40 uur
Kathrin Lange

Rechercheur Faris Iskander slaapt al maanden slecht. Tien maanden geleden blies een wanhopige man zichzelf voor zijn ogen op. Velen vonden de dood en Faris raakte zwaar gewond. Faris verwijt zichzelf dat hij de situatie verkeerd heeft ingeschat. Had hij bomaanslag kunnen voorkomen? Naast het lichamelijk letsel dat Faris opliep, is hij ook geestelijk gewond geraakt. Hij heeft last van PTSS. ’s-Nachts dringen nachtmerries zich aan hem op en overdag vervaagt de wereld om hem heen door gruwelijke flashbacks. Kort geleden draaide Faris door nadat een neonazi een racistische opmerking maakte en nu zit hij thuis. Hij is geschorst.

Wanneer Faris na opnieuw een gebroken nacht probeert om aan weer een lange dag te beginnen, gaat de telefoon. Een onbekende met een vervormde stem spreekt slechts enkele woorden uit en Faris wordt onmiddellijk overvallen door een flashback. Plotsklap bevindt hij zich tien maanden terug in de tijd, in het Klerschmuseum. De man met de bomgordel mompelt een afscheidsgroet en een seconde later wordt alles om hem heen verwoest. De onbekende beller heeft de exacte, opmerkelijke afscheidswoorden van de zelfmoordenaar uitgesproken. Hoe kan dat?

Faris is nauwelijks van de schrik bekomen als de beller hem op een e-mailbericht attent maakt. De e-mail bevat een gruwelijk filmpje waarin een man net als Jezus aan het kruis wordt genageld. De nog altijd onbekende beller sommeert Faris om naar het metrostation Bismarckstraße te gaan. Hij verwijst fijntjes naar de bomaanslag in het museum. Faris kan maar beter doen wat de onbekende hem opdraagt.

Het is druk in Berlijn. De stad wemelt van de gelovigen die komen voor de Kirchentag, een internationaal interkerkelijk congres. Terwijl Faris  in het station wacht op nieuwe instructies van de beller, schiet hij een non op leeftijd te hulp. Hij weet haar en haar gezelschap veilig de metro in te loodsen. Enkele ogenblikken nadat de metro het station heeft verlaten weergalmt een verwoestende knal door de ondergrondse ruimte. Door de kracht van de explosie wordt Faris tegen een muur geslingerd. Opnieuw is hij gewond maar tijd om daar bij stil te staan heeft hij niet. De vriendelijke non is dood. Er zijn veel mensen omgekomen. Alweer.

Vanaf dat moment begint een kat en muisspel. Een race tegen de klok. Het is de onbekende geweldpleger menens. Als Faris en zijn collega’s de man aan het kruis niet op tijd vinden, zal Berlijn door een enorme explosie opgeschrikt worden. Nog veel meer nietsvermoedende burgers zullen dan de dood vinden. De explosie in de metro was nog maar een voorproefje. Omdat Faris geschorst is, wordt hij in eerste instantie buiten het onderzoek gehouden maar de bommenlegger laat op niet mis te verstane wijze blijken dat Faris niet genegeerd mag worden. Faris heeft slechts 40 uur de tijd om een ramp te voorkomen.

40 uur is het thrillerdebuut van de Duitse Katrin Lange. Het is nauwelijks te geloven dat dit imponerende boek niet geschreven is door een doorgewinterde thrillerauteur. Hoofdpersonage Faris werkt voor de SERV, een speciale eenheid die religieus gemotiveerde misdaden onderzoekt. Is de bommenlegger een godsdienstwaanzinnige? Waarom heeft hij iemand gekruisigd? De lezer maakt kennis met Alexander. Hij groeide op  in een gezin waarin het geloof voor alles ging. Zijn dominante vader stelde steeds hogere eisen aan Alexander en toen moeder probeerde in te grijpen liep dat niet goed voor haar af. Vanaf dat moment werd het gedrag van vader nog veel extremer. Is Alexander de dader? Is hij uiteindelijk doorgedraaid?

Ga er niet te snel vanuit dat je doorhebt hoe het verhaal in elkaar zit. Niets is wat het lijkt en toch klopt alles als een bus. Het verhaal biedt een mooie diepgang en intensiteit. De perfecte timing van de schrijfster zorg ervoor dat je blijft lezen. Op precies de juiste momenten zorgen nieuwe verhaalwendingen of spannende ontdekkingen ervoor dat het verhaal van begin tot eind leest als een trein. Ik heb echt genoten van 40 uur, een meer dan indrukwekkend thrillerdebuut. Kathrin Lange schreef al meerdere succesvolle Young Adult-romans. Van mij mag ze daarmee doorgaan zolang ze ook maar regelmatig met een nieuwe thriller op de proppen gaat komen! 

ISBN 9789045206653| paperback | 360 pagina's | Karakter Uitgevers| april 2014
Vertaald door Corry van Bree

© Annemarie, 5 mei 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Gijzeling in de Jordaan
Joop van Riessen

Huurmoordenaars Freddie, Nol en Wally hebben een nieuwe opdracht aangenomen. Doelwit is de jonge basisschoollerares Petra Eerenberg. Door een onzorgvuldigheid belanden de doorgewinterde moordenaars echter in het huis van juweliersechtpaar Han en Ida Pruis. Han en Ida doen normaal gesproken nooit zomaar de deur open maar de politie-uniformen waarin de moordenaars zijn gestoken, boezemen vertrouwen in. Han en Ida moeten hun vertrouwen bekopen met de dood.

Anne Kramer, chef van het Amsterdamse bureau Zware Criminaliteit, leidt het onderzoek naar de dubbele moord. Het echtpaar is door grof geweld om het leven gekomen. Waarom zijn Han en Ida in hun eigen huis vermoord? Zelfs een onbeduidende kruimeldief weet dat een juwelier nooit sieraden in zijn huis bewaart. De politie tast in het duister, zij weet niet dat de moordenaars een blunder hebben begaan. Foutief geplaatste naambordjes heeft de daders in het verkeerde huis doen belanden. Doelwit Petra woont boven het vermoorde stel.

Freddie is degene die verantwoordelijk wordt geacht voor de onfortuinlijke fout. Hij krijgt opdracht om Petra alsnog om zeep te helpen. Freddie beseft dat hij Petra niet in haar eigen huis kan vermoorden, dat zou teveel de aandacht trekken na de moord op het echtpaar Pruis. Bovendien is de omgeving vergeven van politie. Freddie zint op een plan, het liefst zou hij het lichaam van Petra voorgoed laten verdwijnen maar de jonge vrouw lijkt ongrijpbaar. Een kille openbare executie lijkt de enige oplossing maar op het moment dat de gelegenheid zich voordoet, gaat alles mis. Freddie eindigt met een levende Petra in een drogisterij waar hij alle aanwezigen gijzelt.

Freddie zit nog erger in de knel dan hij zelf vermoedt. Petra is de dochter van hoofdcommissaris Theo Eerenberg. Eerenberg is in alle staten. Hij heeft tot zijn grote verdriet al jaren geen contact meer met Petra vanwege een vervelende ruzie maar zijn hart gaat nog altijd uit naar zijn dochter. Heeft de gijzeling van Petra soms te maken met de moord op haar onderburen? Anne en haar team zullen een manier moeten verzinnen om de gijzelnemer te overmeester zonder dat daarbij gewonden vallen. Het lijkt een onmogelijke taak. En hoe zit het met de diverse getuigen die beweren dat de nachtelijke bezoekers van het echtpaar Pruis politie-uniformen droegen?

Gijzeling in de Jordaan is alweer de zesde thriller in de Anne Kramer-reeks. Auteur Joop van Riessen is voormalig hoofdcommissaris van de Amsterdamse politie en weet waarover hij schrijft. Zijn jarenlange ervaring en vakkennis vertalen zich naar uitstekende politiethrillers. Joop van Riessen beschrijft de harde wereld van de criminaliteit zonder de lezer te ontzien. Doorgewinterde criminelen hebben hun zachte kant vaak laten varen en zij kennen geen medelijden meer. Gijzeling in de Jordaan biedt dan ook een zeer realistisch én goed geschreven verhaal.  

Hoofdpersoon Anne Kramer is een alleenstaande moeder. Haar kinderen zijn al redelijk zelfstandig maar toch worstelt Anne vaak met het schuldgevoel dat haar veeleisende baan met zich meebrengt. Ze is vaker weg dan thuis. Tijdens de gijzelingszaak krijgt Anne een telefoontje van haar ex-man. Haar dochter zou zich provocerend hebben gedragen. Eigenlijk zou Anne haar dochter meteen op haar gedrag moeten aanspreken maar daar heeft ze geen tijd voor. Ook nu slokt haar werk haar volledig op.

Gijzeling in de Jordaan is een spannende, overtuigend geschreven thriller. Een heerlijk boek om in één ruk uit te lezen.

ISBN 9789491567629| paperback | 256 pagina's | Uitgeverij De Kring | april 2014

© Annemarie, 2 mei 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Zustermoord
Tess Gerritsen

Als Dr Maura Isles thuiskomt van een conferentieweek in Parijs krioelt het van de agenten bij haar appartementsgebouw. Ze denkt dat er iemand van haar buren iets overkomen is en vindt het vreemd dat iedereen geschokt reageert als ze haar zien. Als ze de doodgeschoten vrouw in de auto voor haar deur ziet merkt ze niet op wat iedereen onmiddellijk gezien heeft: de vermoorde vrouw lijkt als twee druppels water op Maura.

In de dagen erna zijn er heel wat vragen en in eerste instantie weinig antwoorden maar beetje met een keer komt de waarheid naar boven over de vrouw. Ik zeg wel over de vrouw, niet door wie en waarom ze vermoord is want dat is iets dat geheim blijft tot op het einde van het boek.

Het verhaal moet je zelf lezen. Meer doe ik hier niet uit de doeken want na dit gegeven volgt er een heel spannend verhaal waar ik niets over wil verklappen. Verwacht je maar aan een verhaal met gruwelijke feiten, lugubere ontdekkingen… Alles wat je van een goeie thriller verwacht.

Ik kende Rizzoli en Isles van de gelijknamige serie op tv. Ik was me er niet van bewust dat het over verfilmde boeken ging. Ik heb de reeks niet echt gevolgd, zo nu en dan een aflevering gezien en deze kon me wel bekoren.

Het boek boeide me in het begin minder. Na een spectaculaire proloog kwam het te traag op gang, er werd te dikwijls herhaald hoe geschokt iedereen wel was maar plots komt er vaart in het verhaal. Heel gewiekst geeft de schrijfster een beetje bij beetje informatie vrij en houdt het boek daardoor heel boeiend. Pas op het einde kom je erachter dat ze je volledig op het verkeerde been gezet heeft.

ISBN 9789044322965 Paperback 336 pagina's The House of Crime
heruitgave vertaald door Els Braspenning

© Inge, 29 april 2014

Lees der reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://sarahjmaas.com

Zie ook de Leestafelrecensies over de young-adultboeken van Sarah J. Maas.

De glazen troon
Deel 1 van de Glazen troon
Sarah J. Maas

De achttienjarige Celaena Sardothien zwoegt elke dag in de zoutmijnen van Endovier en wacht op de dag dat ze zal bezwijken. De meeste mijnwerkers van Endovier verdwijnen na een maand al in één van de vele massagraven die Endovier rijk is maar de krachtige Celaena verblijft al een jaar op deze vreselijke locatie. Eens was ze de meest gevreesde sluipmoordenaar van Ardalan, nu is ze niets meer dan een ernstig verzwakte gevangene. Dat ze binnenkort gaat sterven, staat vast.

Dan keert onverwacht het tij voor de uitgeputte Celaena. Dorian, de kroonprins van Ardalan, reist af naar de zoutmijnen en biedt Celaena een tweede kans. Als Celaena erin toestemt om deel te nemen aan een toernooi dat is georganiseerd door de koning van Ardalan, krijgt ze de kans haar vrijheid terug te winnen. Als Celaena het toernooi wint zal ze een aantal jaren als kampioen voor de koning werken en daarna in vrijheid gesteld worden. Als Celaena weigert om te vechten voor de koning - die haar thuisland innam en haar ouders doodde - zal ze wegkwijnen in Endovier. Haar dood zal dan niet lang meer op zich laten wachten. Celaena hapt toe, ze wil nog niet sterven.

Onder strenge bewaking van gardekapitein Chaol Westfall en zijn soldaten, reizen Celaena en Dorian naar het Glazen Kasteel, een monsterlijk gebouw dat de koninklijke familie huisvest. In het oude, stenen gedeelte onder het glazen bouwwerk zal Celaena aansterken en zich voorbereiden op het toernooi. Ze wordt vierentwintig uur per dag bewaakt en wordt nog altijd beschouwd als een meedogenloze moordenares. Celaena’s tegenstanders zijn allemaal mannelijk en zonder uitzondering beresterk of gewiekst. Toch maakt Celaena zich niet al te veel zorgen. Haar grote zelfvertrouwen neigt naar arrogantie.

Elke dag traint Celaena onder toeziend oog van de norse Chaol die niet veel ouder is dan haar. Ook de andere kandidaten zijn aanwezig, ze verblijven elders in het kasteel. Celaena doet onder een pseudoniem mee omdat haar deelname hoogstwaarschijnlijk niet bij iedereen in de smaak zal vallen. Celaena heeft meerdere vertrekken tot haar beschikking, bedienden steken haar in prachtige kledij en zetten haar heerlijk voedsel voor. De gewezen sluipmoordenares leeft op. Chaol merkt dat hij steeds vaker geniet van de aanwezigheid van Celaena en Dorian denkt er hetzelfde over. De twee goede vrienden proberen allebei hun gevoelens voor Celaena te onderdrukken. Ze is voor hen allebei een totaal ongeschikte huwelijkskandidaat. Celaena zelf is minder onverschrokken dan ze doet overkomen. In de nachtelijke uren heeft een monster het op de toernooi-kandidaten voorzien en Celaena wacht met angst en beven op het moment dat het beest ook haar kamer zal betreden.

Op zestienjarige leeftijd trok Sarah J. Maas op FictionPress de aandacht met een vroege editie van De glazen troon. Het succes van het boek dat ze in eigen beheer uitgaf trok de aandacht van een uitgever en dat heeft geleid tot de versie die ik zojuist verslonden heb. Sarah is inmiddels een New York Times-bestseller-auteur en in september van dit jaar verschijnt in Amerika het derde boek in de Celaena Sardothien-reeks.

De glazen troon is een fantasy-boek van uitstekende kwaliteit. Het is intelligent geschreven en het verhaal is sprookjesachtig. Leuk weetje is dat de muziek in het sprookje Assepoester haar deels heeft geïnspireerd tot het schrijven van dit verhaal. Sarah vond de muziek die te horen is als Assepoester van het bal vlucht, veel te duister voor de scène. Ze vond de muziek beter passen bij een sluipmoordenaar dan bij een prinses. Ze borduurde voort op deze gedachte en zo werd haar heldin Celaena geboren. De glazen troon is spannend, duister, avontuurlijk, magisch, griezelig en romantisch. Het behoort zonder twijfel tot de betere fantasy-verhalen.

Zie ook het inkijkexemplaar

ISBN 9789022570036| paperback | 384 pagina's| Boekerij| april 2014
Vertaald door Lia Belt

© Annemarie, 29 april 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het beest van Kruger
Conny Braam



We bevinden ons in het huidige Zuid-Afrika. Nelson Mandela ligt op sterven.
Mpho Langa, fiscaal rechercheur bij de Zuid-Afrikaanse belastingdienst in Pretoria, bezoekt haar moeder op de Leopard Lodge in Phalaborwa, aan de rand van het Krugerpak.
Dit park, dat lodges, Afrikaanse hutten, verhuurt aan safaritoeristen, wordt gerund door Victoria Erasmus, die nog maar kort geleden haar man Harry verloren heeft. De moeder van Mpho, Wilhelmina, is de rechterhand van Victoria, samen met de oude nachtwaker Elijah, een oud verzetsstrijder van het ANC.

De Nederlandse journaliste Tess, huurt een lodge op uitnodiging van oom Harry, die contact met haar had opgenomen over een dringende zaak waar zij de primeur van zou krijgen. Hij wilde zijn informatie niet mailen, dus Tess reist af naar Phalaborwa, maar als ze arriveert, blijkt oom Harry al te zijn overleden. 
’s Nachts hoort Tess een schreeuw en vervolgens een schot.
Ze weet niet of het in haar droom gebeurd is, of in het echt. De volgende morgen wordt er vlak bij haar lodge een dode blanke man gevonden.
Het blijkt te gaan om de Zuid-Afrikaan Ferdi van Vuuren. Kort daarna wordt ook zijn broer, Vossie van Vuuren vlakbij Leopard Lodge vermoord.
Intrigerend genoeg werd het lichaam van Ferdi van Vuuren op exact dezelfde plaats gevonden als het dode lichaam van Sipho, de enige zoon van Elija, die in 1990 door een kogel vermoord werd. Sipho was halverwege de jaren tachtig de grens over gegaan om zich aan te sluiten bij het gewapend verzet tegen de apartheid.

- Alle gebeurtenissen die in verband staan met de moorden op de beide broers leiden terug naar die periode in 1990. Een grimmige periode, net na de vrijlating van Nelson Mandela, waarin de blanken boeren van de Afrikaner Weerstandbeweging, die het schip onder zich voelde zinken, tot de tanden bewapend, een spoor van verwoesting door het land trokken.
Er gebeurde in het Krugerpark toen veel dingen die het daglicht niet konden verdragen. Er werden rekruten opgeleid die de zwarte bevolking onderweg naar hun werk aanvielen en die in townships vrouwen en kinderen afslachtten, dit alles om het land, zo vlak voor de verkiezingen, zoveel mogelijk te destabiliseren. -
 
Het is de taak van sergeant Nocks Magope om te onderzoeken wie de moorden op de beide broers op zijn geweten heeft en wat de connectie met het verleden is. Voor hij dat ontrafeld heeft moet hij zich worstelen door een woud van valse beschuldigingen en intimidatie.
Er staan grote belangen op het spel, veel groter dan hij zich bij aanvang van deze zaak voor had kunnen stellen.

Ook Mpho had zich bij aanvang van het reisje naar haar moeder niet kunnen vermoeden in wat voor web van intriges, bedrog en bedreigingen zij terecht zou komen, zeker als ze ook beroepsmatig bij de zaak betrokken raakt. Ze komt een belastingfraude op het spoor die zijn weerga niet kent en waar een crimineel netwerk aan ten grondslag ligt. Bovendien lopen er allerlei lijntjes tussen het verleden en het heden die nauw verbonden zijn met de mensen die zij lief heeft. Wat is hun rol in deze geschiedenis, zijn hun handen wel zo schoon als zij hoopt, of moest er misschien nog een oude rekening vereffend worden?

Na het lezen van de achterflap van dit boek kon ik me bijna niet voorstellen dat de werelden van de fiscale recherche, de anti apartheidsbeweging, de wildstroperij in de parken en de Afrikaanse toeristenbranche tot één spannend verhaal over heden en verleden te smeden zouden zijn, maar het lukt Conny Braam wonderwel.
Als  een van de oprichters van de anti- apartheidsbeweging Nederland was zij nauw betrokken bij de anti-apartheidsstrijd, ze kent de pijn van het oude en nieuwe Zuid-Afrika van binnenuit en dat voel je als lezer. Zodoende is het niet alleen een prima literaire thriller geworden waarbij je wilt weten hoe het nu precies zit, maar kom je ook het nodige over het verleden van Zuid-Afrika te weten.
Aan het eind zijn bijna alle stukjes van de puzzel compleet, maar niet allemaal, wat mij recht leek te doen aan het huidige Zuid Afrika.

ISBN 9789461561510 Paperback 319 pagina's Uitgeverij Bertam + de Leeuw, 24 april 2014

© Willeke, 28 april 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Zeven is zwijgen
Lindsay Faye

‘Ik ben een geval apart in de stad New York: iemand bij wie politiek het gevoel oproept dat anderen krijgen van het afschrapen van varkensstront van hun schoenzolen.‘

Opnieuw treffen we ‘Koperster’ Timothy Wilde. Hij is een jonge man met een missie. Maar ook een jongeman met een verminkt gezicht. En een jongeman die zijn grote liefde, Mercy, die vertrokken is naar Londen, verafgoodt.

Zoals in het voorafgaande boek 'De goden van Gotham' speelt dit verhaal in New York,  in 1846. De politie van New York – de kopersterren – bestaan nog maar een half jaar en worden nog niet echt voor vol aangezien door de bevolking van de stad. Daar speelt de corruptie ook een grote rol bij, want zoals Timothy zal ontdekken: niet alleen neemt niet iedere politieman zijn werk serieus, enkelen zijn zelfs alleen maar koperster vanwege de macht en mogelijkheden die ze dan hebben om zichzelf te verrijken.
New York wordt overspoeld door Ieren, die de hongersnood in hun eigen land ontvluchten.
Maar het goud ligt niet voor het oprapen zoals zij denken: het is bittere armoe, ze wonen in grote aantallen in krotten en proberen al bedelend hun grote gezinnen te voeden.
Een van degenen die hen helpt is Valentine Wilde, de oudere broer van Timothy, maar ook dat is voor een doel: als hij de Ieren voor zich weet te winnen, zijn zij ook bereid te stemmen op de Partij. Want Valentine is in tegendeel tot zijn broer wel politiek actief.

Ook de misdaad waar Timothy in dit verhaal mee te maken krijgt is politiek, maar het duurt even voor hij dat ontdekt. Het begint met een mooie vrouw: Lucy Adams. Zij is een achtste zwart, een verwaarloosbare fractie zou je denken, maar in die tijd, in dat land, is zwart zwart.
Het is meteen de reden waarom zij bij Timothy hulp vraagt. Voor hem is een mens een mens, kleur en afkomst doet er niet toe. Is hij zelf immers niet van Ierse afkomst? Het enige waar hij tegen in verweer komt is misdaad. Dus als Lucy hem vraagt om haar zus en haar zoon te redden van de slavenhandelaars, is hij van de partij.
Het Noorden kent geen slavernij. Zwarten kunnen er leven en wonen als ze dat willen, vrij en onbekommerd. In theorie is dat zo. Maar er zijn organisaties die zwarten toch ‘vangen’ en onder het mom van dat ze ontsnapte slaven zijn, verkopen op de slavenmarkt in het Zuiden. En dat is dan weer legaal, zodat zwarten in feite nooit veilig zijn.
Nu Delia en Jonas zijn ontvoerd, vreest  Lucy dat ook zij onderweg zijn naar het Zuiden.
Timothy weet dat hij haar niet kan helpen zonder zelf ook naast de wet te gaan werken. Hij moet zijn broer om hulp vragen. Valentine werkt ook als koperster, in een ander district, maar kent meer wegen door zijn betrokkenheid bij de Partij.
Het wordt een web van intriges, raadsels, omkoperij, waarbij Timothy zijn baan kwijt dreigt te raken en er doden vallen.

Boven ieder hoofdstuk staat een citaat, en het zal niet verbazen als dat vaak uit het werk van Solomon Northup komt  ‘12 yrs a slave’. Het verhaal dat daarin opgetekend werd, vormt ook het thema van dit boek.
Een historische thriller in de sfeer van de tijd, met de taal van die tijd, heerlijk om je helemaal in te verliezen. Het leest niet snel, maar dat wil je ook helemaal niet. Er gebeurt vast nog meer spannends in die tijd, zodat we meer mogen verwachten!

'Onderweg worstelde ik me kniediep door de nalatigheid van bewoners op het gebied van stoepveegetiquette.' 
'Deze stad speelt een dodelijke stoelendans met haar inwoners en als de rammelende pianoklanken verstommen rest de verliezer alleen een langzame door of een snelle.'

ISBN 9789000303755|paperback|384 pagina's |Uitgeverij Van Holkema & Warendorf | juli 2013
Vertaald uit het Engels door Maaike Bijnsdorp en Lucie Schaap

© Marjo, 26 april 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://jacbateman.com

Dorst
Jackie Bateman


Nadat Oliver een korte gevangenisstraf heeft uitgezeten, besluit hij een nieuw leven op te bouwen in het Schotse dorpje Dalbegie. Hij neemt zijn intrek in een huis dat hem voldoende privacy biedt en houdt zich in eerste instantie op de achtergrond. Vanuit zijn nieuwe stulpje kan hij zijn dorpsgenoten ongemerkt gadeslaan en al snel trekt Lauren zijn aandacht. Hij vindt haar de ideale vrouw.

Lauren is een alleenstaande moeder. Haar ex-man heeft haar mishandeld en lange tijd heeft ze niet in de liefde geloofd. Wanneer ze kennismaakt met Oliver begint Lauren te ontdooien. Ze valt als een blok voor de mysterieuze man die elke dag een exemplaar van de Times koopt in de winkel waar ze werkt. Oliver negeert de wulpse toenaderingspogingen van Laurens knappe collega volkomen en gedraagt zich ronduit charmant tegen Lauren zelf. En dan vraagt hij haar eindelijk uit. Lauren hapt meteen toe. Tijdens het tweede afspraakje gaat het mis. Lauren komt niet meer thuis. Oliver weet precies waar ze is maar hij houdt zijn mond. Lauren is zijn achttiende slachtoffer.

Lizzy, de twaalfjarige dochter van Lauren, is in eerste instantie boos op haar moeder. Waarom heeft Lauren haar een hele nacht alleen gelaten? Lauren heeft niemand over haar afspraakjes met Oliver verteld en Lizzy denkt dat haar moeder een avond met haar vriendinnen heeft doorgebracht. Wanneer blijkt dat niemand weet waar Lauren is, slaat de ongerustheid toe. Waar is Lauren? Na een paar eindeloos durende dagen wachten, neemt de politie de verdwijning van Lauren eindelijk in behandeling. Lizzy heeft inmiddels haar intrek genomen bij Maureen, de zus van Lauren.

Lauren komt niet terug en elk spoor dat de politie volgt, loopt dood. Lizzy blijft bij Maureen wonen en mist haar moeder vreselijk. Maureen is druk met haar jonge kinderen en heeft nauwelijks tijd voor haar nichtje. Lizzy wordt aan haar lot overgelaten. Het interesseert niemand dat ze niet meer naar school gaat. Het lijkt niemand te deren dat ze al haar haren afknipt en samen met haar vriendje sterke drank nuttigt. Ook boeit het niemand dat Lizzy drugs gaat gebruiken. Slecht één iemand houdt haar in de gaten. Ongemerkt. Het is Oliver.

In Dorst maakt schrijfster Jackie Bateman gebruik van verschillende schrijfstijlen. De drie hoofdpersonen – Lauren, Oliver en Lizzy – vertellen elk hun eigen verhaal. De niet al te slimme Lauren komt behoorlijk naïef over terwijl Lizzy zich van vrij grove taal bedient. Het taalgebruik van Lauren en Lizzy vind ik niet mooi en daarom greep het verhaal me niet echt aan. Ook is niet alles even geloofwaardig. Oliver vertelt zijn verhaal wat verfijnder maar ook in zijn versie van het verhaal ontbreekt diepgang. Toch is het verhaal boeiend genoeg om door te blijven lezen, de ironische afloop  is goed bedacht. Ook vind ik de invalshoek goed gekozen. Vaak staan het slachtoffer of de moordenaar centraal in een thriller maar in dit verhaal draait het vooral om Lizzy. Het lot van Lauren is vreselijk maar Lizzy blijft achter. Lizzy weet niet wat er gebeurd is. Lizzy moet opgroeien zonder moeder.

De moordenaar legt het lot van zijn slachtoffers vast op een geheime website. Achterin het boek staat de betreffende website vermeld evenals de inloggegevens. Het is een onschuldige pagina over bloemen maar wie goed heeft opgelet weet waar de geheime link naar de werkelijke site zich bevindt. Wie inlogt voelt zichzelf even ook een voyeur. Een originele toevoeging. Dorst heeft mij dan misschien niet volledig overtuigd maar met dit thrillerdebuut heeft Jackie Bateman wel degelijk de SFU Writer’s Studio First Book Competition gewonnen.

ISBN 9789023485070 | paperback | 304 pagina's| Cargo| april 2014
Vertaald door Auke Leistra

© Annemarie, 28 april 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Donderdagskinderen
Frida Klein: Deel 4
Nicci French


Drieëntwintig jaar geleden heeft Frieda Klein haar ouderlijk huis in Braxton de rug toegekeerd. De toen zestienjarige Frieda is weggegaan en nooit meer teruggekomen. De reden voor Frieda’s vertrek was een traumatische gebeurtenis. Nadat Frieda iets vreselijks overkwam, geloofde zelfs haar eigen moeder haar niet. Ook de politie deed nauwelijks onderzoek naar het voorval. Frieda raapte zichzelf bij elkaar en begon een nieuw, succesvol leven in Londen. Nooit keek ze om naar haar verleden.

Het verleden dringt zich ongevraagd aan Frieda op wanneer haar oud-klasgenootje Maddie uit Braxton contact met haar opneemt. Maddie heeft de afgelopen jaren diverse krantenberichten over het bewogen leven van Frieda gelezen en ze weet dat Frieda werkzaam is als psychotherapeut. Maddie maakt zich zorgen om haar dochter Becky en ze hoopt dat Frieda, bij wijze van vriendendienst, met het meisje wil praten. Enigszins onwillig biedt Frieda haar hulp aan.

Becky blijkt een weerbarstige, magere puber te zijn. Het is duidelijk dat het meisje niet goed in haar vel zit. Het kost Frieda de nodige moeite om het vertrouwen van Becky te winnen. Uiteindelijk onthult Becky de reden van haar problemen. De onthulling heeft grote gevolgen voor Frieda want Becky heeft exact dezelfde traumatische gebeurtenis doorstaan als Frieda destijds. Uit de informatie die het meisje prijsgeeft trekt Frieda zelfs de conclusie dat zij en Becky door dezelfde persoon zijn belaagd. Frieda adviseert Becky om naar de politie te stappen maar het meisje zal nooit op het politiebureau arriveren. Becky pleegt zelfmoord. Althans: volgens de politie en Maddie is dat het geval geweest. Frieda gelooft het niet. Ze heeft vastberadenheid en wilskracht in de ogen van het meisje gezien. Becky heeft geen zelfmoord gepleegd, iemand heeft haar vermoord.

De autoriteiten geloven het verhaal van Frieda niet en ze beseft dat ze terug moet naar Braxton. Ze moet haar belager vinden en daarmee ook die van Becky en mogelijk zelfs die van anderen. Voordat ze vertrekt vertelt ze haar vrienden wat haar al die jaren geleden overkomen is. Het begrip van de mensen die van haar houden voelt als een warm bad. Frieda heeft goede vrienden, vrienden die haar door dik en dun steunen en dat doen ze ook nu. Frieda voelt zich geliefd en dat gevoel was haar lange tijd onbekend.

De terugkeer naar Braxton betekent ook dat Frieda haar moeder weer onder ogen zal moeten komen. Of het een emotioneel weerzien zal worden valt te betwijfelen. Ook het vriendengroepje van toen duikt weer op. Frieda ziet onder ogen wat ze lange tijd niet heeft willen inzien: minstens één van haar oude vrienden moet tegen haar gelogen hebben. Misschien bevindt de dader zich zelfs onder hen. Maar wie zou het dan kunnen zijn? De indringende vragen van Frieda veroorzaken de nodige onrust onder de bewoners van Braxton. Frieda laat zich niet door de onwil van haar omstanders afschrikken, de waarheid moet boven tafel komen. De dader moet gestopt worden voor hij meer slachtoffers maakt.

De spanning en de intensiteit van het verhaal in Donderdagskinderen wordt afgewisseld met de gemoedelijke, chaotische sfeer die Frieda’s vrienden creëren. Er zit een enkel slordigheidje in het verhaal maar toch blijft het van begin tot eind boeien. De wat drukke, ongedwongen sfeer lijkt kenmerkend voor de Frieda Klein-reeks waarin spanning hand in hand gaat met gezelligheid. Het overvolle leven van Frieda brengt tal van verrassingen met zich mee. Zo wordt ze nog steeds op de hielen gezeten door een stalker die keer op keer op unieke en agressieve wijze haar problemen oplost. Frieda’s vrienden zijn divers en hebben zo hun eigen perikelen. Centraal in dit verhaal staat de familie van Frieda. Haar vader, van wie ze veel hield, heeft jaren geleden zelfmoord gepleegd. Hij was depressief. Frieda’s moeder was niet voor het moederschap in de wieg gelegd wat er mede toe heeft geleid dat Frieda ook nauwelijks contact met haar twee broers heeft. Direct na haar terugkeer in Braxton ontdekt Frieda dat haar moeder ziek is. Zal Frieda in de korte tijd die nog rest de verbroken band met haar moeder kunnen herstellen?

Met Donderdagskinderen bewijzen Nicci Gerrard en Sean French wederom dat ze rasechte verhalenvertellers zijn. Donderdagskinderen is een toegankelijke, indringende maar ook haast nonchalante thriller waarin een goed gekozen verhaal overtuigend wordt neergezet. Uitermate prettig leesvoer.

ISBN 9789041416322| paperback met flappen | 379 pagina's| Anthos| april 2014
Vertaald door Caecile de Hoog en Irving Pardoen

© Annemarie, 24 april 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER