aanwijzingen dat er ook vroeger een misdaad in het gebied is gepleegd waarbij het jonge meisje Kristin is verdwenen. Wie was deze Kristin en in welk verband staat haar verdwijning met de moord op Birna? Wanneer er nog een moord wordt gepleegd en de politie Jónas wil arresteren, moet Thóra alle zeilen bijzetten en raadsels in verleden en heden ontrafelen om de waarheid boven tafel te krijgen.

Neem mijn ziel is het eerste boek dat ik van Yrsa Sigurdardottir (1963) heb gelezen. Zij is in het dagelijks leven directeur van een ingenieursbedrijf en is daarnaast schrijfster van thrillers en kinderboeken. In 2013 verschijnt haar vierde thriller in het Nederlands.
Hoofdpersoon in haar boeken is de jonge advocate Thóra, geen supermens maar een gewone vrouw die zich graag vastbijt in mysteries. Ik vond het speurneuzerige à la een jonge Miss Marple echt leuk gevonden en goed uitgewerkt. Het levert geen superspannende thrillers op, maar wel goede en degelijk in elkaar stekende detectives.
Sigurdardottir wordt wel vergeleken met Arnaldur Indridason. Naar mijn mening niet terecht; ik vind de thrillers van Indridason veel meer 'bite' hebben qua spanning en intensiteit. Het genre van Sigurdardottir valt beter te omschrijven als 'detective' – wat toch een andere lading aan het begrip spannend boek geeft. Maar zeker geen mindere lading; ik heb me uitstekend vermaakt met Neem mijn ziel. Ik ga zeker op zoek naar haar andere boeken.

ISBN 9789044330052 Paperback  416 pagina's House Of Books B.V. april 2011
Vertaald door Annemarie Lodewijk

© Joanazinha 8 januari 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER