De moord op mijn vader
Carina Bergfeldt


In het Zweedse Skövde gebeurt nooit iets. De ambitieuze verslaggevers Julia Almliden en Ing-Marie Andersson schrijven slechts over dronkemansruzies, overvalletjes en zeurende burgers. Julia en Ing-Marie vergapen zich aan de Amerikaanse televisieserie CSI en beklagen zich over het gebrek aan moorden in hun eigen woonplaats.

Dan, uitgerekend op een vroege zondagmorgen, wordt er in het bevroren Simsjönmeer een lichaam gevonden. Het lichaam zit vast in het ijs en alleen de knieën en voeten van het slachtoffer zijn zichtbaar. Ook is er een lap rode stof te zien. Kort nadat rechercheur Anna Eiler bij het meer arriveert, is ook Julia van de partij.

Op de achterbank van een politieauto zit Klas Hjort. De man ziet er verslagen uit en is gewikkeld in een gele ambulancedeken. Zijn broek is nat. Heeft hij geprobeerd bij het lichaam in het ijs te komen? Bij Julia en haar collega Janne, de fotograaf van de krant, rijst het angstige vermoeden dat de vermiste Elisabeth Hjort, moeder van twee kinderen en de vrouw van Klas, zojuist gevonden is. Hun vermoeden blijkt juist.

Een aantal maanden geleden liet Elisabeth Hjort een vreemd afscheidsbriefje achter voor haar gezin waarna ze de benen nam. Iedereen vermoedde dat Elisabeth, die op haar omgeving overkwam als een ongelukkige vrouw, zelfmoord had gepleegd. Even lijkt het vermoeden werkelijkheid te zijn geworden maar de lijkschouwer concludeert dat Elisabeth niet vrijwillig is gestorven. De depressieve moeder is vermoord.

Ing-Marie Andersson grijpt de kans zich te bewijzen als misdaadverslaggever met beide handen aan. Julia assisteert haar. De twee vrouwen zijn al jaren collega’s maar hebben nooit een hechte band met elkaar gehad. Nu groeien ze echter voorzichtig naar elkaar toe. Door het stellen van slimme vragen en een handige bron bij de politie zijn ze rechercheur Anna Eiler steeds een stapje voor. Anna baalt enorm en wordt door haar meerdere flink onder druk gezet. Eens waren Anna en Julia beste vriendinnen maar een akelig voorval maakte een eind aan de hechte vriendschap. Wat is er toch voorgevallen tussen de twee ambitieuze vrouwen?

Terwijl het onderzoek naar de moord op Elizabeth Hjort in volle gang is, wordt er een volgende moord beraamd. Een onbekende vrouw is vastbesloten om haar vader te gaan vermoorden. In een vrolijk schrift met afbeeldingen van muffins op de voorkant maakt ze aantekeningen die haar moeten gaan helpen haar daad zo goed mogelijk uit te voeren. Wie is deze vrouw en waarom wil ze haar vader doden?

Het levensverhaal van de onbekende moordenares in spe komt regelmatig aan bod. Er zijn twee versies. De eerste versie beschrijft - in de ik-vorm - gebeurtenissen die in de tegenwoordige tijd plaatsvinden. In de zij-vorm wordt geschreven over het verleden. De lezer leert een meisje kennen dat doorlopend een angstig gevoel ervaart. Haar vader is een bullebak die al meerdere huwelijken achter de rug heeft. Hij heeft al zijn vrouwen geslagen en met grote regelmaat regenen tal van scheldwoorden op zijn vier kinderen neer.

Wie is de onbekende vrouw? Gaat het om een van de hoofdpersonages in het boek of is ze heel iemand anders? De vrouw heeft altijd gesnakt naar vaderliefde en een blijk van waardering.  Ondanks de afschuwelijke daden van haar vader bleef ze hem trouw. Nu is er echter iets gebeurd waardoor ze beseft dat het genoeg is geweest. Iemand moet de daden van haar vader een halt toeroepen. Zij zal hem voor eens en altijd stoppen. In de tussentijd moet echter eerst de moord op Elizabeth Hjort opgelost worden.

De twee hoofdverhaallijnen in De moord op mijn vader passen goed bij elkaar. Het verhaal is goed uitgedacht maar de uitwerking had nog wat beter gekund, iets soepeler. Het verhaal is soms wat hoekig. De journalistieke achtergrond van auteur Carina Bergfeldt komt duidelijk naar voren en het jeugdverhaal van de moordenares is overtuigend. De auteur heeft gedegen onderzoek gedaan naar de effecten van emotioneel misbruik.

De moord op mijn vader is een mooie belofte voor de toekomst. Nu al heeft Carina Bergfeldt een gedegen thriller afgeleverd maar ik vermoed dat deze dame meer in haar mars heeft. Ze moet haar draai nog een beetje vinden. Ik ben benieuwd naar een volgend boek van deze schrijfster!

ISBN 9789400503182| paperback | 424 pagina's| A.W. Bruna Uitgevers| april 2013
Vertaald door Corry van Bree

© Annemarie, 14 april 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Een tien met een griffel
De Waal & Baantjer

Een jonge, knappe vrouw wordt dood aangetroffen in een appartement. Een oplettende overbuurman alarmeerde de politie en vertrouwt de toegesnelde rechercheur Peter van Opperdoes en zijn college Jacob niet veel later toe dat de dode dame niet de bewoonster van het appartement is. De overbuurman is slecht ter been en daardoor aan huis gekluisterd. Er ontgaat hem weinig en hij deelt de politiemannen tevens mee dat het slachtoffer waarschijnlijk ook in het appartementencomplex woonde, op de tweede verdieping. Hij blijkt het bij - zoals dat bij nieuwsgierige buren meestal het geval is - het rechte eind te hebben.

Het moordslachtoffer – want dat is ze – heette Sylvia Oosterbaan. Ze kwam vaak bij haar benedenbuurman Dennis Koster over de vloer maar Dennis zelf is nergens te bekennen. Niet veel later wordt hij alsnog aangetroffen. Helaas is hij niet in staat om een getuigenis af te leggen. Ook Dennis is dood. Het lijkt erop dat hij zelfmoord heeft gepleegd. Heeft hij Sylvia gedood en daarna de hand aan zichzelf geslagen? Al snel blijkt dat Dennis de dader niet kan zijn. Hij was al dood voor Sylvia het leven liet. Bovendien is uit onderzoek gebleken dat hij zichzelf niet van het leven heeft beroofd. Dennis Koster is eveneens vermoord.

Van Opperdoes en Jacob hebben het er weer druk mee. Een ex van Sylvia blijkt haar nog niet vergeten te zijn en Dennis had problemen op zijn werk. Volgens de moeder van Dennis moet de dader in die hoek gezocht worden. Dennis werkte als gevangenisbewaarder en de twee ijverige politiemannen doen navraag. Er was inderdaad sprake van een conflict op het werk. Een agressieve gedetineerde had het op Dennis voorzien. Het onvriendelijke heerschap is kort geleden op vrije voeten gesteld. De ex-vriend van Sylvia houdt zich voor de politie schuil. Wat heeft hij te verbergen? In het schuurtje van de stalker – die smetvrees lijkt te hebben – doen Van Opperdoes en Jacob een onthutsende ontdekking. Er zijn verdachten genoeg maar…wie heeft de dubbele moord gepleegd?

Een tien met een griffel is alweer het tiende boek in de populaire De Waal & Baantjer-reeks. Ik schreef vol lof over de vorige boeken en ook nu kan ik alleen maar de loftrompet steken over dit heerlijke detectiveverhaal. In de verhalen over Van Opperdoes en Jacob gaan spanning en ontspanning hand in hand en wordt een warm beeld van onze hoofdstad geschetst. De ware schuldige wordt zoals altijd pas aan het eind van het verhaal aangewezen en auteur Simon de Waal weet zijn lezerspubliek uiteraard weer te verrassen.

Achterin deze jubileumeditie staan foto’s van alle vertrouwde locaties uit de boeken. De eerste – en ook de grootste – foto is van Café Papeneiland waar Van Opperdoes zo graag vertoeft. Er volgen diverse foto’s van politiebureau Raampoort en een drietal foto’s van Simon de Waal en Appie Baantjer ten tijde van het verschijnen van het eerste boek in de reeks. Voorafgaand aan de foto’s staat een allerhartelijkst geschreven nawoord van Simon de Waal. Hij beschrijft hoe de boekenreeks tot stand is gekomen en wat een plezier de twee auteurs, oud-collega’s en vrienden aan het bedenken van de reeks hebben gehad. Liefdevol beschrijft Simon de Waal zijn band met Appie Baantjer en de plagerijtjes die laatstgenoemde graag uithaalde. Het derde boek in de reeks is het laatste verhaal dat het tweetal samen schreef. Appie Baantjer overleed in augustus 2010, 86 jaar oud. Simon de Waal schreef verder, zo wilde zijn goede vriend het. En nu is het tiende boek een feit. Laat het niet het laatste zijn!

ISBN 9789048819225 | paperback | 170 pagina's| Lebowski | maart 2014

© Annemarie, 9 april 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Roodkapje
Unni Lindell

Als de zussen Judith, Lisbeth en Carol voor het kerstfeest bij elkaar komen, is dat duidelijk omdat ze vinden dat het zo hoort. Er hangt een spanning tussen hen, die niet bepaald een prettige en gezellige familiebijeenkomst doet verwachten. Ze halen moeder Berit op uit het verzorgingshuis. Zij is hun grootmoeder, die hen heeft opgevoed omdat hun eigen moeder het liet afweten. Eigenlijk is Berit niet in staat om dit mee te maken, is duidelijk in haar allerlaatste levensfase.
Ook is er nog een jongen, Willy, de zoon van Carol, verslaafd aan drugs, die helemaal geen behoefte heeft aan zijn familie.

Er wordt een man vermoord. En dat brengt de gepensioneerde politie-inspecteur, Holger Eliassen, er toe om nog eens in die onopgeloste zaken te duiken van mannen die volgens hem jaren eerder vermoord zijn door dezelfde persoon. Alleen kan hij niets bewijzen.
Het wordt al snel duidelijk dat het één van de zussen moet zijn, maar wie?

Op zich is dit een gegeven dat een lekker spannende thriller op zou kunnen leveren, maar het boeide me eigenlijk nauwelijks wie van die vrouwen de dader was. Ze zouden het allemaal kunnen zijn, gezien het verleden dat langzaam uit het boek naar voren komt. Hun leven is niet bepaald doorsnee: een moeder die niet eens wil weten dat ze kinderen heeft, en zich er niet druk om maakt wat er met hen gebeurt. Mannen die denken dat ze mogen doen wat ze willen. Logisch dat de drie vrouwen getraumatiseerd zijn.
Het verhaal wisselt steeds van vertelperspectief, met tussendoor ook nog stukjes tekst van de lang onbekende moordenares.
Misschien was dit niet het goede boek om kennis te maken met deze schrijfster, maar dit boek noodt niet uit tot meer lezen.

Unni Maria Lindell is een Noorse schrijver, freelance journalist en vertaler, die het meest bekend is vanwege haar detectiveverhalen over inspecteur Cato Isaksen, maar ook een dichtbundel en diverse kinderboeken heeft geschreven.

ISBN  9789056721442| paperback| 335 pagina's | Uitgeverij Signatuur | april 2005
Vertaald uit het Zweeds door Carla Joustra

© Marjo, 6 april 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Koortsmeisje
Elisabeth Östnäs

Wanneer Luna de gordijnen die de salon in duisternis hullen opentrekt, baadt de ruimte voor het eerst in lange tijd in het volle zonlicht. Het is een warme septemberdag in een jaar aan het einde van de negentiende eeuw. Luna geniet van het licht dat naar binnen stroomt, het is veel te lang donker geweest in huis. Normaal gesproken zou ze het niet in haar hoofd halen om tegen vaders regels in te gaan maar hij leeft niet meer. Haar stiefmoeder is ook dood. Beide zijn nog maar kort geleden gestorven. Hun lichamen bevinden zich op het bed in hun slaapkamer. In Luna’s ogen zien ze eruit alsof ze slapen. Alsof ze hun dagelijkse middagdutje doen. Luna ziet het bloedbad niet dat is aangericht.

Uitgerekend nu is Luna’s zes jaar oudere zus Stella van huis en heeft huishoudster Birgit een dagje vrij. Luna is alleen met haar eigen gedachten en twee ontzielde lichamen. Er komt een buurman aan de deur maar Luna vraagt hem niet om hulp. Verkeert ze in een shocktoestand? Luna bekommert zich niet om de doden in de slaapkamer. Ze wast zichzelf en boent de trap. Ze bereidt zich voor. Maar waarop?

Luna overdenkt haar jeugd. Ze hield van haar prachtige moeder Åsa. Moeder zag er altijd lieftallig uit en regelmatig schalde haar lach door het huis. Maar dan komt de dag dat moeder zich niet goed voelt. Ze gaat op bed liggen en staat niet meer op. Luna krijgt een broertje en met hem verdwijnt moeder uit haar leven. De lieftallige Åsa wordt vervangen door een stiefmoeder. Luna heeft altijd geweigerd om haar bij haar naam te noemen. Luna haat haar. Het broertje van Luna en Stella verdwijnt al op jonge leeftijd in een gesticht. Luna’s vader was een strenge en zuinige man. Hij schuwde vooruitgang en weerde moderniteiten zoveel mogelijk uit zijn huis. Vader hield van rust en stilte. Nu is het rustig en stil in huis maar vader kan er niet meer van genieten.

Wat heeft zich afgespeeld in het huis? Later zal Luna beweren dat een onbekende man het huis binnendrong en haar ouders vermoordde. De lezer kent echter de gedachtegangen van Luna en twijfelt. Is Luna slechts wat wereldvreemd of is ze gestoord? Welke gebeurtenissen zijn aan het drama vooraf gegaan? Waarom hielden de gezinsleden de deuren van hun slaapkamers nauwgezet op slot? Waarom zijn de twee zussen nooit getrouwd? Het gezin waarin Luna opgroeide was al jaren niet meer warm en hartelijk. Betekent dat dan dat de keurige Luna een dubbele moord heeft gepleegd of is ze nog altijd een onschuldige vrouw? Ze rouwt niet om het verlies van haar stiefmoeder maar de dood van haar vader heeft haar wel degelijk aangegrepen. En dan is er nog de geest van haar moeder, die zich steeds in haar nabijheid bevindt.

Koortsmeisje is het uitstekende thrillerdebuut van de Zweedse Elisabeth Östnäs. Het boek telt slechts 156 pagina’s maar dat doet niets af aan de compleetheid van het verhaal. Het verhaal is onheilspellend van toon, er gaat een dreiging van de macabere vertelling uit. Twee mensen vinden nu eenmaal niet zomaar tegelijkertijd de dood. Wie heeft hen vermoord en wat heeft hem of haar tot deze gruwelijke misdaad aangezet? Is Luna de dader of toch niet? De lezer wordt overmand door twijfel. Kan haar agressieve broer soms voor korte tijd uit het gesticht ontsnapt zijn? Wat heeft er toch plaatsgevonden achter de gesloten gordijnen van het imposante huis? Uiteindelijk kan de lezer niet meer om de waarheid heen maar dan komt de schrijfster met een nieuw, schokkend inzicht. Een verklaring voor alles. Ik snakte naar adem toen ik het las.

Koortsmeisje is een beklemmende, historische thriller die me van begin tot eind in zijn greep hield. Het verhaal is angstaanjagend en intrigerend. Elisabeth Östnäs is een naam om te onthouden.

ISBN 9789044532012 | paperback | 156 pagina's| Uitgeverij De Geus| maart 2014
Vertaald door Tineke Jorissen-Wedzinga

© Annemarie, 4 april 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://thomaserikson.com/

Illusies
Thomas Erikson

Tijdens het geven van een lezing, net als het publiek aan zijn lippen hangt, ziet gedragspsycholoog Alex King het hoofd van een van zijn toehoorders uit elkaar spatten. In de volle zaal heeft zojuist een executie plaatsgevonden. Het slachtoffer is multimiljonair Claes Ljunggren, een meedogenloze zakenman. Van de dader ontbreekt ieder spoor, op een imposant wapen na.

Inspecteur Gabriel Hellmark en rechercheur Nina Mander steken zoveel mogelijk tijd in de zaak. Als eerste worden de eventuele vijanden van Claes Ljunggren in kaart gebracht. Het zal niet eenvoudig worden de dader te ontmaskeren want velen hadden een hardgrondige hekel aan Ljunggren. Zijn harde manier van zakendoen bracht veel mensen naar de rand van de financiële afgrond. Dan werpt een telefoontje nieuw licht op de zaak. Meerdere kranten hebben een brief ontvangen waarin staat vermeld dat Ljunggren is vermoord omdat hij weigerde vijfentwintig miljoen te betalen voor zogenaamde “persoonlijke beveiliging”. Claes Ljunggren werd gechanteerd met zijn leven als inzet.

Ook Roger Axberg ontvangt een anonieme brief waarin hem wordt verzocht geld over te maken. Hij moet vijftig miljoen betalen. Axberg weet dat Ljunggren een soortgelijke brief heeft ontvangen, de kranten hebben dat feit breed uitgemeten. Hij besluit om gehoor te geven aan het advies van de politie en meldt zich op het politiebureau. Gabriel Hellmark verzekert Axberg en zijn ongeruste vrouw Eva dat ze vooralsnog geen enkel gevaar lopen. Enkele ogenblikken na de geruststellende woorden wordt Axberg zonder pardon voor het politiebureau neergeschoten. De boodschap is duidelijk: geen politie.

Nina Mander heeft de getuigenverklaring van Alex King opgenomen. Hij heeft indruk op haar gemaakt en ze vraagt hem om zijn mening over de zaak. Alex is gespecialiseerd in het analyseren van verschillende persoonlijkheidstypes – hij maakt gebruik van een kleurensysteem dat is gebaseerd op onderzoek van C.G Jung en William Moulton Marston - en probeert zich een beeld van de dader te vormen. Wat zeggen de feiten die bij de politie bekend zijn over het karakter en de werkwijze van de dader? Nina en Alex voelen zich prettig in elkaars nabijheid en zoeken elkaar steeds vaker op. Alex raakt steeds nauwer bij de zaak betrokken. Kunnen ze de moordenaar vinden voordat hij of zij nog meer rijke slachtoffers maakt?

Nina vraagt Alex om haar met name bij een andere zaak te helpen. Fredric Hellmark, de broer van Gabriel, lijkt samen met zijn gezin van de aardbodem verdwenen te zijn. In eerste instantie maakt Hellmark zich geen zorgen, Fredric is nogal chaotisch en meestal is er achteraf en logische verklaring voor zijn afwezigheid. Toch vraagt hij Nina om navraag te doen naar de verblijfplaats van Fredric. Samen met Alex neemt Nina een kijkje in het huis van Fredric en zijn gezin. Alles lijkt in orde maar toch trekt een klein detail de aandacht van Alex. Zijn Fredric en zijn gezin wel vrijwillig verdwenen?

Het verhaal in Illusies komt een beetje traag op gang. De lezer maakt kennis met veel verschillende personages. Er is een tweede verhaallijn en die blijkt nog veel interessanter te zijn dan de verhaallijn over de moorden op de miljonairs. Deze tweede verhaallijn gaat over Fredric. Zijn verhaal begint ruim voordat de moord op Claes Ljunggren plaatsvindt. Fredric is journalist en wanneer hij wordt gevraagd om voor een exorbitant bedrag een biografie te schrijven, hapt hij meteen toe. Zonder aarzelen ondertekent hij het contract. Fredric had het document beter even goed door kunnen lezen want er staan vreemde clausules in het contract. Wanneer Fredric de eerste deadline niet haalt merkt hij dat de bewoordingen in het contract letterlijk opgevat dienen te worden. Wie is zijn opdrachtgever eigenlijk?

Illusies is een verhaal dat steeds spannender wordt naarmate het vordert. Het verhaal heeft even tijd nodig om tot bloei te komen maar dan is het ook zeer de moeite waard. De verhaallijnen bouwen toe naar een spannende, stoere en verrassende ontknoping. De Zweedse auteur Thomas Erikson liet zich inspireren door de schrijfstijl van de Nederlandse auteurs Janwillem van de Wetering en Peter de Zwaan. Hij wilde geen doorsneethriller schrijven en dat is hem zeker gelukt. Er komen meer boeken over Alex King, in Zweden is het tweede deel al verschenen. Ik ben benieuwd hoe deze reeks zich verder zal ontwikkelen.

ISBN 9789021454726 | paperback | 368 pagina's| Uitgeverij Q | maart 2014
Vertaald door Edith Sybesma

© Annemarie, 2 april 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Een duister koor
Sophie Hannah

Louise en haar man wonen nog niet zo lang  in Cambridge, en als ze geweten had dat de buurman graag avonden lang naar harde muziek luistert, dan had geen haar op Louises hoofd er aan gedacht om daar te gaan wonen.

Op de avond dat het verhaal begint is het weer zover: Louise staat op de stoep bij de buren, om nog maar eens te vragen om die muziek uit of toch zachter te zetten. Ze is wanhopig, ze wil slapen, maar met Freddy Mercury die zo luid in haar oren zingt, krijgt ze geen enkele kans daartoe.
Als je leest dat deze muziekavonden één, hooguit twee avonden per maand voorkomen, in het weekend, en per uitzondering twee avonden achter elkaar, vraag je je af waarom Louise daar zo’n punt van maakt. Kan ze niet in een andere kamer gaan liggen waar de muziek niet zo doorklinkt?
Nu veroorzaakt ze alleen maar irritatie bij de buurman, die om haar te pesten vanwege haar ‘gezeur’ de muziek nog eens harder zet.
Stuart, haar man, heeft er geen last van, die slaapt er dwars doorheen en vindt dat Louise dat ook moet doen. En hun zoontje Joseph is niet thuis. Dàt blijkt juist het probleem: Joseph, zeven jaar oud, is opgenomen in het koor van een beroemde koorschool en moet daar intern verblijven. Alleen in de vakanties mag hij naar huis. Het zit Louise ongelooflijk dwars. Ze mist hem enorm en zit duidelijk niet goed in haar vel. Dan is iedere kleine irritatie al snel een bron voor grote ergernis.

De politie bellen, ach, die leggen het naast zich neer. Of toch niet? Midden in de nacht  staat er een vrouw voor de deur, milieuambtenaar Patricia Jervis, die belooft te zullen helpen. Louise moet maar eens beginnen met het bijhouden van een overlastdagboek.
Als Stuart de verbouwing van hun huis wil doorzetten – nog meer overlast – en Louise toevallig aanloopt tegen een idyllisch huizencomplex, koopt ze daar een woning. Zo heeft ze altijd een uitwijkmogelijkheid en voor Joseph is het ook goed. Stuart laat het zo, als zij dan maar ophoudt met zeuren over dat ze Joseph van die school af wil halen. En het is er ook wel mooi, daar op dat complex.
Maar dan begint Louise nog andere muziek te horen: een koor zingt! Joseph?  Waar komt deze muziek vandaan? De buurman?  En hoe kan het dat alleen zijzelf die muziek hoort en later ook de zangers ziet?
Het web sluit zich langzaam om Louise, die zich heel alleen voelt staan.

Dit is in het geheel niet een thriller zoals we die kennen van Sophie Hannah, zoals zij dat dan ook uitlegt in een nawoord. Ze wilde een boek schrijven  over geesten, een subtiel verhaal over een geest die je de stuipen op het lijf jaagt. 
Is dat gelukt?
Niet als het de bedoeling was dat ook de lezer kippevel zou hebben bij het lezen...
Bijna had je het boek afgedaan als een mislukking als je beseft dat Louise niet alleen een bijna wanhopige moeder is die haar kind zo mist, maar echt belaagd wordt door duistere geestverschijnselen. Op dat moment valt alles op zijn plaats en begrijp je wat de schrijfster aan het doen was. Voor een lezer die Sophie Hannah niet kent van haar eerdere boeken is een geslaagd psychologisch griezelverhaal, maar ja, als je een thriller verwacht valt het tegen en dat is jammer, want schrijven kan ze zeker!

ISBN 9789032514464 | Hardcover| 240 pagina's | De Fontein | maart 2014
Vertaald uit het Engels door Anna Livestro

© Marjo, 31 maart 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://tomrobsmith.com

De boerderij
Tom Rob Smith

Het telefoontje van zijn vader komt als een schok. Midden in Londen, te midden van de boodschappen die hij van schrik heeft laten vallen, hoort Daniel zijn huilende vader vanuit Zweden vertellen dat zijn vrouw Tilde – Daniels moeder - ziek is. Tot zijn grote verbazing bekent vader dat het de hele zomer al slecht gaat met Tilde. Ze beeldt zich dingen in. Omdat de situatie onhoudbaar is geworden heeft vader zijn vrouw op laten nemen in een psychiatrisch ziekenhuis.

Daniel is met stomheid geslagen. Enkele maanden geleden verhuisden zijn ouders naar Zweden, het geboorteland van zijn moeder, om daar hun droom waar te maken. Een idylissche boerderij werd hun nieuwe thuis en in de toekomst zouden toeristen op het prachtige stekje de vakantie van hun leven gaan vieren. Hoe kan het dat zijn sterke moeder nu is geveld door een “psychotische episode”? Daniel besluit om onmiddellijk naar Zweden af te reizen.

Daniel is al op het vliegveld wanneer vader opnieuw belt. Tilde heeft op eigen houtje de psychiatrische kliniek verlaten. Niemand weet waar ze zich nu bevindt. Het telefoontje van vader wordt opgevolgd door een telefoontje van moeder. Haastig deelt ze Daniel mee dat ze op weg is naar Londen, naar hem. Enkele uren later omhelst een totaal verbijsterde Daniel zijn slonzig uitziende moeder. De normaal onberispelijk geklede Tilde vraagt hem om eerst haar complete verhaal aan te horen voor hij een oordeel velt.

Tilde vertelt over de verhuizing naar Zweden. Voor het eerst hoort Daniel dat zijn ouders uit geldnood naar het buitenland zijn verhuisd. In Zweden wilden ze gaan leven van de rijkdommen van de natuur. De oude boerderij hebben ze voor een prikje gekocht. Ook al is Tilde opgegroeid in Zweden, de nieuwe buren behandelen haar als een vreemde. Daniels vader sluit al snel vriendschap met hun rijke buurman Håkan en wordt opgenomen in diens vriendenkring. Tilde zelf blijft een buitenstaander.

Al snel merkt Tilde dat de gemeenschap dingen voor de buitenwereld verborgen houdt. Waarom verkocht de oude bewoonster van de boerderij het pand aan Tilde en haar echtgenoot terwijl Håkan het drievoudige bood? Håkan doet Tilde hetzelfde aanbod maar ze weigert. Ze vertrouwt haar nieuwe buurman niet. Sterker nog: hij jaagt haar angst aan. Aan alles merkt Tilde dat Håkan zich met duistere zaken bezighoudt en daar nu ook haar echtgenoot in betrekt. Zo komen ze na een middagje vissen terug met een half bevroren vis. Wat hebben ze die middag werkelijk gedaan?

Wanneer Mia, de adoptiedochter van Håkan, spoorloos verdwijnt, wordt Tilde volledig door haar achterdocht opgeslokt. Ze heeft Mia een aantal keer ontmoet en ze merkte dat het meisje verdriet met zich meedroeg. Mia is ervan overtuigd dat Håkan zijn dochter iets heeft aangedaan, de bewijzen stapelen zich op. Alleen…niemand gelooft haar!

De boerderij is een mysterieus verhaal dat zich afspeelt in de binnenlanden van Zweden, waar de trollenverhalen nog hoogtij vieren. Het verhaal vertelt over een hechte gemeenschap die zijn problemen niet met de buitenwereld deelt. Håkan is een invloedrijke man en dat geldt ook voor zijn vrienden. Maar wat is er werkelijk aan de hand? Worden de ouders van Daniel bewust tegen elkaar uitgespeeld of is de fantasie van moeder op hol geslagen? Daniel heeft zijn ouders altijd als een twee-eenheid gezien en moet nu kiezen tussen zijn vader en moeder. Een onmogelijke keus voor iemand die een gelukkige jeugd heeft gekend en een goede band met zijn ouders heeft. Jeugdherinneringen worden aangetast en daarmee ook Daniels zelfbeeld. Wie heeft gelijk en wie liegt hem voor? Wie heeft werkelijk zijn hulp nodig? De waarheid is zowel ontluisterend als hartverscheurend. Daniel zelf heeft ook iets te verbergen. Althans: dat vindt hij.

De spanning in De boerderij is een sluimerende spanning, een gevoel van onbehagen en nieuwsgierigheid dat steeds meer toeneemt. Heeft Tilde het bij het rechte eind of toch niet? Is ze geestesziek of wordt ze er op gruwelijke wijze ingeluisd? Al snel liet het verhaal me niet meer los, de ik-vorm die wordt gebruikt voor zowel het verhaal van Daniel als dat van Tilde, droeg hier zeker aan bij. De boerderij is boeiend, indrukwekkend, anders dan anders en erg goed geschreven. Een absolute aanrader!  

ISBN 9789041425379| paperback |  306 pagina's| Anthos| maart 2014
Vertaald door Irving Pardoen

© Annemarie, 21 maart 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.belindabauer.co.uk