Niets dan kwaad
Hans Koppel

Sara is een harde tante. Achter haar bevallige uiterlijk gaat een doorgewinterde crimineel schuil. Wanneer haar medewerker Henk een opdracht verknalt en zijn maat Conny er met een grote som geld vandoor gaat, besluit Sara dat Henk dood moet. Hij zal als voorbeeld dienen. De intimiderende Sara zorgt ervoor dat Henk zelf de trekker overhaalt zodat zijn dood als een zelfmoord zal worden aangemerkt. Toch is de politie argwanend. Hoe is Henk zonder auto op de parkeerplaats waar hij gevonden is beland en waar is zijn mobiele telefoon gebleven? Volgens de telefoongegevens én een verklaring van zijn zus, heeft Henk kort voor zijn dood nog een telefoontje gepleegd.

Sara maakt zich geen zorgen. Wel vraagt ze zich af of ze nog wel zo verkikkerd is op haar vriendje Matte. Matte vond het maar niks dat ze Henk zelfmoord liet plegen en toen ze de vriendin van wegloper Conny wurgde, ging er zelfs afschuw van Matte uit. Verandert Matte in een softie? Sara beseft dat hun relatie een aflopende zaak is. Toch mag Matte nog even blijven. Wellicht heeft ze hem nog nodig de komende tijd.

Jaren geleden is het broertje van Matte overleden. Kent was nog meer dertien jaar oud toen hij vijftien jaar geleden door een auto werd geschept. Journalist Calle Collin heeft een artikel over Kent geschreven. Calle werkt voor een familietijdschrift en hij schrijft een feuilleton over mensen die veel te jong zijn gestorven. Mattes moeder is verguld met het artikel over Kent. Volgens haar heeft Calle uitstekend verwoord hoe geweldig Kent was. Matte zelf heeft nauwelijks aan het artikel meegewerkt. Hij zat wel bij het vraaggesprek maar deed zijn mond niet open.

Eerlijk gezegd mist Matte zijn broertje helemaal niet. Zo leuk was Kent immers niet. Ook Calle zelf heeft zijn twijfels over het artikel. Eigenlijk lukte het hem nauwelijks om informatie over Kent te vergaren en toen hij een oud-lerares van het jongetje sprak, liet ze zich ronduit hatelijk over hem uit. Calle heeft het schamele stuk met wat zelfverzonnen hartelijkheden aangevuld. Eigenlijk is de moeder van Kent en Matte de enige die haar zoon in het artikel herkent. Zij aanbad haar zoon. Hield zelfs meer van hem dan van Matte.

Ook columnist Anders Malmberg koestert geen dierbare herinneringen aan Kent. Ze zaten destijds bij elkaar op school. Anders weet nog goed dat hij opluchting voelde toen hij het nieuws over Kents dood vernam. Kent was een pestkop van het ergste soort die de jeugd van Anders behoorlijk verknald heeft. In een opwelling schrijft hij een reactie op het artikel van Calle waarin hij een boekje over de ware Kent opendoet. Zijn openhartige artikel bezorgt zowel hem als Calle grote problemen. Anders heeft iets in gang gezet dat niet meer gestopt kan worden.

Hans Koppel is een pseudoniem van de Zweedse kinderboekenauteur Petter Lindbeck. Niets dan kwaad is zijn derde thriller. Wat zo knap is aan het verhaal is dat het weinig verrassingen kent maar toch heel spannend is. De lezer weet vanaf het begin wie de moordenaar van Henk en Conny’s vriendin is en ook is duidelijk wie er achter de problemen van Anders en Calle zit. De politie doet haar werk goed en zit vrijwel meteen op het juiste spoor. Wat dit verhaal zo spannend maakt is dat de verhaallijnen onherroepelijk op een frontale botsing afstevenen. Niet iedereen in dit verhaal kan ongeschonden uit de strijd komen. De lezer weet precies wat er gebeurt maar niet wat er nog gebeuren gaat.

In Niets dan kwaad combineert Hans Koppel uiteenlopende personages en verhaallijnen. Ze hebben allemaal een link met elkaar maar hun levensstijlen verschillen enorm en dat maakt het verhaal zo intrigerend. Welk personage zal uiteindelijk de afloop van het verhaal bepalen? Welke ontwikkelingen zullen de afloop van deze thriller gaan domineren? Het verhaal is glashelder maar de lezer kan nu eenmaal niet in de toekomst kijken. Met Niets dan kwaad benadrukt Hans Koppel nogmaals hij barst van het talent.

ISBN 9789400503090 | paperback | 231 pagina's| A.W. Bruna Uitgevers| augustus 2015
Vertaald door Corry van Bree

© Annemarie, 17 augustus 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Onzichtbaar
James Patterson & David Ellis

Niemand gelooft het onwaarschijnlijke verhaal van FBI-researchanalist Emmy Dockery. Haar baas Dickinson eist zelfs dat haar herintreding met een proeftijd gepaard gaat en dringt aan op therapie. Zoals het er nu naar uitziet, is de kans groot dat Emmy’s onbetaalde verlof binnenkort niet in een terugkeer maar in een ontslag wordt omgezet. Volgens haar omgeving heeft de dood van haar tweelingzus Marta haar verstand vertroebeld. Emmy ziet spoken. Marta is het slachtoffer van een huisbrand geworden. Een afschuwelijk dood maar beslist geen moord. Emmy heeft ze door het verdriet om haar zus niet meer allemaal op een rijtje.

Toch weet Emmy zeker dat het wél om moord gaat. Sterker nog: ze is ervan overtuigd dat Marta het slachtoffer van een seriemoordenaar is geworden. Emmy heeft tal van branden met dodelijke slachtoffers aan de brand die Marta noodlottig werd gekoppeld en ze heeft overeenkomsten ontdekt. Een zorgvuldig verborgen patroon. Iemand moordt er al een tijdje lustig op los en dekt zijn moorden met de vlammen van zogenaamde onfortuinlijke huisbranden toe.

Emmy heeft er niks aan maar de lezers van deze thriller staan aan haar kant. Emmy heeft het bij het rechte eind. Er is een seriemoordenaar actief. Graham heet hij. Graham deelt zijn gedachten maar al te graag met zijn onzichtbare publiek. Hij spreekt geluidsopnames in en beschouwt zijn – toekomstige – luisteraars als een hoogst geïnteresseerd publiek. Als studenten die een interessant college bijwonen. Graham is een moordenaar van het griezeligste soort. Mededogen is hem onbekend. Zijn slachtoffers zijn boeiende proefkonijnen die hij op vreselijke wijze foltert. Graham voelt zich onoverwinnelijk.

Emmy weigert ondertussen op te geven. Haar zus Marta en vele anderen zijn vermoord. Ze besluit haar laatste troef uit te spelen en haar ex-verloofde Harrison Bookman – Books – met een bezoekje te vereren. Twee jaar geleden heeft Books zijn FBI-carrière beëindigd, kort nadat Emmy hun huwelijk afblies. Tegenwoordig runt hij een boekwinkel. Toch besluit hij Emmy te helpen en hij regelt een gesprek met FBI-directeur William Moriarty. Books heeft nog altijd iets in de melk te brokkelen.

Books krijgt voor elkaar wat Emmy maar niet wilde lukken: er wordt een onderzoeksteam opgericht. Het is weliswaar geen dreamteam maar met Books als teamleider en Emmy als een van de teamleden, is er toch reden genoeg om hoopvol gestemd te zijn. Emmy is zelfs meer dan hoopvol. Ze is vastbesloten de moordenaar in zijn kraag te grijpen en de dood van haar zus te wreken. Books beseft maar al te goed dat Emmy veel te persoonlijk bij de zaak betrokken is maar hij kent haar langer dan vandaag: Emmy laat zich door niets en niemand stoppen.

Hoe pak je een moordenaar die zijn moorden op briljante wijze verbloemt? Hoe pak je een moordenaar als zijn moorden niet eens als moorden zijn aangemerkt? Er moet bewijs komen. Bewijs waarmee een patroon ontdekt kan worden. Emmy’s bewijs is niet toereikend. Terwijl Emmy en de andere teamleden zich energiek over het door Emmy samengestelde dossier buigen, gaat Graham onbekommerd verder met moorden.

In 2002 won advocaat – en woordvoerder voor het Huis van Afgevaardigden van Illinois - David Ellis de Edgar Allan Poe Award voor zijn debuut De voyeur. Tegenwoordig heeft hij al een flink aantal boeken op zijn naam staan. Ook James Patterson heeft niet stilgezeten. Toch vinden de succesvolle auteurs tijd om ook samen thrillers te schrijven. Onzichtbaar is zo’n thriller. Eerder verschenen ook de gezamenlijke thrillers Minnares en Moordweekend.

Moordweekend heb ik niet gelezen maar zowel Minnares als Onzichtbaar zijn vooral vlotte thrillers om te lezen. Erg diepgaand zijn ze niet maar ze prikkelen de nieuwsgierigheid wel. Het verhaal in Onzichtbaar belooft lange tijd op een spetterende ontknoping af te stevenen maar net op het moment dat het verhaal de spannende eindfase ingaat, is de clou allesbehalve onzichtbaar waardoor de spanning vliegensvlug wegebt. Het verhaal in Onzichtbaar zal je nachtrust niet verstoren maar wie zoekt naar prettig leesbare thriller voor een paar welverdiende uurtjes ontspanning, zal zich uitstekend met dit boek vermaken.

ISBN 9789023490180 | paperback | 395 pagina's| Cargo |  augustus 2015
Vertaald door Waldemar Noë

© Annemarie, 16 augustus 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Fatale vlam
Lyndsay Faye

New York, 1848: Koperster (rechercheur) Timothy Wilde heeft het op een brandstichter voorzien. Iemand legt opzettelijk panden van wethouder Robert Symmes in de as. Timothy mag Symmes niet. De man is een onbetrouwbaar sujet die corruptie hoog in het vaandel heeft. Zijn politieke tegenstander heet Valentine maar ook in hem ziet Timothy niet de held die de stad naar betere tijden zal leiden. Valentine is Timothy’s broer. Sinds hun ouders bij een brand om het leven zijn gekomen, hebben ze alleen elkaar nog, maar de twee broers kunnen niet met elkaar overweg.

Door de branden ziet Timothy zijn broer vaker dan hem lief is want politiecommandant Valentine Wilde is tevens brandweerman. De stoere Valentine wordt zowel aanbeden als gevreesd. De politiemacht in New York staat nog in de kinderschoenen en het volk reageert sceptisch op de aanwezigheid van kopersterren. Logisch ook want corruptie en geweld vieren hoogtijd bij de politie. Arrestanten worden niet zelden gemarteld. De rechtschapen Timothy vormt een uitzondering.

New York heeft het moeilijk. Ierse immigranten stromen met scheepsladingen tegelijk toe en de hoopvolle nieuwelingen verdwijnen met bakken tegelijk in een uitzichtloos bestaan. Sommigen belanden in de textielfabrieken van wethouder Symmes waar ze een loodzwaar leven te wachten staat. Anderen vallen in handen van hoerenmadam Silkie Marsh. Timothy is erin geslaagd de piepjonge Bird uit haar klauwen te redden. Het nu dertienjarige meisje moest al op achtjarige leeftijd mannen behagen. Nu probeert de oprechte Timothy haar een beter leven te bieden.

Terug naar de branden. De uiterste onsympathieke Symmes meent te weten wie er achter de branden zit. Zijn voormalig medewerkster Sally Woods is een vreemde vrouw. Ze draagt pantalons – uitzonderlijk voor die tijd – en zet zich in voor de rechten van de vrouw. Bovendien heeft Sally de drukpers van haar ouders geërfd. De branden gaan gepaard met dreigbrieven en Symmes weet zeker dat die uit de drukpers van Sally afkomstig zijn.

Timothy laat zich volledig door de feministische Sally inpakken. Hij beseft heel goed dat Sally de dader wel moet zijn maar de vrouw intrigeert hem en jaagt hem tegelijkertijd angst aan. Luidt Sally een tijdperk vol veranderingen in? Een tijdperk waarin de maatschappelijke positie van vrouwen zal verbeteren en ze wellicht zelfs stemrecht krijgen? Timothy snapt best dat vrouwen er in hun huidige bestaan vaak maar bekaaid vanaf komen maar zo is het nu eenmaal altijd geweest. Enerzijds juicht hij vooruitgang toe, anderzijds huivert hij al bij het idee. Simpelweg uit onwetendheid over wat komen gaat. Hij probeert zijn hoofd goed bij het politieonderzoek te houden maar een oude liefde eist al zijn aandacht op. Een aantal jaar geleden vertrok zijn grote liefde Mercy Underhill naar Londen maar nu is ze terug.

Alsof het leven nog niet ingewikkeld genoeg is, besluit Valentine zich kandidaat voor het wethouderschap te stellen. De toch al wrede en gewelddadige Robert Symmes ontpopt zich tot een meedogenloze tegenstander. Hij dreigt bekend te maken dat Valentine van de mannenliefde is, iets wat streng verboden is in het New York van de negentiende eeuw. Ook Timothy ontkomt niet aan de toorn van Symmes. Het onderzoek naar de brandstichtingen is nog altijd niet afgrond en nieuwe branden breken uit. Waarom lukt het Timothy maar niet om Sally in de kraag te grijpen?

Fatale vlam is het laatste deel van de Timothy Wilde-trilogie. Ik had wat moeite om in het verhaal te komen en heb het boek zelfs even weggelegd om later opnieuw te beginnen. Misschien had ik beter eerst de twee vorige delen (De goden van Gotham en Zeven is zwijgen) kunnen lezen. Auteur Lyndsay Faye hanteert een schrijfstijl die heel goed bij de setting en de periode waarin het verhaal zich afspeelt past. Er wordt veelvuldig gebruikt gemaakt van een straattaal die Flash heet. Achterin het boek staat een verklarende woordenlijst. Toch duurde het even voor ik aan de vertelstijl gewend raakte en het verhaal interessant ging vinden.

De rechten van de vrouw staan in dit boek centraal. Of eigenlijk: de opkomst van deze rechten en tevens gelijkheid van de mens want ook de slavernij was nog niet afgeschaft. Er waren veranderingen op komst en die waren voelbaar. Het was een roerige, broeierige tijd en Lyndsay Faye legt die periode in de Amerikaanse geschiedenis zeer overtuigend vast. Wie van historische thrillers houdt heeft met de Timothy Wilde-reeks een zeer interessant verhaal te pakken.

ISBN 9789022573372 | paperback | 413 pagina's| Boekerij | mei 2015
Vertaald door Lucie Schaap en Maaike Bijnsdorp

© Annemarie, 14 augustus 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De passagier
Jean-Christophe Grangé

Midden in de nacht wordt Mathias Freire wakker gebeld. Hij is die nacht de dienstdoende psychiater en zijn hulp is nodig. Bij het spoor is een man aangetroffen. Een zwerver die zijn geheugen kwijt is. Freire zorgt ervoor dat de man in het psychiatrisch ziekenhuis Pierre-Janet wordt opgenomen. Al snel concludeert hij dat de man de waarheid spreekt. Hij lijdt aan complete amnesie.

De onbekende man is een reus van bijna twee meter met een imposant gewicht. Een grote cowboyhoed maakt het intimiderende uiterlijk compleet. Freire heeft echter al snel door dat de man geen vlieg kwaad doet. Hij is eerder een goeiige lobbes. Zijn geheugen lijkt volledig te zijn gewist. Heeft de man iets traumatisch meegemaakt? Er is die nacht nóg een zwerver bij het spoor aangetroffen. Een dode man. Een man die op gruwelijke wijze vermoord is. De dader heeft een zorgvuldig uitgeholde stierenkop over het hoofd van de dode getrokken. Het levert een gruwelijk plaatje op. Het lijk doet aan de mythologische Minotaurus denken. Was dat ook de bedoeling van de moordenaar?

Rechercheur Anaïs Chatelet is aanvankelijk in haar nopjes met de moord. Het is de eerste moordzaak waar zij de leiding over heeft. Ze schrikt van de toestand van het lijk maar blijft gemotiveerd. Ze zal deze moordzaak zo snel mogelijk oplossen en bewijzen dat ze haar rang verdiend heeft. Dit is haar kans om onder het juk van haar vader uit te komen. Haar vader met zijn gruwelijke verleden. Zij zal bewijzen dat ze aan de goede kant van de wet staat en niet, net als haar vader, een monster is. Al snel heeft Anaïs een verdachte op het oog. De onbekende man in het Pierre-Janet kan wel eens de dader zijn.

Met behulp van hypnose weet Freire belangrijke informatie aan de zwerver te ontfutselen. De man begint zich tijdens het gesprek steeds meer te herinneren – zelfs zijn naam en woonplaats - maar wanneer Freire de informatie natrekt, blijkt er niks van te kloppen. Houdt de man hem voor de gek? Freire concludeert dat er iets heel anders aan de hand is. De man lijdt aan een zeer zeldzame stoornis: een dissociatieve fugue. De stoornis wordt waargenomen bij mensen die iets vreselijks hebben meegemaakt en zichzelf onbewust een geheel nieuwe identiteit en verleden aanmeten omdat de werkelijkheid te moeilijk te bevatten is.

Wanneer de reus bij toeval herkend wordt, besluit Freire hem naar huis te brengen. Thuis bij zijn vrouw Sylvie kan de man, die zichzelf Patrick noemt, sneller herstellen en Freire zal hem nazorg bieden. Wanneer Anaïs Chatelet het nieuws verneemt, is ze woedend maar de gebeurtenissen die volgen beletten haar de man te ondervragen. Voor de ogen van Freire worden Patrick en Sylvie door professionals afgeknald. Ook Freire is een doelwit maar hij weet te ontsnappen.

In de wirwar van gebeurtenissen die volgen doet Freire een schokkende ontdekking. Niet alleen Patrick maar ook hijzelf voldoet aan het ziektebeeld van iemand met een dissociatieve fugue. Wie is hij en waarom heeft hij onbewust een andere identiteit aangenomen? Freire ontdekt dat hij meerdere keren van identiteit is gewisseld en hij besluit zijn eigen spoor te volgen. Welke identiteit wacht hem aan het eind van zijn zoektocht op en hoe kan het dat zijn spoor gepaard gaat met het spoor van een moordenaar? Na de Minotaurus-moord stuit Freire op zijn reis door Frankrijk op meer bizarre moorden. Ze hebben allemaal een mythologische inslag.

Er zijn al miljoenen boeken van Jean-Christophe Grangé verkocht maar voor mij vormde De passagier de eerste kennismaking met deze Franse thrillerschrijver. Toevallig sprak ik tijdens het lezen van dit boek een Française die al meerdere boeken van deze schrijver heeft gelezen. Ze vertelde me dat de verhalen van Grangé gekenmerkt worden door gruwelijkheden. Ook De passagier voldoet aan dat plaatje. Het verhaal ademt doorlopend een beklemmende sfeer uit en kent schokkende gebeurtenissen. De hoofdpersonen zijn interessant en mooi uitgediept. Wie is Mathias Freire? Steeds opnieuw stuit hij op een ander identiteit. Waarom wordt hij achtervolgd en wie heeft de schokkende moorden gepleegd? Freire zelf weigert te geloven dat hij een moordenaar is maar in de ogen van de lezer begint het er steeds slechter voor hem uit te zien.

De passagier is ongewoon, vrij vergezocht maar goed onderbouwd. Dit ruim 600 pagina’s tellende boek was in een mum van tijd uit. De stijl van Grangé – heftig, meedogenloos en authentiek – spreekt me aan. Mijn eerste kennismaking met deze auteur is bijzonder goed bevallen en ik maak graag een vervolgafspraak.

ISBN 9789044524338 | paperback | 636 pagina's| Uitgeverij De Geus | juli 2015
Vertaald door Floor Borsboom

© Annemarie, 11 augustus 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Doodskleed
Corine Hartman

Rechercheur Jessica Haider strijdt voor gerechtigheid. De wereld is vergeven van onrecht en personen die de levens van anderen verwoesten. Als rechercheur is Jessica (Jessy) aan tal van regels gebonden maar als lid van de geheime organisatie Saligia, lapt ze de wet aan haar laars. Saligia grijpt in waar politie en justitie falen. De leden van Saligia deinzen niet terug voor moord en wantrouwen alles en iedereen. Zij dienen een hoger doel: gerechtigheid.

Eens kende de bikkelharde Jessy ook een zachte kant maar na de moord op haar zoon Nick veranderde dat. Nick was het licht in haar leven. Haar alles. Hij is op een gruwelijke manier gestorven en Jessy heeft hem niet kunnen redden. Ze was een uur te laat. Zijn uitgemergelde lichaam voelde nog warm aan toen ze hem vond. Op dat moment knapte er iets in Jessy. Haar duistere kant drong zich naar de voorgrond. De knappe Jessy oogt dan wel als een lieflijke vrouw, haar bijna inktzwarte ogen verraden haar kijk op de wereld. De wereld is zwart en als Jessy tot het uiterste moet gaan om een klein beetje menselijk leed door een lichtstraaltje te laten verdringen, dan doet ze dat.

Het huidige doelwit van Saligia is viroloog Vincent Donnelly. Donnelly gebruikt vluchtelingen, voornamelijk kinderen, uit Guatemala, Honduras en Mexico voor bio terreuraanvallen. Vlak voordat de vluchtelingen de grens van Texas oversteken, besmet hij ze met een afschuwelijk, besmettelijk en dodelijk virus. Donnelly eist belachelijke bedragen van de Amerikaanse regering. Zonder dat geld zal het virus voort blijven bestaan en steeds meer slachtoffers eisen. Jessy is geschokt. Kinderen als wapen gebruiken is ronduit verschrikkelijk. Zij zal Donnelly stoppen, hem voorgoed uitschakelen.

Jessy is de ideale persoon voor de opdracht. Ze vertoont een opvallende gelijkenis met de onlangs overleden vrouw van Donnelly. Haar verschijning zal de goed bewaakte viroloog niet onverschillig laten. Zal hij haar genoeg vertrouwen om zijn bodyguards de deur te wijzen? Zal Jessy een eind aan het leed van de jonge vluchtelingetjes weten te maken? Haar opdracht is niet ongevaarlijk. De kans dat Jessy het zwaar besmettelijke virus zelf oploopt, is niet gering.

De opdracht verloopt niet zoals gepland. Terwijl Jessy tot het uiterste gaat om haar doel te bereiken, beseft ze dat ze niet meer goed weet wat haar doel nu eigenlijk is. Na het zoveelste verraad weet Jessy dat ze niemand kan vertrouwen. Zelf is ze ook niet te vertrouwen. Jessy strijdt voor gerechtigheid maar wie heeft eigenlijk gerechtigheid verdiend? Wie is onschuldig en wie heeft zijn vingers gebrand? In haar hang naar gerechtigheid heeft Jessy grenzen overschreden. Ze is nog maar een schim van de bekwame rechercheur die ze eens was. Ze heeft gemoord en tot haar eigen schrik nauwelijks wroeging gevoeld. Ze heeft dan wel de zorg voor een klein meisje op zich genomen maar als Jessy de vader van het kind niet had vermoord, was dat niet nodig geweest.

Dan gebeurt het ondenkbare. Jessy belandt in de gevangenis. Ze heeft de wet net iets te vaak beschimpt. Jessy is verbijsterd. Ze ging zo in haar opdrachten op dat ze zichzelf niet langer als een gewone burger beschouwde. In haar cel probeert ze tot inkeer te komen. Kan ze nog schoon schip maken of zijn haar daden onomkeerbaar?

Doodskleed is het vijfde en laatste deel van de messcherp geschreven Jessica Haider-reeks. Door op dit goed uitgekiende moment te stoppen heeft Corine Hartman ervoor gezorgd dat haar Jessy een onuitwisbare indruk op de lezers achterlaat. Jessy Haider is geen heldin. Nooit geweest ook.  Wel is ze een vrouw om rekening mee te houden. Een vrouw die weet wat ze wil en nergens voor terugdeinst. De lezer heeft haar leren kennen als een bikkelharde, cocaïne snuivende dame maar ook als een kwetsbare vrouw met een gebroken moederhart. Haar keiharde schil verbergt een beschadigd innerlijk. Dankzij Jessy is Corine Hartman opgeklommen tot de top van de Nederlandse misdaadliteratuur.

Wat zo goed is aan het personage Jessica Haider, is dat ze geen goed mens is. Vreemd genoeg maakt dat haar zeer geloofwaardig. De wereld wordt nu eenmaal door veel verschillende mensen bevolkt en dat zijn lang niet allemaal lieverdjes. Sommige mensen worden slecht geboren, anderen maken iets mee dat zó traumatisch is dat het hun kijk op de wereld verandert. Jessy is zo iemand. De dood van haar kind heeft vrijwel al het mooie in haar verwoest. In Doodskleed gaat ze vooral de confrontatie met zichzelf aan. Kan ze het restje goed dat nog in haar huist gebruiken om een nieuwe start te maken, of is haar ziel voorgoed verdord?

Ik heb enorm genoten van de Jessica Haider-reeks en ik had nooit verwacht een spijtig gevoel te ervaren bij het afscheid nemen van een moordenares. Ik zal je missen, Jessica Haider.

ISBN 9789045208527 | paperback | 285 pagina's|  Karakter Uitgevers | juni 2015

© Annemarie, 6 augustus 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Mooie meisjes
Karin Slaughter

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: Slaughter heeft weer een geweldig intrigerende en spannende thriller afgeleverd. Je zou haast kunnen zeggen: zoals gewoonlijk, want bijna elk boek van haar is top, maar het blijft een hele prestatie om je lezers zo geboeid te kunnen laten lezen dat stoppen bijna geen optie is. Dit verhaal is een standalone, zonder bekende hoofdpersonen als Will Trent en Sara Linton. Het is wel leuk om voor de verandering weer eens met compleet nieuwe personages kennis te maken.

In 'Mooie meisjes' gaat het om de mooie meisjes van het gezin Carroll: populaire Julia, wilde Liddy en jongste dochter Claire.
De Carrolls waren een gelukkig gezin met liefhebbende ouders en drie zussen die elkaar af en toe het leven zuur maakten maar ook erg aan elkaar gehecht waren. Tot die rampzalige dag 18 jaar geleden: Julia verdwijnt en komt nooit weer boven water. Wat er is gebeurd is voor iedereen een raadsel. De politie denkt dat ze is weggelopen maar haar familie weet haast zeker dat ze is ontvoerd. Maar door wie? Een dader wordt nooit gevonden, evenmin als dat er van Julia ooit nog enig spoor wordt teruggevonden.

18 jaar later is er van het gelukkige gezin niets over: vader en moeder Carroll zijn enkele jaren na de verdwijning van hun oudste dochter gescheiden. Moeder Helen is hertrouwd, vader Sam heeft na jaren van depressie zelfmoord gepleegd. Het enige dat van hem rest zijn de brieven die hij aan zijn verdwenen dochter heeft geschreven.
Claire is al jaren getrouwd met haar grote liefde Paul Scott. Het contact met Liddy, die een drank- en drugsverleden heeft, is verbroken. Inmiddels heeft Liddy zich uit de goot omhoog weten te werken, runt ze een goedlopende hondentrimsalon, heeft ze een schat van een dochter en een relatie met haar buurman.
Dat is de situatie wanneer voor Claire het ondenkbare gebeurt: Paul wordt bij een straatroof vermoord. Terwijl zij verdoofd is van verdriet kan Liddy wel dansen van geluk op zijn graf. Wanneer Claire snuff-porno aantreft op de computer van Paul en wordt lastig gevallen door een onaangename FBI-agent, begint ze met heel andere ogen naar haar volmaakte echtgenoot te kijken en gaat ze op zoek naar antwoorden. Niet wetend welke beerput ze daarmee opentrekt.

Het boek is door de plastische beschrijvingen van de moorden niet echt iets voor mensen met een zwakke maag of een levendige fantasie. Er is over het algemeen altijd al veel geweld tegen vrouwen in haar boeken maar het gaat nu meer in de richting van horror. Zelf zegt ze dat ze geweld wil tonen zoals het is. Heel lang was het 'not done' voor vrouwelijke auteurs om hierover te schrijven. Ze vindt het een verademing dat schrijfsters zoals bijvoorbeeld Mo Hayder en Denise Mina mishandeling van en seksueel geweld tegen vrouwen vanuit een vrouwelijk perspectief aan de orde stellen in hun thrillers.
 
De spanningsboog wordt constant hoog gehouden door steeds van perspectief te veranderen. De wanhopige zoektocht van Claire naar de waarheid wordt afgewisseld met de ontroerende brieven van Sam aan zijn dode dochter en het kat-en-muisspelletje dat de moordenaar met Claire en Liddy speelt. 
De hoge mate van dramatiek die Slaughter over de lezer uitstort gaan ten koste van subtiliteit en gedegen speurwerk. Iets wat je bijvoorbeeld wel terugvindt in de series rondom Will Trent en Sara Linton. Desondanks kan de ware Slaughter-fan niet anders dan zich verliezen in het boek om uiteindelijk antwoord te krijgen op de grote vraag: wat is er 18 jaar geleden met Julia Carroll gebeurd?

ISBN 9789023491095 | paperback | 478 pagina's| Cargo | juni 2015
Vertaald door Ineke Lenting

© Joanazinha, 2 augustus 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Wandaden
Thomas Erikson

Wie iemand mishandelt of een diefstal pleegt, wordt hiervoor gestraft. Dat vindt niemand vreemd. Wie echter iemand op brute wijze verkracht en naast lichamelijk letsel ook nog eens een groot psychisch letsel toebrengt, kan de dans wel eens ontspringen. Sterker nog: de kans om voor een verkrachting vervolgd te worden is vele malen kleiner dan de kans geen enkele straf opgelegd te krijgen. In feite wordt slechts een handjevol verkrachters voor hun vreselijke daden veroordeeld.  

Auteur Thomas Erikson beseft heel goed dat hij voor zijn tweede thriller over gedragswetenschapper Alex King een pittig onderwerp heeft gekozen. In het nawoord schrijft hij:

“Het onderwerp is taboe, jazeker. Ik heb geaarzeld voordat ik dit verhaal ging schrijven. Wil iemand zo’n vreselijke geschiedenis lezen? Kunnen we nog een groepsverkrachting aan? Het is gemakkelijker om over iemand te vertellen die wordt neergeslagen en overvallen dan over iemand die is verkracht. Maar ik zag Sara zo duidelijk voor me, zo onvoorstelbaar kristalhelder. Ik moest eenvoudigweg zien hoe ze zich eruit zou redden.”

De Sara waar Thomas Erikson naar verwijst, is Sara Leijon. Zij is begin twintig en de hoofdpersoon van dit boek. Na een avondje stappen wordt ze op gewelddadige wijze door vier jonge mannen verkracht. De gewonde Sara doet iets wat veel vrouwen, uit schaamte en angst niet geloofd te worden, niet doen: ze doet aangifte. De agent die de aangifte opneemt is een hork. Hij vraagt aan de hevig toegetakelde Sara of ze wel zeker weet dat ze verkracht is. Gelukkig springt een vrijwilliger van Slachtofferhulp voor haar in de bres. Ze zorgt ervoor dat rechercheur Nina Mander het stokje van haar botte collega overneemt. Nina Mander twijfelt geen moment aan het verhaal van Sara en ook de arts die haar in het ziekenhuis onderzoekt is ervan overtuigd dat Sara verkracht is. De zaak is zo klaar als een klontje. Toch zegt dat in het geval van een verkrachting nog niet veel.

Je zou denken dat de verkrachting van Sara een uitgemaakte zaak is en dat haar verkrachters zonder pardon achter de tralies verdwijnen. Niets is echter minder waar. Er komt een rechtszaak en Sara wordt door de advocaten van de tegenpartij genadeloos aan de schandpaal genageld. Sara was dronken en ze heeft een twijfelachtig verleden. Ook ging ze uitdagend gekleed. Heeft ze het er eigenlijk niet zelf naar gemaakt? Vreemd genoeg lijkt het of Sara terecht staat voor het feit dat vier mannen zich aan haar hebben vergrepen. De vragen die de advocaten haar stellen zijn bikkelhard en gevoelloos. Heeft ze wel vaak en hard genoeg nee geroepen? Heeft ze zich wel hevig genoeg verzet of heeft ze zelf de vreselijke gebeurtenis over zich afgeroepen? Ook de reacties op Sociale Media zijn mensonterend. Sara is het slachtoffer maar dat lijken sommige mensen vergeten te zijn.\

Nina’s vriend, gedragswetenschapper Alex King, trekt zich het verhaal van Sara persoonlijk aan. Sara doet hem denken aan zijn zusje Nicole die jaren geleden door een vriend van de familie werd verkracht. De zaak werd in de doofpot gestopt, iets wat helaas maar al te vaak gebeurt, maar Alex is het nooit vergeten. Hij woont diverse rechtszaken bij en komt tot de verbijsterende conclusie dat een rechtszaak bijna even traumatiserend voor de slachtoffers is als de verkrachting zelf. Hij besluit Sara en de officier van justitie tijdens de rechtszaak bij te staan. Zijn mensenkennis kan helpen de zaak een duwtje in de juiste richting te geven.

Illusies, het eerste boek over Alex King, vond ik goed maar het verhaal kwam naar mijn mening te traag op gang. Met Wandaden heeft Thomas Erikson mij echter volledig van zijn kunnen overtuigd. Ik ben om. Zonder pardon rekent hij met vooroordelen af en het verhaal van Sara wordt zonder franje of overdreven sentiment uit de doeken gedaan. De stugge en zelfingenomen Alex King ontpopt zich door zijn omgang met Sara tot een wat warmer mens. De indringende en persoonlijke manier waarop Erikson over het leed van verkrachtingsslachtoffers schrijft, gaat door merg en been. In een verhaal dat van begin tot eind boeiend is, groeit Sara uit tot een personage die je als lezer nooit meer vergeet.

Erikson doneert tien procent van de opbrengst van deze indrukwekkende thriller aan Slachtofferhulp in Zweden. Lees dit boek!

ISBN 9789021458687 | paperback | 426 pagina's| Uitgeverij Q | juli 2015
Vertaald door Edith Sybesma

© Annemarie, 2 augustus 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Familiewapen
Thomas Enger

Op een regenachtige herfstmorgen meldt zich een onverwachte bezoeker voor journaliste Nora Klemetsen. De onrustig ogende man stelt zich voor als Hugo Refsdal. Nora kent hem niet. Ook wanneer Hugo vertelt dat hij de man van Hedda is, gaat er geen belletje rinkelen. Hedda? Pas als Hugo ook haar achternaam vermeldt, beseft Nora om wie het gaat. Hedda Hellberg is een oude studievriendin die ze na haar studie uit het oog is verloren. Nora begrijpt nu wie Hugo is maar wat wil hij van haar?

Twee maanden geleden is Oscar Hellberg, de vader van Hedda, overleden. Hedda was behoorlijk ontdaan door het verlies van haar vader en het gezinsleven leed zwaar onder haar neerslachtige stemming. Ook keek ze nauwelijks naar haar zoontje om. Hugo was opgelucht dat Hedda aankondigde drie weken op reis te gaan. In een Italiaans kuuroord, verstoken van alle dagelijkse verplichtingen, zou ze ongetwijfeld tot rust komen. Na drie weken stond Hugo samen met zijn zoontje Henrik verwachtingsvol op het vliegveld. Zou het reisje Hedda goed hebben gedaan?

Hedda zat niet in het vliegtuig en toen Hugo contact met het kuuroord opnam, bleken ze nog nooit van Hedda gehoord te hebben. Hugo meldde de verdwijning van zijn vrouw bij de politie maar na elf dagen zoeken is Hedda nog altijd niet gevonden. De politie heeft alleen ontdekt dat Hedda op vliegveld Gardermoen in het niets is opgelost. Hedda is nu al meer dan een maand weg. Haar bezorgde echtgenoot hoopt dat Nora, over wie Hedda altijd vol lof sprak, kan helpen. Hedda’s familie wil de zaak buiten de publiciteit houden maar dat kan Hugo niets meer schelen. Hij wil weten wat er met zijn vrouw is gebeurd.

Nora’s ex-man Henning Juul heeft andere dingen aan zijn hoofd. Hij steekt al zijn tijd in een onderzoek naar de activiteiten van de vermoorde crimineel Tore Pulli. Henning kan de dood van zijn zoontje Jonas niet uit zijn hoofd zetten. Elke dag weer wordt hij overspoeld door een ondragelijk gemis. Jonas kwam om in hevige brand in Hennings appartement. Sinds kort weet Henning dat de brand was aangestoken. Tore Pulli wist meer. Is hij daarom vermoord? Is er iemand die hem meer over de activiteiten van Tore Pulli kan vertellen? De waarheid moet zich toch ergens verscholen houden? Henning begeeft zich in ronduit gevaarlijke kringen in de hoop informatie los te peuteren. Hij kan niet anders. Zonder Jonas en Nora heeft het leven al zijn glans verloren.

Het leven van Nora gaat door. Ook zij mist Jonas elke dag maar ze gelooft de verhalen van Henning niet. De dood van Jonas was een ongeluk. Henning jaagt op spoken. Nora houdt nog altijd van Henning maar ze deelt haar leven nu met Iver Gundersen, een collega van Henning. Nora is zwanger wat ze heerlijk en ook beangstigend vindt. Ze is bang dat mensen haar nieuwe kind als vervanging voor Jonas zullen beschouwen. En kan ze het eigenlijk wel aan om nogmaals een allesoverweldigende liefde voor een kind te voelen? Ze weet wat het is om van een kind te houden, die liefde te koesteren. Maar ze weet ook hoe het is om een kind te verliezen. Voorlopig propt ze zich vol met al het voedsel dat zich in haar nabijheid bevindt terwijl ze de verdwijning van Hedda onderzoekt.

In eerste instantie denkt Nora, net als iedereen, dat Hedda zelfmoord heeft gepleegd. Zestien jaar geleden verdween ook Hedda’s tante Ellen spoorloos. Ze is nooit gevonden maar ook in haar geval is zelfmoord het meest voor de hand liggend. Nora sprokkelt steeds meer informatie bij elkaar en ontdekt dat Hedda hulp bij haar verdwijning heeft gehad. Heeft ze haar gezin voorgelogen en is ze er met een ander vandoor gegaan? Nora vermoedt dat er meer aan de hand is en dat de vooraanstaande familie Hellberg informatie achterhoudt. Heeft de familie Hellberg soms een duister familiegeheim?

Familiewapen is het vierde deel in de Henning Juul-reeks. In dit deel heeft de Noorse schrijver Thomas Enger het personage Nora Klemetsen meer ruimte gegeven. Haar verhaal en dat van Henning Juul gaan gelijk op. Nora Klemetsen is een interessante vrouw. Ze doet een beetje aan de doortastende journaliste Annika Bengtzon uit de boeken van Liza Marklund denken. Nog altijd vormt de dood van Jonas de rode draad in deze reeks. Enger is zuinig met het prijsgeven van nieuwe ontwikkelingen en overdondert de lezer opnieuw met een onthulling die inslaat als een bom en de nieuwsgierigheid torenhoog laat oplopen. Uiterst kundig creëert Enger een haast kwellende fascinatie. Deze auteur schrijft formidabel. Op naar deel vijf!

ISBN 9789021458571 | paperback | 348 pagina's| Uitgeverij Q | juli 2015
Vertaald door Carla Joustra en Kim Snoeijing

© Annemarie, 2 augustus 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Onschuld
Ann Cleeves

Intrigerende thriller

Dit is het tweede boek met inspecteur Vera Stanhope in de hoofdrol. Kort nadat de voor moord veroordeelde Jeanie Long in haar cel zelfmoord heeft gepleegd, wordt duidelijk dat ze die moord nooit gepleegd kan hebben. Tien jaar geleden is de dan 15-jarige Abigail Mantel gewurgd aangetroffen. Jeanie was de ex-vriendin van haar haar vader en de beide vrouwen hadden geen goed woord voor elkaar over. Nu is er een getuige die het alibi van Jeanie bevestigd. Vera Stanhope wordt op de oude moordzaak gezet: wie is de onbekende moordenaar?

Dit is mijn eerste boek van Ann Cleeves en ik moet zeggen dat ik erg gecharmeerd ben van haar schrijfstijl. Hoewel het allemaal wel erg veel treurigheid is in het dorpje waar Abigail vermoord is en waar de meeste hoofdrolspelers uit die tijd nog steeds wonen.
Het onderzoek verloopt traag, de mensen zijn wantrouwend en het aantal mogelijke verdachten loopt op.

De sfeerbeschrijving in het boek is het meest opvallende: je proeft de troosteloosheid van een klein dorp aan de kust tegen het eind van het jaar: alles is grauw, koud en nat. Zelfs met de hittegolf van de afgelopen week liepen de rillingen bij wijze van spreken over mijn rug. De plot wordt heel minutieus opgebouwd; steeds weer komt er een waarheid boven tafel of krijgt een gebeurtenis uit het verleden een andere betekenis. Dan wordt er een nieuwe moord gepleegd en de spanning loopt steeds verder op. De ontknoping gebeurt op dezelfde vanzelfsprekende manier waarop Vera Stanhope in het boek aan al haar informatie komt: op een gegeven moment willen de mensen alleen nog maar hun waarheid vertellen.

ISBN 9789022989005 Paperback 332 pagina's Uitegevrij Bruna september 2004
Vertaald door Martine Jellema

© Joanazinha, 6 juli 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Proteus
Deon Meyer

Een paar jaar geleden gooide de veertigjarige Tobela “Tiny” Mpayipheli zijn leven volledig om. Hij viel als een blok voor alleenstaande moeder Miriam en ook haar zoontje Pakamile heeft zijn hart gestolen. Tobela werkt als klusjesman bij een BMW-dealer in Kaapstad. Het verleden voelt als een vorig leven. Tobela is veranderd. Hij is niet meer de meedogenloze krijgsmachine die hij eens was. Een mens kan nu eenmaal veranderen. Het roer omgooien. Toch?

Tobela fantaseert over een toekomst met Miriam en Pakamile. Misschien kunnen ze de stad verlaten en op Xhosa-grond een nieuw leven beginnen. Terug naar zijn roots. Elke avond gaan Tobela en de kleine Pakamile “boeren” in hun kleine achtertuin. Vol trots verbouwen ze hun eigen groente. Daarna leest Tobela het jongetje voor. Ze vormen een hecht en gelukkig gezin. Nog elke dag wordt Tobela overspoeld door een overweldigend gevoel van puur geluk als hij na een lange werkdag thuiskomt en Miriam en Pakamile in zijn armen sluit.

Een rustige oktoberdag luidt een grote verandering in. De nietsvermoedende en boomlange Tobela rijdt na werktijd op zijn piepkleine motor naar huis en verheugt zich op het dagelijkse weerzien met Miriam en Pakamile. Het jongetje staat hem echter niet op te wachten en voor het huis van Miriam staat een taxi geparkeerd. In de woonkamer wordt hij opgewacht door een onbekende vrouw. Ze stelt zich voor als Monica Kleintjes, de dochter van Johnny Kleintjes. Ze vertelt dat haar vader om hulp verlegen zit en specifiek naar Tobela heeft gevraagd. Tobela kent Johnny wel. Van vroeger.

Johnny Kleintjes is in het bezit van een harde schijf met daarop belangrijke gegevens. Gestolen gegevens. Johnny is ontvoerd en de ontvoerders willen de harde schijf in ruil voor hun gijzelaar. Monica vraagt Tobela de schijf naar Lusaka in Zambia te brengen. Zelf is ze fysiek niet in staat de reis te ondernemen. Tobela wil niet gaan maar bovenal is hij loyaal. Als Johnny zijn hulp nodig heeft, dan helpt hij. Het is niet anders. Hij belooft de ongeruste Miriam dat hij zo snel mogelijk terug zal zijn.

Al op het vliegveld gaat het mis. De geheime dienst heeft Monica afgeluisterd en ze weten dat Tobela de harde schijf in zijn bezit heeft. Op het vliegveld wordt hij door twee mannen in grijze pakken verzocht rustig met ze mee te gaan. Even lijkt Tobela gedwee aan hun verzoek te voldoen maar dan weet hij de twee te overmeesteren en slaat hij op de vlucht. Het eenvoudige verzoek van Monica en Johnny heeft hem in één klap tot een voortvluchtige gemaakt. Tobela begeeft zich naar het pand van zijn werkgever en leent een bloedsnelle motor. Terwijl Tobela de grens probeert te bereiken, ontstaat er een ware klopjacht.

Tobela dacht het verleden afgeschud te hebben maar zijn tegenstanders laten hem geen keus. De geheime dienst probeert meer over Tobela te weten te komen maar zijn geschiedenis is zorgvuldig afgeschermd. Wie is Tobela Mpayipheli en welk verleden probeert hij te vergeten?

In het voorwoord van dit boek vertelt Deon Meyer over het leerproces dat het schrijven van dit boek met zich meebracht. Als blanke Zuid-Afrikaan moest hij zich inleven in de wereld van een zwarte Xhosa-man. De verschillen tussen hemzelf en Tobela waren zo groot dat hij er bijna het bijltje bij neergooide. Tot hij besefte dat hij niet naar de verschillen maar naar de overeenkomsten moest kijken.

In Proteus staat Tobela Mpayipheli symbool voor de verwarring en verdeling die nog altijd in Zuid-Afrika heersen. De inwoners van het land hebben veel meegemaakt. Hebben gevochten en gestreden voor de belangen van hun volk. En ineens werd alles anders en werden er andere waarden en normen nagestreefd. Wie dacht het juiste gedaan te hebben, bleek ineens fout te zijn geweest en vice versa. De mensen in Zuid-Afrika dragen geheimen en trauma’s met zich mee. De balans die zo vurig wordt nagestreefd, is nog altijd ver te zoeken. Deon Meyer schets een eerlijk beeld van de situatie in zijn land maar uit zijn woorden spreekt ook een onmetelijke liefde voor Zuid-Afrika. Ondanks de onderlinge verschillen houden alle inwoners van hun land. Uit dit scherp geschreven, bloedstollende en diepgaande verhaal spreekt hoop voor de toekomst.

ISBN 9789400506022 | paperback | 454 pagina's| A.W. Bruna Uitgevers | juni 2015
Vertaald door Jacqueline Caenberghs

© Annemarie, 27 juli 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER