Het meisje in de trein
Paula Hawkins
Rachel kijkt twee keer per dag naar het huis langs het spoor. Er staan meer huizen maar nummer 15 is haar lievelingshuis. Het is het huis van Jason en Jess. Hij heeft een donkere haardos en een stoer uiterlijk, zij is blond en frêle. Samen vormen ze het perfecte stel. Elke ochtend en avond probeert Rachel een glimp van het tweetal op te vangen. Soms zijn ze in de tuin die aan het spoor grenst en drinken ze – afhankelijk van het tijdstip – koffie of wijn. Ze zijn gelukkig samen en voor Rachel symboliseren ze het geluk dat ze zelf ook eens kende.
Eens leefde Rachel haar eigen sprookje. Ze woonde met haar eigen droomprins Tom ook in het rijtje langs het spoor. Op nummer 23. Tom was – en is – haar grote liefde. Hij aanbad haar en hun leven was perfect. Toch zit Rachel nu eenzaam en dronken in de trein en vermijdt ze het naar nummer 23 te kijken. Twee keer per dag stopt de trein waarin Rachel zit bij het rode sein ter hoogte van het bewuste huizenrijtje. Twee keer per dag richt ze haar blik op nummer 15 en droomt ze weg bij het zien van het geluk van Jason en Jess.
Eens was Rachel een knappe vrouw en werd ze door Tom begeerd. Nu woont hij samen met een andere vrouw op nummer 23. Rachel is vervangen door Anna en daarom kijkt ze niet langer naar nummer 23. Ze zal het moment dat ze een overduidelijk zwangere Anna door de tuin zag scharrelen nooit vergeten. Het voelde alsof haar hart ruw uit haar lijf werd gerukt. Rachel zelf is niet langer knap en begeerlijk. Haar alcoholverslaving heeft haar lichaam verwoest. Rachel huurt al twee jaar een kamertje bij een vriendin van vroeger. Regelmatig belt ze Tom lallend en brallend op. Ze belaagt hem, ze belaagt Anna. Rachel kan haar liefdesverdriet maar niet verwerken. Haar leven ligt in puin.
Gelukkig heeft Rachel haar “vrienden” Jason en Jess nog. Rachel heeft hen nog nooit ontmoet en weet niet hoe ze echt heten maar dat maakt niet uit. Rachel vindt het heerlijk om stiekem van hun leven mee te genieten. Op een dag ziet ze echter hoe Jess in haar tuin door een onbekende man gezoend wordt. Ze is geschokt. Wat bezielt Jess? Waarom is ze haar knappe en galante Jason ontrouw? Niet veel later krijgt Rachel een nieuwe schok te verwerken. Jess, die in werkelijkheid Megan heet, is spoorloos verdwenen. De politie is met man en macht naar haar op zoek.
Moet Rachel vertellen wat ze heeft gezien? Moet ze de politie vertellen dat Megan een minnaar had? Rachel was de bewuste avond in de buurt van het huis van Megan. Ze was uitgestapt op het station waar ze vroeger dagelijks de trein verliet en liep stomdronken door de straten van het stadje waar ze eens gelukkig was. Misschien heeft Rachel iets belangrijks gezien maar Rachel weet het niet meer. Ze weet dat ze die avond is gevallen en dat ze bloedde maar daar houden haar herinneringen op. Soms meent ze dat er die avond meer is gebeurd maar meer dan een onmiddellijk wegebbend gevoel is het niet. Een flits die alweer vervaagt voor het duidelijkheid verschaft. Rachel is door haar dronkenschap hele stukken van haar leven kwijt.
De politie neemt haar verklaring over Megans minnaar niet serieus. Ze beschouwen Rachel als een labiele vrouw die regelmatig dronken voor het huis van haar ex rondhangt. Ze is geen betrouwbare getuige. Wat moet Rachel doen? Is Megan er met haar minnaar vandoor gegaan of is haar echtgenoot soms achter haar affaire gekomen met alle gevolgen van dien? Rachel beseft niet dat het haar zaak niet is. Ze moet verder gaan met haar leven, haar drankprobleem overwinnen en een huisje zoeken. In plaats daarvan kiest Rachel voor een roekeloze aanpak.
Het meisje in de trein stevende in sneltreinvaart op een nummer 1-notering in Engeland en de Verenigde Staten af en de filmrechten van het boek zijn al verkocht aan DreamWorks. Na het lezen van deze ronduit verrassende thriller begrijp ik heel goed waarom. Dit boek is zó spannend en zó beklemmend dat ik alleen maar wilde lezen-lezen-lezen. Paula Hawkins heeft het aangedurfd om voor een onsympathiek hoofdpersoon te kiezen. Rachel drinkt, liegt en valt mensen lastig. Het vleugje medelijden dat ze opwekt is genoeg om geïnteresseerd in haar te blijven. Daarnaast is er achterdocht: is Rachel eigenlijk wel te vertrouwen? Wat is haar rol in de verdwijning van Megan? Het meisje in de trein moest in één ruk uit. Wat een verpletterend goed thrillerdebuut!
ISBN 9789400503885 | paperback | 358 pagina's| A.W. Bruna Uitgevers | mei 2015
Vertaald door Miebeth van Horn
© Annemarie, 30 mei 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Erfschuld
Arnaldur Indriðason
Het lichaam van de negentigjarige Stefán wordt aangetroffen na een bezorgd telefoontje van zijn eveneens bejaarde overbuurvrouw Birgitta. Birgitta had haar buurman en goede vriend al enkele dagen niet meer gezien en ze was ervan overtuigd dat er iets aan de hand was. Ze had gelijk. Stefán was gestorven en lag languit op zijn bed, alsof hij elk moment uit een middagdutje kon ontwaken. Een vredige dood.
Patholoog-anatoom Svanhildur komt echter tot een andere conclusie. Tot haar grote verbazing ontdekt ze pluisjes in de keel en luchtwegen van de dode. Ze zijn ingeademd toen de longen van de oude man naar zuurstof snakten. Zuurstof die niet langer met een diepe ademteug ingeademd kon worden. Stefán is gestikt. Iemand moet een kussen op zijn gezicht gedrukt hebben.
Wanneer Marta, rechercheur bij de politie van Reykjavik, haar oud-collega Konráð over het mysterieuze sterfgeval vertelt, is zijn interesse gewekt. Konráð is gepensioneerd maar Marta geeft hem toestemming de zaak te onderzoeken. Vol toewijding stort Konráð zich op een zaak die met de minuut interessanter lijkt te worden. In het huis van de overledene vindt hij een krantenknipsel over een moord die tijdens de Tweede Wereldoorlog plaatsvond. Waarom heeft Stefán het krantenknipsel al die jaren bewaard?
Tijdens de Tweede Wereldoorlog verbleven Engelse en later Amerikaanse soldaten op het mooie IJsland. Hun komst bleef niet onopgemerkt bij de IJslandse jongedames en velen van hen vielen voor de charmes van de knappe jongemannen in hun stoere uniformen. De oudere inwoners keken met lede ogen toe en noemden het gescharrel en alles wat daaruit voortkwam “De Situatie”. Veel meisjes belandden destijds in De Situatie. Gold dat soms ook voor het gewurgde meisje dat achter het Nationaal Theater in Reykjavik werd aangetroffen? Haar moord is nooit opgelost.
Konráð herinnert zich de zaak nog wel. Hij werd geboren in het jaar dat het meisje stierf maar jaren later raakte zijn vader zijdelings bij de zaak betrokken. Hoewel zijn vader niets met de moord op het meisje te maken had, schaamt Konráð zich nog altijd diep als hij aan de gebeurtenissen denkt waardoor zijn vader als oplichter de geschiedenisboeken inging. Is het toeval dat de dood van het meisje nu weer op zijn pad is gekomen? Wanneer Konráð ontdekt dat Stefán zijn laatste dagen sleet met het onderzoeken van de reeds lang verjaarde moord, valt zijn nieuwsgierigheid niet meer te beteugelen.
Regelmatig onderbreekt schrijver Arnaldur Indriðason het verhaal over Konrad om samen met de lezer terug te keren naar 1944. Hij beschrijft hoe het IJslandse meisje Ingiborg samen met haar Amerikaanse vriendje Frank op een lichaam stuit. Frank overtuigt zijn hevig geschrokken vriendinnetje om samen de benen te nemen waarna hij van het toneel verdwijnt. Lange tijd wordt Frank, die onvindbaar is, van de moord verdacht maar waarom zou hij Ingiborg meenemen naar een plek waar hij het lichaam van een andere vrouw heeft gedumpt? Toch is het vreemd dat hij het op een lopen zette om vervolgens in rook op te gaan.
Terwijl Konráð probeert te achterhalen wat Stefán tijdens de laatste dagen van zijn leven ontdekte, leest de lezer hoe het politieonderzoek in 1944 moeizaam vordert. De IJslandse politieman Flóvent en Thorson van de Amerikaanse militaire politie bundelen hun krachten en weten na enige tijd het vermoorde meisje te identificeren. Ze heette Rósamunda en ze was een ambitieus meisje dat voor een naaiatelier werkte. Niet lang voor haar dood is het meisje iets naars overkomen. Iets waardoor ze hevig van streek raakte. Heeft die gebeurtenis uiteindelijk tot haar dood geleid? Vreemd genoeg komt het verhaal van Rósamunda grotendeels overeen met dat van een meisje dat drie jaar eerder in het noorden van IJsland verdween.
Even miste ik Erlendur Sveinsson, een vast personage in de boeken van Arnaldur Indriðason. Hij en zijn trouwe collega’s komen in dit boek niet voor. De politiemannen die in Erfschuld hun opwachting maken, stellen gelukkig niet teleur. Omhuld door de heerlijk sobere, melancholieke maar ook vastberaden sfeer die zo kenmerkend is voor deze getalenteerde auteur, schets Indriðason een mooi en indringend portret van mensenlevens die elk een bescheiden invloed op het verloop van de geschiedenis hebben gehad. Het verhaal wordt mooi gedoseerd en in rake bewoordingen uit de doeken gedaan. Laat je niet misleiden door de ogenschijnlijke eenvoud van deze vertelling want deze politiethriller herbergt een diepgaand, indringend verhaal. De auteur weet een bijzondere geschiedenis op een kalme, intrigerende wijze te vertellen. Arnaldur Indriðason heeft me wederom van zijn schrijverstalent overtuigd. Hij blijft maar schitteren. Erfschuld is een pareltje.
ISBN 9789021457604 | paperback | 271 pagina's| Uitgeverij Q | mei 2015
Vertaald door Adriaan Faber
© Annemarie, 30 mei 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
In het niets verdwenen
A.J. Cross
Flaptekst:
Dr. Kate Hanson is forensisch psycholoog. Ze geeft les aan de Universiteit van Birmingham en werkt daarnaast als consultant voor het coldcaseteam van de plaatselijke politie.
Als het skelet van een jonge vrouw ontdekt wordt, doet het bewijs vermoeden dat het om de al vijf jaar vermiste tiener Molly James gaat, en de zaak wordt overgedragen aan Kate en haar collega's. Hoe dieper ze op de zaak ingaan, hoe gruwelijker de aanwijzingen worden.
Tegen de tijd dat het tweede lichaam wordt gevonden is Kate ervan overtuigd dat het hier om een recidivist gaat: een moordenaar die zich aanpast, zich ontwikkelt en die niet zal stoppen tot hij opgepakt wordt.
Kan Kate de aanwijzingen die de moordenaar achter heeft gelaten op tijd ontcijferen om te voorkomen dat hij een volgend slachtoffer maakt?
In de proloog zien we even een man die naar twee kleine meisjes kijkt en een van hen roept en grijpt. In de loop van het boek wordt duidelijk waar dit mee te maken heeft. Vervolgens gaan we naar een andere tijd, waarin een jonge vrouw verdwijnt. Deze vrouw komen we later nog een keer tegen in het boek. Vier jaar later verdwijnt er weer een jonge vrouw, waarna het roofdier onderduikt.
Na deze mysterieuze en wat onheilspellende opening, begint het het echte verhaal met Kate, die een college over seriemoordenaars geeft. De volgende ochtend maakt Kate ruzie met haar dochter Maisie, die Kate min of meer alleen opvoedt. Er is wel een vader, maar die is van Kate gescheiden en neemt het niet zo nauw met z'n vaderlijke verplichtingen. Dit zorgt natuurlijk ook voor de nodige spanningen in het privéleven van Kate.
Die ochtend wordt Kate opgehaald door Bernard Watts, een brigadier van de recherche van West Midland. Bij een rondweg zijn de stoffelijke resten gevonden van een jonge vrouw. Het gaat waarschijnlijk om Molly Elisabeth James, die in 2002 voor het laatst gezien is in een winkelcentrum. Ze was op dat moment 18 jaar oud.
Inspecteur Furman, de leider van het onderzoek naar de verdwijning van het meisje, krijgt ook de leiding over dit onderzoek, dat volgens hem niet te lang mag duren. Het doel is volgens hem vooral om vast te stellen dat er bij het oorspronkelijke onderzoek niets over het hoofd is gezien. Kate is het hier niet mee eens, omdat zij vermoedt dat er meer achter de moord zit. Natuurlijk worden ook de mensen die al eerder in beeld zijn geweest weer ondervraagd en dat is niet altijd naar de zin van de leidinggevenden, zeker niet als het gaat om mensen die rijk zijn en onmiddellijk met hun advocaat aankomen. Naar mate het onderzoek vordert krijgt Kate steeds meer het gevoel dat men met een seriemoordenaar te maken heeft en dat er misschien meer lijken moeten zijn. Op de plaats waar het lichaam van Molly James is gevonden, worden nieuwe menselijke resten gevonden, terwijl er op enige afstand van deze tweede vindplaats ook een dijbeen wordt gevonden.
Het tweede lichaam blijkt van Janine Walker te zijn, een 18-jarig meisje dat in 1998 verdwenen is. Inmiddels hebben we ook een glimp opgevangen van de moordenaar en een potentieel slachtoffer. Kate vermoed dat de dader begonnen is als verkrachter en er wordt gekeken naar oude verkrachtingszaken, die niet zijn opgelost en waarvan het slachtoffer lijkt op de vrouwen waarvan het lichaam is teruggevonden.
Er zijn ook meer conflicten met inspecteur Furman, die moeite heeft met de hoeveelheid tijd die in het onderzoek gestoken wordt. Bovendien blijken bepaalde stukken nauwelijks te vinden te zijn in het archief, omdat ze niet op de juiste plaats zijn opgeborgen. Dit blijkt geen structureel probleem te zijn, want stukken die niets met de slachtoffers van de seriemoordenaar te maken hebben, kunnen zonder probleem worden gevonden.
Op een gegeven moment zijn we getuige van de ontvoering van een meisje, dat later als vermist wordt opgegeven. Dan wordt er weer een lichaam gevonden en dit keer gaat het om Jody Westbrooke, het meisje dat eerder als vermist is opgegeven. De seriemoordenaar blijkt dus nog steeds actief te zijn. Kate krijgt weer problemen met inspecteur Furman, die vindt dat ze geen tijd moet besteden aan de onopgeloste verkrachtingszaken, tenzij ze harde bewijzen heeft, dat de verkrachtingen te maken hebben met de latere moorden. Dat is natuurlijk een onmogelijke eis, omdat dit verband alleen aangetoond kan worden, door verder onderzoek te doen.
Al met al was het wel een spannende thriller en ik benieuwd of dit het begin wordt van een nieuwe serie. Toch kan ik niet zeggen dat het boek me helemaal gegrepen heeft. Het was een goed boek, maar ik heb wel betere gelezen. De verwijzing op de voorkant naar een aantal politieseries op TV is misschien een teken aan de wand. Ondanks de dikte mis ik toch een zekere diepgang.
ISBN 9789026129926 paperback 429 pagina's Uitgeverij de Fontein september 2014
© Renate, 26 mei 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
De grenzeloze
Jussi Adler-Olsen
Rechercheur Carl Mørck heeft geen interesse in de zaak die Christian Habersaat hem telefonisch probeert op te dringen. Het maakt hem niet uit om welke zaak het gaat, ze zijn gewoon te druk op afdeling Q in het Deense Koperhagen. Habersaat lijkt de afwijzing niet goed op te vatten en verbreekt abrupt de verbinding. Niet veel later komt er een e-mail binnen:
“AFDELING Q WAS MIJN LAATSTE HOOP. IK GEEF HET OP.
C. HABERSAAT”
Carls collega Rose, die de mail heeft ontvangen, probeert Habersaat meerdere keren terug te bellen maar de man neemt zijn telefoon niet meer op. Een dag later vindt er een drama plaats op een afscheidsreceptie van een politieman uit Rønne. De kersverse gepensioneerde toont zich verbitterd en schiet zich voor het oog van de aanwezigen door het hoofd. Christian Habersaat heeft zelfmoord gepleegd. Of Carl nu wil of niet, afdeling Q zal de bizarre zelfmoord gaan onderzoeken.
Christian Habersaat was een zonderlinge man die weinig populair bij zijn collega’s was. Zijn leven veranderde jaren geleden, op 20 november 1997, ingrijpend. Brigadier Christian Habersaat richtte tijdens het autorijden zijn blik precies op het juiste, of misschien wel het verkeerde, moment omhoog waardoor hij een lichaam in een boom zag hangen. Het was de jonge studente Alberte die een cursus aan de volkshogeschool volgde. Uit onderzoek bleek dat Alberte door een auto aangereden was. De klap was dermate hard dat het meisje in een boom geslingerd werd.
Christian Habersaat raakte geobsedeerd door het ongeval. Waarom werden er geen remsporen op de plek van het ongeval aangetroffen en waarom heeft de autobestuurder zich nooit gemeld? Was er sprake van een ongeluk of was er soms opzet in het spel? Christian Habersaat kon aan niks anders meer denken. Het kostte hem zijn huwelijk, de band met zijn zoon Bjarke en zijn sociale contacten. Hij veranderde in een zonderling figuur en toen na zeventien jaar bleek dat hij de zaak nooit op zou lossen, pleegde hij zelfmoord.
Carl en zijn collega’s Rose en Assad reizen of naar het eiland Bornholm waar Rønne de hoofdstad van is. Ze begrijpen al snel waarom Habersaat zo gefixeerd op het noodlottige voorval was. De dood van Alberte is een waar mysterie. Alberte was een knap en populair meisje dat het middelpunt van een groep studenten vormde. Heeft iemand haar desondanks zo gehaat dat er een einde aan haar leven moest komen?
Alberte flirtte graag met jongens. Ze fladderde van de een naar de ander maar op een gegeven moment werd ze dan toch serieus verliefd. De gelukkige in kwestie was geen student maar niemand wist precies wie hij dan wel was. Zijn voornaam zou Frank zijn geweest en hij zou er een bijzondere levensstijl op na gehouden hebben. Tijdens de zoektocht naar deze Frank maken Carl, Rose en Assad kennis met mensen die er een alternatieve levensstijl op na houden. Tot hun grote verbazing komen ze alle drie niet alleen tot nieuwe inzichten over de zaak maar ook over zichzelf.
Wie mij ook maar een beetje kent weet dat ik een fervent thrillerlezer ben. Ik ben vooral dol op Scandinavische thrillers en het is dan ook bijna niet te geloven dat ik nog nooit een boek van Jussi Adler-Olsen gelezen had. “Het kwam er gewoon niet van”, is mijn enige – nogal slappe – excuus. Ik ben blij dat ik nu eindelijk een boek uit de beroemde serie Q heb kunnen lezen want wat heb ik genoten! Meteen toen ik begon met lezen voelde ik dat het verhaal in een prettige sfeer gehuld was. Ondanks het pittige onderwerp is het verhaal warm van toon. Door de onverwachte zelfmoord van Habersaat was mijn nieuwsgierigheid meteen gewekt. Het verhaal is origineel en meeslepend en de hoofdpersonages zijn stuk voor stuk intrigerend. Welk geheim draagt Assad met zich mee? Nieuw op afdeling Q is Gordon die zijn draai duidelijk nog moet vinden.
Over Jussi Adler-Olsen las en hoorde ik alleen maar positieve berichten. Mijn verwachtingen waren dan ook hooggespannen. Te hooggespannen? Gelukkig niet. Jussi Adler-Olsen heeft zijn reputatie meer dan waar gemaakt: ik heb genoten van De grenzeloze en ik snak naar meer!
ISBN 9789044628210 | paperback | 526 pagina's| Prometheus | april 2015
Vertaald door Kor Vries
© Annemarie, 26 mei 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Het Engelse meisje
Daniel Silva
De zevenentwintigjarige Madeline Hart is populair. Ze werkt voor de grootste politieke partij van Engeland en ze is ambitieus genoeg om de top te bereiken. Madeline is het type vrouw dat bij iedereen in de smaak valt. Tijdens een gezellige vakantie met een groep collega’s is Madeline dan ook degene die de touwtjes in handen heeft. Madeline heeft alles tot in de puntjes geregeld en iedereen geniet. De vakantie op Corsica is een succes.
Madeline is dan wel razendsnel opgeklommen binnen de politiek, het is haar niet aan komen waaien. Ze heeft geen eersteklas opleiding genoten en is ook niet van goede komaf. Madeline heeft ouderwets moeten vechten en ziet haar toekomst nu met vertrouwen tegemoet. Ze zal vast een zetel in het parlement gaan bemachtigen. Volgens de geruchten geniet ze bovendien speciale bescherming van een hooggeplaatste politicus. Misschien zelfs van iemand die nauwe banden met de premier onderhoudt. Niets staat Madeline nog in de weg. De vakantie op Corsica is dan ook een welverdiend uitje.
Ondanks haar knappe uiterlijk en sprankelende karakter is Madeline nog altijd vrijgezel. Niet iedereen gelooft dat. Roddelaars beweren dat ze er vast een geheime, verboden liefde op nahoudt. Op Corsica licht Madeline onbedoeld een tipje van de sluier op. Zonder dat ze het in de gaten heeft wordt ze door twee collega’s gadegeslagen. Ze hebben Madeline “betrapt” terwijl ze met een man op een terras aan de kade zit. Er wordt zelfs stiekem een foto van het stel genomen maar Madeline heeft niets door. Al haar aandacht gaat uit naar de man die bij haar zit. Een keurige man die dure kleding draagt. Is hij haar nieuwe vriend? Dat Madeline die nacht niet thuiskomt, verbaast dan ook niemand.
Dat Madeline wegblijft verbaast haar vrienden en collega’s wel. Uiteindelijk gaan ze naar de politie en op de laatste vrijdag van augustus om twee uur in de middag wordt Madeline Hart officieel vermist verklaard. Er wordt met man en macht naar haar gezocht maar Madeline wordt niet gevonden. Ook de man met wie ze op het terras is gezien, lijkt van de aardbodem verdwenen. Even domineert de vermiste Madeline de voorpagina’s van de kranten maar tegen de tijd dat de herfst aanbreekt, is ze al vergeten.
Niet iedereen is Madeline vergeten. Niemand weet dat meesterspion Gabriel Allon alles op alles heeft gezet om Madeline te redden. Te redden uit handen van haar ontvoerders welteverstaan. Haar ontvoerders hebben zich rechtstreeks tot de geheime minnaar van de vrouw gewend, niemand minder dan de premier zelf. Ze chanteren hem met een opgenomen verklaring waarin een angstige Madeline hun relatie bevestigt. Gabriel Allon had zeven dagen de tijd om Madeline uit handen van haar ontvoerders te redden maar Madeline dook nooit meer op. Wat is er in die zeven dagen gebeurd? Heeft Gabriel gefaald?
Het Engelse meisje is het vijftiende boek over Gabriel Allon. De Israëlische Gabriel restaureert kunstwerken maar is daarnaast ook meesterspion en huurmoordenaar voor een geheime dienst. Gabriel is getrouwd met Chiara die ook een verleden bij de geheime dienst heeft. Het Engelse meisje, dat prima als standalone te lezen is, vormde mijn eerste kennismaking met Gabriel. Ik heb hem leren kennen als een meedogenloze man die ook intens lief kan hebben. Hij is hard maar eerlijk. In deze spionagethriller wordt de vijand zonder pardon gemarteld en vermoord wat maakt dat dit niet mijn favoriete genre is. Als het om het welzijn van machtige lieden gaat tellen mensenrechten kennelijk niet meer mee.
Wie wat minder soft is dan onderstaande recensent en wél dol is op spionagethrillers zal genieten van dit boek. Het is goed geschreven en de auteur trakteert zijn lezerspubliek op een paar goed uitgedachte en verrassende verhaalwendingen. Het kan zomaar zijn dat je huurmoordenaar Gabriel Allon in je hart sluit.
ISBN 9789022567760 | paperback | 384 pagina's| Boekerij | april 2015
Vertaald door Anne Jongeling en Carla Hazewindus
© Annemarie, 26 mei 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Costa del Sol
Suzanne Vermeer
Alexandro Sanchez is taxichauffeur. Als er een speciale oproep bij het bedrijf komt, specifiek voor hem, stelt hij zich op bij het Centraal Station in Amsterdam. Het duurt lang, maar dan trekt een persoon in een boerka het achterportier open. Er worden Alex enkele woorden toegebeten. ‘Alex está en peligro. Un hijo por un padre.’ (Alex is in gevaar. Een zoon voor een vader’) Zijn rustige leventje was voorbij, wist hij. Achterhaald door het verleden, zal hij nooit meer met gerust hart zijn vrouw en kinderen alleen thuis achter kunnen laten. Het brengt hem zo van zijn stuk dat hij terwijl hij zich naar huis haast, vanachter het stuur een sms verstuurt. Het wordt hem fataal. Zijn vrouw Eline krijgt de vreselijke boodschap dat ze verder als weduwe door het leven zal moeten. Maar er is nog iemand die deze boodschap krijgt: Sara Verbeek, journalist.
De levens van deze vrouwen worden verder verbonden als Eline een jaar later besluit om naar Spanje te gaan met haar kinderen. Om afscheid te nemen van het verleden. Om een nieuw leven te kunnen beginnen. Na een kort verblijf bij de ouders van Alexandro, zullen ze hun vakantie doorbrengen aan de Costa el Sol. Maar het bezoek van Sara gooit roet in het eten. Eline vertrekt met vragen voor haar schoonouders. En de antwoorden - of het gebrek er aan - zullen hun leventje danig in de war schoppen.
Ook al duurt het lang voor duidelijk wordt wat er allemaal aan de hand is, is er vanaf het begin een spanning in het verhaal. Na het eerste hoofdstuk wil je immers weten wat er aan de hand was. Wie was die onbekende, en wat betekenen die woorden? Het wordt levensgevaarlijk voor de twee vrouwen en hun kinderen...
Ook dit boek dat sinds de dood van Paul Goeken door een geheimzinnige auteur geschreven wordt onder de naam Suzanne Vermeer, is weer een spannend lekker verhaal, heerlijk voor op het strand, Spaans of anderszins, maar natuurlijk hapt het net zo lekker weg in je luie stoel.
Prettig korte hoofdstukken, en een vlot lopende stijl. Lekker vakantieboek!
ISBN 9789400504899 |Paperback |320 pagina's |Uitgeverij Bruna| mei 2015
© Marjo, 25 mei 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Wolfskinderen
John Ajvide Lindqvist
Lennart Cederström heeft een absoluut gehoor en daarom hoort hij het meteen: de toon die de baby voortbrengt is een loepzuivere E. Het kind dat het prachtige geluid maakt, ligt in het bos. Iemand heeft geprobeerd zich van haar te ontdoen. Lennart trof het babymeisje half begraven aan en met mond-op-mondbeademing redde hij haar leven. En nu is ze van hem, hij neemt haar mee naar huis.
Het vondelingetje wordt verborgen in de kelder van Lennart en zijn vrouw Laila. Even overweegt Laila nog om de autoriteiten in te schakelen maar uit angst voor Lennart doet Laila niets. Net zoals Laila niets deed toen haar agressieve echtgenoot jaren geleden haar knie verbrijzelde. Eens timmerden Lennart en Laila als zangers aan de weg. Maar de gehoopte roem bleef uit. En nu houdt Lennart een wonderlijk wezen in huis verborgen. Een kind met een wonderschone stem. Ze maakt hem gelukkig.
Het baby’tje groeit op tot een beeldschoon klein meisje. Lennart leert het kind zingen en ze overtreft zijn verwachtingen. Het meisje heeft geen naam, zelf denkt ze dat ze Kleintje heet. Voor de buitenwereld is ze bang, daar heeft Lennart voor gezorgd. Alleen hij, Laila en hun volwassen zoon Jerry zijn op de hoogte van het bestaan van het kind. Jerry houdt zijn mond in ruil voor geld. Lennart weigert stil te staan bij het feit dat er iets niet in orde is met het meisje. Ze eet uitsluitend potjes babyvoedsel, kijkt nooit iemand aan, blijft achter in haar ontwikkeling en praten doet ze nauwelijks. Het meisje zingt en dat is alles wat telt voor Lennart.
Elders in Zweden groeit een ander meisje op. Teresa. Teresa groeit op onder normale omstandigheden maar is erg introvert. Haar overgewicht maakt haar onzeker. Ze vindt zichzelf lelijk en ze is ervan overtuigd dat ze geadopteerd is. Haar beste en enige vriend is haar buurjongen Johannes. Wanneer hij verhuist en verkering krijgt met het populairste meisje van de klas, dringen steeds naargeestiger gedachten zich aan Teresa op.
Het leven van het naamloze meisje is inmiddels drastisch veranderd. Na een gruwelijke gebeurtenis woont ze nu bij Jerry, de zoon van Lennart en Laila, in huis. Jerry noemt het meisje Theres en ziet haar als zijn kleine zusje. Door een speling van het lot – en een internetforum – komen Theres en Teresa in contact met elkaar. Er ontstaat een hechte band die het woord vriendschap ontstijgt. Ook Teresa beseft dat er iets niet in orde is met Theres maar ze is betoverd door het meisje en wil niets liever dan bij haar zijn. Het tweetal maakt samen muziek en dat trekt andere meisjes aan. Ze brengen hun jonge fans volledig in vervoering en voeden hun gedachten met duistere inzichten. De fans die Theres ontmoeten worden gewillige volgelingen die bereid zijn alles te doen wat Theres juist acht. Alles.
Wolfskinderen geeft de lezer al snel een onheilspellend gevoel. Er is iets mis met Theres. Er is iets heel erg mis met haar. Zodra je dat beseft, is het al te laat want dit boek laat zich niet meer wegleggen. Net zoals Theres haar bewonderaars in haar greep houdt, zo is er voor de lezer geen ontsnappen aan het verhaal. Deze spannende thriller ontpopt zich tot een waar horrorverhaal. Literaire horror welteverstaan want het boek is meesterlijk geschreven. Terwijl het verhaal steeds gruwelijker wordt en het onherroepelijke einde aan de horizon opdoemt, lees je door en door en door. John Ajvide Lindqvist is een buitengewoon goede auteur. Wat een voortreffelijk boek!
ISBN | paperback | 424 pagina's| Signatuur | januari 2013
Vertaald door Edith Sybesma
© Annemarie, 2 september 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Zusje
Rosamund Lupton
In flashbacks vertelt Beatrice wat haar overkomen is vanaf het moment dat ze hoorde dat haar vijf jaar jongere zusje vermist wordt. Ze vertelt haar verhaal aan een advocaat.
Ze vertelt hoe ze onmiddellijk in het vliegtuig stapte en naar Londen kwam. Hoe ze er achter kwam dat Tess dreigtelefoontjes kreeg. Of die iets te maken hadden met haar zwangerschap, dat wist ze niet. Maar het kon: Tess is 21 jaar, studeert nog, en de vader van haar baby is een docent.
Helaas: als Tess een paar dagen later gevonden wordt, is ze dood en er is geen baby te bekennen. Het lijkt een geval van zelfmoord.
Beatrice weet het zeker: dat zou Tess nooit doen, en wel doordat zij een broertje hadden, dat gestorven is aan taaislijmziekte. Ook niet toen er inderdaad dezelfde ziekte geconstateerd werd bij de ongeboren baby. Tess had verteld over een nieuwe gentherapie, waarbij er een kans was dat het kind zou overleven zonder de ziekte. Volgens Beatrice had Tess gemeld dat het kind genezen was. Maar nu blijkt ze toch bevallen te zijn van een doodgeboren kind. Beatrice wist dat niet, en al zou ze bij iedereen accepteren dat de moeder aan een postnatale depressie zou lijden, zou dat zeker niet gelden voor Tess. Maar de politie houdt het toch op zelfmoord.
En dat betekent dat Beatrice zelf op onderzoek uit moet.
Het is de kracht van de schrijfster dat ze haar het hele verhaal in gedeelten laat vertellen zonder te verwijzen naar een dader. Al moet die natuurlijk al bij de vragensteller en ondervraagde bekend zijn.
Ook lezen we hoe Beatrice het steeds moeilijker krijgt met al die vertelsessies. Wat mankeert haar? Is ze in gevaar geweest?
Een psychologische thriller, waarin het natuurlijk gaat om de moord op de jongere zus, maar vooral om de sterke band tussen de twee zussen. Hoe het nu verder moet met Beatrice, is ook een belangrijk onderdeel van het verhaal.
De Britse schrijfster Rosamund Lupton schreef dit boek al in 2010. Het was haar debuut.
In Engeland werd het direct een succes, in Nederland kwam de verkoop van de vertaling Zusje maar moeizaam op gang. Maar met deze nieuwe uitgave ging het snel.
ISBN 9789022565339| paperback |352 pagina's| Uitgeverij Boekerij | maart 2013
Vertaald uit het Engels door Iris Bol en Marcel Rouwe
© Marjo, 18 mei 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Pagina 113 van 215