Breuklijn
Barry Eisler

Advocaat Alex Treven ziet het vervullen van zijn droom, een partnerschap in het advocatenkantoor waar hij al jaren werkt, steeds dichterbij komen. Hij heeft een belangrijke cliënt binnengehaald en deze zaak uit handen van de partners weten te houden. Als Alex deze opdracht eigenhandig tot een goed eind weet te brengen zit hij gebakken. Zijn cliënt, Richard Hilzoy, heeft een softwareprogramma met grote mogelijkheden ontwikkelt. Alex is druk bezig met het aanvragen van een patent en een grote durfinvesteerder, Kleiner Perkins, toont interesse. Wanneer Hilzoy niet op komt dagen voor de uiterst belangrijke afspraak met Kleiner Perkins krijgt Alex het benauwd. Het is niks voor de stipte Hilzoy om niet op tijd te komen. Al snel wordt duidelijk dat Hilzoy helemaal niet meer zal arriveren. Hij is vermoord. De brave man bleek betrokken bij drugshandel en dit vieze zaakje is hem fataal geworden. Alex is verbijsterd en vindt het moeilijk te geloven dat deze keurige heer zich met iets dergelijks als drugs heeft ingelaten.

Alex besluit om direct de volgende dag contact op te nemen met zijn oude studievriend Hank Shiffman. Hank werkt op het octrooibureau en helpt Alex met de octrooiaanvraag voor Obsidian, het softwareprogramma van Hilzoy. Maar ook Hank zal Alex nooit meer te woord kunnen staan. Alex krijgt de directeur van het bureau aan de telefoon en deze vertelt hem dat Hank een dag eerder is overleden aan een hartaanval. Alex kan nauwelijks bevatten dat het hart van een kerngezond iemand als Hank het zomaar ineens kan begeven. Die nacht kan hij niet slapen. Deze slapeloosheid redt zijn leven. Hij hoort namelijk een uiterst zacht geluid en weet dat het zijn voordeur is die opengaat. Iemand dringt zijn huis binnen en heeft het op Alex voorzien. Ternauwernood weet hij aan zijn belager te ontsnappen. De politie doet de insluiping af als een gewone inbraak maar Alex kan zich hier niet bij neerleggen. Eerst wordt Hilzoy om het leven gebracht, vervolgens sterft Hank en daarna wordt er bij hem ingebroken. Alle drie hebben ze te maken met Obsidian, Alex gelooft niet langer dat er toeval in het spel is.

Alex kan wel wat hulp gebruiken. Hij ziet zich gedwongen om contact op te nemen met zijn broer Ben, een elite-soldaat. Ze hebben al jaren geen contact meer. Ben geeft gehoor aan Alex hulpvraag en stapt meteen in het vliegtuig om zich bij zijn broer te voegen. Er breekt een heftige tijd aan. De broers worstelen met een tragische familiegeschiedenis. Ze dragen oud zeer met zich mee en de verwijten vliegen al snel over en weer. Terwijl ze zich tot het uiterste in moeten spannen om het er levend vanaf te gaan brengen, vertroebelen de vele ruzies de concentratie. Tot overmaat van ramp laten ze ook nog eens hun oog vallen op dezelfde dame.

Terwijl veel auteurs van actiethrillers al te veel diepgang schuwen, heeft Eisler het aangedurfd om wél inhoudelijk dieper op de zaken in te gaan.  Het verleden van de broers geeft een extra dimensie aan het verhaal. Wees niet bang dat dit afbreuk doet aan het actie-gehalte. Ben heeft volop bloederige ontmoetingen met ongure types en ook Alex komt voor een aantal pittige uitdagingen te staan. Spanning alom.

Barry Eisler werkt momenteel als advocaat dus het is niet moeilijk te raden waar hij zijn inspiratie voor het personage Alex vandaan heeft gehaald. Maar ook Ben heeft wellicht wat trekjes van de schrijver meegekregen want Eisler is een voormalig CIA-agent. Schrijven kan de veelzijdige Eisler ook en dit doet hij zeer verdienstelijk. Breuklijn is een smakelijke thriller.

ISBN 9789022997420 | Paperback |311 pagina's| A.W. Bruna Uitgevers | januari 2012

Vertaald door Joost van der Meer en William Oostendorp

© Annemarie, 26 januari 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De Schaduw contra de Schorpioen
Havank Ross

‘Iemand rende door de schemering met Magere Hein op de hielen. Iemand die dus geen schijn van kans scheen te maken, temeer daar de Iemand een zeker embonpoint had maar vooral ook omdat ’t zés Heinen waren. Die er bovendien buitengewoon getraind, doorvoed en gespierd uitzagen. Weshalve geen knekel klepperde noch ribbenkast ratelde maar slechts het ketsen van laarzen weergalmde op het stenen pad dat steil en glibberig afdaalde.’

In het voorjaar van 2008 vroeg Uitgeverij Bruna Tomas Ross om een Havank te schrijven om eens een “Schaduw” te schrijven gelegenheid van het 140-jarig bestaan van de uitgeverij.
In een column van diens hand las ik hoe hij zich de stijl van Havank heeft eigengemaakt.
Voor de leek: Havank was het pseudoniem van Hans van der Kallen, een Nederlandse schrijver, die zo’n dertig detectives op zijn naam heeft staan. Hij overleed in 1964.
Ross zegt: ‘ Want heregod, wat een oubolligheid, losse eindjes, ongeloofwaardige plots! Het was me een raadsel waarom zelfs toen, vijftig, zestig jaar geleden, die Schaduw zo populair was.’
En terwijl herinner ik me dat ik ze ook ooit met plezier las,  bleek de stijl van het derde Schaduwboek van Tomas Ross in de huid van Havank, een hele klus.

Als je de quotes leest, is wel duidelijk waarom.
Terwijl hij dezelfde personages opvoert als we bij Havank ook tegenkomen, en het taaltje hanteert dat Havanks personages gebruikten, heeft Ross in ieder geval het verhaal, de plot,  eigentijds gemaakt.
In ‘De schaduw contra de Schorpioen gaat commissaris Charles Carlier, alias de Schaduw, op zoek naar de in Zuid-Frankrijk verdwenen Slade. Hij ontdekt dat zijn zaak te maken heeft met een andere zaak, die van een reeks aanslagen door de Broederschap van de Schorpioen. Deze broederschap wil heel graag de nazaten van Lodewijk XVI en Marie Antoinette op de Franse troon zetten, en is druk bezig met een geheim complot, dat te maken heeft met genetica.
Natuurlijk wil de Schaduw daar het zijne van weten als blijkt dat Slade zijdelings te maken had met deze broederschap.
Carliers eigen familie blijkt er mee te maken te hebben, en vrijwel op het laatst komen we ons koningshuis nog tegen. Dat nu groot op de omslag aan te kondigen gaat te ver, vind ik, het is maar een klein draadje. 

‘Naast hem zette Elvis de motor af en tuurde door de voorruit hoewel de Schaduw vond dat ’t matglas was maar dan opschrok van een vurige bliksemvork die ’t zwarte zwerk doorkliefde zodat de kreek een seconde in een onwaarschijnlijk hel daglicht baadde. En hij, toen de donderklap de duisternis inzette, nog net een kleine inham omzoomd door riet zag. Even later gleed de boeg over modderig zand terwijl ’t gedonder wel rommelde en het vervolgens stil werd op ’t ruisen van de regen na.’

Het is dus even wennen, en waarschijnlijk zijn dit boeken voor de liefhebbers, maar de opzet, daar is Ross in geslaagd: een Havank schrijven op zijn Havanks.
De omslag is van Dick Bruna, helemaal in de voor hem typerende stijl.

ISBN 9789400500204 | paperback |173 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | oktober 2011

© Marjo, 26 januari 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.deankoontz.com

De ravenzwarte veer
Dean Koontz

Dean Koontz (1945) schrijft al vanaf zijn tijd op high school waarna hij op 24-jarige leeftijd besloot om zijn baan als leraar Engels op te geven en zich fulltime op het schrijven te richten. In eerste instantie schreef hij sciencefiction, maar na verloop van tijd ging hij zich ook richten op suspense en horror. De verschillende genres werden onder verschillende pseudoniemen geschreven, totdat hij de genres in elkaar ging schuiven en worden de boeken onder zijn eigen naam gepubliceerd. Zijn oeuvre is indrukwekkend groot.

In De ravenzwarte veer komen sciencefiction, een tikje horror en spanning allemaal samen. Het boek bevat 2 korte verhalen: het titelverhaal De ravenzwarte veer en het al eerder verschenen maar nu opnieuw uitgegeven bonusverhaal In de val. Wat doe je wanneer degenen die je het liefst zijn, worden aangevallen? Of het nu door mensen of dieren is, je instinctieve reactie is ervoor zorgen dat je gezin veilig is. In De ravenzwarte veer gaat de tienjarige Howie Dugley zover dat hij een moordenaar laat lopen wanneer die belooft zijn moeder en zusje met rust te laten. Maar welke gevolgen heeft dat voor hemzelf wanneer hij merkt dat het moorden doorgaat? (Dit korte verhaal is als novelle geschreven parallel aan het boek Veertien dat in 2011 is verschenen)
In het tweede verhaal zitten de jonge weduwe Meg en haar zoon Tommy letterlijk als ratten in de val wanneer hun door een sneeuwstorm van de buitenwereld afgesloten huis wordt overgenomen door uit een laboratorium ontsnapte ratten. De ratten zijn zodanig gemanipuleerd dat zij een hoog IQ hebben. Hoger dan Meg?

Koontz is er andermaal in geslaagd 2 geweldige, superspannende verhalen te schrijven. Beide verhalen nagelen je aan je stoel totdat je de laatste punt van de laatste zin gelezen hebt. Juist omdat alles zich in slechts 69 (De ravenzwarte veer) en 76 (In de val) bladzijden afspeelt is het knap van Koontz dat hij toch met twee redelijk complete verhaallijnen voor de dag is gekomen.

Het bonusverhaal In de val maakte op mij meer indruk omdat het een goed afgerond geheel is. Bij De ravenzwarte veer is het sciencefiction gehalte naarmate het verhaal vordert hoger en is de afronding losser, zonder een herkenbaar slotakkoord.
Voor iemand die wil kennismaken met de thrillers van Dean Koontz is dit boek, dat voor een klein prijsje te koop is in de boekhandel, een uitermate geschikte gelegenheid. Ik zou zeggen: grijp die kans en voor je het weet ben je voor altijd verslingerd aan de verhalen van deze uitstekende auteur.

ISBN 9789024534814 Paperback 176 pagina's | Luitingh | november 2011

© Joanazinha, 20 januari 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Koorts
Saskia Noort

Saskia Noort (1967) heeft journalistiek en theaterwetenschappen gestudeerd. Ze heeft columns geschreven voor verschillende gerenommeerde bladen en is momenteel o.a. (samen met Jan Heemskerk) columniste voor LINDA. In 2003 verscheen haar thrillerdebuut Terug naar de kust. Koorts is haar vijfde thriller; daarnaast zijn columns van haar hand in boekvorm uitgegeven.
Twee thrillers zijn inmiddels succesvol verfilmd.

In Koorts heeft Dorien net een punt gezet achter haar vijftienjarige relatie met Joost en gaat zij met haar vriendin Ellen op vakantie naar Ibiza. Direct bij aankomst storten ze zich in de feesten. Het is één groot drank- en drugsfestijn en op een gegeven moment verliezen ze elkaar uit het oog. Wanneer Dorien met een fikse kater ontwaakt, is Ellen van de aardbodem verdwenen.

Hoewel het boek in de kenmerkende vlotte en meeslepende schrijfstijl van Noort is geschreven is Koorts  een flinterdun verhaal en het krijgt helaas ook nergens body. De eerste hoofstukken zijn het meest boeiende, omdat zich daar een logisch en voorstelbaar verhaal ontvouwt wanneer de lezer ontdekt wat de beide vrouwen, die elkaars complete tegenpolen zijn, in elkaar aantrekt en waarom ze samen op vakantie gaan. Ze hebben nauwelijks een voet op Ibiza gezet, wanneer ze verzeild raken in de ene na de andere party. Vanaf dat moment verliest het verhaal alle inhoud en samenhang en zakt de verwachting van suspense als een kaartenhuis in elkaar. Door middel van korte, cursieve tussenstukken en een onduidelijke misdaad wordt een illusie van een spanningsboog gecreëerd maar ook hiermee slaagt de auteur er niet in het thrillergehalte op te krikken. Het blijft tot het voorspelbare eind allemaal zeer marginaal en het lijkt meer op een chicklit dan op een thriller. Slechts een enkele keer drijft er kortstondig wat moois boven, zoals prachtige beschrijvingen van de natuur of de bewoners van Ibiza.
Zoals gezegd is de schrijfstijl onveranderlijk zoals we van Saskia Noort gewend zijn: vlot en meeslepend. Daardoor leest het boek ondanks alles als een trein en heb je het zo uit.

Naar mijn gevoel had er veel meer in gezeten wanneer de karakters beter waren uitgediept. Alleen de hoofdpersoon Dorien krijgt iets meer inkleuring, waardoor de lezer zich nog enigszins met haar kan identificeren. Maar andere personages blijven praktisch volledig onderbelicht waardoor hun beweegredenen niet te volgen zijn en het verhaal aan alle kanten rammelt. Het hangt, net als het strand van Ibiza, als los zand aan elkaar.
De filmrechten voor Koorts zijn al verkocht en dat kan ik me dan wel weer voorstellen: het zal er zeer flitsend uitzien en een publiek trekken dat vooral vermaakt wil worden.

ISBN 9789041417664 Hardcover 272 pagina's | Anthos | november 2011

© Joanazinha, 20 januari 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Sporen op het ijs
Lars Rambe

Zweden, 1965: in Strängnäs hebben twee jonge mensen de dood gevonden op het ijs. Ze worden samen in een wak aangetroffen. Een van hen was Lisa, een meisje dat nogal eens wisselde van vriendje; de ander was een jongeman die ontsnapt was uit een nabijgelegen psychiatrische instelling. De politie, vertegenwoordigd door Sven Aronsson en zijn nieuwbakken agent Arne onderzoekt de moord, maar eigenlijk lijkt het zo klaar als een klontje: om de een of andere reden heeft de jongen het meisje vermoord en is hij zelf in de koude mistige nacht in het water gevallen. Waarom daar een wak was? Wat die jongen met het meisje te maken had? Onbelangrijke vragen…
Veertig jaar later komt een journalist, Fredrik Gransjö uit Stockholm, in het weer tot rust teruggekeerde Strängnäs, en wil een serie artikelen maken over de geschiedenis van het stadje, waarbij de psychiatrische inrichting, dat intussen plaats gemaakt heeft voor nieuwbouw, een belangrijke rol speelt. Daar wil hij mee beginnen. Tegelijk legt hij een link met de afbraak en nieuwe inrichting van het regimentsterrein, waar nu de plannen voor gemaakt worden. Zijn eerste artikel blijkt de gemoederen danig te verstoren, niet alleen voor hemzelf. Personen die dachten dat het verleden begraven was, worden bang dat er iets boven komt wat tot in het heden zijn uitwerking zal hebben.
Er gebeurt ineens van alles, en Fredrik komt dezelfde namen tegen in zijn onderzoek naar het verleden en bij de actuele politieonderzoeken. Daar is iets vreemds aan de hand!
Maar als hij zijn neus er te ver insteekt, blijkt hijzelf en ook zijn jonge gezin gevaar te lopen.

Lars Rambe boeit de lezer vanaf de eerste pagina. Je weet dan immers dat die dubbele moord van jaren terug niet gegaan is zoals men aannam. Maar wat er gebeurd is, en wat de verbanden zijn met het heden? Dat duurt even voor je daar achter komt. In een razende vaart voert Rambe je door het verhaal, maar omdat hij zijn personages bijnamen geeft, waarbij de lezer dus niet weet wie het zijn, heb je geen idee hoe het allemaal in elkaar steekt. En stak.
Wie is bijvoorbeeld de Baron? Er zijn verschillende personen die er voor in aanmerking komen. Het lijkt wel de tien kleine negertjes: steeds iemand minder die het kan zijn.
Rambe voert de spanning op door middel van perspectiefwisseling, en kleine klifhangers. Steeds lees je iets waarvan je denkt: daar heb ik eerder over gelezen, waar was dat ook al weer?
Ik zie hele rollen behang voor me met allemaal namen, plaatsen en lijntjes er tussen door; hoe heeft de schrijver zelf anders alles uit elkaar weten te houden?
In ieder geval heeft hij een spannende puzzel gemaakt voor de lezer, die tot het laatst toe in het duister tast. Hoewel, niet helemaal tot op het laatst, dat epiloog had niet gehoeven.
De enige opmerking die ik heb is dat de dialogen wat stroef overkomen, maar die doen aan de spanning verder niets af.

ISBN   9789026128578| paperback | 366 pagina's |  okt 2011 | Fontein
Vertaald uit het Zweeds door Neeltje Wiersma

© Marjo, 11 januari 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De schim
Jo Nesbø

Harry Hole is terug. En hoe! Nadat hij drie jaar in Hongkong heeft gewoond keert Harry noodgedwongen terug naar Oslo. Oleg, de zoon van zijn ex-vriendin Rakel is opgepakt op verdenking van moord. De aan drugs verslaafde jongen zou een andere junkie om het leven hebben gebracht. Oleg heeft alle schijn tegen maar Harry wil de zaak toch tot op de bodem uitzoeken. Nog steeds houdt hij veel van Rakel en Oleg is als een zoon voor hem.

In Hongkong is Harry uit een diep dal opgekrabbeld. Hij heeft zijn drankverslaving bedwongen en zijn leven weer op de rails gekregen. Na de gruwelijke afloop van zijn laatste politiezaak, waarvan Harry zichtbare en onzichtbare littekens met zich meedraagt, heeft hij niet meer als politieman gewerkt. Harry kan niet meer van de politiemiddelen gebruik maken en zal zijn onderzoek op creatieve wijze uit moeten voeren. Gelukkig is dat de vindingrijke Harry wel toevertrouwd.

Nadat Oleg vriendschap sloot met de interessante en razend knappe Gusto Hanssen ging het al snel bergafwaarts met hem. Binnen de kortste keren was Oleg zwaar verslaafd aan de nieuwe drug violine. Gusto ontwikkelde zich tot drugsdealer en maakte Oleg tot zijn side-kick. Ze begaven zich in ronduit gevaarlijke kringen en de hebzucht van Gusto leidde er uiteindelijk toe dat hij werd omgebracht. Nadat Harry op slinkse wijze een bezoek aan Oleg heeft weten te regelen vertrouwt deze hem toe wat er werkelijk is gebeurd. Oleg is onschuldig, hij is niet de moordenaar van Gusto. Oleg heeft de moordenaar gezien maar deze droeg een bivakmuts en sprak niet tegen hem waardoor de jongen de dader niet kan identificeren. Na het horen van deze verklaring zet Harry alles op alles om de werkelijke dader te achterhalen. Zijn speurtocht zal hem in groter gevaar dan ooit brengen. De drugswereld in Oslo is veel omvangrijker en gevaarlijker dan Harry ooit had durven vermoeden. De corruptie is bovendien doorgedrongen tot de hoogste gelederen. Wie is te vertrouwen en, nog belangrijker, wie niet? Het gevaar ligt continue op de loer. De ruwe omstandigheden maken het voor Harry heel moeilijk om niet opnieuw naar de drank te grijpen. Weet Harry de waarheid te achterhalen?

Met “De schim” heeft Nesbø opnieuw overtuigend zijn positie in de top van thrillerauteurs opgeëist. In sneltreinvaart raast de lezer door immens spannende scènes. Met kippenvel en een versnelde hartslag gaf ik me over aan dit boek.  Nesbø weet op briljante wijze de spanning op te bouwen. Keer op keer neemt het verhaal een andere wending om uiteindelijk te exploderen in een verpletterende ontknoping. Nesbø begrijpt uitstekend wat de doorgewinterde thrillerlezer voorgeschoteld wil krijgen. Zijn bloedstollend spannende boeken, waarbij de angst de lezer regelmatig bij de keel grijpt, zijn zonder uitzondering van weergaloze kwaliteit. Ook “De schim” is een thriller van de bovenste plank. Bedankt Jo! Ik heb genoten.

ISBN 9789023471417| Paperback |  544 pagina’s| Uitgeverij Cargo | november 2011
Vertaald door Annelies de Vroom

© Annemarie, 9 januari 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

www.rommolemaker.nl

Dan sterft ze
Gregg Hurwitz

Het verhaal lijkt te spelen in de filmwereld, de hoofdfiguur, Patrick Davis, is scenarioschrijver. Tenminste: hij wil dat graag en heeft eindelijk succes gehad met een verhaal. Maar op de filmset liep alles mis, wegens bonje met de hoofdrolspeler wordt hij er uit gezet. En dan niet alleen: hij krijgt een proces  aan zijn broek omdat hij de man geslagen zou hebben, die nu eerst moet herstellen voor hij weer kan spelen. Dat het allemaal anders is gegaan, geloof alleen de directe omgeving van Patrick. Toch botert het ook niet meer met zijn vrouw Ariana. Ze gelooft hem wel, maar blijkbaar beviel haar zijn houding tijdens de periode van het succes niet zo. Zij is vreemd gegaan, en dat weegt bij hen allebei zwaar.
Patrick zit diep in de problemen, en vindt alleen zijn werk nog een beetje afleiding: les geven aan beginnende scenarioschrijvers. Het kan nog erger: hij vindt diverse dvd’s, waarop hij zelf gefilmd blijkt: iemand bedreigt hem, en geeft opdrachten. Heel vreemd is het als blijkt dat die opdrachten goede daden zijn! Maar toch wringt er iets, en als Ariana bedreigd wordt, komt het verhaal in een stroomversnelling. Als er een keerpunt wordt bereikt, moet Patrick voor zijn bestaan vechten.
Heeft het te maken met de benadeelde acteur?

Ondanks dat het me van alle kanten aangeraden werd, had ik toch heel sterk de neiging om het boek niet uit te lezen. Dat filmwereldje staat me niet aan (al die verwijzingen naar bestaande films, daar heb ik niets mee), en het leek helemaal niet zo spannende plot als men aangaf. Maar ik moest nog even volhouden werd gezegd.
En dan, rond pagina 70 werd ook ik gegrepen en kon ik het boek niet meer wegleggen. Tot in de kleinste uurtjes stortte ik me met Patrick mee in duizelingwekkende situaties, en vroeg ik me af wat er in vredesnaam achter kon zitten.
Hoe jammer blijkt dan dat die ontknoping te vergezocht is. Toen er eenmaal enige uitleg volgde had ik opnieuw de neiging om het maar weg te leggen. Maar goed, ik was nu al zover. En las ik niet het volgende:

‘Vanavond zal alles je duidelijk worden.’
Stel dat ik nee zeg?
‘Dan zul je het nooit weten.’

Dat gold voor Patrick, en ook wel een beetje voor mij. Maar de trage inzet en de ingewikkelde ongeloofwaardige ontknoping, jammer dus. Maar: ik vond Sally wel een leuk typetje…

ISBN 9789022997543 | paperback |344 pagina’s  | A.W. Bruna Uitgevers | augustus 2011
Vertaald door Jan Smit

© Marjo, 8 januari 2012 

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.jamesleeburke.com