Laura
J.K. Johansson

De sfeer op de school van Palokaski wordt de eerste dag na de zomervakantie niet gekenmerkt door vrolijke vakantieverhalen. Er heerst een bedrukte stemming onder zowel de leraren als de leerlingen. Leerling Laura Anderson is na een feestje niet thuisgekomen. Niemand heeft sindsdien ook maar een glimp van haar opgevangen. Laura Anderson lijkt van de aardbodem verdwenen te zijn.

De zevenendertigjarige Miia Pohjavirta had zich haar eerste werkdag als remedial teacher op de school van het Finse Palokaski heel anders voorgesteld. Ze heeft zich bruisend van energie naar haar nieuwe werkplek begeven maar de sombere stemming heeft haar van haar opgewektheid beroofd. Miia is vooral nieuwsgierig. Wie is Laura Anderson en onder welke omstandigheden is ze verdwenen?

Voordat Miia haar nieuwe baan op de school van Palokaski accepteerde, was ze werkzaam als politieconsulent van het team Sociale Media. Tijdens haar werk als cyberagent miste Miia echter het directe contact met jongeren. Als politieconsulent werkte ze vaak nauw samen met inspecteur Kari Korhonen. Korhonen is nu belast met het onderzoek naar de verdwijning van Laura en Miia merkt dat de speurder in haar ontwaakt. Ze probeert via haar nieuwe baan aan nieuwe informatie over de vermiste tiener te komen. Ze begint met het uitvragen van haar broer Nikke. Hij werkt als schoolpsycholoog op dezelfde school als Miia. Laura Anderson was bij hem in behandeling. Helaas weigert Nikke al te veel over zijn vermiste cliënt te onthullen.

Miia gebruikt de ervaring die ze tijdens het uitoefenen van haar vorige baan heeft opgedaan en duikt het wereldwijde web op. Op Facebook bruist het van de speculaties en tot Miia’s afgrijzen duikt steeds opnieuw de naam van haar broer Nikke op. Volgens diverse leerlingen was het contact tussen Nikke en Laura veel intenser dan verantwoord was. Ook de pers bericht inmiddels over de vermissingszaak. Het duurt niet lang voordat er een link gelegd wordt met de verdwijning van Venla, vele jaren eerder. Ook Venla, de zus van Miia en Nikke, was van het ene op het andere moment verdwenen. Niemand heeft haar ooit meer gezien.

De verdwijning van Laura is het gesprek van de dag in de kleine gemeenschap. Ingedutte huisvrouwen zijn haast blij met het feit dat er eindelijk wat interessants gaande is en neerslachtige jongeren zijn ervan overtuigd dat Laura dood is. Miia probeert zich nog altijd met het politieonderzoek van haar goede vriend Korhonen te bemoeien. Heeft de excentrieke pianoleraar van Laura soms wat met haar verdwijning te maken. De man is dan wel homofiel maar de verlekkerde blikken die hij op Miia wierp, zijn haar niet ontgaan. En waarom heeft hij een pikante foto van Laura in zijn bezit? Of verzwijgt het vriendengroepje van Laura doorslaggevende informatie? En dan is er nog Nikke. Hij zal toch niet…

J.K. Johansson is het pseudoniem van een groep Finse scriptschrijvers. Laura is het eerste deel van een trilogie. Het boek wordt ook wel de “Finse Twin Peaks” genoemd. Ik kan me hier wel in vinden. In de televisieserie Twin Peaks draaide alles immers om het vermiste tienermeisje Laura Palmer. Een andere overeenkomst tussen het boek en de serie is het feit dat vrijwel iedereen in de gemeenschap wel wat te verbergen heeft of over een bijzonder karakter beschikt. Gelukkig houdt daarmee - tot nu toe - de vergelijking op want het verhaal in Twin Peaks werd op een gegeven moment wel erg surrealistisch.

Het boek heeft zowel een afgerond als een open einde. De verdwijning van Laura wordt verklaard maar zijn alle feiten wel aan het licht gekomen? De auteurs zijn iets doorgeslagen in het geven van hints over het vervolg van het verhaal. Tenzij ze met een flinke verhaalwending op de proppen komen, weet ik al welke onthullingen en gebeurtenissen er in de volgende delen gaan volgen. Het maakt het verhaal misschien minder spannend maar gelukkig niet minder boeiend. Ik heb er ook alle vertrouwen in dat de volgende boeken toch nog wat verrassingen zullen bevatten. Op kundige wijze wordt de lezer zeer nieuwsgierig gemaakt naar het volgende boek – met de titel Noora - dat later dit jaar zal verschijnen. Ik ben er klaar voor!

ISBN 9789044345667 | paperback | 254 pagina's| The House of Crime| juni 2014
Vertaald door Annemarie Raas

© Annemarie, 19 juli 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Davidsster
Kristina Ohlsson

Voor de ogen van geschokte ouders en onschuldige kleuters is in Stockholm een kleuterjuf neergeschoten. Ze stond te midden van haar jonge leerlingen toen een kogel een einde aan haar leven maakte. De sneeuw onder haar ontzielde lichaam kleurde al snel bloedrood. Commissaris Alex Recht en zijn collega Fredrika Bergman buigen zich samen met hun gloednieuwe team over de zaak.

De kleuterleidster werkte op de Salomonschool, een school die deel uitmaakt van de Joodse Salomongemeente. Even wordt aan een racistische moord gedacht maar dan blijkt dat de schooljuffrouw sinds kort samenwoonde met een doorgewinterde crimineel. Gaat het om een afrekening in het criminele circuit? Veel tijd om hierover na te denken is er niet want nog diezelfde dag verdwijnen er twee tienjarige jongetjes. De ouders van de twee knaapjes zijn in alle staten: waar zijn hun kinderen? Zijn ze moederziel alleen tijdens een ijskoude, winterse nacht?

De vondst van de twee jongetjes boort alle hoop genadeloos de grond in. De twee lichaampjes worden liggend in de sneeuw aangetroffen. De doodsoorzaak is overduidelijk. Beide knulletjes zijn neergeschoten terwijl ze blootvoets door de Zweedse sneeuw renden. Na hun dood heeft de moordenaar een papieren zak over de hoofdjes van zijn slachtoffertjes gedaan. Op elke zak is een gezicht getekend.

De twee dode jongetjes heetten Simon en Abraham. Ze behoorden, net als de kleuterjuf, tot de Salomongemeente. Wanneer blijkt dat bij alle drie de moorden hetzelfde moordwapen is gebruikt, worden de zaken aan elkaar gekoppeld. Waarom moest de kleuterjuf sterven? Waarom mochten twee jongetjes, van nog maar tien jaar oud, niet langer leven? Wie is verantwoordelijk voor het ondraaglijke leed van de nabestaanden?

Het gloednieuwe hoofd veiligheid van de Salomongemeente is een oude bekende van Alex en Fredrika. Het is Peder Rydh, een voormalig politieman. Peder is bij de politie ontslagen omdat hij de moordenaar van zijn broer heeft gedood. Peder is blij met zijn nieuwe functie maar de drie moorden laten hem niet onberoerd. Kan hij de veiligheid van de gemeente wel waarborgen?

Het verhaal in Davidsster wordt steeds diepgaander. Tegelijk met de moordenaar is een oude bekende van de Zweedse nationale veiligheidsdienst opgedoken. Het betreft Mossad-agent Efraïm Kiel. Efraïm is vanuit Israël naar Stockholm gereisd om een nieuw hoofd veiligheid voor de Salomongemeente aan te stellen. Nu Peder aan de slag is gegaan, hoeft Efraïm niet langer in Zweden te blijven. Toch is hij niet vertrokken. Vooral Eden Lundell, die voor de veiligheidsdienst werkt, vindt het bijzonder vervelend dat Efraïm in het land is. Alleen al bij het horen van zijn naam, breekt het zweet haar uit. Toch kan ze, ondanks alles, niet geloven dat Efraïm bij de moorden betrokken is.

Het spoor van de moordenaar leidt naar Israël, weer terug naar Zweden, naar Israël, etc. Wie heeft de jongetjes en de schooljuf om het leven gebracht en waarom? Tijdens het onderzoek duikt een oude mythe steeds opnieuw op. Heeft de lugubere, Israëlische volksvertelling iets met de moorden te maken?

Wat deze thriller bijna ondraaglijk spannend maakt, zijn de korte fragmenten die het hoofdverhaal doorbreken. De fragmenten gaan over een vrouw met een viool die bij thuiskomst haar gezin dood aantreft. Wie is zij? Er zijn twee gegadigden, twee heel verschillende vrouwen die mogelijk een vreselijk lot tegemoet gaan. Twee vrouwen die allebei zielsveel van hun gezin houden.

Davidsster is het vijfde deel in de Fredrika Bergman-reeks. Ik heb de vorige vier delen, helaas, niet gelezen maar dat blijkt geen enkel probleem te zijn. Het verhaal is uitgebreid, origineel en goed onderbouwd. De spanning is bijna voelbaar. Wat dit verhaal bijzonder maakt, is dat niet iedereen over dezelfde informatie beschikt. Persoonlijke- en staatsgeheimen staan een volledige onthulling in de weg. De lezer zelf kent uiteindelijk het hele verhaal, de politie moet de zaak met de beschikbare informatie op zien te lossen.

Het verhaal in Davidsster is uiteenlopend. Sommige ontwikkelingen zijn behoorlijk vergezocht maar de schrijfster heeft er toch een aannemelijk geheel van weten te maken. De beklemmende sfeer van het verhaal maakte dat ik de gebeurtenissen maar moeilijk van me af kon zetten. Ik bleef lezen en een gedegen nachtrust vond ik ineens niet zo belangrijk meer. Ik ben onder de indruk van het schrijftalent van Kristina Ohlsson. Deze spannende thriller smaakt naar meer!

ISBN 9789044344714 | paperback | 416 pagina's| The House of Crime | juni 2014
Vertaald door Ron Bezemer

© Annemarie, 16 juli 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Met huid en haar
Jeffery Deaver


Chloe Moore baalt van haar baan als verkoopster in een kledingzaak vol smakeloze kleding maar ook zij moet haar huur betalen. Eens zal ze doorbreken als actrice en dan kan ze haar huidige leven ver achter zich laten. Nu moet de winkelvoorraad echter aangevuld worden met kleding die in de donkere kelder onder de winkel is opgeslagen. Ze hoopt dat de spinnen die in de kelder vertoeven, haar met rust zullen laten.

De spinnen laten Chloe met rust maar de man die zojuist via een luik de kelder is binnengedrongen, doet dat niet. Hij overmeestert de jonge verkoopster en sleurt haar een tunnel achter de kelder in. Chloe verzet zich, Chloe vecht maar Chloe is niet opgewassen tegen het verdovende middel dat de indringer vliegensvlug in haar nek heeft gespoten. Voordat Chloe wegzakt in een diepe slaap ziet ze nog net hoe de man haar huid goedkeurend inspecteert.

Chloe Moore heeft de ontmoeting met de onbekende indringer niet overleefd. Forensisch onderzoeker Lincoln Rhyme wordt op de zaak gezet. Zijn partner Amelia Sachs onderzoekt het lichaam in de tunnel en ook de tunnel zelf. Lincoln zelf is gekluisterd aan zijn rolstoel. Hij heeft een dwarslaesie. Al snel is overduidelijk dat Chloe Moore op een bijzonder ongebruikelijke manier is vermoord. De dader heeft een tatoeage aangebracht. In plaats van inkt heeft hij gif gebruikt.

De lugubere tatoeëerder in kwestie heet Billy Haven. Het feit dat hij een moordenaar is, doet al vermoeden dat deze man zwaar gestoord is en dat blijkt inderdaad het geval. Billy Haven is een psychopaat van het griezeligste soort. Hij beschikt over een verzameling giftige planten waaraan hij het gif voor zijn dodelijke tatoeages onttrekt. Chloe Moore is het eerste slachtoffer maar zeker niet het laatste. Billy Haven is nog lang niet klaar met het zetten van giftige tatoeages. De tatoeages zijn bovendien niet willekeurig gekozen, samen vormen ze een boodschap.

Lincoln en Amelia zetten alles op alles om de gifmoordenaar te pakken te krijgen maar Billy laat zich niet zomaar vangen. Wat Lincoln en Amelia niet weten, is dat Billy een ongezonde interesse voor de twee onderzoekers koestert. Hij heeft nog wat “verrassingen” voor het tweetal in petto. Lincoln houdt zich eveneens bezig met een bijna afgeronde zaak. De meest interessante misdadiger waar hij ooit op is gestuit, de Klokkenmaker, is overleden. Hij haalt een van zijn medewerkers over om undercover de afscheidsdienst van de beruchte Klokkenmaker bij te wonen. Lincoln hoopt zo op het spoor van mogelijke handlangers te komen.

Amelia is niet alleen de zakelijke partner van Lincoln maar ook zijn geliefde. Na een bewogen tijd waarin ze voor de verkeerde man koos, geniet ze van de nabijheid van de intelligente Lincoln. Amelia maakt zich zorgen om haar protegé Pamela. Een paar jaar gelegen heeft ze het meisje uit een benarde situatie gered en sindsdien koestert Amelia moederlijke gevoelens voor Pam. Pamela heeft sinds een jaar een relatie met Seth en nu wil het tweetal samen een jaar gaan reizen. Daarna gaan ze samenwonen. Amelia vindt het allemaal veel te snel gaan maar als ze haar gevoelens aan Pam kenbaar maakt, ontsteekt het meisje in woede. Zal hun hechte band voorgoed beschadigd zijn?

Enige tijd geleden las ik van deze auteur het boek De Oktoberlijst. In De Oktoberlijst wordt het verhaal achterstevoren uit de doeken gedaan en ik was niet erg gecharmeerd van deze manier van vertellen. Dat Jeffery Deaver kan schrijven had ik echter wel door. In Met huid en haar wordt het verhaal chronologisch verteld en heb ik kennisgemaakt met het werkelijke schrijftalent van Jeffery Deaver. Het verhaal is zeer sterk geschreven en wordt steeds beter naarmate het vordert. Dit komt omdat de auteur de lezer regelmatig op het verkeerde been zet om vervolgens met een originele, nieuwe ontwikkeling op de proppen te komen. Hij rekent af met vooroordelen en creëert steeds nieuwe dimensies. Een deel van het verhaal had ik door maar er bleek nog veel meer aan de hand te zijn. Met huid en haar is een ijzersterke thriller. Verrassend tot de laatste bladzijde.

ISBN 9789022571552 | paperback | 400 pagina's| Van Holkema & Warendorf | juni 2014
Vertaald door Mariette van Gelder

© Annemarie, 12 juli 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.monskallentoft.se

Lichthemel
Mons Kallentoft

Konrad Karlsson was dan wel negenenzeventig en bedlegerig maar de oude man zat nog vol levenslust. Hij genoot van de bezoekjes van zijn kleindochter Gabriella en was altijd goedgehumeurd. Toch heeft Konrad zojuist een einde aan zijn leven gemaakt. De negentienjarige vakantiehulp Tove treft het ontzielde lichaam aan. Konrad heeft zichzelf opgehangen met het snoer van de alarmknop. Het meisje gilt het uit bij het zien van de dode, blauw verkleurde man.

“Ik moest eens ophouden de lichamelijke pijn te voelen. En nu kan ik met mijn ziel voelen. Ik durf het.
Dus wees niet bang, jij die kijkt naar wat ik geweest ben.
Rustig, Tove.”

Tove was dol op Konrad. Hij was als een opa voor haar. Het verdriet grijpt haar bij de keel en Tove doet wat negentienjarige, verdrietige meisjes in dat geval doen: ze belt haar moeder. Terwijl inspecteur Malin Fors luistert naar het relaas van haar dochter, komt de melding over de zelfmoord al op de politieafdeling binnen. Omdat bij een onnatuurlijke dood de doodsoorzaak altijd officieel vastgesteld moet worden, zal Malin samen met haar collega’s de dood van Konrad onderzoeken. Ze spoedt zich naar het bejaardentehuis waar ze haar dochter in de armen sluit. De rest kan wachten, Malin is in de eerste plaats moeder.

In eerste instantie is de zaak zo klaar als een klontje. Konrad Karlsson heeft zelfmoord gepleegd. Toch is een eerste indruk niet altijd de juiste. Verder onderzoek wijst namelijk uit dat Konrad om het leven is gebracht. Iemand heeft zijn zelfmoord in scène gezet. Wie heeft de vriendelijke man gedood? Waarom moest de innemende Konrad sterven?

“Vermoord.
Ik ben vermoord.
Dus wie was ik? Hoe was het leven dat nu afgelopen is?”

Konrad had drie kinderen. Twee dochters en een zoon. Een van de dochters is jaren geleden overleden. Ze liet Konrad een kleindochter na. Gabriella. Met haar had Konrad een warme band. Met zijn andere zoon en dochter stond Konrad op minder goede voet. Malin komt erachter dat het tweetal niet bijzonder ontdaan is door het nieuws dat hun vader niet meer leeft. Hoe kan het dat iedereen dol was op Konrad behalve zijn eigen kinderen? Zowel de zoon als de dochter blijkt voordeel te hebben bij Konrads dood. Maar je eigen vader doden: is één van hen daar toe in staat geweest? Er is nog een punt van aandacht: Konrad was iemand die zijn mening niet onder stoelen of banken stak. Zo schreef hij regelmatig zijn frustraties over de privatisering van de gezondheidszorg van zich af. Zouden zijn bemoeienissen gevaar hebben opgeleverd voor een grote bedrijfsovername?

Het thema in Lichthemel is de privatisering van de gezondheidszorg en de negatieve gevolgen  hiervan voor de Zweedse burgers. Zorgverlening is een winstgevend bedrijf geworden waarin mensen die zorg nodig hebben ongewenste kostenposten zijn. De winst moet omhoog, de kosten moeten omlaag en dat bereik je alleen door zorgbehoevenden niet langer als mensen te zien. In het boek komen schrijnende voorbeelden aan bod. Helaas zijn deze niet ontsproten aan de fantasie van de auteur.  

Hoofdpersoon in het boek is Malin Fors. Ze is vrijgezel en woont samen met haar dochter Tove. Lange tijd heeft Malin te veel alcohol genuttigd maar nadat haar relatie op de klippen liep, is ze gestopt. Het is een dagelijkse strijd om van de drank af te blijven. Dochter Tove ontdekt dat drank verdriet verzacht en Malin maakt zich zorgen. Zal de geschiedenis zich gaan herhalen? Moeder en dochter maken zich allebei zorgen over de stank die in hun huis hangt. Waar komt de doordringende, onheilspellende geur toch vandaan?

Dit boek is het tweede deel in de Malin Fors reeks maar ook prima “los” te lezen. De hoofdverhaallijn heeft een duidelijk einde terwijl de andere verhaallijnen een volgende deel beloven. Lichthemel is een maatschappelijk kritische politiethriller waarin meerdere verhaallijnen en verschillende perspectieven zorgen voor een uitnodigend, boeiend en spannend verhaal.

ISBN 9789401602020 | paperback | 301 pagina's| Xander Uitgevers| mei 2014
Vertaald door Neeltje Wiersma

© Annemarie, 5 juli 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De poppenmaakster
Max Bentow


Auteur Max Bentow leverde met Bloed en veren een briljant thrillerdebuut af. In Bloed en veren had een seriemoordenaar met de bijnaam De verenman het op onschuldige Berlijners voorzien. Ook inspecteur Nils Trojan legde bijna het loodje. Nils heeft de bloedstollende gebeurtenissen nog niet verwerkt maar toch zal hij opnieuw een moordenaar in de kraag moeten vatten.

In een kelder van een appartementencomplex is het lijk van de jonge Frida König aangetroffen. Iemand heeft haar op een wel heel ongewone manier om het leven gebracht. De vrouw is vermoord met purschuim. Iemand heeft het goedje, dat normaal gebruikt wordt voor isolatiedoeleinden, in de mond van de vrouw gespoten. Het slachtoffer had geen schijn van kans en is gestikt. De moordenaar heeft een opmerkelijk teken bij het lichaam achtergelaten. Wat betekent het?

Al snel denkt Nils Trojan aan Josephin Maurer. Ongeveer een jaar geleden werd Josephin door ene Karl Junker ontvoerd. Karl Junker sloot haar in zijn kelder op en Josephin zou gestorven zijn als Karl geen auto-ongeluk had gekregen. Toen de broer van Karl enkele ziekenhuisbenodigdheden voor Karl kwam halen, trof hij Josephin in de kelder aan. Het onderlichaam van de jonge vrouw was bedekt met een dikke laag purschuim.

Tegenwoordig is Josephin nog maar een schim van haar oude zelf. De spontane, levenslustige vrouw is getransformeerd in een angstig vogeltje. Karl Junker leeft niet meer. Hij is aan de verwondingen van het auto-ongeluk bezweken. Toch is Josephin nog altijd bang. De angst is te diepgeworteld. De relatie met haar vriend Milan is niet meer wat het was. Ze houdt van hem maar ze kan zich niet meer aan de liefde overgeven. Milan is begripvol maar ook gefrustreerd. Hij mist de oude Josephin en hij mist hun liefdesuitingen.

Josephin maakt poppen die ze in haar winkeltje verkoopt. Het zijn amugurumi-poppen die gebreid of gehaakt worden. Ze voelt zich prettig in de nabijheid van haar poppen. Josephin klampt zich moedig vast aan het kleine beetje levenslust dat ze nog voelt maar na een onheilspellend telefoontje slaat de angst weer in volle hevigheid toe. Het telefoontje was afkomstig van haar ontvoerder. Maar Karl Junker is dood. Haalt iemand een wrede grap met haar uit? Kort na het telefoontje wordt er een pop bij Josephin bezorgd. Het is een amugurumi-pop. Het gezicht van de pop is bedekt met purschuim.

Josephin beweert dat ze Frida niet kent maar de pop die bij haar bezorgd is, is uit het huis van Frida ontvreemd. Heeft de moord op Frida dan toch iets te maken met de ontvoering van Josephin?  Dan wordt er opnieuw een vrouw vermoord. Het slachtoffer is een goede bekende van Josephin. Nils Trojan ontfermd zich over de inmiddels doodsbange Josephin en zet alles op alles om de dader te vinden. Ondertussen gedraagt Josephins vriend Milan zich steeds vreemder.

Een tip voor iedereen die dit boek gaat lezen: zorg ervoor dat je urenlang ongestoord kunt lezen. Dit boek wil je in één ruk uitlezen! Met De poppenmaakster evenaart auteur Max Bentow de spanning en de kwaliteit van Bloed en veren met het grootste gemak. De schrijfstijl van Max Bentow is menselijk en meeslepend. Harde momenten worden afgewisseld met passages waarin de lezer de hoofdpersoon beter leert kennen. Nadat Nils Trojan in een oud archiefdocument op polaroidfoto’s is gestuit, steekt een gebeurtenis uit het verleden de kop op. Nils herinnert zich ineens weer verdrongen details over een moord die in zijn jeugd plaatsvond. Hij was nog maar een jaar of vijf toen zijn buurvrouw werd vermoord. Weet zijn vader soms meer over de moord dan hij laat blijken? Het laat Nils niet meer los. Ook leert de lezer Nils zelf als vader kennen. Besteedt hij wel genoeg tijd aan zijn tienerdochter?

Nils is vrijgezel maar zoekt regelmatig zijn vlotte, ruimdenkende benedenbuurvrouw op. Zijn hart heeft hij echter gereserveerd voor Jana Michels met wie hij in Bloed en veren ternauwernood aan de dood ontsnapte. Hun relatie is gecompliceerd. Jana is namelijk zijn psychologe en ze verzet zich met hand en tand tegen de verliefdheid die ze voelt.

Over De poppenmaakster kan ik nog uren uitweiden. Ik kan mijn mening echter ook heel kort en bondig samenvatten: deze thriller van hoogstaande kwaliteit is een aanrader van de bovenste plank!

ISBN 9789021455815 | paperback | 357 pagina's| Uitgeverij Q| juni 2014
Vertaald door Jan Bert Kanon

© Annemarie, 1 juli 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De toeschouwers
Hilde Vandermeeren

Marion Hartog is graag alleen. Een zware jeugd heeft erin geresulteerd dat ze maar weinig mensen in haar leven toelaat. Haar emoties gaat ze met kickboksen te lijf. Marion verliest geen enkele wedstrijd. Echte vrienden heeft ze niet. Alleen Dana, die ook aan kickboksen doet, kan eventueel als vriendin aangemerkt worden.

Wanneer Dana een beroep op haar doet, verzint Marion tal van uitvluchten. Dana moet op zakenreis en ze heeft iemand nodig die op haar twaalfjarige dochter Chavi kan passen. Chavi moet op maandag naar haar nieuwe school, een internaat, gebracht worden en op vrijdag weer opgehaald worden. Daarnaast heeft ze een logeeradres voor het weekend nodig. Marion voelt er niks voor om op Chavi te passen maar Dana is de wanhoop nabij. Weigeren is geen optie.

En zo gebeurt het dat Chavi op haar allereerste schooldag niet door haar moeder maar door een nukkige Marion naar school gebracht wordt. De prestigieuze school ligt verscholen in een rustiek bos en niets lijkt een prettige schooltijd voor Chavi in de weg te staan. Maar Marion denkt daar anders over. Marion heeft met haar hypergevoelige voelsprieten een leraar opgemerkt. Haar achterdocht is gewekt. Leraar Gilles Ramus deugt niet, Marion weet het zeker. Ze vertrouwt op haar gevoel. Wanneer ze ontdekt dat er met spoed een vacature opgevuld moet worden, aarzelt ze geen moment. Marion solliciteert naar de functie van parttime-internaatsopvoedster en wordt aangenomen. Marion is echter niet helemaal eerlijk geweest tijdens het sollicitatiegesprek.

Schooldirecteur Erwin Muyters doet er alles aan om de reputatie van de school hoog te houden. Gelukkig heeft hij het personeelstekort razendsnel aan kunnen vullen. Toch grijpt de stress hem regelmatig bij de keel. Het runnen van een school is een zware klus. En dan wordt er een lijk in de lerarenkamer aangetroffen. De gedachten van Erwin Muyters zijn niet bij het slachtoffer maar bij de mogelijke gevolgen die het nare voorval voor de school kan hebben. Hoe kan hij een moord op zijn veilige school verklaren aan de ouders van zijn leerlingen?

Gelukkig neemt de politie de moord wél serieus. Het slachtoffer is Benno Lanssens, een schilder. Benno werkte nog tot laat door om een schilderklus op de school af te ronden. Iemand heeft de schilder met grof geweld om het leven gebracht. De politie verhoort iedereen die toegang tot de lerarenkamer heeft. Ook Marion wordt aan de tand gevoeld. Marion is net als iedereen geschrokken maar ze is nog altijd gefixeerd op Gilles Ramus. Als ze de man met Chavi ziet praten, neemt het gevoel van onbehagen toe. Marion kent types als Gilles Ramus. Eens heeft Marion niet ingegrepen. Eens heeft ze een viezerik als Gilles Ramus ongestoord zijn gang laten gaan. Eens maar nooit weer.

Auteur Hilde Vandermeeren heeft al tientallen kinder- en jeugdboeken op haar naam staan. In 2013 verscheen Als alles duister wordt, haar eerste thriller. Ze won met haar thrillerdebuut de Hercule Poirot Publieksprijs 2013. Ook De toeschouwers is goed geschreven maar helaas evenaart het boek niet de kwaliteit van Als alles duister wordt. Het hoofdpersonage Marion is onbereikbaar. Door haar stugheid heeft het verhaal iets afstandelijks. Ook de andere personages in het boek heb ik niet echt goed leren kennen.

Het verhaal zelf is vlot geschreven maar ook voorspelbaar. Het hoofdverhaal wordt afgewisseld met het verhaal van een jong meisje dat opgroeit in een weeshuis. Vooral die tweede verhaallijn is erg goed geschreven. Natuurlijk houdt het verband met het hoofdverhaal. Het is niet moeilijk te raden over wie het gaat maar toch is het een mooie toevoeging. Het geeft het totale verhaal meer diepgang.

De schrijfstijl van De toeschouwers neigt soms naar die van een young adult thriller. Het is een prima thriller maar ik ben ervan overtuigd dat deze auteur beter kan. Dat Hilde Vandermeeren kan schrijven staat vast en ik kijk dan ook uit naar haar volgende boek. Zal ze de beklemmende spanning uit Als alles duister wordt nogmaals kunnen creëren?

ISBN 9789021455938| paperback | 301 pagina's| Uitgeverij Q| mei 2014

© Annemarie, 1 juli 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Rechtop sterven
Chris Tvedt

Wanneer een belangrijke getuige niet in de rechtszaal verschijnt, vreest advocaat Michael Brenne even dat zijn cliënt “de Griek” iets doms heeft gedaan. Gelukkig maakt de kortstondig vermiste man de volgende dag alsnog zijn opwachting. De politie trof hem op het vliegveld aan, klaar om naar het buitenland te vertrekken. De getuige, Gustav Niemann, werkte als boekhouder voor de Griek alias Hans Mikkelsen. Hij zal tegen zijn voormalig werkgever gaan getuigen. De Griek kan een lange gevangenisstraf tegemoet zien.

Gustav Niemann heeft zich echter bedacht. De hevig zwetende man verklaart dat de door hem ondertekende verklaringen helemaal niet van hem zijn. Gustav wordt flink door de advocaat van de tegenpartij onder druk gezet maar hij weigert nog langer mee te werken. En dan komt de aap uit de mouw: De verloofde van Gustav is in haar eigen huis overvallen en flink toegetakeld. Michael Brenne baalt flink. De Griek ontkent bij de mishandeling betrokken te zijn maar Michael gelooft hem niet.

Na een korte pauze wordt de rechtszaak weer hervat. Gustav Niemann werkt nu braaf mee maar opnieuw wordt de dagelijkse gang van zaken verstoord. Een politieman maakt zijn opwachting en deelt het een en ander fluisterend aan de officier van justitie mee. De informatie wordt vervolgens met de rest van de aanwezigen gedeeld. De man die Gustavs verloofde  heeft mishandeld is door meerdere getuigen geïdentificeerd en opgepakt. De dader handelde in opdracht van iemand anders. Michael houdt zijn adem in. Is zijn cliënt werkelijk zo dom geweest? Wanneer de naam van de opdrachtgever wordt genoemd, is Michael zo overtuigd van de schuld van de Griek dat de woorden in eerste instantie niet tot hem doordringen. Niet de Griek wordt beschuldigd maar hijzelf! Hij, Michael Brenne, zou opdracht voor de mishandeling hebben gegeven. Michael wordt in de boeien geslagen en weggevoerd.

In één klap is Michael alles kwijt. Hij zit meerdere maanden in voorarrest en als hij eindelijk, in afwachting van zijn rechtszaak, naar huis mag, gelooft vrijwel niemand meer in zijn onschuld. De pers heeft de eens zo succesvolle advocaat met de grond gelijk gemaakt, zijn werkvergunning is ingetrokken en zijn collega’s hebben hem de deur gewezen. Als hij niet snel een nieuwe baan vindt, raakt hij zijn huis ook nog kwijt.

Gelukkig kan Michael rekenen op de steun van oud-collega Synne. Michael heeft haar niet goed behandeld maar Synne neemt hem toch in dienst. Michael mag niet meer als advocaat werken maar hij mag de werkzaamheden van Synne wel als juridisch adviseur ondersteunen. Michael weet een paar cliënten over te halen samen met hem de overstap naar Synne te wagen. Voor een van de cliënten duikt hij in 25 jaar oude – dubbele - moordzaak. De cliënt is onlangs vrijgekomen maar hij beweert dat hij de dubbele moord niet heeft gepleegd. Michael moet de naam van zijn cliënt zuiveren en hij vertrekt naar het eilandje waar jaren geleden twee jonge meisjes om het leven werden gebracht. De hechte gemeenschap is niet blij met zijn komst. Michael rijt oude wonden open en niemand gelooft dat zijn cliënt onschuldig is. Toch blijft Michael zich met de zaak bezighouden. Hij wil zeker weten dat hij niets over het hoofd ziet. Ondertussen hangt de datum van de rechtszaak als het zwaard van Damocles boven zijn hoofd.

Rechtop sterven is de tweede thriller van Chris Tvedt. Het eerste boek - De Verleiding Van Het Kwaad – heb ik niet gelezen maar ook in dat boek is Michael Brenne de hoofdpersoon. Rechtop sterven is indrukwekkend goed. De invalshoek van het verhaal is erg origineel. Normaal gesproken beginnen thrillers vaak met de vondst van een lijk waarna een ijverige rechercheur de zaak probeert op te lossen. Dit boek begint met een beschuldiging aan het adres van advocaat Michael Brenne die zich vervolgens op een stokoude moordzaak stort.

De ondergang van Michael Brenne is heel treffend beschreven. Hij transformeert van een omhooggevallen advocaat in een schim. Ook de hechte gemeenschap op het eiland komt goed uit de verf. Het heeft iets beklemmends. Verzwijgen de inwoners belangrijke informatie voor de buitenstaander of is zijn cliënt niet zo onschuldig als hij zelf beweert? Het verhaal liet me niet meer los. In Rechtop sterven volgen verrassende maar geloofwaardige verhaalwendingen elkaar in hoog tempo op. Het plot zich ingenieus in elkaar. Chris Tvedt is een naam om te onthouden.

ISBN 9789044520408 | paperback | 411 pagina's| Uitgeverij De Geus| juni 2014
Vertaald door Maud Jenje

© Annemarie, 28 juni 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Onrust
Jesper Stein

In de Kopenhaagse wijk Nørrebro zijn ongeregeldheden uitgebroken. Nadat de politie een kraakpand heeft ontruimd, is de wijk veranderd in een oorlogsgebied. Demonstranten hebben grofvuil en afvalcontainers in brand gestoken, ruiten zijn ingeslagen en winkels geplunderd. De wijk Nørrebro staat niet al te best bekend en maakt zijn reputatie nu meer dan waar. Waarschijnlijk is hoofdinspecteur Axel Steen van de afdeling moordzaken de enige politieman die in de beruchte wijk woont. Zojuist is Axel wakker gebeld. Op een steenworp afstand van zijn huis, op een kerkhof, is een lijk gevonden.

De afgelopen uren is kerkhof Assistens, dat op slechts 100 meter van het ontruimde pand ligt, hermetisch afgesloten geweest. Politiebewaking moest ervoor zorgen dat niemand het kerkhof kon betreden. En nu zit er een dode man tegen de muur die het kerkhof omringt. Aan de binnenkant. Het is overduidelijk dat iemand de man een handje heeft geholpen om het tijdelijke met het eeuwige te verwisselen. Hoe kan dit onder ogen van de politie zijn gebeurd? Tot overmaat van ramp lijkt het erop dat de man een autonoom is. Een demonstrant. Het zal toch niet zo zijn dat de politie zelf betrokken is bij deze moord?

Axel probeert de pers zolang mogelijk op een afstand te houden maar de moordenaar heeft vreemd genoeg zelf een foto van zijn slachtoffer naar de krant gestuurd. De hoofdredacteur van de bewuste krant is een persoonlijke vijand van Axel. Axel acht hem verantwoordelijk voor de dood van twee van zijn collega’s tijdens rellen die jaren geleden plaatsvonden. Een opruiend krantenartikel suggereert dat de politie bij de moord betrokken is. De twee politiemannen die het kerkhof bewaakten worden uitgebreid door Axel en zijn collega’s verhoord. Zij beweren niets te hebben gezien of gehoord maar klopt hun verhaal wel?

Wat volgt is een intrigerend verhaal dat de lezer in razendsnel tempo van de ene naar de andere spannende ontwikkeling voert. Axel moet noodgedwongen samenwerken met de PET, de Deense inlichtingendienst. De samenwerking verloopt stroef, de medewerkers van de PET lijken belangrijke informatie voor Axel te verzwijgen. Kenden zij het slachtoffer beter dan ze beweren? Het is ook geen pretje dat Axel nu noodgedwongen moet samenwerken met de nieuwe vlam van zijn ex-vrouw Cecilie.

Onrust is het thrillerdebuut van journalist en juridisch misdaadverslaggever Jesper Stein. Het is het eerste deel van de Axel Steen-reeks. Het verhaal heeft al snel iets heel vertrouwds. Het personage Axel Steen wordt zó overtuigend neergezet dat ik al snel het idee had dat ik al tig boeken over de politieman had gelezen. Axel is geen lieverdje. Hij gaat erg ver om zijn doel te bereiken en lapt daarbij regelmatig de wet aan zijn laars. Hij beweegt zich moeizaam voort binnen het logge systeem van de politieregelgeving. Axel wil de waarheid achterhalen en het feit dat de verschillende afdelingen van de politie elkaar vaak tegenwerken, frustreert hem enorm. Axel Steen is vrijgezel. Zijn vrouw heeft hem voor een ander verlaten. Hun vijfjarige dochtertje Emma lijkt de dupe van de scheiding te worden.

Onrust is een uitstekend geschreven thriller met een uitgebreid, goed onderbouwd verhaal. De meerdere verhaallijnen sluiten mooi op elkaar aan waarbij de auteur een aantal actuele aspecten uit de Deense samenleving duidelijk en kritisch verwoord. Een robuuste, meeslepende thriller. 

ISBN 9789044529029 | paperback | 572 pagina's| Uitgeverij De Geus| juni 2014
Vertaald door Kim Snoeijing

© Annemarie, 26 juni 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.theleftroom.co.uk