De Cock en de dood van een engel
Baantjer


Vlak voor de kerstdagen aanbreken wordt heilsoldate Betty Wijn dood aangetroffen. Ze is neergestoken in de daklozenopvang van het Leger des Heils waar ze werkzaam was en de junk die haar gevonden heeft, is erg van streek. De dood van de jonge vrouw stemt rechercheur De Cock (met ceeooceekaa) verdrietig. De Cock kende Betty al jaren en heeft haar zien opgroeien. Betty was de goedheid zelve. Iedereen hield van Betty die zich elke dag weer met hart en ziel op haar werk stortte. Waarom moest Betty dood en wie heeft deze laffe moord op zijn of haar geweten?

Betty was verloofd met collega Anton Roelofs. De verloving werd kort geleden verbroken. Waarom is het tweetal uit elkaar gegaan? Anton is niet erg spraakzaam. Wanneer aan het licht komt dat Betty af en toe wat drugs toestopte aan drugsverslaafden die erg “ziek” waren, geeft Anton toe hiervan op de hoogte te zijn geweest. Hij keurde het gedrag van Betty ten zeerste af. Is de dood van Betty het gevolg van een ruzie tussen twee ex-geliefden?

Vlakbij de daklozenopvang wordt nóg een dode aangetroffen. Het betreft een bekende drugsdealer en een ander politieteam wordt op de zaak gezet. Toch houdt De Cock ook deze zaak goed in de gaten. Misschien hebben beide sterfgevallen helemaal niets met elkaar te maken maar De Cock sluit een verband niet uit.

Betty is geboren in de buurt waar ze werkte. Haar moeder was een prostituee en haar vader een zeeman die de (zee)benen nam. Betty groeide op tussen de prostituees die ze allemaal “tante” noemde. Iedereen hield een oogje in het zeil maar toen Betty nog maar elf jaar oud was, overleed haar moeder. Het Leger des Heils zorgde ervoor dat ze in een pleeggezin werd geplaatst. Haar verdere opvoeding stond in het teken van het geloof en van Het Leger. De pleegouders van Betty wilden dat Betty naar de kweekschool van het Leger des Heils ging maar Betty koos voor een baan tussen de prostituees en de drugsverslaafden. Met name haar pleegvader was hier zeer ontstemd over. Betty’s pleegzusje Marlies blijkt op haar beurt een verrassend geheim met zich mee te dragen.

Naarmate het onderzoek vordert wordt meer en meer duidelijk dat Betty een hart van goud had. Toch is ze om het leven gebracht. Was het een ongeluk of was het moord? Wie heeft “De Engel van Amsterdam” gedood?

Na de dood van auteur A.C. Baantjer in 2010 is de ‘De Cock’-reeks voortgezet. Voor de nieuwe delen in deze reeks is gebruik gemaakt van de scenario’s van de televisieserie Baantjer waarin Piet Römer de rol van Jurriaan 'Jurre' de Cock vertolkte. Het scenario is geschreven door Gerrit Mollema en de boekbewerking door Peter Römer.

Tijdens het lezen van het boek zag ik voor me hoe Piet Römer als De Cock door de straten van Amsterdam struinde met Vledder op zijn hielen. Het boek ademt de sfeer van de serie uit – compleet met het gezamenlijke diner na afloop -  en ook de stijl van Baantjer is mooi doorgevoerd in het verhaal. De Cock en de dood van de engel is een heerlijke Hollandse detective. Naast de boeken en de serie is er nu ook een theatervoorstelling met Peter Tuinman als De Cock. Het publiek is getuige van een misdaad en helpt mee de dader te ontmaskeren. Nederland is Appie Baantjer én Piet Römer nog lang niet vergeten! 

ISBN 9789026134579  | paperback | 142 pagina's | Uitgeverij De Fontein | september 2013

© Annemarie, 15 oktober 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.marcraabe.de

Kerf
Marc Raabe

Gabriel was elf jaar toen hij getuige was van een gebeurtenis die zo gruwelijk was dat hij hem uit zijn geheugen heeft gebannen. Hij heeft geen flauw idee wat er gebeurd is in de nacht dat zijn vader en moeder stierven en hun huis tot op de grond toe afbrandde. Gabriel wist zichzelf en zijn broertje David ternauwernood te redden maar wist niet te voorkomen dat hijzelf in de jaren die volgden volledig ontspoorde. Met David heeft hij al twintig jaar geen contact meer.

Nu, negentwintig jaar na de dood van zijn ouders, is Gabriel erin geslaagd zijn leven min op meer op orde te krijgen. Hij is al jaren werkzaam in het beveiligingsbedrijf van Yuri Sarkov. Yuri is als een vaderfiguur voor hem. Hij haalde Gabriel weg uit een psychiatrische kliniek waar Gabriel versuft door pillen elektroshocktherapie onderging. De rillen lopen Gabriel nog altijd over de rug als hij aan de kliniek denkt en ook al weet hij nog steeds niet met welke reden Yuri hem heeft “bevrijd”, hij is hem er nog altijd dankbaar voor.

Yuri is een nogal louche type en doorsnee is zijn bedrijf niet. Gabriel heeft geleerd om niet te veel vragen te stellen. Zelf is hij ook niet openhartig want Yuri weet niet dat Gabriel voor het eerst in zijn leven een serieuze relatie heeft. Gabriel is intimiteit altijd uit de weg gegaan maar toch viel hij voor journaliste Liz. Er is echter één ding dat Gabriel de stuipen op het lijf jaagt: Liz is zwanger.

Dan gaat er ergens in Berlijn een alarm af. Opmerkelijk is dat het huis niet in het bestand van Python Security, het bedrijf van Yuri, staat. Het huis blijkt al decennia leeg te staan maar al die tijd over een werkend alarmsysteem beschikt te hebben. Vreemd. Een collega van Gabriel krijgt opdracht het pand te gaan bekijken maar hij weet de klus op Gabriel af te schuiven.

Terwijl Gabriel het verlaten huis doorzoekt en beseft dat er iets niet klopt, wordt zijn vriendin Liz ontvoerd. Ze weet hem nog om hulp te smeken via de telefoon maar Gabriel is te laat op de locatie die ze noemt. Liz lijkt van de aardbodem te zijn verdwenen en het lijk van een onbekende jongeman heeft haar plaats ingenomen. Gabriel wordt gearresteerd op verdenking van moord. De politie gelooft zijn verhaal over de ontvoering niet, Yuri keert zich tegen hem en David is na twintig jaar niet erg happig op een hereniging met zijn broer. Gabriel staat er - niet voor het eerst in zijn leven -helemaal alleen voor. Zijn enige gezelschap is de sarrende stem die hij al jaren in zijn hoofd hoort.

Ook het verhaal van Liz komt aan bod. Haar ontvoerder laat haar weten dat hij uit is op wraak. Wraak op Gabriel. Op de dertigste sterfdag van Gabriels ouders zal Liz sterven en samen met haar ook haar ongeboren kind. Maar waarom? Het antwoord ligt verscholen in de herinneringen van Gabriel. Wat is er gebeurd in de nacht dat zijn ouders stierven? Wat was zo afschuwelijk dat een elfjarige jongetje het volledig verdrukte? Om Liz te kunnen redden zal Gabriel niet alleen de strijd met de ontvoerder aan moeten gaan maar ook met zichzelf. Kan hij de verdrongen herinneringen oproepen zonder volledig in te storten?

In het begin van het boek maakt de auteur het de lezer niet makkelijk. Het verhaal wordt niet weggegeven en het is een beetje een ontdekkingstocht waarin je langzaam de personages en hun geschiedenis leert kennen. Ik hou van deze schrijfstijl en mijn nieuwsgierigheid was meteen gewekt. Er stond mij overduidelijk een spannende verhaalwending te wachten en ik las gretig verder. Ineens was het boek uit en wezen de wijzers van de klok een onverwacht laat tijdstip aan. De tijd was ongemerkt voorbij gevolgen. Dat zegt genoeg toch? Kerf is een diepgaande en zeer spannende psychologische thriller - met een flinke scheut actie - waarin overtuigend en kundig is uitgewerkt hoe een traumatische gebeurtenis een leven kan beïnvloeden.

ISBN 9789022564271| paperback | 368 pagina's| Boekerij | september 2013
Vertaald door Jeannet Dekker

© Annemarie, 11 oktober 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Stille stem
Ann Cleeves

‘Ze was dermate in gedachten verzonken dat ze niet doorhad dat de anderen haar aankeken. Even zag ze zichzelf door hun ogen: oud, lelijk, sloom. Ze voelde hun medelijden. En toen kwam er een golf van zeflvertrouwen bij haar naar boven. Ik ben weliswaar niet jong en mooi, dacht ze, maar ik heb wel hersenen. Meer dan jullie twee bij elkaar.’

Als Vera Stanhope de stoomcabine van de sportschool ingaat na een absoluut minimum aan lichamelijke activiteit, ziet ze dat er al iemand is. Maar die persoon is wel heel erg stil, en Vera trekt dan ook na een tijdje de overduidelijke conclusie dat het een dode vrouw is. Het circus zet zich in beweging.
Het feit dat ze zelf baantjes aan het trekken was – dringend doktersadvies! – levert in tegendeel tot waar ze bang voor was, geen commentaar op van haar collega’s. De enige die trouwens iets tegen haar zou durven zeggen is haar collega Joe Ashworth en die heeft het druk genoeg met zichzelf. Hij moet een evenwicht zien te vinden tussen zijn drukke gezin met jonge kinderen en een baan die hem lange uren laat maken.

Vera ontdekt dat de vrouw, Jenny Lister, maatschappelijk werkster was, en alleenstaande moeder met één kind. Er is een link met een nieuwkomer in het dorp, Connie: ook zij is alleen, heeft een dochtertje, en heeft door een akelige gebeurtenis in het verleden connecties met Jenny.
Dat draaide om de dood van een kind, en als de bewoners daar over horen moeten ze niets van Connie hebben. Zou zij Jenny vermoord kunnen hebben, omdat zij de link naar het verleden was?
Of is er een nieuwe relatie in het spel? Maar niemand weet wie die geheimzinnige nieuwe man in Jenny’s leven is. Ook  haar dochter Hannah niet, die zelf een relatie heeft met Simon. wiens ouders daar helemaal niet blij mee zijn.
Vera en haar team vermoeden dat die zweverige Michael Morgan, via het verleden verbonden met Jenny en Connie, meer weet dan hij vertelt. En hij zou ook motieven voor een moord kunnen hebben, nu hij een relatie met een jongere vrouw heeft.
Als er een tweede slachtoffer gevonden wordt, ligt de weg open voor nieuwe ideeën.

De schrijver weet alles: we lezen wat Vera en Joe over de zaak –en hun persoonlijke beslommeringen – denken en doen. Zo ben je als lezer helemaal in het verhaal betrokken, zoals je zou zijn in een film. Laat nu de avonturen van Vera Stanhope ook verwerkt zijn in een televisieserie. Het verbaast me niets. Een scenarioschrijver krijgt het op een presenteerblaadje aangeboden!
Het is een boek dat je het liefst in één ruk uit zou lezen, verleid als je wordt door de prettige manier van schrijven en de verlokkertjes aan het einde van de hoofdstukken.

ISBN 9789400500990| paperback | 288 pagina's| Bruna | juli 2013

© Marjo, 7 oktober  2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Glashard
Corine Hartman

Rechercheur Jessica Haider leidt een dubbelleven. Het verlies van haar zoon Nick heeft haar gebroken maar het is haar gelukt om de brokstukken van haar leven weer aan elkaar te lijmen. Maar wanneer je van scherven weer een geheel maakt, blijven er altijd onvolkomenheden. Nooit zal ze vergeten hoe gruwelijk haar zoon aan zijn einde is gekomen. Zijn moordenaar heeft geboet, daar heeft Jessy eigenhandig voor gezorgd maar haar dorst naar wraak is nog niet gelest. Ze is dan ook dankbaar en vereerd dat ze mag toetreden tot het geheime elitekorps Saligia. Saligia is een organisatie die het recht in eigen hand neemt. Saligia laat zich niet tegenhouden door wetten en regels. Mensenlevens worden niet gespaard en wreedheid wordt niet geschuwd.

Jessy’s eerste opdracht is contact leggen met Baruch Salomons. Baruch is een bekende Antwerpse diamantair en Saligia verdenkt hem ervan dat hij in bloeddiamanten handelt. Jessy krijgt een valse identiteit aangemeten en weet op slinkse wijze de aandacht van Baruch te trekken. Halina, de huidige vriendin van Baruch, wordt door Saligia tijdelijk buitenspel gezet en het kost Jessy niet veel moeite om haar plaats in te nemen. Zonder enige schroom duikt ze het bed in met Baruch. De cocaïne die ze aangeboden krijgt wijst ze niet af ook al weet ze dondersgoed dat ze op deze manier haar drugsverslaving nooit onder controle krijgt. Jessy’s schaamteloze gedrag werpt zijn vruchten af: Baruch neemt haar mee naar Afrika. Baruch is echter vele malen gewiekster en gevaarlijker dan ze heeft ingeschat en het tripje naar Afrika wordt al snel levensgevaarlijk. Bovendien heeft één van de beveiligers van Baruch zo zijn eigen bedoelingen.

Jessy zet dan wel haar leven op het spel voor Saligia, in haar dagelijkse leven mag daar niets van blijken. Vrienden, familie en collega’s weten niet beter dan dat Jessy haar tijd verdeelt tussen haar politiewerk en het bezoeken van haar vader die in een hospice ligt. In haar hoedanigheid als rechercheur onderzoekt ze moorden waar ze meer van weet dan ze kan laten merken. Zo onderzoekt het team van Jessy een moord die niemand minder dan zijzelf heeft gepleegd. Haar vader bezoekt ze zo vaak mogelijk maar nog vaker laat ze het afweten. De stille en minder stille verwijten van haar zus Suus drukken als een loodzware last op haar schouders. Jessy voelt zich bezwaard maar het werk voor Saligia is verslavend. Ze  blijft haar grenzen verleggen en geeft zich vol overgave over aan haar bloeddorstige gevoelens.

Glashard is het tweede deel in de Jessica Haider reeks en een waardige opvolger van Bloedlijn. Corine Hartman is met deze reeks een nieuwe weg ingeslagen en ik juich dat van harte toe. Glashard is een bikkelharde thriller die niet geschikt is voor tere zieltjes. Meedogenloosheid, moord en ruwe seks worden afgewisseld met een ogenschijnlijk normaal (privé)leven. Jessica Haider heeft twee gezichten en haar duistere kant is angstaanjagend. Op de momenten dat je als lezer sympathie voor haar koestert, bekruipt je meteen een ongemakkelijk gevoel want bij een vrouw als Jessy passen geen warme gevoelens. Soms dreigt het verhaal te heftig te worden maar Corine Hartman balanceert kunstig op de grenslijn van het aanvaardbare waarbij ze af en toe een schijnbeweging maakt maar de grens nooit overschrijdt. De lezer kan niet anders dan met ingehouden adem doorlezen in deze bloedstollende thriller. Corine Hartman was met Bloedlijn al opgeklommen naar de top en heeft zich daar met Glashard stevig verankerd.

ISBN 9789045206417 | paperback | 280 pagina's | Karakter Uitgevers B.V. | september 2013

© Annemarie, 30 september 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Kille woede
John Sandford

Tijdens de sloop van een compleet huizenblok wordt een plastic bundel gevonden. In de bundel bevinden zich twee dode meisjes. Zusjes. Eindelijk zijn Nancy en Mary Jones gevonden. In 1985 verdwenen de kinderen spoorloos. De dader, een zwerver met de naam Terry Scrape, is tijdens een klopjacht gedood en nam de verblijfplaats van de lichamen mee het graf in. Wanneer rechercheur Lucas Davenport ziet waar en op welke wijze de meisjes waren verborgen, weet hij meteen dat zijn gevoel van toen klopte. De simpele en geestesziekte Terry Scrape kan de dubbele moord niet op zijn geweten hebben.

In 1985 was Lucas Davenport nog een groentje. Een heel ambitieus groentje. Lucas vond dat hij zich te lang onderaan de ladder bevond. Lucas hield zich druk bezig met het vrouwelijk schoon en omzeilde wetten en  regels waar hij maar kon. Hij beschikte nog niet over het inlevingsvermogen dat een politieman goed maakt. Wel had Lucas ook toen al een goed stel hersens. Toen de Jones-zusjes vermist raakten kreeg de politie een aantal anonieme tips binnen. De tips wezen in de richting van de zwerver Terry Scrape. De bewijzen die Terry als moordverdachte aanmerkten leken waterdicht maar Lucas was minder overtuigd dan zijn collega’s. Lucas was geïnteresseerd in de tipgever. Waarom was deze man zo moeilijk te vinden? Lucas had alleen een beschrijving van het uiterlijk van de klikspaan en een vermoedelijk valse naam. Met de dood van Scrape kwam er een einde aan de verdrietige vermissingszaak. Lucas was nog niet invloedrijk genoeg om zijn mening te doen gelden en stopte zijn twijfels diep weg. Tot nu.

Na de vondst van de twee kinderlijkjes wordt de zaak heropend. Lucas is ervan overtuigd dat Scrape de moorden niet heeft gepleegd. Degene die de dood van de zusjes op zijn geweten heeft, is geraffineerd te werk gegaan en Scrape was alles behalve slim en sluw. Mensen die jonge meisjes ontvoeren en vermoorden doen dat vaak niet incidenteel en Lucas komt op het spoor van een vrouw die als jong meisje op een soortgelijke manier is aangevallen. Ze overleefde de aanval door zich hevig te verzetten. Wanneer de vrouw het uiterlijk van haar aanvaller aan Lucas beschrijft, beseft hij dat het aangezicht van de dader grote overeenkomsten vertoont met dat van de anonieme tipgever uit 1985. Toen heeft Lucas hem laten lopen maar hij is niet van plan dat nogmaals te doen.

Kille woede is het eenentwintigste deel in de Lucas Davenport-reeks en een rasechte psychologische thriller. De vorige twee boeken van deze auteur kenmerkten zich door luchtigheid en humor die de spannende passages doorbraken maar het verhaal in Kille woede laat geen ruimte voor grappen en grollen. Het verhaal is uiterst serieus. Lucas wordt gedreven door wraakgevoelens maar ook door zelfverwijt. Hij heeft de dader in 1985 laten lopen en de alarmbellen die rinkelden in zijn hoofd genegeerd. Daarna heeft de dader nieuwe slachtoffers gemaakt. Mensen zijn gestorven omdat Lucas niet tegen zijn meerdere in durfde te gaan. Wanneer Lucas tijdens het nieuwe onderzoek op een doorbraak stuit, gebeurt er iets dramatisch. Vanaf dat moment wordt de jacht op de dader heel persoonlijk.

Kille woede heeft mijn verwachtingen overtroffen en steekt met kop en schouders boven zijn twee  - - goed geschreven - voorgangers uit. De grimmige stijl past goed bij het verhaal en de personages zijn vertrouwd. Ik was van begin tot eind geboeid en ik beken het maar eerlijk: ik heb zelfs ’s-nachts doorgelezen.

ISBN  9789400503113| paperback | 320 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | september 2013
Vertaald door  Martin Jansen in de Wal

© Annemarie, 22 september 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het Reservaat
Liselotte Stavorinus

Liselotte Stavorinus  (1967) studeerde Nederlandse Taal- en Letterkunde en Culturele Studies. Zij woont met man en kinderen in Blaricum.

Jetset, geld, relaties en misdaad in één boek. De uitgever brengt dat onder de noemer Gooische thriller. Daarbij krijg je bij voorbaat al een idee over de personages en dat klopt aardig: rijke mensen met mooie villa's en het goede leventje dat daar bij hoort: met veel witte wijn overgoten lunches, shopsessies en vakanties in luxe huizen in plaatsen waar je met een modaal inkomen niet veel te zoeken hebt. Maar het is niet allemaal pracht en praal wat de klok slaat. Dat ervaart ook Jessy Dudock die met haar gezin vanuit Curaçao naar het Gooi verhuist en in een dorp terechtkomt dat ook wel 'Het Reservaat' wordt genoemd: een exclusieve enclave met eigen regeltjes en gewoonten. Na een stroef begin waarin ze geen aansluiting vindt in de buurt, wordt ze door Amanda, de spontane en vrijgevige vrouw van de bekende, vermogende televisieproducent Marcus Voorbach, onder haar hoede genomen. Jessy en Amanda kunnen het goed met elkaar vinden en ook de mannen, Marcus en Jessy's echtgenoot Victor, worden goede vrienden. Het leven lacht hen toe. Maar, zoals Jessy wordt toegefluisterd: 'Niets is wat het lijkt.'

In het begin wist ik niet goed wat ik van het boek moest vinden, maar Liselotte Stavorinus heeft met dit debuut bewezen dat ze goed in staat is subtiel, met kleine speldenprikjes, de psychologische spanning op te voeren. Langzaam gaat het verhaal onder je huid zitten. Het jeukt hier wat, het krabt daar wat met summiere aanwijzingen dat er iets niet klopt. En ondertussen feest het vriendinnenclubje van Jessy en Amanda onvermoeid door tot het einde. En dan blijkt inderdaad: niets is wat het lijkt.....
Mooi, helder taalgebruik en een prima gedoseerde mix van perspectiefwisseling tussen de hoofdpersonen maken het verhaal compleet. Alleen hadden de personages wat meer inkleuring mogen krijgen; op Jessy na worden we weinig gewaar van de overige karakters en het verhaal vervalt iets te veel in herhaling van het ene feest na de andere party.
Als debuut is 'Het reservaat' zeer geslaagd. Het valt door onderwerp en uitwerking te typeren als vrouwenthriller en zal denk ik ook het meest door vrouwen gewaardeerd worden. Nadat ik even in het verhaal moest komen, heb ik in ieder geval het boek met veel plezier gelezen. 

ISBN 9789461090997 paperback 320 pagina's De Crime Compagnie september 2013

© Joanazinha 22 september 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Een tip van de sluier
De Waal & Baantjer

Na het afsluiten van een vermissingszaak besluit rechercheur Peter van Opperdoes het gure herfstweer te trotseren en een ommetje te maken. Bij café Papeneiland, zijn stamkroeg, maakt barman Carlo hem met driftige gebaren duidelijk dat hij naar binnen moet komen. Carlo vertrouwt Van Opperdoes toe dat iemand naar hem op zoek is. Een telefoontje naar het politiebureau wijst uit dat ook daar iemand naar hem heeft geïnformeerd. Dan, in het licht van een bliksemschicht, is te zien dat er een man voor het café staat. Hij kijkt naar binnen. Carlo voelt zich allesbehalve op zijn gemak maar Van Opperdoes laat zich niet snel uit het veld slaan. Hij nodigt de man uit om naar binnen te komen, het behaaglijke café in.

De man stelt zich voor als Bob Pals, een zakenman. Hij is degene die op zoek was naar Van Opperdoes. Bob heeft een probleem en hij wil dat probleem uitsluitend aan Van Opperdoes voorleggen omdat hem verteld is dat hij een van de beste rechercheurs is. De toch wel enigszins gevleide Van Opperdoes hoort zijn verhaal aan. Bob Pals is met de dood bedreigd. Een onbekende man die zichzelf Frits noemt heeft hem gewaarschuwd dat zijn leven gevaar loopt.

De volgende ochtend - terwijl de Amsterdamse kelders worden geteisterd door een aanhoudende regenbui – legt Bob Pals een verklaring af op het bureau. Na afloop bespreken Van Opperdoes en zijn gewaardeerde collega Jacob de zaak. Er klopt iets niet. Waarom zou een doodgewone zakenman zomaar met de dood bedreigd worden? Wat verzwijgt Bob Pals?

Jacob en Van Opperdoes hebben hun handen vol aan de zaak. Het spoor leidt hun van het ene louche type naar het andere. De waarheid vinden ze niet maar de ongure mannen die op hun pad komen hebben op hun beurt ook het een en ander te verbergen. Loopt Bob Pals wel echt gevaar? Dan gebeurt er iets waardoor de hele zaak als uiterst serieus wordt opgevat: Kim, de dochter van  Bob Pals, wordt in elkaar geslagen door twee bekenden van de politie.

Het is voor mij een feest om een boek van De Waal & Baantjer te lezen. Als ik een gloednieuw exemplaar in mijn handen heb, verheug ik mij op wat komen gaat. Ik hou van de genoeglijke sfeer van de verhalen en de ontwapenende manier waarop Simon de Waal de twee bevriende hoofdpersonen portretteert.

Niet alleen komt de lezer de waarheid over Bob Pals te weten maar na het lezen van dit boek weet je ook waar de leukste cafeetjes in de Jordaan zich bevinden en waar je moet zijn voor een heerlijk stuk appeltaart. Ook leuk is dat andere collega’s en  afdelingen van het politieapparaat aan bod komen. Zonder een goede samenwerking is men nergens. Zo heeft collega IJsselstein de waarde van zijn technische vaardigheden al meerdere malen bewezen.

De boeken van De Waal & Baantjer zijn als een warm bad, comfortabel en ontspannend. Een tip van de sluier biedt een sympathiek geschreven verhaal met een goed uitgedacht plot. Verrukkelijk leesvoer.

ISBN 9789048818709 | paperback | 174 pagina's | Lebowski | september 2013

© Annemarie, 14  september 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.dennislehane.com

Mystic river
Dennis Lehane

Vijfentwintig jaar geleden stapte de toen elfjarige Dave Boyle in een auto met daarin twee onbekende mannen. De mannen deden zich voor als politieagenten en hun auto rook naar appels. De auto reed weg en Dave’s vrienden Jimmy Marcus en Sean Devine keken het voertuig niet begrijpend na. Pas vier dagen later wist Dave te ontsnappen. Hij was getekend voor het leven maar niemand praatte ooit met hem over de ontvoering en wat hem in die vier verschrikkelijke dagen overkomen moest zijn.

Het leven gaat door maar Dave is niet meer dezelfde. Aan de buitenkant is niets te zien en niets te merken maar binnenin hem tiert het duister welig. Iets in Dave is tijdens de ontvoering onherstelbaar beschadigd. Dave is getrouwd met Celeste en samen hebben ze een zoon. Jimmy is getrouwd met een nicht van Celeste en af en toe zien ze elkaar. Oude vrienden, nu kennissen.

Jimmy weet niet dat zijn negentienjarige dochter Katie op het punt staat om van huis weg te lopen. Ze wil stiekem gaan trouwen met haar vriendje. Jimmy weet niet dat Katie een relatie heeft en als Katie op een ochtend niet thuiskomt maakt hij zich niet direct zorgen. Het meisje is jong en logeert vast bij een vriendin. Maar Katie logeert nergens en ze is er ook niet met haar vriendje vandoor. Katie bevindt zich in een park. Ze is dood, door iemand op beestachtige wijze om het leven gebracht.

Wanneer het ontzielde lichaam van Katie gevonden wordt, kruisen de wegen van Jimmy, Dave en Sean zich weer. Sean werkt op de afdeling moordzaken en hij is vastbesloten de moordenaar van het tienermeisje op te pakken. Dave is een mogelijke getuige. Hij bevond zich op de avond voorafgaand aan de gruwelijke moord in dezelfde bar als het meisje. Sean en Jimmy weten niet dat Dave in de nacht van de moord onder het bloed is thuisgekomen. Zijn vrouw Celeste heeft zijn bloederige kleding in de wasbak gewassen en het bewijsmateriaal weggewerkt. Dave vertelde zijn vrouw dat iemand hem wilde beroven en dat hij zo verbolgen was over zoveel brutaliteit dat hij door het lint ging. Celeste gelooft haar man niet en wanneer ze hoort dat Katie vermoord is, dringt een gruwelijk besef tot haar door.

Deze psychologische thriller komt een beetje langzaam op gang maar na de vermissing van Katie komt de vaart er eventjes in. De auteur zet de lezer steeds weer op het verkeerde been en laat de lezer fijntjes merken hoe eenvoudig het is om verdenkingen om te zetten in aannames. Is het voorbarig om Dave als moordenaar van Katie te bestempelen, of juist niet? Celeste trof stukjes hersenweefsel aan op de bebloede kleding van Dave maar er is geen ander lijk opgedoken. De drie oude vrienden draaien om elkaar heen. Vermoedens rijzen, zakken in en rijzen weer.

Het verhaal zit goed in elkaar en bevat geen losse eindjes maar de spanning is soms ver te zoeken. Het moordonderzoek neemt maar een paar dagen in beslag maar het lijkt zich voort te slepen. Het is allemaal te uitgebreid naar mijn zin en het verhaal gaat te lang door. Het misbruik van Dave en het trauma dat hij daardoor opgelopen heeft, zijn nogal zwart-wit neergezet. Ben ik te kritisch? Misschien wel, maar naar mijn mening heeft dit boek het net niet.

ISBN 9789044327779  | paperback | 384 pagina's| House of Books  | juni 2010 
Vertaald door Vertaald door Hugo & Nienke Kuipers

© Annemarie, 6 september 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER