IJskoud
Corine Hartman

Na een uitje dat hun huwelijk nieuw leven in leek te blazen worden de welgestelde mediamagnaat Mats Garlini en zijn vrouw Leonie bij de voordeur van hun huis op gewelddadige wijze overvallen. De dader heeft het op de inhoud van de kluis voorzien. De overval loopt niet goed voor het echtpaar af. Hun twee tienerkinderen treffen bij thuiskomst een gruwelijk schouwspel aan. Mats is doodgeschoten en Leonie is zwaargewond.

Nadat rechercheur Jessica “Jessy” Haider enige tijd uit de roulatie is geweest, staat ze te popelen om weer aan het werk te gaan. De afgelopen weken bracht Jessy in een afkickkliniek door. Op het moment dat ze haar werkzaamheden bij de politie hervat, heeft ze al zeven weken geen cocaïne gebruikt. Het witte goedje spookt echter constant door haar hoofd. Jessy gebruikt niet meer maar is nog altijd verslaafd.

Jessy’s politiecollega’s weten niets over haar drugsverslaving. Ze zou onmiddellijk ontslagen worden. Het wekenlange ziekteverlof van Jessy heeft volgens hen te maken met de recente moord op haar collega David. De afgelopen jaren waren niet mild voor Jessy. Nog niet zo lang geleden stierven haar vader en haar zoon. Jessy’s vader was ziek en al op leeftijd maar haar kerngezonde zoon Nick had nog een lang leven voor de boeg. Hij viel in handen van psychopaat Rolf Brezinger. Brezinger vermoordde Nick op een gruwelijke manier. Door de moord op Nick liet Jessy de zwarte gedachten die ze jarenlang de kop indrukte, de vrije loop. Ze sloot zich aan bij Saligia, een geheime organisatie die het recht in eigen handen neemt.

Terwijl Jessy de moord op Mats Garlini grondig onderzoekt, werkt ze in het geheim aan een nieuwe opdracht van Saligia. Sir Ryan, de oprichter van Saligia, heeft haar hoogstpersoonlijk voor deze klus ingeschakeld. Het bedrijf Corail heeft zijn aandacht getrokken. Corail is gespecialiseerd in cyronisme, het invriezen van mensen. Volgens Sir Ryan is cyronisme het werk van de duivel en moet dit bedrijf een halt toegeroepen worden. Jessy ontdekt echter al snel dat de nevenactiviteiten van Corail nog veel kwalijker zijn. Is Sir Ryan wel eerlijk tegen haar geweest?

Het onderzoek naar de moord op Mats Garlini vordert gestaag. Leonie is inmiddels bij kennis en herinnert zich de stem van de overvaller. Het gaat om een bekende van de familie. De zaak lijkt zo klaar als een klontje maar Jessy werkt zichzelf in de nesten door de verdachte op agressieve wijze met zijn vermeende misdaad te confronteren. Jessy is een bikkelharde tante en sinds kort weet ze hoe dat komt. Lange tijd heeft ze herinneringen aan haar Oostenrijkse oom Wilhelm onderdrukt maar een bezoekje van zijn zoon Andreas en een brief van Wilhems ex-vrouw Franziska hebben het verleden genadeloos opgerakeld. Een logeerpartij bij oom Wilhelm, leider van een nationaalsocialistische groepering, liep volledig uit de hand. Wilhelm is de oorzaak van Jessy’s inktzwarte persoonlijkheid. Dankzij Saligia zal hij nu boeten voor zijn daden.

IJskoud is het vierde deel in de Jessica Haider-serie. Opnieuw is de bikkelharde politievrouw Jessica Haider in haar vrije tijd een meedogenloze moordenaar. Saligia leek haar in eerste instantie op het lijf geschreven maar de geheime organisatie is nietsontziend en deinst er niet voor terug zijn eigen leden uit te schakelen. Wie niets meer waard is voor de organisatie zal niet levend vertrekken. Om de Corail-opdracht tot een  goed einde te brengen speelt Sir Ryan een speciale troef uit. Hij “motiveert” Jessica door het leven van een onschuldig kind in te zetten.

Wie IJskoud wil lezen doet er goed aan eerst de voorafgaande drie delen van deze serie te lezen. Wie zich meteen op dit boek wil storten, heeft baat bij de samenvatting voorin het boek. IJskoud leest als een trein. De diverse verhaallijnen zijn uiteenlopend en Jessica werkt zich steeds verder in de nesten. Corine Hartman maakt het zichzelf niet makkelijk maar kan zich beroepen op een gedegen schrijfervaring. Waar het verhaal met andere auteurs op de loop zou zijn gegaan, leidt Corine Hartman het met strakke hand naar een overtuigende en pakkende ontknoping. Het verhaal over oom Wilhelm komt iets minder goed uit de verf maar het verklaart wél waarom Jessica zo genadeloos kan zijn.

Jessica Haider is een opvallende verschijning. Een vrouw met een hart dat zowel intense liefde als overweldigende haat kan voelen.  Een vrouw met een lugubere hobby en een hardnekkige verslaving. Een vrouw die intrigeert maar ook angst aanjaagt. Wie haar tegen het lijf loopt zit voorgoed in haar netten verstrikt. Ook ik ben een slachtoffer en wacht weerloos op het volgende deel van deze fantastische thrillerreeks. 

ISBN 9789045205779 | paperback | 303 pagina's| Karakter Uitgevers| oktober 2014

© Annemarie, 20 oktober 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.meganabbott.com

Daag me uit
Megan Abbott

De zestienjarige Addy is al haar hele leven bevriend met Betty, maar een jaar voor het verhaal zich afspeelt dat in dit boek verteld wordt, is er iets gebeurd waardoor hun vriendschap een deuk heeft opgelopen. Ze zijn nog wel bevriend, maar toch...

Allebei maken ze deel uit van het team cheerleaders op school, en ze trainen fanatiek. Betty is altijd captain geweest, en Addy haar luitenant.
De anderen accepteerden dat, en zouden nog steeds bereid zijn het te accepteren als er niet een nieuwe trainer, Colette French, was gekomen. Coach, zoals ze genoemd wordt, zet de onderlinge relaties op scherp. Ze wil geen captain meer in het team, en pakt de meisjes hard aan. Winnen moeten ze, de beste zijn in de competitie van scholen. Ook hun eetgedrag wordt aangepakt, en niets is belangrijker meer dan trainen, trainen en nog meer trainen.

Als zoals ieder jaar een team militairen neerstrijkt op school om mensen te werven, gebeuren er dingen die de spanning onderling toespitst. De meiden dagen elkaar uit, nu er echte mannen in beeld zijn. Tussen Addy en Betty stijgt de spanning mee: Addy weet niet meer of ze haar vroegere vriendin kan vertrouwen. Het lijkt wel of ze niet alles meer vertelt, of ze spelletjes speelt, spelletjes die ten koste gaan van anderen. Als Addy en Caoch het steeds beter met alkaar kunnen vinden, lijkt het wel of Betty jaloers is. Het wordt nog erger als de twee meisjes hun coach betrappen met die knappe sergeant, waar Betty haar oog op had laten vallen.
Dan is er een slachtoffer, een dode. Is hier sprake van zelfmoord, of toch niet? 
Addy moet het weten, haar wereld is zo anders, ze heeft geen rust meer.

Megan Abbott (Detroit, 1971) schrijft thrillers die vooral door vrouwen gewaardeerd worden. Het is dan ook het vrouwenwereldje dat te kijk wordt gezet. Vrouwen in haar boeken zijn bitches, hard en meedogenloos. Zij won meerdere malen de Edgar Award voor haar thrillers, die beklemmend genoemd worden. Op de voorkant van het boek staat: ‘sexy en onheilspellend.’
Het is inderdaad een broeierig verhaal, omdat het zich afspeelt in een meisjeswereld waar het draait om opvallen en presteren, een wereld waar jaloezie en wraak zorgt voor spannende intriges.
Het was mijn eerste kennismaking met deze schrijfster, en die viel niet verkeerd. Het enige nadeel is dat het zich afspeelt in een wereld die wij hier in Nederland niet kennen: cheerleaders op een college. De concurrentie en onderlinge wedijver spelen hier veel minder een rol. Maar de gemene spelletjes, de insinuaties, en het gekonkel, dat kennen we wel.

Het is een spannende psychologische thriller, die naar meer smaakt!

ISBN  9789044343083| paperback|285 pagina’s| Uitgeverij House of Crime| september 2014
Vertaald uit het Engels door Eefje Bosch

© Marjo, 17 oktober 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Woede
Arne Dahl


De zelfmoord van professor Udo Massicotte, een arts gespecialiseerd in plastisch chirurgie, trekt de aandacht van Arto Söderstedt van Opcop, een geheime eenheid van Europol onder leiding van Paul Hjelm. Söderstedt heeft een aantal bijzonderheden in het huis  van de professor opgemerkt. Hij is ervan overtuigd dat de zelfmoord in werkelijkheid een zorgvuldig gemaskeerde moord is. Een interessant feit is bovendien dat de zevenenzestigjarige Massicotte werkzaam was als expert op het gebied van herkenning van terroristen die plastische chirurgie hebben ondergaan. Het Opcop-team buigt zich over de zaak.

Niet veel later is Viggo Norlander, een voormalig collega van een aantal Opcop-leden, tijdens een avondje uit getuige van een schietpartij met dodelijke afloop. Wanneer hij met zijn vrouw min of meer bij toeval in een louche kroeg terecht komt, blijkt een aantal criminelen het op de Albanese wapenhandelaar Isli Vrapi te hebben voorzien. Het geweld barst als een bom los in het café. Dankzij zijn jarenlange ervaring als lid van het speciale A-team kan Norlander na afloop een waardevolle getuigenverklaring afleggen. 

De twee sterfgevallen baren Opcop zorgen. Is het toeval dat deze twee mensen vrijwel gelijktijdig de dood vonden of staan de gebeurtenissen met elkaar in verband? Het team besluit de twee zaken tot op de bodem uit te zoeken. Het onderzoek staat nog in de kinderschoenen wanneer er opnieuw een sterfgeval de aandacht van Opcop trekt. Politicus Roman Vacek is op brute wijze vermoord op een gevangeniseiland. Vreemd genoeg heeft de moordenaar een hap uit de arm van zijn slachtoffer genomen.

Staan de drie sterfgevallen los van elkaar? De uiterst bekwame leden van Opcop vermoeden van niet. Vacek heeft net als Massicotte een artsenopleiding voltooid. Hoe wapenhandelaar Vrapi in het plaatje past, weten de Opcop-leden nog niet maar het feit dat de drie juist nu om het leven zijn gekomen, is gewoonweg te toevallig. Tijdens het onderzoek naar de moord op Roman Vacek komen nieuwe sterfgevallen aan het licht. De moordenaar van Vacek heeft al eerder toegeslagen maar pas nu worden de misdaden met elkaar in verband gebracht. En dan volgt ontdekking op ontdekking. Een spetterende ontknoping kan niet meer uitblijven.

Arne Dahl gooit zijn lezers graag in het diepe. Woede leest zoals de Opcop-leden werken: alles begint met een aantal feiten en gebeurtenissen zonder dat er zicht op een eventuele samenhang of motief is. De lezer moet geduldig verdere ontwikkelingen afwachten. Arne Dahl neemt de tijd, het verhaal wordt uiterst vakkundig opgebouwd en onderbouwd. De lezer krijgt toch nog een lichte voorsprong op de Opcop-groep cadeau want er komen fragmenten van rapporten voorbij. In de rapporten wordt de jeugd van ene “W” beschreven. W blijkt in Frankrijk op te groeien tot een mogelijk gevaarlijk persoon maar dan verliezen zijn observeerders hem uit het oog. Ze blijken hem bijzonder graag terug te willen vinden. Wie is deze W?

Ook maakt de lezer kennis met het tienjarige jongetje Deda. Deda wordt op een dag van straat geplukt en op een groot schip gedeponeerd. Na een helse reis wordt Deda samen met een enorme hoeveelheid uitgeputte medepassagiers op een eiland gedumpt. Op het eiland is geen enkele voorziening aanwezig en het enige voedsel waarover de uitgehongerde mensen beschikken is een grote, nutteloze berg meel. Hevig geschokt ziet Deda hoe een allesoverheersende honger steeds meer mensen tot afschuwelijke daden drijft. Later zal duidelijk worden hoe de verhalen van Deda en W met het hoofdverhaal verweven zijn.

Wat zo knap is aan de schrijfwijze van Arne Dahl is dat hij aan het begin van het verhaal precies genoeg broodkruimels strooit om de aandacht van de lezer vast te houden. Vervolgens belandt het verhaal op een punt waarop de lezer de verbanden tussen de diverse gebeurtenissen begint te zien en dan is er geen houden meer aan: het verhaal gaat er in sneltreinvaart met de lezer vandoor. De intrigerende, nieuwe ontdekkingen zorgen ervoor dat het bedachtzame lezen overgaat in een gulzig verslinden van alle nieuwe verhaalontwikkelingen.

Leuk is dat er tijdens het onderzoek verslag wordt gedaan van een kort gesprek met politieman Griessel uit Kaapstad. Leest Arne Dahl soms, net als ik, graag thrillers van de Zuid-Afrikaanse schrijver Deon Meyer? De intelligente en unieke schrijfstijl van Dahl maken zijn boeken keer op keer tot een groot succes. Met Woede heeft Arne Dahl wederom een thriller van een uitmuntende kwaliteit afgeleverd.

ISBN 9789044524291 | paperback | 504 pagina's| Uitgeverij De Geus | oktober 2014
Vertaald door Marika Otte

© Annemarie, 17 oktober 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Wraakgodin
Bernhard Aichner


Toen het huwelijk van Hagen en Herta Blum kinderloos bleef, besloten ze een kind te adopteren. Hagen wilde een zoon, een opvolger voor zijn bedrijf, maar moest genoegen nemen met een meisje.  De driejarige Brünhilde werd meteen na haar komst voorbereid op haar toekomstige taak. Brünhilde groeide letterlijk op tussen de doden. Ze was nog geen tien jaar oud toen ze monden van lijken dicht moest naaien in het uitvaartbedrijf van de Blums. Brünhilde wilde niet maar Hagen en Herta waren onverbiddelijk. Aanvankelijk bezorgden de lichamen in de koelruimte haar nachtmerries, later ging Brünhilde hun zwijgende nabijheid waarderen.

Door gebrek aan liefde en geborgenheid groeide Brünhilde op tot een opstandig meisje. Ze luisterde niet langer naar haar voornaam maar ging als Blum door het leven. Toen de eigenzinnige Blum vierentwintig jaar oud was moesten Hagen en Herta hun kille, liefdeloze ouderschap met de dood bekopen. Tijdens een vakantie op hun luxueuze jacht bemerkte het stel na een zwempartij in zee dat Blum het trappetje had opgehaald. Urenlang negeerde Blum hun smeekbedes en het wanhopige watergespetter. Toen het geluid verstomde zocht Blum hulp en huilde dikke krokodillentranen in de armen van de man die haar te hulp schoot. De behulpzame vreemdeling, politieman Mark, trouwde met Blum en samen kregen ze twee dochters. Blum zette de uitvaartonderneming na een grondige verbouwing voort. Jarenlang was het leven van Blum goed.

Een afschuwelijk ongeluk maakt een eind aan Blums geluk. Op een dag die prachtig begint wordt haar grote liefde voor haar ogen door een auto geschept. Mark is kansloos op zijn motor. De bestuurder rijdt door. Het verdriet is groot. Allesoverheersend. Blum kan het leven zonder haar echtgenoot nauwelijks aan maar haar dochters houden haar op de been. En dan ontdekt ze dat Mark iets voor haar verzweeg. Hij ontmoette een vrouw. Dunja. Mark leerde Dunja tijdens zijn werk kennen. Dunja beweerde slachtoffer van mishandeling en seksueel geweld te zijn. Niemand geloofde haar. Niemand behalve Mark. Regelmatig zocht hij Dunja na zijn werk op. Hij wilde haar helpen en nam hun gesprekken met zijn telefoon op.

Blum luistert ademloos naar de gesprekken op Marks telefoon. Het verhaal van Dunja is haast grotesk. Zo afschuwelijk dat het niet waar kan zijn. Blum voelt ook jaloezie. Haar Mark met een andere vrouw. Was hij verliefd op haar? Was Dunja verliefd op Mark? Blum besluit Dunja op te sporen. Wanneer ze de zwaar getraumatiseerde vrouw vindt en haar in de ogen kijkt, gelooft ook Blum haar verhaal. Vijf mannen hebben het leven van Dunja en nog twee anderen verwoest. Vijf mannen dachten slechts aan hun eigen plezier, het leed van hun slachtoffers liet hen koud.

Volgens Dunja kwam Mark te dichtbij. Volgens haar was zijn dood geen ongeluk maar opzet. Er knapt iets in Blum. Kan het waar zijn dat de vader van haar kinderen vermoord is? Heeft iemand met opzet haar grote liefde uit haar leven en dat van haar kinderen weggerukt? Blum is vastbesloten de waarheid te achterhalen.  De schuldigen zullen moeten boeten. Zwaar moeten boeten. Blum zint op wraak.

Wraakgodin speelt zich af in Tirol, waar auteur Bernhard Aichner opgroeide. Luguber detail is dat één van de vijf mannen die Dunja mishandeld hebben een succesvol fotograaf is. Aichner zelf opende in 2000 een fotografieatelier. Wraakgodin is een heftige, intense thriller. Hoofdpersonage Blum ontpopt zich tot een haast horror-achtig figuur die dankbaar gebruik maakt van de mogelijkheden die het uitvaartbedrijf haar biedt. Aichner bedient zich van klare taal in korte, krachtige zinnen.

De wraakzucht van Blum maakt haar onvoorzichtig. Het zou ongeloofwaardig zijn geweest als Blum ongehinderd haar wraakacties uitgevoerd zou kunnen hebben. Aichner zet een overtuigende thriller neer door Blum regelmatig tegen de lamp te laten lopen. Het verhaal is zó intens dat je het als lezer in één ruk uit moet lezen. Probeer je niet te verzetten maar geef gewoon toe aan de aantrekkingskracht van deze bloedstollende thriller!

ISBN  9789041426147 | paperback | 304 pagina's | Ambo|Anthos | oktober 2014
Vertaald door Roelof Posthuma

© Annemarie, 14 oktober 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://bernhard-aichner.at

Een kille rilling
Bernard Minier

De onderhoudsmedewerkers die op het gruwelijke tafereel stuiten, beseffen in eerste instantie niet wat ze zien. Er hangt iets bovenaan de kabelbaan in de Zuid-Franse Pyreneeën die hen naar een hooggelegen gedeelte van een waterkrachtcentrale voert. Het lijkt wel een vlinder of een vogel misschien. Naarmate de cabine dichter bij het eindpunt komt, wordt de vreemde gedaante steeds groter. En dan beseffen de inmiddels hevig onthutste mannen wat ze zien. Een groot gevoel van angst maakt zich van hen meester. Het is een lijk, een toegetakeld lijk.

Politiecommissaris Servas spoedt zich in opdracht van zijn meerderen naar de locatie waar het moordslachtoffer is aangetroffen. Groot is zijn verbazing wanneer blijkt dat het aangetroffen lijk niet menselijk is. Het is een paard. Servas begrijpt niet waarom hij moet opdraven voor een vermoord dier. Niet dat de dood van een paard hem koud laat maar Servas is druk. Zijn team onderzoekt de moord op een zwerver. Waarschijnlijk hebben drie tienerjongens hem gedood. Drie jongens die klaarblijkelijk niet malen om het leven van een zwerver. Wanneer Servas het verminkte paardenlichaam ziet, dringt de ernst van de situatie tot hem door. Het paard is onthoofd en gevild. Iemand heeft het edele dier met behulp van de kabelbaan naar boven vervoerd en het lichaam daar vervolgens opgehangen. Flappen huid waren als vleugels uitgespreid. Er is een gestoord iemand aan het werk geweest, iemand die zo vrij als een vogel door de omgeving dwaalt.

Het paard behoorde toe aan de invloedrijke zakenman Eric Lombard, eigenaar van de waterkrachtcentrale. Servas begrijpt nu waarom hij opgetrommeld is: de steenrijke Lombard laat zijn macht gelden. Tot overmaat van ramp moet Servas samenwerken met commissaris Irène Ziegler van de gendarmerie. De Franse politie en gendarmerie staan niet bekend om hun hartelijke samenwerking. Servas en Ziegler zitten tegen wil en dank met elkaar opgescheept en maken er maar het beste van. Niet veel later blijkt dat er bovenaan de kabelbaan DNA is aangetroffen. Het gaat om het DNA van de levensgevaarlijke moordenaar Julian Hirtmann. Een monster. Er is echter een probleem: Hirtmann is veilig opgesloten in de nabijgelegen en zwaarbewaakte Wagnier kliniek.

Dokter Xavier, directeur van de Psychiatrische Kliniek Wagnier verzekert Servas en Ziegler dat Julian Hirtmann zijn kamer niet heeft verlaten. Volgens de arts is het uitgesloten dat Hirtmann bij de moord betrokken is. Maar hoe komt zijn DNA dan bovenaan de kabelbaan terecht? Er klopt iets niet. Niet veel later wordt een tweede lijk aangetroffen. Dit keer gaat het om een mens. Een plaatselijke apotheker is opgehangen aan een brug. Ook nu leidt het spoor naar Hirtmann.

De dood van de apotheker heeft een aantal mensen met grote angst vervuld. Zij begrijpen inmiddels het motief van de dader en vrezen voor hun eigen levens. De angst blijkt terecht. De geschiedenis die tot de moorden heeft geleid, ontvouwt zich langzaam. Meerdere inwoners van de regio zijn ten prooi gevallen aan een reeks traumatische gebeurtenissen. Is een van hen uit op wraak of heeft de geslepen Hirtmann een manier gevonden om de kliniek ongemerkt in en uit te gaan? Nieuwkomer in de kliniek, de Zwitserse psycholoog Diane Berg, merkt dat er ’s-nachts iemand door de gangen sluipt. Op het moment dat haar nieuwsgierigheid de overhand krijgt, is haar doodsvonnis getekend.

Douanebeambte Bernard Minier wilde al lange tijd schrijver worden. Gelukkig heeft hij de gok gewaagd want Minier is in de wieg gelegd voor het schrijverschap. Een kille rilling is zijn debuut maar wie dat niet weet zal denken dat het om het werk van een doorgewinterde schrijver gaat. Minier heeft een mooie balans gevonden tussen het wel en wee van de hoofdpersonen in het boek en de hoofdverhaallijn over de moorden. De Pyreneeën, waar Minier opgroeide, lenen zich uitstekend als setting voor dit ijzingwekkende verhaal. De kou en de onherbergzaamheid van het gebied bieden een mooie bijdrage aan de verhaalbeleving. Het benadrukt de spanning.

Naast een bloedstollend verhaal biedt Een kille rilling ook beschrijvingen van omstreden psychiatrische behandelingen zoals aversietherapie, penisplethysmografie en Elektroshocktherapie. Wie denkt dat de auteur zich iets te fantasierijk over deze therapieën heeft uitgelaten, heeft het mis. In het nawoord benadrukt de auteur dat deze therapieën nog altijd worden toegepast wat stof tot nadenken geeft. Een kille rilling is een intense thriller waarin de lezer wordt uitgedaagd een complexe geschiedenis te ontrafelen. Het is simpelweg een dijk van een thriller. Wat ben ik blij met de carrièreswitch van Bernard Minier!

ISBN 9789401602693 | paperback | 582 pagina's| Xander Uitgevers| september 2014
Vertaald door Jasper Mutsaers

© Annemarie, 13 oktober 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De duivel van Florence
Lucretia Grindle

Via een uitwisselingsprogramma voor leraren zijn de Amerikaanse Ty Warren en zijn vrouw Mary in Florence beland. Het prachtige Florence zou de relatie van Ty en Mary moeten verstevigen maar Mary komt tot de verdrietige conclusie dat ze geen liefde meer voelt voor haar knappe en liefdevolle man. Die liefde voelt ze wel voor de Italiaanse Pierangelo. Zoals het een goede katholiek betaamt, heeft Mary haar affaire met Pierangelo aan een priester opgebiecht. Begrip kreeg ze niet, het huwelijk is immers een heilig instituut. Op advies van de priester verbrak Mary het contact met Pierangelo.

Op een zondag in mei bezoeken Mary, Ty en hun vrienden de prachtige Bobolituinen. Wanneer Mary een door bomen gevormde tunnel ontdekt kan ze de verleiding niet weerstaan en gaat ze op onderzoek uit. Wanneer de geluiden van de andere parkbezoekers verstommen, beseft ze dat ze iets te ver is afgedwaald. Op het moment dat ze vermoedt dat ze niet alleen is, is het al te laat. Een man met een masker op, valt haar aan en verminkt haar met een mes. Mary is weerloos en de pijn is overweldigend. Dan schiet Ty haar onverwachts te hulp. De aanvaller reageert razendsnel en brengt Ty een messteek toe. Ty overlijdt en Mary ligt weken in het ziekenhuis.

Ondanks de afschuwelijke gebeurtenissen in de Bobolituinen keert Mary twee jaar later terug naar Florence. Ze heeft zich ingeschreven bij de Florence Academie voor Volwasseneneducatie en neemt haar intrek in een appartementje dat ze met medestudente Billy deelt. De twee vrouwen moeten in eerste instantie behoorlijk aan elkaar wennen maar toch ontstaat er na verloop van tijd een hechte vriendschap. Mary is naar Florence teruggekeerd omdat ze haar leven een andere wending wil geven. Een andere reden voor haar verblijf is de aanwezigheid van Pierangelo. De liefde tussen de vijfendertigjarige Mary en de negenenveertigjarige Pierangelo bloeit opnieuw op.

Mary zwijgt tegenover haar studiegenoten over de aanval in de Bobolituinen. Ze verbergt haar littekens met sjaals en coltruien. Mary wil verder met haar leven. Karel Indrizzio, haar aanvaller en de moordenaar van Ty, is dood. Hij is kort na het plegen van zijn afschuwelijks misdaden aangehouden en tijdens een gevangenentransport om het leven gekomen. Met de arrestatie van Indrizzio kon de politie ook een aantal andere moordzaken afsluiten. Indrizzio was een seriemoordenaar van het ergste soort. Wanneer er in Florence opnieuw vrouwen worden vermoord, slaat de twijfel bij Mary toe. De moorden vertonen wel erg veel overeenkomsten met de moorden van Indrizzio. Is iemand in zijn voetsporen getreden of loopt de werkelijke moordenaar nog altijd vrij rond? Het veilige, nieuwe leven van Mary komt abrupt tot stilstand.

De duivel van Florence biedt een goed uitgewerkt, diepgaand verhaal. Schrijfster Lucretia Grindle heeft niet beknibbeld op het aantal pagina’s en neemt de tijd om het verhaal tot bloei te laten komen. Het is een verhaal dat langzaam bezit van de lezer neemt. Mary zou zich op haar nieuwe leven moeten storten maar de recente moorden laten haar niet los. Wanneer het nieuwste slachtoffer iemand uit Mary’s naaste omgeving is, gaan alle remmen los. Mary vermoedt dat de katholieke kerk bij de moorden betrokken is en ze heeft zelfs een verdachte op het oog. Ze speelt gevaarlijk spel en kan haar verdenkingen niet hard maken. Toch zet ze haar onderzoek voort. Ze kan niet anders. Het is net als bij een griezelig geluid in het donker. De meesten onder ons gaan kijken waar het geluid vandaan komt terwijl het beter is om je op zo’n moment uit de voeten te maken. Zo zit de mens nu eenmaal in elkaar.

In De duivel van Florence wordt een mooi beeld geschetst van de prachtige stad Florence en de rol die het katholieke geloof in Italië inneemt. Het feit dat de hoofdpersoon niet in Florence is opgegroeid, biedt de mogelijkheid om de stad door de ogen van een nieuwkomer te beschrijven. Mary merkt dingen op die de inwoners zelf waarschijnlijk niet meer opvallen. Ik heb genoten van de mysterieuze sfeer, de smaakvolle omschrijvingen, de tergende spanning en het romantische liefdesverhaal. Een intrigerende, complete thriller.

ISBN 9789400504714 | paperback | 502 pagina's| A.W. Bruna Uitgevers | september 2014
Vertaald door Saskia Peterzon-Kotte

© Annemarie, 9 oktober 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.ilseruijters.nl

De onderkant van sneeuw
Ilse Ruijters

Van alle vreselijke dingen die je in een mensenleven kunnen overkomen is dit er zeker een: Irene, zelf moeder van twee jonge kinderen, verliest de controle over het stuur en een meisje van drie jaar is dood.
Het voorval achtervolgt haar, verscheurt haar. Kon ze de tijd maar terugdraaien! Ze verdient niet meer te leven.

‘Ik kon niet vluchten. Die weg, die plek, zat binnenin me, dat was allang geen geografische locatie meer, die je kon aanwijzen op Google Maps. De tril had me te pakken en rammelde me hardhandig door elkaar. Het enige wat ik kon doen, was het laten gebeuren. Ik had dit toch zeker allemaal over mezelf afgeroepen. Ik mocht haar niet vergeten.’

Van vergeten is geen sprake. Kom het niet van binnenuit, het vreselijke besef, dan wijst haar omgeving haar er wel weer op. Ook al is het gezin verhuisd naar een kleine stad, wat er gebeurd is achtervolgt haar. Mensen fluisteren, staren...
Zelf vindt Irene ook dat de taakstraf die ze opgelegd kreeg te gering was. Misschien moet ze zichzelf dan maar straffen?
Iemand is haar voor: een onbekende stuurt haar een bedreiging via internet.
Is het Renske haar zus, die erg kwaad is: het is karma, roept ze, ik kan geen kinderen krijgen omdat mijn zus er eentje dood reed! Of is het Delano, de man die ze heeft leren kennen toen ze haar taakstraf deed (en met wie niet alles even goed is verlopen)? Is het misschien iemand van de club mensen die vindt dat mensen die een dodelijk ongeluk veroorzaken geen recht meer hebben op een normaal bestaan? Of is het toch een van die moeders van het schoolplein?

Irene had het geestelijk al moeilijk, maar nu dreigt ze er helemaal aan onder door te gaan. Gelukkig (toch?) heeft ze Marco, haar man, en is er die ene vrouw, Freya, die als enige haar vriendin wil zijn.
Maar als het er op aan komt haar eigen dochter te redden, dan is het toch Irene zelf die dat moet doen, want de politie is ook al niet haar beste vriend. Ze beweren zelfs dat Irene zelf haar hond heeft vergiftigd, en Irene begint te twijfelen. Misschien hebben ze wel gelijk...

Huiveringwekkend verhaal, en dat voor een eerste thriller!
Het is geschreven in een vlotte stijl, geen lange uitweidingen, maar korte zinnen en prima dialogen die het verhaal vaart geven. De kinderversjes tussendoor geven een sinistere tint aan het geheel. Ilse Ruijters weet de dreiging te vergroten door een bepaalde sfeer op te roepen, de sneeuw van de titel is er een voorbeeld van. De manier waarop zij een schokkende gebeurtenis in dit verhaal verwerkt is uitstekend: het is drama, maar niet opgelegd. Als lezer kun je niet anders dan meegaan in alles wat zich in Irenes hoofd afspeelt, je voelt haar wanhoop, haar twijfels, en al weet je dat ze schuldig is, je leeft in alle sympathie met haar mee. En het gevaar komt steeds dichterbij.
Je wil haar helpen, maar dat gaat natuurlijk niet.
Wees gewaarschuwd: als je begint te lezen, wil je het boek niet meer wegleggen...

Prachtige omslag overigens!

Ilse Ruijters (1979) studeerde Communicatiewetenschap aan de Universiteit van Amsterdam. Ze schrijft artikelen en columns voor verschillende bladen, zoals Cosmopolitan, en won columnwedstrijden van NRC Next en de ANWB.

ISBN  9789048822072 | paperback| 256 pagina’s| Uitgeverij Mistral| september 2014

© Marjo, 7 oktober 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER