Zwarte bloem
Steve Mosby

We hebben de verteller, Neil Dawson, die bericht krijgt dat zijn vader - die net als zijn zoon schrijver van beroep was - zelfmoord gepleegd heeft. Maar waar is zijn laptop dan? En waarom staan er afspraken in zijn agenda?
We hebben een onbekend meisje dat ineens op straat staat. Wie is ze? Waar komt ze vandaan?
Ze heeft een tas bij zich, met een zwarte bloem er in, en wat ze vertelt, nee, dat kan niet waar zijn…
We hebben een oude man, die in een roestige bus zijn boodschappen doet, en die erg geïnteresseerd is in het verhaal dat Neil geschreven heeft.
We hebben Hannah Price, politie-inspecteur, die belast is met de zaak van de overblijfselen die onder een brug gevonden zijn: twee mensen die al jaren daar liggen. Maar precies op de plek waar Neils vader om het leven is gekomen. In het verleden van Hannah zijn geheimen, sommige kent ze zelf niet eens.
En we hebben nog een schrijver, Wiseman, die het boek ‘zwarte bloem’ geschreven heeft, waar dus alles om draait. Stukken uit dat boek komen we regelmatig tegen.
Gooi al deze verhaallijnen door elkaar, en de lezer weet niet meer waar hij het zoeken moet. Waar gaat dit boek, dat je haast een driedimensionaal boek kunt noemen, over?
Er zijn zo ontzettend veel vragen, dat je erg blij bent als tegen het einde enkele vragen beantwoord worden. Natuurlijk zit je dan al lang te speculeren hoe het zit, maar eerlijk gezegd, kwam ik er niet uit. Steve Mosby wil niet dat de lezer eerder dan hij het schrijft weet hoe de vork in de steel zit en heeft een klein gemenigheidje in het verhaal verwerkt!
Maar het is spannend, en je leest dus geboeid door.
Natuurlijk komen er moorden voor, maar zonder gruwelijke details. Het Is een verhaal over een geflipte figuur, meer geflipte figuren eigenlijk. Maar wie dat is, dat mag je zelf lezen.

ISBN 9789022999493| paperback  |291 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | oktober 2011

© Marjo, 20 december 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Vriend van de duisternis

Vriend van de duisternis is al weer de zesde thriller van Lisa Unger en het vervolg op Breekbaar waarin ze Jones Cooper, politieman in het provinciedorp The Hollows introduceerde. Opnieuw bewijst ze haar talent om in de huid van haar personages te kruipen en een enerverend verhaal neer te zetten. Cooper is inmiddels min of meer gedwongen met pensioen en verdoet zijn dagen in en om huis met klusjes. Hij is in therapie om verschrikkelijke geheimen uit zijn verleden onder ogen te zien. Bijna terloops raakt hij betrokken bij verschillende zaken, zoals de zoektocht van Michael Holt naar de waarheid rond de verwijning van zijn moeder, meer dan 25 jaar geleden. Cooper was destijds als politieman betrokken bij de opsporing van Marla Holt, maar de zaak ging als onopgelost de boeken in. Wanneer de net in het dorp woonachtige, spijbelende puber Willow Michael in het bos heimelijk ziet graven, wordt de zaak opnieuw opgepakt. Wat zocht hij daar?
En hij wordt door Paula Carr gevraagd om de biologische moeder van haar stiefzoon Cole te zoeken. Zij is spoorloos verdwenen nadat ze haar baan en haar huis is kwijtgeraakt. Cooper heeft het gevoel dat er meer zit achter haar verzoek; de jongen is toch veel beter af bij haar en haar echtgenoot?

Net als in Breekbaar zit de kracht van het verhaal niet in een spannend plot of in bloedstollende misdaden, maar in het vermogen van de auteur om de diepste geheimen van de ziel van de hoofdrolspelers bloot te leggen. Tot het laatst blijft het ongewis wie erdoor meegesleurd zullen worden en wie sterk genoeg is om te overwinnen.
Vriend van de duisternis is een thriller van de bovenste plank met krachtig neergezette, realistische  personages. De plot is complex en opgebouwd uit verschillende, elkaar overlappende gebeurtenissen waarbij de levens van de dorpsbewoners steeds meer met elkaar verstrengeld raken tot het verleden het heden inhaalt.

Voor diegenen die Breekbaar niet hebben gelezen is Vriend van de duisternis goed zelfstandig te lezen, hoewel je naar mijn idee wel enige fijnere nuances in de verhoudingen mist. Aan de andere kant wordt er gelukkig niet te veel over het eerdere boek losgelaten, waardoor er nog genoeg nieuwsgierigheid naar Breekbaar overblijft voor diegenen die dat boek nog niet hebben gelezen.

ISBN  9789058315731  Paperback 338 pagina's | Muntinga Maarten | november 2011
Vertaling Mary Bresser

© Joanazinha, 13 december 2011

Lees de reacteies op het forum, klik HIER

Vals alarm
Marelle Boersma

Marelle Boersma (1957) schrijft fictie over misstanden in de samenleving, maar wel met een bijna griezelig tintje: sommige van haar plots zijn, nadat het boek verschenen is, rauwe werkelijkheid geworden. Alsof ze het heeft geweten... Laten we hopen dat het met de plot uit Vals alarm niet zover komt.

Op haar werk is Janna een gewaardeerde kracht en heeft ze de zaken goed op een rijtje. Thuis is het echter van een ander laken een pak: ze wordt mishandeld en gekleineerd door haar man Roderick, is naïef in geldzaken en het leven suddert door. Haar man zorgt toch goed voor haar en hun dochter? Tot ze op een dag thuiskomt, er een 'Te koop' bord in de tuin staat en Roderick er vandoor is met een nieuwe vlam. Janna raakt op slag al haar zekerheden kwijt. Gefrustreerd en woedend dreigt ze haar ex-man dat ze een boekje open zal doen over hem. Uit wraak zorgt hij ervoor dat haar dochtertje Fleur uit huis wordt geplaatst door Bureau Jeugdzorg. Janna glijdt in haar wanhoop steeds verder af, ze verliest haar baan, haar beste vriendin keert zich tegen haar en een alcoholverslaving ligt op de loer. Kan ze de wil, het doorzettingsvermogen en de kracht vinden om terug te vechten?

Marelle Boersma schrijft haar boeken altijd rondom een thema, zoals illegaal draagmoederschap en milieuverontreiniging. Met Vals alarm snijdt ze een wel zeer hedendaagse kwestie aan, namelijk de onterechte uithuisplaatsingen door Bureau Jeugdzorg, de 'valse alarmen', waardoor kinderen en ouders van elkaar gescheiden worden terwijl niet duidelijk is wat er aan de hand is. Waarheidsvinding is in veel van deze gevallen een ondergeschoven kindje. Het boek had gemakkelijk een schotschrift kunnen worden tegen Bureau Jeugdzorg, maar gelukkig brengt Boersma een terechte nuancering aan: deze instanties doen ook heel veel goed werk. 

Dit zesde boek van Marelle Boersma is een echte pageturner. De betrokkenheid van de auteur bij  het  thema blijkt uit alle bladzijden en ze heeft er een spannende, boeiende thriller omheen geschreven. Het verhaal pakt je vanaf de allereerste zin door de meeslepende schrijfstijl die je  zonder pardon meesleurt in de ellende die Janna overkomt. Het verhaal zakt geen moment in waardoor je non-stop door wilt blijven lezen. Hoewel het boek fictie is, is klip en klaar dat deze situatie voor een aantal mensen de verschrikkelijke realiteit is. Het nawoord van politica Ine Aasted-Matsen geeft aan dat de strijd tegen een Vals alarm nog maar net is begonnen.

ISBN 9789461090270 Paperback 304 pagina's | Verbum Crime | november 2011
(Recensie eerder verschenen op www.crimezone.nl)

© Joanazinha, 7 december 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Schemeruur
Johan Theorin

Op het Zweedse eiland Öland klimt een zesjarige jongen over de muur van de tuin van zijn grootouders waarin hij geacht werd te blijven. Zijn ouders zijn afwezig, zijn grootvader is naar de haven, zijn oma ligt te slapen. Het is 1972.
Als niemand de jongen ooit nog terug ziet, groeien de schuldgevoelens. ‘Had ik maar…’
Twintig jaar later krijgt de moeder van het joch, Julia, een telefoontje van haar vader, van wie ze vervreemd is. Er zouden nieuwe aanwijzingen zijn, hij heeft een pakje met daarin een kindersandaal ontvangen.
Julia is verpleegster, maar al heel lang in de ziektewet, vanwege een hardnekkige depressie. Ze heeft helemaal geen zin om weer in contact te treden met haar vader, met het verleden, maar natuurlijk wil ze nog steeds weten wat er met haar zoontje is gebeurd. Leeft hij nog? Of heeft die onverlaat uit het dorp Nils Kant hem omgebracht? Die jongen deugde immers niet. Maar er waren meer verdachten, en nooit een ontknoping. Ook politie-inspecteur Lennart had en heeft geen idee. Maar hij wil Julia wel helpen, en er ontstaat zelfs een romance.
Maar dan vallen er weer doden. Houden ze verband met de zaak van haar kind? En wat weet Gerlof, haar vader, nu precies? Waarom doet hij zo geheimzinnig?

Een spannende thriller, waarin je regelmatig op het verkeerde been wordt gezet. En ik wil er niet teveel over zeggen.
Het is het debuut van de Zweed Johan Theorin. Apart is dat hij het omdraait: het verleden is geschreven in de tegenwoordige tijd, en het heden kreeg de verleden tijdsvorm.
Naast de spannende plot, die langzaam ontrafeld wordt, zijn er ook sfeervolle beschrijvingen van het leven in een grimmig en naargeestig dorp, waar Julia terecht aan ontvlucht was.
Ja, het smaakt naar meer.

ISBN 9789044511536 | paperback | 412 pagina's | Geus | mei 2008

© Marjo, 5 december 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Rot
Mo Hayder

Twee zussen zijn op respectievelijk 6- en 8-jarige leeftijd vanwege een ongelukkig voorval naar aparte internaten gestuurd en van elkaar vervreemd. Ze wonen evenwel nog wel in elkaars buurt - Bath in Engeland – en na ruim twintig jaar heeft het lot bepaald dat ze elkaar weer tegen zullen komen. Sally is gescheiden en doet met tienerdochter Molly haar best haar hoofd boven water te houden. Dat valt niet mee als je altijd luxe gewend bent geweest, en voor ze het weet zitten ze zwaar in de problemen. Sally krijgt een genereus, maar ietwat louche aanbod wat werk betreft, en kan niet anders dan tegen haar zin er op in gaan. Ook al raadt Steven, haar nieuwe vriend, het af. Die biedt ook financiële hulp, maar Sally moet haar leven zelf weer op poten krijgen, vindt ze.
Zoë, de oudere zus, is als enige vrouwelijke rechercheur in een mannenteam betrokken geraakt bij het onderzoek naar een gruwelijke moord: de zestienjarige Lorne Wood was een veelbelovend mooi meisje, op wie alle jongens verliefd waren. Wie is de dader? Een leeftijdsgenoot, zoals de knappe forensisch psycholoog beweert? Zoë wil er niet aan, die indringster is bezig haar vriend – ook rechercheur - af te pakken en los daarvan is ze een verwaand leeghoofd.
Zoë gaat haar eigen onderzoek doen. Ze komt haar eigen verleden tegen, en dat niet alleen in de vorm van haar zus.

Ze doet het weer, Mo Hayder. Met dit boek moet je even wegkruipen, niet gestoord worden door het dagelijkse leven, nee, opgaan in de wereld van de twee zussen, griezelen als Zoë haar individuele speurtocht niet zonder gevaar volbrengt. Er zijn scènes die niet voor gevoelige zieltjes geschreven zijn, zoals we dat ook van Hayder gewend zijn, maar bovenal is het een trefzeker psychologisch drama over twee eigenzinnige zussen, tegen de achtergrond van kinderporno en oorlogstraumatiek.
Dit boek staat op zichzelf, er is geen sprake van een terugkerende speurder. Laten we dat zo houden. Het zijn in ieder geval wat Mo Hayder betreft de betere verhalen.

ISBN 9789024538195 | paperback | 400 pagina's | Luitingh | oktober 2011

© Marjo, 5 december 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.violetleroy.nl

De schaduw van Lucifer
David Hewson.

David Hewson is bij thrillerliefhebbers met name bekend vanwege zijn in Venetië spelende serie thrillers met politieman Nic Costa in de hoofdrol. Binnenkort gaat hij beginnen met het naar boek vertalen van de bekende DVD-serie The Killing. En zijn veelzijdigheid bekroont hij met het boek De schaduw van Lucifer, wat weer van een heel andere orde is. Dit boek is trouwens veel eerder geschreven dan de Nic Costa-thrillers, maar dat terzijde.

David Hewson heeft mij schokkend verrast met het boek De schaduw van Lucifer. Er zitten zoveel lagen in dit boek; het gaat over muziek, het gaat over kunst, het gaat over liefde en het gaat over Lorenzo Scacchi in 1733 en de Engelsman Daniel Forster in het nu. Hoewel tijdtechnisch door eeuwen van elkaar gescheiden, lopen de levens deze twee mannen parallel aan elkaar.
Lorenzo komt na de dood van zijn ouders in huis bij zijn oom Leo, die een kleine drukkerij heeft in Venetië. Daniel is pas afgestudeerd en komt in contact met de laatst levende Scacchi, die hem een baantje aanbiedt om zijn bibliotheek te catalogiseren. In Venetië aangekomen blijkt Scacchi dat hij Daniel onder valse voorwendselen heeft uitgenodigd: hij moet iets kostbaars uit de overblijfselen van de drukkerij vinden wat verkocht kan worden, zodat schuldeisers afbetaald kunnen worden. Wat hij vindt is een anoniem stuk muziek dat van betoverende schoonheid is.
Lorenzo wordt verliefd op de Joodse Rebecca die een prachtig stuk muziek voor viool heeft gecomponeerd wat onder zijn naam uitgevoerd gaat worden. Muziek gecomponeerd door een vrouw en dan nog wel een Joodse, kon in die tijd immers absoluut niet!
Vanaf het moment dat zowel Lorenzo als Daniël zich schuldig maken aan bedrog rondom het muziekstuk, hangt de Schaduw van Lucifer dreigend boven hun hoofd. En beiden hebben te laat in de gaten van welke kant het werkelijke gevaar komt. Daar komen ze pas achter als het te laat is en hun dierbaren er te veel bij betrokken worden, of zelfs vermoord...

De Schaduw van Lucifer is een geweldig spannend verhaal en biedt de lezer daarnaast een boeiende inkijk in de geschiedenis van Venetië en van muziek (met een ludieke bijrol van Vivaldi). Het is duidelijk dat Hewson gedegen onderzoek heeft gedaan. Hoewel de levens van de twee jongemannen parallel aan elkaar beschreven worden, heeft de auteur door de verschillende stijlvormen en mooi afgeronde en in elkaar overlopende episoden, gezorgd voor een interessante schrijfstijl, waardoor het fenomeen 'boeien en binden' volledig van toepassing kan worden verklaard. Het enige dat de lezer wil is doorlezen.
Met dit boek heeft David Hewson zich bovenaan in mijn rijtje van favoriete auteurs weten te nestelen!

ISBN 9789026128622| Paperback | 480 pagina's | VBK Media | september 2011
Vertaald uit het Engels door Janine van der Kooij

© Joanazinha, 28 november 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Goede vrienden
René Appel

Acht goede vrienden, vier stellen, wonen bij elkaar in de buurt en delen vele gezellige momenten. Dan wordt een van hen, Otto, door zijn vrouw Sandra verlaten. Otto heeft het helemaal niet aan zien komen en is zeer ontredderd. Hij stort regelmatig zijn hart uit bij buurvrouw, en lid van het vriendengroepje, Marleen. Otto kan de breuk niet verwerken en mist zijn dochter Fenne erg. Zijn vrienden maken zich zorgen. Marleen en haar man Edwin nodigen hem vaak uit om te komen eten. Iedereen doet zijn best om Otto te helpen.

Sandra, de vrouw van Otto, is verliefd geworden op een Amerikaan. Deze man is tijdelijk voor zijn werk in Nederland. Wanneer hij weer vertrekt volgt ze hem. Ze neemt dochter Fenne mee. Otto is uit het veld geslagen. Opnieuw vangen zijn vrienden hem zo goed mogelijk op. Toch glijdt Otto langzaam af.

Meer tegenspoed komt op het pad van de vrienden. Een van hen wordt vermoord. Het is Leonie, een lieve schooljuf. Zomaar ineens is ze dood. Omgebracht. Iedereen is in shock. Het is niet te begrijpen waarom iemand het voorzien had op de altijd vriendelijke Leonie. Onwerkelijk is het. Wanneer blijkt dat het lot nog meer ellende voor hen in petto heeft slaat de angst flink toe. Marleen durft bijna niet meer naar buiten. De dreiging is bijna tastbaar. Politiemannen Ron en Harry doen hun best de moordenaar te vinden maar voorlopig zitten ze nog op een dood spoor.

Een boek met als thema vriendschap. Alhoewel het verhaal lekker weggeleest, wordt het nergens echt spannend. Het is al snel duidelijk wie de dader is. Ook het motief blijft niet lang een raadsel. Misschien dat niet iedereen het zo snel raadt maar ik vermoed dat het merendeel van de lezers dat wel zal doen. Vanaf het moment van besef wie de dader is, is het verloop van het verhaal heel voorspelbaar.

De opbouw van het verhaal doet soms rommelig aan, van de hak op de tak. De personages raken me niet, dringen niet tot me door. Het personage Marleen is wel goed neergezet maar sympathiek vind ik haar niet.

René Appel heeft met dit boek niet zijn sterkste titel neergezet. Lekker leesvoer voor een middagje op de bank maar meer ook niet. Wat ik wel mooi vind aan dit boek is dat het me aan het denken heeft gezet over mijn eigen vriendschappen: Ben ik eerlijk tegen mijn vrienden? Ben ik een goede vriend? Kennen mijn vrienden mij ook echt? En ken ik mijn vrienden? Deze vraagstukken zijn mooi in het verhaal verwerkt. Boeken die aanzetten tot nadenken over bepaalde kwesties hebben bij mij een streepje voor.

ISBN 9789041418388 | Paperback | 231 pagina's | Anthos | oktober 2011

© Annemarie, 27 november 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Stille wateren
Viveca Sten

Op het Zweedse vakantie-eiland Sandhamm spoelt een lijk aan. De man, althans wat er van over is, zit verstrikt in een visnet. Thomas Andreasson van de afdeling geweldsdelicten in Nacka wordt door zijn baas op de zaak gezet. Thomas heeft namelijk een zomerhuis op Harö en dat is vlakbij Sandhamm. Wel zo praktisch.

De dode man wordt geïdentificeerd als de in Stockholm woonachtige Krister Berggren. Hij was werkzaam bij Systembolaget, de Zweedse staatsdrankwinkel, en vrijgezel. De moeder van Krister is onlangs overleden. Het enige nog resterende familielid is een nichtje, Kicki Berggren. Wanneer Thomas haar een bezoekje brengt en op de hoogte stelt van het overlijden van Krister is ze geschokt. Wat Krister deed op het eiland Sandhamm is haar volslagen onduidelijk verklaart ze.

Er kan niet vastgesteld worden of Krister door een geweldsdelict, een ongeluk of door zelfmoord om het leven is gekomen. Maar dan wordt op Sandhamm nog een lijk aangetroffen. Het is Kicki Berggren. En bij haar is de doodsoorzaak overduidelijk: moord. Wat deed Kicki op Sandhamm? Een moordonderzoek wordt gestart. Ook de dood van Krister wordt nader onder de loep genomen. Het is te toevallig dat een neef en nicht op hetzelfde eiland de dood vinden. Een eiland waar ze beiden niks te zoeken hadden. Of toch wel?

Nu Thomas vaak op Sandhamm is,  bezoekt hij geregeld zijn goede vrienden Henrik en Nora Linde. Zij brengen de zomer door in hun huisje op het eiland samen met zoontjes Adam en Simon. Nora en Thomas kennen elkaar al vanaf hun prille jeugd. Thomas heeft een zware tijd achter de rug. Zijn dochtertje Emily is aan wiegendood gestorven en daarna is zijn huwelijk gesneuveld. Bij Nora en haar gezin voelt hij zich op zijn gemak. Simon is zijn petekind en hij trekt graag met het jongetje op.

Nora weet dat ze gelukkig en tevreden zou moeten zijn met haar leven. Ze heeft een lieve man en twee schatten van kinderen. De zomers op Sandhamm zijn heerlijk. Maar Nora baalt van haar baan. Ze heeft een vreselijke baas. Dan krijgt ze een promotie aangeboden. Een gouden kans. Nora is dolenthousiast. Maar Henrik deelt de blijdschap niet. Helemaal niet zelfs. Hij reageert koud en afwijzend. Nora ziet haar relatie ineens in een heel ander daglicht. Zal haar huwelijk deze crisis gaan overleven? Tot overmaat van ramp krijgt Nora meer met de moordzaak te maken dan haar lief is.

Stille wateren is een goed uitgewerkte thriller. Thomas en zijn collega’s beschikken maar over heel weinig aanwijzingen en het is flink speuren naar nieuwe brokjes informatie. Alles wordt heel grondig onderzocht in de hoop weer een nieuw stukje van de puzzel te vinden. Een fijne Zweedse thriller die blijft boeien en nergens saai wordt. Het verhaal is heel geloofwaardig en het is genieten van de beschrijvingen van de prachtige omgeving. Aan het eind wordt het boek erg spannend en zal menig lezer het met ingehouden adem uitlezen.

Viveca Sten heeft al een aantal juridische vakboeken op haar naam staan maar Stille wateren is haar thriller-debuut. Het is  een uitstekende whodunit met het typische Scandinavische sfeertje waar met mij velen zo van houden.

ISBN 9789021440347| Paperback| 400 pagina's | Em. Querido's Uitgeverij| augustus 2011
Vertaald door Tineke Jorissen-Wedzinga

© Annemarie, 25 november 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Opgesloten
Belinda Bauer

Na Belinda Bauers debuut waren de verwachtingen hoog gespannen. Maakt ze die waar in haar tweede boek?

In een klein dorpje als Shipcott gebeurt nooit iets. Agent Jonas Holly, heeft dan ook ambities. Hij wil eigenlijk zijn functie uitvoeren in een kogelvrij vest, en echte misdadigers bestrijden. Maar zijn vrouw heeft een vreselijke en ongeneeslijke ziekte, en ze heeft zijn zorg nodig. Er zit niets anders op dan in dit dorp te blijven zodat hij de tijd voor haar zal hebben.

En dan wordt Shipcott opgeschrikt door een aantal moorden. Het betreft allemaal oude mensen. Is het omdat ze een last zijn dat de moordenaar hen doodt? Is er misschien sprake van meerdere moordenaars, zoals rechercheur Reynolds van de afdeling moordzaken uit Taunton bedenkt? Die stelt dat er sprake kan zijn van een omslagpunt, zoals je dat soms ook ziet bij een zelfmoord: ineens zijn er meer mensen die de hand aan zichzelf slaan, er is een grens overschreden. Dit zijn geen zelfmoorden, maar misschien denken er meerdere daders: dit kan ik ook.
Maar zijn meerdere, Marvel, is daar niet van overtuigd. Hoewel ook hij met de handen in het haar zit, want er zijn nauwelijks sporen, en een motief kan hij ook niet bedenken. Hij bijt zich vast in iedere mogelijke verdachte, maar moet steeds ongelijk bekennen.

Intussen krijgt Jonas, die toch al stevig baalt omdat hij de mensen uit Tauton er bij heeft moeten halen - die hem maar een dom dorpsagentje vinden - ook nog anonieme briefjes, van iemand die vindt dat hij zijn werk niet goed doet. Dus gaat Jonas, zonder de briefjes te melden bij Marvel, zelf een onderzoek instellen. Nu voelt hij zich tenminste nuttig, want Marvel schijnt een hekel aan hem te hebben. En er is iemand die op zijn beurt een hekel heeft aan Marvel, omdat hij drinkt, en zo verwaand is dat hij denkt alles te beter te weten.
Af en toe komt ook de moordenaar aan het woord, maar qua oplossing heeft de lezer daar niets aan. We zullen moeten wachten tot het einde. Wel is er iets dat gebeurd is in de jeugdjaren van Jonas dat misschien een rol speelt. Maar ook daar weet je voorlopig het fijne niet van.
Als blijkt dat Jonas’ vrouw gevaar loopt, komt het verhaal in een versnelling.

Wat er in het eerste hoofdstuk gebeurt, dat begrijp je pas als het boek bijna uit is. Er boven staat: zesenveertig dagen, zoals bij ieder verder hoofdstuk er een aanduiding van dagen zal staan, tot de laatste dag. Verhoogt het de spanning? Nauwelijks. Het duurt zelfs heel lang voor je er eindelijk eens goed voor gaat zitten. Voor je de spanning zoals je die na Bauers eerste boek verwachtte komt.
Jammer is dat, zelfs al leest het boek als een trein en wil je natuurlijk weten we de dader is. Ook jammer vind ik het dat ineens personages uit het eerste boek een rol krijgen. Een kleine rol, maar toch. Dat was helemaal niet nodig.
Als het einde nadert, komt er een dader in zicht, waar je als lezer helemaal niet aan wil. Dan is het spannend. Zal het toch? Zal het niet?
Belinda Bauer laat je meeleven met haar hoofdpersonen. Niet dat ik die terug wil zien in een volgend verhaal, maar ze zijn wel tot leven gekomen. Als je dus even het thrilleraspect vergeet, is het een heel mooi verhaal. Sfeer creëren kan ze zeker. Spanning maken ook, maar die komt in dit verhaal pas later aan bod.

ISBN 9789022999547| Paperback | 327 pagina's | A.W. Bruna | oktober 2011

© Marjo, 23 november 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER