Kille woede
John Sandford

Tijdens de sloop van een compleet huizenblok wordt een plastic bundel gevonden. In de bundel bevinden zich twee dode meisjes. Zusjes. Eindelijk zijn Nancy en Mary Jones gevonden. In 1985 verdwenen de kinderen spoorloos. De dader, een zwerver met de naam Terry Scrape, is tijdens een klopjacht gedood en nam de verblijfplaats van de lichamen mee het graf in. Wanneer rechercheur Lucas Davenport ziet waar en op welke wijze de meisjes waren verborgen, weet hij meteen dat zijn gevoel van toen klopte. De simpele en geestesziekte Terry Scrape kan de dubbele moord niet op zijn geweten hebben.

In 1985 was Lucas Davenport nog een groentje. Een heel ambitieus groentje. Lucas vond dat hij zich te lang onderaan de ladder bevond. Lucas hield zich druk bezig met het vrouwelijk schoon en omzeilde wetten en  regels waar hij maar kon. Hij beschikte nog niet over het inlevingsvermogen dat een politieman goed maakt. Wel had Lucas ook toen al een goed stel hersens. Toen de Jones-zusjes vermist raakten kreeg de politie een aantal anonieme tips binnen. De tips wezen in de richting van de zwerver Terry Scrape. De bewijzen die Terry als moordverdachte aanmerkten leken waterdicht maar Lucas was minder overtuigd dan zijn collega’s. Lucas was geïnteresseerd in de tipgever. Waarom was deze man zo moeilijk te vinden? Lucas had alleen een beschrijving van het uiterlijk van de klikspaan en een vermoedelijk valse naam. Met de dood van Scrape kwam er een einde aan de verdrietige vermissingszaak. Lucas was nog niet invloedrijk genoeg om zijn mening te doen gelden en stopte zijn twijfels diep weg. Tot nu.

Na de vondst van de twee kinderlijkjes wordt de zaak heropend. Lucas is ervan overtuigd dat Scrape de moorden niet heeft gepleegd. Degene die de dood van de zusjes op zijn geweten heeft, is geraffineerd te werk gegaan en Scrape was alles behalve slim en sluw. Mensen die jonge meisjes ontvoeren en vermoorden doen dat vaak niet incidenteel en Lucas komt op het spoor van een vrouw die als jong meisje op een soortgelijke manier is aangevallen. Ze overleefde de aanval door zich hevig te verzetten. Wanneer de vrouw het uiterlijk van haar aanvaller aan Lucas beschrijft, beseft hij dat het aangezicht van de dader grote overeenkomsten vertoont met dat van de anonieme tipgever uit 1985. Toen heeft Lucas hem laten lopen maar hij is niet van plan dat nogmaals te doen.

Kille woede is het eenentwintigste deel in de Lucas Davenport-reeks en een rasechte psychologische thriller. De vorige twee boeken van deze auteur kenmerkten zich door luchtigheid en humor die de spannende passages doorbraken maar het verhaal in Kille woede laat geen ruimte voor grappen en grollen. Het verhaal is uiterst serieus. Lucas wordt gedreven door wraakgevoelens maar ook door zelfverwijt. Hij heeft de dader in 1985 laten lopen en de alarmbellen die rinkelden in zijn hoofd genegeerd. Daarna heeft de dader nieuwe slachtoffers gemaakt. Mensen zijn gestorven omdat Lucas niet tegen zijn meerdere in durfde te gaan. Wanneer Lucas tijdens het nieuwe onderzoek op een doorbraak stuit, gebeurt er iets dramatisch. Vanaf dat moment wordt de jacht op de dader heel persoonlijk.

Kille woede heeft mijn verwachtingen overtroffen en steekt met kop en schouders boven zijn twee  - - goed geschreven - voorgangers uit. De grimmige stijl past goed bij het verhaal en de personages zijn vertrouwd. Ik was van begin tot eind geboeid en ik beken het maar eerlijk: ik heb zelfs ’s-nachts doorgelezen.

ISBN  9789400503113| paperback | 320 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | september 2013
Vertaald door  Martin Jansen in de Wal

© Annemarie, 22 september 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het Reservaat
Liselotte Stavorinus

Liselotte Stavorinus  (1967) studeerde Nederlandse Taal- en Letterkunde en Culturele Studies. Zij woont met man en kinderen in Blaricum.

Jetset, geld, relaties en misdaad in één boek. De uitgever brengt dat onder de noemer Gooische thriller. Daarbij krijg je bij voorbaat al een idee over de personages en dat klopt aardig: rijke mensen met mooie villa's en het goede leventje dat daar bij hoort: met veel witte wijn overgoten lunches, shopsessies en vakanties in luxe huizen in plaatsen waar je met een modaal inkomen niet veel te zoeken hebt. Maar het is niet allemaal pracht en praal wat de klok slaat. Dat ervaart ook Jessy Dudock die met haar gezin vanuit Curaçao naar het Gooi verhuist en in een dorp terechtkomt dat ook wel 'Het Reservaat' wordt genoemd: een exclusieve enclave met eigen regeltjes en gewoonten. Na een stroef begin waarin ze geen aansluiting vindt in de buurt, wordt ze door Amanda, de spontane en vrijgevige vrouw van de bekende, vermogende televisieproducent Marcus Voorbach, onder haar hoede genomen. Jessy en Amanda kunnen het goed met elkaar vinden en ook de mannen, Marcus en Jessy's echtgenoot Victor, worden goede vrienden. Het leven lacht hen toe. Maar, zoals Jessy wordt toegefluisterd: 'Niets is wat het lijkt.'

In het begin wist ik niet goed wat ik van het boek moest vinden, maar Liselotte Stavorinus heeft met dit debuut bewezen dat ze goed in staat is subtiel, met kleine speldenprikjes, de psychologische spanning op te voeren. Langzaam gaat het verhaal onder je huid zitten. Het jeukt hier wat, het krabt daar wat met summiere aanwijzingen dat er iets niet klopt. En ondertussen feest het vriendinnenclubje van Jessy en Amanda onvermoeid door tot het einde. En dan blijkt inderdaad: niets is wat het lijkt.....
Mooi, helder taalgebruik en een prima gedoseerde mix van perspectiefwisseling tussen de hoofdpersonen maken het verhaal compleet. Alleen hadden de personages wat meer inkleuring mogen krijgen; op Jessy na worden we weinig gewaar van de overige karakters en het verhaal vervalt iets te veel in herhaling van het ene feest na de andere party.
Als debuut is 'Het reservaat' zeer geslaagd. Het valt door onderwerp en uitwerking te typeren als vrouwenthriller en zal denk ik ook het meest door vrouwen gewaardeerd worden. Nadat ik even in het verhaal moest komen, heb ik in ieder geval het boek met veel plezier gelezen. 

ISBN 9789461090997 paperback 320 pagina's De Crime Compagnie september 2013

© Joanazinha 22 september 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Een tip van de sluier
De Waal & Baantjer

Na het afsluiten van een vermissingszaak besluit rechercheur Peter van Opperdoes het gure herfstweer te trotseren en een ommetje te maken. Bij café Papeneiland, zijn stamkroeg, maakt barman Carlo hem met driftige gebaren duidelijk dat hij naar binnen moet komen. Carlo vertrouwt Van Opperdoes toe dat iemand naar hem op zoek is. Een telefoontje naar het politiebureau wijst uit dat ook daar iemand naar hem heeft geïnformeerd. Dan, in het licht van een bliksemschicht, is te zien dat er een man voor het café staat. Hij kijkt naar binnen. Carlo voelt zich allesbehalve op zijn gemak maar Van Opperdoes laat zich niet snel uit het veld slaan. Hij nodigt de man uit om naar binnen te komen, het behaaglijke café in.

De man stelt zich voor als Bob Pals, een zakenman. Hij is degene die op zoek was naar Van Opperdoes. Bob heeft een probleem en hij wil dat probleem uitsluitend aan Van Opperdoes voorleggen omdat hem verteld is dat hij een van de beste rechercheurs is. De toch wel enigszins gevleide Van Opperdoes hoort zijn verhaal aan. Bob Pals is met de dood bedreigd. Een onbekende man die zichzelf Frits noemt heeft hem gewaarschuwd dat zijn leven gevaar loopt.

De volgende ochtend - terwijl de Amsterdamse kelders worden geteisterd door een aanhoudende regenbui – legt Bob Pals een verklaring af op het bureau. Na afloop bespreken Van Opperdoes en zijn gewaardeerde collega Jacob de zaak. Er klopt iets niet. Waarom zou een doodgewone zakenman zomaar met de dood bedreigd worden? Wat verzwijgt Bob Pals?

Jacob en Van Opperdoes hebben hun handen vol aan de zaak. Het spoor leidt hun van het ene louche type naar het andere. De waarheid vinden ze niet maar de ongure mannen die op hun pad komen hebben op hun beurt ook het een en ander te verbergen. Loopt Bob Pals wel echt gevaar? Dan gebeurt er iets waardoor de hele zaak als uiterst serieus wordt opgevat: Kim, de dochter van  Bob Pals, wordt in elkaar geslagen door twee bekenden van de politie.

Het is voor mij een feest om een boek van De Waal & Baantjer te lezen. Als ik een gloednieuw exemplaar in mijn handen heb, verheug ik mij op wat komen gaat. Ik hou van de genoeglijke sfeer van de verhalen en de ontwapenende manier waarop Simon de Waal de twee bevriende hoofdpersonen portretteert.

Niet alleen komt de lezer de waarheid over Bob Pals te weten maar na het lezen van dit boek weet je ook waar de leukste cafeetjes in de Jordaan zich bevinden en waar je moet zijn voor een heerlijk stuk appeltaart. Ook leuk is dat andere collega’s en  afdelingen van het politieapparaat aan bod komen. Zonder een goede samenwerking is men nergens. Zo heeft collega IJsselstein de waarde van zijn technische vaardigheden al meerdere malen bewezen.

De boeken van De Waal & Baantjer zijn als een warm bad, comfortabel en ontspannend. Een tip van de sluier biedt een sympathiek geschreven verhaal met een goed uitgedacht plot. Verrukkelijk leesvoer.

ISBN 9789048818709 | paperback | 174 pagina's | Lebowski | september 2013

© Annemarie, 14  september 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.dennislehane.com

Mystic river
Dennis Lehane

Vijfentwintig jaar geleden stapte de toen elfjarige Dave Boyle in een auto met daarin twee onbekende mannen. De mannen deden zich voor als politieagenten en hun auto rook naar appels. De auto reed weg en Dave’s vrienden Jimmy Marcus en Sean Devine keken het voertuig niet begrijpend na. Pas vier dagen later wist Dave te ontsnappen. Hij was getekend voor het leven maar niemand praatte ooit met hem over de ontvoering en wat hem in die vier verschrikkelijke dagen overkomen moest zijn.

Het leven gaat door maar Dave is niet meer dezelfde. Aan de buitenkant is niets te zien en niets te merken maar binnenin hem tiert het duister welig. Iets in Dave is tijdens de ontvoering onherstelbaar beschadigd. Dave is getrouwd met Celeste en samen hebben ze een zoon. Jimmy is getrouwd met een nicht van Celeste en af en toe zien ze elkaar. Oude vrienden, nu kennissen.

Jimmy weet niet dat zijn negentienjarige dochter Katie op het punt staat om van huis weg te lopen. Ze wil stiekem gaan trouwen met haar vriendje. Jimmy weet niet dat Katie een relatie heeft en als Katie op een ochtend niet thuiskomt maakt hij zich niet direct zorgen. Het meisje is jong en logeert vast bij een vriendin. Maar Katie logeert nergens en ze is er ook niet met haar vriendje vandoor. Katie bevindt zich in een park. Ze is dood, door iemand op beestachtige wijze om het leven gebracht.

Wanneer het ontzielde lichaam van Katie gevonden wordt, kruisen de wegen van Jimmy, Dave en Sean zich weer. Sean werkt op de afdeling moordzaken en hij is vastbesloten de moordenaar van het tienermeisje op te pakken. Dave is een mogelijke getuige. Hij bevond zich op de avond voorafgaand aan de gruwelijke moord in dezelfde bar als het meisje. Sean en Jimmy weten niet dat Dave in de nacht van de moord onder het bloed is thuisgekomen. Zijn vrouw Celeste heeft zijn bloederige kleding in de wasbak gewassen en het bewijsmateriaal weggewerkt. Dave vertelde zijn vrouw dat iemand hem wilde beroven en dat hij zo verbolgen was over zoveel brutaliteit dat hij door het lint ging. Celeste gelooft haar man niet en wanneer ze hoort dat Katie vermoord is, dringt een gruwelijk besef tot haar door.

Deze psychologische thriller komt een beetje langzaam op gang maar na de vermissing van Katie komt de vaart er eventjes in. De auteur zet de lezer steeds weer op het verkeerde been en laat de lezer fijntjes merken hoe eenvoudig het is om verdenkingen om te zetten in aannames. Is het voorbarig om Dave als moordenaar van Katie te bestempelen, of juist niet? Celeste trof stukjes hersenweefsel aan op de bebloede kleding van Dave maar er is geen ander lijk opgedoken. De drie oude vrienden draaien om elkaar heen. Vermoedens rijzen, zakken in en rijzen weer.

Het verhaal zit goed in elkaar en bevat geen losse eindjes maar de spanning is soms ver te zoeken. Het moordonderzoek neemt maar een paar dagen in beslag maar het lijkt zich voort te slepen. Het is allemaal te uitgebreid naar mijn zin en het verhaal gaat te lang door. Het misbruik van Dave en het trauma dat hij daardoor opgelopen heeft, zijn nogal zwart-wit neergezet. Ben ik te kritisch? Misschien wel, maar naar mijn mening heeft dit boek het net niet.

ISBN 9789044327779  | paperback | 384 pagina's| House of Books  | juni 2010 
Vertaald door Vertaald door Hugo & Nienke Kuipers

© Annemarie, 6 september 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Verborgen verleden
Els Ruiters

Het verleden kun je heel lang verborgen houden, soms voor altijd. Maar heel vaak komt het ook weer boven water en zul je er mee moeten afrekenen, goedschiks of kwaadschiks. In 'Verborgen verleden' gaat rechercheur Ava van Amstel op zoek naar de moordenaar van een jonge vrouw die bij graafwerkzaamheden in een tuin gevonden wordt. Zij is jaren geleden vermoord en onder een terras verstopt en Ava moet diep in het verleden duiken om het geheim van haar dood te ontrafelen.

Hierbij wordt ze op de hielen gevolgd door een onderzoekster die werkt aan een efficiëntie-evaluatie van de recherche en die Ava op de zenuwen werkt, en wordt ze gestalkt door iemand die iets schijnt te weten over Ava's verleden. Wat gebeurde er die snikhete dag in 1999; welk geheim houdt Ava verborgen?

'Verborgen verleden' is het tweede boek met Ava van Amstel en haar partner Rob Welsman in de hoofdrollen. Rob Welsman is weer aan het werk, nadat hij aan het eind van het vorige boek zwaargewond is geraakt. Ava is een krachtige persoonlijkheid met ruwe randjes maar ook met kwetsbare kanten en Rob is de ideale sidekick, rustig maar met genoeg pit om Ava in toom te kunnen houden. Het boek is vanaf het begin boeiend, onder andere door de intrigerende perspectiefwisselingen met steeds nieuwe stukjes informatie die het verhaal op tempo en afwisselend houden.

Geheimen; ze zijn slopend, ze zijn funest voor je gemoedsrust en ze maken eenzaam. Maar wanneer geheimen eenmaal niet meer verborgen zijn, bieden ze ook opluchting en de mogelijkheid tot vooruitkijken. Dat besef dringt langzaam door tot alle betrokkenen.

Ik heb 'Verborgen verleden' met veel plezier gelezen. Els Ruiters heeft bewezen in verschillende genres thuis te zijn, waaronder jeugdboeken en chicklits. Wat mij betreft mag ze haar schrijftalent op korte termijn weer botvieren op een nieuw avontuur van Ava en Rob!

ISBN 9789461090805  | paperback | 320 pagina's | De Crime Compagnie | maart 2013

© Joanazinha, 2 september 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Nano
Robin Cook

Pia Grazdani houdt van haar werk. Ze werkt bij het imposante bedrijf Nano dat zich bezighoudt met nanotechnologie. Pia werkt hard. Haar doel is om microscopische nanorobots (microbivoren) te ontwikkelen die medische wonderen kunnen verrichten. Ze hoopt dat ze een manier zal vinden om haar beste vriend Will te kunnen helpen die in een coma ligt. Mede door haar toedoen belandde Will in een levensgevaarlijke situatie waarna hij werd neergeschoten.

Het enige wat Pia minder leuk vindt aan haar baan bij Nano, is het contact met haar baas Zachary Berman. Het is overduidelijk dat Berman zich tot haar aangetrokken voelt en hij dringt zich aan haar op. Berman is gewend te krijgen wat hij wil en het feit dat Pia geen interesse in hem heeft, windt hem op. Hij moet en zal zijn zin krijgen. Pia krijgt het er benauwd van.

Dan gebeurt er iets vreemds. Tijdens haar dagelijkse hardlooprondje in de omgeving van Nano ziet Pia een man bewegingsloos op de weg liggen. Pia vreest het ergste en stelt niet veel later vast dat de man niet ademhaalt en geen hartslag heeft. Terwijl Pia op de hulpdiensten wacht, gebeurt er iets onverklaarbaars. De dode man komt bij en lijkt zo fit als een hoentje! De man spreekt alleen Chinees en communiceren is nauwelijks mogelijk. Het is dan ook een hele klus om de man over te halen zich naar het ziekenhuis te laten vervoeren. Omdat de man sportkleding draagt met het logo van Nano erop, stelt Pia haar cheffin op de hoogte.

Wanneer Pia – die opgeleid is tot arts – zich samen met eerstehulparts Paul Caldwell over het mysterie van de uit de dood herrezen hardloper buigt, gebeurt er opnieuw iets opmerkelijks. Pia’s cheffin arriveert in het ziekenhuis samen met gewapende bewakers van Nano en zij nemen de hardloper mee evenals de buisjes bloed die Paul bij de Chinees had afgenomen. Pia is met stomheid geslagen. Wat is er aan de hand? Wanneer Paul het buisje bloed dat Pia stiekem had achtergehouden naar het lab stuurt, verdwijnt het. Is er opzet in het spel? Pia keert terug naar Nano en vraagt haar cheffin om een verklaring maar ze wordt met een kluitje in het riet gestuurd. Een schokkende gedachte dringt zich aan haar op: gebruikt Nano soms menselijke proefkonijnen?

Pia bracht haar jeugd grotendeels in pleeggezinnen door. Het was allesbehalve een gelukkige tijd en nu heeft Pia een hechtingsstoornis. Door deze stoornis is Pia impulsief, vertrouwt ze niemand en kan ze zich niet goed in een ander inleven. Pia laat zich dan ook door niemand terugfluiten en is vastbesloten te achterhalen waar haar werkgever zich precies mee bezighoudt. Op gewiekste wijze probeert ze tot het domein van haar baas door te dringen. Pia voelt geen angst, hoe meer ze ontdekt, hoe roekelozer ze wordt.

Deze spannende medische thriller is goed uitgedacht. Toch vind ik het verhaal niet altijd even geloofwaardig. De karakters van sommige personages worden te veel uitvergroot, bijna tot karikaturen. Ook wordt steeds benadrukt dat Pia erg op haar intuïtie vertrouwt terwijl uit het verhaal niet naar voren komt dat ze dat meer dan gemiddeld doet. Als er bijvoorbeeld iemand bewegingsloos op de grond ligt met het gezicht naar beneden, voelen we allemaal wel op onze klompen aan dat er iets niet in orde is.

Het is interessant om te lezen over nanotechnologie. Auteur Robin Cook legt het moeilijke onderwerp in heel begrijpelijke taal uit. De lezer wordt bovendien flink aan het denken gezet. Geloven we echt dat bedrijven zich klakkeloos aan alle voorgeschreven regelementen houden? Hoe ver is men bereid te gaan om een wondermiddel op de markt te brengen? Wint het grote geld en het beoogde succes het dan van de mensenrechten? Nano bevat boeiende ethische vraagstukken en een fikse dot actie.

ISBN 9789400502963 | paperback | 368 pagina's| A.W. Bruna Uitgevers| augustus 2013
Vertaald door Anda Witsenburg

© Annemarie, 29 augustus 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://jasonmottauthor.com

De Teruggekeerden
Jason Mott

De inwoners van het stadje Arcadia in de staat Arkansas zijn verbijsterd. Om met dominee Peters uit het boek te spreken: 'Het zijn interessante tijden die de mensen meemaken'. Doden keren wereldwijd terug uit de dood en er is een federaal bureau opgezet om elke Teruggekeerde terug naar huis te brengen. Maar daar staat niet iedereen om te springen. Lucille Hargrave wel; zij is dolblij wanneer ze vijftig jaar na zijn tragische dood haar 8-jarig zoontje Jacob weer in de armen kan sluiten. Haar man is sceptischer: hij wil 'het' niet in huis hebben; dit kan zijn zoon niet zijn.
De angst en onrust onder de bevolking breidt zich steeds sneller uit naarmate er meer Teruggekeerden komen. 

Geloof, hoop en liefde; zo is het centrale thema van het boek te typeren, naast andere universele topics als vergeving en verzoening. Jason Mott heeft een meesterlijk debuut geschreven over een onderwerp waar iedereen die een geliefde heeft verloren, wel eens van droomt:  hem of haar nog een keer in je armen te kunnen sluiten, mee te kunnen praten, in het reine te komen met onafgedane zaken. Dat zoiets niet zo eenvoudig is als het wel lijkt, beschrijft 'De Teruggekeerden'. Mott houdt de lezer een onbarmhartige spiegel voor waaruit blijkt dat het laagje beschaving dat ons bedekt soms maar heel dun is. Veel van de vragen die worden gesteld worden niet beantwoord: waar komen de Teruggekeerden vandaan, waarom zijn ze terug, wat is er met ze gebeurd? Maar daar gaat het hier ook niet om; van belang is de impact op de 'gewone' mensen en hoe zij reageren op de onvoltooid verleden tijd.

Ondanks de heftige thema's heeft de auteur een prachtig, toegankelijk en vlot leesbaar boek geschreven, dat leest als een spannende roman. Sfeertekening, karakters, plot; het past allemaal naadloos in elkaar.
Jason Mott is van huis uit dichter en hij studeerde poëzie en literatuur een de University of North Carolina. Zijn gedichten hebben hem onder andere een nominatie voor de prestigieuze Pushcart Prize Award opgeleverd. Met dit debuut bewijst hij ook op het gebied van proza zijn mannetje te staan. Het boek is inmiddels verwerkt tot een televisieserie met als titel 'Resurrection'.

ISBN 9789034753212 Paperback 384 pagina's Harlequin Holland 27 augustus 2013
Vertaald door Karin Jonkers

Joanazinha, 27 augustus 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De twaalfde van nooit
James Patterson

De twaalfde van nooit is een nieuw deel in de serie The women’s murder club. In deze serie staan vier vriendinnen centraal wiens werkgebieden elkaar overlappen. Lindsay Boxer is een politievrouw. Ze werkt op de afdeling moordzaken. Cindy Thomas is journalist, Yuki Castellano werkt als hulpofficier van justitie en Claire Washburn is forensisch patholoog. De vrouwen wonen en werken in San Francisco.

Lindsay Boxer is hoogzwanger van haar eerste kindje en de bevalling dient zich nogal onverwacht aan. Tijdens een hevig storm waarbij de stroom is uitgevallen laat haar ongeboren kind overtuigend merken dat het tijd is om ter wereld te komen. Op haar 911-telefoontje wordt gereageerd door de hulptroepen die het dichts bij haar in de buurt zijn: de brandweer. En zo gebeurt het dat Lindsay haar dochter Julie thuis en te midden van stoere brandweermannen ter wereld brengt.

Wanneer er een moord is gepleegd, besluit Lindsay weer aan het werk te gaan. De bekende modeontwerpster Faye Farmer is vermoord. Faye had een relatie met de beroemde football-speler Jeffrey Kennedy. Cindy Thomas vermeldt in een krantenartikel dat Jeffrey geen moordverdachte is. Claire Washburn zal de autopsie voor haar rekening nemen. Wanneer ze met haar team klaar staat om het lichaam van Faye te onderzoeken, wordt er een schokkende ontdekking gedaan. Het lichaam van Faye is verdwenen! De hevig ontstelde Claire wordt geschorst.

Ondertussen heeft Yuki Castellano haar handen vol aan een belangrijke rechtszaak. Een man heeft zijn echtgenote vermoord en delen van haar lichaam over acht vuilniszakken verdeeld. Zijn dochtertje is spoorloos verdwenen en Yuki is ervan overtuigd dat hij ook haar heeft gedood. Yuki heeft overtuigend bewijs in handen en indrukwekkende getuigen opgetrommeld. De tegenpartij heeft echter de gehaaide advocaat John Kinsela ingeschakeld en hij heeft een aantal – onaangename – verassingen voor Yuki in petto.

Bij de politie meldt zich een professor. Hij zegt gedroomd te hebben over een moord en vermoedt dat het om een voorspellende droom gaat. Wanneer zijn droom vervolgens tot in de kleinste details uitkomt, is de man razend enthousiast. Is professor Judd helderziend? Lindsay heeft moeite zich op haar werk te concentreren. De kleine Julie blijft maar huilen en heeft steeds hoge koorts. Gaat alles wel goed met het vier weken oude baby’tje?

In de twaalfde van nooit gebeurt veel. Korte hoofdstukken wisselen elkaar razendsnel af en er komen veel personages in het boek voor. Zo is ook nog een griezelige psychopaat die na twee jaar uit coma ontwaakt en uitsluitend met Lindsay wil spreken. Journaliste Cindy heeft serieuze relatieproblemen die wel eens te maken kunnen hebben met een sympathieke stagiaire. Het verhaal wordt vanuit meerdere perspectieven beschreven. Alleen de belevenissen van Lindsay worden in de ik-vorm neergezet, de andere personages komen in de hij-vorm aan bod. De gebeurtenissen lopen als in een caleidoscoop in elkaar over maar verwarrend wordt het nooit. Het verhaal blijft helder en boeiend. Het is spannend en aangrijpend maar tegelijkertijd ademt het boek gezelligheid uit. Met dit boek trakteer je jezelf op quality-time. Een heerlijk lekker-lezen-boek.

ISBN  9789023478690| paperback | 336 pagina's| Cargo | augustus 2013
Vertaald door Waldemar Noë

© Annemarie, 24 augustus 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER