Mooie meisjes
Karin Slaughter

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: Slaughter heeft weer een geweldig intrigerende en spannende thriller afgeleverd. Je zou haast kunnen zeggen: zoals gewoonlijk, want bijna elk boek van haar is top, maar het blijft een hele prestatie om je lezers zo geboeid te kunnen laten lezen dat stoppen bijna geen optie is. Dit verhaal is een standalone, zonder bekende hoofdpersonen als Will Trent en Sara Linton. Het is wel leuk om voor de verandering weer eens met compleet nieuwe personages kennis te maken.

In 'Mooie meisjes' gaat het om de mooie meisjes van het gezin Carroll: populaire Julia, wilde Liddy en jongste dochter Claire.
De Carrolls waren een gelukkig gezin met liefhebbende ouders en drie zussen die elkaar af en toe het leven zuur maakten maar ook erg aan elkaar gehecht waren. Tot die rampzalige dag 18 jaar geleden: Julia verdwijnt en komt nooit weer boven water. Wat er is gebeurd is voor iedereen een raadsel. De politie denkt dat ze is weggelopen maar haar familie weet haast zeker dat ze is ontvoerd. Maar door wie? Een dader wordt nooit gevonden, evenmin als dat er van Julia ooit nog enig spoor wordt teruggevonden.

18 jaar later is er van het gelukkige gezin niets over: vader en moeder Carroll zijn enkele jaren na de verdwijning van hun oudste dochter gescheiden. Moeder Helen is hertrouwd, vader Sam heeft na jaren van depressie zelfmoord gepleegd. Het enige dat van hem rest zijn de brieven die hij aan zijn verdwenen dochter heeft geschreven.
Claire is al jaren getrouwd met haar grote liefde Paul Scott. Het contact met Liddy, die een drank- en drugsverleden heeft, is verbroken. Inmiddels heeft Liddy zich uit de goot omhoog weten te werken, runt ze een goedlopende hondentrimsalon, heeft ze een schat van een dochter en een relatie met haar buurman.
Dat is de situatie wanneer voor Claire het ondenkbare gebeurt: Paul wordt bij een straatroof vermoord. Terwijl zij verdoofd is van verdriet kan Liddy wel dansen van geluk op zijn graf. Wanneer Claire snuff-porno aantreft op de computer van Paul en wordt lastig gevallen door een onaangename FBI-agent, begint ze met heel andere ogen naar haar volmaakte echtgenoot te kijken en gaat ze op zoek naar antwoorden. Niet wetend welke beerput ze daarmee opentrekt.

Het boek is door de plastische beschrijvingen van de moorden niet echt iets voor mensen met een zwakke maag of een levendige fantasie. Er is over het algemeen altijd al veel geweld tegen vrouwen in haar boeken maar het gaat nu meer in de richting van horror. Zelf zegt ze dat ze geweld wil tonen zoals het is. Heel lang was het 'not done' voor vrouwelijke auteurs om hierover te schrijven. Ze vindt het een verademing dat schrijfsters zoals bijvoorbeeld Mo Hayder en Denise Mina mishandeling van en seksueel geweld tegen vrouwen vanuit een vrouwelijk perspectief aan de orde stellen in hun thrillers.
 
De spanningsboog wordt constant hoog gehouden door steeds van perspectief te veranderen. De wanhopige zoektocht van Claire naar de waarheid wordt afgewisseld met de ontroerende brieven van Sam aan zijn dode dochter en het kat-en-muisspelletje dat de moordenaar met Claire en Liddy speelt. 
De hoge mate van dramatiek die Slaughter over de lezer uitstort gaan ten koste van subtiliteit en gedegen speurwerk. Iets wat je bijvoorbeeld wel terugvindt in de series rondom Will Trent en Sara Linton. Desondanks kan de ware Slaughter-fan niet anders dan zich verliezen in het boek om uiteindelijk antwoord te krijgen op de grote vraag: wat is er 18 jaar geleden met Julia Carroll gebeurd?

ISBN 9789023491095 | paperback | 478 pagina's| Cargo | juni 2015
Vertaald door Ineke Lenting

© Joanazinha, 2 augustus 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Wandaden
Thomas Erikson

Wie iemand mishandelt of een diefstal pleegt, wordt hiervoor gestraft. Dat vindt niemand vreemd. Wie echter iemand op brute wijze verkracht en naast lichamelijk letsel ook nog eens een groot psychisch letsel toebrengt, kan de dans wel eens ontspringen. Sterker nog: de kans om voor een verkrachting vervolgd te worden is vele malen kleiner dan de kans geen enkele straf opgelegd te krijgen. In feite wordt slechts een handjevol verkrachters voor hun vreselijke daden veroordeeld.  

Auteur Thomas Erikson beseft heel goed dat hij voor zijn tweede thriller over gedragswetenschapper Alex King een pittig onderwerp heeft gekozen. In het nawoord schrijft hij:

“Het onderwerp is taboe, jazeker. Ik heb geaarzeld voordat ik dit verhaal ging schrijven. Wil iemand zo’n vreselijke geschiedenis lezen? Kunnen we nog een groepsverkrachting aan? Het is gemakkelijker om over iemand te vertellen die wordt neergeslagen en overvallen dan over iemand die is verkracht. Maar ik zag Sara zo duidelijk voor me, zo onvoorstelbaar kristalhelder. Ik moest eenvoudigweg zien hoe ze zich eruit zou redden.”

De Sara waar Thomas Erikson naar verwijst, is Sara Leijon. Zij is begin twintig en de hoofdpersoon van dit boek. Na een avondje stappen wordt ze op gewelddadige wijze door vier jonge mannen verkracht. De gewonde Sara doet iets wat veel vrouwen, uit schaamte en angst niet geloofd te worden, niet doen: ze doet aangifte. De agent die de aangifte opneemt is een hork. Hij vraagt aan de hevig toegetakelde Sara of ze wel zeker weet dat ze verkracht is. Gelukkig springt een vrijwilliger van Slachtofferhulp voor haar in de bres. Ze zorgt ervoor dat rechercheur Nina Mander het stokje van haar botte collega overneemt. Nina Mander twijfelt geen moment aan het verhaal van Sara en ook de arts die haar in het ziekenhuis onderzoekt is ervan overtuigd dat Sara verkracht is. De zaak is zo klaar als een klontje. Toch zegt dat in het geval van een verkrachting nog niet veel.

Je zou denken dat de verkrachting van Sara een uitgemaakte zaak is en dat haar verkrachters zonder pardon achter de tralies verdwijnen. Niets is echter minder waar. Er komt een rechtszaak en Sara wordt door de advocaten van de tegenpartij genadeloos aan de schandpaal genageld. Sara was dronken en ze heeft een twijfelachtig verleden. Ook ging ze uitdagend gekleed. Heeft ze het er eigenlijk niet zelf naar gemaakt? Vreemd genoeg lijkt het of Sara terecht staat voor het feit dat vier mannen zich aan haar hebben vergrepen. De vragen die de advocaten haar stellen zijn bikkelhard en gevoelloos. Heeft ze wel vaak en hard genoeg nee geroepen? Heeft ze zich wel hevig genoeg verzet of heeft ze zelf de vreselijke gebeurtenis over zich afgeroepen? Ook de reacties op Sociale Media zijn mensonterend. Sara is het slachtoffer maar dat lijken sommige mensen vergeten te zijn.\

Nina’s vriend, gedragswetenschapper Alex King, trekt zich het verhaal van Sara persoonlijk aan. Sara doet hem denken aan zijn zusje Nicole die jaren geleden door een vriend van de familie werd verkracht. De zaak werd in de doofpot gestopt, iets wat helaas maar al te vaak gebeurt, maar Alex is het nooit vergeten. Hij woont diverse rechtszaken bij en komt tot de verbijsterende conclusie dat een rechtszaak bijna even traumatiserend voor de slachtoffers is als de verkrachting zelf. Hij besluit Sara en de officier van justitie tijdens de rechtszaak bij te staan. Zijn mensenkennis kan helpen de zaak een duwtje in de juiste richting te geven.

Illusies, het eerste boek over Alex King, vond ik goed maar het verhaal kwam naar mijn mening te traag op gang. Met Wandaden heeft Thomas Erikson mij echter volledig van zijn kunnen overtuigd. Ik ben om. Zonder pardon rekent hij met vooroordelen af en het verhaal van Sara wordt zonder franje of overdreven sentiment uit de doeken gedaan. De stugge en zelfingenomen Alex King ontpopt zich door zijn omgang met Sara tot een wat warmer mens. De indringende en persoonlijke manier waarop Erikson over het leed van verkrachtingsslachtoffers schrijft, gaat door merg en been. In een verhaal dat van begin tot eind boeiend is, groeit Sara uit tot een personage die je als lezer nooit meer vergeet.

Erikson doneert tien procent van de opbrengst van deze indrukwekkende thriller aan Slachtofferhulp in Zweden. Lees dit boek!

ISBN 9789021458687 | paperback | 426 pagina's| Uitgeverij Q | juli 2015
Vertaald door Edith Sybesma

© Annemarie, 2 augustus 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Familiewapen
Thomas Enger

Op een regenachtige herfstmorgen meldt zich een onverwachte bezoeker voor journaliste Nora Klemetsen. De onrustig ogende man stelt zich voor als Hugo Refsdal. Nora kent hem niet. Ook wanneer Hugo vertelt dat hij de man van Hedda is, gaat er geen belletje rinkelen. Hedda? Pas als Hugo ook haar achternaam vermeldt, beseft Nora om wie het gaat. Hedda Hellberg is een oude studievriendin die ze na haar studie uit het oog is verloren. Nora begrijpt nu wie Hugo is maar wat wil hij van haar?

Twee maanden geleden is Oscar Hellberg, de vader van Hedda, overleden. Hedda was behoorlijk ontdaan door het verlies van haar vader en het gezinsleven leed zwaar onder haar neerslachtige stemming. Ook keek ze nauwelijks naar haar zoontje om. Hugo was opgelucht dat Hedda aankondigde drie weken op reis te gaan. In een Italiaans kuuroord, verstoken van alle dagelijkse verplichtingen, zou ze ongetwijfeld tot rust komen. Na drie weken stond Hugo samen met zijn zoontje Henrik verwachtingsvol op het vliegveld. Zou het reisje Hedda goed hebben gedaan?

Hedda zat niet in het vliegtuig en toen Hugo contact met het kuuroord opnam, bleken ze nog nooit van Hedda gehoord te hebben. Hugo meldde de verdwijning van zijn vrouw bij de politie maar na elf dagen zoeken is Hedda nog altijd niet gevonden. De politie heeft alleen ontdekt dat Hedda op vliegveld Gardermoen in het niets is opgelost. Hedda is nu al meer dan een maand weg. Haar bezorgde echtgenoot hoopt dat Nora, over wie Hedda altijd vol lof sprak, kan helpen. Hedda’s familie wil de zaak buiten de publiciteit houden maar dat kan Hugo niets meer schelen. Hij wil weten wat er met zijn vrouw is gebeurd.

Nora’s ex-man Henning Juul heeft andere dingen aan zijn hoofd. Hij steekt al zijn tijd in een onderzoek naar de activiteiten van de vermoorde crimineel Tore Pulli. Henning kan de dood van zijn zoontje Jonas niet uit zijn hoofd zetten. Elke dag weer wordt hij overspoeld door een ondragelijk gemis. Jonas kwam om in hevige brand in Hennings appartement. Sinds kort weet Henning dat de brand was aangestoken. Tore Pulli wist meer. Is hij daarom vermoord? Is er iemand die hem meer over de activiteiten van Tore Pulli kan vertellen? De waarheid moet zich toch ergens verscholen houden? Henning begeeft zich in ronduit gevaarlijke kringen in de hoop informatie los te peuteren. Hij kan niet anders. Zonder Jonas en Nora heeft het leven al zijn glans verloren.

Het leven van Nora gaat door. Ook zij mist Jonas elke dag maar ze gelooft de verhalen van Henning niet. De dood van Jonas was een ongeluk. Henning jaagt op spoken. Nora houdt nog altijd van Henning maar ze deelt haar leven nu met Iver Gundersen, een collega van Henning. Nora is zwanger wat ze heerlijk en ook beangstigend vindt. Ze is bang dat mensen haar nieuwe kind als vervanging voor Jonas zullen beschouwen. En kan ze het eigenlijk wel aan om nogmaals een allesoverweldigende liefde voor een kind te voelen? Ze weet wat het is om van een kind te houden, die liefde te koesteren. Maar ze weet ook hoe het is om een kind te verliezen. Voorlopig propt ze zich vol met al het voedsel dat zich in haar nabijheid bevindt terwijl ze de verdwijning van Hedda onderzoekt.

In eerste instantie denkt Nora, net als iedereen, dat Hedda zelfmoord heeft gepleegd. Zestien jaar geleden verdween ook Hedda’s tante Ellen spoorloos. Ze is nooit gevonden maar ook in haar geval is zelfmoord het meest voor de hand liggend. Nora sprokkelt steeds meer informatie bij elkaar en ontdekt dat Hedda hulp bij haar verdwijning heeft gehad. Heeft ze haar gezin voorgelogen en is ze er met een ander vandoor gegaan? Nora vermoedt dat er meer aan de hand is en dat de vooraanstaande familie Hellberg informatie achterhoudt. Heeft de familie Hellberg soms een duister familiegeheim?

Familiewapen is het vierde deel in de Henning Juul-reeks. In dit deel heeft de Noorse schrijver Thomas Enger het personage Nora Klemetsen meer ruimte gegeven. Haar verhaal en dat van Henning Juul gaan gelijk op. Nora Klemetsen is een interessante vrouw. Ze doet een beetje aan de doortastende journaliste Annika Bengtzon uit de boeken van Liza Marklund denken. Nog altijd vormt de dood van Jonas de rode draad in deze reeks. Enger is zuinig met het prijsgeven van nieuwe ontwikkelingen en overdondert de lezer opnieuw met een onthulling die inslaat als een bom en de nieuwsgierigheid torenhoog laat oplopen. Uiterst kundig creëert Enger een haast kwellende fascinatie. Deze auteur schrijft formidabel. Op naar deel vijf!

ISBN 9789021458571 | paperback | 348 pagina's| Uitgeverij Q | juli 2015
Vertaald door Carla Joustra en Kim Snoeijing

© Annemarie, 2 augustus 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Onschuld
Ann Cleeves

Intrigerende thriller

Dit is het tweede boek met inspecteur Vera Stanhope in de hoofdrol. Kort nadat de voor moord veroordeelde Jeanie Long in haar cel zelfmoord heeft gepleegd, wordt duidelijk dat ze die moord nooit gepleegd kan hebben. Tien jaar geleden is de dan 15-jarige Abigail Mantel gewurgd aangetroffen. Jeanie was de ex-vriendin van haar haar vader en de beide vrouwen hadden geen goed woord voor elkaar over. Nu is er een getuige die het alibi van Jeanie bevestigd. Vera Stanhope wordt op de oude moordzaak gezet: wie is de onbekende moordenaar?

Dit is mijn eerste boek van Ann Cleeves en ik moet zeggen dat ik erg gecharmeerd ben van haar schrijfstijl. Hoewel het allemaal wel erg veel treurigheid is in het dorpje waar Abigail vermoord is en waar de meeste hoofdrolspelers uit die tijd nog steeds wonen.
Het onderzoek verloopt traag, de mensen zijn wantrouwend en het aantal mogelijke verdachten loopt op.

De sfeerbeschrijving in het boek is het meest opvallende: je proeft de troosteloosheid van een klein dorp aan de kust tegen het eind van het jaar: alles is grauw, koud en nat. Zelfs met de hittegolf van de afgelopen week liepen de rillingen bij wijze van spreken over mijn rug. De plot wordt heel minutieus opgebouwd; steeds weer komt er een waarheid boven tafel of krijgt een gebeurtenis uit het verleden een andere betekenis. Dan wordt er een nieuwe moord gepleegd en de spanning loopt steeds verder op. De ontknoping gebeurt op dezelfde vanzelfsprekende manier waarop Vera Stanhope in het boek aan al haar informatie komt: op een gegeven moment willen de mensen alleen nog maar hun waarheid vertellen.

ISBN 9789022989005 Paperback 332 pagina's Uitegevrij Bruna september 2004
Vertaald door Martine Jellema

© Joanazinha, 6 juli 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Proteus
Deon Meyer

Een paar jaar geleden gooide de veertigjarige Tobela “Tiny” Mpayipheli zijn leven volledig om. Hij viel als een blok voor alleenstaande moeder Miriam en ook haar zoontje Pakamile heeft zijn hart gestolen. Tobela werkt als klusjesman bij een BMW-dealer in Kaapstad. Het verleden voelt als een vorig leven. Tobela is veranderd. Hij is niet meer de meedogenloze krijgsmachine die hij eens was. Een mens kan nu eenmaal veranderen. Het roer omgooien. Toch?

Tobela fantaseert over een toekomst met Miriam en Pakamile. Misschien kunnen ze de stad verlaten en op Xhosa-grond een nieuw leven beginnen. Terug naar zijn roots. Elke avond gaan Tobela en de kleine Pakamile “boeren” in hun kleine achtertuin. Vol trots verbouwen ze hun eigen groente. Daarna leest Tobela het jongetje voor. Ze vormen een hecht en gelukkig gezin. Nog elke dag wordt Tobela overspoeld door een overweldigend gevoel van puur geluk als hij na een lange werkdag thuiskomt en Miriam en Pakamile in zijn armen sluit.

Een rustige oktoberdag luidt een grote verandering in. De nietsvermoedende en boomlange Tobela rijdt na werktijd op zijn piepkleine motor naar huis en verheugt zich op het dagelijkse weerzien met Miriam en Pakamile. Het jongetje staat hem echter niet op te wachten en voor het huis van Miriam staat een taxi geparkeerd. In de woonkamer wordt hij opgewacht door een onbekende vrouw. Ze stelt zich voor als Monica Kleintjes, de dochter van Johnny Kleintjes. Ze vertelt dat haar vader om hulp verlegen zit en specifiek naar Tobela heeft gevraagd. Tobela kent Johnny wel. Van vroeger.

Johnny Kleintjes is in het bezit van een harde schijf met daarop belangrijke gegevens. Gestolen gegevens. Johnny is ontvoerd en de ontvoerders willen de harde schijf in ruil voor hun gijzelaar. Monica vraagt Tobela de schijf naar Lusaka in Zambia te brengen. Zelf is ze fysiek niet in staat de reis te ondernemen. Tobela wil niet gaan maar bovenal is hij loyaal. Als Johnny zijn hulp nodig heeft, dan helpt hij. Het is niet anders. Hij belooft de ongeruste Miriam dat hij zo snel mogelijk terug zal zijn.

Al op het vliegveld gaat het mis. De geheime dienst heeft Monica afgeluisterd en ze weten dat Tobela de harde schijf in zijn bezit heeft. Op het vliegveld wordt hij door twee mannen in grijze pakken verzocht rustig met ze mee te gaan. Even lijkt Tobela gedwee aan hun verzoek te voldoen maar dan weet hij de twee te overmeesteren en slaat hij op de vlucht. Het eenvoudige verzoek van Monica en Johnny heeft hem in één klap tot een voortvluchtige gemaakt. Tobela begeeft zich naar het pand van zijn werkgever en leent een bloedsnelle motor. Terwijl Tobela de grens probeert te bereiken, ontstaat er een ware klopjacht.

Tobela dacht het verleden afgeschud te hebben maar zijn tegenstanders laten hem geen keus. De geheime dienst probeert meer over Tobela te weten te komen maar zijn geschiedenis is zorgvuldig afgeschermd. Wie is Tobela Mpayipheli en welk verleden probeert hij te vergeten?

In het voorwoord van dit boek vertelt Deon Meyer over het leerproces dat het schrijven van dit boek met zich meebracht. Als blanke Zuid-Afrikaan moest hij zich inleven in de wereld van een zwarte Xhosa-man. De verschillen tussen hemzelf en Tobela waren zo groot dat hij er bijna het bijltje bij neergooide. Tot hij besefte dat hij niet naar de verschillen maar naar de overeenkomsten moest kijken.

In Proteus staat Tobela Mpayipheli symbool voor de verwarring en verdeling die nog altijd in Zuid-Afrika heersen. De inwoners van het land hebben veel meegemaakt. Hebben gevochten en gestreden voor de belangen van hun volk. En ineens werd alles anders en werden er andere waarden en normen nagestreefd. Wie dacht het juiste gedaan te hebben, bleek ineens fout te zijn geweest en vice versa. De mensen in Zuid-Afrika dragen geheimen en trauma’s met zich mee. De balans die zo vurig wordt nagestreefd, is nog altijd ver te zoeken. Deon Meyer schets een eerlijk beeld van de situatie in zijn land maar uit zijn woorden spreekt ook een onmetelijke liefde voor Zuid-Afrika. Ondanks de onderlinge verschillen houden alle inwoners van hun land. Uit dit scherp geschreven, bloedstollende en diepgaande verhaal spreekt hoop voor de toekomst.

ISBN 9789400506022 | paperback | 454 pagina's| A.W. Bruna Uitgevers | juni 2015
Vertaald door Jacqueline Caenberghs

© Annemarie, 27 juli 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.mikelsantiago.com

De laatste nacht op Tremore Beach
Mikel Santiago

Componist Peter Harper is zijn inspiratie kwijt. Nog geen twee jaar geleden werd zijn filmmuziek geroemd en nu dreigt hij langzaam in vergetelheid weg te zinken. In een afgelegen strandhuis in het Ierse Donegal probeert hij zijn leven weer op de rit te krijgen maar vooralsnog lijken zijn vingers boven de piano te bevriezen. Het is nog maar zo kort geleden dat hij met zijn vrouw en kinderen in Amsterdam woonde en het leven hem breed grijnzend toelachte. Nu is zijn vrouw gelukkig met een ander en vult Peter zijn dagen met zwaarmoedige overpeinzingen. Zijn manager komt regelmatig met mogelijke opdrachten op de proppen maar Peter raakt alleen bij het idee al in paniek. Hij slaat alles af.

Het strandhuis dat Peter huurt staat op Tremore Beach. Hij deelt het strand met Leo en Marie Kogan, een wat ouder echtpaar dat in een luxe onderkomen woont. Peter is bevriend met ze geraakt en ze zien elkaar vrijwel dagelijks. Ze zijn op elkaar aangewezen want Clenhburran, het enige dorpje in de buurt, ligt kilometers verderop. Op de avond dat zijn leven voorgoed zal veranderen staat een etentje in het huis van de Kogans gepland. Er is noodweer voorspeld en even twijfelt Peter of hij wel moet gaan. Leo stelt hem echter gerust. Noodweer op Tremore Beach stelt weinig voor. Kort voor vertrekt aarzelt Peter nogmaals. Een dwingende stem adviseert hem met klem die avond thuis te blijven. Is het een stem in zijn hoofd? Is het intuïtie? Peter negeert het advies en komt, ondanks de harde wind, veilig bij Leo en Marie aan.

De avond verloopt minder vredig dan Peter had gehoopt. De andere gasten zijn onder de indruk van de beroemdheid in hun midden en bestoken hem met ongepaste vragen. Wanneer het tijd is om naar huis te gaan, voelt Peter zich opgelucht. Het trotseren van de storm lijkt hem minder vervelend dan het ondergaan van nog meer opdringerigheid. De weg naar huis wordt versperd door een zwartgeblakerde tak. Het smeult nog een beetje na. Peter heeft geen keus: hij moet de tak verwijderen om zijn weg te vervolgen. Bliksem slaat gelukkig nooit twee keer op dezelfde plek in bedenkt hij zich nog voor alles om hem heen eerst heel licht en dan heel donker wordt.

Peter overleeft de blikseminslag en mag het ziekenhuis al snel verlaten. Aan het griezelige avontuur heeft hij slechts een vervelende hoofdpijn overgehouden. De hoofdpijn houdt echter aan en dan beginnen ook de dromen. Ze zijn zo levensecht dat Peter in het begin niet beseft dat het dromen zijn. Zo spoedt hij zich naar het huis van Leo en Marie nadat Marie midden in de nacht volkomen in paniek bij hem aanklopte. Volgens Marie was er iets met Leo aan de hand maar Leo opent blakend van gezondheid de voordeur. Achter hem verschijnt een verbaasde Marie.

De droom over de hysterische Marie is nog maar het begin. Er volgen meer dromen. Ze worden allemaal gekenmerkt door een vreselijke noodweer. Peter vindt het steeds moeilijker om onderscheid tussen droom en werkelijkheid te maken. Proberen de dromen hem soms iets te vertellen? Peter denkt vaak aan zijn moeder die soms vreselijke gebeurtenissen aanvoelde. Heeft hij soms de gave van zijn moeder geërfd? Staat er iets vreselijks te gebeuren of… staat hij soms geestelijk op instorten? Peter is blij dat zijn kinderen komen logeren. Hij heeft ze gemist en kan wel wat afleiding gebruiken. Een nieuwe droom roept echter grote paniekgevoelens op. In zijn droom, die opnieuw nauwelijks van de werkelijkheid is te onderscheiden, krijgt Peter een schokkende krantenkop onder ogen.

Probeert het noodlot hem te waarschuwen voor wat er komen gaat? Heeft Peter net als zijn moeder een voorspellende gave? Of… draait Peter langzaam door? Hij heeft immers een zware tijd achter de rug en zijn manager hijgt doorlopend in zijn nek. Als lezer word je heerlijk op het verkeerde been gezet. Of eigenlijk: je weet gewoon niet wat je moet geloven. Peter weet het zelf ook niet. Hoort hij in een psychiatrische instelling thuis of moet hij op zijn gevoel afgaan?

Op de kaft van deze formidabele thriller staat “Twin Peaks aan de Ierse kust”. Het is een understatement. Dit boek kent inderdaad hetzelfde mysterieuze sfeertje als Twin Peaks maar waar het mysterie in Twin Peaks met het verhaal op de loop gaat, blijft De laatste nacht op Tremore Beach tot op de laatste bladzijde boeien. Van dit thrillersmaakje lust ik er nog wel meer.

ISBN 9789044534757 | paperback | 412 pagina's| Uitgeverij De Geus | juni 2015
Vertaald door Marika de Bakker en Ester van Buuren

© Annemarie, 27 juli 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Een duistere schaduw
Originele verhalen van de grootste Zweedse thrillerauteurs
John-Henri Holmberg

Als ik iets graag lees dan zijn het wel Zweedse misdaadverhalen. Een groot aantal van mijn favoriete auteurs zijn uit het vredige Zweden afkomstig. Schrijver John-Henri Holmberg – die meeschreef aan een boek over de millenniumtrilogie van Stieg Larsson - heeft voor de verhalenbundel Een duistere schaduw maar liefst zeventien uiteenlopende verhalen verzameld. Sommige verhalen in dit boek zijn nooit eerder gepubliceerd. Wat ze allemaal met elkaar gemeen hebben, is dat ze nooit eerder in een Nederlandstalige uitgave zijn verschenen. Zeventien gloednieuwe verhalen van een aantal van de beste schrijvers van de Zweedse misdaadliteratuur: wat een feest!

In de uitgebreide inleiding beschrijft Holmberg de geschiedenis en de opkomst van de (Zweedse) misdaadliteratuur. Toonaangevend voor het genre zijn tot wel Maj Sjöwall en Per Wahlöö geweest. Zij schreven tussen 1965 en 1975 tien romans die nog altijd gretig aftrek vinden. Hun personage politieman Martin Beck behoort zonder twijfel tot mijn favoriete boekpersonages. Er hebben twintig schrijvers aan deze bundel meegewerkt. Samen vormen ze het volgende, indrukwekkende lijstje: Tove Alsterdal, Rolf & Cilla Börjlind, Åke Edwardson, Inger Frimansson, Eva Gabrielsson, Anna Jansson, Åsa Larsson, Stieg Larsson, Henning Mankell & Håkan Nesser, Magnus Montelius, Dag Öhrlund, Malin Persson Giolito, Maj Sjöwall & Per Wahlöö, Sara Stridsberg, Johan Theorin, Veronica van Schenck en Katarina Wennstam.

Het leukste en ook het minst spannende verhaal in deze bundel heet “Een onwaarschijnlijke ontmoeting”. Het is geschreven door dreamteam Henning Mankell & Håkan Nesser. In het verhaal verdwaalt Wallander en komt hij in Meerdam terecht. In een stoffig restaurantje stuit hij op ene Van Veeteren die net als hij politieman is. Wallander en Van Veeteren (bekende personages uit de boeken van Mankell en Nesser) nodigen vervolgens twee wel heel bekende figuren voor een potje bridge uit.

Rolf & Cilla Börjlind schetsen in nog geen vijftien pagina’s een indringend portret van een moordenaar die de kluts volledig kwijtraakt en Sara Stridsberg beschrijft de laatste uren van Eva Braun die samen met haar kersverse echtgenoot Adolf Hitler zelfmoord pleegt. Het verhaal van Dag Öhrlund heeft me het meest geraakt. In zijn vertelling onderzoekt politievrouw Jenny Lindh de dood van de zeventienjarige Lenya Barzani. Is het Koerdische meisje zelf van het balkon gesprongen of heeft haar dood met eerwraak te maken? Öhrlund beschrijft heel treffend de problemen tussen allochtoon en autochtoon Zweden waarbij vooroordelen, inburgering, traditie en religie elkaar doorlopend in de weg zitten. Lukt het Jenny om puur op de feiten af te gaan?

Aan elk verhaal gaat een tekst over de auteur(s) vooraf. Vreemd genoeg volgt er na het verhaal een tweede tekst over de schrijver(s). De teksten aan het begin van het verhaal lijken meer over het werk van de schrijver(s) en het verhaal zelf te gaan, de teksten na het verhaal richten zich iets meer op de schrijver(s) zelf. Zo las ik dat Maj Sjöwall en Per Wahlöö met het schrijven van hun fantastische werk niet genoeg verdienen om rond te kunnen komen. Zij hielden er elk nog een andere baan op na. Hoewel de verhalen als het ware knus tussen de teksten over de auteurs ingebed zijn, snap ik het nut van de tweedeling niet zo goed.

De bundel bevat ook een verhaal van de in 2004 overleden auteur Stieg Larsson. Het is een spannend science fictionverhaal. Holmberg zelf zal in zijn nopjes met dit verhaal zijn geweest want hij staat bekend als een groot science fiction liefhebber. Ik heb ook van het verhaal genoten. Het speelt zich af in de toekomst en het gaat over een sportieve man die tegen wil en dank een uitgebreid medische onderzoek krijgt. Vreemd genoeg is het onderzoek door de regering aangevraagd.

Deze verrukkelijke verhalenbundel staat vol intrigerende misdaadverhalen. Ik heb het lekker gulzig achter elkaar uitgelezen maar je kunt jezelf natuurlijk ook dagelijks op een nieuw verhaal trakteren. Als een bonbonnetje bij de koffie. Zweden barst van de talentvolle schrijvers en ik zou ook wel een bundel met verhalen van bijvoorbeeld Camilla Lackberg, Viveca Sten, Arne Dahl, Lars Kepler en Liza Marklund willen lezen. Kan iemand John-Henri Holmberg overhalen om nóg een bundel samen te stellen? 

ISBN 9789045209524| paperback | 351 pagina's| Karakter Uitgevers| mei 2015
Vertaald door Corry van Bree

© Annemarie, 24 juli 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Caleidoscoop
Linda Jansma

Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen: met Caleidoscoop heeft Linda Jansma een prima visitekaartje als thrillerschrijfster afgegeven. Ik kan niet anders zeggen. Het verhaal staat als een huis en is van voor naar achter in balans. Het begint met een intrigerende openingsscène in het verleden, waarna het verhaal verspringt naar 2009, waarin we kennis maken met Janine en Albert – een droompaar:  ze zijn al jaren zielsgelukkig met elkaar, hebben een prachtige dochter, zijn eigenaar van een zeer goed lopende club in Amsterdam en wonen in een mooi huis. Dan gebeurt het meest verschrikkelijke wat Janine kan overkomen: Albert wordt op de stoep van de club doodgeschoten en haar hele wereld stort in. De politie tast in het duister over motief en dader, hoewel er diverse verdachten zijn. Is de moordenaar één van de personeelsleden van de club? Er is sprake van dreigbrieven die door een onbekende zijn geschreven. Het onderzoek sleept zich voort en intussen wordt het perspectief regelmatig verwisseld met het verleden – waarin Janine ook al het nodige meegemaakt blijkt te hebben – en dat steeds dichterbij kruipt naar het heden. Tergend langzaam wordt de spanning opgebouwd tot de onvermijdelijke climax waarin toch nog onverwachts de moordenaar in een andere hoek gezocht moet worden dan je eerst denkt.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik bij ontvangst van het boek enige twijfels had: een nieuwe Nederlandse thrillerschrijfster, kan die zich meten met bekende namen als Saskia Noort, Loes den Hollander en Corinne Hartman? Het antwoord is: ja, volledig! Ik ben zeer gecharmeerd geraakt van het zorgvuldige taalgebruik van Linda Jansma, waarbij ze met veel oog voor detail een vloeiend en geloofwaardig verhaal weet neer te zetten. Enezijds moet je rustig blijven lezen om alles in je op te kunnen nemen terwijl anderzijds de spanning steeds meer toeneemt en je alleen maar zo vlug mogelijk verder wilt lezen om te weten te komen wat er nu eigenlijk aan de hand is.  De karakters zijn mooi uitgewerkt en zeer levensecht beschreven met realistische dialogen.

Is er dan geen enkel minpuntje te noemen? Wat mij betreft wel en dat is het gebruik van moeilijke woorden, die in schril contrast staan met de rest van de tekst. Woorden als 'persisterend', 'resignatie' en 'cataleptische' passen niet bij het overige taalgebruik in het boek. Ze halen onnodig de vaart uit het verhaal en zijn voor mij daarom licht irriterend. Gelukkig komen ze niet al te vaak voor. Voor de rest: chapeau!

ISBN: 9789461090058 paperback 348 pagina's Uitgeverij: VerbumCrime december 2010

© Joanazinha, 3 januari 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER