De wraak van de honden
Antonio Hill

Inspecteur Héctor Salgado snapt niet waarom hij door de ijverige agent Roger Fort is gevraagd zich naar een metrostation te begeven. Er valt wel degelijk een dode te betreuren maar de jonge vrouw sloeg de hand aan zichzelf door voor de metro te springen. Er is geen misdrijf gepleegd. Agent Fort wil hem echter een opname laten zien die door een bewakingscamera is gemaakt. Op de beelden is duidelijk te zien dat de vrouw onrustig was en steeds om zich heen keek. Werd ze soms door iemand achtervolgd? Er is nóg iets vreemds: de inhoud van de mobiele telefoon van de vrouw lijkt te zijn gewist. Er staat slechts één bericht op dat bestaat uit een tekst en een foto. De foto toont een grote boom waarin drie dode honden hangen. De tekst neemt maar drie woorden in beslag: vergeet het niet.

Héctor besluit de dood van de vrouw, ene Sara Mahler, nader te onderzoeken. Ze werkte als secretaresse bij het cosmeticabedrijf Alemany. Sara was een eenzame vrouw die niet erg geliefd was. Er was niemand die een uitgesproken hekel aan haar had maar ook niemand die haar liefhad. Ze had geen vrienden maar ook geen vijanden. Waarom pleegde Sara Mahler zelfmoord? Heeft het te maken met de afschuwelijke foto? Waar is deze gemaakt en wat heeft het met Sara te maken? Dan doet Héctor een opvallende ontdekking. Nog geen jaar geleden pleegde een andere werknemer van Alemany ook zelfmoord. En dat niet alleen: Gaspar Ródenas doodde ook zijn vrouw en babydochter.

Ondertussen zit agent Leire Castro thuis. Ze is met zwangerschapsverlof en weet dat ze met volle teugen zou moeten genieten van haar rust. Maar Leire verveelt zich. Stilzitten is niets voor haar en bovendien dwingt het nietsdoen haar om na te denken over de toekomst. Leire weet dat ze zal moeten beslissen of ze verder wil met de vader van haar ongeboren kind maar voorlopig wil ze er niet te veel over nadenken. Ze besluit zich te verdiepen in een vermissingszaak. Ruth, de ex-vrouw van Héctor, verdween een half jaar geleden spoorloos. Niemand weet wat er met haar is gebeurd en Héctor is inmiddels, tot zijn grote woede, van de zaak gehaald. Leire weet toestemming los te peuteren om de zaak tijdens haar verlof te onderzoeken. Ze ontdekt iets vreemds over het verleden van Ruth. Zal het te maken hebben met haar verdwijning?

De verdwijning van Ruth loopt als een rode draad door het verhaal. Het is duidelijk dat het ook in een volgend boek  over inspecteur Héctor Salgado centraal zal staan. Héctor zelf heeft te kampen met slapeloosheid. Hij mist zijn ex-vrouw en hij vindt het moeilijk om zijn tienerzoon Guillermo alleen op te voeden. Héctor is bang dat Ruth niet meer in leven is en de onzekerheid over haar lot vreet aan hem. Het gure en grauwe winterweer in zijn woonplaats Barcelona past goed bij zijn stemming.

De wraak van de honden – Het vervolg op Dodelijke zomer - boeit van begin tot eind. De personages spreken aan en het verhaal zit goed in elkaar.  Het personeel van Alemany zwijgt in alle talen over de dood van hun collega’s terwijl Héctor zeker weet dat zij meer weten over de vermeende zelfmoorden. Het motief is grondig uitgedacht maar toch logisch en overtuigend. Bijzonder is dat deze Spaanse politiethriller doet denken aan thrillers die uit Scandinavië afkomstig zijn. De schrijfstijl van Antonio Hill vertoont grote overeenkomsten met de typisch Scandinavische stijl: sfeervol, sober, melancholiek en sympathiek. Ik heb genoten van dit boek.

ISBN 9789056724801 | paperback | 326 pagina's | Signatuur| augustus 2013
Vertaald door M. Vanderzee

© Annemarie, 19 augustus 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://bramdehouck.wordpress.com

De minzame moordenaar
Bart Dehouck

Ieper wordt opgeschrikt door een aantal moorden. Het moet wel dezelfde dader zijn, de modus operandi is nagenoeg gelijk. Het betreft vrijgezellen, mannen die op het eerste gezicht niets gemeen hebben. Maar als de speurders onder leiding van Cindy Steen goed zoeken vinden ze toch wel een link. Maar rechercheur Philip Rondelez weet dat ze helemaal in de verkeerde hoek zoeken. Ook die profiler die ze er bij halen, zal niet weten wat voor iemand de moordenaar is. Hij weet beter dan de anderen wat de link dan wel is, hij is immers zelf de dader!

Ik verklap niets hiermee, want het staat al op de flap en wordt ook in het verhaal al snel verteld. Maar daarmee weten we nog niet waarom een zichzelf respecterend rechercheur zomaar drie mannen vermoordt! Of is het niet ‘zomaar’ en heeft hij er een goede reden voor?
Rondelez vindt natuurlijk van wel..
En hij speurt vrolijk mee, en heeft er ook niet zo’n moeite mee als er iemand gearresteerd wordt. Ook die man is bepaald geen eerzame burger.
Maar hij heeft fouten gemaakt bij het derde slachtoffer, en misschien weten ze hem dan toch te ontmaskeren. Dus moet hij zorgen dat zijn ‘werk’ klaar is…
Intussen weet de lezer wel wat zijn beweegredenen zijn. En begrijpen we de titel.

Het verhaal, meer een psychologisch verhaal dan een spannende thriller, speelt in Ieper tegen de tijd dat de 90^ste herdenking van de Wapenstilstand op handen is. Daardoor, maar ook doordat Ieper nu eenmaal een stad is die doordrenkt is van de Grote Oorlog, wordt er ook verteld over die oorlog.
Plus romantiek, plus een mooie schrijfstijl.
Dit boek was het debuut van Bram Dehouck, en intussen weten we al dat hij nog meer van dit soort juweeltjes geschreven heeft, ‘Een zomer zonder slaap’ bijvoorbeeld. 
Hij mag dus toegevoegd worden aan het lijstje met schrijvers die je maar beter kunt volgen.

ISBN 9789056179274| paperback | 175 pagina's | Halewyck | augustus 2009

© Marjo, 18 augustus  2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://willlavender.com

Dominantie
Will Lavender

1994: In een keldervertrek van het Jasper College hebben negen veelbelovende studenten zich verzameld voor een controversieel avondcollege. Het college wordt gegeven door professor Richard Aldiss en het is zíjn naam die stof doet opwaaien. Richard Aldiss is niet lijfelijk in de kelder aanwezig maar spreekt de studenten toe vanaf een televisiescherm. Hij zit een gevangenisstraf uit omdat hij twee studentes met een bijl heeft afgeslacht.

De negen studenten volgen een literatuurstudie en nemen met gemengde gevoelens op hun stoelen plaats. Ze zijn nieuwsgierig naar Aldiss maar voelen ook een zekere angst. Professor Aldiss kan hen vanuit de gevangenis niets aandoen toch? Het college blijkt te gaan over de mysterieuze schrijver Paul Fallows. Niemand weet welke persoon achter dit pseudoniem schuilgaat en velen proberen al jaren zijn identiteit te achterhalen. Zijn verhalen zijn volgens menigeen meer dan verhalen alleen. Er gaat een diepere betekenis achter schuil. Op slinkse wijze krijgt de ambitieuze studente Alex Shipley een boodschap toegespeeld: Richard Aldiss is onschuldig. Maar wie is dan de moordenaar?

2009: Alex Shipley is inmiddels literatuurdocent aan Harvard. Het avondcollege in 1994 heeft geleid tot een reeks gebeurtenissen die ze nooit meer zal vergeten. Dankzij Alex verblijft Richard Aldiss niet langer in de gevangenis. Hij is vrijgesproken. Alex heeft geprobeerd de gebeurtenissen uit 1994 achter zich te laten maar na de moord op Michael, die destijds ook het avondcollege volgde, keert ze terug naar Jasper College. Michael doceerde aan Jasper College en ze wil afscheid van hem nemen. Ook de andere zeven studenten die het avondcollege volgden keren terug.

De onverwachte reünie zet een nieuwe reeks gebeurtenissen in gang. Wie heeft Michael vermoord? Is Robert Aldiss toch een moordenaar zoals boze tongen beweren of bevindt de moordenaar zich soms onder de oud-studenten? Opnieuw is er aandacht voor het werk van Paul Fallows. Michael speelde namelijk de Prodecure, een soort spel waarbij de boeken van Paul Fallows centraal staan. Angst en vertwijfeling slaan toe terwijl werkelijkheid en spel elkaar steeds meer overlappen.

Wat is er toch gebeurd in 1994? Welke ontdekking heeft professor Richard Aldiss vrijgepleit? De lezer tast lange tijd in het duister. Het verhaal uit het verleden en de gebeurtenissen uit het heden wisselen elkaar af. Steeds opnieuw wordt verwezen naar het avondcollege maar wat daar is gebeurd wordt pas aan het eind van het boek uit de doeken gedaan. Deze manier van vertellen is goed gekozen. Er wordt genoeg onthuld om de lezer geboeid te houden terwijl het verhaal duister en mysterieus blijft. Ervaren lezers zullen misschien, net als ik, wel doorhebben wie de dader is maar het motief is verrassend.

Ik stoorde me een aantal keren aan de woordkeuze van de vertaler en sommige zinnen klopten gewoonweg niet. Het boek zal krachtiger zijn met een betere vertaling. De auteur zelf heeft een knappe thriller afgeleverd. Het is intrigerend hoe literatuur wordt ingezet om een angstaanjagend kat-en-muisspel te creëren.

ISBN 9789400503205 | paperback | 272 pagina's| A.W. Bruna Uitgevers | augustus 2013
Vertaald door Hans van Cuijlenborg

© Annemarie, 16 augustus 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.neilgaiman.com

Niemandsland
Neil Gaiman

Wie weet dat zich onder de stad Londen een compleet andere wereld bevindt?
Beneden-Londen heet het in het boek van Neil Gaiman. Er wonen ratten natuurlijk, maar dat zijn niet zomaar ratten; er zijn wezens met bijzondere gaven; mooie, maar gevaarlijk bleke vrouwen; moordenaars, de heren Vandemar en Croup, die het liefst zo pijnlijk mogelijk doden en er akelige eetgewoonten op na houden. De markies van Carabas loopt er rond, die blij mag zijn met het systeem van dienst- en wederdienst dat de onderaardse bevolking hanteert. Er is het Beest van Londen, een vervaarlijk wezen dat door Jager gezocht wordt; en er is de engel Islington, diep, nog dieper onder de aarde.

Richard Mayhew woont in Boven-Londen en heeft geen flauw idee van wat er zich allemaal onder hem bevindt. Hij is een effectenmakelaar, verloofd met de mooie Jessica, en leeft zijn gezapige leventje, zonder op of om te kijken. Maar ergens knaagt iets: is dit nou alles? Is dit leven?
Als op een dag er bijna letterlijk een meisje voor zijn voeten valt, dat duidelijk gewond is, en dus hulp nodig heeft, gaat hij tegen de wensen van zijn verloofde in. Zij vindt het etentje met haar baas belangrijker dan zo’n zwerfkind, maar Richard kan het niet over zijn hart verkrijgen. Zo leert hij Door kennen, het meisje dat deuren kan openen. Zo belandt hij in de wereld onder de grote stad, en zo begeeft hij zich in gevaar, dat hij zelfs in zijn ergste nachtmerries niet had kunnen voorstellen. Een extra element vormt het niet altijd goed weten wie nou precies aan welke kant meedoet.

Niemandsland beschrijft een wereld die ook de lezer zich niet had kunnen  voorstellen, maar als je van fantasy houdt, dan is dit spekkie voor het bekkie. Dit boek diende als basis voor de BBC-televisieserie 'Neverwhere', die ik niet ken.
Neil Gaiman kende ik ook nog niet, maar mm... dit smaakt toch echt naar meer. Soms moest ik wel wat wegslikken, want Gaimans fantasie grenst aan horror, maar hij heeft een heldere stijl van schijven, en sleept je mee naar een enigszins voorspelbaar einde.

ISBN 9789024529889  | Paperback |318 pagina's | Luitingh-Sijthoff | oktober 2009
Vertaald uit het Engels door Erica van Rijsewijk

© Marjo, 12 augustus  2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

IV
Arjen Lubach

Elsa en Joost zijn met hun zoontje Lars op vakantie in de Provence. Ze verblijven in het familiehuis waar Elsa menige zomer heeft doorgebracht. Het plan is daar nog enkele weken te blijven en te genieten van de rust, maar helaas, een telefoontje maakt er een einde aan. Een man die zich bekend maakt als een inspecteur van de Nederlandse politie vraagt Elsa onmiddellijk naar huis te komen, omdat haar vader vermoord is. Joost en Lars blijven noodgedwongen in Frankrijk – er is maar één plaats vrij in het vliegtuig.

Elsa wordt op Schiphol opgehaald door Veen, die enkele dringende vragen heeft. Er is een briefje gevonden met een raadselachtige tekst. Kan Elsa daar duidelijkheid over verschaffen? Marcus Ruys, professor Ruys, en zijn dochter Elsa hebben altijd een speciale manier van communiceren gehad: raadsels oplossen, geheime codes ontcijferen, dus ja, Elsa begrijpt zo’n beetje wat er staat.
Het duurt wat langer voor Elsa ontdekt dat Veen niet van de politie is. De lezer weet dat inmiddels. Veen is Jacob, lid van een geheim genootschap dat onder leiding staat van ‘IV’. Wat had de professor dat hij niet mocht hebben?  
Veen/Jacob gaat, gestuurd door Vier, erg ver om dat object te pakken te krijgen, maar intussen heeft Elsa hulp: er is een studente, Robin; een vroegere geliefde van haar vader, Ans Kahn, nu directeur van de Nederlandsche Bank en een vroegere vriendcollega Maarten van Eck, historicus.
Dan is er ook nog de enige echte politiefunctionaris in de persoon van John Hart, die de rol van slimme speurder vervult, eentje die liever op zijn intuïtie afgaat dan zich laat leiden door wat zo duidelijk lijkt.

Elsa en haar kompanen zijn op zoek naar de oplossing van het raadsel, terwijl ze achtervolgd worden door Jacob en door Hart. Hun tocht voert hen door Amsterdam, naar de duinen, en later naar de Provence, een spannend avontuur dat je moet blijven lezen tot het gedaan is.
De plot is ietwat fantastisch, heeft betrekking op ons koningshuis, en ik kan me voorstellen dat er lezers zijn die daar moeite mee hebben, maar ik vind het wel leuk. Fictie betekent ‘verzonnen’, uit de grote duim gezogen. Ik hoop dat Arjen Lubach nog meer van dit soort verhalen in die duim heeft zitten, ik heb genoten van dit verhaal. Lekker spannend, met genoeg humor en ook nog wetenswaardigheden.

ISBN 9789057595844   | paperback | 318 pagina's | Uitgeverij Podium |februari 2013

© Marjo,12 augustus  2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het zevende kind
Erik Valeur

In een weeshuis bepaalt de directrice het lot van ‘haar’ kinderen. Zij is immers degene die besluit of ze een kind wel of niet aan adoptieouders meegeeft. Zij is ook degene die de administratie in handen heeft.

In 1961 liggen op de Olifantenkamer in het kindertehuis Kongslund in Skodsborg zeven kinderen, vijf meisjes en twee jongens te wachten op een nieuw tehuis. Een van hen is Marie, die nooit opgehaald zal worden omdat ze enigszins misvormd is? Of omdat de directrice het niet wil? Marie blijft in het tehuis wonen en kent gaandeweg ieder hoekje van het huis, met alles wat zich daar in bevindt. Als zij wil weten wat er van haar kamergenootjes is geworden, is het voor haar een peulenschil om daar achter te komen. Ze reist zelfs naar hun nieuwe omgeving om te kijken hoe ze het stellen.
Een andere verhaallijn vertelt over politieke intriges: vlak voor het 60-jarig jubileum van het tehuis gevierd gaat worden, ontvangt  een aantal mannen waaronder een stafchef bij het ministerie van Nationale Zaken, een televisiemaker en een journalist een anonieme brief, waarbij een babysokje zit. Ex-hoofdcommissaris Carl Malle wordt ingeschakeld om uit te zoeken wie daar achter zit.

Wie waren die baby’s uit 1961? In welke gezinnen zijn ze opgenomen, en wat is er van hen terecht gekomen? Wie is die vrouw, die in 2011 op het strand aanspoelde, en naar wie eigenlijk nooit echt onderzoek heeft plaatsgevonden, omdat dit zo’n onbetekenend feit was, naast de aanslagen in Amerika?  Maar vooral: waarom is Marie hier zo mee bezig?
Marie is het meest aan het woord, en is niet helemaal eerlijk of houdt dingen achter. Dat maakt het geheel mysterieuzer dan prettig is. Want de lezer weet niet waar hij aan toe is.
Het is een dikke pil, en niet omdat de schrijver allerlei zijpaden bewandelt  of (onnodige) beschrijvingen geeft. De karakters, vooral die van Marie, worden uitgebreid beschreven, zodat de plot, die erg ingewikkeld in elkaar steekt, slechts heel langzaam ontrafeld wordt.

Ik raakte als lezer regelmatig de draad kwijt, maar vond hem gelukkig wel steeds terug. Toch bleef het een hele kluif. Het is namelijk niet alleen een thriller, het is vooral een psychologische roman met meerdere lagen, die pas goed doordringen als je het verhaal nog een keer leest. Soms moet je wel om de draad weer op te pakken, maar om nu dit boek in zijn geheel nog eens door te nemen? Denk het niet.
Dit is volgens de flap ‘de grote Deense roman van het jaar’.  Letterlijk en figuurlijk dus.

ISBN 9789023476108  | paperback | 672 pagina's |Cargo | januari 2013
Vertaald uit het Deens door Angelique de Kroon

© Marjo,11 augustus  2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Erken mij

Het verhaal begint met een vrouw (hm, waarom neem ik dat meteen aan? Het is niet uit de tekst op te maken, al blijk ik later wel gelijk te hebben) die zich in een hotelkamer bevindt. Het blijkt een nogal precaire situatie: ze heeft een badjas aan, en zit onder het bloed. Ze is gewond, want ze sleept zich naar de deur.
Wie is deze vrouw? Waar bevindt ze zich? En wat is er gebeurd? Dat ontdekken we al snel.

Daphne Hoveling lijkt het ideale weekend Parijs te beleven: op pad met een knappe onderhoudende man, op wie ze meer en meer verliefd wordt. Maar ze is het afgelopen half jaar onder behandeling geweest omdat ze leed aan een burnout. En verderop in het verhaal ontdekken we dat ze dat ene trauma uit haar jeugd nog niet verwerkt zou hebben.
Daar wil ze nu niet aan denken. Ze wil genieten, een nieuwe liefde ontdekken, er voor gaan.
Maar de man in wiens gezelschap ze zich bevindt is haar therapeut. Etienne Segers heeft haar uitgenodigd voor een weekendje Parijs, en Daphne wordt overweldigd door de luxe waarmee ze omringd zijn. Etienne is goed gezelschap, en Daphne ontdekt dat haar verliefdheid groeit. Kan dit wel? Een hulpverlener met zijn patiënt?
En dan benadert die enge man hun tafeltje waar ze net begonnen zijn aan een luxe etentje.
Het idyllische weekend verloopt niet zoals Daphne dat gedacht had. En dat komt niet alleen door die man...

Lekker spannend verhaal. Esther Verhoef slaagt er in om zelfs in deze beperkte aantal pagina’s een spannend verhaal neer te zetten dat redelijk boeit. Vooral denk ik omdat het zich beperkt tot deze korte plot, en niet van alles erbij haalt.
Een klein boekje voor een korte treinreis.

ISBN 9789059650886  | paperback | 91 pagina's |Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek | mei 2009

© Marjo, 10 augustus  2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER