De Teruggekeerden
Jason Mott
De inwoners van het stadje Arcadia in de staat Arkansas zijn verbijsterd. Om met dominee Peters uit het boek te spreken: 'Het zijn interessante tijden die de mensen meemaken'. Doden keren wereldwijd terug uit de dood en er is een federaal bureau opgezet om elke Teruggekeerde terug naar huis te brengen. Maar daar staat niet iedereen om te springen. Lucille Hargrave wel; zij is dolblij wanneer ze vijftig jaar na zijn tragische dood haar 8-jarig zoontje Jacob weer in de armen kan sluiten. Haar man is sceptischer: hij wil 'het' niet in huis hebben; dit kan zijn zoon niet zijn.
De angst en onrust onder de bevolking breidt zich steeds sneller uit naarmate er meer Teruggekeerden komen.
Geloof, hoop en liefde; zo is het centrale thema van het boek te typeren, naast andere universele topics als vergeving en verzoening. Jason Mott heeft een meesterlijk debuut geschreven over een onderwerp waar iedereen die een geliefde heeft verloren, wel eens van droomt: hem of haar nog een keer in je armen te kunnen sluiten, mee te kunnen praten, in het reine te komen met onafgedane zaken. Dat zoiets niet zo eenvoudig is als het wel lijkt, beschrijft 'De Teruggekeerden'. Mott houdt de lezer een onbarmhartige spiegel voor waaruit blijkt dat het laagje beschaving dat ons bedekt soms maar heel dun is. Veel van de vragen die worden gesteld worden niet beantwoord: waar komen de Teruggekeerden vandaan, waarom zijn ze terug, wat is er met ze gebeurd? Maar daar gaat het hier ook niet om; van belang is de impact op de 'gewone' mensen en hoe zij reageren op de onvoltooid verleden tijd.
Ondanks de heftige thema's heeft de auteur een prachtig, toegankelijk en vlot leesbaar boek geschreven, dat leest als een spannende roman. Sfeertekening, karakters, plot; het past allemaal naadloos in elkaar.
Jason Mott is van huis uit dichter en hij studeerde poëzie en literatuur een de University of North Carolina. Zijn gedichten hebben hem onder andere een nominatie voor de prestigieuze Pushcart Prize Award opgeleverd. Met dit debuut bewijst hij ook op het gebied van proza zijn mannetje te staan. Het boek is inmiddels verwerkt tot een televisieserie met als titel 'Resurrection'.
ISBN 9789034753212 Paperback 384 pagina's Harlequin Holland 27 augustus 2013
Vertaald door Karin Jonkers
Joanazinha, 27 augustus 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
De twaalfde van nooit
James Patterson
De twaalfde van nooit is een nieuw deel in de serie The women’s murder club. In deze serie staan vier vriendinnen centraal wiens werkgebieden elkaar overlappen. Lindsay Boxer is een politievrouw. Ze werkt op de afdeling moordzaken. Cindy Thomas is journalist, Yuki Castellano werkt als hulpofficier van justitie en Claire Washburn is forensisch patholoog. De vrouwen wonen en werken in San Francisco.
Lindsay Boxer is hoogzwanger van haar eerste kindje en de bevalling dient zich nogal onverwacht aan. Tijdens een hevig storm waarbij de stroom is uitgevallen laat haar ongeboren kind overtuigend merken dat het tijd is om ter wereld te komen. Op haar 911-telefoontje wordt gereageerd door de hulptroepen die het dichts bij haar in de buurt zijn: de brandweer. En zo gebeurt het dat Lindsay haar dochter Julie thuis en te midden van stoere brandweermannen ter wereld brengt.
Wanneer er een moord is gepleegd, besluit Lindsay weer aan het werk te gaan. De bekende modeontwerpster Faye Farmer is vermoord. Faye had een relatie met de beroemde football-speler Jeffrey Kennedy. Cindy Thomas vermeldt in een krantenartikel dat Jeffrey geen moordverdachte is. Claire Washburn zal de autopsie voor haar rekening nemen. Wanneer ze met haar team klaar staat om het lichaam van Faye te onderzoeken, wordt er een schokkende ontdekking gedaan. Het lichaam van Faye is verdwenen! De hevig ontstelde Claire wordt geschorst.
Ondertussen heeft Yuki Castellano haar handen vol aan een belangrijke rechtszaak. Een man heeft zijn echtgenote vermoord en delen van haar lichaam over acht vuilniszakken verdeeld. Zijn dochtertje is spoorloos verdwenen en Yuki is ervan overtuigd dat hij ook haar heeft gedood. Yuki heeft overtuigend bewijs in handen en indrukwekkende getuigen opgetrommeld. De tegenpartij heeft echter de gehaaide advocaat John Kinsela ingeschakeld en hij heeft een aantal – onaangename – verassingen voor Yuki in petto.
Bij de politie meldt zich een professor. Hij zegt gedroomd te hebben over een moord en vermoedt dat het om een voorspellende droom gaat. Wanneer zijn droom vervolgens tot in de kleinste details uitkomt, is de man razend enthousiast. Is professor Judd helderziend? Lindsay heeft moeite zich op haar werk te concentreren. De kleine Julie blijft maar huilen en heeft steeds hoge koorts. Gaat alles wel goed met het vier weken oude baby’tje?
In de twaalfde van nooit gebeurt veel. Korte hoofdstukken wisselen elkaar razendsnel af en er komen veel personages in het boek voor. Zo is ook nog een griezelige psychopaat die na twee jaar uit coma ontwaakt en uitsluitend met Lindsay wil spreken. Journaliste Cindy heeft serieuze relatieproblemen die wel eens te maken kunnen hebben met een sympathieke stagiaire. Het verhaal wordt vanuit meerdere perspectieven beschreven. Alleen de belevenissen van Lindsay worden in de ik-vorm neergezet, de andere personages komen in de hij-vorm aan bod. De gebeurtenissen lopen als in een caleidoscoop in elkaar over maar verwarrend wordt het nooit. Het verhaal blijft helder en boeiend. Het is spannend en aangrijpend maar tegelijkertijd ademt het boek gezelligheid uit. Met dit boek trakteer je jezelf op quality-time. Een heerlijk lekker-lezen-boek.
ISBN 9789023478690| paperback | 336 pagina's| Cargo | augustus 2013
Vertaald door Waldemar Noë
© Annemarie, 24 augustus 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
De wraak van de honden
Antonio Hill
Inspecteur Héctor Salgado snapt niet waarom hij door de ijverige agent Roger Fort is gevraagd zich naar een metrostation te begeven. Er valt wel degelijk een dode te betreuren maar de jonge vrouw sloeg de hand aan zichzelf door voor de metro te springen. Er is geen misdrijf gepleegd. Agent Fort wil hem echter een opname laten zien die door een bewakingscamera is gemaakt. Op de beelden is duidelijk te zien dat de vrouw onrustig was en steeds om zich heen keek. Werd ze soms door iemand achtervolgd? Er is nóg iets vreemds: de inhoud van de mobiele telefoon van de vrouw lijkt te zijn gewist. Er staat slechts één bericht op dat bestaat uit een tekst en een foto. De foto toont een grote boom waarin drie dode honden hangen. De tekst neemt maar drie woorden in beslag: vergeet het niet.
Héctor besluit de dood van de vrouw, ene Sara Mahler, nader te onderzoeken. Ze werkte als secretaresse bij het cosmeticabedrijf Alemany. Sara was een eenzame vrouw die niet erg geliefd was. Er was niemand die een uitgesproken hekel aan haar had maar ook niemand die haar liefhad. Ze had geen vrienden maar ook geen vijanden. Waarom pleegde Sara Mahler zelfmoord? Heeft het te maken met de afschuwelijke foto? Waar is deze gemaakt en wat heeft het met Sara te maken? Dan doet Héctor een opvallende ontdekking. Nog geen jaar geleden pleegde een andere werknemer van Alemany ook zelfmoord. En dat niet alleen: Gaspar Ródenas doodde ook zijn vrouw en babydochter.
Ondertussen zit agent Leire Castro thuis. Ze is met zwangerschapsverlof en weet dat ze met volle teugen zou moeten genieten van haar rust. Maar Leire verveelt zich. Stilzitten is niets voor haar en bovendien dwingt het nietsdoen haar om na te denken over de toekomst. Leire weet dat ze zal moeten beslissen of ze verder wil met de vader van haar ongeboren kind maar voorlopig wil ze er niet te veel over nadenken. Ze besluit zich te verdiepen in een vermissingszaak. Ruth, de ex-vrouw van Héctor, verdween een half jaar geleden spoorloos. Niemand weet wat er met haar is gebeurd en Héctor is inmiddels, tot zijn grote woede, van de zaak gehaald. Leire weet toestemming los te peuteren om de zaak tijdens haar verlof te onderzoeken. Ze ontdekt iets vreemds over het verleden van Ruth. Zal het te maken hebben met haar verdwijning?
De verdwijning van Ruth loopt als een rode draad door het verhaal. Het is duidelijk dat het ook in een volgend boek over inspecteur Héctor Salgado centraal zal staan. Héctor zelf heeft te kampen met slapeloosheid. Hij mist zijn ex-vrouw en hij vindt het moeilijk om zijn tienerzoon Guillermo alleen op te voeden. Héctor is bang dat Ruth niet meer in leven is en de onzekerheid over haar lot vreet aan hem. Het gure en grauwe winterweer in zijn woonplaats Barcelona past goed bij zijn stemming.
De wraak van de honden – Het vervolg op Dodelijke zomer - boeit van begin tot eind. De personages spreken aan en het verhaal zit goed in elkaar. Het personeel van Alemany zwijgt in alle talen over de dood van hun collega’s terwijl Héctor zeker weet dat zij meer weten over de vermeende zelfmoorden. Het motief is grondig uitgedacht maar toch logisch en overtuigend. Bijzonder is dat deze Spaanse politiethriller doet denken aan thrillers die uit Scandinavië afkomstig zijn. De schrijfstijl van Antonio Hill vertoont grote overeenkomsten met de typisch Scandinavische stijl: sfeervol, sober, melancholiek en sympathiek. Ik heb genoten van dit boek.
ISBN 9789056724801 | paperback | 326 pagina's | Signatuur| augustus 2013
Vertaald door M. Vanderzee
© Annemarie, 19 augustus 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
De minzame moordenaar
Bart Dehouck
Ieper wordt opgeschrikt door een aantal moorden. Het moet wel dezelfde dader zijn, de modus operandi is nagenoeg gelijk. Het betreft vrijgezellen, mannen die op het eerste gezicht niets gemeen hebben. Maar als de speurders onder leiding van Cindy Steen goed zoeken vinden ze toch wel een link. Maar rechercheur Philip Rondelez weet dat ze helemaal in de verkeerde hoek zoeken. Ook die profiler die ze er bij halen, zal niet weten wat voor iemand de moordenaar is. Hij weet beter dan de anderen wat de link dan wel is, hij is immers zelf de dader!
Ik verklap niets hiermee, want het staat al op de flap en wordt ook in het verhaal al snel verteld. Maar daarmee weten we nog niet waarom een zichzelf respecterend rechercheur zomaar drie mannen vermoordt! Of is het niet ‘zomaar’ en heeft hij er een goede reden voor?
Rondelez vindt natuurlijk van wel..
En hij speurt vrolijk mee, en heeft er ook niet zo’n moeite mee als er iemand gearresteerd wordt. Ook die man is bepaald geen eerzame burger.
Maar hij heeft fouten gemaakt bij het derde slachtoffer, en misschien weten ze hem dan toch te ontmaskeren. Dus moet hij zorgen dat zijn ‘werk’ klaar is…
Intussen weet de lezer wel wat zijn beweegredenen zijn. En begrijpen we de titel.
Het verhaal, meer een psychologisch verhaal dan een spannende thriller, speelt in Ieper tegen de tijd dat de 90ste herdenking van de Wapenstilstand op handen is. Daardoor, maar ook doordat Ieper nu eenmaal een stad is die doordrenkt is van de Grote Oorlog, wordt er ook verteld over die oorlog.
Plus romantiek, plus een mooie schrijfstijl.
Dit boek was het debuut van Bram Dehouck, en intussen weten we al dat hij nog meer van dit soort juweeltjes geschreven heeft, ‘Een zomer zonder slaap’ bijvoorbeeld.
Hij mag dus toegevoegd worden aan het lijstje met schrijvers die je maar beter kunt volgen.
ISBN 9789056179274| paperback | 175 pagina's | Halewyck | augustus 2009
© Marjo, 18 augustus 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Dominantie
Will Lavender
1994: In een keldervertrek van het Jasper College hebben negen veelbelovende studenten zich verzameld voor een controversieel avondcollege. Het college wordt gegeven door professor Richard Aldiss en het is zíjn naam die stof doet opwaaien. Richard Aldiss is niet lijfelijk in de kelder aanwezig maar spreekt de studenten toe vanaf een televisiescherm. Hij zit een gevangenisstraf uit omdat hij twee studentes met een bijl heeft afgeslacht.
De negen studenten volgen een literatuurstudie en nemen met gemengde gevoelens op hun stoelen plaats. Ze zijn nieuwsgierig naar Aldiss maar voelen ook een zekere angst. Professor Aldiss kan hen vanuit de gevangenis niets aandoen toch? Het college blijkt te gaan over de mysterieuze schrijver Paul Fallows. Niemand weet welke persoon achter dit pseudoniem schuilgaat en velen proberen al jaren zijn identiteit te achterhalen. Zijn verhalen zijn volgens menigeen meer dan verhalen alleen. Er gaat een diepere betekenis achter schuil. Op slinkse wijze krijgt de ambitieuze studente Alex Shipley een boodschap toegespeeld: Richard Aldiss is onschuldig. Maar wie is dan de moordenaar?
2009: Alex Shipley is inmiddels literatuurdocent aan Harvard. Het avondcollege in 1994 heeft geleid tot een reeks gebeurtenissen die ze nooit meer zal vergeten. Dankzij Alex verblijft Richard Aldiss niet langer in de gevangenis. Hij is vrijgesproken. Alex heeft geprobeerd de gebeurtenissen uit 1994 achter zich te laten maar na de moord op Michael, die destijds ook het avondcollege volgde, keert ze terug naar Jasper College. Michael doceerde aan Jasper College en ze wil afscheid van hem nemen. Ook de andere zeven studenten die het avondcollege volgden keren terug.
De onverwachte reünie zet een nieuwe reeks gebeurtenissen in gang. Wie heeft Michael vermoord? Is Robert Aldiss toch een moordenaar zoals boze tongen beweren of bevindt de moordenaar zich soms onder de oud-studenten? Opnieuw is er aandacht voor het werk van Paul Fallows. Michael speelde namelijk de Prodecure, een soort spel waarbij de boeken van Paul Fallows centraal staan. Angst en vertwijfeling slaan toe terwijl werkelijkheid en spel elkaar steeds meer overlappen.
Wat is er toch gebeurd in 1994? Welke ontdekking heeft professor Richard Aldiss vrijgepleit? De lezer tast lange tijd in het duister. Het verhaal uit het verleden en de gebeurtenissen uit het heden wisselen elkaar af. Steeds opnieuw wordt verwezen naar het avondcollege maar wat daar is gebeurd wordt pas aan het eind van het boek uit de doeken gedaan. Deze manier van vertellen is goed gekozen. Er wordt genoeg onthuld om de lezer geboeid te houden terwijl het verhaal duister en mysterieus blijft. Ervaren lezers zullen misschien, net als ik, wel doorhebben wie de dader is maar het motief is verrassend.
Ik stoorde me een aantal keren aan de woordkeuze van de vertaler en sommige zinnen klopten gewoonweg niet. Het boek zal krachtiger zijn met een betere vertaling. De auteur zelf heeft een knappe thriller afgeleverd. Het is intrigerend hoe literatuur wordt ingezet om een angstaanjagend kat-en-muisspel te creëren.
ISBN 9789400503205 | paperback | 272 pagina's| A.W. Bruna Uitgevers | augustus 2013
Vertaald door Hans van Cuijlenborg
© Annemarie, 16 augustus 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Niemandsland
Neil Gaiman
Wie weet dat zich onder de stad Londen een compleet andere wereld bevindt?
Beneden-Londen heet het in het boek van Neil Gaiman. Er wonen ratten natuurlijk, maar dat zijn niet zomaar ratten; er zijn wezens met bijzondere gaven; mooie, maar gevaarlijk bleke vrouwen; moordenaars, de heren Vandemar en Croup, die het liefst zo pijnlijk mogelijk doden en er akelige eetgewoonten op na houden. De markies van Carabas loopt er rond, die blij mag zijn met het systeem van dienst- en wederdienst dat de onderaardse bevolking hanteert. Er is het Beest van Londen, een vervaarlijk wezen dat door Jager gezocht wordt; en er is de engel Islington, diep, nog dieper onder de aarde.
Richard Mayhew woont in Boven-Londen en heeft geen flauw idee van wat er zich allemaal onder hem bevindt. Hij is een effectenmakelaar, verloofd met de mooie Jessica, en leeft zijn gezapige leventje, zonder op of om te kijken. Maar ergens knaagt iets: is dit nou alles? Is dit leven?
Als op een dag er bijna letterlijk een meisje voor zijn voeten valt, dat duidelijk gewond is, en dus hulp nodig heeft, gaat hij tegen de wensen van zijn verloofde in. Zij vindt het etentje met haar baas belangrijker dan zo’n zwerfkind, maar Richard kan het niet over zijn hart verkrijgen. Zo leert hij Door kennen, het meisje dat deuren kan openen. Zo belandt hij in de wereld onder de grote stad, en zo begeeft hij zich in gevaar, dat hij zelfs in zijn ergste nachtmerries niet had kunnen voorstellen. Een extra element vormt het niet altijd goed weten wie nou precies aan welke kant meedoet.
Niemandsland beschrijft een wereld die ook de lezer zich niet had kunnen voorstellen, maar als je van fantasy houdt, dan is dit spekkie voor het bekkie. Dit boek diende als basis voor de BBC-televisieserie 'Neverwhere', die ik niet ken.
Neil Gaiman kende ik ook nog niet, maar mm... dit smaakt toch echt naar meer. Soms moest ik wel wat wegslikken, want Gaimans fantasie grenst aan horror, maar hij heeft een heldere stijl van schijven, en sleept je mee naar een enigszins voorspelbaar einde.
ISBN 9789024529889 | Paperback |318 pagina's | Luitingh-Sijthoff | oktober 2009
Vertaald uit het Engels door Erica van Rijsewijk
© Marjo, 12 augustus 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Pagina 159 van 215