http://www.mikelsantiago.com

De laatste nacht op Tremore Beach
Mikel Santiago

Componist Peter Harper is zijn inspiratie kwijt. Nog geen twee jaar geleden werd zijn filmmuziek geroemd en nu dreigt hij langzaam in vergetelheid weg te zinken. In een afgelegen strandhuis in het Ierse Donegal probeert hij zijn leven weer op de rit te krijgen maar vooralsnog lijken zijn vingers boven de piano te bevriezen. Het is nog maar zo kort geleden dat hij met zijn vrouw en kinderen in Amsterdam woonde en het leven hem breed grijnzend toelachte. Nu is zijn vrouw gelukkig met een ander en vult Peter zijn dagen met zwaarmoedige overpeinzingen. Zijn manager komt regelmatig met mogelijke opdrachten op de proppen maar Peter raakt alleen bij het idee al in paniek. Hij slaat alles af.

Het strandhuis dat Peter huurt staat op Tremore Beach. Hij deelt het strand met Leo en Marie Kogan, een wat ouder echtpaar dat in een luxe onderkomen woont. Peter is bevriend met ze geraakt en ze zien elkaar vrijwel dagelijks. Ze zijn op elkaar aangewezen want Clenhburran, het enige dorpje in de buurt, ligt kilometers verderop. Op de avond dat zijn leven voorgoed zal veranderen staat een etentje in het huis van de Kogans gepland. Er is noodweer voorspeld en even twijfelt Peter of hij wel moet gaan. Leo stelt hem echter gerust. Noodweer op Tremore Beach stelt weinig voor. Kort voor vertrekt aarzelt Peter nogmaals. Een dwingende stem adviseert hem met klem die avond thuis te blijven. Is het een stem in zijn hoofd? Is het intuïtie? Peter negeert het advies en komt, ondanks de harde wind, veilig bij Leo en Marie aan.

De avond verloopt minder vredig dan Peter had gehoopt. De andere gasten zijn onder de indruk van de beroemdheid in hun midden en bestoken hem met ongepaste vragen. Wanneer het tijd is om naar huis te gaan, voelt Peter zich opgelucht. Het trotseren van de storm lijkt hem minder vervelend dan het ondergaan van nog meer opdringerigheid. De weg naar huis wordt versperd door een zwartgeblakerde tak. Het smeult nog een beetje na. Peter heeft geen keus: hij moet de tak verwijderen om zijn weg te vervolgen. Bliksem slaat gelukkig nooit twee keer op dezelfde plek in bedenkt hij zich nog voor alles om hem heen eerst heel licht en dan heel donker wordt.

Peter overleeft de blikseminslag en mag het ziekenhuis al snel verlaten. Aan het griezelige avontuur heeft hij slechts een vervelende hoofdpijn overgehouden. De hoofdpijn houdt echter aan en dan beginnen ook de dromen. Ze zijn zo levensecht dat Peter in het begin niet beseft dat het dromen zijn. Zo spoedt hij zich naar het huis van Leo en Marie nadat Marie midden in de nacht volkomen in paniek bij hem aanklopte. Volgens Marie was er iets met Leo aan de hand maar Leo opent blakend van gezondheid de voordeur. Achter hem verschijnt een verbaasde Marie.

De droom over de hysterische Marie is nog maar het begin. Er volgen meer dromen. Ze worden allemaal gekenmerkt door een vreselijke noodweer. Peter vindt het steeds moeilijker om onderscheid tussen droom en werkelijkheid te maken. Proberen de dromen hem soms iets te vertellen? Peter denkt vaak aan zijn moeder die soms vreselijke gebeurtenissen aanvoelde. Heeft hij soms de gave van zijn moeder geërfd? Staat er iets vreselijks te gebeuren of… staat hij soms geestelijk op instorten? Peter is blij dat zijn kinderen komen logeren. Hij heeft ze gemist en kan wel wat afleiding gebruiken. Een nieuwe droom roept echter grote paniekgevoelens op. In zijn droom, die opnieuw nauwelijks van de werkelijkheid is te onderscheiden, krijgt Peter een schokkende krantenkop onder ogen.

Probeert het noodlot hem te waarschuwen voor wat er komen gaat? Heeft Peter net als zijn moeder een voorspellende gave? Of… draait Peter langzaam door? Hij heeft immers een zware tijd achter de rug en zijn manager hijgt doorlopend in zijn nek. Als lezer word je heerlijk op het verkeerde been gezet. Of eigenlijk: je weet gewoon niet wat je moet geloven. Peter weet het zelf ook niet. Hoort hij in een psychiatrische instelling thuis of moet hij op zijn gevoel afgaan?

Op de kaft van deze formidabele thriller staat “Twin Peaks aan de Ierse kust”. Het is een understatement. Dit boek kent inderdaad hetzelfde mysterieuze sfeertje als Twin Peaks maar waar het mysterie in Twin Peaks met het verhaal op de loop gaat, blijft De laatste nacht op Tremore Beach tot op de laatste bladzijde boeien. Van dit thrillersmaakje lust ik er nog wel meer.

ISBN 9789044534757 | paperback | 412 pagina's| Uitgeverij De Geus | juni 2015
Vertaald door Marika de Bakker en Ester van Buuren

© Annemarie, 27 juli 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Een duistere schaduw
Originele verhalen van de grootste Zweedse thrillerauteurs
John-Henri Holmberg

Als ik iets graag lees dan zijn het wel Zweedse misdaadverhalen. Een groot aantal van mijn favoriete auteurs zijn uit het vredige Zweden afkomstig. Schrijver John-Henri Holmberg – die meeschreef aan een boek over de millenniumtrilogie van Stieg Larsson - heeft voor de verhalenbundel Een duistere schaduw maar liefst zeventien uiteenlopende verhalen verzameld. Sommige verhalen in dit boek zijn nooit eerder gepubliceerd. Wat ze allemaal met elkaar gemeen hebben, is dat ze nooit eerder in een Nederlandstalige uitgave zijn verschenen. Zeventien gloednieuwe verhalen van een aantal van de beste schrijvers van de Zweedse misdaadliteratuur: wat een feest!

In de uitgebreide inleiding beschrijft Holmberg de geschiedenis en de opkomst van de (Zweedse) misdaadliteratuur. Toonaangevend voor het genre zijn tot wel Maj Sjöwall en Per Wahlöö geweest. Zij schreven tussen 1965 en 1975 tien romans die nog altijd gretig aftrek vinden. Hun personage politieman Martin Beck behoort zonder twijfel tot mijn favoriete boekpersonages. Er hebben twintig schrijvers aan deze bundel meegewerkt. Samen vormen ze het volgende, indrukwekkende lijstje: Tove Alsterdal, Rolf & Cilla Börjlind, Åke Edwardson, Inger Frimansson, Eva Gabrielsson, Anna Jansson, Åsa Larsson, Stieg Larsson, Henning Mankell & Håkan Nesser, Magnus Montelius, Dag Öhrlund, Malin Persson Giolito, Maj Sjöwall & Per Wahlöö, Sara Stridsberg, Johan Theorin, Veronica van Schenck en Katarina Wennstam.

Het leukste en ook het minst spannende verhaal in deze bundel heet “Een onwaarschijnlijke ontmoeting”. Het is geschreven door dreamteam Henning Mankell & Håkan Nesser. In het verhaal verdwaalt Wallander en komt hij in Meerdam terecht. In een stoffig restaurantje stuit hij op ene Van Veeteren die net als hij politieman is. Wallander en Van Veeteren (bekende personages uit de boeken van Mankell en Nesser) nodigen vervolgens twee wel heel bekende figuren voor een potje bridge uit.

Rolf & Cilla Börjlind schetsen in nog geen vijftien pagina’s een indringend portret van een moordenaar die de kluts volledig kwijtraakt en Sara Stridsberg beschrijft de laatste uren van Eva Braun die samen met haar kersverse echtgenoot Adolf Hitler zelfmoord pleegt. Het verhaal van Dag Öhrlund heeft me het meest geraakt. In zijn vertelling onderzoekt politievrouw Jenny Lindh de dood van de zeventienjarige Lenya Barzani. Is het Koerdische meisje zelf van het balkon gesprongen of heeft haar dood met eerwraak te maken? Öhrlund beschrijft heel treffend de problemen tussen allochtoon en autochtoon Zweden waarbij vooroordelen, inburgering, traditie en religie elkaar doorlopend in de weg zitten. Lukt het Jenny om puur op de feiten af te gaan?

Aan elk verhaal gaat een tekst over de auteur(s) vooraf. Vreemd genoeg volgt er na het verhaal een tweede tekst over de schrijver(s). De teksten aan het begin van het verhaal lijken meer over het werk van de schrijver(s) en het verhaal zelf te gaan, de teksten na het verhaal richten zich iets meer op de schrijver(s) zelf. Zo las ik dat Maj Sjöwall en Per Wahlöö met het schrijven van hun fantastische werk niet genoeg verdienen om rond te kunnen komen. Zij hielden er elk nog een andere baan op na. Hoewel de verhalen als het ware knus tussen de teksten over de auteurs ingebed zijn, snap ik het nut van de tweedeling niet zo goed.

De bundel bevat ook een verhaal van de in 2004 overleden auteur Stieg Larsson. Het is een spannend science fictionverhaal. Holmberg zelf zal in zijn nopjes met dit verhaal zijn geweest want hij staat bekend als een groot science fiction liefhebber. Ik heb ook van het verhaal genoten. Het speelt zich af in de toekomst en het gaat over een sportieve man die tegen wil en dank een uitgebreid medische onderzoek krijgt. Vreemd genoeg is het onderzoek door de regering aangevraagd.

Deze verrukkelijke verhalenbundel staat vol intrigerende misdaadverhalen. Ik heb het lekker gulzig achter elkaar uitgelezen maar je kunt jezelf natuurlijk ook dagelijks op een nieuw verhaal trakteren. Als een bonbonnetje bij de koffie. Zweden barst van de talentvolle schrijvers en ik zou ook wel een bundel met verhalen van bijvoorbeeld Camilla Lackberg, Viveca Sten, Arne Dahl, Lars Kepler en Liza Marklund willen lezen. Kan iemand John-Henri Holmberg overhalen om nóg een bundel samen te stellen? 

ISBN 9789045209524| paperback | 351 pagina's| Karakter Uitgevers| mei 2015
Vertaald door Corry van Bree

© Annemarie, 24 juli 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Caleidoscoop
Linda Jansma

Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen: met Caleidoscoop heeft Linda Jansma een prima visitekaartje als thrillerschrijfster afgegeven. Ik kan niet anders zeggen. Het verhaal staat als een huis en is van voor naar achter in balans. Het begint met een intrigerende openingsscène in het verleden, waarna het verhaal verspringt naar 2009, waarin we kennis maken met Janine en Albert – een droompaar:  ze zijn al jaren zielsgelukkig met elkaar, hebben een prachtige dochter, zijn eigenaar van een zeer goed lopende club in Amsterdam en wonen in een mooi huis. Dan gebeurt het meest verschrikkelijke wat Janine kan overkomen: Albert wordt op de stoep van de club doodgeschoten en haar hele wereld stort in. De politie tast in het duister over motief en dader, hoewel er diverse verdachten zijn. Is de moordenaar één van de personeelsleden van de club? Er is sprake van dreigbrieven die door een onbekende zijn geschreven. Het onderzoek sleept zich voort en intussen wordt het perspectief regelmatig verwisseld met het verleden – waarin Janine ook al het nodige meegemaakt blijkt te hebben – en dat steeds dichterbij kruipt naar het heden. Tergend langzaam wordt de spanning opgebouwd tot de onvermijdelijke climax waarin toch nog onverwachts de moordenaar in een andere hoek gezocht moet worden dan je eerst denkt.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik bij ontvangst van het boek enige twijfels had: een nieuwe Nederlandse thrillerschrijfster, kan die zich meten met bekende namen als Saskia Noort, Loes den Hollander en Corinne Hartman? Het antwoord is: ja, volledig! Ik ben zeer gecharmeerd geraakt van het zorgvuldige taalgebruik van Linda Jansma, waarbij ze met veel oog voor detail een vloeiend en geloofwaardig verhaal weet neer te zetten. Enezijds moet je rustig blijven lezen om alles in je op te kunnen nemen terwijl anderzijds de spanning steeds meer toeneemt en je alleen maar zo vlug mogelijk verder wilt lezen om te weten te komen wat er nu eigenlijk aan de hand is.  De karakters zijn mooi uitgewerkt en zeer levensecht beschreven met realistische dialogen.

Is er dan geen enkel minpuntje te noemen? Wat mij betreft wel en dat is het gebruik van moeilijke woorden, die in schril contrast staan met de rest van de tekst. Woorden als 'persisterend', 'resignatie' en 'cataleptische' passen niet bij het overige taalgebruik in het boek. Ze halen onnodig de vaart uit het verhaal en zijn voor mij daarom licht irriterend. Gelukkig komen ze niet al te vaak voor. Voor de rest: chapeau!

ISBN: 9789461090058 paperback 348 pagina's Uitgeverij: VerbumCrime december 2010

© Joanazinha, 3 januari 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.peterjames.com

https://www.randomhouse.com/features/pdjames

http://www.ryandavidjahn.com

http://www.gregiles.com

http://www.tessgerritsen.com