Dodelijke zomer
Antonio Hill

‘Maar uit liefde vermoord je nooit iemand. Degelijke onzin wordt alleen in tango’s uitgekraamd. Moorden doe je uit hebzucht, wraak of jaloezie, neem dat maar van mij aan.’

Als we kennis maken met Inspecteur Héctor Salgado doen we dat niet op het meest geschikte moment. Hij staat op non-actief omdat hem een proces te wachten staat: in een woede-uitbarsting heeft hij een mogelijke getuige aangevallen, die natuurlijk een aanklacht heeft ingediend. De politie was net een eind op scheut in een onderzoek naar vrouwenhandel, maar dat staat nu weer stil. Men is niet blij met hem.
Maar commissaris Savall weet wel iets te doen voor hem. Na de dood van een jonge man, waarschijnlijk een ongelukkige val uit een zolderraam,  belt de moeder van de overledene alsmaar met de commissaris. Ze wil er niet aan dat het een ongeluk was. Twee vliegen in één klap, denkt Savall: Salgado is bezig, de moeder is tevreden.
Maar dan blijkt de zaak van de jongen groter dan die van de aanklacht. En het slachtoffer daarvan, een man die aan voodoopraktijken deed, is verdwenen. Salgado probeert niet te denken aan de gevaren die hij en zijn (ex-)gezin lopen, en concentreert zich op de zaak van de 21-jarige Marc.
Dat de dode jongen iets te maken blijkt te hebben met drugs, is niet zo vreemd, maar er zijn in zijn verleden nog andere voorvallen geweest, die hun tentakels uitstrekken naar het heden.
Als er nog een dode valt, komt alles in een stroomversnelling.

Je zou dit boek een psychologische thriller kunnen noemen, eentje die heel knap in elkaar zit. De titel vind ik niet mooi, misschien was een letterlijke vertaling van ‘El verano de los juguetes muertos’ mooier geweest. Maar gelukkig hoef ik daar niet over te beslissen. Het doet natuurlijk aan het verhaal niets af!
Dit is een veelbelovend debuut.

Antonio Hill is psycholoog van beroep en hij heeft veel boeken vertaald. Daarbij heeft hij ongetwijfeld goed opgelet. Perspectiefwisselingen, klifhangers, flashbacks - soms in tegenwoordige tijd, hetgeen spanningsverhogend werkt - dat maakt allemaal al dat je het boek niet weg wilt leggen. Maar er is meer: ook al is het kort, de zijdelingse thema’s spelen wel degelijk een rol: Eenzaamheid, pedofilie, vooroordelen tegen homofilie, het negatieve nieuws over de Kerk in de afgelopen decennia. Liefde, een hete zomer en misdaad: voilà een donker Barcelona!

ISBN 9789056724306| paperback | 280 pagina's | Signatuur | mei 2012
Vertaald uit het Spaans door M. Vanderzee.

© Marjo, 20 juli 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Omnibus
De Waal & Baantjer

In De Waal & Baantjer Omnibus zijn de eerste drie delen uit de succesvolle reeks van Simon de Waal en Appie Baantjer samengevoegd. De twee oud-politiepartners hebben de personages voor de reeks samen bedacht en ook aan stof voor verhalen was geen gebrek. Na het overlijden van Appie Baantjer in 2010 heeft Simon de Waal de reeks in zijn eentje voor zijn rekening genomen. Dat wilde Baantjer zo en De Waal doet het met verve. Het is ouderwets genieten van spannende maar ook knusse politieverhalen uit Amsterdam. De vriendschap tussen de twee mannen en de liefde voor het vak spat van elke bladzijde af.

Het boek “Een rus in de Jordaan” bijt het spits af. De lezer maakt kennis met rechercheur Peter van Opperdoes, een al wat oudere politieman. Na het overlijden van zijn vrouw laat hij zich overplaatsen van het beroemde Bureau Warmoesstraat naar Bureau Raampoort in de Jordaan. Van Opperdoes heeft altijd met plezier op de Warmoesstraat gewerkt maar wil zijn laatste jaren bij de politie op een wat rustiger werkplek slijten. Hij kijkt echter lelijk op zijn neus wanneer hij vrijwel direct een moordzaak aan zijn takenlijstje toe kan voegen. Het begint allemaal met een jonge prostituee die een bezoekje aan het bureau brengt. Ze vertrouwt Van Opperdoes toe dat een klant van haar een bijzondere revolver bij zich had. Ze zag meteen dat het de revolver was die een aantal jaar eerder van haar vader is gestolen. De oude politieman belooft dat hij zich in de zaak zal verdiepen maar vertelt de vrouw ook dat hij weinig informatie heeft om mee te werken. Voordat hij echter ook maar de kans krijgt te bedenken wat hij met het verhaal van de vrouw moet doen, wordt de prostituee vermoord. Ook haar vriend – die door anderen haar pooier genoemd wordt – legt het loodje. Wat is hier aan de hand? Hebben de twee moorden te maken met het wapen waarover de vrouw vertelde? Samen met zijn jonge collega Jacob, bijt Van Opperdoes zich in de zaak vast.

In “Een lijk in de kast” schrikt een vrouw zich een hoedje wanneer ze de voordeur van haar nieuwe appartement opent. Er liggen twee lijken in de gang. Hevig geschokt neemt ze op advies van haar moeder contact met Van Opperdoes op. Maar wanneer de inspecteur een kijkje in het pand neemt zijn de lijken verdwenen. Van Opperdoes gelooft de vrouw en dat betekent dat hij en Jacob het weer druk gaan krijgen. Waar zijn de twee ontzielde lichamen gebleven? Wie heeft ze weggehaald? Zolang er geen lichamen zijn, is het moeilijk om te achterhalen wat er zich in het appartement heeft afgespeeld. De makelaar die de vrouw de sleutel heeft overhandigd is een oude bekende van de politie, een niet al te betrouwbaar type. Deze man weet duidelijk meer maar houdt zijn mond. Dan wordt de zoon van de makelaar vermist wat de zaak alleen maar ingewikkelder maakt.

Wie denkt dat Van Opperdoes en Jacob na het oplossen van bovenstaande moordzaken op hun lauweren kunnen rusten, heeft het mis. Al snel dient zich een nieuwe zaak aan in “Een dief in de nacht”. De politie wordt gebeld over een schietpartij en rept zich naar de opgegeven locatie. Daar ligt een dode man, neergeschoten. Van Opperdoes en Jacob zijn snel ter plaatse en ontdekken in een kofferbak nóg  een lijk. Van Opperdoes weet wie de tweede dode is, een crimineel die al jaren uit handen van de politie wist te blijven. Hij kwam overal mee weg en was iedereen te vlug af. Nu is hij gevonden maar helaas kan hij niet meer verhoord worden. Een dame meldt zich op het plaats delict, ze heeft de schutter weg zien rennen. De volgende dag komt ze niet opdagen voor het afnemen van haar getuigenverklaring. Van Opperdoes ruikt onraad en spoedt zich met Jacob naar het huis van de dame. Ze zijn te laat, de getuige is uitgeschakeld. Wie heeft de twee mannen en de getuige vermoord? Hebben de moorden met elkaar te maken? En wat staat er toch op de uiterst goed beveiligde usb-stick, die de dode crimineel bij zich droeg?

In de drie boeken in deze Omnibus groeien Van Opperdoes en Jacob – die geïnspireerd zijn op Baantjer en De Waal zelf - naar elkaar toe. Jacob is jong en goed op de hoogte van de moderne technieken terwijl Van Opperdoes zweert bij ouderwets speurwerk. Ze moeten even aan elkaar wennen en een goed werkritme vinden. Jacob vraagt zich af of het met de geestelijke gesteldheid van zijn oudere collega’s wel goed gesteld is. Van Opperdoes voert namelijk hele gesprekken met zijn overleden vrouw. Toch vatten de twee al snel sympathie voor elkaar op en voelen ze zich prettig in elkaars gezelschap. Ze raken op elkaar ingespeeld en er ontstaat een diepe vriendschap.

De Waal heeft de gemoedelijke, knusse schrijfstijl van Baantjer voort laten bestaan. Hij schetst een levendig beeld van de Jordaan en zijn kleurrijke inwoners. Ik heb genoten van deze drie heerlijke politieverhalen.

ISBN 9789048814442 | Paperback | 512 pagina’s| Lebowski | juli 2012

© Annemarie, 17 juli 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Jachtseizoen
C.J. Box

C.J. (Charles James) Box is auteur van onder andere de serie boeken rond Joe Pickett (12 delen) en 3 'stand alone' boeken, waarvan Jachtseizoen in 2012 in het Nederlands is uitgekomen. Daarnaast heeft hij enkele korte verhalen en essays op zijn conto staan. Hij heeft onder andere gewerkt als hulp op een ranch, gids tijdens vistochten, landmeter, journalist en uitgever en is, samen met zijn vrouw, mede-eigenaar van een internationaal toerisme marketing bureau. Hij woont en werkt in Wyoming.

In Jachtseizoen heeft Cody Hoyt het moeilijk. Hij is gescheiden, alcoholist en is politieman op een klein bureau. Omwille van zijn puberzoon Justin probeert hij het patroon van zijn afkomst (ook zijn vader, ooms en andere familieleden waren dronkaards en stonden bekend als 'white trash') te doorbreken en wil hij van zijn alcoholverslaving af. Hiervoor heeft hij sinds 2 maanden de hulp van zijn AA-mentor, Hank Winters. Met vallen en opstaan gaat het de goede kant op. Dan wordt Hank dood gevonden in zijn afgebrande berghut. Zelfmoord? Cody gelooft er niks van; Hank zou hem nooit in de steek hebben gelaten. Zijn gevoel geeft hem gelijk en via Hank's computer komt hij erachter dat de moordenaar vermoedelijk met een reisgezelschap een trip gaat maken naar het onherbergzaamste deel van Yellowstone National Park. Cody moet en zal hem achterna, want Justin blijkt één van de deelnemers van die trip te zijn.

Met Jachtseizoen sleept C.J. Box je mee de woeste wildernis van Yellowstone National Park in. Het moet een prachtig gebied zijn en Box gebruikt al zijn kennis om de grootsheid van de natuur met zijn lezers te delen. En daar slaagt hij goed in; je ziet de trek van de paarden door de wildernis, je ruikt het kampvuur op de pleisterplaatsen en je ziet de majestueuze pijnbomen hoog boven je uittorenen. Maar bovenal is het een superspannende thriller die je niet weg kunt leggen wanneer de ene na de andere moord wordt gepleegd. Het reisgezelschap dunt uit als in het verhaal van de 10 kleine negertjes van Agatha Christie. Weet Cody op tijd te komen om zijn zoon te redden?

Box verlegt de schijnwerper van de verdenking steeds weer naar iemand anders. Is de reisleider de kwade genius of is de teruggetrokken mede-reiziger de moordenaar? En wat is eigenlijk het doel van de moordenaar? Waarom wilde hij per sé mee met deze trektocht? Alles komt bij elkaar in een verbijsterend slotakkoord.
C.J. Box weet de karakters goed te typeren. Met een enkele aanduiding schetst hij de verschillende personages zodat ze levendig voor het lezersoog verschijnen, precies genoeg om ze hun specifieke plaats in het verhaal te geven. Met name Cody wordt zeer goed geportretteerd als man die maar om één persoon op aarde geeft: zijn zoon, en er alles voor over heeft om diens  toekomst veilig te stellen. Zelfs als dat betekent dat hijzelf daarvoor alles moet opgeven.

Dit boek heb ik min of meer toevallig ontdekt in de bibliotheek, op zoek naar boeken voor de vakantiekoffer. Wat een voltreffer! C.J. Box is voor mij een naam om te onthouden. Voorzover ik heb kunnen nagaan zijn alleen zijn 'stand alone' boeken in het Nederlands vertaald (Het ultimatum, Veilige haven en Jachtseizoen). Dat wordt een extra ritje naar de bieb.....

ISBN 9789044332544 Paperback 464 pagina's | House Of Books B.V. | januari 2012

© Joanazinha, 16 juli 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.alexvangalen.nl/

Ideale ouders
Alex van Galen

Dat de bekende filmactrice Fabiënne een groot geheim met zich meedraagt, weet bijna niemand. De actrice - die bekendstaat om de vele naaktscènes die ze speelt -  is op haar zeventiende bevallen van een zoon. Onder grote druk van haar pleegouders heeft ze het kind afgestaan. Sindsdien voelt Fabiënne een grote leegte van binnen, ze voelt zich incompleet. Later hebben haar pleegouders haar verteld dat haar zoon is overleden maar Fabiënne twijfelt, voor haar gevoel leeft haar kind nog.

Vooral op de geboortedag van haar zoon schrijnt het gemis enorm. Op de vijftiende verjaardag van haar kind probeert Fabiënne de zwaarmoedigheid te bestrijden door een première bij te wonen. Ze is echter erg moe van een lange werkdag en drinkt teveel. Wanneer een jonge knul haar aanspreekt en zegt dat hij haar zoon is, weert ze hem in eerste instantie af. Dan trekt de nevel in haar hoofd op en zoekt ze overal naar de jongen. De tiener is echter spoorloos en tijdens haar zoektocht naar hem wordt Fabiënne aangevallen door twee mannen die haar proberen te ontvoeren. De ontvoering mislukt en Fabiënne belandt met een flinke hoofdwond in het ziekenhuis.

Dan ontvangt Fabiënne een voicemailbericht van de arts die bij de bevalling was. Hij vertelt haar dat haar kind nog leeft. Fabiënne verlaat het ziekenhuis om de jongen te zoeken die haar op de première heeft benaderd. Ze keert terug naar het dorpje in de Biesbosch waar ze destijds heeft gewoond. Ze heeft de jongen, Ties, al snel gevonden maar zijn adoptieouders zijn niet bepaald blij met haar komst. Iemand anders is dat echter wel,  haar oude vlam Leon Toorians. Leon is onlangs teruggekeerd naar het dorp en is ervan overtuigd dat hij en Fabiënne de ouders van Ties zijn. Hij dringt zich enorm aan zijn vermeende zoon op. Hoe meer de adoptieouders zich hiertegen verzetten, hoe provocerender het gedrag van Leon wordt. En Leon is bepaald geen lieverdje. Uiteindelijk voelt Ties zich gedwongen te kiezen tussen zijn adoptieouders en Leon. Leon heeft de jongen helemaal ingepalmd en het arme kind beseft niet dat er een spelletje met hem gespeeld wordt. En dan loopt Ties weg, hij gaat met Leon mee. Leon ontpopt zich als gijzelnemer en de situatie loopt volledig uit de hand.

Dit verhaal raakt meteen vanaf het begin in een stroomversnelling en de vaart blijft er tot en met de laatste bladzijde in. Het verhaal is heftig en overdreven. Het is niet geloofwaardig dat een situatie zo kan escaleren. Het voordeel van deze verhaalvorm is dat de gevoelens van de betrokkenen mooi uitvergroot zijn. De adoptieouders zijn erg bang hun kind te verliezen. Zij willen hun zoon afschermen van Fabiënne en Leon, die nu niet bepaald overkomen als voorbeeldige ouders. Fabiënne en Leon hebben het gevoel dat ze een enorme achterstand in te halen hebben. Fabiënne wil uiterst voorzichtig een band met haar zoon opbouwen terwijl Leon de jongen overweldigt. Ties wordt heen en weer geslingerd tussen de vier volwassenen. Hij is een echte tiener en hierdoor botst het nog wel eens tussen hem en zijn adoptieouders. Een moeder die filmster is en een vader die alles doet wat zijn adoptievader veracht, zijn dan ook reuze aantrekkelijk voor hem. Mooi hoe de problematiek ronduit adoptie – en dan vooral wanneer deze niet vrijwillig is gegaan -  is uitgewerkt. Het heeft me nieuwe inzichten gegeven.

Ideale ouders is een pittige thriller, met veel drank, seks en geweld. Niet alles vond ik even smaakvol maar dit is wel een boek dat de lezer aan het denken zet. Het boek is behoorlijk filmisch geschreven en ik zou het dan ook interessant vinden om dit boek verfilmd te zien.

Dit boek is ook als ebook verkrijgbaar met een interessante, nieuwe optie. Vanaf hoofdstuk twee is het bij elk nieuw hoofdstuk mogelijk een samenvatting van het voorafgaande te lezen. Dit gaat heel handig: Op de pagina van het nieuwe hoofdstuk staat een kleine afbeelding van een boek met daarbij de tekst “waar was ik?”. Klik erop en er verschijnt een beknopte samenvatting van de voorafgaande hoofdstukken. Daarna kan er met één druk op de knop weer teruggekeerd worden naar het boek. Of de ouders in dit boek ideaal zijn durf ik te betwisten maar deze noviteit is het absoluut wél.

ISBN 9789044964707| ebook | A.W. Bruna Uitgevers | mei 2012

© Annemarie, 14 juli 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.tatianaderosnay.nl/

Tatiana de Rosnay - Romans

Het appartement
Tatiana de Rosnay

Colombe Barou is zielsgelukkig met haar nieuwe woonruimte. Het appartement dat ze heeft weten te bemachtigen is licht en ruim. Ze gaat met haar gezin ongetwijfeld een heerlijke tijd tegemoet in het nieuwe huis. Dat ze de verhuizing zelf moet regelen maakt haar niets uit. Ze is immers gewend dat haar man Stéphane regelmatig van huis is voor zijn werk.

De verhuizing verloopt voorspoedig en Colombe duikt aan het eind van de vermoeiende dag moe maar tevreden in bed. Ze geniet van de rustige omgeving en de stilte. Toch schrikt ze diep in de nacht wakker. Waarvan? Ze weet het niet. Een geluid heeft haar slaap onderbroken. Het komt uit het appartement boven haar. De dag die volgt sleept zich voort, Colombe voelt zich uitgeput. Tegen de tijd dat Stéphane thuiskomt, heeft ze al een paar nachten slecht geslapen. Ze is kribbig, totaal niet in haar gewone doen. Ze bereidt zich opnieuw voor op de nachtelijke herrie. Nu zal Stéphane het ook gaan horen. Maar de herrie blijft uit. En de daarop volgende nachten ook.

Stéphane vertrekt voor een nieuwe zakenreis en Colombe geniet stiekem van zijn afwezigheid. Maar de rust is van korte duur, die nacht schalt er keiharde muziek door de slaapkamer. De nacht erop weer. Steeds opnieuw worden er liedjes van The Rolling Stones gedraaid. Het is alleen in haar slaapkamer te horen, de andere vertrekken van het appartement blijven verstoken van de herrie. Colombe slaapt nauwelijks meer, ze is compleet gefixeerd op het moment dat de muziek weer aangezet zal worden. Ze weet zeker dat haar bovenbuur dit met opzet doet. Hij negeert haar briefjes en doet niet open wanneer ze bij hem aanbelt.

Volgens de andere bewoners van het appartementencomplex is de bovenbuurman een ronduit geweldige man. Hij is knap, arts, aardig en beleefd. Iedereen dweept met hem. Niemand zal geloven dat deze fantastische man haar terroriseert. En het erge is, Stéphane gelooft haar ook niet. Wanneer hij thuis is, is er immers niets te horen. De zus van Colombe denkt dat Colombe alles uit haar duim zuigt, als een soort schreeuw om aandacht.

Colombe is volledig op zichzelf aangewezen. Zij zal dit probleem moeten oplossen, niemand anders zal het voor doen. Colombe verandert. Het lieve, gedienstige vrouwtje - dat leeft voor haar gezin en werkt als ghostwriter zodat anderen met de eer van haar werk strijken - verdwijnt. Colombe wordt harder, onverschilliger. Ze beseft dat ze eigenlijk helemaal niet weet wie ze is en wat ze wil. Het slaapgebrek maakt een ander mens van haar. Het is een aanslag op haar psychisch gestel. Ze raakt geobsedeerd door haar buurman. Ze doet dingen die ze nooit van zichzelf had verwacht. Haar buurman blijkt echter een waardig tegenstander.

Tatiana de Rosnay is doorgebroken met het adembenemende boek Haar naam was Sarah. Daarna zijn er nog een aantal andere boeken van haar hand verschenen. Allen goed maar nooit meer zo overweldigend als Haar naam was Sarah. Dit boek, een psychologische thriller, is weer heel anders. Het is geschreven in 1999 toen de schrijfster zelf geplaagd werd door een luidruchtige bovenbuurman. Het verhaal begint met een sluimerende onrust, de spanning bouwt zich meer en meer op en aan het eind ontlaadt het zich zo snel dat het de lezer bijna overspoeld.

Nadat ik begon met lezen kon ik het boek niet meer wegleggen. Het verhaal zit uitstekend in elkaar en de frustratie van Colombe sleepte me helemaal mee. Misschien is het omdat ik zo van thrillers hou maar wat mij betreft is Het appartement na haar naam was Sarah het beste werk van Tatiana de Rosnay.

ISBN 9789047202905| Paperback |  216 pagina's| Artemis & Co | juni 2012
Vertaald door Noor Koch

© Annemarie, 12 juli 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Ik, Anna
Elsa Lewin

Anna is vijftig en eenzaam. Haar man heeft haar een paar jaar eerder verlaten voor een jongere vrouw en haar dochter heeft haar vleugels uitgeslagen. Anna werkt in een bibliotheek en bewoont een klein appartement in New York. Ze heeft behoefte aan warmte en genegenheid en bezoekt daarom vrijgezellenfeesten. De feesten zijn niet echt bijzonder en dat geldt doorgaans ook voor de aanwezige mannen. Op een avond vertrekt Anna dan toch met een man. Ze gaan naar zijn appartement waar het rendez-vous in een drama eindigt. Anna doodt de man, neemt een douche en gaat naar huis. Het is een moord die zo gruwelijk is, dat zelfs de doorgewinterde New Yorkse politiemannen terugdeinzen bij het zien van het verwoeste lichaam. Anna weet er echter niets meer van. De nacht en haar daad zijn uit haar geheugen gewist. Soms sluimert er een vleugje herinnering in haar hoofd maar dat vervliegt weer.

Wel beseft Anna dat ze haar paraplu is vergeten. Een oud en versleten exemplaar met een opvallende gele kleur. Ze gaat naar het appartement van de man om het te halen. Het is er druk en er loopt politie rond. Anna slaat er geen acht op, is zich sowieso niet bewust van haar handelen. Niemand ziet dat ze de paraplu uit het appartement wegneemt. Wanneer ze het appartementencomplex verlaat is het echter de paraplu die de aandacht trekt van inspecteur Bernie. Hij heeft exact hetzelfde exemplaar gezien in het appartement van de dode. Hij noteert het nummerbord van Anna’s auto en vraagt haar adresgegevens op.

Anna is zich nog steeds van geen kwaad bewust. Wel neemt het depressieve gevoel dat al een paar jaar in haar hoofd huist, steeds meer de overhand. Ze glijdt af. Soms beseft ze dit maar andere keren gaat het ongemerkt. Op weer een vrijgezellenfeestje ontmoet ze Bernie die op deze ongebruikelijke manier toenadering tot de mogelijke dader zoekt. Bernie raakt in de ban van de mystieke Anna. Een vrouw zo zacht en vriendelijk dat hij zich niet voor kan stellen dat ze tot moorden in staat zou kunnen zijn. Hij probeert het gevoel dat er iets niet klopt aan Anna te onderdrukken. Bernie geniet van haar aanwezigheid en is gevoelig voor vrouwelijke aandacht. Nadat de verstandhouding tussen Bernie en zijn vrouw al jarenlang bekoeld was, heeft ze hem recentelijk het huis uit gegooid. In Anna’s nabijheid voelt hij zich weer mens. Hij is verkeerd bezig, raakt veel te nauw betrokken bij zijn moordverdachte. Bernie moet zich van haar losmaken, en wel meteen.

Ik, Anna is een boek dat ik in één ruk heb uitgelezen. Ik was meteen vanaf het begin hevig geboeid. De psyche van de mens blijkt ondoorgrondelijk. Wanneer iemand gedreven wordt door haat, wanhoop of verdriet kan hij of zij volkomen onvoorspelbaar zijn. Het is heel dubbel: Anna is saai, zachtaardig en vriendelijk en tegelijkertijd levensgevaarlijk en onberekenbaar. Bernie moet zijn hoofd koel houden en zijn emoties onderdrukken. Kan hij zijn gevoelens uitschakelen en puur professioneel handelen?

De twee schokkende moorden die in het boek worden gepleegd zijn seks-gerelateerd. Ze zijn zo expliciet omschreven dat ik naar adem snakte van schrik toen ik het las. De vriendelijke en haast gezellige schrijfstijl staat in schril contrast tot de inhoud. Het maakt het boek tot een ware page-turner.

Ik, Anna is voor het eerst gepubliceerd in 1984 in de Verenigde Staten. In 1990 verscheen het in Groot-Brittannië. Nu wordt deze psychologische thriller verfilmd en is het boek verschenen in de nieuwe fondslijn van Signatuur: Signatuur Noir. Ik heb nu een drietal boeken in deze nieuwe lijn gelezen en ik ben razend enthousiast. Niet voor tere zieltjes wél voor liefhebbers van thrillers op niveau.

ISBN 9789056724276 | Paperback met flappen| 280 pagina’s| Signatuur | juni 2012
Vertaald door Dirk-Jan Arensman

© Annemarie, 6 juli 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De regels van het spel
Claudia Piñeiro

In een exclusieve wijk in Argentinië - waar je eerst langs bewaking moet om binnen te komen - wordt een man, Chazarreta, dood aangetroffen. Kennelijk heeft de veiligheid die de wijk moet bieden hem niet genoeg beschermd. Of heeft de man soms de hand aan zichzelf geslagen? Zijn keel is doorgesneden. Opvallend is dat zijn vrouw drie jaar eerder ook op deze manier de dood vond. Haar dood zou een ongeluk geweest zijn maar vrijwel iedereen is ervan overtuigd dat Chazarreta haar vermoord heeft.

Natuurlijk zit de pers er meteen bovenop, dat deden zij drie jaar eerder ook. De krant El Tribuno zet hun kersverse misdaadverslaggever aan het werk. De hoofdredacteur weet bovendien auteur Nurit Iscar te strikken om een reeks artikelen te schrijven over de dood van Chazarreta. Nurit krijgt een huis in de afgeschermde wijk toegewezen zodat ze zich zo dicht mogelijk bij de plaats delict bevindt.

De eens zo succesvolle Nurit schrijft tegenwoordig zelf geen boeken meer. Nadat haar laatste boek genadeloos flopte, schrijft ze alleen nog als ghostwriter voor andere mensen. Het is geestdodend werk maar ze heeft nu eenmaal een inkomen nodig. Boeken schrijven wil ze niet meer. Een vernietigende recensie over haar laatste boek heeft haar zelfvertrouwen compleet weggevaagd.

Voordat El Tribuno een nieuwe misdaadredacteur aanstelde, werd deze functie vervuld door Jaime Brena. Brena heeft zichzelf in de problemen gebracht door net iets te vaak zijn mening te spuien en schrijft tegenwoordig alleen nog maar nietszeggende opvulling voor de krant. Hij baalt enorm van zijn huidige functie maar zijn baan opzeggen wil hij niet. Hij is vergroeid met de krant en kan zich geen leven zonder voorstellen.

Brena probeert het groentje van de misdaadredactie in de juiste richting te sturen. Aanvankelijk doet hij dit zo onopvallend mogelijk maar als snel bemoeit hij zich ongegeneerd met de zaak. Wanneer hij en het groentje een bezoek brengen aan Nurit vormt het drietal al snel een team. Ze ontdekken een aantal verdachte sterfgevallen. De waarheid komt steeds dichterbij, het gevaar ook.

Wat meteen opvalt, is dat de vele dialogen in dit boek niet tussen aanhalingstekens staan. Dat is even wennen. Het leest wat zwaarder maar het geeft het verhaal ook allure. De auteur van dit boek heeft namelijk een heerlijk gevoel voor taal. Heel creatief is de manier waarop zij overschakelt naar een andere hoofdpersoon. Ze koppelt dan steeds twee exact dezelfde tijdstippen aan elkaar, zoals:

“Op hetzelfde moment dat Nurit Iscar haar koffer sluit en naast het bed zet, opent de jongen van Misdaad voor de zoveelste keer die dag de zoekpagina van Google”

Hoe verder ik vorderde in dit boek, hoe enthousiaster ik werd. Het verhaal heeft stijl en charme en Nurit Iscar en de personen die zich in haar gezelschap begeven, vormen een bont en kleurrijk geheel. Dit uitstekende misdaadverhaal heeft diepgang en is levendig en sfeervol. Naar het einde toe wordt het beklemmend en spannend. De regels van het spel is een fantastisch boek, ik heb er van genoten. Het is opnieuw een mooi boek in de nieuwe fondslijn van Signatuur: Signatuur Noir.

ISBN 9789056724351 | Paperback met flappen | 280 pagina’s| Uitgeverij Signatuur | juni 2012
Vertaald door Mia Buursma & Ans van Kersbergen

© Annemarie, 6 juli 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Engeleneiland
Camilla Läckberg

Op het Zweedse eilandje Valö was vroeger een jongensinternaat gevestigd. Het werd met strakke hand geleid door vader Elvander totdat hij en zijn gezin tijdens Pasen 1974 spoorloos verdwenen. Alleen dochtertje Ebba, nog maar een jaar oud, werd in de woning aangetroffen. Moederziel alleen. Ondanks uitgebreid onderzoek is nooit duidelijk geworden wat er met de rest van het gezin is gebeurd.

Nu is Ebba terug. Ze heeft, samen met haar man Mårten, haar intrek genomen in het voormalig ouderlijk huis. Ze zijn van plan het grondig op te knappen en er een Bed & Breakfast te beginnen. De verhuizing van Ebba en Mårten naar Valö is eigenlijk een vlucht geweest. Hun zoontje is gestorven. De twee diepbedroefde ouders proberen met deze nieuwe start hun leven en huwelijk weer op de rit te krijgen. Beide ploeteren dapper voort maar ze kunnen niet voorkomen dat ze steeds verder uit elkaar groeien.

Dan worden ze opgeschrikt door een brand. Mårten weet de brand te blussen maar de schrik zit er goed in. De brandweer denkt aan brandstichting en de politie wordt ingeschakeld. Inspecteur Patrik Hedström neemt de zaak op zich en wordt onmiddellijk aangeklampt door zijn nieuwsgierige vrouw Erica. Erica is een succesvol schrijfster en heeft haar neus de afgelopen jaren al in veel (politie)zaken gestoken. De verdwijning van de familie Elvander heeft ze grondig bestudeerd en het intrigeert haar enorm dat Ebba nu terug is op het eiland. Erica heeft haar handen vol aan haar drie kinderen maar dankzij de hulp van haar irritante maar hulpvaardige schoonmoeder weet ze tijd vrij te maken om zich ook nu ongevraagd met de boel te bemoeien. Omdat Erica iedereen met haar ontembare enthousiasme moeiteloos om haar vinger windt, zal ze ook dit keer een indrukwekkende geschiedenis weten te onthullen.

Ebba en Mårten laten zich door de brandstichting niet van Valö wegjagen. Ze gaan verbeten door met de renovatie. Maar wanneer ze onder een oude vloer een lugubere ontdekking doen én er iemand op Ebba schiet, is het duidelijk dat ze niet meer veilig zijn. Iemand wil dat ze het eiland verlaten. Heeft dit met het verleden te maken? En wie is de mysterieuze “G” die Ebba ieder jaar een verjaardagskaart stuurt?

Toen de familie Elvander verdween bevonden zich maar vijf jongens op het internaat. Het was immers paasvakantie en de meeste kinderen waren naar huis gegaan. Natuurlijk zijn de jongens destijds ondervraagd en zij vertelden toen eensgezind dat ze het huis verlaten aantroffen toen ze terugkwamen van een dagje vissen. Ook nu worden de jongens, inmiddels mannen, aan de tand gevoeld. Een van hen is tegenwoordig een rechtse politicus. Een gladde griezel met een enorm charisma. Alhoewel de mannen nog steeds beweren niet te weten wat er is gebeurd, veroorzaakt het politieonderzoek hevige onrust.

Camilla Läckberg bezit over het talent om de lezer meteen mee te voeren, dieper en dieper het verhaal in. Ze wisselt steeds van perspectief waardoor het verhaal tot leven komt. Het verhaal wordt onder andere verteld vanuit Erica, Patrik, collega’s van Patrik, Erica’s zus Anna, journalist Kjell, Ebba en Mårten. Ook de geschiedenis van Ebba’s familie komt aan bod. Het begint met haar betovergrootmoeder die de bijnaam “De engelenmaakster” genoot omdat zij haar pleegkindjes verdronk en in de kelder begroef. Haar dochter, Ebba’s overgrootmoeder, groeide uit tot een verknipte en meelijwekkende vrouw. Uiteindelijk zullen de geschiedenis en het heden elkaar ontmoeten in de ontknoping van het verhaal. Prachtig gedaan.

De boeken van deze zeer bekwame auteur zijn stuk voor stuk echte pageturners die met grote aandacht en kunde zijn geschreven. De verhalen centreren zich altijd rondom Erica, Patrik, Anna en de collega’s van Patrik. Wie nog nooit een boek van deze auteur heeft gelezen kan het verhaal goed volgen maar het komt het beste tot zijn recht wanneer ook de eerdere boeken zijn gelezen.

Engeleneiland is wederom een voltreffer van schrijftalent Camilla Läckberg.

ISBN 9789041420138 | Paperback met flappen | 416 pagina’s| Anthos | juni 2012
Vertaald door Elina van der Heijden en Wiveca Jongeneel

© Annemarie, 1 juli 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER