Nieuwste recensies

: 05 december 2022

De heks in mij
Loes den Hollander

Kaia is kinderboekenschrijfster. Ze is na veertien jaar behandelingen eindelijk zwanger als ze een vreselijk bericht krijgt. In een klap is haar toekomst heel anders dan ze dacht. Ze moet zich er bij neerleggen, maar daar heeft ze de grootste moeite mee.

Haar man, Gijs, heeft een roerig verleden achter de rug. Zijn ex, Wiesje, bemoeit zich nog steeds met zijn leven, dus ook met dat van Kaia. Dat Kaia dat liever niet heeft is logisch, maar omdat Gijs in het bedrijf van Wiesjes vader is gestapt, met succes overigens, moet er wel contact zijn met de ex.
Gelukkig kan Kaia met al haar zorgen terecht bij haar beste vriendin Jill. Die heeft, in tegenstelling tot de andere vrouwen wel een kind, George, maar dat kind heeft geen vader, zegt Jill, die niet wil zeggen wie dat is. Kaia en Jill noemen de ex van Gijs heks ex…

Echt soepel loopt het leven van deze drie vrouwen dus niet, ze hebben wensen die niet vervuld lijken te kunnen worden. En als zich dan een dramatische gebeurtenis voordoet, zijn de problemen nog groter. Groeien ze nu naar elkaar toe? Of stoten ze elkaar juist af? En wie van de drie is degene die de ‘heks in mij’ heeft?

In het eerste deel heeft Kaia het vertelperspectief, in een tweede deel is dat Jill. Bij Kaia zijn er cursieve stukken tekst, die bestaan uit een gesprek met haar baby. Bij Jill zijn dat brieven aan haar moeder. Dan volgt een kort derde deel waarin Wiesje vertelt en tot slot een vierde deel waarin ze elkaar afwisselen.

Tot op een kwart van het boek is het een roman, een verhaal over verdriet en acceptatie of de onmogelijkheid daarvan. Met het drama begint evenwel de spanningsboog te groeien: dan lijkt hun leven niet meer veilig. Want het drama ontketent onvoorziene krachten in elk van de vrouwen.

Loes den Hollander is heel goed in het neerzetten van karakters. Dat doet ze dan ook in dit boek. Je kan je als lezer goed inleven in de beweegredenen van de hoofdpersonen, vooral bij Kaia is dat het geval. Zij wordt heen en weer geslingerd tussen verstand en gevoel, waarbij ze zelf beseft dat als ze afgaat op haar gevoel dat niet altijd strookt met wat ze verstandelijk beredeneert. Dat wordt zo goed beschreven dat je het als lezer helemaal begrijpt.
De spanning wordt er bovendien in gehouden door onverwachte wendingen. Dit is genieten van begin tot einde!

Loes den Hollander 1948) schreef reeds ruim vijfentwintig thrillers en is jaren een bestsellerauteur. Toen ze in 2006 haar carrière als directeur van een gezondheidszorginstelling beëindigde, vond ze vrijwel meteen een uitgever voor Vrijdag, haar eerste literaire thriller.

ISBN 9789461096975 | Paperback | 300 pagina's | Uitgeverij de Crime Compagnie| oktober 2022

Lees de reacties op het forum, klik HIER

: 05 december 2022

Vergeef me
J.D. Barker

Dit is het derde boek met Sam Porter en het begint met de vondst van een dode vrouw door een dakloos meisje van 14. Sam Porter is in hechtenis genomen, omdat hij gevonden is bij een dode vrouw, met kruidsporen op zijn hand en het wapen waarmee de vrouw is doodgeschoten. Z’n team wordt van de zaak afgehaald, omdat ze te zeer betrokken zijn. De zaak komt in handen van de FBI en Frank Poole houdt zich er mee bezig Clair Norton en Brian Nash kunnen niet geloven dat Sam Porter schuldig is. Op dezelfde dag worden er op verschillende plaatsen nog meer slachtoffers gevonden, die allemaal in dezelfde houding zijn gezet. Daarnaast zijn er mensen opzettelijk besmet met het SARS-virus en deze zitten in quarantaine. (Het gaat hier niet om het virus dat ons de laatste jaren in z’n greep heeft gehouden, maar om een voorganger.) Clair is een van de mensen die in het ziekenhuis in quarantaine zit.

Op een gegeven moment geeft Anson Bishop zich over aan de politie. Dit gaat met enig geweld gepaard, waarvan ook opnamen gemaakt worden. Vervolgens wordt alles heel onduidelijk. Anson Bishop beschuldigd namelijk Sam Porter van de misdrijven die hij gepleegd zou hebben. Voor hij sterft zegt Paul Upchurch tegen Clair dat Sam Porter de Moordenaar van het Vierde Aapje is. Men zit ook nog met een computerprobleem, waardoor de datum en tijdsaanduiding van bestanden constant verandert. Dat betekent ook dat camerabeelden onbruikbaar zijn als bewijs, omdat de opnametijden niet meer kloppen.
Door een toevallige gebeurtenis weten zowel Sam Porter als Anson Bishop te ontsnappen. Sam Porter gaat weer op zoek en krijgt hulp van Emory, de jonge vrouw die hij in het eerste boek uit de handen van de Moordenaar van het Vierde Aapje heeft weten te redden.

Net als bij de vorige boeken staat bij ieder hoofdstuk het nummer van de dag, de tijd en de naam van de persoon die in het hoofdstuk de hoofdrol heeft. Dat dit boek het vervolg is op ‘Het vijfde meisje’ blijkt al uit het feit dat het op dag 5 begint. Een groot deel van het verhaal speelt zich op een dag af en op een gegeven moment zit er nog een foutje in de tijd, Hoofdstuk 82 heeft als titel: “Poole Dag 5 22.41 uur” en hoofdstuk 83 heeft als titel “Poole Dag 5 10.53 uur, terwijl er geen sprong terug wordt gemaakt, maar de handeling gewoon doorloopt. Er staan ook weer fragmenten uit het dagboek van Anson Bishop in, waarbij het de vraag is of alles wat daar in staat wel waar is, of dat er dingen aan de fantasie van Anson Bishop (als dat tenminste werkelijk de auteur van het dagboek is) zijn ontsproten. De grote vraag is wie nu eigenlijk verantwoordelijk is voor alle moorden, als er geen sprake is van meerdere daders.

Wie is er eigenlijk te vertrouwen? Normaal gesproken is het in een thriller duidelijk, de dader heeft het gedaan. Maar hier blijft alles zeer onduidelijk. We weten misschien dat Paul Upchurch verantwoordelijk is voor een deel van de moorden in het vorige boek, maar welke rol speelt Anson Bishop werkelijk? En dan er is er ook nog de vrouw die z’n moeder zegt te zijn. Over de vader is ook nog veel onduidelijk, hoewel Anson Bishop er van overtuigd lijkt te zijn dat die dood is. En wat is de rol van Sam Porter? Een probleem daarbij is dat deze een deel van z’n geheugen kwijt lijkt te zijn, waardoor hij allerlei dingen uit z’n verleden is vergeten.

Aan het eind van het boek springen we ineens een half jaar vooruit naar de rechtszaak tegen Anson Bishop. Ook hier gaat het weer mis met de tijdsaanduiding van een aantal hoofdstukken. Hoofdstuk 129 heeft als titel: ‘Porter Dag 199 15.19 uur’. Het verhaal gaat verder in hoofdstuk 130, met als titel: ‘Dag 199 10.21’, Dan krijgen we met hoofdstuk 131 met de titel: ‘Dag 199 11.39 uur’. Het lijkt er dus op dat de tijdsaanduiding van hoofdstuk 129 niet klopt.

Het boek heeft een zeer verrassende ontknoping, waar ik niets over kan vertellen. Zonder de voorgaande boeken is dit boek moeilijk te volgen en het is handig om de boeken na elkaar te lezen. Het eerste boek zou je eventueel nog als afzonderlijk verhaal kunnen lezen en dat geldt misschien in mindere mate voor het tweede boek, maar in dit boek vallen alle losse stukken pas echt op hun plaats.

ISBN 978 90 225 8963 2 | Paperback | 507 pagina’s | Boekerij | april 2020
vertaald door Ralph van der Aa

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

: 05 december 2022

Sidney Chambers en de gevaren van de nacht
James Runcie

James Runcie is de zoon van de vroegere aartsbisschop van Canterbury, Robert Runcie, en van Rosalind Runcie, een klassiek pianiste. Deze achtergrond is terug te lezen in zijn boeken. Zo schreef James Runcie in 2012 het eerste deel van de Grantchestermysterie over een priester die in zijn vrije tijd graag als detective raadsels oplost: Sidney Chambers en de schaduw van de dood.

Sidney Chambers begint in 1953 zijn carrière als fulltime priester en parttime detective in het kleine dorp Grantchester dat dicht bij Cambridge ligt. De jonge en aantrekkelijke Anglicaanse priester is dol op muziek, maar boven alles erg gefascineerd door het oplossen van misdaden. Diep in zijn hart vindt hij dat fijner om te doen dan leiding te geven aan zijn parochie.
Hij helpt zijn beste vriend inspecteur Geordie Keating, al wordt die hulp niet altijd op prijs gesteld. Geordie is een professional en werkt erg methodisch, terwijl Sidney meer op zijn intuïtie vertrouwt. Als priester komt Sidney echter op plaatsen waar de politie niet gewenst is en vertellen mensen hem meer dan aan de professionele speurders.

Het eerste boek over Sidney Chambers werd uitstekend ontvangen en bewerkt tot een tv-serie die door de BBC in 2014 werd uitgezonden. Na het eerste deel heeft James Runcie nog 5 Grantchesterdelen geschreven. In elk deel gebeuren er een aantal verschillende moorden. De achtergrond van de moorden is veelal complex en er zijn vaak ook veel verdachten. Tussen het ontrafelen van de mysteries is er ook ruimte voor romantiek, want voor Anglicaanse priesters geldt geen celibaat.

In juni 2022 is het eerste deel in het Nederlands uitgegeven. Sidney Chambers en de gevaren van de nacht is het tweede deel dat onlangs is uitgegeven. In dit deel worstelt Sidney met zijn gevoelens voor de voorname Amanda en de Duitse weduwe Hildegard. Verder krijgt hij te maken met een dodelijke valpartij vanaf één van de torentjes van de King’s College Chapel, een zeer verdachte brand, een elektrocutie, een vergiftiging, maar ook met spionage.

Zin in een boek vol mysteries? Een boek dat de sfeer uit de jaren ’50 goed weet weer te geven? Dan is deze serie een echte aanrader.

Lees de reactie sop het forum en/of reageer, klik HIER

: 26 november 2022

Het incident
Rudy Morren

De achttienjarige Laura is in een opwelling teruggekeerd naar haar ouderlijk huis. Maar ze heeft haar ouders niet gebeld.
Ze heeft namelijk ruzie gehad met haar vriendje, en is zomaar in de trein gestapt. Ze is moe en sjouwt grote reistassen mee. Als ze het station uitkomt regent het pijpenstelen. Ze wil alleen nog maar naar huis, maar de tram die ze zou moeten nemen zit propvol. Ze belt haar moeder. En die neemt haar telefoon niet op. Haar vader dan? Maar die zit in Ludwigshaven, vertelt hij, dus kan hij haar niet ophalen.
Er is nog iemand: broer Quinten. Ze hoort het al snel: die is druk met zijn vrienden en van plan op stap te gaan.
Laura baalt vreselijk, maar wat kan ze doen?
Tenslotte neemt ze een huurfiets op het station. Dan zich maar nat laten regenen, ze heeft er schoon genoeg van…

Het verhaal gaat verder twee jaar na deze avond. Het is duidelijk dat die ene avond verstrekkende gevolgen heeft gehad. Maar wat er gebeurd is weet je niet.
Zo heb je ook geen idee wat die zwerver in het verhaal doet. Steeds weer duikt hij op. Nu eens ziet Karen, de moeder, hem, dan weer struikelt Maarten, de vader over hem.
Het huwelijk van Karen en Maarten gaat bergafwaarts en lijkt niet meer te redden. Karen lijkt psychisch niet meer in orde, er is sprake van medicijngebruik en therapie.
Af en toe zijn er flashbacks waardoor je er langzaam achter komt wat er in de tussentijd gebeurd is.

Mocht je als doorgewinterde thrillerlezer deken dat je alles wel eens voorbij hebt zien komen, dan staat je een verrassing te wachten! Rudy Morren schotelt ons een verhaal voor zoals je nog niet eerder las. Zelfs al heb je op een gegeven moment wel door wat er aan de hand is, je hebt dan geen idee wat de gevolgen gaan zijn.
Een psychologische thriller waardoor je op het puntje van je stoel zit. Zoals dat hoort in een thriller gaat het eerst van kwaad tot erger, maar ook als je denkt dat het niet gekker kan, Blijkt Morren te vinden van wel. Zonder ongeloofwaardig te worden gaat het verhaal verder.

Er was dus een incident, en de gezinsleden zijn niet in staat om met de gevolgen om te gaan.
Het gezin valt uit elkaar, de desintegratie lijkt compleet. Maar waarom?

Rudy Morren (Aarschot, 30 juli 1963) is een Vlaams schrijver, scenarist en voormalig acteur. Vanaf midden jaren 2000 ging Morren zijn acteercarrière combineren met scenarioschrijven. In 2019 bracht hij als auteur een boek uit getiteld Wild vlees. In 2020 volgde een tweede boek, Sneeuwspoor, waarvoor hij de Hercule Poirotprijs won.

ISBN 9789464102598 | Paperback| 288 pagina's | Uitgeverij Horizon | september 2022

: 20 november 2022

Het vijfde meisje
Sam Porter 2
J.D. Barker

Dit is het tweede boek met Sam Porter en het is 4 maanden geleden dat hij het leven van Emory redde. Daarbij wist Anson Bishop te ontsnappen en de media en het politiekorps zijn er van overtuigd, dat Sam zich door de moordenaar heeft laten bespelen.

Het lichaam van Ella Reynolds wordt gevonden onder het ijs in een bevroren lagune van een meer. Het meisje was 3 weken vermist en er is iets vreemds aan de hand, want het meer was al bevroren, toen het meisje vermist raakte. De dader heeft heel veel moeite gedaan om de zaak zo op te zetten dat het lijkt of het meisje al in het water lag toen het meer bevroor.

Dezelfde nacht krijgt Porter een telefoontje dat er weer een meisje vermist is. Men denkt dat Anson Bishop iets met de zaak te maken heeft, maar Sam Porter is het daar niet mee eens, omdat de modus operandi niet overeen komt met die van Anson Bishop. Er vallen meer slachtoffers, zoals de vader van Ella Reynolds, die met een doorgesneden keel gevonden wordt in een sneeuwpop die in de achtertuin van het huis van de familie Reynolds staat.

Op een gegeven moment wordt Sam Porter van de zaak gehaald, omdat hij het dossier van een van de slachtoffers van Anson Bishop mee heeft genomen. Bovendien heeft men een afbeelding van het briefje gevonden waarin Anson Bishop hem vraagt om z’n moeder te vinden. Men is er nu echt van overtuigd dat Sam Porter Anson Bishop bewust liet lopen.

Ondanks het feit dat hij van de zaak is gehaald, blijft Sam Porter zich wel bezig houden met z’n speurtocht naar Anson Bishop en naar z’n moeder. Maar wat is er gevaarlijker dan een seriemoordenaar? In dit geval zou het wel eens de moeder van de seriemoordenaar kunnen zijn. In de dagboekfragmenten uit het vorige boek hebben we deze vrouw al leren kennen, althans als Anson Bishop daarin de waarheid geen geweld aan heeft gedaan.

Op pagina 247 staat een foutje. Frank Poole houd zich bezig met de papieren van Arthur Talbot, de vader van Emory Connors die door Anson Bishop was ontvoerd en die door Sam Porter was gevonden. Tegen het einde van de pagina staat er ineens dat Porter een aantal stapels opzij schuif, terwijl er even eerder nog sprake is van het feit dat Poole zich hiermee bezig houdt.

De hoofdstukken hebben allemaal een dagnummer, een tijd en de naam van de persoon rond wie het hoofdstuk zich afspeelt. Er zijn ook hoofdstukken over de ontvoerde meisjes. De moordenaar wordt alleen aangeduid als ‘De man met de zwarte wollen muts’. Het vreemde is wel dat de mannen met hun achternaam worden aangeduid en de vrouwen met de voornaam.
Op een punt raakte ik even in de war, omdat Frank Poole aanklopt bij Anson Bishop en er even later bij ‘De man met de zwarte wollen muts’ wordt aangeklopt door 2 andere mensen.

Het boek kent een aantal zeer verrassende wendingen. Op een gegeven moment zijn er ook weer hoofdstukken uit het dagboek van Anson Bishop, die toch wel aardig wat ellende heeft meegemaakt. Overigens maakt dit hem, zeker door de zaken die in de dagboekstukken uit het eerste deel van de serie, niet echt veel sympathieker. Het verhaal is wat minder gruwelijk dan het eerste boek uit de serie, maar daarin zaten de bloederigste delen in de dagboekfragmenten over Anson Bishop en z’n ouders.

Kon je het vorige boek nog min of meer als afgerond verhaal lezen, dit boek eindigt met een ‘Wordt vervolgt...’. Er zitten wat verrassende wending in het boek en ik moet zeggen dat er aan het eind van het verhaal genoeg vragen blijven liggen om uit te kijken naar het derde deel van de trilogie over Sam Porter en Anson Bishop. Wie is Sam Porter echt? Kortom, ik moet snel op zoek naar ‘Vergeef me.’

ISBN 978 90 225 8527 6 | Paperback | 525 pagina’s | Boekerij | oktober 2019
vertaald door Jan Pott

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

: 19 november 2022

Blauw verdriet
Hélène Wagener

De rechercheurs Rob Geerts en zijn oudere collega Fons Jansen krijgen een nieuwe zaak. Een dubbele nog wel. Een vrouw wordt vermist en aan de rand van een ven wordt een lijk gevonden, die daar duidelijk met een bedoeling zo is neergelegd: hij heeft een appel in zijn mond, en op zijn borst staan de woorden ‘blauw verdriet’. Wat de zaak vreemder maakt: juist op die plek is de vermiste vrouw voor het laatst gezien. Is er een verband?

De vermiste is de kunstenares Roos Moordhamer. Zij is vrij bekend vanwege haar buitenissige schilderijen: ze beeldt namelijk de dood uit. Onlangs heeft ze een schilderij gemaakt dat een replica zou zijn van het middelste deel van een drieluik. Dat middenstuk, ‘De stervende maîtresse’, is verdwenen, de twee zijstukken hangen in Gent.
Maar waar is nu de replica?

Intrigerend is het dat beide rechercheurs persoonlijk betrokken zijn bij de zaak. Fons Jansen is onlangs weduwnaar geworden. Op het bidprentje van zijn vrouw staat een afbeelding van De stervende maîtresse’. De moeder van Roos was de vriendin van zijn vrouw, en hij schaamt er zich wel voor, maar Fons is verliefd op deze Els. En Els houdt duidelijk dingen achter voor de speurders. Rob Geerts op zijn beurt heeft een relatie met de misdaadjournalist Gaby Geels, die weer bevriend is met Roos.
Niemand laat het achterste van zijn tong zien in dit verhaal, allemaal hebben ze geheimen, die slechts langzaam voor de lezer onthuld worden, als dat al gebeurt!

En dan is er ineens een andersoortig verhaal, dat zich af speelt in 1929. Een vrouw met geheugenverlies bevindt zich in een kasteel, met een eigenaardige kasteelheer, een bozige lakei en een doofstom dienstmeisje. Je hebt geen idee waar dit nu weer op slaat, maar als dat duidelijk wordt, veel later, begrijp je als lezer dat het hele boek ook bedoeld is als een soort puzzel. Wie speelt welk spelletje? Is er überhaupt iemand oprecht? Het lijkt of ze elkaar allemaal van alles op de mouw spellen.
Maar: het komt goed: op het einde weet je hoe het zit.

Het boek begint zoals in de meeste thrillers met een proloog die de lezer verleidt om door te lezen. Het is een raadselachtig stukje tekst, je hebt geen idee wat er gebeurt, over wie het gaat, laat staan waarom, en je bent meteen nieuwsgierig. Dus je leest door.
Het laatste deel van de proloog is een cursieve tekst. De cursiefjes komen vaker voor, en zijn van een van de personages. De dader? Of toch niet?
Het maakt het allemaal nog raadselachtiger… niets is wat het lijkt.
Gelukkig zijn er af en toe samenvattingen die prima in het verhaal gepast worden, anders was het niet bij te houden.

Hélène Wagener is werkzaam in de journalistiek en doet de redactie voor het Reeshofjournaal. Onder het pseudoniem Hélène Rietman publiceerde zij in diverse genres, overwegend bij de Tilburgse uitgever Multi Media. In 2018 verscheen bij uitgeverij Kramat de spannende thriller De oorkonde onder haar eigen naam.

ISBN 9789492719522 | Paperback| 312 pagina's | Uitgeverij Keytree | november 2022

: 17 november 2022

Wat ik niet deed
Johnny Bollé

Na een intrigerende inleiding over een vrouw die als ze wakker wordt ontdekt dat ze in een kelder opgesloten zit, en een stuk verhaal dat van de dader blijkt te zijn, gaan we terug naar het eind van de achttiende eeuw. In een klein dorp in de Schotse Hooglanden wordt Megan Kerr beschuldigd van hekserij. Zij moet vrezen voor haar leven.

Dan maken we een sprong naar het heden, naar de echte hoofdpersoon van dit boek: Emily, een schrijfster die met haar debuut al hoge ogen heeft gegooid. Haar wordt gevraagd om een boek te schrijven over Megan, en daarvoor mag ze zelfs naar Schotland komen, om ter plekke onderzoek te doen. Emily twijfelt, ze heeft net een groot verlies geleden. Kan ze dit wel aan, in haar eentje naar een afgelegen plek en alles wat haar vertrouwd is achterlaten?
Maar ze weet het: ze zal haar leven weer op moeten pakken en moeten leven met haar schuldgevoelens, en het altijd aanwezige verdriet.
Als ze geweten had wat haar in Durness te wachten staat, was ze vast niet gegaan. Er gebeuren daar vreemde dingen.
Heeft de heks hiermee te maken?

Er is een andere verhaallijn, over een achtjarig meisje dat aan een akelige ziekte lijdt. Zij leert in het ziekenhuis waar ze vaak voor behandeling heen moet een jongen kennen die eveneens ziek is. Twinkel, zoals haar vader haar noemt, vertelt haar verhaal net als Emily in de ik-persoon. Ze heeft dus niet zomaar een bijrol in het geheel.
Maar wat hebben Twinkel en Emily met elkaar te maken?

Dit boek is meer dan een doorsnee thriller. Het gaat over schuld en boete, over keuzes maken in het leven die vergaande gevolgen kunnen hebben.
De wisselende verhaallijnen en het feit dat je als lezer volledig in het duister tast over wat hier allemaal gebeurt, maken dit boek tot een heerlijke leeservaring. Het is dus absoluut een feit dat het verhaal erg spannend is, en dat je het heel graag in één ruk uitleest!

Toch een paar opmerkingen: Emily is zomaar in staat een Vroeg-Engelse tekst te lezen? En dat briefje dat ze vindt, is dat in het Engels of in het Nederlands? Muggenzifterij, hoor, het doet verder niets af aan het leesplezier en de bewondering voor hoe de schrijver een paar verhaallijnen die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben in elkaar knoopt tot een overtuigend verhaal.

Johnny Bollé (Antwerpen) debuteerde met de thriller Bloedmaan in 2018. Dit boek was evenals de boeken die volgden een succes. Zijn derde thriller Hij noemde me duivelskind werd genomineerd voor de longlist van de Thrillzone Awards 2020, voor de categorie Beste Nederlandstalige thriller.

ISBN 9789493192379 | paperback| 235 pagina's | Uitgeverij LetterRijn | september 2022

Lees de reacties op het forum, klik HIER

: 13 november 2022

Zeven Zeven
Luc Vos

Inspecteur Anne Verelst van de Antwerpse politie is nog niet helemaal fit na een avondje stappen, als ze op haar mail een eigenaardig bericht leest. Dat ziet ze vast niet goed:

‘Anne, kijk hier als je levens wil redden.’

staat er. Een grap? Een virusmail? Haar vriend John is zeer bedreven in informatietechnologie. Hij kan haar wel vertellen of dit spam is, of dat ze er naar moet kijken. Hij adviseert om er maar eens naar te kijken, het is een veilige link, maar…

Anne klikt, en daarmee begint een nachtmerrie: ze ziet zeven lege doodskisten, in een bepaalde orde opgesteld. Nu nog leeg, maar ze voorvoelt al dat het niet zo zal blijven.

Inderdaad: al snel ligt er een vrouw in een van de kisten. Dichtgeschroefd. Anne en John zien een aftelmechanisme, de vrouw heeft zeven uur. En dan? Wat gebeurt er dan? De tijd gaat veel te snel, er is nog maar amper een onderzoek op gestart als het scherm waarop ze de vrouw zagen zwart wordt en er even later in een andere kist een man ligt. Wie zijn die mensen? Waarom liggen ze daar? Gaan alle kisten gevuld worden?
En natuurlijk: wie doet dit? Welke zieke geest ontvoert mensen en legt ze in een gesloten kist?

Een strijd tegen de klok volgt. Kan Anne dit raadsel oplossen en meer slachtoffers voorkomen?

Luc Vos heeft er voor gekozen om de lezer ook een inkijkje te geven bij de dader. Dit gebeurt niet helemaal chronologisch en daarbij worden ook nog voorvallen uit het verleden opgeroepen. Maar omdat je wel door moet lezen - het is zenuwslopend spannend allemaal - vallen die verschillende stukken vanzelf op zijn plaats, je krijgt niet de tijd om eens rustig te gaan zitten nadenken hoe het toch allemaal zit. Er wordt een spelletje gespeeld. Niet alleen met Anne, maar ook met de lezer...

Daarmee is meteen vastgesteld dat dit een sterke psychologische thriller is. Er zijn verrassende wendingen, zelfs als je ze aan voelt komen, weet je niet precies hoe en wat. Meer van dit, Luc Vos!

Luc Vos (Herk-de-Stad, 1968) begon met schrijven in 2003. Zijn eerste boeken waren een beetje van alles. Tot hij er achter kwam dat hij het liefst spannende verhalen en thrillers schreef met een vleugje horror, af en toe een tikkeltje romantiek, maar vooral spanning.

ISBN 9789493192478 | paperback| 330 pagina's | Uitgeverij LetterRijn | september 2022

Lees de reacties op het forum, klik HIER

: 13 november 2022

Doorbreek de stilte
Tony Hill thriller 9
Val McDermid

Dit is weer een Tony Hill thriller, hetgeen betekent, dat ook Carol Jordan weer van de partij is.

In het eerste hoofdstuk maken we kennis met de moordenaar, die zich richt op vrouwen, die onder andere actief zijn op sociale media en daar de nodige rotzooi naar hun hoofd krijgen. Vrouwen die zich uitspreken over vrouwenrechten en dergelijke.
De moord waarvan we min of meer getuige zijn wordt zo gepleegd, dat het op zelfmoord lijkt.

In het volgende hoofdstuk vertrekt Carol Jordan na een etentje en haar gastheer bied aan om haar naar huis te laten brengen, omdat ze niet bepaald nuchter is. Ze slaat dit af, omdat het niet ver rijden is naar haar huis, terwijl de weg die er heen leidt uitgestorven is. Helaas wordt ze aangehouden door de politie. Intussen wordt er op een bijeenkomst gepraat over een soort landelijk politieteam voor moeilijke zaken en men overweegt Carol Jordan de leiding te geven. Die zit intussen in een politiecel te wachten tot ze voor een tweede keer een blaastest kan doen. Later zal ze Tony Hill bellen met de vraag of hij haar op kan komen halen en naar huis kan brengen. Hij doet dat en zegt dat ze echt een drankprobleem heeft, hetgeen Carol ontkent. Ze zegt dat ze zonder problemen de drank kan laten staan (tja, dat lijkt iedere verslaafde die in de ontkenningsfase zit te zeggen) en spreekt uiteindelijk met Tony af dat ze een aantal dagen niet zal drinken. Tony Hill gooit op een gegeven moment alle drank die in huis is, weg, hetgeen Carol natuurlijk niet kan waarderen.

Tony Hill leest iets over een vrouw die zelfmoord gepleegd zou hebben. De vrouw, een feministe, die zich op internet uitsprak over vrouwenrechten en die met heel veel rommel en bedreigingen op sociale media te maken kreeg. Hij vraagt zich af er misschien toch iemand bij de zelfmoord betrokken is. Carol lijkt het met hem eens te zijn en hij probeert uit te zoeken of er meer vrouwen zijn die zelfmoord zouden hebben gepleegd, nadat ze op internet zich op internet hebben uitgesproken over vrouwenrechten en ze de nodige bedreigingen hebben ontvangen. Hij vindt inderdaad een tweede zaak.

Carol Jordan krijgt de opdracht om een team samen te stellen, dat zich op verschillende plaatsen bezig kan houden met complexe moordzaken. De aanklacht over dronken achter het stuur zitten verdwijnt van tafel, omdat het blaaspijpje niet goed gefunctioneerd zou hebben. Ook een drietal andere chauffeurs die op zijn gepakt, omdat ze op dezelfde avond dronken achter het stuur hebben gezeten, gaan vrijuit.

Er zijn ook hoofdstukken, waarin we de moordenaar leren kennen. Dit is een man, die op jonge leeftijd z’n moeder, die betrokken raakte bij een verkeersongeval, kwijt is geraakt. Hij is van mening dat vrouwen thuis moeten blijven om voor hun man en kinderen te zorgen en dat ze geen maatschappelijke carrière moeten ambiëren. Volgens hem leidt dit alleen maar tot ellende. Ze zullen zelfmoord plegen net als auteurs als Sylvia Plath, Virgina Woolf, Anne Sexton en anderen, die door feministen vaak als een soort helden worden gezien.

Carol Jordan kiest voor haar team de mensen die ze vertrouwd, zoals Tony Hill en Stacey Chen. Sam Evans, de partner van Stacey Chen, die ook bij de politie werkt, zal geen deel uitmaken van het team, hetgeen hij niet zo leuk vindt. Als een soort oefening besluit Carol dat men zich bezig moet gaan houden met de zelfmoorden van de vrouwen die te maken hebben gehad met bedreigingen via internet.

ISBN 978 90 245 7208 3 | Paperback | 349 pagina’s | Luitingh Sijthoff | 2016
Vertaald door Frank Lefevre

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

: 06 november 2022

Los geslagen
Saskia M.N. Oudshoorn

De nieuwe bewoners van vier bosvilla’s worden geacht voor elkaar te zorgen indien nodig. Dat werd zo beschreven in de papieren die men bij de inschrijving kreeg. Frederik en Annemie de Waard met haar hulpbehoevende vader vormen een van de huishoudens. Het verhaal wordt grotendeels vanuit het perspectief van Annemie verteld.
Hun buren zijn het echtpaar Michel en Dolorés van Gelderen met hun al volwassen kinderen Mees en Lotte. Michel, Dolorés en Mees zijn alle drie werkzaam in de keten van apotheken die gerund wordt door een derde bewoner van de villa’s: Arno Hendrix met echtgenote Lesley, en hun vijfjarige tweeling. De vierde villa is voor een homo-echtpaar, Chris en Adrian.

In de proloog wordt verteld hoe de vader van Annemie het vindt dat hij bij zijn dochter in huis woont. Hij probeert te genieten van de kleine geneugten die hem nog gegund zijn, maar er is iemand die hem geen enkel geluk meer gunt.

Annemie werkt in een advocatencollectief, waar ze net een zaak verloren heeft. Het overlijden van haar moeder nog niet zo lang geleden, de verhuizing naar de villa en haar niet zo gelukkige huwelijk eisen hun tol. Ze geeft nog toe aan haar veeleisende echtgenoot, maar daar gaat verandering in komen als ze met alle bewoners op vakantie gaan naar het huis dat Arno heeft op Ibiza.
Is het het feit dat ze nu allemaal dicht op elkaar zitten terwijl ze elkaar nauwelijks kennen? Of zou het sowieso tot een uitbarsting gekomen zijn? Feit is dat het op Ibiza helemaal fout gaat.

In het verleden zijn er dingen gebeurd waarvan de gevolgen te voorzien waren. Maar zoals dat gaat, denken bepaalde mensen dat ze overal mee weg kunnen komen. De geheimen uit het verleden leiden dan ook tot verwikkelingen die niet mals zijn die en voor iedereen gevolgen zullen hebben.

Saskia Oudshoorn heeft zich verdiept in een aantal verschillende karakters en weet heel overtuigend te beschrijven hoe deze mensen elkaar aantrekken en/of afstoten. En wat de gevolgen daarvan zijn.
Door de proloog en door de cursieve stukjes tekst die her en der aan het verhaal zijn toegevoegd, weet je als lezer dat het om een misdaad gaat, maar het geheel is meer een psychologische roman over wat mensen beweegt. Het wordt een boeiend geheel, zelfs al herken je je als lezer misschien niet in een van deze mensen. Het leest namelijk als een trein!
En leen leuk extraatje vormen de quotes waar Annemie veel waarde aan hecht, en die dan ook passen in de situatie. Soms in het Engels soms in het Nederlands, zoals deze, die toepasselijk s voor het gehele boek.

‘Paradijs. Het is geen plaats, het is een gevoel.’

Saskia M.N. Oudshoorn (Rotterdam) schrijft zowel thrillers als feelgood romans. Zij debuteerde in 2015 met de vrouwenthriller "Buiten Spel" die genomineerd werd voor Boekgoud.

ISBN 9789461096791| Paperback | 300 pagina's | Uitgeverij de Crime Compagnie| september 2022

Lees de reacties op het forum, klik HIER

Meer artikelen …