Nieuwste recensies

: 28 juni 2015

De jacht
Deel 5 van de Meave Kerrigan-reeks
Jane Casey

Met 'De jacht' heeft Jane Casey haar vijfde thriller geschreven met politieagente Maeve Kerrigan als protagonist. Het verhaal begint prettig genoeg met een bruiloft waar zowel Maeve als haar directe chef Josh Derwent aanwezig zijn. Ze hebben dienst en wanneer een politieman wordt vermoord worden ze teruggeroepen naar Londen. De samenwerking tussen is, ondanks zijn botheid en onverminderde vrouwonvriendelijkheid, soms ongemakkelijk maar goed. Ze vormen een hecht team maar zijn ze goed genoeg op elkaar ingespeeld om de moord op een collega op te lossen?

De vermoorde agent is onder compromitterende omstandigheden met een precisieschot in een park doodgeschoten. Hier is blijkbaar een professional aan het werk geweest. Zijn vrouw is eerder boos dan verdrietig dat hij dood is omdat ze nu alleen voor de opvoeding van haar gehandicapte zoon staat.
Maeve heeft nog meer zorgen om zich druk over te maken. Ze worstelt met haar loyaliteit naar chef Godley die niet helemaal zuiver op de graat is. En hoewel ze al een tijdje niets van hem heeft gehoord, is ze nog steeds bang dat ze weer wordt opgespoord door de man die haar al langere tijd stalkt.

Ingrediënten genoeg voor een intrigerend verhaal. Casey heeft geen flitsende politieroman met gemakkelijke oplossingen geschreven. Het is een struikeltocht voor Kerrigan en Derwent waarbij het lang onduidelijk blijft in welke hoek ze de dader moeten zoeken. De lezer raakt bijna net zo gefrustreerd als de hoofdpersonen terwijl ze moeizaam ploeteren, tegenwerking ondervinden en kleine stapjes zetten op weg naar de moordenaar, die nog meer moorden pleegt op politiemensen.

De jacht is een goed opgebouwde thriller met veel aandacht voor onderliggende verhoudingen, met name tussen de soms wat nerveuze, op het angstige af overkomende Maeve Kerrigan en de (te) krachtige Josh Derwent. Je houdt van hem of je haat hem, maar het is nooit saai op de momenten dat hij in het boek optreedt. Daar tegenover staat Maeve Kerrigan, naar wie de serie is vernoemd. Maar voor iemand die als dé hoofdpersoon wordt aangemerkt speelt ze af en toe een te ondergeschikte rol.

De personages zijn verder wel interessant en levensecht neergezet. Er is geen sprake van superhelden maar van goed uitgewerkte en tot de verbeelding sprekende karakters. Het verhaal is niet nagelbijtend spannend en er zit ook niet veel vaart in; het moet het meer hebben van de onderlinge verhoudingen en de morele dilemma's waar Maeve mee worstelt. De balans daarin is op het randje. Iets minder gepieker van Maeve en iets meer vaart in de oplossing van de moorden zou het boek ten goede zijn gekomen. Toch scoort het een ruime voldoende vanwege de vlotte schrijfstijl en de goed opgebouwde plot. En tot slot krijgt de lezer nog een fraaie cliffhanger voorgeschoteld die doet uitkijken naar een volgend boek. Maar dan hopelijk met een stabielere Maeve Kerrigan zodat ze echt kan uitgroeien tot de dragende hoofdpersoon.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

: 26 juni 2015

Een schim in de nacht
De Waal & Baantjer

Rechercheur Peter van Opperdoes geniet van een lange, lichte zomerdag. Na het eten van een goed gelukte, zelfgemaakte pasta maakt hij een ommetje. Al snel strijkt hij bij café Papeneiland neer waar Carlo hem van een lekkere kop koffie voorziet en er ongevraagd een warme punt appeltaart bij serveert. Van Opperdoes stribbelt alleen voor de vorm tegen. Op het moment dat de eerste hap appeltaart in de mond van Van Opperdoes verdwijnt, wordt de rust door vuurwerk verstoord. Van Opperdoes beseft echter meteen dat de knalgeluiden in werkelijkheid pistoolschoten zijn.

Met zijn mond nog vol appeltaart spoedt Van Opperdoes zich in de richting van de schoten. Vlak bij de ingang van de Noorderkerk, op de Noordermarkt, ligt iemand op de grond. Het slachtoffer, een man, is nog bij kennis maar maakt het niet goed. Zodra de ambulance is gebeld vraagt Van Opperdoes aan de man wie op hem heeft geschoten. De man kan nauwelijks praten van de pijn maar weet, voor hij zijn ogen definitief sluit, uit te brengen dat hij zelf de dader is. “Ik was het zelf”, zegt de man.

De woorden van de man blijven door het hoofd van Van Opperdoes spoken. Hoe kan de man zichzelf doodgeschoten hebben? Het moordwapen is gevonden, het lag 40 meter verderop. Daar kan het niet beland zijn als de man zichzelf daadwerkelijk heeft doodgeschoten. Waarom deed het slachtoffer de opmerkelijke uitspraak? Een onverwachte bezoeker zaait nog meer verwarring. Of licht hij juist een tipje van de sluier op? Van Opperdoes en zijn politiepartner Jacob staren vol verbazing naar de man die zojuist het politiebureau is binnengewandeld. Is het slachtoffer soms weer tot leven gekomen?

De bezoeker stelt zich voor als James Holten. Hij maakt zich zorgen om zijn broer Freddy. Zijn tweelingbroer. Freddy is afgelopen nacht niet thuisgekomen en James zag overal politie. Hij wil weten of er soms iets gebeurd is. Van Opperdoes en Jacob wachten nog op de uitslag van het DNA-onderzoek maar twijfelen niet langer aan de identiteit van het slachtoffer. Ze vertellen James dat zijn broer vermoord is. James reageert ietwat vreemd. Is hij wel ontdaan door de dood van zijn broer? Is zijn reactie verdacht of is hij gewoon iemand die zijn emoties moeilijk toont? En dan spookt de uitspraak van Freddy weer door het hoofd van Van Opperdoes. Bedoelde het slachtoffer soms dat hij naar zijn eigen spiegelbeeld keek toen hij neergeschoten werd?

James gedraagt zich verdacht. Hij beweert dat hij en Freddy een goede band met elkaar hadden maar Freddy’s vriendin vertelt aan Van Opperdoes en Jacob dat de twee broers ruzie om een erfenis hadden. Er was een grote geldsom verdwenen en de broers verdachten elkaar. Is geld het motief voor de moord op Freddy? Heeft James zijn eigen tweelingbroer vermoord?

Freddy was een handelaar. Samen met zijn maatje Henkie, een simpele ziel, verkocht hij spulletjes op het Waterlooplein. Is Freddy soms in het criminele circuit verzeild geraakt? Is hij als kruimeldiefje met de grote jongens in zee gegaan of is het toch James die achter de tralies thuishoort? Van Opperdoes twijfelt. Er klopt iets niet. Zijn gevoel en jarenlange ervaring vertellen hem dat er meer aan de hand is. Maar wat? Wat ziet Van Opperdoes over het hoofd?

Wat de boeken over Van Opperdoes en Jacob zo aantrekkelijk maakt, is dat de verhalen altijd een verrassende maar geloofwaardige ontknoping kennen. De verhalen zijn luchtig van toon maar absoluut niet voorspelbaar. Ook met Een schim in de nacht weet Simon de Waal de lezer van begin tot eind te boeien.

Van Opperdoes is een schat van een man. Door zijn jarenlange ervaring als politieman laat hij zich niet snel intimideren of voor de gek houden maar ondanks alles wat hij heeft meegemaakt, blijft hij de verdachten die op zijn pad komen met respect behandelen. Hij beseft dat mensen door emoties overmand kunnen raken en dat mensen die fouten maken niet per definitie uitschot zijn. In de ogen van Van Opperdoes is iedereen gelijk en dat maakt de boeken in deze reeks zo hartverwarmend. Ook in Een schim in de nacht gaan een goed politieverhaal en compassie hand in hand.

ISBN 9789048827633 | paperback | 172 pagina's| Lebowski | mei 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

: 25 juni 2015

Stille grond
Hilde Vandermeeren

“Wat viel er in godsnaam te lachen, had Eve zich afgevraagd, in een wereld waarin je ene zus verdwenen was en je andere zus vervaagd was tot een schim.”

De uit Glasgow afkomstige Eve Thompson was nog maar drie jaar oud toen aan haar onbezorgde jeugd abrupt een eind kwam. In 1983 verdween haar drie jaar oudere zus Rosie midden in de nacht uit haar gloednieuwe stapelbed. Ruby, de tweelingzus van Rosie, bleef achter en woont inmiddels al jaren in een psychiatrische instelling waar ze haar dagen zwijgend doorbrengt. Naast Ruby staat steevast een lege stoel waarin niemand plaats mag nemen. Ruby kan het leven zonder haar zus Rosie niet aan.

Het is al dertig jaar geleden dat Rosie verdween. De moeder van de drie meisjes is inmiddels overleden en vader Edward Thompson heeft de hoop op een veilige terugkeer van Rosie opgegeven. Rosie is dood, dat kan niet anders. Eve ergert zich soms aan haar vader. Ze vindt dat hij Ruby niet genoeg bezoekt. Edward houdt van Ruby maar hij kan niet aanzien dat ze zo lijdt. Dan vervult een onverwacht bericht, afkomstig van The Isle of Skye, Eve met nieuwe hoop. Zal er eindelijk een einde aan de lange jaren vol onzekerheid komen?

De eenentachtigjarige Donald Cunningham woont al jaren op The Isle of Skye. Onlangs haalde hij het nieuws omdat de kapel waarin al jaren een biechtboek ligt, wordt dichtgemetseld omdat de burgemeester vindt dat het hangjongeren aantrekt. Het biechtboek was een idee van Donald. De laagdrempelige manier om te biechten trok mensen van heinde en ver naar de kapel. Volledig anoniem vertrouwden ze hun geheimen aan het papier toe waarna ze opgelucht hun weg vervolgden. Op de dag dat Donald het dikke boek definitief uit de kapel verwijdert, valt zijn oog op een nieuw bericht.

“HET SPIJT ME WAT ER GEBEURD IS MET ROSIE THOMPSON. MOGE GOD ME VERGEVEN.”

Niet veel later worden Eve en haar vader door de politie op de hoogte gebracht. Edward reageert lauw maar Eve is dolblij met het nieuws. Ze is klaar om zich volledig op een hernieuwd onderzoek te storten maar al snel komt ze tot de conclusie dat de politie de nieuwe ontwikkeling niet serieus genoeg neemt. Ze besluit zelf naar The Isle of Skye te reizen om bij de inwoners naar informatie te vissen. Heel langzaam gaat het balletje rollen.

Kyle Crawford, leider van de sekte Orde van het Licht, is niet blij met de onthulling in het biechtboek. Hij hoopt dat niemand de biecht aan De Boerderij zal koppelen, de plek waar hij heer en meester is en over de levens van zijn volgelingen beslist. Kyle is een sekteleider van het ergste soort maar dat vindt hij zelf uiteraard niet. Hij houdt zijn volgelingen stevig onder de duim. Op het moment houdt hij vooral Carol Jones goed in de gaten. Hij heeft het idee dat haar hoofd met twijfels gevuld is.

Carol Jones twijfelt inderdaad. Ze groeide op De Boerderij op maar nu woont ze met haar man Fergus en haar dochter Zoë in een huurhuis. Kyle heeft Fergus voor haar uitgekozen en gelukkig is hij een goede man. Toch vindt ze het moeilijk dat ze niet alles over haar echtgenoot weet en Zoë vindt het naar dat ze niet met de buurkinderen mag spelen. Eigenlijk mogen Carol en Zoë helemaal niks. Hun gerieflijke huis is niets meer dan een kooi. Contact met de buitenwereld is er niet. Kranten, televisie en internet zijn verboden. Kyle bepaalt zelfs wat ze eten en drinken. Carol heeft altijd trouw gedaan wat van haar verwacht werd maar de laatste tijd voelt ze een gevoel van onrust in haar binnenste borrelen. Terwijl Carol twijfelt en Kyle zich zorgen maakt, komt Eve bij toeval op het spoor van De Boerderij. Na dertig jaar onzekerheid, na dertig jaar gemis en verdriet, is ze niet van plan haar onderzoek te staken.

Stille grond is alweer de derde thriller van de Vlaamse Hilde Vandermeeren die ook een tweelingzus heeft. Na haar verpletterende debuut Als alles duister wordt, viel haar tweede boek De toeschouwers ietsje tegen. Met Stille grond bewijst Hilde Vandermeeren echter opnieuw dat ze het kan! Ik heb genoten van dit boek. Het verhaal wordt voornamelijk vanuit Eve en Carol verteld. Het is vanaf het begin af aan duidelijk dat de verdwijning van Rosie en de sekte iets met elkaar te maken hebben. Is Carol soms Rosie? De ervaren thrillerlezer heeft de clou op een gegeven moment wel door maar dat doet niets af aan de spanning. Voor een boek van Hilde Vandermeeren mag je me midden in de nacht wakker maken!

ISBN 9789021458632 | paperback | 286 pagina's| Uitgeverij Q | mei 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

: 24 juni 2015

Kluis 21
Rosslund en Helström

Tegen de achtergrond van vrouwenhandel en prostitutie vertelt het boek het verhaal van politieman Ewert Grens, middelbaar, praktisch zonder vrienden en met een uitzichtloze liefde voor Anni.
25 jaar geleden raakte Anni, samen met Grens en Bengt Nordwall, betrokken bij een auto-ongeluk, veroorzaakt door een crimineel genaamd Jochum Lang. Haar hersenen raakten hierbij onherstelbaar beschadigd en sindsdien vegeteert ze in een verzorgingstehuis waar Grens haar elke maandag bezoekt. Hij koestert een niet aflatende haat tegen Lang, die nu vrijkomt uit de gevangenis en direct weer bij een smerig zaakje wordt betrokken. Hierbij vindt in het plaatselijke ziekenhuis een junkie de dood.
In dat zelfde ziekenhuis wordt Lydia Grajauskas verpleegd. Zij komt uit Litouwen en is door vrouwenhandelaars met de smoes van goed werk en goed loon naar Stockholm gelokt. Vanaf het moment dat zij voet heeft gezet op Zweedse bodem, nu 3 jaar geleden, wordt zij samen met een mede slachtoffer (Alena Sljusareva) vastgehouden in een flat en moet zij 12 maal per dag een man ‘ontvangen’. Op een gegeven moment denkt ze eisen te kunnen stellen en wordt door haar pooier ongenadig in elkaar geslagen met o.a. een zweep. Wanneer de politie op het rumoer afgaat en ontdekt wat er gaande is, wordt de pooier het land uitgezet (hij heeft diplomatieke onschendbaarheid), wordt Lydia naar het ziekenhuis gebracht en ontsnapt haar mede-slachtoffer.

Van daaruit neemt het boek een razende vlucht en volgen de gebeurtenissen elkaar heel snel op. De 2 zaken (Lang en Grajauskas) lopen parallel aan elkaar door het boek heen. In beide zaken verzwijgt Grens iets, wat verstrekkende gevolgen voor de betrokkenen heeft.
Wat is de reden voor Lydia om in het ziekenhuis een aantal mensen te gijzelen, wat eindigt in de dood van Bengt Nordwall en haarzelf? Wat is de rol van Alena? Waarom vernietigt Ewert Grens een videoband met bewijsmateriaal? En wat is de rol van de vrouw met de capuchon? Langzaam maar zeker wordt de rol van de diverse hoofdrolspelers helder. Wanneer het antwoord op de laatste vraag is geleverd, is het boek uit en staat het kippenvel op mijn armen.

Paperback | De Geus Spanning ISBN13: 9789044507669

Reageren? Klik hier!

: 24 juni 2015

Kluis 21
Rosslund en Helström

Dat er al tijden lang jonge meisjes gedwongen worden tot prostitutie is natuurlijk al lang bekend. In dit boek gaat het over meisjes uit Litouwen, aan wie een beter leven voorgespiegeld wordt, en die hoopvol, denkend dat hun leven nu eindelijk beter zal worden, meegaan met de lokkers.
In dit boek wordt dat thema aangegrepen voor een misdaadroman, waarin Ewert Gren een politieman met problemen is. Zijn vriendin is door toedoen van een junk onherstelbaar gehandicapt geraakt, en Ewert jaagt nog steeds op deze junk.
Als het verhaal begint, komt hij vrij uit de gevangenis, dus Ewert is zeer alert.
De hoertjes zijn Lydia en Alena, die opgesloten worden in een flat, en onder bedreiging aan de wensen van hun klanten moeten voldoen. Lydia treft ondanks de uitzichtloosheid maatregelen die hen kunnen helpen als ze ooit uit dit bestaan weg komen: ze legt spullen, afgetroggeld van haar klanten, zonder dat haar pooier het weet, in een kluisje (Kluis 21) geld, kleren en... explosieven.
Beide verhaallijnen komen tot een climax in een ziekenhuis. Daar vertel ik verder niets over.

Op de achterflap staat dat de schrijvers laten zien hoe ver goede mensen kunnen gaan in hun goede bedoelingen. Ik twijfel aan die goede bedoelingen, het is meer zo dat ze het onderzoek manipuleren voor hun eigen voordeel. Integriteit is ver te zoeken. En wie zijn er in dit geval de dupe? Die jonge meisjes dus.
De auteurs zeggen in hun nawoord dat ze zich schamen voor het feit dat mannen vrouwen als een product kunnen zien. Die schaamte komt ook terug in het verhaal en is volgens mij een neventhema. Het is een boek dat leest als een trein. Het wordt na een wat langzame start steeds spannender.
Aardig wel, maar het smaakt niet naar meer.

Paperback | De Geus Spanning ISBN10: 9044507664 | ISBN13: 9789044507669

Reageren? Klik hier!

: 24 juni 2015

De slaap en de dood
A.J. Kazinski

Voor het eerst in zijn carrière slaagt politieonderhandelaar Niels Bentzon er niet in een zelfmoord te voorkomen. Voor zijn ogen springt de spiernaakte vrouw, die hij probeert te overreden niet te springen, van de brug af. Het raakt Niels meer dan hij had verwacht. Zijn collega’s spreken haast laatdunkend over het slachtoffer. Ze was vast een junkie met waanbeelden. Niels is het daar niet mee eens. Hij heeft het vermoeden dat de vrouw uit angst is gesprongen. Angst voor iemand die tussen het toegestroomde publiek naar haar stond te kijken. De angst voor deze persoon was groter dan de angst voor de dood. Niels denkt dat de dood voor de vrouw als een bevrijding is gekomen. Dat het alternatief erger was.

De dood van de vrouw laat Niels niet los. De laatste woorden die hij tegen de vrouw zei echoën door zijn hoofd: “Als jij springt, spring ik je achterna.” Meende hij het? Toen de vrouw sprong probeerde hij haar te grijpen. Bijna viel hij zelf ook. Even balanceerde Niels op het randje van de brug. Op het randje van de dood. Sterke armen grepen hem en trokken hem naar boven. Was het beter geweest als hij ook was gevallen?

Niels schrikt van zijn eigen gedachtes. Hij zou gelukkig moeten zijn. Gelukkig met zijn kersverse vrouw Hannah. Hannah Lund is een astrofysicus. Hun relatie begon hemels maar nu raken ze steeds verder van elkaar verwijderd. Piekert Hannah ergens over? Niels is gespecialiseerd in het waarnemen van menselijke emoties. Het lijkt wel of Hannah zwanger is maar dat kan niet, Niels kan immers geen kinderen krijgen. Waarom delen ze hun gevoelens niet meer met elkaar? Ook Niels houdt zijn mond. Wanneer duidelijk wordt dat het slachtoffer geen junkie maar een beroemde balletdanseres was, stort hij zich vol overgave op de zaak. Zijn relatie met Hannah koerst in volle vaart op een onherstelbare breuk af.

Hannah piekert inderdaad. Ze is midden veertig en ze is inderdaad zwanger. Hannah wil het kind niet. Of misschien toch wel? Ze komt er maar niet uit. Hannah heeft een zoon gehad. Een fantastische zoon maar ook een zoon die ziek was. Een zoon voor wie het leven te zwaar was. Hij was nog geen vijftien jaar oud toen hij zelfmoord pleegde. Wat als dit kind ook ziek is? Hoe groot is de kans daarop? Wat als Hannah opnieuw faalt als moeder? Zo voelt het nu eenmaal voor haar. Hannah piekert en Hannah twijfelt. Het ene moment kiest ze zonder aarzelen voor een abortus, het volgende moment slaat de twijfel weer toe. Terwijl Niels als een spook door hun huis waart, voelt ook Hannah hoe er een verwijdering ontstaat. Twee mensen die hun gevoelens niet langer met elkaar delen.

Vreemd genoeg wordt tijdens de autopsie ontdekt dat de ballerina, die Dicte heette, kort voor haar dood gereanimeerd is. Niels weet zeker dat de hulpverleners die ter plekke waren dat niet hebben gedaan. Dicte was na haar sprong niet meer te redden, haar schedel was verbrijzeld. De hulpverleners hebben haar niet meer gereanimeerd. Ook wordt ontdekt dat Dicte kort voor haar dood verdronken is. Ze is dus verdronken, gereanimeerd en daarna van een brug gesprongen. Niels besluit zijn onderzoek bij het ballettheater te beginnen en hij beseft al snel dat hij op het juiste spoor zit. Een van de twee verplichte AED-apparaten ontbreekt. Niels krijgt het vermoeden dat iemand Dicte heeft gedood om haar vervolgens weer tot leven te wekken. Waarom zou iemand zoiets doen? Terwijl Hannah blijft twijfelen, wordt Niels door zijn eigen verbetenheid opgeslokt.

Achter de naam A.J. Kazinski gaan de Deense auteurs Anders Rønnow Klarlund en Jacob Weinreich schuil. Ik lees graag boeken van schrijversduo’s omdat ze het beste in elkaar naar boven lijken te halen. Dat is ook bij dit boek het geval. De slaap en de dood telt bijna 550 pagina’s. Je zou denken dat ik er wel even zoet mee was maar niets is minder waar. Het boek is zo spannend dat ik het in een mum van tijd uit had. Het verhaal is beklemmend en fascinerend tegelijk en het onderwerp is ongewoon waardoor het erg intrigeert. Speelde Dicte zelf spelletjes met de dood of was ze een onschuldig en onwetend slachtoffer? En wat heeft een ernstig getraumatiseerd kind met het gebeuren te maken?

Klarlund en Weinreich geven precies genoeg prijs om een prettige verwarring en nieuwsgierigheid bij de lezer op te wekken. Door de intensiteit van de gebeurtenissen en de heftige gevoelens van de personages, liet het verhaal me vervolgens niet meer los. De slaap en de dood is in alle opzichten een uitmuntende thriller.

ISBN 9789044528299 | paperback | 542 pagina's| Uitgeverij De Geus | mei 2015
Vertaald door Femke Blekkingh-Muller

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

: 23 juni 2015

http://www.corinehartman.nl
http://www.tomasross.nl

: 23 juni 2015

Doodskopvlinder
Ross & Hartman

Carrie Montevagio is het vluchten zat. Ze mist het zonnige Sicilië waar ze samen met haar beste vriendin onbezorgd opgroeide. Ze waren geen doorsnee meisjes. Hun vaders waren beruchte maffiabazen en de twee tieners verdienden een zakcentje met het smokkelen van drugs. Ze waren nergens bang voor maar daar kwam verandering in toen alles volledig uit de hand liep. Tegenwoordig denkt Carries vriendin dat haar vader door Carries vader is vermoord en koestert ze diepe wraakgevoelens jegens de vrouw die eens haar dierbaarste vriendin was. Bovendien heeft ze een relatie met een levensgevaarlijke maffioso die jacht op Carrie maakt. Carrie zelf houdt zich ergens in Zeeland schuil. Zal ze zich de rest van haar leven schuil moeten houden? Zal ze altijd en overal angstig over haar schouder moeten kijken?

In Schotland buigt Sir Charles Spencer Cavendish, hoofd van de veiligheidsdienst van de NAVO, zich ondertussen over de verdwijning van diplomaat Jan-Willem de Brauw. Voor hij van de aardbodem verdween reisde hij regelmatig naar Sicilie waar hij steevast in het gezelschap van advocate Gina Fioretti verkeerde. Het was overduidelijk dat de echtgenote van de Brauw niets van deze “vriendschap” afwist. De Brauw was tot over zijn oren verliefd op de Siciliaanse schone. Charles vindt het echter wel heel toevallig dat Gina ook het liefje van maffiabaas Silvio Carlentini is. Is De Brauw erin geluisd? Probeert de maffia hem nu belangrijke informatie te ontfutselen?

Paolo Vizzini was lang geleden een strijdmakker van Charles. Tegenwoordig is hij priester en weet vrijwel niemand iets over zijn gewelddadige verleden. Paolo vertrouwt zijn goede vriend Charles toe dat hij Gina wel kent van de tijd dat hij priester in haar woonplaats was. Hij weet ook dat Gina’s eens een hartsvriendin had, een vrouw die hij eveneens goed kent. Ze heet Carrie Montevagio en ze houdt zich tegenwoordig in Nederland schuil. Charles beseft dat Carrie bijzonder waardevol voor zijn onderzoek kan zijn. Misschien kan ze zelfs haar voormalige vriendin Gina benaderen. Paolo begrijpt op zijn beurt dat Charles de jonge vrouw een uitweg kan bieden. Hij regelt een ontmoeting.

Ook al is het een ongebruikelijke werkwijze, Carrie wordt aan het team toegevoegd. Haar kersverse partner Adam Kaplan is niet bij met dit besluit. Hij snapt niet wat ze met een groentje als Carrie moeten en bovendien wil hij helemaal geen nieuwe partner. Vera, zijn voormalige partner, is voor zijn ogen een gruwelijke dood gestorven. Ze was niet alleen zijn partner, ze was ook zijn geliefde. En hij, Adam Kaplan, heeft haar niet kunnen redden. Adam is nog lang niet over de dood van Vera heen en denkt regelmatig terug aan de vreselijke gebeurtenissen die tot haar dood hebben geleid. Toch zal hij nu met Carrie samen moeten werken. De diplomaat moet immers gevonden worden.

Wat volgt is een meeslepende thriller waarin een nieuwe Koude Oorlog dreigt uit te breken en de maffia doortrapter dan ooit is. De verdwijning van diplomaat Jan-Willem de Brauw is onderdeel van een groter geheel. Wie spant samen met wie? Zit Gina wel op een hernieuwde vriendschap met Carrie te wachten? Binnen de kortste keren breekt de hel los. Adam en Carrie vormen een twijfelachtig team. Ze zijn niet op elkaar ingespeeld. Toch moeten ze samenwerken, er moet een ramp afgewend worden.

Ik was behoorlijk nieuwsgierig naar dit boek. Twee begenadigd thrillerschrijvers die de handen ineen slaan: dat moet wel tot iets bijzonders leiden. En bijzonder is dit boek zeker. Het verhaal leest als een trein en biedt een goed uitgekiende spanning die door de actualiteit van het verhaal torenhoog oploopt. De meesten van ons weten immers wel dat we slechts een fractie van het grote geheel meekrijgen en dat nieuwsberichten niet altijd kloppen. Het scenario dat in Doodskopvlinder geschetst wordt, komt griezelig echt over. Worden wij burgers in het ongeluk gestort terwijl wij nietsvermoedend naar ons werk fietsen, een ijsje eten of boodschappen doen? Wat speelt zich eigenlijk in de schaduw van onze samenleving af?

Met Doodskopvlinder is een nieuw schrijversduo geboren. De hoofdpersonages in dit boek lenen zich uitstekend voor een vervolg. Misschien was de samenwerking als eenmalig schrijfavontuur bedoeld maar Corine Hartman en Tomas Ross zitten wat mij betreft voorlopig nog wel even aan elkaar vast. Wie samen een thriller van dit niveau schrijft, is het aan de lezers verplicht om meer van dit moois af te leveren!

ISBN 9789023490890 | paperback | 350 pagina's| Cargo | mei 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

: 21 juni 2015

De jacht
Deel 5 van de Meave Kerrigan-reeks
Jane Casey

De gladde tv-presentator Hugh en zijn jonge fan Megan hoorden de schoten in het stille gebied weerklinken. Voor de schoten de stilte doorboorden, verveelde Megan zich enorm. Het uitje met de beroemde tv-persoonlijkheid was op een teleurstelling uitgelopen. Dassen spotten zag er in het programma van Hugh interessant uit, in werkelijkheid was het dodelijk saai. Tot overmaat van ramp bleek het karakter van Hugh bijzonder goed bij de nachtelijke activiteit te passen. Nadat het geluid van de schoten was weggestorven en een auto met gedoofde lichten passeerde, ontpopte Megan zich tot de dapperste van de twee. Het was Megan die uiteindelijk op het lijk in de auto stuitte.

Toen het slachtoffer zijn laatste adem uitblies, genoot rechercheur Maeve Kerrigan samen met haar vriend Rob en haar collega’s van een gezellig bruiloftsfeest. Het bruidspaar straalde, de sfeer was gezellig en niets stond een feestelijke avond in de weg. Bijna niets dan want Maeve had oproepdienst. Moordenaars houden geen rekening met bruiloften en Maeve moest haar collega Josh Derwent het slechte nieuws vertellen toen hij zich net met een bruidsmeisje voor een “onderonsje” in zijn auto had teruggetrokken. De autorit naar de plaats delict verliep dan ook niet erg gezellig.

Op de plaats delict aangekomen blijkt het slachtoffer politieman Terence Hammond te zijn. Hij moet na afloop van zijn dienst naar de afgelegen plek zijn gegaan. Waarom zit hij aan de passagierskant van zijn eigen auto en waarom is zijn auto afgesloten? Heeft de moordenaar dat gedaan? Het is Maeve die als eerste beseft wat er is gebeurd. Terence Hammond was niet alleen. Toen de schutter op hem vuurde zat er iemand over zijn schoot heen gebogen. Terence was aan de passagierskant gaan zitten omdat het stuur anders in de weg zou hebben gezeten. Terence Hammond ging het op moment van zijn dood vreemd. De heer of dame in kwestie moet hebben geweten wat er zou gaan gebeuren want de auto stond precies goed geparkeerd om de verdekt opgestelde schutter een dodelijk schot te laten lossen. Terence Hammond is met voorbedachte rade vermoord.

Maeve en Derwent hebben hun handen vol aan het moordonderzoek. De vrouw en dochter van Terence Hammond reageren vrij koel op het akelige bericht. De zoon van Terence reageert helemaal niet, hij heeft een aantal jaar geleden hersenletsel opgelopen na een ernstig auto-ongeluk. Het gezin Hammond komt niet erg gelukkig over maar dat hoeft natuurlijk niet te betekenen dat ze bij de moord betrokken zijn. Maeve en Derwent sluiten echter niets uit. Dan wordt het politiekorps opgeschrikt door een vreselijke gebeurtenis. Een aantal politiemannen zijn in de val gelokt en zonder pardon afgeknald. Er waart een politiemoordenaar door Londen rond.

Het moordonderzoek verandert in een race tegen de klok. Wie heeft het op politiemensen voorzien? Gaat het om een losgeslagen gek of is er een groep moordenaars actief? En waarom ziet politiechef Godley er steeds slechter uit? Maeve ontdekt dat hij in de problemen zit. Tegen wil en dank komt Maeve achter gevoelige informatie die levens kan ruïneren. Wat moet ze doen? Dan slaat het noodlot ook in haar privéleven toe.

De jacht is het vijfde deel van de Maeve Kerrigan-reeks maar is ook prima los te lezen. Het verhaal lijkt in het begin wat rommelig maar het is een door de schrijfster bewust gecreëerde en georganiseerde chaos. Niemand leidt nu eenmaal een strak georganiseerd leven en dat geldt ook voor Maeve en haar collega’s. Al snel ontstaat er een prettige evenwicht tussen het dagelijks leven en het moordonderzoek waarna het verhaal steeds meeslepender wordt. Ik ging binnen de kortste keren helemaal in het verhaal op.

De uit Dublin afkomstige auteur Jane Casey schiet in de roos met haar personage Maeve Kerrigan. Maeve is stoer en ambitieus maar geen heldin. Ze heeft net als iedereen te maken met privéproblemen en twijfels. Haar barse, ongevoelige collega Derwent vormt een mooie tegenhanger. Welk verleden houdt hij zo angstvallig voor zijn omgeving verborgen. Heeft het te maken met zijn tijd in het leger? De jacht zit van begin tot eind uitstekend in elkaar en smaakt naar meer.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

: 20 juni 2015

http://www.karenrosebooks.com

Meer artikelen …