De ooggetuige
Simone van der Vlugt

De slechtziende Manon raakt betrokken bij een overval op een juwelierszaak. De drie overvallers denken dat ze blind is, omdat de eigenaar van de winkel dat tegen hen zei. Maar ze heeft wel degelijk schimmen gezien en stemmen gehoord. Nu is ze haar leven niet meer zeker, zoals blijkt als ze met haar vrienden over de kermis loopt. Een van de overvallers bedreigt haar.

Voor haar historische jeugdboeken gaat Simnone Van der Vlugt niet over een nacht ijs.
Het is prettig te merken dat ze dat ook voor een boekje als dit, het geschenk in de maand van het Spannende Boek, niet gedaan heeft. Ze heeft zich gewend tot een revalidatiecentrum in Apeldoorn, om gegevens te verkrijgen over het leven als slechtziende. Ook heb ik horen vertellen dat ze zelf met een donkere bril op en een stok door de Amsterdamse straten gewandeld heeft.
Aan die kant van het verhaal is alles ook wel in orde, het beeld van een slechtziende wordt overtuigend neergezet. Maar het verhaal moet een thriller zijn, en nog wel literair ook, staat op de flap.
Over het literaire zeg ik maar niets, maar ik vind dat ook het thrilleraspect er maar bekaaid van af komt. Het einde is niet alleen absoluut niet overtuigend, het zet ook het redelijk spannende begin helemaal op losse schroeven. Nou ja, als een tussendoortje - de gemiddelde lezer heeft het tenslotte wel in een uurtje uit – voldoet het net. Nu maar snel weer een echte thriller ter hand nemen.

EAN: 9789059651753| paperback | Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek | mei 2012

© Marjo, 5 augustus 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Moord door bluf
Robert Allard


Politietekenaar Paul Guillaume weet het meteen: De man die in Hotel ’t Hof van Gelre de dood heeft gevonden, is onder verdachte omstandigheden gestorven. Het is slechts een gevoel maar Paul vertrouwt er feilloos op. Wanneer in een restaurant een vrouw sterft is Paul ervan overtuigd dat er een moordenaar rondloopt. Ruimschoots voordat de politie aan vergiftiging denkt, trekt Paul deze conclusie al. Hij ziet dat de dode vrouw een nieuwe lipstick heeft gebruikt en weet meteen dat dit het moordwapen moet zijn.

De vriendin van Paul,  juriste Cunera, weet onmiddellijk wie de moordenaar moet zijn. Ze is  vastbesloten deze man - de plaatselijke dierenarts - erbij te lappen. Ze kent de vermoorde mensen en voelt zich persoonlijk bij de zaak betrokken. Paul vraagt zich af of Cunera het wel bij het rechte eind heeft. Het lukt hem echter maar niet haar over te halen ook eens in een andere richting te zoeken. Paul is ondertussen ook gegrepen door de zaak en gaat op onderzoek uit. Hij heeft duidelijk weinig vertrouwen in de capaciteiten van zijn politie-collega’s. Er is haast geboden want de moordenaar maakt steeds meer slachtoffers. En dan vindt Paul een briefje, een dodenlijst. Hij ziet onmiddellijk dat er onderaan een heel bekende naam staat. De seriemoordenaar heeft het voorzien op iemand die Paul heel dierbaar is. Hij moet de moordenaar stoppen voordat het te laat is.

Dit spannende verhaal speelt zich af in de Achterhoek, waar ik al mijn hele leven woon. Ineens kijk ik met andere ogen naar mijn omgeving want een seriemoordenaar is niet niks natuurlijk. Dit boek is het debuut van Robert Allard, ook een geboren en getogen Achterhoeker. Hij draagt het boek op aan zijn overleden zus, die hem geïnspireerd heeft om te gaan schrijven.

De schrijfstijl van de auteur is uiterst sympathiek en hij heeft een leuk gevoel voor taal.  Het geheel had echter wel wat losser gemogen. De zinnen zijn te mooi gemaakt waardoor het verhaal stroef leest. Ook springt het verhaal regelmatig van de hak op de tak. Verder vallen er een aantal taalfouten en kromme zinnen te bespeuren.

Het verhaal is behoorlijk moeilijk te volgen. Af en toe raakte  ik zelfs helemaal de draad kwijt. De hoofdpersoon, Paul, speculeert er in het wilde weg op los en neemt zijn eigen verzinsels als waarheid aan. Wanneer een vrouw dood gevonden wordt, is doorgaans niet de eerste gedachte dat haar lipstick vergiftigd moet zijn. Ook flossen blijkt dodelijk te kunnen zijn. Het idee is leuk maar de uitwerking gaat er bij mij niet in. Het is niet overtuigend.

Deze eerste stappen in schrijversland van Robert Allard zijn nog wat wankel. Deze auteur moet nog wat groeien in het vak. Een boek schrijven met een sterke verhaallijn is nog niet zo eenvoudig. Het was wellicht beter geweest om het verhaal wat kleiner te houden. Toch wil ik de heer Allard beslist niet ontmoedigen. Wellicht kan het samenstellen van een goed en kritisch team proeflezers hem helpen bij zijn volgende boek. Een auteur is immers zo verweven met het verhaal dat hij of zij niet alle onregelmatigheden op zal merken. Er had meer aandacht aan het redigeren besteed moeten worden.

Ik sluit af met een culinaire tip die ik zelf zeker eens ga proberen. Hoofdpersoon Paul belegt zijn croissant namelijk met kokosbrood, een combinatie die ik nog nooit gegeten heb.

ISBN 9789051799996 | Paperback | 275 pagina's | Uitgeverij Gopher | oktober 2011

© Annemarie, 2 augustus 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Tot op het bot
Griselda Molemans

Griselda Molemans (1961) is een veelzijdige vrouw. Ze studeerde archeologie en kunstgeschiedenis, schreef een aantal non-fictieboeken, was jarenlang hèt gezicht van Studio Sport, heeft haar eigen persbureau in de Verenigde Staten, debuteerde in 2011 met haar eerste thriller (Oog van de naald) en heeft met Tot op het bot haar tweede boek in dat genre geschreven. Haar Indische roots zijn erg belangrijk voor haar en deze vormen in haar boeken dan ook een vaste basis. De wens om alle staten van Amerika te bezoeken combineert ze met research voor haar boeken; hiermee slaat ze twee vliegen in één klap. Wanneer ze die wens uitvoert, heeft ze na Tot op het bot nog een fikse reeks voor de boeg!

In Tot op het bot  is journaliste Fay Pizarro (die ook de hoofdrol speelt in Molemans' thrillerdebuut) verhuist naar het New Orleans van na orkaan Katrina. De wederopbouw is in volle gang, maar ze stuit op een louche zaakje wanneer ze een menselijk bot vindt op een begraafplaats bij een graf waar geen botten meer horen te zijn. Wanneer na onderzoek dan ook nog blijkt dat deze persoon niet op natuurlijke wijze om het leven is gekomen, speurt Fay samen met twee collega-journalisten naarstig verder. Hierbij komt ze in aanraking met voodoopraktijken, verdwenen autopsie-rapporten, corruptie en machtsmisbruik. Wie zit hierachter en vooral: wat willen ze? Hebben de arme mensen uit de overstroomde wijken nog niet genoeg ellende over zich heen gehad?

Het verhaal begint met een korte introductie over de gevolgen van orkaan Katrina voor met name de armste inwoners van New Orleans, waarna de focus zich verlegt naar een paar jaar later wanneer Fay een baan accepteert bij de plaatselijke krant. Gedetailleerd komen de diverse aspecten van het lokale leven aan bod met aandacht voor voodoo, eten en bijvoorbeeld de begrafenisriten ter plaatse. De lezer voelt zich aan de hand meegenomen en leert veel, maar het komt de vaart van het verhaal niet ten goede. Daarnaast is de opbouw van de spanning veel te traag, hoewel Molemans deze door het invoegen van tussenhoofdstukken, waarin sprake is van misdadige praktijken, wel probeert op te voeren.

Het boek wil geen moment echt spannend worden en zowel in verhaal als in personages zit te weinig ontwikkeling om het als een thriller te kunnen kwalificeren, hoogstens als een spannende roman. Maar Molemans kan wel schrijven en door de vlotte schrijfstijl en de gedetailleerde sfeertekening over New Orleans is het toch een prettig leesbaar en onderhoudend boek geworden Het heeft alleen geen bite; van een Dutch-Indonesian (zoals ze haar roots zelf kwalificeert) had ik wat meer pit, wat meer peper verwacht. Wanneer na de erg abrupte afloop het boek wordt dichtgeslagen, bekruipt mij daarom een licht teleurgesteld gevoel. Ik had meer verwacht van een boek waar op de cover staat: 'Een ijzingwekkende thriller in New Orleans'.

ISBN 9789049953034 | Paperback |  271 pagina’s| Mistral | mei 2012

© Joanazinha, 1 augustus 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Ze komt nooit meer terug
Hans Koppel

Twee  mannen, een zakenman en een journalist, bekijken een oude klassenfoto:

‘De vier stoere kinderen helemaal achterin. Met hun armen over elkaar staarden ze zelfverzekerd in de camera en straalden ze wereldheerschappij uit. Te oordelen naar de tevreden uitdrukking op hun gezichten konden ze zich onmogelijk een andere wereld of andere tijd voorstellen dan die waarin ze zich bevonden.’

Vier mensen uit deze groep jongeren van ongeveer zestien jaar oud, hebben intussen - langer geleden of pas onlangs - de dood gevonden, zij figureren als zodanig in het verhaal.
Een voorval uit die tijd werpt nu zijn schaduw op de gebeurtenissen, want nummer vijf is Ylva om wie het verhaal draait.
Op een dag komt ze niet thuis van haar werk. Nu is ze een levensgenieter, en blijft wel vaker weg, maar dan zou ze gebeld hebben. Haar man Mike heeft evenwel niets van haar gehoord. Hij licht tenslotte de politie is, maar die denken eerst dat ze wel terug zal komen, en later, als dat niet het geval blijkt, dat Michael zijn vrouw heeft vermoord. Maar er is geen lijk, dus geen zaak. Michael gaat zo goed en kwaad als het gaat door met zijn leven, hij zorgt voor hun dochter, en wordt na verloop van tijd opnieuw verliefd. De lezer weet dat Ylva in handen is van een ouder echtpaar, dat op slechts een steenworp afstand woont van haar woning. Ze leeft, maar is hun speelbal.  
De journalist krijgt toevallig lucht van Ylva’s verdwijning, maar aangezien de politie vindt dat er geen zaak is, is het de vraag of dat helpt. En Michael, die went langzaam aan een nieuw leven. Maar natuurlijk is Ylva er zelf ook nog...

Vanuit steeds wisselende perspectieven wordt een verhaal opgezet rondom dat voorval uit het verleden, zonder dat daar verder veel aandacht aan besteed wordt. Dat komt pas als een in mijn ogen overbodig nawoord. Hans Koppel is ook kinderboekenschrijver, dat proef je nog aan zijn manier van schrijven, en misschien houdt hij er daarom van om losse eindjes vast te binden.
Ik verbaas me dus over de opmerking op de omslag, dat ‘het boek Zweedse lezers al het hele jaar in zijn greep houdt.’ Het is best spannend, maar niet tenenkrommend. Dat ligt aan de stijl, maar heeft ook te maken met het feit dat je als lezer vanaf het begin op de hoogte bent van Ylva’s situatie. Dat die berust op een psychologische manipulatie die als non-fictiestukjes tussen de tekst staan, is ook té.
Zeker: je leest het boek uit, omdat je nog van alles verwacht, en de slotscènes zijn niet echt voor de hand liggend, maar ‘de angstaanjagendste thriller van 2012'? Nee, in dat opzicht valt het tegen.

ISBN 9022312712 | paperback | 463 pagina's | Manteau Antwerpen | 1993

© Marjo, 1 augustus 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Irene Huss
De duivel in het glas
Helene Tursten

Politievrouw Irene Huss kende ik al van de gelijknamige Zweedse tv-serie. Nadat ik twee seizoenen Irene Huss op dvd had gekeken, werd het voor mij de hoogste tijd om kennis te maken met de boeken waarop deze serie is gebaseerd. De duivel in het glas is het nieuwste boek van auteur Helene Tursten en vanaf de achterkant kijkt mevrouw Tursten mij zelfverzekerd, spontaan en glimlachend aan. Ze lijkt ervan overtuigd dat dit boek mij zal gaan bevallen en al snel blijkt dat ze gelijk heeft.

Irene Huss is moeder van een achttienjarige meisjestweeling en al jaren gelukkig met haar man Krister. Hond Sammie maakt het gezin compleet. Krister werkt als kok en Irene is rechercheur bij de politie. Irene blinkt uit in jiujitsu en heeft twintig jaar geleden goud gehaald op het Europees Kampioenschap. Ze is een politievrouw in hart en nieren en staat erom bekend zichzelf nogal eens in de nesten te werken. Zelf vindt ze dat reuze meevallen.

Een man, Jacob Schyttelius, wordt doodgeschoten in een zomerhuisje. Hij is koelbloedig neergeknald en daarna heeft de dader met het bloed van het slachtoffer een omgekeerd pentagram op het computerbeeldscherm van de dode getekend. Een uiterst opvallende moord. Het wordt nog vreemder wanneer Irene en haar collega de ouders van Jacob over de moord in willen lichten. Beide ouders liggen dood in hun bed, neergeschoten. Ook hun computerbeeldscherm is voorzien van een bloederig omgekeerd pentagram.

Vader Schyttelius werkte al jaren als dominee en zou over niet al te lange tijd met pensioen gaan. Er staan meerdere mensen te popelen om hem op te volgen. Moet het moordmotief in deze hoek gezocht worden? De mogelijke opvolgers maken elkaar flink zwart. De pentagrammen worden ook nader onderzocht. Omgekeerd wordt dit symbool vaak door satanisten gebruikt. Eenzelfde symbool is enige tijd geleden gevonden op de deur van een verder volledig afgebrande kerk. De brand was aangestoken en vader en zoon hebben – in een poging de daders van de lafhartige brandstichting te vinden – onderzoek gedaan naar satanisme. Zitten satanisten achter de driedubbele moord?

Het enige gezinslid dat nog in leven is, is dochter Rebecka. Ze woont en werkt in Londen. Nadat ze het nieuws over de dood van haar ouders en broer heeft vernomen, stort ze in en wordt ze in een ziekenhuis opgenomen. Haar geestelijk gestel is verzwakt. Irene reist af naar de Britse hoofdstad en gaat een gesprek met Rebecka aan. Het gesprek verloopt moeizaam, Rebecka is er ernstig aan toe. Natuurlijk heeft de arme vrouw net haar ouders en broer verloren maar volgens haar arts en ook volgens haar zakenpartner gaat het al langere tijd niet goed met haar. Verbergt Rebecka iets wat het politieonderzoek kan helpen? Er zijn aanwijzingen genoeg maar welke leidt Irene en haar collega’s in de juiste richting?

Wie houdt van Scandinavische thrillers zal zeker smullen van dit boek. Vaak zijn de hoofdpersonen in deze thrillers mannelijk en hebben ze moeite met relaties. Irene Huss biedt een mooi tegenwicht. Ze heeft een balans gevonden tussen werk en relatie en zit lekker in haar vel. Natuurlijk zijn er regelmatig situaties waarbij het werk voorgaat maar dat hoort nu eenmaal bij haar baan. Haar gezin accepteert dat, onder licht gemopper.

De schrijfstijl van Helene Tursten is uiterst aangenaam en sympathiek. Het verhaal is goed opgebouwd en geloofwaardig. Het boek leest heerlijk weg terwijl de spanning gelijkmatig wordt opgebouwd. De uiteindelijke ontknoping is schokkend en hartverscheurend. Met De duivel in het glas heeft Helene Tursten mij overtuigd: Ik wil meer van haar boeken lezen.

ISBN 9789044520347 | Paperback |  352 pagina's | Uitgeverij De Geus | juni 2012
Vertaald door Erica Weeda

© Annemarie, 27 juli 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Ivans missie
Casper van de Watering

Casper van de Wetering schetst een toekomst, waarin de wereld verdeeld is in Oostland en Westland, die in een redelijk goede verstandhouding naast elkaar lijken te bestaan.
Als er een kernbom op aarde valt, en er meteen daarna vlak daarbij een ruimteschip verongelukt, zijn de rapen gaar. Maar de politieke gevolgen komen pas later aan bod, eerst volgen we de onfortuinlijke piloot die levend uit het ruimteschip weet te komen en opgevangen wordt door een groep mensen die vlakbij de krater in een mijn, een oude kopermijn, blijken te werken en wonen. Ivan heeft geen idee waarom hij in dat ruimteschip zat, of waar hij vandaan komt. Hij lijdt aan geheugenverlies.
De groep mensen kan vanwege de radioactieve straling niet weg uit de mijn. Ze moeten wachten tot ze ofwel gered worden, ofwel de straling afgenomen is. In de tussentijd ontdekt Ivan dat het een heel vreemde situatie is daar onder de grond: Er is een manager, een ingenieur, een dokter en zijn assistente Olga plus nog een aantal mijnwerkers die niet allemaal zijn wat ze lijken te zijn.

‘Wat is dit voor een groep? Dit zijn niet zomaar mijnwerkers. Het lijkt meer op een militaire organisatie. Het lijkt wel of ze voorbereid waren op de aanval! Hoe is het mogelijk dat zij ondergronds de materialen hebben om een installatie te bouwen die radioactiviteit in de lucht neutraliseert? Daarvoor is zeer geavanceerde apparatuur nodig. Dat hoort niet thuis in een mijn.
(…) Het is vreemd, heel vreemd.’

Ivans geheugen lijkt niet terug te komen, en als Olga het niet voor hem opgenomen had, en hij zelf niet had beschikt over een onderzoekende geest, dan zou hij weinig kans gemaakt hebben. Maar
voor ze gered worden door helikopters van de militaire basis Westland, ontdekt hij een geheime stalen deur, en daarachter nog meer raadsels. Ook is er een mijnwerker die hem voor zijn dood nog wat geheimen toevertrouwt.
Dat zal hem later nog te pas komen, want intussen weet de lezer al meer: er is een basis op Mars, met aan het hoofd daarvan K2, een man die plannen heeft de wereld opnieuw te koloniseren. Zijn project heet REVES. Ivan was door hem op missie gestuurd!
Zo gauw als men op Mars hoort wat er op aarde gebeurd is, wordt er een expeditie georganiseerd: Ivan moet teruggehaald worden, en K2 wil weten of de opdracht gelukt is. Het was al spannend, maar nu wordt het verhaal ingewikkelder: Ivan wordt ontvoerd, en dat accepteren ze op aarde niet. Zowel  Westland als Oostland blijken niets te weten van de basis op Mars, en geraken nu in een competitie verwikkeld wie het eerst er achter komt wat er aan de hand is, en wat de maatregelen moeten zijn.

Het is een meeslepend avontuur, met op de achtergrond het thema over de gevaren van kernenergie en kernwapens. Veel actie, maar wel met duidelijke beschrijvingen van de betrokken personages. De stijl past prima bij het verhaal: geen mooischrijverij, maar vrij zakelijk. Dat doet niets af aan de spanning die tot het einde toe blijft bestaan, door de wisseling van perspectieven, en vele dialogen. De feitelijke en technische informatie is niet storend, maar neem je op de koop toe. Dat geldt ook voor de politieke verwikkelingen later in het boek, omdat er steeds genoeg gebeurt. En er zijn romantische ingrediënten, waardoor ik niet eens kan stellen dat het een echt mannenboek is, hetgeen je misschien zou denken na het voorafgaande.
De enige negatieve opmerking die ik heb betreft het aantal tik- en spelfouten. Een enkele, daar kan ik mee leven, maar het zijn er echt te veel.
Het is een avonturenroman voor iedereen die graag - realistische - sciencefiction leest.

ISBN 9789462030060 | Paperback | 414 pagina's | Boekenbent | mei 2012

© Marjo, 26 juli 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.jamesworthy.nl

Zwarte Sylvester
James Worthy

De zeventienjarige Sylvester Opperman krijgt te horen dat hij nog maar veertig niezen te leven heeft. Hij heeft een hersentumor, de artsen kunnen niets meer voor hem doen. Het nieuws komt hard aan. Sylvester besluit niet zomaar te gaan. Hij wil voorgoed herinnerd worden. Hij heeft maar veertig niezen de tijd dus veel keuzemogelijkheden om beroemd te worden zijn er niet. Hij besluit een seriemoordenaar te worden, de grootste ooit. Hoe meer moorden hij pleegt, hij onsterfelijker hij zal worden. Niemand mag en zal hem ooit vergeten.

Vader Rufus is hevig ontdaan. Nu gaat hij ook zijn zoon kwijtraken. Zijn vrouw is immers ook al jaren dood. Kort voor de eerste verjaardag van Sylvester pleegde ze zelfmoord. Ze wilde bijzonder graag sterven want ze heeft zichzelf met een maag vol pillen en doorgesneden polsen opgehangen. Hij besluit Sylvester bij te staan in zijn seriemoordenaar-praktijken. Hij heeft niets meer te verliezen.

Sylvester laat er geen gras over groeien. Prostituee Lavendel heeft de twijfelachtige eer het eerste slachtoffer te worden. Ze overleeft de moordpoging maar raakt verlamd en kan niet meer praten. Het arme mens wordt een soort mascotte, aangekleed in de oude jurken van moeder. Rufus neemt haar regelmatig mee uit en vergrijpt zich gretig aan de weerloze vrouw.

Na Lavendel krijgt Sylvester de smaak te pakken. Hij moordt er lustig op los, de een na de ander legt het loodje. Al snel is heel Amsterdam in de ban van de seriemoordenaar. Sylvester noemt zichzelf Het Monster van Mokum. De politie is naarstig op zoek naar de man die achter de gruwelijke moorden zit en vermoedt totaal niet dat een zeventienjarige knul de aanstichter is van al het leed. Inspecteur Fijntjes - die op de zaak is gezet - fleurt helemaal op van alle actie. Na elke nies wordt Sylvester zieker, er is steeds meer creativiteit nodig om de moorden te kunnen plegen. Gaat hij het halen? Wordt Sylvester de bekendste seriemoordenaar ooit?

Wie het debuut James Worthy heeft gelezen zal het niet verbazen dat deze thriller – of zoals op de kaft staat “sriller” - bijzonder grof is. Wie op zoek is naar een diepere betekenis zal deze niet vinden in dit boek. Alles aan deze vertelling is teveel van het goede. Teveel moorden, teveel seks, te grof en te ongeloofwaardig. Ondanks alle gruwelijkheden is het verhaal vrij inhoudsloos en saai, het sleept zich voort.

James Worthy kan absoluut schrijven. Hij gaat bijzonder origineel met taal om en maakt prachtige zinnen. Een taalkundig talent. Zijn debuut was eveneens grof maar er zat ook gevoel in. Dat mis ik in dit boek. Hopelijk weet een derde werk van deze auteur mij weer te raken.

ISBN 9789048812615 | Paperback | 220 pagina's| Lebowski Achievers| juni 2012

© Annemarie, 25 juli 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De goden van Gotham
Lyndsay Faye

Als je de beschikking zou hebben over een tijdmachine raad ik het je niet aan om je terug te laten flitsen naar New York in de in dit boek gebruikte tijdspanne!
In 1845 werd een groot deel van New York door brand verwoest; de veiligheid was in handen van enkele nachtwakers en een vrijwillige burgerwacht; de bevolking nam met grote sprongen toe.
Pas in 1845 werd er een politiemacht opgericht, niet bepaald onomstreden. Voor de immigranten was (en is) vrijheid een groot goed. Waren zij immers niet vooral geëmigreerd om aan de regels van hun thuisland te ontkomen?
De nieuwe ordebewaarders waren dus niet erg geliefd. Maar ze bleken wel noodzakelijk. De bevolking van New York was in enkele decennia zeer sterk toegenomen en doordat het merendeel van de nieuwkomers armoedzaaiers uit Ierland waren - hun land ontvlucht wegens de mislukte aardappeloogst – tierde de misdaad welig. Niet omdat het Ieren waren natuurlijk, maar omdat ze niets bezaten, en honger leden.
Na de indianen, de zwarten en de joden waren de Ieren bovendien de nieuwe zondebokken. Katholieken waren sowieso al niet geliefd. De meest idiote verzinsels werden verteld over de Paus en de priesters.

Bovengenoemde roerige tijden vormen het draagvlak van deze thriller waarbij Lyndsay Faye historisch verantwoorde feiten gebruikt en die verwerkt in een meeslepend verhaal.
Zij voert twee broers ten tonele: Timothy en Valentine Wilde, die hun ouders bij een eerdere brand verloren hebben. Val, een nogal losbandige man, die het gebruik van drank en drugs niet schuwt en werkt bij de brandweer, is voorvechter voor de Democraten. Om de stemmen op peil te houden, ronselt hij de Ieren. Een stem voor de democraten in ruil voor een goed maal.
Timothy, zijn jongere broer, droomt van een eigen veerdienst over de Hudson en werkt achter de toog van een oesterbar. Behalve deze droom is er ook nog die over de jongedame Mercy, dochter van een predikant, die hem en Val indertijd geholpen heeft.
De brand vernietigt beide dromen, en als Timothy weer kan beginnen om zijn leven op poten te zetten blijkt Val hem aangemeld te hebben bij de nieuwe politiemacht. Hij heeft niet veel keus.
Toch denkt hij er hard over om er maar mee te stoppen, maar dan komt de tienjarige Bird in zijn leven.
Het is het begin van onverwachte, soms gruwelijke, soms ontroerende avonturen, waarbij een seriemoordenaar betrokken is en de lezer een prachtig inkijkje krijgt in het dagelijkse leven in het New York van die tijd.
De titel intrigeert: Gotham staat voor New York, maar wie zijn die goden? Wordt er de politie mee bedoeld? Of alleen Timothy en zijn helpers?
Ieder hoofdstuk begint met een citaat uit geschriften over die tijd, of krantenknipsels.

‘…de paapse landen van Europa braken jaar na jaar hun achterlijke, bijgelovige en ontaarde inwoners op onze kusten uit, niet  slechts met tientallen maar met honderdduizenden tegelijk…’

'Pike Street 50 heeft een kelder van ca drie vierkante meter, twee meter hoog, met slechts één zeer klein raam en een ouderwetse schuine kelderdeur. In deze ruimte verbleven onlangs nog gelijktijdig twee gezinnen van in totaal tien personen van alle leeftijden.’

De wetenschap dat de omstandigheden werkelijk zo vreselijk waren, maakt dit boek met zijn gruwelijke verhaal nog aangrijpender. Het is bovendien prachtig verteld. Naast gebruik van de oude New Yorkse straattaal – die een hele kluif moet zijn geweest voor de vertalers – hanteert de schrijfster een heel mooie stijl, en ze weet ook een spanning op te bouwen waardoor je een zucht slaakt als het boek uit is… het was een genot om te lezen!

'Het was het enige nachtelijke tijdstip waarop in de staten van New York op zijn minst een suggestie van stilte hangt, het beschutte straatje verloren tijd dat ergens tussen drie en vier in de ochtend ligt. Al ruim verwijderd van het tijdstip van twee uur 's nachts dat stijf staat van de drankwalmen en de geur van gebraden vlees van middernachtelijke hapjes en die van na de opera genuttigde koffie en vleselijk verkeer in donkere steegjes. En nog niet in de buurt van vijf uur in de ochtend als er steeds meer paarden opduiken in de straten en het hanengekraai niet van de lucht is.  Het scharnier tussen vertier en arbeid, wanneer een hoer na een orgie tot ver in de kleine uurtjes eindelijk haar bed  opzoekt en daarbij rakelings een nog slaapdronken steenhouwer die op weg is naar zijn werk zo'n vijf kilometer van huis zou kunnen passeren.'

Ik kijk nu al uit naar het volgende boek van deze schrijfster, want als het lijkt op deze dan wordt dat opnieuw een feest om te lezen!

ISBN 9789000303519 | paperback | 384 pagina's | Van Holkema & Warendorf | maart 2012
Vertaald uit het Engels door Maaike Bijnsdorp en Lucie Schaap

© Marjo, 22 juli 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Laatste bekentenis
Randy Singer

Dat Jamie Brock als aanklager werkt, komt door haar traumatische verleden. Jaren geleden is haar moeder gedood door een inbreker. Haar vader raakte zwaar gewond. Jamie is nooit over deze gebeurtenis heen gekomen en zit vol wrok. Mensen die een misdrijf gepleegd hebben moeten hard gestraft worden, vindt ze. Ze gooit het nooit op een akkoordje in ruil voor een bekentenis. Jamie is een harde tante en bovendien een fel voorstander van de doodstraf.

De moordenaar van haar moeder, Antoine Marshall, is veroordeeld tot deze onomkeerbare straf. Zijn vonnis zal binnenkort voltrokken worden en Jamie kan niet wachten tot het achter de rug is. In haar ogen krijgt deze man wat hij verdient. Jamies broer Chris is wat milder gestemd. Hij is voorganger in de kerk en vindt vergiffenis een groot goed. De huidige advocaat van Antoine, Mace James, werkt zich uit de naad om de dood van zijn cliënt te voorkomen. Mace is tegen de doodstraf omdat dit vonnis niet teruggedraaid kan worden wanneer een dader toch onschuldig blijkt te zijn. En dat komt vaker voor dan gedacht. Jamie kan Mace uiteraard niet uitstaan. Aan de vorige advocaat van Antoine, de uiterst gladde Caleb Tate, heeft ze zelfs een grondige hekel. Hoe kan een man die moordenaars steunt zichzelf recht in de ogen kijken?

Jamie gaat niet erg positief door het leven. Ze laat zich leiden door haar wraakzucht en wanneer Caleb Tate in de problemen raakt, is ze vastbesloten hem te laten bloeden. Tate wordt verdacht van de moord op zijn vrouw maar pleit onschuldig te zijn. Jamie gelooft niet in zijn onschuld en ziet de zaak tegen Tate als een uitgelezen kans om wraak te nemen. Caleb Tate blijkt echter een geducht tegenstander. Hij zet bovendien het hele rechtssysteem op zijn kop door zijn mede-gevangen te beïnvloeden. Wanneer hij kans ziet om Jamie te strikken voor een vertrouwelijk onderonsje komt hij met schokkend nieuws over Jamies vader, haar grote held.

De hoofdpersoon in dit boek, Jamie Brock, staat positief tegenover de doodstraf. Daarnaast oordeelt ze hard en minachtend over andere mensen. Aangezien ik zelf een heel andere mening ben toegedaan, vond ik haar niet sympathiek en dat had invloed op mijn leesplezier. Hoewel het verhaal goed geschreven is met een net uitgewerkt plot, vlotte het lezen niet erg. De auteur slaagde er niet in mijn aandacht vast te houden. Het feit dat ik Jamie een vervelend persoon vond speelde hier zeker een rol in.

Niet iedereen in dit boek is voor de doodstraf. De meningen van de tegenstanders worden gelukkig goed gepresenteerd en zelfs Jamie moet uiteindelijk even slikken bij het feit dat de doodstraf wel erg definitief is. Laatste bekentenis is een nette juridische thriller en mensen die een wat hardere mening zijn toegedaan dan ik, zullen het zeker weten te waarderen.

ISBN 9789043511650 | Paperback | 384 pagina's | Uitgever Kok | juni 2012
Vertaald door Willem Keesmaat

© Annemarie, 21 juli 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER