De ravenzwarte veer
Dean Koontz

Dean Koontz (1945) schrijft al vanaf zijn tijd op high school waarna hij op 24-jarige leeftijd besloot om zijn baan als leraar Engels op te geven en zich fulltime op het schrijven te richten. In eerste instantie schreef hij sciencefiction, maar na verloop van tijd ging hij zich ook richten op suspense en horror. De verschillende genres werden onder verschillende pseudoniemen geschreven, totdat hij de genres in elkaar ging schuiven en worden de boeken onder zijn eigen naam gepubliceerd. Zijn oeuvre is indrukwekkend groot.

In De ravenzwarte veer komen sciencefiction, een tikje horror en spanning allemaal samen. Het boek bevat 2 korte verhalen: het titelverhaal De ravenzwarte veer en het al eerder verschenen maar nu opnieuw uitgegeven bonusverhaal In de val. Wat doe je wanneer degenen die je het liefst zijn, worden aangevallen? Of het nu door mensen of dieren is, je instinctieve reactie is ervoor zorgen dat je gezin veilig is. In De ravenzwarte veer gaat de tienjarige Howie Dugley zover dat hij een moordenaar laat lopen wanneer die belooft zijn moeder en zusje met rust te laten. Maar welke gevolgen heeft dat voor hemzelf wanneer hij merkt dat het moorden doorgaat? (Dit korte verhaal is als novelle geschreven parallel aan het boek Veertien dat in 2011 is verschenen)
In het tweede verhaal zitten de jonge weduwe Meg en haar zoon Tommy letterlijk als ratten in de val wanneer hun door een sneeuwstorm van de buitenwereld afgesloten huis wordt overgenomen door uit een laboratorium ontsnapte ratten. De ratten zijn zodanig gemanipuleerd dat zij een hoog IQ hebben. Hoger dan Meg?

Koontz is er andermaal in geslaagd 2 geweldige, superspannende verhalen te schrijven. Beide verhalen nagelen je aan je stoel totdat je de laatste punt van de laatste zin gelezen hebt. Juist omdat alles zich in slechts 69 (De ravenzwarte veer) en 76 (In de val) bladzijden afspeelt is het knap van Koontz dat hij toch met twee redelijk complete verhaallijnen voor de dag is gekomen.

Het bonusverhaal In de val maakte op mij meer indruk omdat het een goed afgerond geheel is. Bij De ravenzwarte veer is het sciencefiction gehalte naarmate het verhaal vordert hoger en is de afronding losser, zonder een herkenbaar slotakkoord.
Voor iemand die wil kennismaken met de thrillers van Dean Koontz is dit boek, dat voor een klein prijsje te koop is in de boekhandel, een uitermate geschikte gelegenheid. Ik zou zeggen: grijp die kans en voor je het weet ben je voor altijd verslingerd aan de verhalen van deze uitstekende auteur.

ISBN 9789024534814 Paperback 176 pagina's | Luitingh | november 2011

© Joanazinha, 20 januari 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Koorts
Saskia Noort

Saskia Noort (1967) heeft journalistiek en theaterwetenschappen gestudeerd. Ze heeft columns geschreven voor verschillende gerenommeerde bladen en is momenteel o.a. (samen met Jan Heemskerk) columniste voor LINDA. In 2003 verscheen haar thrillerdebuut Terug naar de kust. Koorts is haar vijfde thriller; daarnaast zijn columns van haar hand in boekvorm uitgegeven.
Twee thrillers zijn inmiddels succesvol verfilmd.

In Koorts heeft Dorien net een punt gezet achter haar vijftienjarige relatie met Joost en gaat zij met haar vriendin Ellen op vakantie naar Ibiza. Direct bij aankomst storten ze zich in de feesten. Het is één groot drank- en drugsfestijn en op een gegeven moment verliezen ze elkaar uit het oog. Wanneer Dorien met een fikse kater ontwaakt, is Ellen van de aardbodem verdwenen.

Hoewel het boek in de kenmerkende vlotte en meeslepende schrijfstijl van Noort is geschreven is Koorts  een flinterdun verhaal en het krijgt helaas ook nergens body. De eerste hoofstukken zijn het meest boeiende, omdat zich daar een logisch en voorstelbaar verhaal ontvouwt wanneer de lezer ontdekt wat de beide vrouwen, die elkaars complete tegenpolen zijn, in elkaar aantrekt en waarom ze samen op vakantie gaan. Ze hebben nauwelijks een voet op Ibiza gezet, wanneer ze verzeild raken in de ene na de andere party. Vanaf dat moment verliest het verhaal alle inhoud en samenhang en zakt de verwachting van suspense als een kaartenhuis in elkaar. Door middel van korte, cursieve tussenstukken en een onduidelijke misdaad wordt een illusie van een spanningsboog gecreëerd maar ook hiermee slaagt de auteur er niet in het thrillergehalte op te krikken. Het blijft tot het voorspelbare eind allemaal zeer marginaal en het lijkt meer op een chicklit dan op een thriller. Slechts een enkele keer drijft er kortstondig wat moois boven, zoals prachtige beschrijvingen van de natuur of de bewoners van Ibiza.
Zoals gezegd is de schrijfstijl onveranderlijk zoals we van Saskia Noort gewend zijn: vlot en meeslepend. Daardoor leest het boek ondanks alles als een trein en heb je het zo uit.

Naar mijn gevoel had er veel meer in gezeten wanneer de karakters beter waren uitgediept. Alleen de hoofdpersoon Dorien krijgt iets meer inkleuring, waardoor de lezer zich nog enigszins met haar kan identificeren. Maar andere personages blijven praktisch volledig onderbelicht waardoor hun beweegredenen niet te volgen zijn en het verhaal aan alle kanten rammelt. Het hangt, net als het strand van Ibiza, als los zand aan elkaar.
De filmrechten voor Koorts zijn al verkocht en dat kan ik me dan wel weer voorstellen: het zal er zeer flitsend uitzien en een publiek trekken dat vooral vermaakt wil worden.

ISBN 9789041417664 Hardcover 272 pagina's | Anthos | november 2011

© Joanazinha, 20 januari 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Sporen op het ijs
Lars Rambe

Zweden, 1965: in Strängnäs hebben twee jonge mensen de dood gevonden op het ijs. Ze worden samen in een wak aangetroffen. Een van hen was Lisa, een meisje dat nogal eens wisselde van vriendje; de ander was een jongeman die ontsnapt was uit een nabijgelegen psychiatrische instelling. De politie, vertegenwoordigd door Sven Aronsson en zijn nieuwbakken agent Arne onderzoekt de moord, maar eigenlijk lijkt het zo klaar als een klontje: om de een of andere reden heeft de jongen het meisje vermoord en is hij zelf in de koude mistige nacht in het water gevallen. Waarom daar een wak was? Wat die jongen met het meisje te maken had? Onbelangrijke vragen…
Veertig jaar later komt een journalist, Fredrik Gransjö uit Stockholm, in het weer tot rust teruggekeerde Strängnäs, en wil een serie artikelen maken over de geschiedenis van het stadje, waarbij de psychiatrische inrichting, dat intussen plaats gemaakt heeft voor nieuwbouw, een belangrijke rol speelt. Daar wil hij mee beginnen. Tegelijk legt hij een link met de afbraak en nieuwe inrichting van het regimentsterrein, waar nu de plannen voor gemaakt worden. Zijn eerste artikel blijkt de gemoederen danig te verstoren, niet alleen voor hemzelf. Personen die dachten dat het verleden begraven was, worden bang dat er iets boven komt wat tot in het heden zijn uitwerking zal hebben.
Er gebeurt ineens van alles, en Fredrik komt dezelfde namen tegen in zijn onderzoek naar het verleden en bij de actuele politieonderzoeken. Daar is iets vreemds aan de hand!
Maar als hij zijn neus er te ver insteekt, blijkt hijzelf en ook zijn jonge gezin gevaar te lopen.

Lars Rambe boeit de lezer vanaf de eerste pagina. Je weet dan immers dat die dubbele moord van jaren terug niet gegaan is zoals men aannam. Maar wat er gebeurd is, en wat de verbanden zijn met het heden? Dat duurt even voor je daar achter komt. In een razende vaart voert Rambe je door het verhaal, maar omdat hij zijn personages bijnamen geeft, waarbij de lezer dus niet weet wie het zijn, heb je geen idee hoe het allemaal in elkaar steekt. En stak.
Wie is bijvoorbeeld de Baron? Er zijn verschillende personen die er voor in aanmerking komen. Het lijkt wel de tien kleine negertjes: steeds iemand minder die het kan zijn.
Rambe voert de spanning op door middel van perspectiefwisseling, en kleine klifhangers. Steeds lees je iets waarvan je denkt: daar heb ik eerder over gelezen, waar was dat ook al weer?
Ik zie hele rollen behang voor me met allemaal namen, plaatsen en lijntjes er tussen door; hoe heeft de schrijver zelf anders alles uit elkaar weten te houden?
In ieder geval heeft hij een spannende puzzel gemaakt voor de lezer, die tot het laatst toe in het duister tast. Hoewel, niet helemaal tot op het laatst, dat epiloog had niet gehoeven.
De enige opmerking die ik heb is dat de dialogen wat stroef overkomen, maar die doen aan de spanning verder niets af.

ISBN   9789026128578| paperback | 366 pagina's |  okt 2011 | Fontein
Vertaald uit het Zweeds door Neeltje Wiersma

© Marjo, 11 januari 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De schim
Jo Nesbø

Harry Hole is terug. En hoe! Nadat hij drie jaar in Hongkong heeft gewoond keert Harry noodgedwongen terug naar Oslo. Oleg, de zoon van zijn ex-vriendin Rakel is opgepakt op verdenking van moord. De aan drugs verslaafde jongen zou een andere junkie om het leven hebben gebracht. Oleg heeft alle schijn tegen maar Harry wil de zaak toch tot op de bodem uitzoeken. Nog steeds houdt hij veel van Rakel en Oleg is als een zoon voor hem.

In Hongkong is Harry uit een diep dal opgekrabbeld. Hij heeft zijn drankverslaving bedwongen en zijn leven weer op de rails gekregen. Na de gruwelijke afloop van zijn laatste politiezaak, waarvan Harry zichtbare en onzichtbare littekens met zich meedraagt, heeft hij niet meer als politieman gewerkt. Harry kan niet meer van de politiemiddelen gebruik maken en zal zijn onderzoek op creatieve wijze uit moeten voeren. Gelukkig is dat de vindingrijke Harry wel toevertrouwd.

Nadat Oleg vriendschap sloot met de interessante en razend knappe Gusto Hanssen ging het al snel bergafwaarts met hem. Binnen de kortste keren was Oleg zwaar verslaafd aan de nieuwe drug violine. Gusto ontwikkelde zich tot drugsdealer en maakte Oleg tot zijn side-kick. Ze begaven zich in ronduit gevaarlijke kringen en de hebzucht van Gusto leidde er uiteindelijk toe dat hij werd omgebracht. Nadat Harry op slinkse wijze een bezoek aan Oleg heeft weten te regelen vertrouwt deze hem toe wat er werkelijk is gebeurd. Oleg is onschuldig, hij is niet de moordenaar van Gusto. Oleg heeft de moordenaar gezien maar deze droeg een bivakmuts en sprak niet tegen hem waardoor de jongen de dader niet kan identificeren. Na het horen van deze verklaring zet Harry alles op alles om de werkelijke dader te achterhalen. Zijn speurtocht zal hem in groter gevaar dan ooit brengen. De drugswereld in Oslo is veel omvangrijker en gevaarlijker dan Harry ooit had durven vermoeden. De corruptie is bovendien doorgedrongen tot de hoogste gelederen. Wie is te vertrouwen en, nog belangrijker, wie niet? Het gevaar ligt continue op de loer. De ruwe omstandigheden maken het voor Harry heel moeilijk om niet opnieuw naar de drank te grijpen. Weet Harry de waarheid te achterhalen?

Met “De schim” heeft Nesbø opnieuw overtuigend zijn positie in de top van thrillerauteurs opgeëist. In sneltreinvaart raast de lezer door immens spannende scènes. Met kippenvel en een versnelde hartslag gaf ik me over aan dit boek.  Nesbø weet op briljante wijze de spanning op te bouwen. Keer op keer neemt het verhaal een andere wending om uiteindelijk te exploderen in een verpletterende ontknoping. Nesbø begrijpt uitstekend wat de doorgewinterde thrillerlezer voorgeschoteld wil krijgen. Zijn bloedstollend spannende boeken, waarbij de angst de lezer regelmatig bij de keel grijpt, zijn zonder uitzondering van weergaloze kwaliteit. Ook “De schim” is een thriller van de bovenste plank. Bedankt Jo! Ik heb genoten.

ISBN 9789023471417| Paperback |  544 pagina’s| Uitgeverij Cargo | november 2011
Vertaald door Annelies de Vroom

© Annemarie, 9 januari 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

www.rommolemaker.nl

Dan sterft ze
Gregg Hurwitz

Het verhaal lijkt te spelen in de filmwereld, de hoofdfiguur, Patrick Davis, is scenarioschrijver. Tenminste: hij wil dat graag en heeft eindelijk succes gehad met een verhaal. Maar op de filmset liep alles mis, wegens bonje met de hoofdrolspeler wordt hij er uit gezet. En dan niet alleen: hij krijgt een proces  aan zijn broek omdat hij de man geslagen zou hebben, die nu eerst moet herstellen voor hij weer kan spelen. Dat het allemaal anders is gegaan, geloof alleen de directe omgeving van Patrick. Toch botert het ook niet meer met zijn vrouw Ariana. Ze gelooft hem wel, maar blijkbaar beviel haar zijn houding tijdens de periode van het succes niet zo. Zij is vreemd gegaan, en dat weegt bij hen allebei zwaar.
Patrick zit diep in de problemen, en vindt alleen zijn werk nog een beetje afleiding: les geven aan beginnende scenarioschrijvers. Het kan nog erger: hij vindt diverse dvd’s, waarop hij zelf gefilmd blijkt: iemand bedreigt hem, en geeft opdrachten. Heel vreemd is het als blijkt dat die opdrachten goede daden zijn! Maar toch wringt er iets, en als Ariana bedreigd wordt, komt het verhaal in een stroomversnelling. Als er een keerpunt wordt bereikt, moet Patrick voor zijn bestaan vechten.
Heeft het te maken met de benadeelde acteur?

Ondanks dat het me van alle kanten aangeraden werd, had ik toch heel sterk de neiging om het boek niet uit te lezen. Dat filmwereldje staat me niet aan (al die verwijzingen naar bestaande films, daar heb ik niets mee), en het leek helemaal niet zo spannende plot als men aangaf. Maar ik moest nog even volhouden werd gezegd.
En dan, rond pagina 70 werd ook ik gegrepen en kon ik het boek niet meer wegleggen. Tot in de kleinste uurtjes stortte ik me met Patrick mee in duizelingwekkende situaties, en vroeg ik me af wat er in vredesnaam achter kon zitten.
Hoe jammer blijkt dan dat die ontknoping te vergezocht is. Toen er eenmaal enige uitleg volgde had ik opnieuw de neiging om het maar weg te leggen. Maar goed, ik was nu al zover. En las ik niet het volgende:

‘Vanavond zal alles je duidelijk worden.’
Stel dat ik nee zeg?
‘Dan zul je het nooit weten.’

Dat gold voor Patrick, en ook wel een beetje voor mij. Maar de trage inzet en de ingewikkelde ongeloofwaardige ontknoping, jammer dus. Maar: ik vond Sally wel een leuk typetje…

ISBN 9789022997543 | paperback |344 pagina’s  | A.W. Bruna Uitgevers | augustus 2011
Vertaald door Jan Smit

© Marjo, 8 januari 2012 

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.jamesleeburke.com

Gevangene van de hemel
James Lee Burke

Burke (1936) schrijft al sinds zijn negentiende, maar zijn eerste thriller schreef hij pas in 1985. Gevangene van de hemel (Heaven's Prisoner, 1987) is het tweede boek met Dave Robicheaux als hoofdpersonage. Het werd in 1997 voor het eerst in Nederlandse vertaling uitgegeven. Een andere bekende hoofdpersoon in zijn thrillers is Billy Bob Holland.

Robicheaux en zijn vrouw Annie zijn getuige van het neerstorten van een klein vliegtuigje. De enige overlevende is een kind dat zij meenemen en min of meer adopteren. Wanneer de autoriteiten melden dat er drie doden in het vliegtuigje zitten, terwijl Robicheaux toch echt vier personen heeft gezien, gaat hij zich er tegenaan bemoeien. Daarmee raakt hij een verkeerde snaar bij praktisch iedereen: de immigratiedienst, de anti-drugsagenten maar ook de onderwereld, waaronder zijn jeugdvriend Bubba Rocque. Wanneer er vervolgens een moordaanslag op hem wordt gepleegd waarbij Annie wordt vermoord, breekt de hel pas goed los.

James Lee Burke schrijft in een prachtige, poëtische stijl met mooie zinnen zoals:

'Op sommige zomeravonden in zuidelijk Louisiana heeft de lucht werkelijk de kleur van lavendel, met in het westen roze strepen als flamingovleugels boven de horizon geschilderd, en vanavond was de lucht zoet van de geur van watermeloenen en aardbeien in iemands moestuin en de hydrangea en nachtbloeiende jasmijn die de houten schutting van mijn buurman overwoekerden.'

Daar staat de beschrijving van de misdaden haaks tegenover en samen vormen ze een geweldig boeiende en spannende thriller. Robicheaux is een sympathiek figuur, oud-politieman en alcoholist die zich na de moord op zijn vrouw helemaal laat gaan en een stuk in zijn kraag zuipt. De tijger (zoas hij de drank noemt) roert zijn staart en is uit zijn hol en met veel moeite krijgt Robicheaux hem weer terug waar hij gromt en grauwt maar onder controle is. Dan zet hij al zijn vaardigheden in om de dood van zijn vrouw te wreken, waarbij de lezer meegesleurd wordt in de ins en outs van het leven in bloedheet Louisiana.

De stijl van James Lee Burke is zeer kenmerkend en praktisch elk boek van hem is een voltreffer en verdient het in deze tijd zo veelvuldig (en vaak onterecht) gebruikte predikaat 'literair'. Hij was wat dat betreft zijn tijd ver vooruit! Toen dit boek 25 jaar geleden werd geschreven waren er geen mobieltjes en waren de eerste computers net uitgevonden. Toch leest het niet als een gedateerd boek en kun je je als lezer alleen maar mee laten voeren in de strijd van Robicheaux tegen de moordenaars van zijn vrouw. Grote klasse!

ISBN 9055012637 Paperback 260 pagina's  Uitgeverij BZZToH 1997

© Joanazinha, 8 januari 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Dodemansrit
Roy Grace Deel 7
Peter James

Het verhaal begint met een ernstig ongeluk, waarbij een personenauto, een vrachtwagen, een fietser en een minibusje - dat doorrijdt - betrokken zijn. De fietser komt om het leven.
Die jongen blijkt de kleinzoon van een Amerikaanse maffiabaas! En moeder is ontzettend boos, en – dat wordt flink benadrukt – heeft een heel andere kijk op hoe de wereld in elkaar steekt, dan de Engelse betrokkenen.
Dat heeft de nodige gevolgen: iedereen die iets met het ongeluk te maken had, blijkt zijn leven niet meer zeker. Als de politie, geleid door Roy Grace, doorheeft hoe het allemaal zit, is de chauffeur van de personenauto de enige die nog leeft. Zullen ze kunnen voorkomen dat ook zij het leven moet laten?

Dit is heel kort door de bocht het verhaal van de spannende thriller die Peter James voor ons schreef.
De manier waarop hij dat doet werkt sterk spanningverhogend: korte hoofdstukken met wisselend perspectief.
Als het auto-ongeluk nog moet gebeuren, schetst hij in het kort de levens van de betrokkenen. De lezer begrijpt snel waar het naar toe moet leiden, maar weet natuurlijk nog niet hoè het allemaal zal gebeuren. Nog minder wat dan de rest van het boek gaat vertellen, want we zijn nog maar zo’n zeventig pagina’s ver.
Tegen de tijd dat de politie-inspecteur op het toneel verschijnt, maken we evenwel ook kennis met een huurmoordenaar. En daar draait dan de rest van het boek om. Zal de moordenaar slagen in zijn opdracht? Of kan de inspecteur, met zijn steeds maar uitdijende team, daar een stokje voor steken?

Het is een spannend verhaal, dat zeker, maar niet superspannend. Dat komt door een aantal dingen die niet consequent zijn. Als de moordenaar in staat is om iedereen die hij wil uitschakelen dat voor elkaar krijgt met een makkelijke nekslag, waarom lukt dat dan ineens niet meer op het moment suprème?
Bovendien is hij op dat moment niet meer zo doortastend en snel als hij eerder was, en steekt zodoende de politie een handje toe.
Dat maakt het verhaal net iets minder geloofwaardig, je weet hoe het af zal lopen. En er blijven losse eindjes, maar ik heb dus al begrepen dat er meer thrillers zijn met Roy Grace in de hoofdrol. Leuk voor de lezers die nog meer willen vertoeven in Brighton, en willen weten hoe het hem privé verder zal gaan.

ISBN 9789026129261|paperback|384 pagina's | De Fontein | oktober 2011

© Marjo, 29 december 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Dodelijke conclusies
Donna Leon

In het pittoreske Venetië komt een jonge vrouw terug van een reisje. Wanneer ze haar post op gaat halen bij haar benedenbuurvrouw treft ze deze dood aan. De hevig geschrokken vrouw belt de politie en commissaris Brunetti komt een kijkje nemen. De dode vrouw heeft een hoofdwond en een paar kleine plekjes op haar huid. De autopsie wijst uit dat ze aan een hartstilstand is overleden. Verder onderzoek onthult dat de overledene hartklachten had. Ze is hoogstwaarschijnlijk een natuurlijke dood gestorven en met haar hoofd tegen de radiator gevallen.

Geen zaak voor de politie dus. Toch is Brunetti niet helemaal overtuigd. Waar komen de plekjes op haar huid vandaan? Heeft iemand haar vastgegrepen? Is ze daardoor zo overstuur geraakt dat haar, door hartritmestoornissen geplaagde, hart het heeft begeven? Brunetti besluit het onderzoek officieus nog even voort te zetten. Hij informeert bij vrienden en familie naar de vrouw maar wordt niet veel wijzer. Iedereen spreekt vol lof over haar, ze zette zich in als vrijwilliger in een verzorgingshuis. Vijanden zijn er niet. Brunetti is echter een sceptische man en blijft graven. Na veel heen en weer gevraag komt hij erachter dat de overleden vrouw opvang bood aan mishandelde vrouwen. Het onderzoek neemt een nieuwe wending. Is er misschien een boze partner op komen dagen die haar de stuipen op het lijf heeft gejaagd? Ook blijken er tekeningen uit het huis verdwenen te zijn. Zijn deze door iemand gestolen? Kan dit aan de zaak gelinkt worden? Hoe meer Brunetti ontdekt, hoe verwarrender het wordt. Weet hij de waarheid boven tafel te krijgen?

Al snel nadat ik begon met lezen moest ik de impuls onderdrukken om mijn koffers te pakken en naar Venetië af te reizen. De sfeer die het verhaal biedt is zeer aantrekkelijk. Donna Leon laat de lezer genieten van de prachtige en mystieke omgeving van Venetië. De lezer waant zich in de waterrijke stad en struint in gedachten rond in de vele mooie straatjes om vervolgens neer te strijken op een allerliefst terras voor een hapje en een drankje. Vertaler Theo Scholten verdient een dikke pluim voor de uiterst smaakvolle vertaling. Heel mooi hoe hij de Italiaanse stijl van het verhaal niet verloren heeft laten gaan. Hij laat de Italiaanse taal heel summier doorschemeren. Dit doet hij zonder de lezer ook maar een moment in verwarring te brengen en zonder wijsneuzerig over te komen. Door het goede vertaalwerk komt het verhaal extra mooi tot zijn recht

Dodelijke conclusies is een goed politieverhaal. Brunetti komt over als een sympathieke, charmante man met een vlotte vrouw en dito kinderen. Hij is geen bikkelharde politieman maar laat zijn gevoelens toe in zijn werk. De zaak wordt van alle mogelijke kanten belicht. Sommige ontdekkingen leiden nergens toe en anderen brengen de zaak langzaam tot ontwikkeling. Er komen geen bloedstollende scènes of actie-taferelen in het boek voor. Dat past ook niet bij dit verhaal. Ondanks dat Donna Leon al een twintigtal boeken met  Guido Brunetti  in de hoofdrol heeft geschreven, is dit verhaal ook prima als standalone te lezen.

Dit boek biedt een rustiek, mooi en overtuigend crime-verhaal met een goed plot. Nu het boek uit is worstel ik nog steeds met het verlangen een bezoekje aan Venetië te brengen en heb ik bovendien zin in een heerlijk Italiaans maaltje.

ISBN 9789023463801 | Paperback |316 pagina's| De Bezige Bij | augustus 2011
Vertaald door Theo Scholten

© Annemarie, 27 december 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER