De wreedheid van het hart
Anita Nair

Politie-inspecteur Rowda ziet verband tussen drie zaken. Moord: op het eerste gezicht is het niet meteen duidelijk, maar bij schouwing blijken de slachtoffers op eenzelfde manier gewurgd te zijn. 

In Bangalore, waar het verhaal zich afspeelt, heerst een grimmige sfeer. Naast de corruptie is ook prostitutie schering en inslag, en in dit geval betreft het geen vrouwen, maar mannen. Er is een grote groep transgenders, die omdat ze verstotenen van de maatschappij zijn, op onzedelijke manier aan de kost moeten zien te komen. Deze groep mensen lijken iets te maken te hebben met de moorden, maar ook de afgevaardigde Ravikumar, een machtig, meedogenloos en corrupte politicus heeft er mee te maken.
Een van de transgenders is Dhuvana. De lezer weet niet precies wie ze is, maar we lezen over haar hang naar gevaar, haar behoefte aan mannen. Wie is zij? Is zij/hij ook onze moordenaar?

Enerzijds concentreert het verhaal zich op de politie-inspecteur. Wat is er mis met hem? Zijn vrouw en zoon wonen elders en als zijn zoon bij hem is, blijkt hun relatie erg stroef. Gowda bevindt zich aan de verkeerde kant van de veertig, de tijd waarop een man schijnt na te moeten denken over wat leven voor hem betekent. Het interesseert hem allemaal niet meer zo, en hij doet de dingen op een eigen  manier. Zijn assistent, onderofficier Santosh, bewondert hem, heeft hem speciaal uitgekozen om van hem te kunnen leren, maar nu twijfelt hij. De onorthodoxe methodes van Gowda stroken niet met zijn idee van misdaadbestrijding.

Aan de andere kant beschrijft Anita Nair een wereld waarvan ik toch hoop dat die niet bestaat. Ze deelt haar hoofdstukken in dagen, en geeft ook tijdstippen aan wanneer  de gebeurtenissen spelen. Als dit vaart moet suggeren in dit voor haar nieuwe genre: het werkt niet maar stoort ook niet.
Waar Anita Nair wel heel goed in is, dat doet ze in dit boek ook:  ze geeft een mooie beschrijving van India, al is het hier de lelijke kant van het land, schrijft ze het als een zedenschets. Ze gebruikt ook veel Indiase termen - die achter in het boek uitgelegd worden-  waardoor je nog meer de sfeer voelt en proeft.
Van politie-inspecteur Gowda, een norse vent, wiens privéleven natuurlijk ook niet op orde is en voor de nodige complicaties zorgt - dat hoort tegenwoordig in politieromans -  ben ik niet erg gecharmeerd, maar dat is een persoonlijke kwestie.
Voor de liefhebber van  de ‘roman noir’ lijkt me dit een prima boek, spanning en sensatie zijn zeker aanwezig. Ik lees liever haar ‘gewone’ romans.

ISBN 9789056724665 | paperback |336 pagina's| Uitgeverij Signatuur |oktober 2013
Vertaald uit het Laura van Campenhout en Engels door Annemarie van Limpt

© Marjo, 22 november  2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.neleneuhaus.de

Zie ook recensie op Leestafel over het jeugdboek Charlottes droompaard (10+)  
en de recensies over de roman Zomer van de waarheid. 

Wie wind zaait
Deel 5 van de reeks over Pia Kirchhoff en Oliver von Bodenstein
Nele Neuhaus

Op een klein detail na is alles in kannen en kruiken. Binnenkort kan WindPro met de bouw van een windmolenpark van start gaan. Kleine kink in de kabel is dat de eigenwijze boer Ludwig Hirtreiter weigert om zijn weiland te verkopen. Zonder dat weiland gaat het hele feest niet door. Toch maakt Stefan Theissen, directeur van WindPro, zich vooralsnog geen zorgen. Geld is een machtig overredingsmiddel.

Wanneer een nachtwaker dood wordt aangetroffen in het pand van WindPro richten inspecteur Pia Kirchhoff en haar chef Oliver von Bodenstein hun aandacht op het windparkverhaal. De nachtwaker lijkt niet om het leven te zijn gebracht maar er bevond zich wel een insluiper in het gebouw. Op een bureau wordt een dode hamster aangetroffen. Dan blijkt dat de komst van het windmolenpark lang niet bij iedereen in de smaak valt. Er is een actiecomité opgericht en de tegenstanders van het park voeren een felle strijd tegen de plannen van WindPro.

De vader van Bodenstein is lid van het actiecomité evenals diens beste vriend Ludwig Hirtreiter. Ludwig weigert nog altijd zijn grond aan WindPro te verkopen ook al is hem inmiddels een exorbitant bedrag geboden. Stefan Theissen krijgt het benauwd maar hij kan nog rekenen op de kinderen van Ludwig. De drie onsympathieke nazaten van de oude man hebben het financieel zwaar. Ze hebben in gedachte de drie miljoen euro die hun vader geboden is, allang uitgegeven. En dan is het niet meer nodig om Ludwig te overreden. Iemand heeft hem en zijn trouwe hond zonder pardon neergeknald. Een afschuwelijke en onmenselijke daad.

Pia en Bodenstein verdenken de kinderen van Ludwig maar er blijken bijzonder veel mensen met een motief te zijn. Stefan Theissen van WindPro heeft bijvoorbeeld ook een belang bij de dood van Ludwig. En dan heerste er nog verdeeldheid binnen het actiecomité. Ludwig en Jannis lagen met elkaar in de clinch. Jannis is een opvallend type. Samen met zijn vriendin Ricky beheert hij het plaatselijke dierenasiel. Eigenlijk doet Ricky, die ook een dierenwinkel heeft, het meeste werk samen met de zestienjarige Mark. Mark is een zoon van gegoede ouders en heeft een traumatische periode achter de rug. Enige tijd geleden draaide Mark door en richtte daarbij de nodige vernielingen aan met een taakstraf als gevolg. De taakstraf diende hij uit in het asiel en sindsdien werkt hij daar als vrijwilliger. Mark kijkt enorm op tegen Jannis en Ricky en draagt hun strijd tegen de komst van het windmolenpark een warm hart toe.

Er zijn verdachten genoeg in deze knap geschreven thriller. WindPro kan zich niet veroorloven de bouw van het park te annuleren en is bereid het spel hard te spelen. Zijn alle leden van het actiecomité nog wel te vertrouwen nu er zoveel geld in het spel is? Er zitten lieve, oprechte mensen in de actiegroep maar een aantal van de leden heeft hun principes inmiddels laten varen. En wie is  de vrouw die haar ware identiteit verzwijgt? Wat heeft zij met de gebeurtenissen te maken? Pas aan het eind van het boek wordt duidelijk in welke hoek de dader gezocht moet worden. Tot die tijd leidt Nele Neuhaus de uitgebreide verhaallijnen kundig in goede banen.

Pia is nog altijd gelukkig met haar vriend Christoph. Wel zijn er lichte ergernissen ontstaan omdat Pia er niet in slaagt haar tijd goed tussen haar werk en haar vriend te verdelen. Het huwelijk van Bodenstein is gesneuveld en hij moet erg wennen aan het vrijgezellenbestaan. Misschien dat hij daarom iets te snel valt voor de vrijwel ontbrekende charmes van een grijze muis.

Wie wind zaait is een pakkend verhaal vol boeiende personages. Nele Neuhaus schetst de mensen in het boek puur zoals ze zijn waarbij de een er wat fraaier vanaf komt dan de ander. Het verhaal gaat over principes, hebzucht, kwetsbaarheid, vertrouwen en over het beschamen van iemands vertrouwen. Wat kan Nele Neuhaus goed schrijven! Ook met dit derde boek maakt ze, mijn inmiddels hooggespannen, verwachtingen waar. Ze schrijft jaloersmakend soepel en overtuigend. Schrijven is duidelijk haar tweede natuur. Nele Neuhaus klimt hoger en hoger op mijn lijstje met favoriete schrijvers. Ik verheug me nu al op haar volgende boek.

ISBN  9789021449999| paperback | 392 pagina's| Uitgeverij Q | oktober 2013
Vertaald door Sander Hoving

© Annemarie, 21 november 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Schuilplaats
Linda Jansma

Linda Jansma (1967) stuurde op 12-jarige leeftijd al haar eerste manuscript naar een uitgever. Het boek werd niet uitgegeven, maar de positieve feedback gaf voeding aan haar schrijflust. Nadat ze in 2009 hoog scoorde bij een schrijfwedstrijd, volgde al gauw een contract met uitgeverij De Crime Compagnie (voorheen Verbum Crime), waar haar debuut Caleidoscoop verscheen. Inmiddels is met Schuilplaats haar vierde thriller verschenen en is ze bezig met de afronding van haar vijfde boek.

Linda Jansma staat er om bekend dat ze graag actuele, maatschappelijke thema's in haar boeken verwerkt. Voor Schuilplaats heeft ze gekozen voor het onderwerp Pleegzorg. Er zijn zoveel verhalen te vertellen: van de pleegmoeder, het pleegkind, van de hulpverlener van Bureau Jeugdzorg en niet te vergeten van de biologische ouders.

In Schuilplaats schetst de auteur een goed beeld van het werk van pleegzorg. Ze heeft zich duidelijk verdiept in het onderwerp en weet de mooie en minder mooie kanten helder naar voren te brengen. Dat wordt verpakt in een verhaal dat weinig dramatisch begint op het moment dat Mayke en Han, die op een grote boerderij in Friesland wonen, wordt gevraagd crisisopvang te bieden aan drie zusjes, de 14-jarige Nikki, die weigert te spreken, peuter Nadine en baby Noelle. Mayke en Han zijn gepokt en gemazeld in het bieden van zorg aan uit huis geplaatste kinderen en geven al jarenlang liefdevol onderdak aan zes andere pleegkinderen. Natuurlijk laten ze de zusjes niet in de kou staan.
Het verleden van de hoofdpersonen klopt echter steeds nadrukkelijker aan de deur en de spanning loopt langzaam op. Dan verdwijnt één van hun pleegkinderen en wordt op hun erf een moord gepleegd.

Er spelen verschillende verhaallijnen, die, samen met de vele personages, wel wat vragen van het inlevingsvermogen van de lezer. Maar dat doet aan het leesplezier niets af. Het verhaal is goed opgebouwd en niet alleen de problemen van de kinderen worden mooi verwoord; ook hun positieve kanten krijgen ruim de aandacht. Alle protagonisten, met name Mayke, komen goed voor het voetlicht, zodat het gemakkelijk is je in hen in te leven. In een alles verklarende finale met een onverwacht slot komen alle plotlijnen tenslotte samen.

Waar de auteur met haar derde boek, Houvast, meer de actiekant was opgegaan, heeft ze met Schuilplaats weer de hoek van de psychologische thriller gekozen. Niet ten onrechte, dit is naar mijn mening toch meer haar forte. Linda Jansma heeft zich ontwikkeld tot een echte topper op het Nederlandstalige thrillergebied naar wiers volgende boeken reikhalzend wordt uitgezien.

ISBN 9789461091055 Paperback 320 pagina's De Crime Compagnie oktober 2013

© Joanazinha, 18 november 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.robert-galbraith.com

http://www.jkrowling.com

Robert Galbraith is het pseudoniem van J.k. Rowling. Zie ook de Leestafelrecensies over de roman Een goede raad, het script van het toneelstuk Harry Potter en Het  Vervloekte Kind en het filmscript Fantastic Beasts and Where To Find Them.

Koekoeksjong
Robert Galbraith 

Begin dit jaar verscheen in de Britse boekhandels het thrillerdebuut van Robert Galbraith. Het boek, The Cuckoo’s Calling, ontving zeer lovende recensies. Vervolgens gebeurde er iets verbazingwekkends: Auteur J.K. Rowling (bekend van de Harry Potter-reeks) maakte bekend dat zij het boek heeft geschreven. Robert Galbraith is een pseudoniem. Na deze onthulling vloog het boek de winkels uit en de Nederlandse uitgever die de vertaalrechten al had gekocht sprong een gat in de lucht.

Rowling bracht het boek onder een andere naam uit omdat ze een eerlijk oordeel wilde. Ze wilde dat men het boek onbevooroordeeld zou lezen en beoordelen. Rowlings eerste roman, Een goede daad, kreeg in Engeland twijfelachtige kritieken omdat de lezer het pittige taalgebruik in het boek niet kon rijmen met de schrijfstijl van de Harry Potter-boeken.

Hoofdpersoon in Koekoeksjong is privédetective Cormoran Strike die ernstig om klandizie verlegen zit. Als er zich niet snel een klant meldt dan kan hij zijn zaak wel opdoeken. Tot overmaat van ramp heeft het uitzendbureau een nieuwe secretaresse gestuurd terwijl Strike zich geen personeel meer kan veroorloven. Het kersverse personeelslid Robin Ellacott is in de wolken. Ze heeft er altijd van gedroomd om een privédetective te assisteren.

En dan zit er zomaar een klant in het kantoortje van Strike. De uit de kluiten gewassen detective schrikt er een beetje van. De euforie gaat al snel over in een lichte teleurstelling wanneer de klant zich voorstelt als John Bristow. John is de broer van het onlangs overleden topmodel Lula Landry en hij wil dat Strike de dood van zijn zusje onderzoekt. Iedereen weet dat Lula een paar maanden geleden zelfmoord heeft gepleegd door van het balkon van haar peperdure appartement te springen maar Strike neemt de opdracht aan. De klant is koning of eigenlijk: het geld dat de opdracht oplevert is meer dan welkom.

De zaak is zo klaar als een klontje maar toch pakt  Strike het onderzoek grondig aan. Hij achterhaalt de identiteit van iedereen met wie het model zich in de maanden voor haar dood inliet en vuurt een uitgebreide reeks vragen op hen af. De enthousiaste Robin blijkt haar gewicht in goud waard en ontpopt zich al snel tot een onmisbare en vindingrijke assistente. Nog altijd lijkt het erop dat Lula daadwerkelijk zelfmoord heeft gepleegd maar Strike heeft een paar kleine oneffenheidjes ontdekt. Betekenen de kleine rimpeltjes op het verder gladde water niets of houdt zich iets groots onder het oppervlak schuil?

Koekoeksjong is een smeuïge, onvervalste Engelse detective vol uiteenlopende personages. Strike zelf is een bonkige kerel die zojuist een punt achter de relatie met zijn beeldschone en rijke verloofde heeft gezet. Hij worstelt dagelijks met zijn beenprothese en met de gebeurtenis die tot het verlies van zijn onderbeen heeft geleid. Robin is een jonge, goedgemutste vrouw die zich zojuist verloofd heeft. Haar verloofde is nogal stijf en vindt Robins nieuwe baan totaal ongeschikt. De entourage van Lula is op zijn zachts gezegd kleurrijk. De schrijfstijl is gemoedelijk maar het verhaal is eveneens doordrenkt met de nodige pit. Resultaat is een overtuigend, goed uitgebalanceerd boek. Een traktatie. 

Of de auteur van dit boek nu Robert Galbraith of J.K. Rowling heet, het maakt mij niets uit zolang er maar meer boeken over Strike en Robin zullen gaan verschijnen! Gelukkig is het tweede deel al in de maak. Ik wacht ongeduldig af want ik snak naar meer.

ISBN 9789022569122 | paperback | 432 pagina's | Boekerij | oktober 2013
Vertaald door Sabine Mutsaers

© Annemarie, 15 november 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De hand van de keizer
Het boek en het zwaard deel 1
Antoine Rouaud

Eens was Dun-Cadal een gerespecteerde generaal maar het keizerrijk dat hij diende is tien jaar geleden gevallen. Nu vult Dun-Cadal zijn dagen met het drinken van wijn en het wachten op de dood. Niemand lijkt meer te weten wie hij eens was. Niemand praat nog over zijn heldendaden.

Dan wordt de oude generaal in de bar - waar hij als vaste klant vertoeft - benaderd door een jonge vrouw. Ze stelt zich voor als Viola en ze werkt als historica voor de Republiek. Viola is op zoek naar het zwaard van de keizer. Het legendarische zwaard Eraëd. Ze heeft het gerucht opgevangen dat Dun-Cadal na de val van het keizerrijk is gevlucht met medeneming van het keizerlijke zwaard. Viola wil het zwaard vinden en ze is ervan overtuigd dat de norse Dun-Cadal precies weet waar het is.

Het gesprek met Viola doen de gedachten van de oude dronkaard afdwalen naar het verleden. Hij denkt aan Kikker en de melancholieke toestand waarin hij zich bevindt, verdiept zich. Jaren geleden dreigde hij door een Rôarg vermorzeld te worden. Het enorme monster stond op het punt hem tussen zijn kaken te vermalen toen hij het beest nog eenmaal met de Kracht wist af te weren. Daarna verloor hij het bewustzijn. Toen hij acht dagen later bijkwam, bevond hij zich in het gezelschap van een kind. De jongen had hem al die dagen verzorgd en zijn zware wonden behandeld. Het zou nog bijna een jaar duren voor Dun-Cadal weer terug zou kunnen keren naar zijn keizer. Al die tijd week de jongen niet van zijn zijde. Het kind hield zichzelf en de ridder in leven met kikkers en omdat het joch zijn naam niet wilde noemen, doopte Dun-Cadal hem Kikker.

Kikker wilde niets liever dan ridder worden. Met een grote toewijding zoog hij alle kennis op die Dun-Cadal met hem deelde. Toen het tweetal terugkeerde naar de keizer, verleende de heerser aan Kikker de status van leerling. Kikker blonk uit als ridder in de dop en beheerste zelfs de Kracht, een soort telekinetische vaardigheid die alleen de beste ridders onder de knie kregen. Dun-Cadal was trots op hem maar nooit toonde de ridder zijn liefde voor Kikker. Kikker kreeg nooit een compliment en nooit een schouderklopje. En dat voedde alleen maar de verborgen bedoelingen van de jongen. Kikker was uit op wraak en hij wachtte geduldig op de kans zich te wreken voor het onrecht dat hem was aangedaan.

Het boek is opgedeeld in twee delen. In het eerste deel staat het verhaal van Dun-Cadal centraal. Heel mooi is beschreven hoe de oude man zichzelf steeds verliest in zijn herinneringen. Flashbacks dringen door tot het heden en nemen de lezer mee terug naar het verleden. Het tweede deel vertelt het verhaal van Kikker. Wie is het weesjongetje dat zijn echte naam verzwijgt? Met welke reden heeft hij zich destijds over de gewonde Dun-Cadal ontfermd? In eerste instantie overlappen beide verhalen elkaar totdat zij op een gezamenlijk punt belanden en als één verhaal verdergaan.

In het verhaal staat het onderwerp wraak centraal maar ook het onderwerp liefde. Zowel Kikker als Dun-Cadal kennen een grote liefde in hun leven. Kikker verloor zijn hart al als klein jongetje aan een iets ouder meisje. Hij is vastbesloten met haar te trouwen als de tijd rijp is. Zijn liefde voor haar is allesoverheersend. Ook gaat het verhaal over vaderliefde. Kikker mist zijn vader nog elke dag en Dun-Cadal betreurt het dat hij zijn grote liefde nooit een kind heeft kunnen schenken. Van Kikker houdt hij als van een zoon maar hij toont zijn liefde voor de jongen nooit. Kikker vraagt zich vaak af of de ridder wel enige vorm van genegenheid voor hem koestert.

Wie is nog altijd trouw aan de keizer en wie is een vriend van de Republiek? Het verhaal is niet eenvoudig en door zijn omvang niet altijd goed te volgen. Soms zakt het wat in. Het mooist vind ik het verhaal over de tijd die Dun-Cadal en Kikker met elkaar doorbrengen. Intrigerend zijn de contrasten in het verhaal die uiteindelijk toch ook in evenwicht zijn met elkaar. De hand van de keizer is het eerste deel in de trilogie Het boek en het zwaard. Dit literaire Fantasyboek is een aanrader voor belezen liefhebbers van verhalen over ridders, draken, magie en duistere complotten.

ISBN 9789022568453  | paperback | 400 pagina's| Boekerij | november 2013
Vertaald door Margreet van Muijlwijk

© Annemarie, 15 november 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

http://www.arno-strobel.de/

De doodskist
Arno Strobel

Als kind al heeft Eva wel eens perioden gehad dat ze er even niet was, stukjes uit haar leven zijn verdwenen. Waarschijnlijk is ze een gevoelig kind, leed ze aan slaapwandelen en had ze dagdromen. Maar nu heeft Eva wel heel levendige nachtmerries: ze droomde dat ze opgesloten was in een doodskist, niemand hoorde haar schreeuwen, ze was gedoemd een gruwelijke dood te sterven.
Het zijn eigenaardige nachtmerries. Hoe kan het dat als ze wakker wordt, ze diverse verwondingen heeft? Haar vingers zijn kapot, ze zit onder de krassen en blauwe plekken, haar hele lijf doet zeer. Het is zo echt...
Maar het is niet Eva die het overkomt, het is haar halfzus, Inge, die gevonden wordt in een doodskist. En daarna vindt men nog andere vrouwen, die allemaal min of meer hetzelfde lot hebben ondergaan. Hebben die ook een link met Eva? Wie stuurt haar die waarschuwingen?

Inspecteur Menkhoff is degene die de zaak krijgt toegewezen. In verband met persoonlijke problemen, weet zijn chef niet zeker of hij deze zaak, waarbij de moordenaar duidelijk een psychopaat moet zijn, wel aan kan. Natuurlijk kan hij dat wel, vindt Menkhoff.
In de loop van zijn onderzoek komt hij Eva natuurlijk vragen stellen in verband met haar zus, maar heeft geen idee van haar dromen. Dat heeft Eva’s vriendin, Wiebke, wél. Ze dringt er op aan dat Eva een psychiater raadpleegt. Ze gaat naar hem toe, maar verlaat zijn spreekkamer eigenlijk zonder dat ze precies heeft verteld wat er aan de hand is. Hij bezoekt haar thuis en zal daar vreselijk spijt van krijgen.
Intussen duikt de inspecteur in het wespennest dat Eva’s familie is, en ontsluiert diverse geheimen, dingen waar zelfs Eva geen weet van heeft.
Naast Eva en de inspecteur volgt de lezer ook Britta, een eenzame vrouw die blijkbaar weet wie de dader is, maar er niet over peinst hem aan te geven. Ze is bang.
Daar heeft ze dan ook alle reden voor...

Erg spannende thriller, van een Duitse schrijver, die al zeven boeken heeft geschreven, die ik niet ken. Ik weet niet of inspecteur Menkhoff in eerdere boeken voorkomt, maar die indruk krijg ik wel. Af en toe lijkt het alsof Strobel veronderstelt dat dingen bekend zijn bij de lezer. Het is geen onpersoonlijke politieman, en zijn verhaal zou best in komende boeken verder kunnen gaan.
Maar de plot in dit verhaal is afgerond. Het is een spannende thriller, en al krijg je op tweederde van het boek al wel enig idee hoe de vork in elkaar steekt - die ontknoping is in mijn ogen wat makkelijk - je moet natuurlijk wel doorlezen om het zeker te weten.

ISBN 9789048818440  | paperback | 348 pagina's | Mistral | oktober 2013
Vertaald uit het Duits door Corry van Bree

© Marjo, 13 november  2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Letter voor letter
Mikkel Birkegaard

‘Voor jou is het nooit zomaar een boek’

Frank, de schrijver in dit verhaal, de ik-verteller, heeft al verscheidene boeken op zijn naam staan en hoewel hij er ooit van droomde om de schrijver te worden van die ene Grote Roman, heeft hij er zich bij neer moeten leggen dat hem dat niet gegeven is. Hij schrijft thrillers, en zijn succes ligt in het feit dat hij de moorden die hij beschrijft ongelooflijk precies en gedetailleerd beschrijven kan. Blijkbaar is daar een markt voor: hij kan er van leven.

Voor zover ik weet heeft Mikkel Birkegaard voor dit boek slechts één boek eerder laten uitgeven, maar het kan natuurlijk best zo zijn dat hij meerdere boeken geschreven heeft. Eerlijk gezegd hoop ik dat Birkegaard dit niet autobiografisch bedoelt: ik zal dan geen letter meer van hem lezen, want in dit verhaal werkt hij toe naar een ontzettend heftig einde. Zo gruwelijk dat ik het niet letter voor letter kon lezen.
Het is wel een logisch einde. Het hele verhaal door vertelt hij over de thrillers die hij schreef, waar ze over gingen in grote lijnen, gelukkig zonder die details; ze vormen de kern van het plot. Er is namelijk iemand die de door hem beschreven moorden pleegt! En dan wel preciesie, inclusief alle gruwelijke details!
Erger nog: door Franks eigen thrillers achter te laten op plaatsen waar de schrijver ze wel moet vinden, leidt  de moordenaar hem naar de volgende copycatmoord.
Frank heeft geen idee wat de moordenaar van hem wil. Laat staan wie het is.
Een vroegere vriend van hem, die hem kwalijk neemt dat hij thrillers is gaan schrijven? Iemand uit de omgeving van Line, zijn vrouw? Zij is bij hem weggegaan, met medeneming van hun twee dochters die hij nooit meer mocht zien.

‘Je hebt nooit de fantasie van de werkelijkheid kunen scheiden, hè? Alles wat in werkelijkheid gebeurt, is voor jou een verhaal, of niet soms? Iets wat je kunt gebruiken, iets waar je over kunt schrijven. En alles wat je schrijft, wordt nu werkelijkheid, zo is het toch?’

Wanhopig wordt hij als de moordenaar de dood van een van zijn dochters aankondigt.
Op de flap staat dat het een origineel verhaal is. Toch heb ik vaker iets als dit gelezen, alleen liep dat heel anders af. Het boek vertelt ‘letter voor letter’ het verhaal dat de schrijver heeft beleefd vanaf het moment van de eerste moord, en  leidt dus zoals ik al aangaf tot een gruwelijke ontknoping, die dan ondanks dat wel verrassend is. De opbouw is uitstekend, en over de spanning klaag ik ook niet. Maar ja...

ISBN 9789022553756  | paperback | 335 pagina's | de Boekerij | mei 2010
Vertaald uit het Deens door Femke Blekkingh-Muller

© Marjo, 13 november  2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER